In The Land Of Genghins Khan-Mongolia 2018

[Magelanos]

1-8-18 ΤΕΤΑΡΤΗ (RU-Khyagt 495χιλ Hotel Druzhba 35e)



Το baby μου δεν το είδα το πρωί για να το αποχαιρετήσω. Δεν θα άντεχε κάτι τέτοιο και έφυγε τα ξημερώματα!!!



Έτοιμοι για αποχαιρετισμούς πράγμα δύσκολο γιατί δεθήκαμε πάρα πολύ. Έχουμε ανταλλάξει τηλέφωνα για να μιλάμε. Όλοι μας περιμένουν όποτε μπορέσουμε να βρεθούμε ξανά και να μας φιλοξενήσουν!!!

Πριν η Νατάσα με παρακάλεσε για μια Φώτο πάνω στην μηχανή. Τις άρεσαν πολύ αλλά δεν έτυχε ποτέ.



Ο καιρός συννεφιασμένος και έτοιμος για βροχή ξανά, αφού έριξε το βράδυ..





Στάση στο μοναδικό μαγαζάκι εδώ δίπλα, για κάνα χυμό και φαγώσιμο για τον δρόμο.



Η σκέψη ήταν για Ουλάν-Ουντε διανυκτέρευση να δούμε την πόλη, αλλά θα ήμασταν ποιο μακριά για τα σύνορα με Μογγολία την επομένη. Θα έπρεπε και μια νύχτα στα σύνορα εντως Ρωσίας σίγουρα. Και επειδή θα ήμουν και οριακά με την Βίζα Ρωσίας και μην γίνει τίποτα (βλέπε πιομα) ,θα διανυκτερεύσουμε στην συνοριακή πόλη Khyagt.

Στον δρόμο με βροχή δυσκολεύοντας πολύ την οδήγηση..



Περνώντας έξω από την Ουλάν-Ουντε κατεβαίνοντας ένα δασώδες κατηφορικό με στροφές, στο δεξί μάτι βλέπουμε κάτι σαν εστιατόριο και αρκετοί να έχουν σταματήσει. Σταματάμε να φάμε κάτι ζεστό να στανιαρουμε, αλλά και να στεγνώσουμε λίγο. Είχε πολύ κόσμο, και βρήκαμε μια θέση, πήγαινες έκανες την παραγγελία, πλήρωνες και σε φώναζαν να παραλάβεις. Σούπες ζεστές Ρωσικές είναι ότι καταλληλότερο αυτή την στιγμή.

Βγαίνει η Μόνικα για τσιγάρο έξω και σκάει ποδηλάτης εκείνη την στιγμή. Βλέποντας από το παράθυρο, σκεπτόμουν τον ταλαίπωρο. Μάλλον Ρώσος διακρίνοντας το σημαιάκι που είχε στο ποδήλατο, δεν ήμουν σίγουρος. Έχει πιάσει κουβέντα με Μόνικα και μου κάνει νόημα να βγω έξω.

Λοιπόν όλοι για κάμψεις τώρα!!! Σέρβος που είχε ξεκινήσει από την χώρα του για Κίνα-Πεκίνο μέσο Μογγολίας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Σας αφήνω να τα πείτε πάω να κλάψω τώρα. Συνέχεια με βροχή πάλι και μετά από κάποιες γεμάτες από κούραση ώρες, φτάνουμε στην πόλη όπου σταματά και η βροχή αποκαλύπτοντας ένα ουράνιο τόξο!!!



Η εύρεση για ξενοδοχείο στην είσοδο της πόλης ξεκινά, πράγμα όχι τόσο εύκολο γιατί πολλοί σκέπτονται για διανυκτερεύσει και την επόμενη σύνορα.



Αποφασίζουμε να πάμε προς κέντρο που δείχνει κάποια να ρωτήσουμε στα τρία χιλιόμετρα από εδώ. Φτάνουμε στο πρώτο που φαινόταν και καλό, πράγμα περίεργο γιατί τα περισσότερα είναι ψιλό χάλια, και είναι γεμάτο. Ποιο κάτω μας λέει έχει άλλο ένα ρωτήστε. Πάμε και είχε ένα. Απλό χωρίς πρωινό και χωρίς παρκινγκ.

Έξω δεν μπορώ να παρκάρω και μου είπαν ότι μπορείς να πας στο ξενοδοχείο που σε έστειλε εδώ έχει φυλασσόμενο παρκινγκ. Οκ βγάζουμε πράγματα που θέλουμε και πάω. Υπήρχε σεκιούριτι και με200 ρούβλια πρόσεχε την μηχανή. Αράζουμε λίγο κρεμάμε πράγματα παντού για να στεγνώσουν, και λίγο πριν νυχτώσει βγαίνουμε να βρούμε να φάμε.





Ναι αλλά που δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό. Περπατούσαμε σε κεντρικό δρόμο και ελάχιστα άτομα περπατούσαν.



Βλέποντας το νεαρό της ηλικίας ακολουθουμε, μπαίνουν στον σινεμά της πόλης. Μπαίνουμε και εμείς και βλέπουμε ότι εκτός από ποπ-κορν έφτιαχναν χάμπουργκερ και πίτσα. Μια χαρά θα φάμε. Μας έβλεπαν περίεργα αλλά και με χαρά που μπορούν να εξασκηθούν στα αγγλικά. Τέλος η Σιβηρία αύριο Μογγολία!!!

 

[Magelanos]

2-8-18 ΠΕΜΠΤΗ (MGL-Ulan Bator-Ουλάν Μπατόρ 353χιλ City Hostels&Tours 20e)



Το ξύπνημα πρωί δεν το είχαμε πάλι λόγο χθεσινής κούρασης. 10:00 έτοιμη για μίζα.



Και λίγο από γειτονιά με τους τέλειους δρόμους.





Λόγο που δεν έχει πρωινό, στάση σε βενζινάδικο πριν περάσουμε σύνορα, για φουλαρισμα, καφεδάκι και κάτι να φάμε.



11:00 είμαστε στα Ρωσικά σύνορα. Λίγο αργά ας ελπίσουμε ότι δεν θα φάμε ταλαιπωρία. Περνάμε σχετικά γρήγορα και ανοίγει η μεταλλική πόρτα των συνόρων της Μογγολίας. Κατεβαίνει η Μόνικα και με βάζουν να περάσω την μηχανή μέσα από μια τάφρο με νερό μέχρι τους μαρσπιεδες!!!

Κάτι σαν απολύμανση δεν κατάλαβα γιατί, και πάμε στην ουρά από αμάξια που είχε σχηματιστεί. Σημασία κανείς δεν μας δίνει και παρατηρώντας οι περισσότεροι έβγαιναν από τα οχήματα και πήγαιναν μέσα στο κτήριο. Παίρνει και η Μόνικα τα διαβατήρια και χαρτιά για την μηχανή και μπαίνει. Μετά από κάνα σαρανταλεπτο βγαίνει τσαντισμένη, λέγοντας ότι κάνουν διάλειμμα τώρα. Τι να πεις!!!

Παρκάρει ένα 4χ4 πίσω από έμενα με ένα ζευγάρι Ρώσων που είχαν έρθει από Βλαδιβοστόκ. Ήξεραν αγγλικά οπότε πιάσαμε κουβέντα να περάσει η ώρα. Το είχαν μετατρέψει σε σπίτι το τετρακίνητο. Μου έδωσε και αυτοκόλλητο και το έβαλα στην μηχανή. Βλέπουμε κινητικότητα οπότε πάει πάλι η Μόνικα. Βγαίνει πάλι έξω φρενών λέγοντας δεν θα το πιστέψεις!!! Τι πάλι ρε πουστη μου;

Οι Βίζες μας είναι άκυρες δεν τις δέχονται και πρέπει να βγάλουμε καινούριες. Γιατί; Αφού από προξενιό τις πήραμε και όχι από περίπτερο!! Τα αυτοκόλλητα έχουν αλλάξει σε καινούρια και εμείς έχουμε τα παλιά. Στο Ιρκούτσκ δεν θα ήταν ενήμεροι μάλλον. Τι λες τώρα αν ξέραμε ότι βγάζουν στα σύνορα δεν θα κάναμε όλη αυτήν την διαδικασία και θα τελειώναμε εδώ. Άσε που είναι και ποιο φθηνή στα σύνορα να βγάλεις.

Και τώρα που τις έχουμε πληρώσει; Θα βγάλουμε καινούριες χωρίς να δώσουμε κάτι. Άντε ξεκίνα από την αρχή, αιτήσεις, φωτώ, φωτοτυπίες κλπ τρέξιμο και χάσιμο χρόνου. Μας στέλναμε και σε κάτι κισσέ και πληρώναμε τρία, δυο ευρώ πράσινα τέλη κα πράσινα άλογα μη πω καμιά κουβέντα!!! Μετά άνοιξε βαλίτσες φτιάξε πράγματα και κλείσε βαλίτσες. Όλο αυτό ένα τετράωρο για να δούμε την πύλη να ανοίγει για να εισέρθουμε Μογγολία!!



Ευχάριστη έκπληξη τύχαμε το ζευγάρι με το Africa που τους είχαμε πρώτο δει στο Ιρκούτσκ στο συνεργείο του Σάσα. Όλα καλά με λίγες ανώδυνες ψιλό πτώσεις. Καλό ταξίδι χαρήκαμε..
Δεν τελειώσαμε όμως βγαίνοντας αμέσως υπήρχαν κιόσκια που έβγαζες ασφάλεια για την μηχανή.
Ήταν υποχρεωτικό αφού η πράσινη κάρτα σας είναι άχρηστη εδώ.. Ευτυχώς δεν θελαν πολλά με επτά ευρώ για ένα μήνα. Ένας υπάλληλος από ένα γραφείο που μας είδε και ήξερε αγγλικά, ήθελε κουβέντα και φωτώ.




Με τον ΑΗ-3 θα οδηγώ μέχρι την πρωτεύουσα. Μια λωρίδα άνοδο μια κάθοδο. Μετά από 80χι περίπου η πρώτη στάση για ξεκούραση, νομίζοντας ότι έχουμε κάνει 500!!! Η ποιότητα του δρόμου κυμαίνεται από μέτρια έως άθλια!!



Πουθενά δεν βρίσκεις την ηρεμία σου. Τετράποδοι κίνηση!!!



Πρέπει να συνεχίσουμε γιατί με 270χιλ περίπου ακόμα θέλουμε ένα εξάωρο για πλάκα.



Περνώντας την πόλη Νταρχαν..





Στάση σε βενζινάδικο για τουαλέτα δίπλα στις γραμμές τρένου..



Εδώ παίζει το ανοίγεις πόρτα να φύγει ένα μεγάλο σμήνος από μύγες, παίρνεις βαθειά ανάσα και μπαίνεις. Α μην ξεχάσω χαρτί να έχετε μαζί σας!!! Στον δρόμο πάλι γρήγορα..




Που και που βγαίνει και ο ήλιος, αλλά και όταν όχι, ευτυχώς δεν βρέχει..



Ο πανύψηλος σιδερένιος εργάτης!!



Περνάμε και από ένα μοναστήρι, που υπό άλλες συνθήκες θα κάναμε επίσκεψη. Τώρα χρόνο όχι και η πρόσβαση είναι λασπώδες.



Η τελευταία στάση περίπου 80χιλ πριν την πρωτεύουσα!!





Θα χορτάσουμε στέπα μου φαίνεται!!!



Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά μαύρη σαν καλιακούδα, και έτσι μπαίνουμε πρωτεύουσα στέλνοντας μας ο γκουγκλις από κέντρο για να φτάσουμε ξενοδοχείο. Μόλις είπα τον δεσπότη Παναγιώτη, από πού μου ερχόντουσαν και τι έκαναν δεν προλάβαινα να το εμπεδώσω. Το μόνο ότι οδηγούσαν οι περισσότεροι δεξιοτιμονα αμάξια αυτό τα λέει όλα.

Αφού φτάσαμε σώοι και αβλαβείς στο ξενοδοχείο κατά τις 23:00 μην μιλάμε καθόλου. Απλά πέσαμε ξεροί για ύπνο!!!

 

[Magelanos]

3-8-18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (MGL-Ulan Bator - Ουλάν Μπατόρ 0χιλ City Hostels&Tours 20e)

Σήμερα αφιέρωμα στην ξεκούραση δεν θα κάνουμε τίποτα, που και να θέλαμε έτσι όπως είμαστε αδύνατο. Να σας πω λίγο με το πρόβλημα των παρκινγκ των ξενοδοχείων. Ελάχιστα έχουν και αυτά είναι τετραστερα και πάνω, με τιμές από 70 και πάνω την βραδιά. Οπότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα όταν έχετε όχημα ακόμα και μηχανή.

Εδώ αυτή η υπεύθυνη μας είπε ότι έχει για να μην χάσει τον πελάτη, ακούγοντας μηχανή. Παρκινγκ δεν έχει απλά είχε ένα εξωτερικό χώρο πλυσταριό, με καγκελόπορτα που κλειδώνει και χωρά η μηχανή. Οπότε στην ουσία είχα πριβέ παρκινγκ με το κλειδί του λουκέτου μαζί μου. Δεν με χάλασε καθόλου εννοείτε.

Ένα πρόβλημα είχαμε με το δωμάτιο που δεν είχαμε ζεστό νερό. Είπε ότι μέσα στην μέρα θα φτιαχτεί. Το ελπίζω.. Μετά μας βοήθησε στο να πάρουμε κάρτα ΣΙΜ το ποιο σημαντικό για κάθε χώρα πόσο μάλλον για Μογγολία. Θέλαμε να έχουμε όσο ήταν δυνατό ιντερνέτ παντού. Μας πρότεινε την κατάλληλη γι’αυτό εταιρία κινητής τηλεφωνίας. Πχ υπήρχε εταιρία κινητής τηλεφωνίας που το ιντερνέτ ήταν σουπερ στην πρωτεύουσα και λίγο έξω από εδώ δεν έπιανες τίποτα. Για μας κάτι τέτοιο θα ήταν άχρηστο.

Γι’αυτό θέλει ψάξιμο και τύχη για να σου δώσει κάποιος την κατάλληλη πληροφορία. Εμείς ήμασταν τυχεροί σε αυτό λόγο στην υπεύθυνη του Hostel. Οκ μας είπε και από που να πάμε να πάρουμε και το απογευματάκι θα το κάνουμε. Ξεκούραση τώρα.. Ξεκινάμε με τα πόδια κοντά από το ξενοδοχείο, για ένα μεγάλο πολυκατάστημα τύπου mall. Εκεί θα πάρουμε ΣΙΜ αλλά θα βρούμε και να φάμε.

Περπατώντας βλέπουμε το μποτιλιάρισμα, καυσαέρια, κόρνες και χαμός στους δρόμους. Πραγματικά είναι απαγορευτική η οδήγηση στο κέντρο. Φτάνοντας στο κατάστημα, στο ισόγειο είχε ένα ωραίο εστιατόριο και αποφασίζουμε να φάμε εδώ αφού κάνουμε τις αγορές μας πρώτα. Όλα καλά με την ΣΙΜ αγοράσαμε και έγινε ενεργοποίηση. Και μέσα εδώ είχε να φας τύπου σε σκαμπό με διαφορετικές κουζίνες που στα ετοίμαζαν μπροστά σου..



Εμείς πάμε στο εστιατόριο που το είδαμε και καλό να κάτσουμε χαλαρά και έξω. Εντάξει εδώ που φτάσαμε μια μπύρα Jenkins Khan επιβάλετε!!!



Όλα γευστικά και ωραία, ήπιαμε και τα καφεδάκια μας μετά, φάγαμε τα γλυκάκια μας και όταν νύχτωσε για τα καλά επιστρέψαμε ξενοδοχείο.

4-8-18 ΣΑΒΒΑΤΟ (MGL-Ulan bator – Ουλάν Μπατόρ 0χιλ City Hostels&Tours 20e)


INFO:
Ουλάν Μπατόρ ιδρύθηκε το 1639 ως μία περιοδεύουσα μονή με την ονομασία Ούργκα (Örgöö) και αποτελούταν από γιούρτες, νομαδικές εγκαταστάσεις με αντίσκηνα. Αρχικά βρίσκοταν στη λίμνη Σιρέετ Τσαγκάαν στο σημερινό Οβορχανγκάι, περίπου 250 χλμ. από τη σημερινή του τοποθεσία, ενώ προορίζονταν ως έδρα του Ζαναμπαζάρ, πρώτου Τζεμπτσουντάμπα Χουτουγκτού.


Πάμε να περπατήσουμε προς κεντρική πλατεία της πόλης Σουκ Μπατόρ και να δούμε διάφορα γύρο από αυτήν!!





Φτάνοντας στην τεράστια σε μέγεθος πλατεία με φόντο το επιβλητικό κτήριο που στεγάζει το Μουσείο Ιστορίας.





Γεμάτο κόσμο η πλατεία από γάμους!!



Το κτήριο της Όπερας..









Δώσε γάμο στον λαό!!



Στους κήπους του Τζενκινκ Χανς.



Πάμε εδώ απέναντι στο επιβλητικό γυάλινο κτήριο σε σχήμα πτερύγιο, Το Τhe Blue Sky Hotel and Tower.



Δίπλα το μουσείο Βουδιστικός Ναός Choijin Lama Museum.














Ωραία αυτά που είδαμε και φεύγοντας από εδώ βρίσκουμε ένα εστιατόριο να φάμε. Μετά επιστροφή ξενοδοχείο για μπουγάδα, και περιποίηση μηχανής..

 

[esel]

Και μπυριτσα βλεπω ....παει η κοκα κολα.....φαινεται το baby σε προπονησε για τα καλά χιχιχιχι

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Magelanos]

Και μπυριτσα βλεπω ....παει η κοκα κολα.....φαινεται το baby σε προπονησε για τα καλά χιχιχιχι

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Άπαπα κρατώ τις αξίες μου εγώ.. Της Μονικας είναι για την φωτογραφία και μονο:D

 

[Ilias vara]

Και μπυριτσα βλεπω ....παει η κοκα κολα.....φαινεται το baby σε προπονησε για τα καλά χιχιχιχι

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Τον καθυστερείς και δεν γράφει για να σου απαντήσει..

 

[Magelanos]

5-8-18 ΚΥΡΙΑΚΗ (MGL-Chinggis Khaan Statue Complex 108χιλ)



Σήμερα θα χρειαστεί να πάρουμε την μηχανή για να επισκεφτούμε το σημαντικότερο μνημείο της χώρας το Ιππικό Άγαλμα του Τζένγκις Χαν 54χιλ ανατολικά από πρωτεύουσα.

INFO:
Το ιππικό άγαλμα του Τζένγκις Χαν , μέρος του συγκροτήματος του αγάλματος του Τζένγκις Χαν, είναι ένα άγαλμα του Τζενγκις Χαν ύψους 40m με άλογο, στις όχθες του Ποταμού Τουούλ στο Tsonjin Boldog 54 χλμ. ανατολικά από πρωτεύουσα Ουλάν Μπατόρ, όπου σύμφωνα με το μύθο, βρήκε ένα χρυσό μαστίγιο. Το άγαλμα είναι συμβολικά ανατολικά προς τη γενέτειρά του.

Βρίσκεται στην κορυφή του Genghis Khan Statue Complex, ενός κέντρου επισκεπτών, ύψους 10 μέτρων, με 36 κίονες που αντιπροσωπεύουν τα 36 Khans από τον Genghis έως τον Ligdan Khan. Σχεδιάστηκε από τον γλύπτη D. Erdenebileg και τον αρχιτέκτονα J. Enkhjargal και δημιουργήθηκε το 2008.. Οι επισκέπτες περπατούν στο κεφάλι του αλόγου μέσω του στήθους και του λαιμού, όπου έχουν πανοραμική θέα.


Λόγο μέρας (Κυριακή) το κέντρο δεν έχει τόσο κίνηση και εύκολα πιάνουμε τον ΑΗ-3 με κατεύθυνση ανατολικά. Μετά από 30χιλ και τη πόλη Nalayh οδηγούμε στον ΑΟ501



Και μετά από λίγο διακρίνεται από μακριά αυτό το επιβλητικό άγαλμα!!!



Παρκάρω και το βλέμμα δεν ξεκολλά πάνω από αυτό το μεγαλειώδες κατασκευαστικά μνημείο!!!



Πάμε να μπούμε μέσα.



Η τεράστια παραδοσιακή μπότα βγάζει μάτι!!!





Πάμε πάνω στο κεφάλι του αλόγου που έχει εξωτερικό χώρο με θέα!! Ανεβαίνεις με σκάλες αλλά και ασανσέρ!!!



Ουαο what a view!!!





Στο υπόγειο έχει μουσείο για να δούμε..



Εδώ με τον συνάδελφο, άλογα καβαλά αυτός άλογα κι’εγω!!!



Έλα Μόνικα σου βρήκα τον Σαμάνο που ψάχνεις, να σου κλείσω ένα ραντεβού;



Σε καμιά περίπτωση βέβαια δεν θα θέλαμε συνάντηση με αυτό το σκυλάκι σε στέπα!!!



Βγαίνουμε έξω για τις τελευταίες φωτώ..





Πάμε για πίσω..

Όταν είσαι άνθρωπος της στέπας και σε πιάνει κίνηση στον δρόμο. Απλά κάνεις δεξιά περνάς την πρασινάδα, πας τάπα στον χωμάτινο παράδρομο, και βγαίνεις μπροστά. Προσοχή τον νου σας στους καθρέφτες για κάθε προσπέραση που θα κάνετε.



Η τετράποδη κίνηση έχει προτεραιότητα εδώ..



Λίγο πριν μπούμε πρωτεύουσα πέφτει το μάτι σε πλυντήριο αυτοκίνητων. Στάση για ένα πλυσιματακι στην μηχανή, από Ελλάδα έχει να πλυθεί..



Φτάνουμε ξενοδοχείο αλλάζουμε και βουρ έξω για Mall που το έχουμε κάνει δεύτερο σπίτι. Μάσα και καφεδάκι..



Μεχρι που νυχτωσε και ξανα πισω ξενοδοχειο..

 

[Magelanos]

6-8-18 ΔΕΥΤΕΡΑ (MGL- Ulan Bator – Ουλάν Μπατόρ 4χιλ City Hostels&Tours 20e)

Το αισιόδοξο σενάριο για σήμερα είναι φόρτωμα η μηχανή, στάση στη Ρωσική Πρεσβεία για παραλαβή Βίζες, και την κάνουμε. Έχουμε καταθέσει ηλεκτρονικά ότι χρειάζεται για τουριστική Βίζα και έχοντας πληροφορίες από το Caravanistan που λέει ότι για εξπρές άμα είσαι νωρίς θα παραλάβεις άμεσα..

Ωραία χαιρετούμε την υπεύθυνη στο ξενοδοχείο για ότι βοήθεια μας παρείχε, καβάλα μηχανή και έξω από πρεσβεία. Πρώτη σφαλιάρα.. Σήμερα είμαστε κλειστά για το κοινό. Τρίτη, Τετάρτη, και Παρασκευή. Ωραία αφού λέμε στον σεκιούριτι ότι έχουμε καταθέσει κλπ λέει ελατέ λίγο μέσα. Πάμε και εξηγούμε σε υπάλληλο πλέον. Τσεκάρει στο σύστημα βλέπει όντως τις αιτήσεις και απαντά ότι έχουμε κάποιο πρόβλημα!!!

Εδώ και 15 μέρες έχει έρθει εντολή από Μόσχα σε κατάργηση της Τουριστικής Βίζας σε Ευρωπαίους!!! Μόνο τράνζιτ Βίζα εκδίδουμε!!! Άρα άκυρα όλα και ξανά κατάθεση για Τράνζιτ με αναλυτικό πρόγραμμα από ποιες πόλεις θα περάσετε και πόσα χιλιόμετρα!!! Και παραλαβή πότε; Πέντε εργάσιμες!!! Τον ήπιαμε!! Για εξπρές; Είναι παραπάνω η τιμή φυσικά, σχεδόν διπλή, και την επομένη μέρα γίνεται από την κατάθεση. Ξενερα του θανατά και φεύγουμε. Πάμε εδώ κοντά στην κεντρική πλατεία για μια φωτώ με την μηχανή γιατί που αλλού τέτοια ευκαιρία;



Δεν κυκλοφορώ καθόλου κέντρο είναι ταλαιπωρία και επικίνδυνο. Παίρνουμε τηλέφωνο στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου να μας κρατήσει το ίδιο δωμάτιο τουλάχιστον για δυο μέρες ακόμα και βλέπουμε. Ευτυχώς προλάβαμε και δεν το έδωσε. Ωραία επιστροφή στο ξενοδοχείο για μελέτη δρομολογίου εντως Ρωσίας για Βίζες. Εννοείτε βραδάκι στο Mall για μασαμπουκα..




7-8-18 ΤΡΙΤΗ (MGL- Ulan Bator – Ουλάν Μπατόρ 4χιλ City Hostels&Tours 20e)

Ξεκινάμε ακόμη μια φορά για πρεσβεία Ρωσίας. Στον δρόμο έπρεπε βρούμε κάπου για φωτοτυπίες. Γεμίσαμε χαρτουρα και φτάνουμε πρεσβεία. Ουρές από κόσμο πάθαμε πλάκα. Πάλι γκαντεμιά έχουμε πέσει σε διακοπές φοιτητών και βγάζουν Βίζες για να την κάνουν. Κοίτα που δεν θα προλάβουμε πάλι.

Όντως τελευταία στιγμή καταθέτουμε αλλά πρέπει να πληρώσουμε σε τράπεζα και όχι εκεί. Μας κόβει χαρτάκι και μας λέει που και σε μια συγκεκριμένη και μόνο. Πάμε προς τράπεζα βρίσκουμε ίδιων συμφερόντων αλλά δεν ήταν αυτή. Μέχρι να συνεννοηθούμε άντε για. Με πιστωτική δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε ούτε με χρεωστική μόνο αν ήσουν ντόπιος και είχες Μογγολικές κάρτες. Άρα μόνο με μετρητά που είχαμε αλλά δεν δέχονταν ευρώ!!!

Αναγκάστηκε η Μόνικα που είχε μια χρεωστική από Βιετνάμ και βγήκαμε έξω στο ΑΤΜ βγάζοντας μετρητά για να πληρώσουμε. Όλο αυτό μας στοίχισε σε χρόνο και είχε κλείσει η Πρεσβεία. Αύριο πάλι..
Φεύγοντας γνωρίσαμε έναν ντόπιο που διαφήμιζε τουρ σε τουρίστες έχει μια εταιρία το Drive Mongolia και πιάσαμε κουβέντα. Είναι υπεύθυνος στο Camp που διοργανώνει το Horizon Unlimited λίγο έξω από την Πρωτεύουσα.

Πέσαμε στον κατάλληλο άνθρωπο. Πρώτον ρωτάμε που μπορούμε να αλλάξουμε λάστιχο. Μας έδωσε διεύθυνση και κανόνισε για αύριο να πάμε. Δεύτερον και σημαντικό θέλαμε να ξεφορτωθούμε όγκο από την μηχανή με περιττά πράγματα. Θέλαμε να μην έχουμε πάνω μας όταν ξεκινάμε τα δύσκολα σε στέπες. Ψάχναμε τρόπο να τα στείλουμε στην τελευταία πόλη πριν βγούμε από Μογγολία. Στην πόλη Ολγκι..

Και αυτό μας το έλυσε με ένα τριαντάρι ευρώ γιατί μιλάμε περίπου 20κιλα σάκο, θα τα στείλει αυτός στο Camp που έχει εκεί στην πόλη. Εντάξει δώσαμε ραντεβού σε ένα καφέ που διαθέτει αύριο πριν πάμε για το λάστιχο να του δώσουμε σάκο. Όλα καλά και φεύγουμε για ξενοδοχείο. Αργά το απόγευμα βγήκαμε μια περπαταδα στην κεντρική πλατεία και πίσω..

 

[Magelanos]

8-8-18 ΤΕΤΑΡΤΗ (MGL- Ulan Bator – Ουλάν Μπατόρ 30χιλ City Hostels&Tours 20e)

Φύγαμε για πρεσβεία με σάκο και λάστιχο μαζί. Πρώτα να ξεμπερδέψουμε και μετά όλα τ'αλλα. Παρκάρω από έξω και κάθομαι στην μηχανή μιας και δεν είναι παρκινγκ.



Χαμός και σήμερα από κόσμο μπορεί και χειρότερα. Βρίσκει τον τρόπο η Μόνικα και τρυπώνει μέσα. Μετά από καμιά ώρα βγαίνει παρέα με δυο τουρίστες. Όταν μπήκε μέσα η Μόνικα κατάλαβε ότι υπήρχαν δυο ουρές. Μια για ντόπιους και μια για τουρίστες. Οι δυο τους κάθονταν με τις ώρες μαζί με ντόπιους. Όταν η Μόνικα μπήκε ποιο μπροστά και τους το είπε και ξεμπέρδεψαν και αυτοί.

Πολωνός ο ένας και Ελβετός ο άλλος φίλοι με μηχανές BMW- GS1200 LC τώρα είχαν έρθει με τα πόδια στην Πρεσβεία. Εννοείτε ανταλλάξαμε τηλέφωνα για επικοινωνία. Σήμερα φεύγουν με κατεύθυνση προς έρημο Γκόμπι, πράγμα που έχουμε και εμείς στο μυαλό μας για αύριο αφού πάρουμε Βίζες. Ωραία πιθανών κάπου να βρεθούμε. Φύγαμε για το καφέ του Μογγολου να δώσουμε σάκο. Όλα καλά πάμε για λάστιχο και στην επιστροφή ξανά σταματάμε για ένα καφέ..

Με τον δρόμο προς το Διεθνές Αεροδρόμιο και 15χιλ περίπου φτάνουμε σε ένα στενό απέναντι από το αεροδρόμιο. Γείρω μας ψηλά κτήρια καινούρια πολυκατοικιών αυτά τα άχρωμα τσιμεντένια μπλοκ του κουμμουνισμού. Γενικά είδαμε έναν οργασμό κτισίματος, πράγμα που φανερώνει ότι επεκτείνεται συνέχεια η πρωτεύουσα..

Πήραμε τηλέφωνο τον τύπο γιατί δεν το βρίσκαμε και βλέπουμε κάποιον που σηκώνει το χέρι από την απέναντι πλευρά που έχουμε παρκάρει. Χωμένο σε στενό με αδιέξοδο χωρίς καμιά επιγραφή σιγά μην το βρίσκαμε. Τώρα εγώ περίμενα βουλκανιζατέρ με μηχάνημα κλπ. Εντάξει δεν περίμενα και ζυγοστάθμιση μην τρελαθούμε. Αλλά το μόνο που υπήρχε ήταν τρεις με λεβιέδες στα χέρια.

Πράγμα που σημαίνει ότι μόνο έτσι αλλάζουν λάστιχο εδώ.. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν τίγκα σε καινούρια λάστιχα. Μια μάρκα τα κορεατικά Shinko. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να κουβαλάς λάστιχο και μάλιστα από τόσο μακριά όπως Ελλάδα. Έξω που το είχα στο διπλό σταντ βγάζουν την ρόδα και πάνε μέσα να παλέψουν να βγάλουν το λάστιχο.

Όσο γινόταν αυτό άλλαξα τα τακάκια πίσω που είχαν αρκετή φθορά.





Εδώ με τα μαστορια που τους δυσκόλεψε μπορώ να πω. Κοιτάτε πίσω τους τις στιβες από λάστιχα όλων των διαστάσεων για on-off μηχανές..



Το ατού αυτού του μαγαζιού ήταν το off-road τερέν που υπήρχε έξω.



Έκανες άμεσο τεστ στο καινούριο τακουνατο λαστιχάκι και άμα δεν σου άρεσε το πήγαινες πίσω!!! Χαχαχα…



Μαλακα μου όταν έφτασα και το είδα λέω τώρα κοίτα να δεις που θα χρειαστώ ρυμούλκηση!!!



Φύγαμε..



Φτάνουμε στο καφέ δίπλα στην εταιρία του φίλου (Drive Mongolia)



Ωραίο μαγαζάκι..





Κάτσαμε να φάμε βλέποντας μενού έχει ωραία κουζίνα. Αφού τελειώσαμε σκάει ο φιλος και κάθετε μαζί μας. Ανοίγουμε χάρτη ρωτώντας μας ποιο είναι το πλάνο. Λέμε με κατεύθυνση Γκόμπι να δούμε αμμόλοφους. ΩΧ!! Α κοίτα δεν θέλω ωχ!! Γιατί; Αυτή η περιοχή κάτω της ερήμου έχει τεράστιες πλημύρες!!! Τιιιιι!!!!! Ναι με μεγάλες καταστροφές σε κτηνοτροφία και οδικό δίκτυο.

Ακόμα και το σιδηροδρομικό δίκτυο έχει καταστραφεί που πάει Κίνα!!! Τώρα εάν αυτό δεν είναι γκαντεμιά τότε τι είναι ρε παιδιά; Μόνικα έχεις δίκιο πρέπει να βρούμε Σαμάνο να μας διαβάσει. Ευχαριστούμε ρε φίλε μας έκανες την καρδιά περιβόλι!! Φέρε τώρα δυο εσπρεσακια να πάνε τα φαρμάκια κάτω. Φεύγουμε προς ξενοδοχείο σκεπτικοί.



Προετοιμασίες σε μηχανή και αναβάτες για την αναχώρηση αύριο.

 

[Magelanos]

9-8-18 ΠΕΜΠΤΗ (MGL-Mandalgobi-Μανταλγκοβι 275χιλ Mandal Hotel 25e)



Πρώτα πάμε να πάρουμε τα διαβατήρια μας με τις Βίζες από πρεσβεία Ρωσίας. Εξαίρεση για εμάς!!! Σήμερα κλειστά για το κοινό αλλά αφού είναι εξπρές πληρώσαμε και το παρά πάνω, τους παρακάλεσε και η Μόνικα και μας είπαν να περάσουμε να τις πάρουμε. Μια χαρά εξυπηρετικοί ήταν εδώ στην πρεσβεία.

Φύγαμε με κατεύθυνση το αεροδρόμιο για να πιάσουμε τον Α0201 όπου και καταλήγει South Gobi και σύνορα με Κίνα. Βγαίνοντας από την πρωτεύουσα δεν βλέπεις καθόλου κίνηση..



Να γιατί είναι απαγορευτική η οδήγηση νύχτα εδώ που δεν υπάρχει καθόλου φωτισμός..



Μοναχική οδήγηση στον μοναδικό ασφαλτινο δρόμο μέσα στην στέπα.



Στάση για να απολαύουμε την απέραντη πράσινη στέπα..





Ο δρόμος είναι σε πολύ καλή κατάσταση και προς το απογευματάκι μπαίνουμε στην Μανταγκολβι όπου και θα διανυκτερεύσουμε.



Πρώτη απόπειρα βάση Google maps για ξενοδοχείο την αφήσαμε. Τουαλέτα έξω και δεν έχει ζεστό νερό.



Επιλογές ελάχιστες πάνω κάτω την ίδια ποιότητα. Πάμε στο χλιδατο της πόλης και καλά, με τριάμισι αστέρια!!! Οκ έχει παρκινγκ ένα οικόπεδο πίσω από το ξενοδοχείο πρωινό, εστιατόριο, και μπάνιο μέσα με ζεστό νερό. Βέβαια από ποιότητα είχε τα θεματακια του.

Δεν δούλευε τίποτα από αυτό παρόλο τα πολλά κουμπάκια.



Το καλό ότι από το παράθυρο έβλεπα την παρκαρισμένη μηχανή.



Εντάξει πάμε εστιατόριο για φαί και ξεκούραση.


10-8-18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (MGL-Dalamdzangad-Νταλανζανγκαντ 304χιλ Баянговь Hotel 12e)



Φάγαμε πρωινό και φέρνω την μηχανή μπροστά για φόρτωμα.



Η γειτονιά έρημη..



Στον ίδιο δρόμο ξανά..



Επιβεβαιώνεται αυτό που φοβόμασταν βλέποντας δεξιά και αριστερά του δρόμου..



Ο φίλος είχε δίκιο τελικά. Πρέπει να έχει πέσει πολύ νερό.







Φτάνουμε στην πόλη και βρίσκουμε ένα ξενοδοχείο με τον γνωστό τρόπο. Εντάξει παλιό καθαρό όμως και με τέτοια τιμή καλά είναι.

Αλλάζουμε και έξω για να βρούμε κάπου να φάμε. Περνάμε από το ποιο ακριβό ξενοδοχείο της πόλης με το κυλινδρικό σχήμα. Εξωτερικά πάντως φαινόταν ότι ήθελε ανακαίνιση. Έχει εστιατόριο όμως και αποφασίζουμε να κάτσουμε. Βρίσκεται στον τελευταίο όροφο με θέα. Μια χαρά.



Είμαι λίγο σκεπτικός για το αυριανό δρομολόγιο.



Φάγαμε καλά και πάμε κάπου εδώ δίπλα να ψωνίσουμε φαγώσιμα τίποτα για να έχουμε μαζί μας αύριο. Στην επιστροφή περνώντας από το ίδιο ξενοδοχείο, μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε. Ο Πολωνός και Ελβετός που είχαμε συναντήσει στη πρεσβεία της Ρωσίας, μόλις έβαζαν κουκούλα στις μηχανές τους. Πω πω χαρά μεγάλη έχουν κλείσει εδώ. Ήρθαν μαζί με έναν Ιάπωνα με Honda CRF-250 βρεθήκαν στον δρόμο και διανυκτερεύει και αυτός εδώ.

Ωραία τα είπαμε λίγο και δώσαμε αύριο ραντεβού εδώ στο πρωινό για να τα πούμε και βγάλουμε δρομολόγιο γιατί και αυτοί θέλουν να πάνε προς Γκόμπι. Σουπερ καλό βράδυ.

 

[Magelanos]

11-8-18 ΣΑΒΒΑΤΟ (MGL-Dalamdzangad-Νταλανζανγκαντ 140 χιλ Баянговь Hotel 12e)



Καλημέρα όπου δεν είναι εδω που τα λέμε με αρκετή συννεφιά περιμένοντας να βρέξει. Πάμε στο ξενοδοχείο των παιδιών και αρχίζουμε να βγάζουμε πρόγραμμα.



Τα πράγματα δεν είναι καλά μαθαίνοντας από έγκυρη πηγή. Ένα φιλικό ιντερνετικο ζευγάρι Γάλλων μηχανόβιων που ταξιδεύει τον κόσμο, παρακολουθώντας το ταξίδι μας μέσο fb μας έστειλε το προφίλ ενός ντόπιου λέγοντας μας ότι αυτός θα είναι ο άνθρωπος σας σε ότι θελήσετε!! Η Μόνικα του έστειλε μήνυμα απάντησε αμέσως και μίλησαν στο τηλέφωνο.

Ο Αγκι λοιπόν διοργανώνει τουρ σε τουρίστες με αυτοκίνητο αλλά και με μηχανές ποιο σπάνια. Ξέρει πολύ καλά αγγλικά και τα περισσότερα αξιοθέατα της χώρας, όπως και οδικό δίκτυο κλπ. Μας είπε ότι κρίμα που δεν ήμασταν χθες εδώ, που ξεκίνησε για Γκόμπι σε Camp με τζιπ και τουρίστες. Θα μπορούσαμε να εξακολουθήσουμε με μηχανή κουβαλώντας μας τα πράγματα.

Όντως βρέχει αυτές τις μέρες και είναι δύσκολα τα πράγματα. Για τώρα που μιλάμε αν θέλουμε να έρθουμε μετά από την πόλη Bayandalai δεν πάει τίποτα και ιδιαίτερα με μηχανή. Μόνο μετά από μέρες που θα έχουν υποχωρήσει τα νερά και στεγνώσει κάπως. Ευχαριστούμε πολύ Αγκι θα δούμε τι θα κάνουμε. Ωραία δίνει και το τηλέφωνο της γυναικάς του σε περίπτωση που βρίσκεται κάπου και δεν έχει σήμα, αν θελήσουμε κάτι να ρωτήσουμε. Μας σκλάβωσε εντελώς!!!

Σύσκεψη στην σύσκεψη χάρτες ανοιχτοί και αποφασίζουμε να πάμε μέχρι την Bayandalai την πόλη που μας είπε ο Αγκι, και βλέπουμε αν μπορούμε να συνεχίσουμε. Αν όχι πίνουμε ένα καφέ εκεί η τρώμε και επιστρέφουμε πίσω.




INFO:
Η έρημος Γκόμπι είναι μεγάλη έρημος της Ασίας. Καλύπτει τμήματα της βόρειας και βορειοδυτικής Κίνας και της νότιας Μογγολίας. Η έρημος έχει μέγιστο μήκος 1.600 χιλιόμετρα και πλάτος 800 χιλιόμετρα και καλύπτει 1.300.000 χλμ² κάτι που την κατατάσσει ως την πέμπτη μεγαλύτερη έρημο στη Γη και τη μεγαλύτερη στην Ασία.

Έτοιμοι να ξεκινήσουμε..





Δεν προλάβαμε να κάνουμε 15 χιλιόμετρα και ανοίγουν οι ουρανοί. Υπερκαταιγιδα να μας χτύπα αλύπητα!!! Και εδώ να σταματήσεις που; Δεν υπάρχει τίποτα. Συνεχίζουμε, θα κόψει που θα πάει. Και όντως ελαττώνει ο ρυθμός της, και λίγο πριν την πόλη Bayandalai το πλάνο μας γκρεμίζεται όπως και τα όνειρα μας να δούμε Gobi..



Έχει εξαφανιστεί σε κάποια σημεία η μια λωρίδα του δρόμου, και ποιο κάτω είχε κοπεί ο δρόμος.



Τσεκάρισμα και βολιδοσκόπηση της κατάστασης.





Περιμένοντας να περάσουν από την απέναντι ντόπιοι με μηχανάκι που το σκέπτονται πάρα πολύ.



Καταλάβαμε με την νοηματική ότι μπορούμε να περάσουμε με πολύ προσοχή, και φτάνουμε μέχρι πόλη. Από εκεί και μετά ούτε καν!!!



Δεν έχει νόημα κανένα να ρισκάρουμε να περάσουμε αυτό το σημείο και να μην μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Εδώ κολλά τώρα το έφτασες στην πηγή και πνίγηκες, και όχι ότι δεν ήπιες νερό!!! Πάμε για πίσω με μια στάση πριν την πόλη σε Camp που θέλουν να διανυκτερεύσουν τα παιδιά αύριο. Ο Ιάπωνας λέει εγώ θα πηγαίνω χαλαρά και θα πάω κατευθείαν ξενοδοχείο. Οπότε θα τα πούμε αργά εκεί..

 

[Magelanos]

Φτάνοντας στο Camp Goviin Bayanburd-1




Πάρα πολύ ωραίο Camp τέσσερα μισό σε αστέρια με τα πάντα μέσα.



Καθόμαστε εστιατόριο να φάμε και τα παιδιά μας εκμυστηρεύονται γιατί θα κάνουν αύριο διανυκτέρευση εδώ στην ίδια πόλη στην ουσία. Τα BMW 1200LC έχουν πρόβλημα με τις ακτίνες στους τροχούς. Χαλαρώνουν και σπάνε. Δεν τους έτυχε εδώ λόγο δύσκολου τερέν, αλλά και σε κακή άσφαλτο. Είχαν στείλει άκουσον, άκουσον, τους τροχούς από Ουλάν Μπατόρ με air-courier στην BMW Ελβετία να τους αλλάξουν όλες τις ακτίνες από τα ποιο τελευταία μοντέλα που δεν συμβαίνει αυτό.

Εννοείτε τις ίδιες τους βαλαν και έχουν το ίδιο πρόβλημα. Λένε αν καταφέρουν και επιστρέψουν σώοι και αβλαβές θα προβούν σε μήνυση. Αγόρασαν καινούριες μηχανές για να μην έχουν προβλήματα, και όχι να κινδυνεύουν να σκοτωθούν. Έχουν σκεφτεί και να σταματήσουν το ταξίδι τους γιατί ρισκάρουν.. Εδώ σε αυτό το Camp αύριο θα διανυκτερεύσουν οι αναβάτες από το GS TROPHY MONGOLIA 2018.

Καλεσμένη στην οργάνωση αυτού του Event είναι και η γνωστή On HerBike - Kinga Tanajewska, που γυρίζει τον κόσμο με BMW F800GS με πολλά βίντεο στο You Tube. Η οποία ήταν και άτυχη είχε πτώση και έσπασε το πόδι της.. Τα παιδιά τώρα έχουν γνωστούς μέσα από την διοργάνωση αυτή και μιλώντας θα τους προμηθεύσουν ακτίνες από μηχανές που έχουν μείνει από διάφορα προβλήματα!!! Τι λέτε ρε παιδιά τώρα!!!

Η υπεύθυνη του Camb ήταν πολύ εξυπηρετική σε ότι ρωτούσαμε, και μας τονίζει και αυτή για τις βροχές ότι 20 χρόνια είχε να γίνει κάτι τέτοιο σε τόσο ένταση και καταστροφές. Έχουν πνιγεί άνθρωποι και ζώα. Και μιλάμε σε έρημο!!! Καθόμαστε έξω από το εστιατόριο να πιούμε καφέ να πάνε τα φαρμάκια κάτω.



Η Μόνικα πείρε διάφορα διαφημιστικά φυλλάδια, και του Camp. Λέμε να επιστρέψουμε και να αράξουμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου των παιδιών. Φύγαμε για πίσω.





Φτάσαμε εμείς πάμε στο ίδιο ξενοδοχείο που είμαστε και χθες αλλάζουμε και πάμε στα παιδιά οι οποίοι δεν είχαν ανέβει στο δωμάτιο τους, και είχαν αραδιάσει ποτά στην είσοδο και άρχισαν..



Μια μπαγκαζιερα ήταν κανονικό μπαρ. Κουβαλούσαν δυο κολονάτα ποτήρια σε ιδική θήκη για να μην σπάσουν!!! Μετά από λίγο σκάνε δυο 4χ4 με παρέα Ρώσων που θελαν Γκόμπι και αυτοί. Τους είπαμε την κατάσταση και ανοίξαμε χάρτη. Από εκεί που θα πηγαίναμε εμείς ήταν ο ποιο σύντομος δρόμος αλλά και κατεστραμμένος τώρα. Υπάρχει και άλλος που κάνεις κύκλο που μπορεί να είναι ποιο καλά τα πράγματα αλλά δεν ξέρουμε τι παίζει.



Ανεβαίνουμε εστιατόριο να φάμε. Ήρθε και ο Ιάπωνας που η ιστορία του είναι, πέρσι ήταν πάλι Μογγολία είχε στείλει το Honda CRF 250 Ουλάν Μπατόρ έκανε τα πέριξ, το αποθήκευσε και ξανά ήρθε φέτος να κάνει την υπόλοιπη, ότι κάνουμε εμείς στο περίπου, με κάποια Στανς. Θα επιστρέψει Ουλάν Μπατόρ πάλι για να στείλει το μηχανάκι Ιαπωνία. Απλά λυτά και ξεκούραστα με κατάλληλο μηχανάκι.

Χαρά οφθαλμών και πολύ γέλιο να βλέπεις τον George (Ελβετός) και τον Jacek (Πολωνός) να έχουν φτιάξει κεφάλι και να πειράζει ο ένας τον άλλον.



Αυτοί βρεθήκαν σε ταξίδι με μηχανές κάπου Λατινική Αμερική Παναμά αν θυμάμαι καλά, και από τότε είναι αχώριστοι και ταξιδεύουν μαζί.



Πέρασε η ώρα και έπρεπε να πάμε για ξεκούραση. Αύριο θα φύγουμε μόνοι μας κανονικά τα παιδιά θα κάτσουν για τις ακτίνες και ο Ιάπωνας δεν έχει αποφασίσει τι θα κάνει αύριο. Μήπως προσπαθήσει αύριο για Γκόμπι.

 

[Magelanos]

12-8-18 ΚΥΡΙΑΚΗ (MGL-Bulgan-Μπουλγκαν 200χιλ Yurt 15e)



Μουτζα no1

Σήμερα απομακρυνόμαστε από την περιοχή μιας και δεν έχει νόημα λόγο κακών καιρικών συνθηκών γύρω από Γκόμπι. Θα επισκεφτούμε ένα φυσικό αξιοθέατο (Bayanzag-Flaming Cliffs).. Σηκώθηκα πτώμα λόγο στρώματος. Γενικά τα στρώματα στα ξενοδοχεία εδώ είναι μπετό. Πονούν τα κοκαλάκια μου. Μου φαίνεται θα αρχίσω να χρησιμοποιώ το φουσκωτό στρώμα της σκηνής πάνω από το στρώμα του κρεβατιού. Μια φορά το έκανα μάλλον πάω για σερί μου φαίνεται.

Αυτό το είχαμε ξανά θέμα σε ταξίδι στην Ανατολική Ασία Βιετνάμ. Δεν ξέρω έχουν συνηθίσει τα πατώματα, και αγοράζουν στρώματα τσιμέντο. Ξεκινάμε με κατεύθυνση το Camp που φάγαμε χθες και το αεροδρόμιο για να πιάσουμε τον δρομοοοοο!!! Ποιον δρόμο; Θέλετε και ονομασία; Χαχαχα…



Κάνουμε και την στάση μας. Εδώ στο GPS φαινόμαστε μια τελεία στο πουθενά..






Ποιον δρόμο να διαλέξω; Άσε θα πάω ευθεία μην χαθώ Χαχαχα!! Οι κολώνες του ρεύματος είναι το καλύτερο GPS εδώ. Δεν απομακρυνόμαστε πολύ από αυτές, γιατί σίγουρα περνούν μέσα από πόλη η χωριό. Οπότε καλά πάμε.



Το κοπανημα αρκετό και στάση για να κατεβάσω πίεση στα λάστιχα.



Το είπα θα χορτάσουμε στέπα εδώ.



Η οδήγηση εδώ είναι λίγο παγίδα όσο έχει να κάνει με την ζέστη. Οδηγώντας μπορώ να πω έχει και ψύχρα παρόλο τον ήλιο. Όταν κάνεις στάση για λίγο λιώνεις. Οπότε θέλει προσοχή μην πάθετε αφυδάτωση χωρίς να το καταλάβετε. Θέλει συνέχεια υγρά, και καλύτερα να έχετε ηλεκτρολύτες μαζί σας και να πίνετε συχνά. Ακούστε με ο παθών μαθών!!!

Ακόμα υπάρχουν λιμνάζοντα νερά και λάσπη από την βροχή. Όποτε πέφταμε σε τέτοιο αλλάζαμε πορεία.



Ωπ τι έγινε; Πέσαμε σε κίνηση!!



Βλέποντας το στίγμα στο GPS πρέπει να κινηθούμε δεξιά. Μη φανταστείτε ότι υπάρχει δρόμος με ενημερωτική πινακίδα που λέει στρίψτε δεξιά για τον προορισμό σας!! Όχι απλά στρίβουμε πάνω στην πράσινη στέπα και κινούμαστε διαγώνιος δεξιά, μέχρι να βρεθεί δρόμος από ροδιές οχημάτων ποιο κοντά στον προορισμό μας. Αυτό τόσο απλά!!



Και εκεί που ήταν όλα ευθεία μονότονα, ξαφνικά κάνει μια κατηφόρα και περνά ο δρόμος από στεγνή κύτη που περνούσε νερό της βροχής, ποταμάκι δηλαδή. Δεν πρόλαβα τίποτα μπήκα στην άμμο και παρτους κάτω!!!



Μου έχει πάρει το αριστερό πόδι η πλαϊνή βαλίτσα και που το έχει σφηνώσει και δεν μπορώ να σηκωθώ. Ευτυχώς η Μόνικα δεν έχει κάποιο θέμα και πιάνει από πίσω την μηχανή και την σηκώνει ελάχιστα.

Μπόρεσα και τράβηξα το πόδι. Το θέμα είναι ότι κουτσαίνω και έχω αφόρητο πόνο. Σίγουρα δεν το έσπασα αλλά έχω πάθει ζημιά. Κάθομαι να ηρεμήσω λίγο αλλά πρέπει να σηκωθεί η μηχανή γιατί τρέχει βενζίνη από την πλαστική τάπα του ρεζερβουάρ, βγάζω βαλίτσες να ελαφρύνει και την σηκώσαμε.



Βγάζω την μπότα και πονούσα πάρα πολύ.



Είδα τον αστράγαλο τουμπανο. Τον τσάκισα για τα καλά. Και φορούσα μπότα καλή, ευτυχώς που είχε άμμο και απορρόφησε το χτύπημα. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό ότι στο επόμενο ταξίδι καταργώ τις μεταλλικές βαλίτσες. Δεν μπορούσα να βάλω ξανά την μπότα από τον πόνο. Σφίγγω τα δόντια γιατί πρέπει να συνεχίσουμε. Σιγά σιγά κουτσαίνοντας μαζεύω πράγματα και βάζω βαλίτσες στην θέση τους.



Μιάμιση ώρα εδώ και δεν έχει περάσει κανείς, και βρισκόμαστε σε τουριστική περιοχή!! Συνεχίζουμε δυσκολεύοντας να αλλάξω ταχύτητες από τον πόνο. Δύσκολα τα πράγματα.. μετά από λίγο βλέπουμε πινακίδα με τα Camp. Φτάνουμε σε 5,5χιλ Bayanzag πάλι καλά.

 

[Magelanos]

Όντως διακρίνουμε στο βάθος αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε ένα ύψωμα. Φτάσαμε ευτυχώς και ποιον βλέπουμε; Τον Sato Koki (Ιάπωνας) είχε φτάσει και αυτός εδώ. Μια χαρά..

Flaming Cliffs-Φλεγόμενα Βράχια...



πολύ όμορφα όντως, αλλά ο πόνος δεν με αφήνει να χαρώ γιατί θέλει περπάτημα, και βγάζουμε λίγες Φώτο.







Δυσκολεύομαι να κάνω δέκα βήματα.
Μέχρι και το παιδάκι με πείρε χαμπάρι και μου δείχνει πως μπορεί και τρέχει χαχαχα!!!



Πάγκοι με σουβενίρ στο παρκινγκ.



Ο Sato μας περίμενε καθιστός ανάμεσα στις μηχανές για σκιά.



Σε δυο χιλιόμετρα έχει οργανωμένο Camp και σε δεκα πεντε μια πόλη. Λόγο της κατάστασης μου σκεφτήκαμε να πάμε πόλη για ποιο καλές συνθήκες διανυκτέρευσης. Θα χρειαστώ πάγο για το πόδι. Θα έχουμε και δέκα πέντε χιλιόμετρα λιγότερα για αύριο. Και πιστεψτεμε αυτά τα χιλιόμετρα μπορεί να φαίνονται λίγα, αλλά σε στέπα είναι σαν να διανύεις τα τριπλάσια σε άσφαλτο. Στέπα παντού όσο βλέπει το μάτι.



Όταν συναντούμε τέτοιο έδαφος η Μόνικα πλέον κατεβαίνει για να περάσω μονός.



Με τέτοιο βάρος σε τέτοια τερέν την πατάς για πλάκα χωρίς να καταλάβεις το πώς.



Ενώ ο Sato με το 250αρακι αέρας δεν τον σταματά τίποτα.



Μπαίνουμε στην πόλη Μπουλγκαν..



Και σταματάμε σε σκιά έξω από ένα μίνι μάρκετ. Τσακώνουμε δυο παγωτάκια με τον Ιάπωνα και η Μόνικα αναλαμβάνει να μας ξελασπώσει. Πάει να ψάξει για διανυκτέρευση. Από το λίγο που παρατηρώ γύρω μου δεν πρέπει να έχει τίποτα. Είμαστε στο κέντρο και έχει μόνο αυτό το μαγαζάκι και τίποτα άλλο. Μάλλον την πατήσαμε έπρεπε να είχαμε σταματήσει στο Camp πριν.





Η Μόνικα εμφανίζεται μετά από αρκετή ώρα, αφού την πήρα τηλέφωνο γιατί ανησύχησα ότι κάτι έγινε. Εμφανίστηκε με έναν Μογγολο μαζί που ήταν ο γιος ιδιοκτήτη του μίνι μάρκετ που καθόμαστε στα σκαλιά του. Λέει η Μόνικα δεν υπάρχει τίποτα ένα κτήριο που φαινόταν ξενοδοχείο είδα κρεβάτια από το παράθυρο είναι κλειστό. Ο Μογγολος μας λέει ότι μπορούμε να μείνουμε σε μια από τις δυο Γιουρτες απέναντι από τις μηχανές που έχουμε παρκάρει.



Δεν είναι χρήση για ύπνο, δεν υπάρχουν κρεβάτια. Η μια έχει τραπέζια για χρήση εστιατόριου, και η άλλη αποθήκη όπου εκεί θα μαζέψουν και θα στρώσουν κάτω για να κοιμηθούμε. Θα έχουμε βραδινό και πρωινό. Μόνικα ρωτά πάγο έχει; Δεν με νοιάζει τίποτα αυτή την στιγμή έχω πόνο άσχημο. Έχει πάγο και κάνουμε το Deal.. Γιατί έχουμε άλλη επιλογή;

Έχει περάσει η ώρα με όλα αυτά, παρκάρουμε μηχανές πίσω από τις Γιουρτες και περιμένουμε να ετοιμάσουν το βραδινό.



Στην ερώτηση που είναι η τουαλέτα μας δείχνει μια πεσμένη μάντρα σπιτιού με μπάζα ξύλα κλπ. Εδώ λέει πίσω από την μάντρα. Με καμάρι μας λέει ότι υπάρχουν δημόσια μπάνια και λουτρά, με φύλακα αλλά τώρα είναι κλειστά. Αύριο πρωί ανοίγουν. Και εννοείτε ότι είναι καμιά πενηνταριά μέτρα από εδώ. Εγώ δηλαδή θέλω ένα τέταρτο για να πάω. Καλά!!!

Η ώρα του φαγητού..



Η θέα απέναντι από τις Γιουρτες είναι το μίνι μάρκετ του ιδιοκτήτη.



Προετοιμασία για ύπνο και εννοείτε φούσκωσα στρώμα για να είμαι όσο το δυνατόν ποιο άνετα με το πόδι.



Βάζω πάγο στο πόδι, και άντε να δούμε τι ύπνο θα κάνω απόψε.

 

[Magelanos]

13-8-18 ΔΕΥΤΕΡΑ (MGL-Secret of Ongi Ger camp 170χιλ 40e)



Όπως ήταν αναμενόμενο δεν έκλεισα μάτι. Πόνος, κρύο, και σκυλιά να γαυγίζουν όλη νύχτα. Εδώ από τα χαράματα μετακινούνται έτσι όλο και κάποιος ακούγονταν να περπατά και να κάνει κάτι. Πρωί με την αυγή ξύπνοι. Εγώ ότι έκανα γινόταν σε slow motion. Δύσκολα περπατούσα και γενικά δυσκολευόμουν για τα πάντα.

Θα είναι εξίσου δύσκολο το δρομολόγιο σήμερα και δεν ξέρω αν θα την βγάλω. Σήμερα θα διανυκτερεύσουμε σε οργανωμένο Ger Camp δίπλα στον ποταμό Ongi και 20χιλ πριν το χωριό Sayhan Ovoo. Για το χωριό λέγαμε αλλά δεν την ξανά πατάμε πάλι με διανυκτέρευση. Βλέποντας τον χάρτη υπάρχουν τρία οργανωμένα camp, που σημαίνει τουριστική περιοχή. Έχει και ένα μοναστήρι λόγο και γι’αυτό ίσως.

Ο Sato μόλις επέστρεψε από τις δημόσιες τουαλέτες και λέει οκ. Εγώ παρόλο που με το ξυπνήσω θέλω τουαλέτα, τώρα κάνω κράτη λόγο απόστασης. Τρώμε πρωινό πάει και η Μόνικα. Επιστρέφει όλα καλά λέει και είναι και καθαρά. Είναι ένας εκεί που σου ξεκλειδώνει την πόρτα και όταν φεύγεις κλειδώνει. Ρε λες; Όσο το σκέπτομαι μου έρχεται περισσότερο.

Ξεκινώ με σαγιονάρα κουτσό για τα καλά, και κάθε ανωμαλία η πετραδάκι το ένιωθα στο πόδι και ο πόνος δεν αντεχόταν. Λέω δεν γίνετε δεν θα φτάσω ποτέ. Γυρίζω και βάζω μπότες για καλύτερα. Κουτσό πάλι και φτάνω στις τουαλέτες. Δεν υπάρχει κανείς!! Πιάνω πόμολα σπρώχνω πόρτες τίποτα κλειδωμένα.

Ρε να σου χεσω στην κυριολεξία, τώρα τι κάνω; Βλέπω κάτι πρασινάδες απέναντι, όλο και κάποιος περνούσε. Παιδάκια μανάδες κλπ. Πάνο ηρέμισε και σκέψου ότι δεν θέλεις, δεν σου έρχεται, επιστρέφω και όντως είχα ηρεμίσει. Με ρωτά η Μόνικα αν όλα καλά. Τι καλά που έλειπε ο πορτιέρης και φώναζα Security λες και ήμουν σε τράπεζα.

Πρέπει να ξεκινήσουμε όμως γιατί 170χιλ σε τέτοιο δύσκολο τερέν θέλουμε όλη μέρα. Ταβάνι πάω με 30 στο κοντέρ, δηλαδή μέχρι δευτέρα στο κιβώτιο, άντε και τρίτη στο τσακίρ κέφι!! Άντε κουράγιο Πάνο και φύγαμε.





Αρχίζουν τα δύσκολα. Κατέβα Μόνικα!!!










Ο πήχης δυσκολίας ανεβαίνει κι’άλλο..



Άρε Μόνικα τι τραβάς και εσύ!!!



Μετά από την προσπάθεια να περάσω αυτό το ποταμάκι με την λάσπη αμέσως στάση επειγόντως..



Η πρωινή τουαλέτα που δεν έγινε ήθελε τώρα δια της βίας να πραγματοποιηθεί. Κάτι αμμολοφακια δεξιά και αριστερά μας, ήταν η κάλυψη για να γίνει κάτι τέτοιο. Επιτέλους ξελάφρωσα και τα σκέπασα σαν γάτα!!!

Άντε φύγαμε..



Η μορφολογία της στέπας αλλάζει εδώ.



Ανεβοκατεβαίνουμε χωμάτινους λόφους.



Το μόνο που δεν αλλάζει εδώ είναι το απόλυτο μπλε χρώμα του ουρανού!!

 

[Magelanos]

Λίγα χιλιόμετρα πριν φτάσουμε σε πολιτισμό το χωριό Mandal Ovoo, μετά από τόση μοναξιά στην στέπα, ακούω θόρυβο από μηχανές και μέχρι να καταλάβω τι γίνεται με προσπερνούν με +60 οκτώ Enduro KTM όρθιοι και δεν πατούσαν έδαφος πετούσαν, πάνω από κάθε ανωμαλία του δρόμου. Πριν μπούμε στο χωριό



αντιλαμβάνομαι από τον καθρέφτη ότι έρχονται και άλλοι.





Πάμε στο κέντρο του χωριού όπου υπήρχε ένα μαγαζάκι με διάφορα φαγώσιμα και ένα μαγαζί που σέρβιρε φαγητό.



Εκεί είχαν πάει οι εντουραδες. Γκρουπ Ισπανών με τρία αμάξια υποστήριξη, που προπορεύονταν ποιο μπροστά, όπου τους βρίσκουν το σημείο διανυκτέρευσης, στήνουν σκηνές, ετοιμάζουν φαγητό και τους περιμένουν να φτάσουν. Μήπως με αυτό τον τρόπο χαίρεσαι την οδήγηση στις στέπες της Μογγολίας;

Πάντως με κάποιους που πιάσαμε κουβέντα και μας είδαν έτσι φορτωμένους και δικαβαλο απλά μου έδωσαν το χέρι και είπαν respect. Δεν θα το τολμούσαν με τίποτα. Τώρα τι να πω κι εγώ ότι δεν τους ζήλεψα που δεν είχαν έννοια για τίποτα, παρά μόνο στην οδήγηση; Έρχεται και ο Sato που είχε βρει το μοναδικό βενζινάδικο στο χωριό και τους λέει που είναι για να βάλουν.

Ένα μικρό διάλυμα εδώ για νερό και φύγαμε. Έχουμε πέσει σε στέπα εντελώς επίπεδη και χωρίς πολλά σαμαρακια, και ανοίγω γκάζι. Μέχρι και τετάρτη ταχύτητα έβαλα, και είδα στο κοντέρ 60χιλ.. Τάπα λέμε!!!



Φεύγουν τα χιλιόμετρα ποιο γρήγορα και στάση για αναπλήρωση υγρών. Είπαμε θέλει να πίνουμε υγρά η στέπα. Και για σκιά φυσικά η μηχανή παίζει τον ρόλο αυτό!!!



Αρχίζει ο ήλιος να πέφτει και φτάνουμε στον στόχο μας βλέποντας γιουρτες από μακριά.



Σταματάμε στο πρώτο camp για να ρωτήσουμε.





Για να μην χάνουμε χρόνο συνεννοείτο η Μόνικα με τον Sato να πάει στο δεύτερο να ρωτήσει. Εγώ θα περιμένω στις μηχανές. Γενικά και τα τρία είναι σε ωραίο σημείο δίπλα στον ποταμό Ongi. Αποφασίζουν ότι το δεύτερο είναι μεγαλύτερο και καλύτερο. Οκ πάμε στο δεύτερο. Ανοίγουν πόρτα και βάζουμε μηχανές μέσα.

Μας λένε αν θέλουμε γιουρτα κοντά στο ποτάμι η ποιο μπροστά. Εγώ δεν μπορώ να περπατώ και είναι κάποια απόσταση μέχρι ποτάμι οπότε αποφασίζω μπροστά που είναι κοντά οι τουαλέτες και το εστιατόριο.



Ο Ιάπωνας διαλέγει δίπλα στο ποτάμι.



Ωραία αφήνουμε πράγματα και συνάντηση στο εστιατόριο, όπου υπάρχει μια εξέδρα ψηλά με τραπέζια και θέα.

Βρίσκει η Μόνικα ένα τραπέζι ψηλά, δύσκολα γιατί είχε κόσμο από γκρουπ τουριστών και είχαν πιάσει τα καλύτερα σημεία. Έρχεται και ο Ιάπωνας και εγώ δυσκολευόμουν να ανέβω τα σκαλιά από τον πόνο. Η θέα όμορφη και το Camp τέλειο.





Έπρεπε πριν νυχτώσει όμως να κάνω εργασίες στην μηχανή γιατί είχα μέρες. Καθάρισμα αλυσίδας, λάδωμα, τέντωμα, τσεκάρισμα υγρών ψυγείου κλπ. Με τα χίλια ζόρια τα έκανα όλα αυτά δεν μπορούσα να στέκομαι στο πονεμένο πόδι. Με έπιασε νύχτα και συνέχισα με φακό κεφαλης. Όταν τελείωσα ήμουν απλά κομμάτια και δεν άντεχα άλλο.

Θα είχε μια εκδήλωση τουριστική ατραξιόν με παραδοσιακές φορεσιές κλπ. Δεν μπορούσα να κάτσω να δω και αποχωρώ στην γιουρτα.



Η Μόνικα βρίσκει πάγο και μου φέρνει σε σακούλα.



Νιώθω εξαντλημένος και έχω απίστευτο πόνο απλά θέλω να ξεκουραστώ. Ελπίζω αύριο να είμαι καλύτερα για το αυριανό δρομολόγιο που είναι απαιτητικό για ακόμη μια φορά.

 

[angelthing]

Φιλαράκι, άλλο να τα λέμε και άλλο να τα διαβάζω σε οργανωμένο οδοιπορικό με τις φωτό ......
Το ξαναείπα πως το καλό από το ατύχημα είναι ότι σου έδωσε το χρόνο να οργανώσεις το υλικό
και να γράψεις !

Απλά respect και στους δύο σας !!!!

 

[Magelanos]

14-8-18 ΤΡΙΤΗ (MGL-Sayhan Ovoo 20χιλ δωμάτιο 10e)




Μουτζα no2


Όταν λέμε είμαι κομμάτια, είμαι χίλια κομμάτια!!! Ατονία, πόνο στο πόδι, όρεξη για τίποτα ακόμα και το πρωινό το έτρωγα με το ζόρι. Σκέπτομαι θα περάσει που θα πάει. Η Μόνικα λέει μήπως να κάτσουμε και σήμερα εδώ να ξεκουραστώ. Λέω άστο θα στρώσω πιστεύω. Με χίλια ζόρια φορτώνω μηχανή!!




Μίζα λοιπόν και ξανά στις στέπες, περνώντας δίπλα εδώ από το Ongi Monastery



Δεν σταματάμε για επίσκεψη που κουράγιο για τέτοια, συνεχεία στα χώματα..





Έχουμε σκοπό μια στάση για φουλάρισμα στο χωριό Sayhan-Ovoo 20χιλ από το Camp που μείναμε.

 

[Magelanos]

Μπαίνοντας στην πόλη επιτέλους, γιατί τα 20χιλ μου φάνηκαν 100..



Σταματάμε στο μικρό βενζινάδικο στη είσοδο του χωριού. Φουλάρω τίγκα και με το που τράβηγμα τζούρα από αναθυμιάσεις βενζίνης μου ήρθε ζαλάδα. Βάζω μπροστά και λέω στην Μόνικα δεν νιώθω καλά και πάω πίσω από το βενζινάδικο που είχε σκιά, παρκάρω την μηχανή και σωριάζομαι κάτω. Μου ήρθε λιποθυμιά. Βγάζω μπότες, ανοίγω παντελόνια, ρίχνω νερό στο πρόσωπο, πίνω και κάθομαι να συνέρθω. Έτρεμα ολόκληρος..



Εκείνη την στιγμή ακούει μηχανές η Μόνικα και βλέπει τα φιλαράκια να σταματούν στο Βενζινάδικο. Ο George(Ελβετός) και ο Jacek(Πολωνός), χαρά μεγάλη που τους ξανά βλέπουμε αλλά στενοχώρια που με βλέπουν σε αυτή την κατάσταση. Έχω κίτρινο χρώμα στο πρόσωπο..





Ο George μου κοιτά λίγο το σφυγμό, έχει κάποιες γνώσεις ιατρικές. Έχω αφυδατωθεί και ανοίγουν κατευθείαν φαρμακείο και βγάζουν ηλεκτρολύτες να μου δώσουν. Κάτι για το όποιο είχαμε και εμείς, αλλά θεωρήσαμε περιττές και τις στείλαμε με τον σάκο από Ουλάν Μπατόρ. Νομίζαμε με το νεράκι όλα καλά. Βλέποντας ο βενζίνας όλη την φάση καταλάβαμε ότι το χωριό έχει γιατρό και να τον φωνάξει. Ωραία ας έρθει.

Περιμένοντας να έρθει ο Γιατρός και αφού είχα συνέλθει ελάχιστα, λέγοντας στον George το θέμα με τις αναθυμιάσεις από την τάπα του ρεζερβουάρ. Το πρόβλημα που δεν έκατσα να λύσω και κακώς ήταν ότι το έξτρα ρεζερβουάρ της μηχανής είχε πλαστική τάπα και με κλειδαριά. Γινόταν εξαέρωση από εκεί και όλες τις αναθυμιάσεις της ανέπνεα. Ιδιαίτερα όταν το γέμιζα φουλ για τρελή μαστούρα.

Και μου λέει πολύ πιθανόν να έχεις δηλητηριαστεί από αναθυμιάσεις. Γενικά στην όλη πορεία του ταξιδιού μέχρι εδώ, είχα πονοκεφάλους, αδυναμία, μετά από χιλιόμετρα όταν έφτανα σε ξενοδοχεία. Εγώ έλεγα η κούραση θα είναι. Και ναι φτάνει ο Γιατρός. Και παθαίνω πλάκα με το νεαρό της ηλικίας του. Παιδάκι μιλάμε. Βγάζει ένα ταπερ (πικνίκ θα κάνουμε;)) με τα σύνεργα και πιάνει το στηθοσκόπιο.

Ακουμπώντας στο στήθος βγαίνει το καλώδιο!!! Πλάκα μου κάνουν έτσι; Μου θύμισε τον Βέγγο που είχε ντυθεί γιατρός. Το ξανά βάζει στην θέση του για να με ακροαστεί. Οκ όλα καλά και τώρα πως θα συνεννοηθούμε; Μογγολικά; Απλά δεν!! Ξεκινά η Μόνικα με το Google translate αλλά μάταια. Μετά της ήρθε ιδέα. Πιάνει το φυλλάδιο που είχε πάρει από το Camp που είχαμε φάει πριν δυο μέρες, και παίρνει τηλέφωνο.

Το σηκώνει η ιδιοκτήτρια που ήξερε τέλεια αγγλικά και της λέει ποιοι είμαστε και το πρόβλημα μας. Εννοείτε δώσε τον γιατρό να μιλήσω. Συνεννοείτο και μας λέει το πόρισμα. Εξάντληση, αφυδάτωση, θέλει ξεκούραση, πολλά υγρά και φαγητό. Ωραία την ευχαριστήσαμε και τον γιατρό, και τώρα πρέπει να μείνουμε κάπου.

Το Camp που ήμασταν χθες είναι 20χιλ πίσω. Εγώ δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Ο βενζίνας δίνει την λύση. Απέναντι εδώ στο σπίτι η οικογένεια νοικιάζει δωμάτια. Μιλάμε στα 50μ ποιο κωλόφαρδος πεθαίνεις!!! Πάει η Μόνικα ρωτά και ναι όλα καλά έχει. Και πώς να μην έχει αφού δεν το ξέρει κάνεις ούτε κάποια ενημέρωση ούτε τίποτα.

Ωραία τώρα τα παιδιά πρέπει να συνεχίσουν την πορεία τους προς την πόλη που θα θέλαμε να φτάσουμε και εμείς σήμερα αλλά δεν. Θα έχουμε επικοινωνία να μας πουν και για το δρομολόγιο που έχουν ακούσει ότι έχει αρκετά νερά από τις προηγούμενες βροχές. Αυτό θα το κάνουμε και εμείς όταν συνέρθω. Λέμε και στον Sato να πάει μαζί τους, αλλά αποφασίζει να μείνει μαζί μας. Καλό δρόμο φίλοι μας τα λέμε κάπου ξανά!!!



Πιάνω τον Ιάπωνα από τον ώμο και την Μόνικα και με πάνε στο δωμάτιο. Ένα απλό δωμάτιο με τρία κρεβάτια και ένα δεύτερο με δυο κρεβάτια. Ξανά ρωτά τον Ιάπωνα γιατί δεν έφυγε με τα παιδιά που ήταν ευκαιρία ,και απαντά δεν μπορώ να τους ακολουθήσω πάνε γρήγορα. Εγώ κρεβάτι κατευθείαν με ένα μπουκάλι παραμάσχαλα με ηλεκτρολύτες.

Η μηχανή έμεινε στο βενζινάδικο, ο Sato δεν μπορεί να την φέρει λέγοντας ότι έχει πολύ όγκο και φοβάται. Ο βενζινας λέει άσε την εδώ δεν θα την πειράξει κανείς. Δεν έχουμε και άλλη λύση την αφήνουμε. Είναι απέναντι από εκεί που μένουμε και η Μόνικα θα ρίχνει καμιά ματιά. Πάει από την γιουρτα που μένει η οικογένεια να δει με φαγητό τι παίζει γιατί γενικά έχουμε ένα θέμα με την κουζίνα τους εδώ και δεν τρώμε αρκετά πράγματα. Οπότε ένα θέμα με το φαί το έχουμε.



Το απόγευμα η Μόνικα κάνει μια βόλτα στο χωριό να δει για κανένα μαγαζάκι μήπως πάρουμε τίποτα έτοιμες σούπες αυτές που βάζεις βραστό νερό και είναι έτοιμες. Πάει κοντά στο ποτάμι όπου υπάρχει το σημείο που θα φεύγαμε για την επομένη πόλη. Ένα στενό μεταλλικό γεφυράκι που μόνο πεζοί και μηχανάκια χωρούν να περάσουν. Κάτι πληρώνεις σαν εισιτήριο.



Αν έχεις αυτοκίνητο τώρα υπάρχει πέρασμα ποιο πάνω αλλά μέσα από το ποτάμι. Φαντάζομαι ότι αν δεν υπήρχε το γεφυράκι αυτό θα έπρεπε να περάσουμε μέσα από το ποτάμι!!! Και εκεί που ήμουν τέζα ακούω τον ήχο της μηχανής μου να μπαίνει μέσα στην αυλή!!! Ακούω την Μόνικα να μιλά αγγλικά με κάποιον. Έρχεται μέσα και μου λέει είδε έναν να κοιτά την μηχανή όπως επέστρεφε και δεν ήταν ντόπιος.

Ιταλός μηχανόβιος λοιπόν που έχει εταιρία που κάνει εκδρομές οργανωμένες σε τουρ με μηχανές. Νοικιάζει και ο ίδιος σε τουρίστες 400αρια εντουρακια. Άμα μπορείς έλα έξω να κάτσουμε. Ένιωθα καλύτερα και βγαίνω έξω. Πιάνουμε την κουβέντα και ξαφνιάστηκε που έβλεπε την μηχανή παρατημένη στο βενζινάδικο, και ακόμα περισσότερο ότι υπήρχαν δωμάτια εδώ. Έχει περάσει πολλές φορές για βενζίνη και προμήθειες και δεν το ήξερε.

Βγαίνει και ο Ιάπωνας και πιάνουμε την κουβέντα. Καλά για το Funduro είπε ακατάλληλο μηχανάκι για Μογγολία. Μιλώντας για τις καιρικές συνθήκες και το δρομολόγιο που θέλουμε να κάνουμε είπε δύσκολα άμα δεν ξέρεις τα περάσματα γιατί έχει πολύ λιμνάζοντα νερά και κολλάς για πλάκα. Και αύριο λέει θα είναι μια βροχερή μέρα εδώ. Ακούγοντας αυτό και ο Sato πείθεται να φύγει αύριο με τον Ιταλό που ξέρει τα περάσματα.

Ο Ιταλός βέβαια είναι με τζιπ, αλλά δεν πειράζει να τον ακολουθεί ο Ιάπωνας και να του πάρει και τα πράγματα. Οκ μόνο θα ξεκινήσουν χαράματα για να προλάβουν την βροχή που θα έρθει αργότερα. Έχει μαύρα σύννεφα και αρχίζει να ψυχραίνει εγώ νιώθω κάπως πάλι και πάω για ξάπλα. Χαιρετώ τον Ιταλό που και αυτός την κάνει για ξεκούραση. Για σου Sato προσοχή για αύριο και ελπίζω να σε ξανά δούμε στον δρόμο κάπου..

 

[Magelanos]

15-8-18 ΤΕΤΑΡΤΗ (MGL-Sayhan Ovoo 0χιλ δωμάτιο 10e)

Βροχερή μέρα σήμερα, δεν μπορώ να πω ότι έχω καλυτερεύσει και μένω ξάπλα. Μόνο για τουαλέτα σηκώνομαι που είναι ταλαιπωρία εντελώς. Πρέπει να ντυθώ αστακός γιατί έχει πέσει η θερμοκρασία και κάνει κρύο και πρέπει να περπατήσω μιας και βρίσκεται στην άλλη άκρη του οικοπέδου. Δράμα εντελώς σέρνω τα πόδια μου και το σκέπτομαι. Και τουαλέτα η γνωστή τρύπα στο έδαφος.



Όλα τα σπίτια και οι γιουρτες είναι μαντρωμένα με ξύλινους φράκτες. Ο λόγος είναι για τον αέρα. Το χειμώνα χιονοθύελλες, καλοκαίρι αμμοθύελλες!!!



Άρχισα να έχω κρυάδες πάλι και ποιο συχνές επισκέψεις τουαλέτα λόγο ψιλό διάρροιας. Η Μόνικα προσπαθεί να συνεννοηθεί με την μητέρα της οικογένειας να βράσει ρύζι, καμιά πατάτα κάτι τέλος πάντων. Μίλησε και με τον Αγκι τον ντόπιο που τα λέγαμε για την Γκόμπι. Στεναχωρήθηκε και βεβαία μας λέει ότι χρειαστούμε να πάρουμε τηλέφωνο, και για βράδυ την γυναίκα του ότι ώρα!!!

Πριν πέσει ο ήλιος σταμάτησε να βρέχει και η Μόνικα κάνει μια βόλτα εδώ έξω. Το μοναδικό βενζινάδικο όπου και λιποθύμησα.





Όμορφα..



Έπεσε η νύχτα..



Επιστρέφοντας η Μόνικα με Google translate ρώτησε την γυναίκα εδώ αν υπάρχει κάποιος για μεταφορά της μηχανής και εμάς, μέχρι την επομένη πόλη. Κάτι έχει στο μυαλό της και θα ρωτήσει αύριο. Σκεφτήκαμε ότι και καλά να γίνω, δεν θα είμαι σε θέση να οδηγήσω από την εξάντληση, πόσο μάλλον να διανύσουμε μια πλημυρισμένη στέπα. Και μαθαίνοντας από τα παιδιά ότι αντιμετώπισαν δυσκολίες, και ευτυχώς με ανώδυνες πτώσεις τότε σκεπτόμαστε εναλλακτική λύση..

Τρώω μια έτοιμη σούπα κορεάτικη και μετά από μια ώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Με πιάνει πυρετός, εμετός με δυάρια ταυτόχρονα. Εννοείτε δεν προλάβαινα την τουαλέτα σε τέτοια απόσταση, τσακώνω έναν κουβά που βρήκα τον στήνω στην μάντρα δίπλα από την εξώπορτα και δεν έβρισκα στόχο ποτέ. Αυτό γινόταν ανά δέκα λεπτά συνέχεια δεν είχα τι να βγάλω. Μια γουλιά νερό έπινα και αμέσως την έβγαζα. Σοκ να έχεις 38 πυρετό και να βγαίνεις σε μονοψήφιο αριθμό θερμοκρασίας έξω.

Η κατάσταση έχει χειροτερέψει πολύ, και η Μόνικα λέει στην γυναίκα να φωνάξει γιατρό. Μέσα σε τριάντα λεπτά έρχεται ο Γιατρός. Παίρνει η Μόνικα τηλέφωνο την γυναίκα του Αγκι να συνεννοηθούν. Είχε μαζί του αντιβίωση και κάτι σε σκόνη που ήταν για δυάρια. Μας λέει ότι είναι σοβαρό και θα χρειαστώ ορό. Ευτυχώς υπάρχει αλλά λίγο μακριά από εδώ και θα έρθει νοσοκόμα με ορό και άλλα φάρμακα.

Γραφεί συνταγή και δοσολογία και φυσικά μας εξηγεί η γυναίκα του Αγκι πως και τι.
Η Μόνικα τσεκάρει στο ιντερνέτ τι χάπια μου έγραψε.



23:30 ο Γιατρός φεύγει και άμα χρειαστούμε κάτι να τον φωνάξουμε. Κατά τις 1:00 έρχεται νοσοκόμα με ορό.



Με το που κυλά αυτό το νέκταρ στις φλέβες μου νιώθω αμέσως μια αγαλλίαση και ηρεμία. Πληρώνουμε κάπου στα 14 ευρώ την νοσοκόμα μας δίνει και τα υπόλοιπα φάρμακα που τις έδωσε ο Γιατρός την ευχαριστήσαμε και φεύγει. Αν και καρμπυρατερατος, μου εδωσαν υγρο για ιντζεκσιον και αναβαθμίστηκα πλήρως.



Σε 15 λεπτά με πείρε ο ύπνος.



Επιτέλους ηρέμισα καλό βράδυ!!