Στις χώρες της Νότιας Αφρικής με BMW 850 GS

[2 travel on motorcycle]

150 χλμ περίπου οδηγήσαμε σε αυτές τις συνθήκες ,τις οποίες εκείνη την στιγμή τις βρήκαμε δύσκολες αλλά σε σχέση με ότι συναντήσαμε τις επόμενες μέρες ήταν οκ .
Βρήκαμε ένα ωραίο μέρος για να δροσιστούμε λίγο .
Σύντομα ήρθαν πολλά παιδιά από ένα παρακείμενο σχολείο τα οποία μπήκαν μέσα στο μαγαζί και 1-1 έβγαζε έξω το κεφάλι του και γέλαγε μαζί μας .
Η διαδικασία εξόδου από την Ζάμπια ήταν σχετικά εύκολη . Όταν όμως προσπαθήσαμε να περάσουμε στην Ναμίμπια άρχισαν τα προβλήματα .
Πριν το ταξίδι είχα επικοινωνήσει με την πρεσβεία της Ναμίμπια για να βγάλουμε βίζες . Μου είπαν ότι από τον Ιούλιο του 23 οι Έλληνες μπορούν να πάρουν visa on arrival . Τους εξήγησα ότι δεν θα μπαίναμε αεροπορικώς αλλά από κάποιο χερσαίο σύνορο και μάλιστα έστειλα και mail που ζητούσα να μάθω τι ισχύει για τα χερσαία . 12/8/23 με πήραν τηλέφωνο από το προξενείο και μου επιβεβαίωσαν ότι μπορούμε να μπούμε χωρίς πρόβλημα . Όταν όμως φτάσαμε στην Ναμίμπια μας αρνήθηκαν την είσοδο . Μας ενημέρωσαν ότι μόνο στο αεροδρόμιο μπορούσαμε να πάρουμε βιζα και έπρεπε να γυρίσουμε πίσω στην Ζάμπια και να πάμε στην Λουσάκα να κάνουμε αίτηση στο εκεί προξενείο και να περιμένουμε . Αυτό σήμαινε τουλάχιστον 5 μέρες καθυστέρηση . Αν και είμαι πάντα πολύ ήρεμη και ψύχραιμη άρχισα να φωνάζω . Τους έδειξα τα mail και την επικοινωνία με το προξενείο και αρνιόμουν να γυρίσω πίσω . Ο Κώστας με έβγαλε έξω και προσπάθησε με περισσότερη διπλωματία . Τελικά ο υπέυθυνος αστυνομικός παραδέχτηκε ότι έχει συμβεί και άλλη φορά να δοθούν λάθος οδηγίες σε τουρίστες . Μπήκαμε στην χώρα με αστυνομική συνοδεία και μας πήγαν στο αστυνομικό τμήμα . Εκεί μας άφησαν όρθιους έξω με 43 βαθμούς και χωρίς σταγόνα νερό για 3,5 ώρες . Προσπαθούσαν βέβαια να βρουν λύση και τα κατάφεραν . Σε μόλις 4 ώρες η βίζα είχε φτάσει στα σύνορα . Μας γύρισαν πίσω , πάλι με συνοδεία , και λίγο πριν νυχτώσει είχαμε σφραγίδες στα διαβατήρια . Ο αξιωματικός υπηρεσίας είχε σχεδόν όση χαρά είχαμε και εμείς . Μάλιστα μας βρήκε και μέρος για να κοιμηθούμε .
Κοιμηθήκαμε σε ένα δωμάτιο δίπλα στο ποτάμι και το πρωί αντικρύσαμε αυτήν την πινακίδα .
Πήγαμε για προμήθειες
Και νούμερο τηλεφώνου .
Και συνεχίσαμε σε μία από τις πιο όμορφες χώρες που έχουμε δει ποτέ .

 

[2 travel on motorcycle]

Μία φορά τον μήνα περνάει από τα χωριά ο ταχυδρόμος που μοιράζει τις συντάξεις ή ένα ελάχιστο επίδομα διαβίωσης σε όλους τους άντρες . Εκείνη την ημέρα ο δρόμος γεμίζει υπαίθρια χασάπικα , αφού ο κόσμος αγοράζει κρέας , σακιά με αλεύρι και ζάχαρη αλλά και αλκοόλ . Οι άντρες πίνουν αρκετά και δυστυχώς μεθάνε . Κάποια στιγμή που πλησιάσαμε μία παρέα αντρών που "γιόρταζε¨ αισθανθήκαμε λίγο άβολα και φύγαμε . Αγοράσαμε όμως νόστιμη σούπα που μαγείρευαν δίπλα από τον δρόμο σε τεράστια καζάνια .
σούπα που
Η Ναμίμπια είναι η δεύτερη πιο αραιοκατοικημένη χώρα στον κόσμο μετά την Μογγολία . Οι ατελείωτοι δρόμοι της χωρίζονται σε B ,C, D , όπου Β οι ασφαλτοστρωμένοι , C οι στρωμένοι με χώμα ή χαλίκι και D οι off road . Σε Β πατήσαμε ελάχιστα ...
Πρώτος σταθμός ο μετεωρίτης Hoba , ο οποίος είναι ο μεγαλυτερος γνωστός μετεωρίτης στη Γη , ζυγίζει 60 τόνους και προσέκρουσε στην γη πριν από 80 χιλ. χρόνια . Δέος !



Αφού περάσαμε από το εντυπωσιακό OUTJO
Και ύστερα από μία απίστευτη διαδρομή μέσα από οικισμούς φτάσαμε σε έναν οικισμό των Himba.

Οι Himba είναι πολυγαμικοί . Όποιος άντρας έχει να δώσει 20 αγελάδες στον πατέρα μιας κοπέλας μπορεί να την πάρει . Ζουν όλοι μαζί . Στο χωριό που πήγαμε ήταν 7 άντρες , 40 γυναίκες και πολλά παιδιά τα οποία τα μεγαλώνουν παρέα
.

Οι γυναίκες κάνουν όλες τις δουλειές . Οι άντρες είχαν και κινητά τα οποία φόρτιζαν με ηλιακό συλλέκτη . Τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο .

Οι εικόνες σίγουρα μιλάνε μόνες τους . Η μέρα που περάσαμε με τους Himba ήταν μία από τις μέρες που σκέφτεσαι ότι αυτός είναι ο λόγος που αξίζει να ταξιδευεις .

 

[Pan-dvs]

View attachment 58336
Μία φορά τον μήνα περνάει από τα χωριά ο ταχυδρόμος που μοιράζει τις συντάξεις ή ένα ελάχιστο επίδομα διαβίωσης σε όλους τους άντρες . Εκείνη την ημέρα ο δρόμος γεμίζει υπαίθρια χασάπικα , αφού ο κόσμος αγοράζει κρέας , σακιά με αλεύρι και ζάχαρη αλλά και αλκοόλ . Οι άντρες πίνουν αρκετά και δυστυχώς μεθάνε . Κάποια στιγμή που πλησιάσαμε μία παρέα αντρών που "γιόρταζε¨ αισθανθήκαμε λίγο άβολα και φύγαμε . Αγοράσαμε όμως νόστιμη σούπα που μαγείρευαν δίπλα από τον δρόμο σε τεράστια καζάνια .
View attachment 58338 σούπα που
Η Ναμίμπια είναι η δεύτερη πιο αραιοκατοικημένη χώρα στον κόσμο μετά την Μογγολία . Οι ατελείωτοι δρόμοι της χωρίζονται σε B ,C, D , όπου Β οι ασφαλτοστρωμένοι , C οι στρωμένοι με χώμα ή χαλίκι και D οι off road . Σε Β πατήσαμε ελάχιστα ...View attachment 58339
Πρώτος σταθμός ο μετεωρίτης Hoba , ο οποίος είναι ο μεγαλυτερος γνωστός μετεωρίτης στη Γη , ζυγίζει 60 τόνους και προσέκρουσε στην γη πριν από 80 χιλ. χρόνια . Δέος !


View attachment 58343
Αφού περάσαμε από το εντυπωσιακό OUTJO View attachment 58344
Και ύστερα από μία απίστευτη διαδρομή μέσα από οικισμούς φτάσαμε σε έναν οικισμό των Himba.View attachment 58345
View attachment 58346
Οι Himba είναι πολυγαμικοί . Όποιος άντρας έχει να δώσει 20 αγελάδες στον πατέρα μιας κοπέλας μπορεί να την πάρει . Ζουν όλοι μαζί . Στο χωριό που πήγαμε ήταν 7 άντρες , 40 γυναίκες και πολλά παιδιά τα οποία τα μεγαλώνουν παρέα
View attachment 58350 .

Οι γυναίκες κάνουν όλες τις δουλειές . Οι άντρες είχαν και κινητά τα οποία φόρτιζαν με ηλιακό συλλέκτη . Τα παιδιά δεν πηγαίνουν σχολείο .
View attachment 58348
Οι εικόνες σίγουρα μιλάνε μόνες τους . Η μέρα που περάσαμε με τους Himba ήταν μία από τις μέρες που σκέφτεσαι ότι αυτός είναι ο λόγος που αξίζει να ταξιδευεις .

Στην προτελευταια φωτογραφια τα στολιδια που φοραει η γυναικα ειναι κατι σαν επισημη εμφανιση;

 

[2 travel on motorcycle]

Στην προτελευταια φωτογραφια τα στολιδια που φοραει η γυναικα ειναι κατι σαν επισημη εμφανιση;

Είναι η παραδοσιακή τους φορεσιά . Όταν πήγαμε στο χωριό ζητήσαμε άδεια από έναν άντρα που μίλαγε λίγα Αγγλικά να μείνουμε και να φωτογραφίσουμε . Δεν μας περίμεναν άρα ότι βλέπετε είναι αυθεντικό όχι τουριστικό . Κάποιες γυναίκες μπήκαν μέσα στις καλύβες και πρόσθεσαν στολίδια για εμάς . Όταν πηγαίνεις σε αυτά τα χωριά πρέπει πάντα να προσφέρεις κάτι . Αλευρι , ζαχαρη , φρούτα ή λίγα χρήματα . Δεν είναι απαιτητικοί αλλά το περιμένουν


Sent from my iPhone using Tapatalk

 

[2 travel on motorcycle]

Η Ναμίμπια είναι συγκλονιστική . Πιστεύω μία από τις ομορφότερες χώρες που έχουμε δει αλλά σίγουρα και μία από τις πιο απαιτητικές στην οδήγηση . Στην απέραντη έκταση της χώρας το οδόστρωμα αλλάζει διαρκώς .
Ατελείωτες ευθείες ,πάσα ορεινές και ημιορεινές διαδρομές και ίχνος ανθρώπινης ζωής για εκατοντάδες χιλιόμετρα .
Έχουμε σημειώσει τα βενζινάδικα και είμαστε προσεκτικοί να μην μείνουμε σε κάποια ερημιά .
Ανεφοδιασμός σε νερό και μπουκάλια με βενζίνη γιατί θα μπούμε στο Skeleton Coast σε ένα από τα πλέον επικίνδυνα μέρη στον κόσμο .
Η Ακτή των Σκελετών είναι το σημείο που οι αμμόλοφοι της ερήμου Ναμίμπ συναντούν τον ατλαντικό Ωκεανό .Εδώ και χρόνια αποτελεί ένα ιδιαίτερο εθνικό πάρκο όπου πρέπει να δηλώσεις είσοδο και έξοδο ώστε αν δεν δώσεις σημεία ζωής να σε ψάξουν . Δεν είναι μόνο η έλλειψη νερού και φαγητού αλλά και οι συμμορίες που συχνά στήνουν ενέδρα σε ταξιδιώτες .



Σε πολλά σημεία έχουν δημιουργηθεί αμμόλοφοι και πρέπει να κατέβω από τη μοτοσυκλέτα μέχρι να τους περάσει ο Κώστας .
Πήρε το όνομα της από τα οστά των νεκρών ζώων αλλά και από τα αμέτρητα κουφάρια πλοίων αφού στην περιοχή έχουν ξεβραστεί περισσότερα από 500 ναυάγια . Εξαιτίας των θυελλωδών ανέμων , της πυκνής ομίχλης και των απρόβλεπτων ρευμάτων πολλά πλοία ναυαγούσαν στην περιοχή . Οι ναυτικοί που κατάφερναν να φτάσουν στην στεριά δεν είχαν καμία πιθανότητα επιβίωσης σε αυτήν την ακτή και πέθαναν από δίψα
Ένα μέρος της διαδρομής είναι ο salt road . Εδώ η άμμος με το αλάτι φτάχνουν ένα αρκετά γλυστερό οδόστρωμα .
Για τους ντόπιους είναι " Η Γη που έφτιαξε ο Θεός νευριασμένος " ενώ για τους Πορτογάλους θαλασσοπόρους είναι η "Πύλη της Κολάσεως ¨ .

 

[2 travel on motorcycle]

Κάποια στιγμή αδειάσαμε και το τελευταίο μπουκάλι βενζίνης και ελπίζαμε να μας φτάσει μέχρι την πρώτη πόλη έξω από το πάρκο .
Το τοπίο είναι σεληνιακό και μας μαγεύει αλλά αν και ξεκινήσαμε πρωί η ώρα έχει περάσει αρκετά . Άρχισε να βρέχει και έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και τη λάσπη και το κρύο , αφού η θερμοκρασία μόλις έφυγε ο ήλιος έπεσε στους 5 βαθμούς . Κρυώνω απίστευτα και η ελπίδα μας είναι να μας δεχτούν στο κατάλυμα που βρίσκεται στην έξοδο του πάρκου . Μας ενημέρωσαν ότι δεν υπάρχει δωμάτιο αλλά θα μπορούσαμε να κάτσουμε στο σαλόνι και να πιούμε ένα τσάι .
Φτάσαμε στην άκρη του πάρκου χωρίς καθόλου καύσιμα .
Ευτυχώς εδώ καταφέραμε την άλλη μέρα να αγοράσουμε και να συνεχίσουμε .
Επόμενος σταθμός το Cape Cross.
Οι σταυροί αυτοί θυμίζουν όλους τους ναυτικούς που έχασαν την ζωή τους αλλά και τους μεγάλους θαλασσοπόρους .
Προορισμός μας μία από τις πιο μεγάλες αποικίες φώκιας στον κόσμο.
Αυτά τα πανέμορφα εξυπνα αλλά και καθόλου φιλικά ζώα μας μάγεψαν . Είδαμε μητέρες να ταιζουν τα μικρά ,ζευγάρια να ερωτοτροπούν , αρσενικά να τσακώνονται άγρια για την κυριαρχία .