Προσωπικά δεν κάθομαι να σκεφτώ τόσα πολλά. Απλά ευχαριστιέμαι την στιγμή με ότι έχω εκείνη την στιγμή. Δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή "εδώ θα δυσκολευτώ με τις βαλίτσες", "ρε μαλακα δεν έχεις χωμάτινα λάστιχα", "μα που είναι το κράτος;"....έβλεπα χωματόδρομο; Εμπαίνα, ήξερα οτι ο Ντίνος θα ακολούθησει, πήγαινα και ότι βγει; Θα πέσω; Θα σηκωθώ. Δεν θα μπορώ να στρίψω; Θα το ρίξω κάτω και θα το γυρίσω. Είμαι το ίδιο άνετος με ένα DRZ, με ένα Africa RD07, με ενα XL, με ένα KTM LC4, με ένα R1200GS...και προσωπικά γράφω στα παπάρια μου το σήμα που έχει στο πλάι, το ξεφτιλίζω, το ξεζουμίζω και του παίρνω ότι έχει να μου δώσει...Μολις βγήκαμε από το χώμα πηγαιναμε 100+ σε επαρχιακό δρόμο, ξαναχωθήκαμε σε δασικό δρόμο 60-70 όρθιοι, κατηφόρα σαθρη με κροκάλα 30, νεροφαγώματα έκατσα κάτω. Αν ήμουν με αλλο θα του έπινα αλλιως το αιμα...Ας καταλάβουμε κάποια στιγμή ΟΛΟΙ ΜΑΣ πως η αέναη αναζήτηση της τέλειας μοτοσυκλέτας μας κάνει να χάνουμε και να μην ζούμε αυτό που μπορούμε να ζήσουμε τώρα με αυτό που έχουμε! Θα πεταχτεί κάποιον να πει ναι αλλα τα Honda του 80 ήταν ασπαστα, ναι αλλα ειναι Γερμανοί είναι ψώνια...προσωπικα΄...ΣΤ'Αρχίδια μου...μακάρι να είχα λεφτά να είχα ένα από όλα και να ξυπνάω το πρωί και να κοιτάζω το γκαράζ μου και να λέω..."ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΟ"...γιατί θα τα έχω για να καβαλάω να ξεζουμίζω, να τα λερώνω, να τα σπάω, να τα ξαναφτιάχνω.
Η περιοχή δράσης μας ήταν η Εύβοια, κοντά και μακρυά, διότι ουκ εν το πολλώ το ευ, αρκεί να βρεις τα καλύτερα σημεία μακρυά από κοσμό, φασαρία, και πολιτισμό. Που; What happens in Vegas stays in Vegas...διότι όταν βάζεις αυτό το ΣΚ στα καλύτερα των τελευταίων ετών, προσπαθείς να μοιραστείς όσο λιγότερα. Αλλον τον πείραξε η κάλτσα με το σανδάλι, άλλον το BMW που υπήρχε στις φωτό με το Honda, άλλον το πλυσιμο στο ποτάμι, άλλον τα κουνούπια, άλλον γιατί φάγαμε ομελέτα στο καφενείο και δεν μαγειρέψαμε. Στους δυο που είμασταν εκεί όμως οι στιγμές μένουν χαραγμένες...και ίσως γι αυτό τόσα χρόνια τα καλύτερα δεν τα δημοσίευα και τα κράταγα...γιατί κανείς δεν μπορεί να κρατήσει την άποψη του για τον εαυτό του, γιατί όσο περισσότερο πληκτρολόγιο χρησιμοποιείται τόσο λιγοτέρες στιγμές χάνονται, και πρέπει να στερήσουμε και τον άλλων τις στιγμές. Κυρίες και κύριοι, βγείτε καβαλήστε ότι έχετε, όπως γουστάρετε εσείς, όπου σας κάνει να χαμογελάτες...Και στην τελική τα καλύτερα είναι εκεί που το μυαλό ταξιδεύει, χτυπάει δυνατά η καρδιά μας, και είμαστε με αυτούς που εμείς θέλουμε... τους φίλους μας, και όχι τους δικτυακούς "φίλους"/"γνωστούς"...
@Drake Ramore δεν απευθύνομαι επί προσωπικού σε σένα αλλά μου έδωσες μια καλή πάσα για απάντησε σε κάθε δικτυακή περσόνα που ζει στο παρελθόν και "εγω παλιά"...