In The Land Of Genghins Khan-Mongolia 2018

[Magelanos]

Άλλο ένα μνημείο.







Τραβάτε ποδαράκια μου εκεί πάνω πρέπει να φτάσω στον τρούλο.





Φτάνοντας στο ξενοδοχείο ξεκούραση λίγο και βγαίνω να δω αυτόν τον περίεργο ναό σε σχήμα σφαίρας είναι στο πάρκο και έχει ωραία θέα. Μάλιστα βλέπω αρκετούς να ανεβαίνουν εδώ για τον ίδιο λόγο.




Chasovnya Paraskevy Pyatnitsy έτσι ονομάζεται αυτός σε σχήμα περίεργος ναός.



Να χαζέψω και λίγο θέα. Αν δεν είχε και θολή ατμόσφαιρα θα ήταν σουπερ..



Είχε και πιστακι χωμάτινο εδώ..







Καλό βράδυ..

 

[karad-geo]

 

[angelthing]

Φίλε αρκετές από τις εικόνες που παραθέτεις μου θυμίζουν σημεία στη Σερβία .....
Νταξ βοηθά σε αυτό και το κυριλλικό αλφάβητο στις πινακίδες αλλά πιστεύω πως η επαρχία του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ ήταν - και είναι - αρκετά ενιαία και αρκετά αμετάβλητη ακόμα .......

 

[Magelanos]

24-7-18 ΤΡΙΤΗ (RU-Tayshet-Ταΐσετ 401χιλ Igors Gouest House 25e)



Την σημερινή διανυκτέρευση σε αυτή την μικρή πόλη την είχε προτείνει ο Ζήσης στην συνάντηση μας. Αν μπορείς κανόνισε το μου λέει να νιώσεις την πραγματική Σιβηρία. Έγινα φίλος με τον Igor στο fb και του έστειλα ότι θα έρθω. Με περιμένει λέει μαζί με έναν Ρουμάνο που επέστρεψε από Μογγολία. Ωραία θα μάθω και πληροφορίες.

Δυστυχώς ψιλοβρέχει και αναγκάζομαι να βάλω αδιάβροχα. Κάπου στα μισά του δρόμου αρχίζει να ρίχνει καρέκλες και αναγκάζομαι για στάση σε βενζινάδικο να πιω και κάνα ζεστό καφέ μπας και κόψει λίγο. Εκείνη την στιγμή σκάνε δυο ρώσοι μηχανόβιοι. Χαιρετιόμαστε παίρνουν καφέ και κάθονται δίπλα. Ο ένας ήξερε λίγα αγγλικά ο φίλος του καθόλου.

Πιάνω κουβέντα και πάνε 50χιλ μετά από εκεί που έχω κλείσει εγώ σε ένα κάμπινγκ με φεστιβάλ και συγκροτήματα κλπ.. Μου πρότειναν να πάμε μαζί παρέα και αν θέλω να μείνω στο κάμπινγκ. Λέω ότι έχω κλείσει και με περιμένουν ποιο πριν. Αλλά και οδήγηση παρέα μια χαρά είναι. Έχει κόψει ελάχιστα και μου λέει ο Αλέξ ξεκινάμε; Βγαίνουν έξω να ετοιμαστούν και πάω μια τουαλέτα.

Βγαίνω έξω και παθαίνω σοκ!!! Βάζοντας το χέρι να πιάσω το τσαντάκι μέσης την γνωστή μπανάνα, δεν την είχα!! Μιλάμε τα πάντα έχω εκεί. Αρχίζω να τρελαίνομαι και λέω στον Ρώσο ότι έχασα το τσαντάκι. Μπαίνω μέσα ξανά βλέπω τίποτα στον πάγκο που καθόμουν. Όχι ρε πουστη μου το πήραν. Ο Ρώσος μιλά με τον υπάλληλο αν βρήκε κάτι και λέει όχι.

Κοίτα να δεις που το έβγαλα στην τουαλέτα και το ξέχασα εκεί. Πάω τουαλέτα τίποτα.. Βγαίνω πάλι έξω μέσα στον τρόμο, είχα αλλάξει χρώμα, κάνω μια με το χέρι στην μέση και ήταν εκεί. Όταν πήγα για κατούρημα το γύρισα στην μέση έκλεισα και το μπουφάν και δεν το ένιωθα πάνω μου. Εντάξει ήθελα άλλα δέκα λεπτά για να συνέρθω.. Επιτέλους ξεκινάμε.

Στάσεις αρκετές μιας και η βροχή πέφτει σταθερά, και το κρύο επίσης. Φαγητό ζεστές σούπες και ροφήματα συχνά. Μας έχει κουράσει αυτή η κατάσταση με τις συνθήκες αυτές και όλοι θέλουμε να φτάσουμε στους προορισμού μας. Όταν βλέπω την πινακίδα για Tayshet σταματώ στην άκρη για να αποχαιρετιστούμε. Το σκηνικό εκείνη την στιγμή ήταν ένα ψιλόβροχο σε σπρέι, ομιχλώδες δασώδες τοπίο , μια καταχνιά εντελώς σαν Νοέμβρη μήνα στα βουνά της Ηπείρου..

Τους κάνω πρόταση να έρθουν για διανυκτέρευση στον Igor. Το σκέπτονται λίγο και δέχονται. Ε ναι τώρα ποιο κάμπινγκ με τέτοιες συνθήκες εδώ που τα λέμε. Ωραία φύγαμε βρίσκουμε το σπίτι του Igor λίγο δύσκολα και παρκάρουμε.





Εκεί που περίμενε έμενα του έφερα και δυο ακόμα. Μια χαρά δεν είχε κανένα θέμα. Μέσα στα ζεστά και έτοιμοι για να φάμε. Φώτο με τον Ρουμάνο που επέστρεφε από Μογγολία.



Αφού τα είπαμε ο Igor προτείνει σάουνα τώρα!!! Ναι έχει παραδοσιακή σάουνα πίσω από το σπίτι.




Σάστισα λίγο αλλά όλοι είπαν ναι.. Άντε να το ζήσω και αυτό.





Πέντε μαντράχαλοι τσίτσιδοι σε τέσσερα τετραγωνικά. Έτσι άβολα είχα να νιώσω από τον στρατό. Το πόσο ωραία ένιωθες όμως όταν μετά από τους σαράντα έβγαινες έξω για λίγο στους επτά δεν περιγράφεται. Επιστροφή σπίτι μετά απ’αυτην την μοναδική εμπειρία με κουβεντούλα, αλλά και Φώτο από τον Igor στο λαπτοπ της πόλης του, μήνα Μαρτη με μείον πενήντα -50!!! Πάμε για ύπνο γιατί αύριο με περιμένουν 670χιλ..


25-7-18 ΤΕΤΑΡΤΗ +26-7-18 ΠΕΜΠΤΗ+27-7-18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (RU-Irkutsk-Ιρκούτσκ -670χιλ A cozy house hotel 75e τρεις νυχτες )



Τρώμε το πρωινό μας και άλλη μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε. Ο Αλέξ θα με ακολουθήσει μέχρι το Ιρκούτσκ σίγουρα γιατί του άλλαξαν τα σχέδια από την δουλειά του και πρέπει να μικρύνει τις διακοπές του. Οπότε δεν θα πάει με τον φίλο του στο κάμπινγκ που ήταν για χθες. Παρέα πάλι μια χαρά. Για σου Igor ευχαριστούμε για όλα, τραβώντας μας Φώτο..








Ο καιρός είναι κρύος με συννεφιά τα βάλαμε όλα πάνω μας και φύγαμε. Στον ίδιο δρόμο στο ίδιο σκηνικό που έσπαγε την μονοτονία μερικές φορές για να περάσει υπερσιβηρικό τρένο εμπορευμάτων των πέντε χιλιομέτρων μήκος τουλάχιστον. Περιμέναμε αρκετά λεπτά για να περάσει.





Μετά από πενήντα χιλιόμετρα περίπου αποχαιρετούμε τον άλλο Ρώσο που πήγαινε για το κάμπινγκ. Συνεχίζουμε με τον Αλέξ με αρκετές εναλλαγές του καιρού στην πορεία μας. Βροχή σε ήλιο, και πάλι σε βροχή. Στάσεις αρκετές για να πάρουμε δυνάμεις και ξανά στο δρόμο. Και φυσικά αρχίζω να βλέπω ότι το χρονοδιάγραμμα που είχα, το αργότερο 19:00 να φτάνουμε Ιρκούτσκ κάνει φτερά.

Ακόμα και ο Αλέξ που είχε στο μυαλό του να διανυκτερεύσει μετά το Ιρκούτσκ το αφήνει. Του λέω πάμε μαζί ξενοδοχείο αφού για μένα είναι κλεισμένο από Μόνικα που είχε φτάσει προχθες στην πόλη, και ρωτάμε εκεί αν έχει δωμάτιο. Όντως φτάνουμε πόλη με ανάμενα φώτα νύχτα. Πάλι μπέρδεμα να βρούμε ξενοδοχείο με GPS και ρωτώντας το βρίσκουμε επιτέλους.

22:30 παρκάραμε. Η Μόνικα μες το άγχος πετάγετε έξω γιατί και αυτή με περίμενε ποιο νωρίς. Βλέπει και τον Αλέξ και σου λέει τι έγινε. Παρέα έφερα. Μέχρι να ανεβάσω πράγματα πάνω ο Αλέξ ρωτά για δωμάτιο. Δεν υπάρχει τίποτα και πρέπει να πάει να ψάξει για αλλού. Δεν πας πουθενά τέτοια ώρα θα μείνεις μαζί μας.

Το δωμάτιο ήταν με ξεχωριστή κουζίνα και ένα μικρό σαλονάκι. Εδώ θα βγάλω στρώμα (1,20m επί 2,00m) που το κουβαλώ μαζί. Θα το φουσκώσω με ηλεκτρική τρόμπα και θα είσαι μια χαρά. Πάει και η Μόνικα και ζητά σκεπάσματα και όλα οκ. Και έφτασε η καλύτερη στιγμή, αυτή του φαγητού. Και τι θα φάμε; Ελληνικό φαγητό!!!

Έφερε η Μόνικα από το Βιετνάμ και την Ελληνική ταβέρνα που δούλευε διάφορα. Ένα θα σας πω το μενού είχε παστίτσιο, χωριάτικη με Ελαιόλαδο που το είχα φέρει εγώ από Ελλάδα. Ο Ρώσος έπαθε πλακά δεν το πίστευε τόσο φαγητό και από γεύση αφού πρώτη φορά δοκίμαζε. Εντάξει η βραδιά έκλεισε γαστρονομικά τέλεια.

Το πρώτο σκέλος και το μοναχικό έκλεισε με την άφιξη μου στο Ιρκούτσκ. 20 μέρες ακριβώς όσες είχα υπολογίσει μέχρι εδώ και για 8.000 χιλιόμετρα. Χωρίς απρόοπτα με υπέροχες γνωριμίες και όμορφες εικόνες. Έχουν ακόμα να δουν τα μάτια μου πολλά!!

 

[Magelanos]

26-7-18 ΠΕΜΠΤΗ (RU-Irkutsk-Ιρκούτσκ 0χιλ)

Βροχερό το ξημέρωμα σήμερα, και ετοιμάζουμε πρωινό στο δωμάτιο, μιας και η Μόνικα είχε γεμίσει το ψυγείο με πολλά καλούδια. Πρέπει να φύγει ο Αλέξ και κατεβαίνουμε μαζί κάτω για το αντίο. Έκανε να μας δώσει λεφτά για την διανυκτέρευση. Φύγε ρε Αλέξ μη σου δώσω κουτουλιά που θες και να πληρώσεις.. Είσαι και ντερέκι που να σε φτάσω!!!





Ξεκινάμε για μια βόλτα στο κέντρο για καφέ, αλλά και να βρούμε το Προξενείο της Μογγολίας για έκδοση Βίζας. Το ξενοδοχείο βρίσκετε πολύ κοντά στον σταθμό του τρένου.





Αυτό είναι καλό γιατί υπάρχουν συγκοινωνίες για να πάρουμε να κατεβούμε κέντρο, και αρκετά μαγαζιά, καφέ και εστιατόρια. Θα πάρουμε λεωφορείο για κέντρο. Φτάνουμε και περπατάμε ψάχνοντας προξενείο να προλάβουμε γιατί μπορεί και να κλείνει σε λίγο.



Επιτέλους βρίσκουμε το Προξενείο και διαβάζοντας τα ωράρια δυστυχώς κλείνουν σε 20 λεπτά. Ρωτάμε αν μπορούμε να καταθέσουμε και να παραλάβουμε αύριο. Μας είπαν ότι αν έχουμε φωτογραφίες θα παραλάβουμε άμεσα. Σουπερ λέμε!!! Συμπληρώνουμε αιτήσεις δίνουμε Φώτο , πληρώνουμε και με κάρτα 40 ευρώ για κάθε βίζα, τις κολλούν διαβατήριο σφραγίδες και έτοιμοι!! Οι ποιο γρήγορη παραλαβή βίζας που μου έχει τύχη..




Με τις βίζες στο διαβατήριο εύκολα, πάμε να βρούμε κάπου να φάμε.





Αφού φάγαμε ξεκινάμε για ξενοδοχείο μιας και έχει αρχίσει να βρέχει. Μέχρι να φτάσουμε άνοιξαν οι ουρανοί και αράξαμε ξενοδοχείο.


27-7-18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (RU-Irkutsk-Ιρκούτσκ 70χιλ)

Σήμερα η μέρα θα είναι αφιερωμένη στην περιποίηση της μηχανής και λίγο τουρισμό στην πόλη. Η Μόνικα είχε κάνει τα κονε της με έναν ντόπιο μηχανικό που έχει συνεργείο λίγο έξω από το κέντρο. Μάλιστα ο ίδιος είχε προσφερθεί να την παραλάβει από το αεροδρόμιο μαθαίνοντας ότι έφτανε Ιρκούτσκ. Έτσι μας περίμενε οπότε πάω να πάρω μηχανή από παρκινγκ ένα οικόπεδο πίσω από το ξενοδοχείο.

Η γειτονιά μας πάντως έχει ωραία ξύλινα σπίτια!!





Και έξω στους δρόμους της πόλης..



Παρόλο που είχαμε διεύθυνση δύσκολα βρήκαμε το συνεργείο του Σασα. Σε ένα σύμπλεγμα παλιών κτηρίων από αποθήκες, συνεργεία και διάφορα άλλα. Όπως είναι τα δικά μας πρακτορεία εμπορευμάτων στον Κηφισό ακόμα ποιο χύμα.





Εδώ στο ισόγειο είναι το συνεργείο του Σάσα η είσοδος μπροστά.





Και είσοδος στα πλάγια..





Εδώ με τον Σάσα. Ρε παιδιά πείτε μου δεν μοιάζει με τον Βέγγο στα νιάτα του;



Η Μόνικα τα λέει με τον Σάσα



κι’εγω αλλάζω λάδια και φίλτρο λαδιού.

 

[Magelanos]

Εκείνη την στιγμή μπαίνει ένα ζευγάρι με το καινούριο Honda Africa Twin για να βάλει κάγκελα προστασίας και πλαϊνά για βαλίτσες. Είχαν πακετάρει από Μόσχα την μηχανή στον υπερσιβηρικό μέχρι Ιρκούτσκ και να την ετοιμάσουν για Μογγολία. Γενικά καινούργιοι στον χώρο των δυο τροχών χωρίς πολύ εμπειρία. Ελπίζω να τους πάνε όλα καλά στην Μογγολία. Δεν θα το ζορίσουν είπαν και γενικά θα κάνουν τα <<εύκολα>>..





Τους ευχηθήκαμε καλό ταξίδι, και λέγαμε μήπως και συναντηθούμε Μογγολία αλλά όταν εμείς θα μπαίνουμε αυτοί μάλλον θα βγαίνουν βάση χρονοδιαγράμματος. Ευχαριστούμε και τον Σάσα που μας έδωσε πληροφορίες για διανυκτέρευση που θέλουμε να κάνουμε πάνω στη Λίμνη Βαϊκάλη!!!

Ξεκινάμε προς κέντρο για να δούμε και τίποτα. Για την Μόνικα είναι η δεύτερη φορά που επισκέπτεται την πόλη. Το 2012 είχε ξεκινήσει μόνη παίρνοντας τον Υπερσιβηρικό από Μόσχα για Ιρκούτσκ, Μογγολία, και κατάληξη Κίνα στο Πεκίνο..

INFO:
Το Ιρκούτσκ βρίσκεται στη Σιβηρία, στις όχθες του ποταμού Αγγαρά, στο σημείο της συμβολής του με τον Ιρκούτ, απ’ όπου προέρχεται και το όνομά του. Η πόλη ιδρύθηκε το 1661. Τα αξιοθέατα της πόλης, κυρίως είναι του 19ου αιώνα, οπότε η πόλη ήταν γνωστή ως Παρίσι της Σιβηρίας..

Παρκάρω έξω από τον Καθεδρικό Ναό Sobor Bogoyavlensky..






Περνάμε απέναντι τον δρόμο Nizhnyaya Naberezhnaya για να καταλήξουμε στο μνημείο για τον ιδρυτή της πόλης..






Βρίσκεται στην συμβολή των δυο ποταμών, Αγγαρα με Ιρκουτ.






Και χαζεύουμε τον κόσμο. Βλέπετε τίποτα ασυνήθιστο;



Ήθελα να ήξερα γιατί σκάτε ένα σωρό λεφτά για επώνυμες εξατμίσεις, και δεν πάτε στον υδραυλικό της γειτονιά σας να φτιάξετε. Και η διχρωμία στο καπό του πορτμπαγκάζ είναι γνήσιο σκουριάζω!!!



Όταν δύει ο ήλιος οι εικόνες μαγεύουν.









Δεν σου κάνει κέφι να ξεκινήσεις!!! Και δεν βρέχει, πράγμα σπάνιο για εδώ.



Και επιστρέφουμε να πάρουμε μηχανή και να πάμε ξενοδοχείο.





Τα λέμε αύριο με έναν ξεχωριστό προορισμό.

 

[Magelanos]

28-7-18 ΣΑΒΒΑΤΟ (RU-Olkhon island-Οκλον νησί 300χιλ 12e)



Σήμερα πάμε Σαββατοκύριακο σε Νησί!!! Μα καλά τι πίνεις και δεν μας δίνεις θα μου πείτε!! Ανακάλυψες θάλασσα στην Σιβηρία; Όχι αλλά υπάρχει αυτή η τεράστια λίμνη με το όνομα Βαϊκάλη!!!

INFO:
Γνωστή σαν το «Μπλε Μάτι της Σιβηρίας» η Βαϊκάλη είναι η βαθύτερη και παλαιότερη λίμνη στον κόσμο, καθώς επίσης και η λίμνη με τον μεγαλύτερο όγκο γλυκού νερού. Περιέχει πάνω από ένα πέμπτο του γλυκού νερού παγκοσμίως και περισσότερο από 90% του γλυκού νερού της Ρωσίας. Η έκτασή της είναι 31.468 τ.χιλ. (μία από τις μεγαλύτερες του κόσμου). Έχει μήκος 654 χλμ., πλάτος 74 χλμ. και μέγιστο βάθος 1.680 μ.

Στο εσωτερικό της λίμνης υπάρχουν 22 νησιά, το μεγαλύτερο από τα οποία είναι το Ολκχόν. Οι Μογγόλοι θεωρούν την λίμνη ως "ιερή θάλασσα" και πιστεύουν ότι στις απόκρημνες και βραχώδεις ακτές της κατοικούν κακά πνεύματα. Από το 1996 έχει ενταθεί στον κατάλογο της UNESCO σαν φυσική κληρονομία..


Αφήνουμε σε μια αποθήκη στην ρεσεψιόν το έξτρα λάστιχο και κάποια άλλα πράγματα που δεν χρειάζονται να κουβαλάμε, με σκεπτικό να κάνουμε άλλη μια διανυκτέρευση εδώ επιστρέφοντας από το νησί. Φορτώνω μηχανή και φύγαμε..



Πιάνουμε τον επαρχιακό 25Ν-013



Στάση σε σημείο λατρείας Σαμανισμού..



INFO:
Με τον γενικό όρο Σαμανισμός εννοείται ένα πολύπλοκο λατρευτικό και μαγικό-θρησκευτικό κίνημα που διαμορφώνεται γύρω από την τεχνική της έκστασης. Θεωρείται μυστικιστική εμπειρία και δεν είναι θρησκεία ή φιλοσοφία καθώς εμφανίζεται πριν από αυτές. Εξαιτίας της ευρείας γεωγραφικής του εξάπλωσης –Βόρεια Αμερική, Νότια Αμερική, Σιβηρία, Ινδονήσια, Ωκεάνια κ.λπ. Κεντρικό πρόσωπο στον Σαμανισμό είναι ο σαμάνος (šamán) ως ιερέας, μάγος-γιατρός και αρχηγός ενίοτε της οικογενειακής θρησκείας..









Συνεχίζουμε καταγράφοντας ωραίες εικόνες από την επαρχία εδώ στην Σιβηρία..



Στην πόλη Bayanday σε διασταύρωση στρίβουμε δεξιά για τον προορισμό μας. Επαρχιακός με αρκετό πράσινο, δάσος κλπ.. Πολύ ωραία διαδρομή.





Μπαίνοντας στην τελευταία πόλη λιμάνι Sakhyurta όπου και θα πάρουμε το φερι.. Και ελικόπτερο!! Στρατός μάλλον..



Και μόλις πλησιάζουμε λιμάνι μια ατέλειωτη ουρά από οχήματα, και απογοήτευση.



Παράκαμψη σε όλους και χώνομαι πέντε αμάξια πριν. Ευτυχώς κανείς δεν χαλάστηκε.



Σαν τις σαρδέλες στο μικρό καραβάκι και ξεκινάμε για απέναντι που δεν είναι μεγάλη απόσταση.



Η χαρά μεγάλη που βρισκόμαστε εδώ!!!

 

[Magelanos]

Ένα καραβάκι πάει ένα έρχεται. Τον χειμώνα που παγώνει η Λίμνη η οδική σύνδεση γίνεται χαράζοντας δρόμους πάνω στον πάγο!!!



Πλησιάζουμε στο λιμάνι του νησιού, όπου διακρίνεται και ο μοναδικός ανηφορικός χωματόδρομος που πάει στους δυο κύριους οικισμούς. Πάνω στο νησί δεν υπάρχει ίχνος ασφάλτου.





Ο χωματόδρομος βατός, αλλά υπήρχαν αρκετά κομμάτια με κυματιστά σαμαράκια με αποτέλεσμα στο πολύ κοπανημα.



Χαμηλές ταχύτητες και προσπέραση από όλα τα τετράτροχα οχήματα που πήγαιναν τάπα, τρώγαμε την σκόνη στην μάπα. Δεν παλευόταν άλλο και στάση για να κατεβάσω πίεση στα ελαστικά.



Περνάμε από τον πρώτο οικισμό Yalga με ελάχιστα καταλύματα, για να πάμε στο δεύτερο με τα περισσότερα, αλλά και σε αξιοθέατα φυσικής ομορφιάς. Φτάνουμε σε κεντρικό δρόμο στον οικισμό Khuzhir σταματάμε και αρχίσουμε τα τηλέφωνα για εύρεση δωματίου.





Πρώτα παίρνει η Μόνικα σε αυτόν που μας σύστησε ο Σάσα ο μηχανικός. Και φυσικά δεν είχε τίποτα λέγοντας μας ότι δύσκολα θα βρούμε. Εννοείτε που πας ΣΚ σε τουριστικό προορισμό καλέ μου; Ωραία συνεχίζουμε τηλέφωνα βάση πληροφοριών βλέποντας καταλύματα στον χάρτη Google. Δύσκολα και ότι βρίσκαμε δεν ήταν φτηνά. 30 ευρώ με τουαλέτα έξω αυτή με την τρύπα στο χώμα, και αν είχε τουαλέτα μέσα άλλα 30!!!

Δηλαδή για δυο νύχτες 120 ευρώ; Ε όχι ρε φιλέ. Αλλά τι να κάνεις εδώ που φτάσαμε. Ξεκινά η Μόνικα να πάρει σβάρνα με τα πόδια κάποια κοντινά εδώ κι’εγω περιμένω στην μηχανή.

INFO:
Το Olkhon είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί σε λίμνη στον κόσμο. Είναι μακράν το μεγαλύτερο νησί στη λίμνη Βαϊκάλη στην ανατολική Σιβηρία, με έκταση 730 km 2 (280 sq mi). Έχει μήκος 71,5 km (44,4 mi) και πλάτος 20,8 km (12,9 mi). Ο πληθυσμός του νησιού είναι μικρότερος από 1.744 και αποτελείται κυρίως από Buryats, τους αυτόχθονες του νησιού.
Υπάρχουν αρκετοί οικισμοί και πέντε χωριά στο νησί: Yalga, Malomorets, Khuzhir, Kharantsy και Ulan-Khushin. Το χωριό Khuzhir είναι η διοικητική πρωτεύουσα του Olkhon, που ορίστηκε ως τέτοιο τον Απρίλιο του 1987 όταν η σοβιετική κυβέρνηση εξέδωσε ένα ολοκληρωμένο διάταγμα για την προστασία της λίμνης Baikal. Το Khuzhir φιλοξενεί περίπου 1.200 κατοίκους και διαθέτει ένα μουσείο τοπικής φύσης και ιστορίας.


Και εκεί που καθόμουν και σκαφτόμουν αν δεν βρούμε θα ανοίξω σκηνή στην τελική, βλέπω στην μέση του δρόμου έναν σκύλο 70 κιλών τουλάχιστον να κατεβαίνει έχοντας εστιάσει προς το μέρος μου.

Άρχισε διαγωνίως να πλησιάζει!! Εντάξει λέω παιξετο αδιάφορος και σφύρα ανέμελα. Δεν κάνω καμιά απότομη κίνηση, και αρχίζω τα έλα εδώ, γούτσου, γούτσου, και σκάει για χάδια ευτυχώς. Γιατί το στόμα του είχε άνοιγμα όσο ενός λιονταριού!!!



Ευτυχώς ήταν ανώδυνη η συνάντηση μου με Σιβηρικό Τσοπανόσκυλο, χόρτασε χάδια και έφυγε. Η Μόνικα επιστρέφει με μια γυναίκα μαζί να μας δήξει σε ποιο δρόμο υπάρχει μια κυρία που διαθέτει δωμάτια. Ωραία μίζα και φύγαμε. Μετά από λίγο στρίβουμε σε ένα στενό



και βλέπουμε μια γυναίκα να μας κάνει νόημα αφού ήξερε ότι ερχόμαστε με μηχανή.

Σταματάμε και μας πάει ακριβώς δίπλα που ήταν η φίλη της με τα δωμάτια. Πάει η Μόνικα να τσεκάρει και μετά από λίγο βγαίνει να μου πει. Είναι ένα σπιτάκι ξύλινο με δυο κρεβάτια, η τουαλέτα έξω η γνωστού τύπου και είναι στην τιμή των δώδεκα ευρώ την βραδιά με πρωινό. Εντάξει δεν αξίζει να στήσω σκηνή και αποφασίζουμε να κάτσουμε.



Έχει περάσει η ώρα και ρωτάμε την γυναίκα που μπορούμε να φάμε γρήγορα για να προλάβουμε και το ηλιοβασίλεμα στο ποιο γνωστό μέρος του νησιού που θέλει περπάτημα άλλα ευτυχώς είναι κοντά από εδώ. Μας λέει μπορώ να σας φτιάξω κάτι πρόχειρο εγώ ,όπως ομελέτα καμιά σαλάτα κλπ. Μια χαρά ναι..

 

[Magelanos]

Ξεκινάμε λοιπόν ποδαράτοι να πάμε στο ποιο διάσιμο σημείο του νησιού.





Πλησιάζοντας διακρίνουμε το Saman’s Rock!!!



INFO:
Οι αυτόχθονες Buryats, οπαδοί του Σαμανισμού, πιστεύουν ότι το νησί είναι ένα πνευματικό μέρος. Μία από τις ομάδες θεοτήτων που σέβεται ο Κίτρινος Σαμανισμός Buryati ονομάζεται oikony noyod , οι «δεκατρείς άρχοντες του Olkhon». Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι ο Burkhan, μια σύγχρονη θρησκευτική φιγούρα των λαών Altai, ζει στο σπήλαιο σε αυτόν τον βράχο. Ο βράχος είναι ένα από τα εννέα ποιο ιερά μέρη στην Ασία. Το Olkhon θεωρείται κέντρο του πολιτισμού του 6ου-10ου αιώνα.



Αρκετός κόσμος μαζεύεται και λογικό, γιατί όντως κάτι μαγικό έχει αυτό το μέρος!!








Η σειρά από Serges (είναι ένα τελετουργικό πόλο ή δέντρο)..



Ε Μόνικα; Φανταστικά έτσι;





Στο βάθος διακρίνεται η αρκετά μεγάλη σε μήκος παραλία Sarayskiy Plyazh.






Απλά δεν ξεκολλάς από αυτό το σκηνικό!!!





Αύριο πάλι εδώ!!! Επιστρέφουμε..











Η πρώτη νύχτα έφτασε σε αυτό το μαγικό νησί!!!

 

[Magelanos]

29-7-18 ΚΥΡΙΑΚΗ (RU-Irkutsk-Ιρκούτσκ 302χιλ)

Ξυπνάμε γενικά νωρίς γιατί η κρύα νύχτα δεν μας άφησε να κοιμηθούμε!!! Πάμε για το πρωινό και κάνουμε σύσκεψη αν αξίζει τελικά και η δεύτερη νύχτα εδώ. Αποφασίζουμε ότι δεν χρειάζεται γιατί ότι ήταν να δούμε το είδαμε. Εδώ αξίζει να κάτσεις για διακοπές κάποιες μέρες για ξεκούραση. Οπότε θα πάμε με την μηχανή στο ύψωμα που πήγαμε χθες, για φωτώ και επιστρέφουμε Ιρκούτσκ.

Φτάνουμε στο μέρος του παρκινγκ, βρίσκουμε ένα μικρό πέρασμα και φτάνουμε στο ύψωμα με θέα την πανέμορφη παραλία Sarayskiy Plyazh.



Για να δούμε στην παραλία έχει κόσμο; Να γιατί η φωτογραφική μηχανή πρέπει να έχει ζουμ!!!





Τελικά ωραία θα ήταν και με σκηνή εδώ να αράξεις κάποιες μέρες!!











Βλέποντας την μηχανή εδώ μας πλησίασε ο Patrick από το Αμερικα με την κοπέλα του, όπου απόρησε πως φτάσαμε εδώ πάνω με την μηχανή. Με μηχανή και αυτός γυρίζει Ασία κλπ. Εγώ ήθελα να έρθω με την μηχανή αλλά μέχρι το παρκινγκ μπόρεσα. Του είπαμε ότι βρήκαμε ένα σημείο και περάσαμε.



Τελικά μας την είπαν κάποιοι ότι απαγορεύεται εδώ να έρθεις με όχημα. Το παίξαμε ανήξεροι και ότι τραβάμε μια φωτώ και φεύγουμε. Φόρτωμα τα πράγματα και πίσω στο λιμάνι, όπου υπήρχαν και άλλοι Ρώσοι μοτοσικλετιστές.







Φτάνοντας στην απέναντι πλευρά, σταματάμε σε Yurt-Γιούρτα παραδοσιακή σκηνή εστιατόριο και τσιμπάμε κάτι. Η επιστροφή ήταν ακριβώς η ίδια μέχρι Ιρκούτσκ στο ξενοδοχείο.

 

[Magelanos]

30-7-18 ΔΕΥΤΕΡΑ (RU-Vydrino-Βιντρινο 181χιλ Room Sergey 18e)



Αν θα έπρεπε να έβαζα έναν τίτλο για την σημερινή μέρα άνετα θα ήταν..

Αφού σε πίνει γιατί πίνεις!!!

Σηκωθήκαμε λίγο αργά είχαμε ανάγκη από ύπνο, και επειδή δεν χορτάσαμε Λίμνη Βαϊκάλη είπαμε για σήμερα να μην κάνουμε πολλά χιλιόμετρα, να κινηθούμε ανατολικά παράλληλα με την λίμνη, και άμα βρούμε κάτι που μας αρέσει να αράξουμε. Με τον P-258 κινούμαστε μέχρι την πόλη Kuituk που αρχίζουμε να βλέπουμε την λίμνη.





Περνώντας μέσα παραδοσιακούς όμορφους οικισμούς!!





Στάση για βενζίνη και σύσκεψη για το που θα μείνουμε απόψε.



Ταβάνι βάλαμε τα 200χιλ από Ιρκούτσκ, και ο κλήρος έπεσε στη πόλη Βιντρινο βλέποντας χάρτη και ότι υπάρχουν κάποια καταλύματα εκεί. Βλέποντας και τον άριστο καιρό, δεν υπάρχει και πολύ όρεξη για πολλά χιλιόμετρα, τότε ευκαιρία να περάσουμε άλλη μια μέρα στην Βαϊκάλη. Καμιά 70αρα μέχρι εκεί κοντά είμαστε. Πετυχαίνουμε και τα έργα μας για να μην ξεχνιόμαστε!!






Βλέπω πινακίδα της πόλης και στρίβω προσεγγίζοντας λίμνη. Οι δρόμοι μέσα σε αυτήν εντελώς σπαστιρια, λακκούβες γεμάτο. Ένα κατάλυμα είδαμε χύμα εντελώς, και πολύ ερημιά. Στάση για να δούμε τι θα κάνουμε. Άνοιγμα Google maps. Η μικρή πόλη χωρίζονταν από τον ποταμό Snezhnaya και η μια πλευρά περιοχή Μπουριατιγια και η άλλη Ιρκουτκαγια. Στην άλλη πλευρά φαίνονται στον Google κάποια καταλύματα ποιο κυριλέ, και βρίσκονται ποιο κοντά στην λίμνη.

Στον χάρτη δείχνει μια γέφυρα εδώ κοντά και, μάλιστα βγαίνεις πολύ κοντά εκεί που βρίσκονται τα ξενοδοχεία.. ξεκινάμε και όταν την βρίσκουμε αντικρίζουμε αυτό!!!



Η Μόνικα πάει με τα πόδια να τσεκάρει μέχρι την άλλη πλευρά.



Η άλλη πλευρά είναι μπλοκαρισμένη με ένα μεγάλο τσιμεντένιο μπλοκ, και ένα βράχο, με μικρό κενό για να περνούν πεζοί, και ποδήλατα. Ίσως περνώ αλλά πρέπει να βγάλω πλαϊνές βαλίτσες, και θα πρέπει να τις κουβαλήσουμε απέναντι. Αλλά και πάλι ποιος είναι σίγουρος για την ασφάλεια της γέφυρας περνώντας 350 κιλά σε δυο τροχούς. Μάλλον πρέπει να κάνουμε κύκλο που είναι 15χιλ. Αυτό όμως λέει και η λογική αυτή την στιγμή.

Βγαίνουμε στον κεντρικό με κατεύθυνση πίσω, και μόλις περάσαμε ποτάμι στρίψαμε ξανά σε έναν δρόμο μέσα στο δάσος ζούγκλα λέμε. Στενός επαρχιακός χωρίς ορατότητα στις στροφές από αντίθετο λόγο πρασινάδας. Περνάμε έναν μικρό οικισμό και φτάνουμε έξω από τα δυο ξενοδοχεία. Ωραίο το μέρος δίπλα στο ποτάμι που κατέληγε στην Βαϊκάλη.

Όμως πραγματικά πολύ κυριλέ, με πισίνες κλπ. Θα μας πιάσουν τον κωλο εδώ σίγουρα. Πάει η Μόνικα να ρωτήσει κι’εγω παρκάρω μηχανή σκιά αφήνω κράνος κάτω, μπουφάν, και βγάζω καμιά Φώτο το τοπίο.





Εδώ έχει και ωραίες καβατζες για σκηνή. Παγκάκια από κορμούς δέντρων, ακόμα και σημεία που μπορείς να ανάψεις φωτιά να ψήσεις κλπ. Μια παρέα ρώσων μόλις είχε κάνει μπανακι ποτάμι και ετοιμάζονταν να φύγουν. Πρέπει να είχαν φτιάξει κέφι αφού έπιναν. Μια γυναίκα από την παρέα, πάει να ξεπαρκάρει το αυτοκίνητο που το είχε δίπλα στην μάντρα του ξενοδοχείου, κάνοντας αδέξιες κινήσεις πλησιάζοντας προς έμενα και βλέποντας να πάει να πατήσει το κράνος που το είχα αφήσει κάτω στο χορτάρι!!! Αμέσως τρέχω και φωνάζω στοπ!!!

Εκείνη την στιγμή βγαίνει η Μόνικα φωνάζοντας το κράνος μου, το κράνος!!! Ωχ αμάν ήταν παρατημένο κάτω στην απέναντι πλευρά του δρόμου δίπλα στην μάντρα και μόλις το είχε πάρει από κάτω ο μπροστά προφυλακτήρας!!! Τραβώ φωτώ το αμάξι αμέσως μην έχει γίνει ζημιά για να βγάλουμε άκρη. Πήγα να αποφύγω το δικό μου και την πλήρωσε της Μόνικας.

Βγαίνει η οδηγός τρομοκρατημένη και μαζεύονται όλοι. Η Μόνικα ξέρει λίγα Ρωσικά και μιλούσε. Δεν το πίστευε νόμιζε ότι πάτησε άνθρωπο τόσο πολύ. Προσπαθώ να το ξεμπλοκάρω από τον προφυλακτήρα. Μπροστά δεν μπορούσε να κάνει θα το πατούσε, ούτε πίσω θα το έσερνε. Δεν φτάνει αυτό στο έδαφος υπήρχαν σκατα από αγελάδα!! Όπου η πλευρά του κράνους με την ενδοσυνεννόηση ήταν μέσα σε αυτά!!!

Κουνούσα το κράνος πέρα δωθε σιγά, σιγά, μην το τραυματίσω, και τελικά βγαίνοντας η ενδοσυνεννόηση από πάνω του ξεμπλόκαρε και βγήκε. Ευτυχώς αναίμακτα χωρίς να σπάσει κάτι. Ανακούφιση από όλους χίλια συγγνώμη από τους ρώσους, αν υπάρχει κάποια ζημιά να τους πούμε να την πληρώσουν. Καθώς καθάριζα τα σκατα από την καινούρια αχρησιμοποίητη interphone tour με μωρομαντηλα είχαν πιάσει την κουβέντα.

Από Ελλάδα με μηχανή; Τόσο μακριά; Δεν το πίστευαν και για το που θέλουμε να φτάσουμε, ρωτούσαν για το ταξίδι. Που μένετε εδώ; Ψάχνουμε αλλά δεν έχουμε βρει ακόμα που θέλουμε να μείνουμε σήμερα. Αυτά εδώ είναι πολύ ακριβά, Έλατε σε εμάς είμαστε ποιο κάτω σε κάτι δωμάτια ενός φίλου μας. Έλατε θα χαρούμε πολύ και να κεράσουμε κάτι για ότι έγινε.

Αντάλλαξαν τηλέφωνα με Μόνικα, μας έδηξαν στον χάρτη που είναι και θα το σκεφτούμε. Εγώ συνεχίζω το καθάρισμα και δεν πίστευα πως την γλύτωσε το κράνος τόσο φτηνά. Φαντάσου τώρα να έσπαγε, χωρίς κράνος που πας; Η Μόνικα ρωτά και στο δεύτερο που δεν πρόλαβε με όλο το σκηνικό, και όντως μας λένε 70 την βραδιά. Εντάξει πολλά.. λέμε να πάμε να δούμε τα δωμάτια που μας είπαν και άμα είναι χάλια ερχόμαστε εδώ και βρίσκουμε μέρος για σκηνή..

Φτάνοντας έξω και βλέποντας μας, χαρήκαν πάρα πολύ και αμέσως άνοιξαν πόρτα να βάλω την μηχανή μέσα. Ο Sergey οικοδεσπότης μας τον συστήνουν και πάμε να δούμε τα δωμάτια.



Πραγματικά ήταν μια χαρά, έξω η τουαλέτα βέβαια αλλά με 18 ευρώ που να πας σε σκηνή; Ούτε καν, και αρχίζω να βγάζω πράγματα..

 

[Orchidea]

30-7-18 ΔΕΥΤΕΡΑ (RU-Vydrino-Βιντρινο 181χιλ Room Sergey 18e)



Αν θα έπρεπε να έβαζα έναν τίτλο για την σημερινή μέρα άνετα θα ήταν..

Αφού σε πίνει γιατί πίνεις!!!

Σηκωθήκαμε λίγο αργά είχαμε ανάγκη από ύπνο, και επειδή δεν χορτάσαμε Λίμνη Βαϊκάλη είπαμε για σήμερα να μην κάνουμε πολλά χιλιόμετρα, να κινηθούμε ανατολικά παράλληλα με την λίμνη, και άμα βρούμε κάτι που μας αρέσει να αράξουμε. Με τον P-258 κινούμαστε μέχρι την πόλη Kuituk που αρχίζουμε να βλέπουμε την λίμνη.





Περνώντας μέσα παραδοσιακούς όμορφους οικισμούς!!





Στάση για βενζίνη και σύσκεψη για το που θα μείνουμε απόψε.



Ταβάνι βάλαμε τα 200χιλ από Ιρκούτσκ, και ο κλήρος έπεσε στη πόλη Βιντρινο βλέποντας χάρτη και ότι υπάρχουν κάποια καταλύματα εκεί. Βλέποντας και τον άριστο καιρό, δεν υπάρχει και πολύ όρεξη για πολλά χιλιόμετρα, τότε ευκαιρία να περάσουμε άλλη μια μέρα στην Βαϊκάλη. Καμιά 70αρα μέχρι εκεί κοντά είμαστε. Πετυχαίνουμε και τα έργα μας για να μην ξεχνιόμαστε!!






Βλέπω πινακίδα της πόλης και στρίβω προσεγγίζοντας λίμνη. Οι δρόμοι μέσα σε αυτήν εντελώς σπαστιρια, λακκούβες γεμάτο. Ένα κατάλυμα είδαμε χύμα εντελώς, και πολύ ερημιά. Στάση για να δούμε τι θα κάνουμε. Άνοιγμα Google maps. Η μικρή πόλη χωρίζονταν από τον ποταμό Snezhnaya και η μια πλευρά περιοχή Μπουριατιγια και η άλλη Ιρκουτκαγια. Στην άλλη πλευρά φαίνονται στον Google κάποια καταλύματα ποιο κυριλέ, και βρίσκονται ποιο κοντά στην λίμνη.

Στον χάρτη δείχνει μια γέφυρα εδώ κοντά και, μάλιστα βγαίνεις πολύ κοντά εκεί που βρίσκονται τα ξενοδοχεία.. ξεκινάμε και όταν την βρίσκουμε αντικρίζουμε αυτό!!!



Η Μόνικα πάει με τα πόδια να τσεκάρει μέχρι την άλλη πλευρά.



Η άλλη πλευρά είναι μπλοκαρισμένη με ένα μεγάλο τσιμεντένιο μπλοκ, και ένα βράχο, με μικρό κενό για να περνούν πεζοί, και ποδήλατα. Ίσως περνώ αλλά πρέπει να βγάλω πλαϊνές βαλίτσες, και θα πρέπει να τις κουβαλήσουμε απέναντι. Αλλά και πάλι ποιος είναι σίγουρος για την ασφάλεια της γέφυρας περνώντας 350 κιλά σε δυο τροχούς. Μάλλον πρέπει να κάνουμε κύκλο που είναι 15χιλ. Αυτό όμως λέει και η λογική αυτή την στιγμή.

Βγαίνουμε στον κεντρικό με κατεύθυνση πίσω, και μόλις περάσαμε ποτάμι στρίψαμε ξανά σε έναν δρόμο μέσα στο δάσος ζούγκλα λέμε. Στενός επαρχιακός χωρίς ορατότητα στις στροφές από αντίθετο λόγο πρασινάδας. Περνάμε έναν μικρό οικισμό και φτάνουμε έξω από τα δυο ξενοδοχεία. Ωραίο το μέρος δίπλα στο ποτάμι που κατέληγε στην Βαϊκάλη.

Όμως πραγματικά πολύ κυριλέ, με πισίνες κλπ. Θα μας πιάσουν τον κωλο εδώ σίγουρα. Πάει η Μόνικα να ρωτήσει κι’εγω παρκάρω μηχανή σκιά αφήνω κράνος κάτω, μπουφάν, και βγάζω καμιά Φώτο το τοπίο.





Εδώ έχει και ωραίες καβατζες για σκηνή. Παγκάκια από κορμούς δέντρων, ακόμα και σημεία που μπορείς να ανάψεις φωτιά να ψήσεις κλπ. Μια παρέα ρώσων μόλις είχε κάνει μπανακι ποτάμι και ετοιμάζονταν να φύγουν. Πρέπει να είχαν φτιάξει κέφι αφού έπιναν. Μια γυναίκα από την παρέα, πάει να ξεπαρκάρει το αυτοκίνητο που το είχε δίπλα στην μάντρα του ξενοδοχείου, κάνοντας αδέξιες κινήσεις πλησιάζοντας προς έμενα και βλέποντας να πάει να πατήσει το κράνος που το είχα αφήσει κάτω στο χορτάρι!!! Αμέσως τρέχω και φωνάζω στοπ!!!

Εκείνη την στιγμή βγαίνει η Μόνικα φωνάζοντας το κράνος μου, το κράνος!!! Ωχ αμάν ήταν παρατημένο κάτω στην απέναντι πλευρά του δρόμου δίπλα στην μάντρα και μόλις το είχε πάρει από κάτω ο μπροστά προφυλακτήρας!!! Τραβώ φωτώ το αμάξι αμέσως μην έχει γίνει ζημιά για να βγάλουμε άκρη. Πήγα να αποφύγω το δικό μου και την πλήρωσε της Μόνικας.

Βγαίνει η οδηγός τρομοκρατημένη και μαζεύονται όλοι. Η Μόνικα ξέρει λίγα Ρωσικά και μιλούσε. Δεν το πίστευε νόμιζε ότι πάτησε άνθρωπο τόσο πολύ. Προσπαθώ να το ξεμπλοκάρω από τον προφυλακτήρα. Μπροστά δεν μπορούσε να κάνει θα το πατούσε, ούτε πίσω θα το έσερνε. Δεν φτάνει αυτό στο έδαφος υπήρχαν σκατα από αγελάδα!! Όπου η πλευρά του κράνους με την ενδοσυνεννόηση ήταν μέσα σε αυτά!!!

Κουνούσα το κράνος πέρα δωθε σιγά, σιγά, μην το τραυματίσω, και τελικά βγαίνοντας η ενδοσυνεννόηση από πάνω του ξεμπλόκαρε και βγήκε. Ευτυχώς αναίμακτα χωρίς να σπάσει κάτι. Ανακούφιση από όλους χίλια συγγνώμη από τους ρώσους, αν υπάρχει κάποια ζημιά να τους πούμε να την πληρώσουν. Καθώς καθάριζα τα σκατα από την καινούρια αχρησιμοποίητη interphone tour με μωρομαντηλα είχαν πιάσει την κουβέντα.

Από Ελλάδα με μηχανή; Τόσο μακριά; Δεν το πίστευαν και για το που θέλουμε να φτάσουμε, ρωτούσαν για το ταξίδι. Που μένετε εδώ; Ψάχνουμε αλλά δεν έχουμε βρει ακόμα που θέλουμε να μείνουμε σήμερα. Αυτά εδώ είναι πολύ ακριβά, Έλατε σε εμάς είμαστε ποιο κάτω σε κάτι δωμάτια ενός φίλου μας. Έλατε θα χαρούμε πολύ και να κεράσουμε κάτι για ότι έγινε.

Αντάλλαξαν τηλέφωνα με Μόνικα, μας έδηξαν στον χάρτη που είναι και θα το σκεφτούμε. Εγώ συνεχίζω το καθάρισμα και δεν πίστευα πως την γλύτωσε το κράνος τόσο φτηνά. Φαντάσου τώρα να έσπαγε, χωρίς κράνος που πας; Η Μόνικα ρωτά και στο δεύτερο που δεν πρόλαβε με όλο το σκηνικό, και όντως μας λένε 70 την βραδιά. Εντάξει πολλά.. λέμε να πάμε να δούμε τα δωμάτια που μας είπαν και άμα είναι χάλια ερχόμαστε εδώ και βρίσκουμε μέρος για σκηνή..

Φτάνοντας έξω και βλέποντας μας, χαρήκαν πάρα πολύ και αμέσως άνοιξαν πόρτα να βάλω την μηχανή μέσα. Ο Sergey οικοδεσπότης μας τον συστήνουν και πάμε να δούμε τα δωμάτια.



Πραγματικά ήταν μια χαρά, έξω η τουαλέτα βέβαια αλλά με 18 ευρώ που να πας σε σκηνή; Ούτε καν, και αρχίζω να βγάζω πράγματα..

Μπράβο ! Όλα καλά μέχρι εδώ.. Magelane !!ανυπομονώ να διαβάσω τι θυμάσαι απο εκείνη την βραδιά

Sent from my SM-J710F using Tapatalk

 

[Magelanos]

Είναι απόγευμα και σκεπτόμαστε μια βόλτα μέχρι την λίμνη. Μας λένε να επιστρέψουμε πριν νυχτώσει για φαγητό. Οκ και περπατάμε προς λίμνη με την Μόνικα..



Περνάμε κοντά από το συμβάν με το κράνος πριν, και βλέπω την ένοχο!!!



Πολύ όμορφα εδώ τελικά.







Αχ αυτή η Βαϊκάλη έρωτας!!!







Γαληνεύει η ψυχή σου εδώ!!!







Μαγεμένοι από ένα ακόμη ηλιοβασίλεμα εδώ στην Βαϊκάλη!!!









Έφτασε η ώρα της μασας..

Φτάνοντας το τραπέζι ήταν στρωμένο και όλοι στις θέσεις τους, έχοντας ξεκινήσει να πίνουν. Καλά αυτοί από το πρωί δεν κάνουν και τίποτα άλλο. Εγώ είπα δεν θα πιω θα κρατήσω χαρακτήρα. Αυτό που έπιναν με βάση την βότκα φυσικά ήταν κάτι που το είχαν φτιάξει, και όχι του εμπορείου. Φανταστείτε τι ήταν χαχαχα..

Και εννοείτε ξεκινά η γύρα με τα σφηνάκια, και όπως ήταν φυσικό με παίρνει και εμένα η μπάλα. Δεν λες όχι προσβολή. Άσε που θα ήμουν ο ξενέρωτος.



Και αφού η μια της παρέας η Ζενια έμαθε ότι δεν είμαστε ζευγάρι με την Μόνικα και μόνο φίλοι, έβαλε μπρος το σχέδιο της.. και να ήταν ρε παιδιά η Ζενια από το ριαλιτι Power Off Love κομματια να γυνω!!!

Με μαλλί σε σχήμα κράνος από Τζενται στο Stars Wars και μπυροκοιλιά νταλικέρη, θα μπορούσε να έπαιζε σε ριαλιτι με τίτλο Power Off War.. Αλλά και η Νατάσα η φίλη της το μαλλί ήταν σε σχήμα χιτλερικού κράνους. Μα καλά σε τι κομμωτή πάνε;



Το σχέδιο κατάκτησης του Μαγγελάνου με αδυσώπητα μέσα μπαίνει σε εφαρμογή.. Μια με ταΐζει πέντε με ποτίζει!!!



Ο Σλαβα δίπλα μου λέει ότι πίνω από το γυναικείο που είχε κίτρινο χρώμα, και να μου βάλλει από το αντρικό που είχε μπορντό χρώμα. Όντως είχαν φτιάξει γυναικείο ποτό και αντρικό. Δηλαδή αν αυτό που πίνω θεωρείτε γυναικείο, που μου φαίνεται ότι έχει περισσότερα οκτάνια από την βενζίνη στο Funduro τότε το αντρικό τι θα είναι; Η Μόνικα που δοκίμασε ένα σφηνάκι και γενικός αντέχει μου είπε άστο καλύτερα!!

Άσε ρε που θα μας την πει ο Σλαβα το γατάκι Σιβηρίας!! Βαλε Σλαβα.



Τσακώνω το σφηνάκι και του δίνω μια και το κατεβάζω!!! Εκείνη την στιγμή ένιωσα ένα κάψιμο σαν να κατάπια την Δάδα της ολυμπιακής φλόγας!! Αυτό ήταν και δώσε, βαλε άλλο ένα. Το κόλπο να μην μεθάς είναι να τρως ταυτόχρονα κάτι. Εγώ έπινα κατά ριπας. Πλέον έχουμε ξεφύγει και αρχίζουμε τον χορό.



Με τσακώνει η Ζενια και αρχίζουμε τις φιγούρες στυλ ταγκό. Να παραπατώ και να μη με κρατούν τα πόδια μου, και σε αυτήν την φιγούρα που αφήνετε και πρέπει να την πιάσω πριν το έδαφος, απλά έβαλα πόδι 90 μοίρες για να μην την σωριάσω κάτω. Έσκασε στο πόδι μου και αισθάνθηκα σαν βαριοπούλα που βαράς σε πάσαλο!!! Λόγο υγρασίας είχε *****ώσει το χορτάρι και χώθηκε το παπούτσι δυο πόντους μέσα. Άστο Ζενια το γυρίζουμε ποιο ασφαλές.. Πάμε μπλουζ.

Πάω να πιάσω μέση και δεν έκλειναν τα χέρια μου!!! Καλά πόσο έχω πιει ρε πουστη μου. Η μπυροκοιλια της δεν με άφηνε χαχαχα. Σαν πλατανι 200 ετων που χρειαζονται 10 ατομα για να το αγκαλιασουν. Και εκει που ειμασταν αγκαλια και στην ουσια ειχα κρεμαστει πανω της, μου ψυθυριζει στο αυτι. Ο baby, baby, και αρχιζει τα φιλια!! Για τρελο ερωτα το μωρο επαθε πλάκα πως κατεβάζω τα αντρικά σφηνάκια χαχα.

Αμολιούνται πάλι για μια γύρα και συνειδητοποιώ ότι γυρίζουν όλα και έχω αστάθεια. Την κάνω προς δωμάτιο όπου δυσκολεύτηκα να φτάσω. Ανοίγω πόρτα, στην μέση του δωματίου ένα ξύλινο δοκάρι. Στα αριστερά ένα διπλό κρεβάτι και στα δεξιά ένα μονό. Κεντράρω το διπλό αλλά το κορμί αδυνατούσε να πάει, Σαν το δωμάτιο να είναι κατηφορικό με κλίσει στα δεξιά και περνώντας ξυστά από το δοκάρι, έπεσα στο μονό σαν βαρίδι.

Δεν είχα δύναμη ν'ανεβασω το πόδι που κρεμόταν κάτω. Ένιωθα ότι με κατάπινε το στωμα. Το δωμάτιο γυρνούσε σαν μπαλαρίνα σε λούνα Παρκ. Ήμουν πραγματικά χάλια. Και εκεί στο χάσιμο ακούω πόρτα ν'ανοιγει και η θολή φιγούρα της Ζενιας στην πόρτα. Baby ok; Νιετ Ζενια I am drunk very badly, και έσβησα δεν κατάλαβα τίποτα.

 

[esel]

αντε ειχες και τα τυχερά σου μπαγασάκο.....

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D

 

[zi]

Δια βάζοντας το άρθρο νόμιζα ότι η Ζενια είναι η κοπέλα πέναλτι σου από την πρώτη φωτογραφία του τραπεζιού. Κ λέω Μπιστολιιιιιιιι. Διαβάζοντας όμως κ παρατηρώντας κατάλαβα ότι είναι το ζουμπουρλουδικο κ θυμήθηκα τους The kopanoi με τον Κωνσταντίνου που τον κυνηγουσε η χοντρή κ έλεγε "Χελιιιιιιιιιιιι όλο μου γλιστρας" κ πέθανα στο γέλιο κ με το babyyyyy


Στάλθηκε από το Redmi 4X μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[giamar]

Απιθανη φαση ,παιζει να ηταν η πρωτη και τελευταια μη τακιμιασμένη χοντρη .
Διοτι ειναι γνωστο τοις πασι πως χοντρη διχως γκομενο και γυφτος με γυαλια μυωπίας ,δεν υπαρχει

 

[zi]

Απιθανη φαση ,παιζει να ηταν η πρωτη και τελευταια μη τακιμιασμένη χοντρη .
Διοτι ειναι γνωστο τοις πασι πως χοντρη διχως γκομενο και γυφτος με γυαλια μυωπίας ,δεν υπαρχει

ΕΊΣΑΙ ΤΙΤΑΝΟΜΕΓΙΣΤΟΤΕΡΑΣΤΙΟΣ

Στάλθηκε από το Redmi 4X μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[karad-geo]

Είναι απόγευμα και σκεπτόμαστε μια βόλτα μέχρι την λίμνη. Μας λένε να επιστρέψουμε πριν νυχτώσει για φαγητό. Οκ και περπατάμε προς λίμνη με την Μόνικα..



Περνάμε κοντά από το συμβάν με το κράνος πριν, και βλέπω την ένοχο!!!



Πολύ όμορφα εδώ τελικά.







Αχ αυτή η Βαϊκάλη έρωτας!!!







Γαληνεύει η ψυχή σου εδώ!!!







Μαγεμένοι από ένα ακόμη ηλιοβασίλεμα εδώ στην Βαϊκάλη!!!









Έφτασε η ώρα της μασας..

Φτάνοντας το τραπέζι ήταν στρωμένο και όλοι στις θέσεις τους, έχοντας ξεκινήσει να πίνουν. Καλά αυτοί από το πρωί δεν κάνουν και τίποτα άλλο. Εγώ είπα δεν θα πιω θα κρατήσω χαρακτήρα. Αυτό που έπιναν με βάση την βότκα φυσικά ήταν κάτι που το είχαν φτιάξει, και όχι του εμπορείου. Φανταστείτε τι ήταν χαχαχα..

Και εννοείτε ξεκινά η γύρα με τα σφηνάκια, και όπως ήταν φυσικό με παίρνει και εμένα η μπάλα. Δεν λες όχι προσβολή. Άσε που θα ήμουν ο ξενέρωτος.



Και αφού η μια της παρέας η Ζενια έμαθε ότι δεν είμαστε ζευγάρι με την Μόνικα και μόνο φίλοι, έβαλε μπρος το σχέδιο της.. και να ήταν ρε παιδιά η Ζενια από το ριαλιτι Power Off Love κομματια να γυνω!!!

Με μαλλί σε σχήμα κράνος από Τζενται στο Stars Wars και μπυροκοιλιά νταλικέρη, θα μπορούσε να έπαιζε σε ριαλιτι με τίτλο Power Off War.. Αλλά και η Νατάσα η φίλη της το μαλλί ήταν σε σχήμα χιτλερικού κράνους. Μα καλά σε τι κομμωτή πάνε;



Το σχέδιο κατάκτησης του Μαγγελάνου με αδυσώπητα μέσα μπαίνει σε εφαρμογή.. Μια με ταΐζει πέντε με ποτίζει!!!



Ο Σλαβα δίπλα μου λέει ότι πίνω από το γυναικείο που είχε κίτρινο χρώμα, και να μου βάλλει από το αντρικό που είχε μπορντό χρώμα. Όντως είχαν φτιάξει γυναικείο ποτό και αντρικό. Δηλαδή αν αυτό που πίνω θεωρείτε γυναικείο, που μου φαίνεται ότι έχει περισσότερα οκτάνια από την βενζίνη στο Funduro τότε το αντρικό τι θα είναι; Η Μόνικα που δοκίμασε ένα σφηνάκι και γενικός αντέχει μου είπε άστο καλύτερα!!

Άσε ρε που θα μας την πει ο Σλαβα το γατάκι Σιβηρίας!! Βαλε Σλαβα.



Τσακώνω το σφηνάκι και του δίνω μια και το κατεβάζω!!! Εκείνη την στιγμή ένιωσα ένα κάψιμο σαν να κατάπια την Δάδα της ολυμπιακής φλόγας!! Αυτό ήταν και δώσε, βαλε άλλο ένα. Το κόλπο να μην μεθάς είναι να τρως ταυτόχρονα κάτι. Εγώ έπινα κατά ριπας. Πλέον έχουμε ξεφύγει και αρχίζουμε τον χορό.



Με τσακώνει η Ζενια και αρχίζουμε τις φιγούρες στυλ ταγκό. Να παραπατώ και να μη με κρατούν τα πόδια μου, και σε αυτήν την φιγούρα που αφήνετε και πρέπει να την πιάσω πριν το έδαφος, απλά έβαλα πόδι 90 μοίρες για να μην την σωριάσω κάτω. Έσκασε στο πόδι μου και αισθάνθηκα σαν βαριοπούλα που βαράς σε πάσαλο!!! Λόγο υγρασίας είχε *****ώσει το χορτάρι και χώθηκε το παπούτσι δυο πόντους μέσα. Άστο Ζενια το γυρίζουμε ποιο ασφαλές.. Πάμε μπλουζ.

Πάω να πιάσω μέση και δεν έκλειναν τα χέρια μου!!! Καλά πόσο έχω πιει ρε πουστη μου. Η μπυροκοιλια της δεν με άφηνε χαχαχα. Σαν πλατανι 200 ετων που χρειαζονται 10 ατομα για να το αγκαλιασουν. Και εκει που ειμασταν αγκαλια και στην ουσια ειχα κρεμαστει πανω της, μου ψυθυριζει στο αυτι. Ο baby, baby, και αρχιζει τα φιλια!! Για τρελο ερωτα το μωρο επαθε πλάκα πως κατεβάζω τα αντρικά σφηνάκια χαχα.

Αμολιούνται πάλι για μια γύρα και συνειδητοποιώ ότι γυρίζουν όλα και έχω αστάθεια. Την κάνω προς δωμάτιο όπου δυσκολεύτηκα να φτάσω. Ανοίγω πόρτα, στην μέση του δωματίου ένα ξύλινο δοκάρι. Στα αριστερά ένα διπλό κρεβάτι και στα δεξιά ένα μονό. Κεντράρω το διπλό αλλά το κορμί αδυνατούσε να πάει, Σαν το δωμάτιο να είναι κατηφορικό με κλίσει στα δεξιά και περνώντας ξυστά από το δοκάρι, έπεσα στο μονό σαν βαρίδι.

Δεν είχα δύναμη ν'ανεβασω το πόδι που κρεμόταν κάτω. Ένιωθα ότι με κατάπινε το στωμα. Το δωμάτιο γυρνούσε σαν μπαλαρίνα σε λούνα Παρκ. Ήμουν πραγματικά χάλια. Και εκεί στο χάσιμο ακούω πόρτα ν'ανοιγει και η θολή φιγούρα της Ζενιας στην πόρτα. Baby ok; Νιετ Ζενια I am drunk very badly, και έσβησα δεν κατάλαβα τίποτα.

 

[Magelanos]

αντε ειχες και τα τυχερά σου μπαγασάκο.....

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D

Α φίλε κανένα παράπονο

Δια βάζοντας το άρθρο νόμιζα ότι η Ζενια είναι η κοπέλα πέναλτι σου από την πρώτη φωτογραφία του τραπεζιού. Κ λέω Μπιστολιιιιιιιι. Διαβάζοντας όμως κ παρατηρώντας κατάλαβα ότι είναι το ζουμπουρλουδικο κ θυμήθηκα τους The kopanoi με τον Κωνσταντίνου που τον κυνηγουσε η χοντρή κ έλεγε "Χελιιιιιιιιιιιι όλο μου γλιστρας" κ πέθανα στο γέλιο κ με το babyyyyy


Στάλθηκε από το Redmi 4X μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Πίστεψε φίλε μου το baby μου ήταν ή ποίο αδύνατη από τίς άλλες δύο. Άσε δεν υπήρχε σωτηρία σού λέω..fgh

 

[Magelanos]

31-7-18 ΤΡΙΤΗ (RU-Vidrino-Βιντρινο 0χιλ Room Sergey 18e)

Αυτό που χαλούσε την απόλυτη ησυχία μέσα στην νύχτα, που ακόμα έκανε και τις αρκούδες στην περιοχή να εξαφανιστούν, ήταν ο ήχος την ξύλινης πόρτας άνοιξε κλείσε, και ο ήχος που ξερνούσα τα σωθικά μου στον κήπο.!!! Συνέβη τουλάχιστον επτά με οκτώ φορές μέσα στην νύχτα.

Κατά τις 12 το μεσημέρι έρχεται η Μόνικα και μου λέει ότι πίνουν από το πρωί πάλι για να στρώσουν από το χανγκοβερ και ρωτούν που είμαι και αν θα έρθω!!! Η Μόνικα μου λέει ότι πάει να πει στον Sergey για μια βραδιά ακόμη. Εννοείτε λέω!!! Προσπαθώ να σηκωθώ από το κρεβάτι. Το καταφέρνω με αργά βήματα και βγαίνω έξω και πάω τουαλέτα.

Βάζω το κεφάλι μου κάτω από την βρύση μπας και στρώσω. Πέφτω στην Ζενια που ερχόταν προς εδώ και μου λέει my baby και μου δίνει φιλί στο στόμα νιώθοντας την γεύση της βότκας και φεύγει!!! Τώρα ξυπνώ ποιο πολύ σκεπτόμενος τι έχω κάνει ο *****ας την προηγούμενη νύχτα. Φτάνω στο τραπέζι είχαν τελειώσει ένα μπουκάλι βότκα από το πρωί, δείχνοντας μου για να μου βαλουν.. Ξεκινούσαν το δεύτερο!!!



Νιετ, Νιετ και παω δίπλα μόνος μου. Ούτε να την μυρίσω δεν θέλω ανακατεύομαι.. Νεράκι και τσαγάκι, γιατί νιώθω σαν να κοιμήθηκα μέσα σε μπετονιέρα!!!



Μόνο έτσι συνέρχεσαι από μεθύσι, ένα κουβά νερό από πηγάδι, σταθερά σε μονοψήφιο νούμερο η θερμοκρασία του!!!



Ψιλο νιώθω καλύτερα κατά τις 14:00 και λέω με την Μόνικα για μια βόλτα εδώ κοντά με τα πόδια μπας και συνέρθω εντελώς. Αρχίζουν τις ετοιμασίες για το φαγητό.





Μπήκε και το τσουκάλι στην φωτιά..



Κοιτάμε χάρτη να δούμε που θα πάμε, και βλέπουμε μια μικρή λιμνούλα εδώ κοντά αλλά δεν φαίνονταν δρόμοι η μονοπάτι, και δεν ξέραμε αν έχει πρόσβαση. Ρωτάμε τον Sergey δεν ξέρει δεν έχει πάει, το βλέπει η Ζενια λέει ξέρω είναι ωραία , θα έρθω μαζί σας!!! Παίρνω κάνα νερό, φραπεδακι για να φτιάξω, κάτι φαγώσιμο και έτοιμοι.

Σκάει η Ζενια κρατώντας τσίγκινο ποτήρι την γνωστή καραβάνα από το στρατό, με βότκα και λέει έτοιμη. Ζενια προχώρα σε ακτίνα πέντε μέτρων από εμένα δεν μπορώ να μυρίζω αναθυμιάσεις Βότκας. Πολύ σκληρός έτσι; Χαχαχα



Μετά από εδώ αρχίζει το δασώδες κομμάτι που στο περίπου και βάση στίγματος βλέποντας χάρτη στο κινητό, βρίσκουμε επιτέλους αυτή την λίμνη όπου την περιέβαλε βαλτώδες έδαφος. Δυσκολευόμασταν να περπατήσουμε.



Επιστρέφουμε στο σημείο στην Βαϊκάλη που ήμασταν χθες το απόγευμα.

Χάι Χίτλερ Ζενια!!!





Μη φοβάσαι baby εγώ είμαι εδώ πέρνα, δεν είναι τίποτα, άμα πέσεις θα σε πιάσω!!!



Αράξαμε λίγο στην λίμνη τσιμπήσαμε αυτά που είχαμε καφεδάκι τέλος, και βότκα τέλος. Αλλά κανένα πρόβλημα η Ζενια το ποτήρι μέσα στην λίμνη και έπινε κρυστάλλινο νερό Βαϊκάλης!! Επιστροφή στην βάση μας για να φάμε και να πιούνε..



Φτάνοντας τύπος και υπογραμμών. Έφαγα καλά δεν άγγιξα αλκοόλ καθόλου και το γύρισα στα γνωστά μονοπάτια coca-cola forever!!! Πήγα για ύπνο νορμάλ ώρα πιστώς πλέον στο ταξιδιωτικό πρόγραμμα.. Οι άλλοι κανονικά το αλκοολικό τους πρόγραμμα, παρόλο που θέλουν να φύγουν και αυτοί αύριο.