In The Land Of Genghins Khan-Mongolia 2018

[zi]

15-8-18 ΤΕΤΑΡΤΗ (MGL-Sayhan Ovoo 0χιλ δωμάτιο 10e)

Βροχερή μέρα σήμερα, δεν μπορώ να πω ότι έχω καλυτερεύσει και μένω ξάπλα. Μόνο για τουαλέτα σηκώνομαι που είναι ταλαιπωρία εντελώς. Πρέπει να ντυθώ αστακός γιατί έχει πέσει η θερμοκρασία και κάνει κρύο και πρέπει να περπατήσω μιας και βρίσκεται στην άλλη άκρη του οικοπέδου. Δράμα εντελώς σέρνω τα πόδια μου και το σκέπτομαι. Και τουαλέτα η γνωστή τρύπα στο έδαφος.



Όλα τα σπίτια και οι γιουρτες είναι μαντρωμένα με ξύλινους φράκτες. Ο λόγος είναι για τον αέρα. Το χειμώνα χιονοθύελλες, καλοκαίρι αμμοθύελλες!!!



Άρχισα να έχω κρυάδες πάλι και ποιο συχνές επισκέψεις τουαλέτα λόγο ψιλό διάρροιας. Η Μόνικα προσπαθεί να συνεννοηθεί με την μητέρα της οικογένειας να βράσει ρύζι, καμιά πατάτα κάτι τέλος πάντων. Μίλησε και με τον Αγκι τον ντόπιο που τα λέγαμε για την Γκόμπι. Στεναχωρήθηκε και βεβαία μας λέει ότι χρειαστούμε να πάρουμε τηλέφωνο, και για βράδυ την γυναίκα του ότι ώρα!!!

Πριν πέσει ο ήλιος σταμάτησε να βρέχει και η Μόνικα κάνει μια βόλτα εδώ έξω. Το μοναδικό βενζινάδικο όπου και λιποθύμησα.





Όμορφα..



Έπεσε η νύχτα..



Επιστρέφοντας η Μόνικα με Google translate ρώτησε την γυναίκα εδώ αν υπάρχει κάποιος για μεταφορά της μηχανής και εμάς, μέχρι την επομένη πόλη. Κάτι έχει στο μυαλό της και θα ρωτήσει αύριο. Σκεφτήκαμε ότι και καλά να γίνω, δεν θα είμαι σε θέση να οδηγήσω από την εξάντληση, πόσο μάλλον να διανύσουμε μια πλημυρισμένη στέπα. Και μαθαίνοντας από τα παιδιά ότι αντιμετώπισαν δυσκολίες, και ευτυχώς με ανώδυνες πτώσεις τότε σκεπτόμαστε εναλλακτική λύση..

Τρώω μια έτοιμη σούπα κορεάτικη και μετά από μια ώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Με πιάνει πυρετός, εμετός με δυάρια ταυτόχρονα. Εννοείτε δεν προλάβαινα την τουαλέτα σε τέτοια απόσταση, τσακώνω έναν κουβά που βρήκα τον στήνω στην μάντρα δίπλα από την εξώπορτα και δεν έβρισκα στόχο ποτέ. Αυτό γινόταν ανά δέκα λεπτά συνέχεια δεν είχα τι να βγάλω. Μια γουλιά νερό έπινα και αμέσως την έβγαζα. Σοκ να έχεις 38 πυρετό και να βγαίνεις σε μονοψήφιο αριθμό θερμοκρασίας έξω.

Η κατάσταση έχει χειροτερέψει πολύ, και η Μόνικα λέει στην γυναίκα να φωνάξει γιατρό. Μέσα σε τριάντα λεπτά έρχεται ο Γιατρός. Παίρνει η Μόνικα τηλέφωνο την γυναίκα του Αγκι να συνεννοηθούν. Είχε μαζί του αντιβίωση και κάτι σε σκόνη που ήταν για δυάρια. Μας λέει ότι είναι σοβαρό και θα χρειαστώ ορό. Ευτυχώς υπάρχει αλλά λίγο μακριά από εδώ και θα έρθει νοσοκόμα με ορό και άλλα φάρμακα.

Γραφεί συνταγή και δοσολογία και φυσικά μας εξηγεί η γυναίκα του Αγκι πως και τι.
Η Μόνικα τσεκάρει στο ιντερνέτ τι χάπια μου έγραψε.



23:30 ο Γιατρός φεύγει και άμα χρειαστούμε κάτι να τον φωνάξουμε. Κατά τις 1:00 έρχεται νοσοκόμα με ορό.



Με το που κυλά αυτό το νέκταρ στις φλέβες μου νιώθω αμέσως μια αγαλλίαση και ηρεμία. Πληρώνουμε κάπου στα 14 ευρώ την νοσοκόμα μας δίνει και τα υπόλοιπα φάρμακα που τις έδωσε ο Γιατρός την ευχαριστήσαμε και φεύγει. Αν και καρμπυρατερατος, μου εδωσαν υγρο για ιντζεκσιον και αναβαθμίστηκα πλήρως.



Σε 15 λεπτά με πείρε ο ύπνος.



Επιτέλους ηρέμισα καλό βράδυ!!

Πωωωωωωω ρε φίλος. Σε έπιασε το πιο γρήγορο πράγμα στον κόσμο!!!!!! Κόλαση Άσε σε βλέπω κ σε συμπονω. Ήρωας πάντως η φίλη γιατί ως γνωστόν οι άντρες όταν αρρωστενουμε είμαστε πεθερές

Στάλθηκε από το Redmi 4X μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Magelanos]

16-8-18 ΠΕΜΠΤΗ (MGL-Arvaikheer-Αρβαικχερ 131χιλ Arvaikheer Palace Hotel 25e)

Ξύπνησα σήμερα πολύ καλύτερα, αφού κοιμήθηκα σερί μετά τον ορό που πείρα. δεν είχα τάση για εμετό ούτε για δυάρια. Ο καιρός φοβερός σήμερα και μιλώντας με την ιδιοκτήτρια του σπιτιού μας είπε ότι βρήκε οδηγό και μπορεί να μας πάρει σήμερα το μεσημέρι. Η τιμή στα 80 ευρώ και του τα δίνουμε όταν φτάσουμε στον προορισμό μας. Έπρεπε λίγο να το σκεφτούμε αν είμαι σε θέση να ταξιδέψω.

Πιστεύω πως ναι και θέλουμε ποιο πολύ να φύγουμε για να έχουμε καλύτερες συνθήκες διανυκτέρευσης. Ωραία το μόνο που μένει τώρα είναι και το οκ του Γιατρού. Η γυναίκα του Αγκι παίρνει τηλέφωνο τον Γιατρό να τον ρωτήσει. Δίνει το οκ και κλείνουμε ραντεβού στο μεταλλικό γεφυράκι απέναντι θα περιμένει οδηγός με το βανακι. Εμείς δεν καταλάβαμε τι είδους όχημα θα μας μεταφέρει. Νομίζαμε φορτηγάκι με καρότσα.

Τώρα αυτό που έμεινε είναι να πάμε εκεί. Εγώ θα πάρω την μηχανή και την Μόνικα με τα πράγματα η κόρη της οικογενείας που είχε αυτοκίνητο προσφέρθηκε με 10 ευρώ. Βγαίνοντας έξω και βλέποντας τον κουβά και την μάντρα, είχα παρέμβει εικαστικά στον ξύλινο καμβά με shit painting. Πραγματικά τα έκανα κωλος ντράπηκα πολύ.. ξεκινάμε μπροστά το αμάξι, ακολουθω εγώ.



Φτάνοντας στο γεφυράκι η κόρη συνεννοείται με τα διόδια τους Μογγολους.





Περνώ το γεφυράκι και πιστεύω ότι αν είχα τις πλαϊνές βαλίτσες θα τις έξυνα. Τόσο στενό ήταν..



Τελικά από αμάξι δεν ήταν αυτό που περιμέναμε. Μήπως δεν κατάλαβαν τον όγκο της μηχανής;



Προβληματισμένος στο πως θα χωρέσει η μηχανή!!! Τα βλαμμένα στα διωδία θελαν λεφτά για να βοηθήσουν στην μεταφορά των βαλιτσών. Κουβαλούσε η Μόνικα και ευτυχώς ήταν ένας φίλος του οδηγού και βοήθησε.





Μου δείχνει ένα κενό ανάμεσα σε καθίσματα και να τη ρίξουμε τούμπα την μηχανή. Δεν νομίζω καρδιά μου, το ρεζερβουάρ είναι τίγκα με 27 λίτρα έτοιμα τα χυθούν παντού. Το σκέπτεται λίγο βγάζει κάτι εργαλεία και ξηλώνει καθίσματα και τα πετά έξω!!!



Τώρα μάλιστα κάτι κάνουμε, αλλά και πάλι δεν χωρά όρθια. Βγάζω φερινγκ και μπήκε.. έχω και προστασία στη οροφή. Η ντισκομπαλα λείπει!!!



Μπαίνουμε και εμείς και ξεκινάμε γύρο στις 16:30..



Από τα πρώτα μέτρα καταλαβαίνουμε να περνά έντονα στο όχημα η ανωμαλία του εδάφους. Αν είχα ένα σεικερ αφημένο στο κάθισμα με σκόνη νες καφέ και νερό, άνετα θα είχε γίνει φραπές. Τέτοιο κοπανημα ούτε με μηχανή. Εννοείτε δεν πάει και αργά.



Είχε δίπλα του ενάμιση λίτρο coca cola (δικός μου) και έπινε ατάραχος από το μπουκάλι με σταθερό χέρι χωρίς σταγόνα να χυθεί. Ακόμα καίγω νιαούρισα βλέποντας τον!!! Εκεί που πήγαινε ξαφνικά σταματούσε, κοιτούσε μπροστά και έστριβε εντελώς από άλλη κατεύθυνση. Αυτό γιατί ήξερε που υπήρχαν λιμνάζοντα νερά για να μην περάσουμε και κολλήσουμε.



Δηλαδή αν πηγαίναμε μόνοι μας την είχαμε πατήσει σίγουρα. Περνάμε από ενδιάμεσο χωριό στην διαδρομή το Bayangol.





Αυτό που παθαίνουμε ακόμη μια φορά από το κοπανημα τρέχει βενζίνη από τάπα ρεζερβουάρ και η μαστούρα ξανά επέστρεψε. Ανοικτα τέρμα παράθυρα για να συνέρθουμε παρόλο που έχει αρχίσει να κρυώνει λόγο που πάει να πέσει ο ήλιος.



Πραγματικά νερά παντού.



Τα χρώματα όταν πέφτει ο ήλιος στην στέπα είναι όμορφα.





Αρχίζουμε να βλέπουμε πόλη, και ξαφνικά από την στέπα μπαίνουμε σε άσφαλτο και στα 50 μέτρα φανάρι!!! Απίστευτη εναλλαγή του τίποτα με τον πολιτισμό. Στο βάθος του δρόμου φαίνεται το ξενοδοχείο και παρκάρουμε. Μας το είχαν προτείνει τα ο Πολωνός με τον Ελβετό που είχαν μείνει. Φαίνεται πολύ καλό και αυτό μας χαροποίει.

Κατεβάζουμε πρώτα τα πράγματα και βλέπω στο πάτωμα στο βανακι γεμάτο πράσινο υγρό!! Φωνάζω αυτόν του το δείχνω και απορεί!!! Δεν κατάλαβε τι είναι. Θεώρησα ότι έχει κάποιο μπουκάλι με κάτι και χύθηκε. Και τελικά είναι τα παραφλου που άδειασαν από το δοχείο που και εκεί είχα θέμα με την τάπα. Φανταστείτε τόσο κοπαννημα που έκανε ο μαρσπιε της μηχανής που ακουμπούσε στην βαλίτσα αλουμινίου, χαρακιά τρία χιλιοστά βαθος.!!!

Κατεβάζουμε την μηχανή τον πληρώνουμε, εννοείτε ότι το ενάμιση λίτρο coca cola το είχε εξαφανίσει. Μήπως πάρει άλλο ένα για τον γυρισμό!!! Από πίσω υπήρχε παρκινγκ και πλυντήριο μαζί, παρκάρω όπως είναι, και πάμε δωμάτιο. Κατεβαίνουμε εστιατόριο και πάμε για ύπνο. Επιτέλους τουαλέτα μέσα στο δωμάτιο..

 

[Magelanos]

17-8-18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (MGL-Arvaikheer-Αρβαικχερ 0χιλ Arvaikheer Palace Hotel 25e)

Εγερτήριο όσο ποιο αργά μας έπαιρνε. Χρειαζόμασταν ξεκούραση οπωσδήποτε. Η θέα από το παράθυρο του δωματίου. Στο βάθος η στέπα όπου ήρθαμε.



Το απότομο τέλος της ασφάλτου και το ξεκίνημα της στέπας.







INFO:
Η πόλη Arvaikheer βρίσκεται στο κέντρο της Μογγολίας. Είναι το κέντρο για παραδοσιακές χειροτεχνίες, αγελάδες και ιππικά αθλήματα και φιλοξενεί ένα μεγάλο περιφερειακό φεστιβάλ αλόγων κάθε χρόνο.

Απογευματάκι πλέον και πάμε μια βόλτα εδώ κοντά στο κέντρο. Απέναντι είχε τράπεζα και βγάλαμε λεφτά από ATM. Κουτσαίνοντας και σιγά φτάσαμε κεντρική πλατεία.









Δεν έχει και πολλά να δεις και επιστροφή ξενοδοχείο για να ετοιμάσω μηχανή για αναχώρηση αύριο.





Συμπληρώνω υγρά παραφλου, καθάρισμα και λάδωμα αλυσίδας και έτοιμο για νέες περιπέτειες.





Μόλις έπεσε ο ήλιος πήγαμε εδώ δίπλα σε ένα ωραίο εστιατόριο και επιστροφή ξενοδοχείο. Φουσκωτό στρώμα πάνω από το στρώμα κρεβατιού αφού κλασικά είναι τσιμέντο, και πάγο για ακόμη μια φορά στον αστράγαλο, που μετά από πέντε μέρες συνεχίζει να είναι τουμπανο.



Καλό μας βράδυ!!

 

[tracer]

φιλαρακο το πηρα μονορουφι respect

 

[Magelanos]

18-8-18 ΣΑΒΒΑΤΟ (MGL-Bayanhongor-Μπαγιανχονγκορ 207χιλ Bayanhongor Hotel 22e)



Ωραία μέρα και σήμερα, έχω κουμπώσει και τα χαπάκια με συνταγή γιατρού, και διάθεση ανεβασμένη που θα γράψουμε χιλιόμετρα.



Βγαίνουμε έξω από την πόλη..









Από εδώ και πέρα θα βλέπουμε βουνά άρα θα έχουμε και υψόμετρα.



Λίγο έξω από την πόλη Arvaikheer και μετά από 17 περίπου χιλιόμετρα συναντούμε ένα υπαίθριο Μουσείο Αλόγων. Είχε εισιτήριο ούτε ένα ευρώ και παρκάρουμε να το δούμε.









Είναι όμορφα και έχει κόσμο..







Ευχάριστο διάλειμμα, αλλά ήρθε η ώρα να φύγουμε.





Μόνο ολιγόλεπτες στάσεις στον δρόμο για αναπλήρωση υγρών.

 

[Magelanos]

75χιλ μέχρι τον προορισμό μας, άνετα!!









Κάποια μαγαζάκια και εστιατόρια στην άκρη του δρόμου..





Κατάπιε ρε θα σκάσεις!!



Έλα και οι καμήλες!!







Μπαίνουμε πόλη περνώντας από ένα περίεργο σε θεματολογία πάρκο!!



Ψάχνουμε ξενοδοχείο.



Και βρίσκουμε στο ομώνυμο..



Κατεβαίνουμε στην αίθουσα εστιατορίου να φάμε.





Ωραία πάμε μια βόλτα εδώ κοντά που είδαμε έναν λόφο και στην κορυφή έχει Βουδιστική Στουπα. Η πόλη αν και δεν το καταλαβαίνεις βρίσκεται σε υψόμετρο 1859μ .





Φτάνουμε στο σημείο που ανεβαίνεις στον λόφο και αντικρίζουμε αυτό!!! Και μετά αναρωτιέμαι γιατί δεν ξεπρήζεται ο αστράγαλος.



Στην αρχή υπάρχει ένας Βουδιστικός Ναός..

 

[Magelanos]

Αρχίζει η ανάβαση..



Απέναντι στο βουνό το εθνόσημο στην σημαια της Μογγολίας.





Στο ανέβασμα κάνουμε και στάσεις δεν πάμε σερί..





Φτάνοντας μετά κόπων πάνω η θέα μας αποζημειώνει εντελώς.





Γύρω από κέντρο οι μάντρες με τις γιουρτες..



Και στο κέντρο σύγχρονα κτήρια..



Κάπου εκεί στο βάθος φαίνεται και το ξενοδοχείο..







Το άγχος μας από αύριο και για τις επόμενες δυο με τρεις μέρες. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ο καινούριος αυτοκινητόδρομος υπό κατασκευή.



Για 400χιλ περίπου είναι χώμα, κάποια κομμάτια άσφαλτο, αλλά τον μπλοκάρουν με αναχώματα για να μην τον χρησιμοποιούν και λογικό γιατί δεν θα φτιαχτεί ποτέ. Το θέμα είναι ότι ο Google για πλοήγηση κάνει μέσο αυτόν οπότε δείχνει νορμάλ χρόνους σαν να λειτουργεί ο δρόμος.

Δεν ισχύει γιατί θα κινούμαστε δεξιά η αριστερά μέσα στους χωματόδρομους από ροδιές των οχημάτων. Οι χρόνοι είναι διπλοί και τριπλοί. Γενικά θα δυσκολέψει πολύ το τερέν από εδώ και πέρα. Θα περάσουμε σε υψόμετρο και πάνω από 3000μ σε κάποια σημεία.







Μένουμε μέχρι να πέσει ο ήλιος..





Ώρα να επιστρέψουμε..

 

[Magelanos]

19-8-18 ΚΥΡΙΑΚΗ (MGL-60χιλ πριν Buutsagaan διανυκτέρευση στην φύση 130χιλ)



Το πλάνο για σήμερα λέει διανυκτέρευση στην πόλη Buutsagaan περίπου 200χιλ από εδώ. Βγάζω την μηχανή από το παρκινγκ και ξεκινάμε.



Βγαίνουμε από την πόλη..





Το χώμα ξεκινά.



Από εδώ και πέρα χώμα, μιλάμε για πολύ χώμα!!!



Κινούμαστε όσο είναι εφικτό παράλληλα με τον υπό κατασκευή δρόμο.



Όπου υπάρχουν δύσκολα σημεία η Μόνικα κατεβαίνει και τα περνώ.



Δεν υπάρχει λόγος να ρισκάρουμε πτώση ξανά.



Συναντούμε και Γιουρτες μαγαζάκια για νερό, φαί κλπ.





Μιλάμε για πολύ σκόνη όχι αστεία!!! Ναι νταλίκα καλά βλέπεται!!! Μιλάμε για το κεντρικότερο οδικό δίκτυο. Κάτι σαν την Αθηνών-Πατρών πριν 100 χρόνια φαντάζομαι!!!



Να εδώ δίπλα στάση στον υπό κατασκευή καινούριο αυτοκινητόδρομο, που όταν φτιαχτεί θα είναι ένα ασφαλτινο χαλί που θα διασχίζει την χώρα. Τον βλέπεις τέλειο αν και χωμάτινο και δεν μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις.







Νορμάλ φαντάζομαι να βλέπεις αετούς να ξαποσταίνουν στην στέπα..



Αυτό που δεν είναι νορμάλ είναι να βλέπεις Καμήλες να τρέχουν να αποφύγουν τα ΚΤΕΛ της γραμμής που έρχονται καταπάνω τους!!!

 

[Magelanos]

Και πιστέψτε με κάνουν κόντρες οι οδηγοί των ΚΤΕΛ.. Άλλο ένα ποιο μικρό..Τοπικό!!!



Δύσκολα περάσματα και η Μόνικα με τα πόδια κλασικά!!



Καλά ρε πως περνούν έτσι τις διασταυρώσεις το στοπ δεν το βλέπουν; Χαχαχα…



Πέσαμε σε κίνηση!!!





Ξανά εμφανίζεται ο καινούριος δρόμος..



Φτάνουμε στο πρώτο χωριό Bombogor..



Σταματάμε στο κέντρο αν θεωρήσουμε ότι δυο μαγαζάκια και τίποτε άλλο είναι το κέντρο. Πίνουμε ένα νεράκι και ξαποσταίνουμε στην σκιά.







Μέχρι στιγμής ήταν ευκολακι το τερέν (χαχαχα) και λέει να δυσκολέψει λίγο!!!





Έχω χάσει τον αριθμό στο πόσες φορές κατέβηκε η Μόνικα..





Εδώ τώρα λόγο βουνών δεν υπάρχουν παράδρομοι, και αναγκαστικά δίνουν κάποια χιλιόμετρα στον υπό κατασκευή δρόμο. Εδώ είμαστε στα 2.500μ υψόμετρο τουλάχιστον.

 

[Magelanos]

Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνουμε σε ένα γεφυράκι και ποτάμι. Στάση στα γρήγορα για φωτώ γιατί έχουμε άλλα 60χιλ μπροστά μας και είναι απόγευμα.



Το μόνο κομμάτι ασφάλτου που συναντήσαμε σε όλη την διαδρομή, είναι αυτό της γέφυρας!!!



Ωραίο σημείο σταματούν αρκετοί, και υπάρχουν μετά την γέφυρα κάποιες γιουρτες μαγαζάκια..







Να και το ΚΤΕΛ από Ουλάν Μπατόρ!!!



Και ποιο πίσω από το ΚΤΕΛ διακρίνω δυο μηχανές!!! Μόνικα κοίτα ποιοι έρχονται!!! Ο George και ο Jacek!!!





Μα πως αυτοί ήταν ποιο μπροστά από μας!! Θα μάθουμε μετά.. Χαρά μεγάλη για ακόμη μια φορά.. Στη ερώτηση που θα καταλήξουμε σήμερα ο Jacek λέει ξεχάστε το!! Θέλουμε τέσσερεις ώρες για 60 χιλιόμετρα και σε κάνα δίωρο νυχτώνει. Σκηνή δεν έχετε; Ναι φυσικά τα πάντα. Ε τότε εδώ κάπου δίπλα στο ποτάμι θα στήσουμε.. Ναι ρε φίλε τι τα κουβαλώ όλα αυτά ας τα χρησιμοποιήσουμε επιτέλους.

Ωραία φύγαμε για προμήθειες εδώ στις γιουρτες και πάμε να ψάξουμε σημείο.



Αγοράζουμε τα απαραίτητα και φύγαμε..



Βλέπουμε κάτι ροδιές παράλληλα με το ποτάμι, και οδηγούμε για κάνα ενάμιση χιλιόμετρο. Και σε αυτή την μικρή απόσταση η Μόνικα κατέβηκε δυο φορές για να μην πέσουμε. Βρίσκουμε ένα ωραίο πλάτωμα και σταματάμε. Εδώ είναι καλά λέει ο George.



Αρχίζουμε να στήνουμε.



Είμαστε χαρούμενοι που επιτέλους κάνουμε κάμπινγκ και με παρέα. Ευτυχώς που τους συναντήσαμε και μας έπεισαν. Εμείς θα πηγαίναμε για πόλη θα ήταν και νύχτα και δεν ξέραμε αν θα υπήρχε και τίποτα εκεί για ύπνο.









Έπεσε και μαγείρεμα, έβγαλαν τα κολονάτα ποτήρια, τα κρασιά τους, μπύρες και ότι θες είχαμε δεν μας έλειπε τίποτα.





Στην κουβέντα τώρα πως και ήταν πίσω μας ενώ εμείς νομίζαμε ότι ήταν αρκετά μπροστά μας, η απάντηση ήταν μια. ΑΚΤΙΝΕΣ… Αναγκάστηκαν να γυρίσουν πρωτεύουσα σε αυτούς από το BMW GS MONGOLIAN TROPHY για να πάρουν ακτίνες. Ρε παιδιά πραγματικά τους λυπήθηκα ταλαιπωρία μεγάλη!!! Εγώ έχω ένα μηχανάκι 25ετιας και απλά πατώ μίζα και φεύγω. Δεν ξέρω τι να πω κρίμα. Τέλος πάντων δεν μας χαλά τίποτα την βραδιά για να απολαύουμε διανυκτέρευση εκατομμυρίων αστεριών!!!

 

[Magelanos]

20-8-18 ΔΕΥΤΕΡΑ (MGL-Altai-Αλτάι 310χιλ Endum Hotel 26e)



Μούντζα no3 και Φαρμακερή..

Καλά ξυπνητούρια με θέα!!



Φτιάχνουμε τα πρωινά μας, τα καφεδάκια μας και μαζεύουμε. Συνεννοηθήκαμε με τα παιδιά να βρεθούμε στην πόλη Altai. Θα φτάσουν πρώτοι επειδή κινούνται ποιο γρήγορα και τους είπαμε να κλείσουν δωμάτιο και για μας στο ξενοδοχείο που θα καταλήξουν. Καλό δρόμο και φύγαμε..



Τα γνωστά τερέν να μην ξεχνιόμαστε..





Σε λίγο φτάνουμε στην πόλη Buutsagaan εκεί που θέλαμε να διανυκτερεύαμε χθες.







Δεν έχει τίποτα, αλλά έχει βενζινάδικο. Δεν γεμίζω βάζω 10 λίτρα γνωρίζοντας βάση χιλιόμετρων ότι θα είμαι οκ. Και αυτό λόγο αναθυμιάσεων είπα να μην την ξανά πατήσω.





Στάσεις για ξεκούραση.





Περνάμε από ένα σημείο με διαφόρων σχημάτων βράχια διάσπαρτα σε αρκετά μεγάλη περιοχή.





Κάποια μπορώ να πω έμοιαζαν και σε ανθρώπινα.





Συναντούμε και αρκετούς τουρίστες από κάθε χώρα με κάθε όχημα σαραβαλάκια που περνούν μέρος στο γνωστό Mongol Rally που γίνεται κάθε χρόνο.



Στάση με ευχάριστες συναντήσεις.





Μετά από λίγο βλέπουμε γιουρτες μαγαζάκια και λέμε να σταματήσουμε για ξεκούραση.

 

[Magelanos]

Το πέσιμο από τα παιδάκια ήταν τόσο επίμονο για να αγοράσουμε κάτι η για διανυκτέρευση, που απλά πατήσαμε μίζα και πήγαμε παρακάτω για στάση.



Στάση ξανά και περπάτημα η Μόνικα για να βγάλω τα δύσκολα σημεία. Πολύ χαιρετούρα πέφτει από αυτούς που παίρνουν μέρος στο Mongol Rally.



Στάση μόνο για κατούρημα και μίζα ξανά γιατί φορτώνει και ο καιρός και άμα βρέξει εδώ την πατήσαμε.



10χιλ περίπου χώμα ακόμα μέχρι να βρούμε την άσφαλτο, όπου μετά από 90χιλ θα φτάσουμε Αλτάι. Στάση λοιπόν για τελευταίο κατούρημα και τσιγάρο η Μόνικα. Έχει αρχίσει να φυσά να κάνει ψύχρα και να φέρνει ψιχάλες!!

Ασυναίσθητα το χέρι μου πάει κλασικά να πιάσει το τσαντάκι μέση και δεν. Εντάξει λέω δεν την πατώ όπως στην Ρωσία. Κάνω να το πιάσω στην μέση τίποτα!!! Εκεί ένιωσα ένα ρίγος και να τρέμουν τα πόδια. Μόνικα φωνάζω δεν έχω το τσαντάκι!!! Εντάξει κόψε την πλάκα τώρα. Αρχίζω να κοιτώ κάτω από την μηχανή, και πάνω μήπως το ακούμπησα. Βλέποντας αυτό η Μόνικα σοβαρεύει και αρχίζει να μου σηκώνει το μπουφάν και να ψάχνει.

Δεν είναι πάνω μου πάει το τσαντάκι ρε γαμωτη μου γιατί!!! Γονατίζω και κρατώ το κεφάλι μου φωνάζοντας γιατί Θεέ μου γιατί!!! Τι έχουμε κάνει και τα παθαίνουμε όλα αυτά. Την κάτσαμε ρε γαμωτο πάει το Διαβατήριο!!! 300ευρω ,εννέα κάρτες επτά δικες μου και 2 της Μόνικας, δίπλωμα οδήγησης, βρίσκονται κάπου στην στέπα!!!

Μπορεί να ανοίξει η γη τώρα να με καταπιεί; Ψυχραιμία αναφωνεί η Μόνικα να σκεφτούμε πως έγινε κάτι τέτοιο, και γιατί ρε γαμωτο δεν το έλεγξα κι’εγω. Η Μόνικα είχε την συνηθεια όταν ανέβαινε πίσω τσέκαρε αν έχω τσαντάκι μέσης κλπ. Γενικά ξέρει ότι ξεχνώ αρκετές φορές.. Που να την βρω την ψυχραιμία πλέον έχω τελειώσει!!!

Αν έφευγε την ώρα που οδηγούσες δεν θα το καταλαβαίναμε; Λογικά ναι πως, η εγώ η εσύ κάτι θα παίρναμε χαμπάρι. Η Μόνικα θυμάται ότι την τελευταία φορά που το είχα πάνω μου ήταν στις γιουρτες με τα παιδάκια που δεν κάτσαμε τελικά. Άρα χάθηκε κάπου ανάμεσα. Μιλάμε μια απόσταση 30χιλ στέπας και χωμάτινων διακλαδώσεων.

Πάμε πίσω μέχρι τις γιουρτες λέει η Μόνικα. Τι λες τώρα να βρούμε τι; Και από πού; Ποιον δρόμο έχουμε πάρει; Αυτό τώρα το έχει βρει κάποιος και με 300ευρω κάνει πάρτι. Μιλάμε για μεγάλο ποσό για έναν ντόπιο. Αλλά και για πολλούς. Γιατί όλοι αυτοί από το Mongol Rally που περνούσαν; Εντάξει μπορεί κάποιος να πείρε τα λεφτά και να πέταξε το τσαντάκι. Όλα τα αλλά του είναι άχρηστα. Η μπορεί να το άφησε σε κάποιο εμφανές σημείο!!!

Ξεκινάμε τώρα 19:00 με ψιλόβροχο να κάνουμε ψακτική στην αχανές στέπα 30χιλ πίσω!!! Σαν ζωντανός νεκρός ξεκινώ το πίσω, σε κάθε αντικείμενο μαύρου χρώματος αμέσως έλεγα νάτο το βρήκαμε!! Κομμάτι από λάστιχο, μια μαύρη σακούλα όλα μου έκαναν σε τσαντάκι. Αρχίσαμε να σταματάμε αυτοκίνητα και να ρωτάμε μήπως βρήκαν κάτι. Με παντομίμα προσπαθούσαμε να συνεννοηθούμε. Εδώ που τα λέμε και να το είχαν βρει θα μας το έλεγαν;

Ακόμα και ξένους από Mongol Rally ρωτούσαμε και ανταλλάξαμε τηλέφωνα σε περίπτωση που βρεθεί. Πλέον έχω αρχίσει να οδηγώ σαν να κάνω ράλι, δεν νιώθω πόνο, πίνα, δίψα καταπόνηση σε τίποτα. Σαν να έχω πάρει μια γερή δόση αδρεναλίνης και να πηγαίνω μέχρι να κλατάρω. Η Μόνικα βλέποντας αυτό και ρισκάροντας τις ζωές μας, όλο έλεγε χαλάρωσε εντάξει θα βρεθεί, και αν όχι θα βρούμε την άκρη κλπ.. Εγώ εκεί πρεζακι που θέλει απεγνωσμένα την δόση του!!

Φτάνουμε στις γιουρτες με τα παιδάκια και μια μπόρα ξεκινά. Μπαίνουμε μέσα και η Μόνικα κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες με Google translate να συνεννοηθεί αν τους έφεραν κανένα τσαντάκι η βρήκαν. Πήρε την γυναίκα του Αγκι και έδωσε το τηλέφωνο να συνεννοηθεί. Δεν έχει βρεθεί κάτι ούτε τους άφησε κανείς. Θα στείλει τα παιδιά να ψάχνουν εδώ γύρω. Εντάξει αφήσαμε τηλέφωνα και αν βρεθεί να μας πάρουν.

Σταματά η βροχή και λέμε να φύγουμε δεν έχει νόημα. Σκεπτόμαστε μήπως διανυκτερεύσουμε γιατί μέχρι Αλτάι δύσκολα θα φτάσουμε και αν θα είναι πίσσα σκοτάδι. Κανείς μας όμως δεν θέλει να διανυκτερεύσει εδώ. Έχουμε απόθεμα δυνάμεων και λέμε να το εκμεταλλευτούμε, καλύτερα σε μια μεγάλη πόλη παρά στο πουθενά σε στέπα. Μιλά και με τα παιδιά η Μόνικα τους λέει να μας περιμένουν.

Μας λένε μην ρισκάρουμε να φτάσουμε και μην κυκλοφορούμε νύχτα. Θα δούμε πως θα πάει και θα ξανά μιλήσουμε. Εντάξει και προσοχή.. Φύγαμε και πάω δίχως αύριο τάπα, το καλό με την βροχή το μαλακό χώμα έχει σκληρύνει και δεν κατεβαίνει η Μόνικα ποτέ. Ούτε σκόνη και αυτό ήταν ότι έπρεπε.



Αρχίζει να νυχτώνει και είμαστε στέπα ακόμα.



Βλέποντας τις τελευταίες γιουρτες για διανυκτέρευση σύσκεψη για να σταματήσουμε. Μου λέει αντέχεις; Ναι εσύ; Κι’εγω, τότε πάμε Αλτάι. Πίσσα σκοτάδι πλέον και κάνουμε στέπα ανεβοκατεβαίνοντας λόφους. Φωτα για κλάματα το Funturo και τελευταία 10χιλ στέπας ήταν τα χειρότερα, λόγο των έργων για τον δρόμο υπήρχαν πολλές πέτρες. Πάλευα να κρατήσω μηχανάκι όρθιο.

Ξαφνικά η άσφαλτος και μια ανακούφιση εμφανίστηκε. 90χιλ ακόμη δεν είναι λίγα και ανοίγω γκάζι όχι και πάρα πολύ γιατί δεν βλέπω τίποτα. Ερημιά βρεγμένος ο δρόμος, και αστραπές στο βάθος συνεχείς. Πιθανόν να βρέχει Αλτάι. Αναμμένα τα προβολια φωτίζουν κάτω τον δρόμο στα τέσσερα μέτρα. Τα φώτα πορείας σαν κερί, και η μεγάλη σκάλα αχνά φωτίζει λίγο ποιο μακριά.

Και εκεί που πηγαίνω σταθερά καμιά 80αρα, βλέπω κάτι σαν σκιά να περνά τον δρόμο και αντιδρώ με μια απότομη κίνηση για το αντίθετο να το αποφύγω!!! Νιώθω την ουρά αλόγου να ακουμπά την χούφτα στο γκάζι!!! Η Μόνικα δεν κατάλαβε και νόμιζε ότι με πείρε ο ύπνος, τόσο απότομη αντίδραση είχα!! Μόλις μου έφυγαν τα τσισα!! Δυο άλογα ήταν Μόνικα και στο τσακ δεν πέσαμε πάνω τους!!!

Κόβω κι’άλλο τρέμω ολόκληρος και μόνο στην σκέψη. Ρισκάρουμε πολλά!!! Εννοείτε δεν έφταναν όλα αυτά μετά από λίγο νιώθω το μηχανάκι να κλοτσά!!! Ωχ βενζίνη και γυρίζω ρουμπινετο ρεζέρβα. Ωχ το είχα ξεχάσει αυτό!!! Δεν είχα γεμίσει λόγο του προβλήματος με αναθυμιάσεις. Έχουμε κάνει χιλιόμετρα που δεν τα υπολογίσαμε. Τώρα Μόνικα ετοιμάσου να μείνουμε κάποια στιγμή. Και δεν υπάρχει τίποτα!!!

Σταματάμε πάνω στον δρόμο στην άκρη με ανάμενα φώτα να φαινόμαστε. Δεν έχει και χώρο να σταματήσεις κάπου. 22:00 και παίρνουμε τα παιδιά ότι έχουμε καμιά 30αρια χιλιόμετρα ακόμη και ερχόμαστε. Τους παρακαλέσαμε να μας κρατήσουν φαγητό από το εστιατόριο γιατί την ώρα που θα φτάσουμε θα είναι κλειστό. Ξεκινάμε και πάνω από 70χιλ δεν πήγα για να μην καίω.

Και ναι κατά τις 23:30 μπαίνουμε στην γεμάτο από νερά στους δρόμους πόλη. Άδεια εντελώς ένα ομιχλώδες τοπίο να διακρίνεται από τα φώτα της πόλης και κρύο αρκετό. Σιγά οδηγώ ψάχνοντας το ξενοδοχείο. Τηλέφωνο πάλι στον Jacek και λέει θα βγει έξω στο παρκινγκ να μας δει. Όντως ήταν υπερυψωμένο το παρκινγκ από τον δρόμο και βλέπουμε να μας κάνει νόημα. Παρκάρω και βγαίνει και ο George.

Μας κάνουν υποκλίσεις!!! Αυτό που κάναμε ήταν εντελώς τρελό δεν πίστευαν ότι θα οδηγήσουμε μέχρι εδώ υπό τέτοιες συνθήκες και με τέτοια άσχημη ψυχολογία με αυτό που συνέβη. Γιατί εμείς το πιστεύαμε; Μας βοηθούν με τα πράγματα τα πάνε δωμάτιο καθίσαμε στο κλειστό εστιατόριο σε ένα στρωμένο τραπέζι μόνο για εμάς και φάγαμε.. από την άλλη μας λένε αν ερχόσασταν κανονικά έριχνε καρέκλες θα τρώγατε πολύ βροχή στον δρόμο!!! Πλέον ήρθε η κατάρρευση και πάμε για ύπνο.

Ενώ εγώ δεν κατάλαβα πότε με πείρε ύπνος, η Μόνικα είχε ψυχικά αποθέματα, και καθόταν στο ιντερνέτ να βρει λύση με το θέμα διαβατηρίου. Γιατί να σας ενημερώσω στην Μογγολία δεν υπάρχει Ελληνική Πρεσβεία!!! Και όντως ανακάλυψε τον Tamir Honorary Consul (Επίτιμος Πρόξενος) βρήκε τηλέφωνο και του έστειλε για ότι συμβαίνει μήνυμα σε viper. Ελπίζουμε να απαντήσει αύριο!!!

 

[Magelanos]

21-8-18 ΤΡΙΤΗ (MGL-Altai-Αλτάι 0χιλ Endum Hotel 26e)

Παρόλο την όλη χθεσινή κούραση ξυπνήσαμε νωρίς. Ένας κόμπος και χτυποκάρδι για την άγνωστη εξέλιξη των πραγμάτων από εδώ και πέρα, δεν μας αφήνει να σκεφτούμε τίποτα άλλο. Μας απάντησε ο Tamir λέγοντας ότι ενημέρωσε την Ελληνική Πρεσβεία στο Πεκίνο, η οποία είναι και αρμόδια για Μογγολία. Θα βγει ένα προσωρινό διαβατήριο και θα σταλεί Ουλάν Μπατόρ.

Θα μας στείλει έγγραφα να συμπληρώσουμε θα βγάλουμε φωτοτυπίες και θα στείλουμε ξανά. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να πάμε στο αστυνομικό τμήμα να δηλώσουμε απώλεια σε ότι χάσαμε. Σημαντικό και απαραίτητο για κάθε ταξιδιώτη είναι να έχετε σε φωτοτυπίες πάνω σας όλα τα ταξιδιωτικά έγγραφα. Αυτό βοηθά πολύ σε τέτοια περίπτωση. Στο τμήμα θα πάμε με την υπεύθυνη του ξενοδοχείου που μένουμε. Προσφέρθηκε να βοηθήσει σε οτιδήποτε και κυρίως στην συνεννόηση.

INFO:
Η πόλη του Αλτάι είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Γκόβι-Αλτάι στη δυτική Μογγολία. Η πρωτεύουσα ονομάζεται επίσημα σουμ Γιεσόνμπουλαγκ.. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 2.013μ










Κατεβαίνουμε στη είσοδο και βλέπουμε τα παιδιά να έχουν λύσει τροχούς και να ασχολούνται με τις ακτίνες για να μπορέσουν να φύγουν, η μόνη στιγμή που τους ζήλεψα και θα ήθελα να ήμουν στην θέση τους!!! Όσο περιμένουμε την υπεύθυνη για να πάμε τμήμα, τα παιδιά τελείωσαν με ακτίνες και πάτησαν μίζα. Τους αποχαιρετήσαμε και είπαμε μπορεί και να βρεθούμε ξανά!! Καλό ταξίδι φίλοι μας!!!



Ήρθε η υπεύθυνη μπαίνουμε στο αυτοκίνητο της και πάμε τμήμα. Πάμε στον αξιωματικό ξεκινάμε κατάθεση, είχε βάλει έναν να σημειώνει, και λέει Ελάτε αύριο να παραλάβετε το χαρτί που θα μπορώ να κυκλοφορώ Μογγολία. Μας είπαν ότι θα μιλήσουν με κεντρικά των ΚΤΕΛ μήπως κάποιος το βρήκε και θα στείλουν να κάνουν ψακτικη στην περιοχή που τους είπαμε ότι χάθηκε.

Επιστρέφουμε ξενοδοχείο και αρχίζω τηλέφωνα σε τράπεζες για ακύρωση καρτών. Ο Τamir μας λέει ότι πρέπει να φτάσουμε όσο ποιο γρήγορα Ουλάν Μπατόρ γιατί σε πέντε μέρες θα φύγει. Εμείς συμπληρώνουμε ότι χαρτουρα έστειλε, για να στείλει αυτός με την σειρά του στο Πεκίνο.

Για να φτάσουμε οδικός πίσω πρωτεύουσα πρέπει να πάρουμε ακριβώς τον ίδιο δρόμο που ήρθαμε. Θέλουμε τουλάχιστον μια εβδομάδα και με τίποτα δεν θα κάνουμε κάτι τέτοιο. Το ποιο γρήγορο είναι με πτήση αλλά έχει μόνο δυο φορές την εβδομάδα, και με την μηχανή τι γίνεται; Αν δεν βρω άκρη με αυτό δεν πετώ πουθενά. Και το άλλο έχουμε και έναν σάκο να παραλάβουμε που μας περιμένει στο Ολγκι.

Και από Ολγκι μάθαμε ότι έχει κάθε μέρα πτήση για Ουλάν Μπατόρ. Οπότε από εκεί θα ήταν το ποιο καλό σενάριο για να φύγουμε. Ο Tamir λέει θα μιλήσει με Πρεσβεία και θα μας απαντήσει. Η ειρωνεία της τύχης ήταν ότι μέσα στο τσαντάκι υπήρχε και ένα δανικό από φίλο, GPS TRACKER!!! Και λόγο διανυκτέρευσης σε σκηνή δεν το είχα φορτώσει οπότε δεν δούλευε και δεν μπορούσαμε να δούμε στίγμα για να το εντοπίσουμε. Εντάξει μήπως δεν θέλει να βρεθεί; Με όλα αυτά η μέρα έφυγε..


22-8-18 ΤΕΤΑΡΤΗ (MGL-Altai-Αλτάι 0χιλ Endum Hotel 26e)

Πάλι τμήμα σήμερα για να πάρουμε το χαρτί για να μπορούμε να κινούμε στην χώρα. Η μηχανουλα μόνη της στο παρκινγκ σκεπτόμενος το άγνωστο που θα καταλήξει.



Τρώμε πρωινό και περιμένουμε έξω. Βλέποντας μια μηχανή παρκαρισμένη ένα Kawasaki KLR 650 λέω να ένας μηχανόβιος. Ήρθε τώρα και θέλει να φάει πρωινό στο ξενοδοχείο. Από Καναδά και μπήκε από τα σύνορα που θα βγαίναμε εμείς. Του δίνουμε πληροφορίες για το δρομολόγιο μέχρι Ουλάν Μπατόρ. Όταν άκουσε για τα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε, και έχοντας περάσει αρρώστια και αυτός με μεγάλη ταλαιπωρία σε ένα χωριό στο πουθενά, προσφέρθηκε να μας δώσει λεφτά!!!

Πάθαμε πλάκα δεν ζητήσαμε και τον ευχαριστήσαμε του ευχηθήκαμε καλό δρόμο. Στην Ουλάν Μπατόρ όταν θα έφτανε είχε σκοπό να πουλήσει την μηχανή και να επιστρέψει αεροπορικώς.. Έρχεται πάλι η υπεύθυνη του ξενοδοχείου και πάμε τμήμα. Το χαρτί ήταν έτοιμο.



Από την έρευνα που κάνουν μέχρι στιγμής δεν έχουν θετικό αποτέλεσμα. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και λέμε στην υπεύθυνη να γράψουμε ένα χαρτί για την απώλεια του διαβατηρίου σε Αγγλικά και Μογγολικά, να το κολλήσουμε στην είσοδο. Έτσι έγινε μπήκε ένα στην είσοδο και ένα στο ασανσέρ.

Ο Tamir μας απαντά ότι το προσωρινό διαβατήριο θα αργήσει να βγει και θέλει και χρόνο να σταλεί από Πεκίνο, και θα βγει ένα προσωρινό ταξιδιωτικό έγγραφο για ποιο γρήγορα. Μας στέλνει την φόρμα να το συμπληρώσουμε και να το στείλουμε σε αυτόν.



Έχει δώσει και τα τηλέφωνα σε Πρεσβεία οπότε θα μας πάρουν αυτοί. Ακόμα άλλο ένα πρόβλημα είναι ότι σε δέκα μέρες μας λήγουν οι Βίζες της Μογγολίας. Οπότε τώρα μπορούμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μέχρι την πόλη Ολγκι. Και επειδή μας είχε φάει το πως μπορεί να χάθηκε το τσαντάκι, ψάχνοντας φωτογραφίες που έχουμε τραβήξει το ανακαλύψαμε.

Φαίνεται ξεκάθαρα στη Φώτο.



Εγώ έτοιμος βάζω γάντια, είναι ακουμπισμένο στην πλαϊνή βαλίτσα, η Μόνικα τραβά την Φώτο μπορεί να το έχει δει και νομίζει ότι θα το βάλω. Δεν ανεβαίνει στην μηχανή γιατί περπατά μπροστά λόγο άσχημου τερέν, καβαλώ εγώ βάζω μπροστά, πέφτει το τσαντάκι δεν παίρνω χαμπάρι, σταματώ ποιο πέρα ανεβαίνει η Μόνικα και δεν τσεκάρει αν το έχω πάνω μου, και για σας!!! Έχουμε σκάσει εντελώς!!

 

[Magelanos]

23-8-18 ΠΕΜΠΤΗ (MGL-Khovd-Χοβντ 442χιλ Minj Hotel 25e)



μ*****τός, ψυχρός, ο καιρός σήμερα όπως και η διάθεση μας. Μιλάμε για κρύο όχι αστεία!!! Τουλάχιστον όλα τα χιλιόμετρα σήμερα ξέρουμε ότι θα είναι ασφαλτινα. Ξεκινάμε βγαίνοντας από πόλη.







Και μόλις βγούμε από πόλη το απόλυτο τίποτα!!!





Στάση δίπλα στον δρόμο σε μια Βουδιστική Στουπα!!



Κάνει τόσο κρύο που βάζουμε αδιάβροχα χειμερινά γάντια, μπαλακλαβες.



Μόνο βοσκοτόπια..





Βουδιστική Στουπα με τις κορδέλες προσευχής!! Το μπλε χρώμα είναι για καλή τύχη!!



Έχω βάλει κι’εγω μια μπλε κορδέλα στην μηχανή από την αρχή που μπήκαμε στην χώρα αλλά σε μας δεν έπιασε!! Μωρέ καλά λέει η Μόνικα, έναν Σαμάνο να μας διαβάσει θέλουμε!!!



Υπήρχαν και κάτι πατερίτσες αφημένες εδώ δίπλα, πιθανών κάτι σαν τάμα να φανταστώ!! Και όχι τίποτα άλλο αυτή την στιγμή που γράφω το ταξιδιωτικό είμαι με πατερίτσες!!!

 

[Magelanos]

Στάση σε βενζινάδικο στην πρώτη πόλη που συναντάμε Davri.



Σε απόσταση τριών χιλιομέτρων έχει τέσσερα βενζινάδικα πάνω στον δρόμο!!!





Οι ξύλινες κολώνες του ρεύματος είναι δεμένες πάνω σε τσιμεντένιους στύλους. Αυτό έχει να κάνει με τις τεράστιες εναλλαγές θερμοκρασίας για να αντέχουν.





Συνεχίζουμε..







Κάπου εδώ αρχίζει να μου κάνει διακοπές η μηχανή. Έχω βενζίνη βάζω και ρεζέρβα κάνω πέντε χιλιόμετρα σβήνει. Περιμένω λίγο παίρνει μπροστά ξανά κάποια χιλιόμετρα και σβήνει. Αυτό έχει να κάνει με την υποπιεση. Γενικά το μηχανάκι από μαμά δουλεύει με συνεχές ροη βενζίνη στο καρμπιρατέρ. Εγώ ήθελα να του βάλω φίλτρο και έχοντας δοκιμάσει αρκετά και δεν δουλεύουν κατέληξα σε ένα συγκεκριμένο.

Καμιά φορά όμως το έπιανε και αυτό και έκανε τα θεματακια του. Αυτό λύνεται βγάζοντας το και κάνοντας συνεχές ροη ξανά. Δεν το κάνω γιατί υπάρχει βενζινάδικο εδώ κοντά και μήπως βάλω βενζίνη και στρώσει. Συνεχίζουμε και βλέπουμε.



Ξανά στάση λόγο που δεν δούλευε.





Ένας Μογγολος που ερχόταν από το άλλο ρεύμα σταματά, και τον ρωτάμε που έχει βενζινάδικο.



Αυτός κατάλαβε ότι έχουμε μείνει και προσφέρθηκε να μας δώσει κάνοντας αναρρόφηση από το μηχανάκι του. Όχι του εξηγούμε ότι έχουμε βενζίνη. Μας λέει ότι σε λίγα μέτρα ποιο πάνω θα βρούμε. Ευχαριστούμε.. Πήρε η μηχανή μπροστά και όντως βλέπουμε το βενζινάδικο στο αντίθετο ρεύμα.

 

[Magelanos]

Έβαλα δέκα λίτρα πήρε μπροστά και δεν ξανά έκανε διακοπές.. Έλα και οι καμήλες.











50χιλ περίπου πριν φτάσουμε στον προορισμό κάνουμε μια στάση για σνακ και ξεκούραση.





Εδώ κάποιοι ντόπιοι μοτοσικλετιστές έχουν πάθει λάστιχο και τους δίνω κόλλα και μπαλώματα να το φτιάξουν.





Άντε πάμε να φτάσουμε..









Στο βάθος διακρίνετε η πόλη Χοβντ..



Πριν μπούμε η Μόνικα μου λέει σταμάτα χτυπά το τηλέφωνο. Είναι από την Ελληνική Πρεσβεία στο Πεκίνο. Μας ενημερώνουν ότι το ταξιδιωτικό έγγραφο, σαν ευρωπαίος πολίτης μπορεί να εκδοθεί από οποιαδήποτε Πρεσβεία Ευρωπαϊκής χώρας. Και για ποιο γρήγορα ακόμα συνεννοήθηκαν με Γερμανική Πρεσβεία στην Ουλάν Μπατόρ να μας το εκδώσουν!!! Είδατε οι <<φίλοι>> μας;

Όταν φτάσουμε Πρωτεύουσα πάμε Γερμανική πρεσβεία για τα περεταίρω. Φτάνουμε κέντρο παρκάρω σε κεντρική πλατεία περιμένοντας την Μόνικα που ψάχνει για ξενοδοχείο.



Τελικά βρέθηκε κοντά από εδώ και βολευόμαστε. Πάμε για φαγητό στο εστιατόριο που έχει. Με όλα αυτά που συμβαίνουν το βλέμμα του τρελού το απέκτησα. Και μην ακούσω τίποτα γιατί κρατώ πιρούνι!!!



INFO:
Η πόλη Χοβντ βρίσκεται στους πρόποδες των Μογγόλων Altai Mountains, στον ποταμό Buyant, και σε υψόμετρο 1,395μ.


Πάμε μια βόλτα εδώ στον ποταμό αν προλάβουμε πριν νυχτώσει.







Τελικά νύχτωσε και δεν προλάβαμε να δούμε ποτάμι. Δεν πειράζει πάμε για ξεκούραση γιατί αύριο αρχίζουν τα χωμάτινα τερέν πάλι!!!

 

[Magelanos]

24-8-18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (MGL-Olgii-Ολγκιι 226χιλ Bastau Hotel 13e)



Έτοιμοι και πάλι να αντιμετωπίσουμε τις στέπες και τα βουνά!! Ξεκινάμε..



Βγαίνουμε από την πόλη πλησιάζοντας τον ποταμό Buyant εκεί που δεν προλάβαμε να πάμε χθες.



Ουαο πολύ όμορφα!!! Φαίνεται να υπάρχει και Camp για διανυκτέρευση!!





Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!!! Στο βάθος διακρίνεται ο χωμάτινος δρόμος που θα πάρουμε και χάνεται μέσα στα βουνά!!!



Δώσε χώμα!!!



Στάση για τσιγάρο και ηλεκτρολύτες..



Δεν υπάρχει τίποτα γύρω μας.



Με ζουμ διακρίνω σε απόσταση μια καμήλα!!!



Έχει αρχίσει να ζεσταίνει ο καιρός. Φύγαμε..





Τα χειρότερα μου τερέν!!



Ποδαράτο η Μόνικα εννοείτε..





Μετά από λίγο ξανά πέφτουμε σε ένα μεγάλο κομμάτι περίπου 500 μέτρα με αμμοχάλικο και σταματώ.



Μόνικα πάμε μαζί και βλέπουμε; Όχι καλύτερα θα περπατήσω!!!



Στο βάθος διακρίνονται οι χιονισμένες και τέτοια εποχή κορυφές.



Τουλάχιστον 4000μ ύψος έχουν. Και εμείς κινούμαστε πάνω από τα 2,500μ.



Ξεκινώ να βγάλω τα 500μ με τα πόδια κάτω ανά πάσα στιγμή μπας και σώσω τυχόν πτώση. Εννοείτε έχω κατεβάσει πιέσεις στα λάστιχα..

 

[Magelanos]

Ευτυχώς βγήκε ανώδυνα.



Μικροί ανεμοστρόβιλοι δημιουργούντα δίπλα μας!!



Βάση GPS ευθεία μπροστά μας σε λίγο θα συναντήσουμε τον υπό κατασκευή καινούριο δρόμο. Μακάρι να μπορέσουμε να τον χρησιμοποιήσουμε όσο είναι εφικτό. Αλλά δεν τελειώσαμε ακόμη. Μπροστά μια γέφυρα που έχει πέσει και πρέπει να περάσουμε μέσα από το ποτάμι απέναντι!!





Πρέπει πρώτα να τσεκάρω με πόδια για βάθος και λασπώδες έδαφος!!!





Περιμένοντας την Μόνικα να το περάσει..



Βλέποντας μπροστά τον δρόμο και πάμε να τον προσεγγίσουμε..



Κινούμαστε παράλληλα και δεν μπορούμε να μπούμε λόγο αναχωμάτων.



Ψάχνουμε κάποια πρόσβαση και ευτυχώς μετά από λίγα χιλιόμετρα την βρίσκουμε.



Οι ροδές κυλούν πάνω σε καινούριο ασφαλτινο χαλί πλέων. Κάνουμε λίγα χιλιόμετρα και ξανά μπλοκαρισμένος με αναχώματα.




Ευτυχώς μπορούμε να περάσουμε από πάνω για να συνεχίσουμε!! Από τις ροδιές φαίνεται ότι το κάνουν και άλλοι!!!



Αλλά δεν τον χρησιμοποιούν μόνο τα οχήματα!!!





Βλέποντας και τους Κινέζους εργάτες που έχουν αναλάβει την κατασκευή του δρόμου!!







Ευτυχώς ακόμα σε άσφαλτο συνεχίζουμε.



Βασικά πιστεύω σε δύσκολα σημεία με βουνά, και ποτάμια, τελειώνουν τον δρόμο για να τον χρησιμοποιήσεις, γιατί δεν υπάρχουν και παράδρομοι.

 

[Magelanos]

Φαντάζομαι τις αντίξοες καιρικές συνθήκες εδώ. Τρεις μήνες το πολύ μπορείς να κάνεις έργα εδώ. Μέχρι και αρχές Ιουνίου θα έχει χιόνια εδώ!! Άλλο ένα μπλοκάρισμα..













Στάση για ξεκούραση.



Μετά από λίγο είναι μπλοκαρισμένος ο δρόμος αλλά και δεν συνεχίζεται. Πρέπει να βγούμε στους παράδρομους. Ναι αλλά πως όταν ένα βαθύ αυλάκι είναι για πολλά χιλιόμετρα δίπλα από τον δρόμο; Πρέπει να βρω σημείο που μπορώ να περάσω.. Βρίσκω ένα που πιστεύω ότι μπορώ και ο θεός ας βάλει το χέρι του.



Με τόσο βάρος πίσω και ανοίγοντας γκάζι να περάσω την σούζα την έχεις για πλάκα!!!



Όπως και το καπάκι που το απέφυγα στο τσακ, κλείνοντας το γκάζι!!! Την γλύτωσα πάλι!!!





Δώσε!!!





Το να συναντάς τουρίστες με τα πόδια εδώ είναι κάτι σπάνιο!! Και όμως ζευγάρι Άγγλων γυρνά με ατό-στοπ την χώρα!!!







Πλέων είμαστε αρκετά ψηλά 3,500μ βλέποντας τις χιονισμένες κορυφές δίπλα μας!!





Αρχίζουμε ένα κατηφορικό κομμάτι με χωμάτινες στροφές..

 

[Magelanos]

Ανηφόρα ξανά για να βγούμε στον ασφαλτινο πάλι δρόμο. Εδώ νομίζοντας ότι τελείωσε το χώμα βάζω αέρα στα λάστιχα.





Τα γιακ βγήκαν για βοσκή!!!





Άντε πάλι πόσες φορές θα το κάνουμε αυτό δεν θα τελειώσει;







Εδώ κατασκευή γέφυρας και παράκαμψη..



Έχω χάσει τον λογαριασμό πόσες φορές έγινε αυτό σήμερα;



Είσοδος που πάει στην πόλη Tolmpo σε 4,5χιλ..