Δες τι γίνεται, και αν το φιλοσοφήσεις θα καταλάβεις πως τζάμπα τυραννιόμαστε για πολλά.
Σε όλα τα φόρουμ, σε όλες τις παρέες, σε όλα τα μοτοκαφενεία, σε όλες τις συζητήσεις, παίρνει πάντα κάποιος το πιο τραβηγμένο σενάριο και το θέτει σαν benchmark. Είτε αφορά λάδια, είτε αφορά λάστιχα, είτε αφορά το πόσο θα μείνει η μπαταρία αχρησιμοποίητη ή η βενζίνη στο ρεζερβουάρ κλπ.
Και έχουν δίκιο. Στις ακραίες περιπτώσεις όλα αυτά τα καταστροφικά μπορεί και να συμβούν. Δεν λένε δηλαδή παπαρολογίες. Υπάρχει βάση πίσω απο αυτά που γράφει ο καθένας. Αλλά πιάνουμε πάντα την ακραία περίπτωση και την κάνουμε νόμο. Και πορευόμαστε με βάση αυτό. Ενώ δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Ούτε τα κράνη είναι για πέταμα μετά απο 4 χρόνια (αν έχουν φορεθεί μονο σε ταξίδια), ούτε τα λάστιχα μετά απο 4 χρόνια (αν η μοτο είναι συνέχεια σε γκαράζ), ούτε αν κάτσει η βενζίνη στο ντεπόζιτο 6 μήνες θα πάθει κάτι, ούτε αν κάνεις με τα ίδια λάδια 8κ χλμ αντί για 5κ χλμ θα γίνει κάτι. Για κάθε κανόνα υπάρχουν δεκάδες εξαιρέσεις.
Πιάνουμε πάντα το ακραίο σενάριο. Σε όλα.
Και δεν έχει να κάνει μονο με μοτό αυτό. Με οτιδήποτε αγοράζεται και υπάρχει κοινό το οποίο το συζητάει. Κινητά, υπολογιστές, κιθάρες, drone, ψαροντούφεκα και πάει λέγοντας.
Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται.