Μόνος εναντίον όλων, ενάντια σε όλους τους οιωνούς.

[User C]

Δυστυχώς ταυτίζομαι. Είναι φορές που εύχομαι να μην ήταν έτσι. Αλλά είναι.

Έχω παρόμοιες εμπειρίες και από τα δύο είδη, δεν θα γράψω. Τις κάλυψες εσύ.

Εσυ όπως το πας σε λιγο θα μου ζητήσεις ή να τα φτιάξουμε ή να σε παντρευτω....Στο λεώ...ΔΕΝ ΜΕ ΔΩΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ

 

[User C]

Εμείς που θα βρεθούμε, ή που θ' αγαπηθούμε ή που θα μισηθούμε! Χλιαρή κατάσταση δεν θα παίξει!

Κανονισε γιατι και ο @Mad Max πάει να με αγαπησει...μην σφαχτουν τα παληκαρια στην ποδιά μου

 

[Drake Ramore]

Εσυ όπως το πας σε λιγο θα μου ζητήσεις ή να τα φτιάξουμε ή να σε παντρευτω....Στο λεώ...ΔΕΝ ΜΕ ΔΩΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ

Εμένα ο μπαμπάς μου μου ειπε "Καλό παιδί να είναι και ας έχει και πενφέ!"
ΠΡΟΣΕΧΕ!

 

[Sapiokaravo]

Eχω την εντυπωση πως το νημα, SOLO η με παρεα ειναι στα θεμελια.
Προφανως θα "κατατεθουν" αρκετες εμπειριες.

 

[Μad Max]

Και οι μοναχικες βολτες χρειαζονται για περισυλογη, αλλα σαν της βολτες με καλο παρεακι δεν ειναι
Εγω παντος ειμαι της φιλοσοφιας μονος ουτε στον παραδεισο

Μόνος ούτε στον παράδεισο, έτσι είναι. Μερικές φορές όμως, η μοναξιά είναι το τίμημα της ελευθερίας.

 

[User C]

Eχω την εντυπωση πως το νημα, SOLO η με παρεα, ειναι στα θεμελια.
Προφανως θα "κατατεθουν" αρκετες εμπειριες.

Δεν ειναι κακό να συνεχιστεί εδώ μέσα πάντως!

 

[Μad Max]

Εσυ όπως το πας σε λιγο θα μου ζητήσεις ή να τα φτιάξουμε ή να σε παντρευτω....Στο λεώ...ΔΕΝ ΜΕ ΔΩΝΕΙ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ

Δεν έχω τέτοιες βλέψεις. Σε αφήνω λεύτερο για τους θαυμαστάς και τις θαυμαστρίας σου

 

[Σάββας]

εκτος απο εμάς που γεννηθήκαμε έτσι (βλέπε υπογραφή)

Κάποτε ως υπευθυνος εκδρομικού λέσχης, εξηγουσα τους κανονες της οδηγησης σε ομαδα. Υπήρξαν πολλές διαμαρτυριες περι ελευθεριας σκεψης κλπ. Η πρόταση μου ήταν απλή...Εστω ότι κάποιος από εσας πεθαίνει σε εκδρομή της λέσχης με εμένα οδηγό. Χωρίς να φταίει αυτός, χωρίς να φταίω εγω...μετα από μερικές μερες να ερθει ο πατέρας του στην λεσχη και δεν μας καταλογιζει μεν ευθύνες αλλά μας ρωτάει απλά "ΓΙΑΤΙ". Αυτό το γιατί δεν θελω να το εχω πανω απο το κεφάλι μου.

Μετά από λίγο καιρό κανονίζεται κοπή πίτας στο Γαλαξείδι από την κλασσική διαδρομή Αραχωβα, Δελφοι, Ιτέα, Γαλαξείδι. Πριν την Αραχωβα ΜΙΑ από τις μοτοσυκλέτες καθυστερεί ολόκληρη την ομάδα γιατί ήθελε να κάνει δυο περασματα τις ανοιχτές στροφές εκεί. Ξεκινάμε λίγο πιο σβέλτα για να μην καθυστερουμε και μια μοτοσυκλέτα αναμεσε στο κομμάτι Ιτεας - Γαλαξειδι φευγει στην στροφη και σκαει στα βραχια. Στην μηχανή ήταν ο κολλητός μου που οδηγικά ήταν παραπάνω από ολη την ομάδα, και σε μια εβδομάδα παντρευόταν. Την γλύτωσε με προβληματα που δεν του εμειναν μόνιμα (εκτός απο το οτι δεν χωρούσε στο κοστουμι του γάμου)...Αυτη την σκηνη ειναι που δεν θελω να συναντησω σε γνωστό.

Την περίοδο 1994-1996 ήταν τότε που ταξίδεψα περισσότερο απο ποτέ. Είτε μόνος, είτε ως οδηγός ομάδων που δεν εμπιστεύοταν τον εαυτο τους για καποιες "περίεργες" για την εποχή διαδρομές. Δεν είμασταν πολλοί τότε με γνώσεις της Βορείου Αφρικής, και της Ασίας. Τουρκία, Ιράν, Συρία, Ισραήλ, Αίγυπτο, Τυνησία, Μαρόκο ήταν μερικές από τις χωρές που επισκέφτηκα τότε. Ειδικά την Τουρκία την είχα κάνει Ν. Ιωνία - Πλ. Κολιάτσου. Κάθε φορά που ταξίδευα μόνος μου δεν με ένοιαζε που θα κοιμηθώ, πως, που θα φάω, δοκίμαζα τα πάντα, χανόμουν επίτηδες. Οποτε πήγα με παρέα αναγκαζόμουν να τρωω kebap στην "Πλάκα" του Gazi Antep και να μπακλαβάδες μαζί με τους υπόλοιπους τουρίστες...Οποτε πήγα μόνος κεράστηκα τσαγια, καφέδες ναργιλέδες σε υπόγεια καταγωγεια και εφαγα τις καλύτερες μελιτζανες με κοτοπουλο. Κοιμήθηκα στρωμάτσαδα μεσα σε καφενεία με πιτσιρικάδες να προσέχουν την μηχανη μου...ενω με τις ομάδες έπρεπε να ειναι πεντάστερο ξενοδοχείο με κλειστό παρκινγκ να βάλουν τις μπουμπουδες τους.

Με όλες αυτές τις εμπειρίες και αναμνήσεις κατέληξα πως οι βόλτες είναι με φίλους, τα ταξίδια μοναχικά. Να τραγουδάω μέσα στο κράνος από Iron Maiden μέχρι του Κιτσου η μανα κάθοταν για να ακούω την φωνή μου και μόνο. Να σταματώ στην μέση του πουθενά για ένα τσιγάρο χωρίς να αναγκάζομαι να δώσω εξήγησεις γιατί θέλω τσιγάρο εκεί που δεν έχει aircondition. Οσες φορές είπα "*****α μην είσαι παράξενος, γερογκρινιάρης και μονόχνωτος. Κάνε παρέα με τον κόσμο", το μετάνιωσα. Τελευταία εμπειρία. Βόλτα στην Βενετία 3ημερο μόνο για μοτοσυκλετιστικά ψώνια. Δυο μοτοσυκλέτες με τις γυναίκες μας. Οικονομικό ταξίδι, χωρίς πολλά έξοδα γιατί δεν τα βγάζαμε εύκολα. Ξενοδοχείο των 50 Ευρω την βραδιά, οικονομική θέση και 4κλινη καμπίνα στο καράβι. Χώνεται άλλος ενας γνωστός, "Παρτε με μαζί σας". Ο Ανθρωπος (δυστυχώς δεν είναι μαζί μας πλέον) καλό παιδί, χρυσό παληκάρι, καλός οδήγος, πολύ πιο ευκατάστατος από εμάς. Γι αυτο του εξηγησαμε πως εμεις παμε οικονομικά. Αν θελει οτιδηποτε καλύτερο είναι ελευθερος να παει και είμαστε μαζί την υπόλοιπη μέρα.

Το ταξίδι ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Χαβαλέ και μπύρες στο καράβι, αστεία και γέλια. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο...πρωτο πρόβλημα. Η κυρία του γιατρού "εγω σε γ*******στρώνα δεν κοιμάμαι"...Του λέω λοιπόν πως απέναντι έχει 5αστερο ξενοδοχείο και δεν είναι προβλημα να κοιμηθει εκει και να φύγουμε ολοι μαζι το πρωι για να τα έχει καλά με την γυναίκα του...Οχι μαζι σας. Ζουμε ενα 3μερο μεσα στην γκρινια με αποκορύφωμα την τελευταια μερα. Εχουμε κανονισει να βγουμε Autostrada για Ancona και χανουμε την έξοδο με αποτελεσμα να συνεχίζουμε παραλιακά προς San Marino...Κορνες, φασαρία. Σταματάμε. "Τι έγινε ρε συ;", "Γιατί πάμε από εδώ εμενα μου είπατε πως θα πάμε απο Autostrada και πάμε επαρχιακό, και οταν αλλαζετε κατι εγω θελω να με ενημερώνεται"...μια μανούρα για το τίποτα. Ο τύπος εχει 3 GPS μαζί του, 85 χάρτες (για την Βενετια ρε μλκ) και στραβωσε που του αλλαξε η διαδρομή. Κατάληξη...Ο Ενας έφυγε Autostrada, εγω συνέχισα παραλιακά, ο γκρίνιας έμεινε πάνω σε μια γέφυρα να κλαίει γιατι δεν ήξερε ποιον να ακολουθησει. 65 κλησεις μετα...σταματάω απαντω...."Ραντεβου στο San Marino" και κλεινω το τηλεφωνο. Αυτό ήταν και το τέλος του κοινού μας ταξιδιού....Η πλάκα είναι πως ο ίδιος επεμενε να παμε το καλοκαιρι μαζι Ρουμανια-Τσεχια.

Eίμαι περίεργος; Ειμαι! Ειμαι ιδιότροπος; Είμαι! Καλύτερα μόνος και την παρέα στον προορισμο

Όχι δεν είσαι περίεργος.
Δεν θέλω πλέον να γράφω κατεβατά αλλιώς έχω να πω παρόμοια ουκ ολίγα και αυτά μόνο τα τελευταία 11 χρόνια που μπορώ και γυρνοβολάω.

Απλά θα πω ότι υπάρχει τρόπος συμβίωσης για όλους και λύσεις. Με μία προϋπόθεση : να μην είμαστε κολλημένοι και να μάθουμε να συζητάμε και να μπαίνουμε και στις μπότες του αλλουνού συντρόχου. Παραχωρήσεις ένθεν και ένθεν είπαμε.

Υπάρχουν βέβαια και απαράβατοι όροι όπως για μένα αν δω στον λίγο χρόνο που σταματάμε να πιούμε ένα καφέ και είναι ευκαιρία να πούμε δύο κουβέντες να βυθίζεται ο social media addicted στο κινητό και να μην μιλά. Τι κάνουμε τότε μαζί ρε φιλαράκι αφού μόνος μου είμαι τελικά ?
Ή να έχουμε ελευθερία στον δρόμο και ο καθείς να ευχαριστιέται κατά το δοκούν αλλά όταν υπάρχει διασταύρωση όλοι ξέρουν ότι σταματάμε και περιμένουμε αυτόν που λείπει αφού ξέρουμε η ομάδα πόσοι είμαστε. Δεν στρίβουμε και ότι γίνει, ειδικά αν δεν έχουμε κοινοποιήσει ακριβές δρομολόγιο να τόχουν όλοι με στάσεις - σημεία ενδιαφέροντος κλπ. Αλλιώς τι ταξιδεύουμε παρέα ρε παλίκαροι ?
Και άλλα...


Και εγώ είμαι τρομερός τσαντίλας. Άμα γινόταν έκρηξη παλιότερα καλύτερα να μην ήσουν δίπλα αλλά με τα χρόνια υπάρχει ελεγχόμενη έκρηξη που διαρκεί για λίγο και οι ταξιδιωτικές δικλείδες ασφαλείας που τηρώ δεν με αφήνουν έκθετο οπουδήποτε.

Σε κανά βουνό απολαμβάνοντας ένα τσιγάρο, ένα καφέ έστω και σπαστό αν κάτσει τα υπόλοιπα.

 

[Μad Max]

Μία ενδιαφέρουσα διάσταση του θέματος είναι τα άτομα εκείνα που, είτε το λένε είτε όχι, δεν μπορούν να κάνουν μόνα τους...

Το ωραίο της υπόθεσης είναι, ότι συνήθως αυτοί/αυτές είναι που γκρινιάζουν περισσότερο. Τυχαίο;;

 

[User C]

Μία ενδιαφέρουσα διάσταση του θέματος είναι τα άτομα εκείνα που, είτε το λένε είτε όχι, δεν μπορούν να κάνουν μόνα τους...

Το ωραίο της υπόθεσης είναι, ότι συνήθως αυτοί/αυτές είναι που γκρινιάζουν περισσότερο. Τυχαίο;;

Προσωπικά δεν μπορώ να μιλήσω για κανέναν άλλο παρά μόνο για τις δικές μου επιλογές. Και αυτη την διασταση δεν ξερω αν θα την παραδεχτει κανεις, που κακώς δεν θα το κάνει γιατί δεν είναι κακό να θέλεις την ασφάλεια της παρέας

 

[Drake Ramore]

Μία ενδιαφέρουσα διάσταση του θέματος είναι τα άτομα εκείνα που, είτε το λένε είτε όχι, δεν μπορούν να κάνουν μόνα τους...

Το ωραίο της υπόθεσης είναι, ότι συνήθως αυτοί/αυτές είναι που γκρινιάζουν περισσότερο. Τυχαίο;;

Επειδή συνήθως είναι και αυτοί που θέλουν να φέρουν όλη την παρέα στα δικά τους μέτρα. Δρομολόγιο που θέλουν αυτοί, στάσεις όπου θέλουν αυτοί, διανυκτέρευση εκεί που θέλουν αυτοί και πάει λέγοντας...

 

[Μad Max]

Επειδή συνήθως είναι και αυτοί που θέλουν να φέρουν όλη την παρέα στα δικά τους μέτρα. Δρομολόγιο που θέλουν αυτοί, στάσεις όπου θέλουν αυτοί, διανυκτέρευση εκεί που θέλουν αυτοί και πάει λέγοντας...

Έτσι ακριβώς

 

[Μad Max]

Προσωπικά δεν μπορώ να μιλήσω για κανέναν άλλο παρά μόνο για τις δικές μου επιλογές. Και αυτη την διασταση δεν ξερω αν θα την παραδεχτει κανεις, που κακώς δεν θα το κάνει γιατί δεν είναι κακό να θέλεις την ασφάλεια της παρέας

Φυσικά και δεν κακό να θέλει κάποιος να αισθάνεται ασφαλής. Όταν συνοδεύεται από γκρίνια είναι θέμα.
Σ΄ αυτό απάντησε πλήρως ο συνάδελφος @Drake Ramore

 

[esel]

εγω παλι εχω αλλο ρητο
θες να πας γληγολα ;;;; Μονος σου !!!!
θες να πας μακριά ;;;; ΜΕ παρέα !!!...αλλά συνηητοποιημένη και μετρημενη....

 

[Μad Max]

εγω παλι εχω αλλο ρητο
θες να πας γληγολα ;;;; Μονος σου !!!!
θες να πας μακριά ;;;; ΜΕ παρέα !!!...αλλά συνηητοποιημένη και μετρημενη....

Το συνηητοποιημένη & μετρημένη είναι το ζητούμενο. Αλλιώς...πάρτο αλλιώτικα

 

[Λαμπης]

Βόλτα με παρέα σημαίνει σχεδιασμος, , οδηγικοι κανόνες ασφαλείας, τήρηση προγράμματος στη διαδρομή και στις δραστηριότητες.Διακατεχεσαι από αισθήματα συντροχικοτητας και έχεις την αίσθηση ότι ανήκεις κάπου..

Βόλτα με παρέα σε πιο χύμα version, σημαίνει προσπέρασματα, καμία ψιλοκοντριτσα, δεν περιμένουμε κανέναν στις διασταυρωσεις, και μαζί και χωρια.

Βόλτα σόλο, σημαίνει ελεύθερο πεδίο.
Ο προορισμός και ο προγραμματισμός μπορεί να αλλάξουν, η και να απουσιάζουν εξαρχής.
Η απουσία μοτοσυκλετών μπρος πίσω, αφήνει αναλλοίωτο το φυσικό τοπίο, και περισσοτερες αισθήσεις είναι διαθέσιμες στην απόλαυση της διαδρομής.
Οι στάσεις είναι όχι για ξεκούραση
, αλλά για ρουφηγμα εικόνων η περισυλλογή.

Κάθε ένα έχει τη χάρη του...αναλόγως ορεξεως

 

[esel]

Το συνηητοποιημένη & μετρημένη είναι το ζητούμενο. Αλλιώς...πάρτο αλλιώτικα

ειναι κατι που μαθαινεται και φτιαχνεται ..............ο καθεις και τα πιστευω του ....απλά μεχρι στιγμης εμενα μου εχει βγει αυτο το ρητο (φτου φτου)

 

[Σάββας]

Επειδή συνήθως είναι και αυτοί που θέλουν να φέρουν όλη την παρέα στα δικά τους μέτρα. Δρομολόγιο που θέλουν αυτοί, στάσεις όπου θέλουν αυτοί, διανυκτέρευση εκεί που θέλουν αυτοί και πάει λέγοντας...

Καλή πάσα αυτή Αποστόλη.

Ας πούμε μια ιστορία ακόμα...
Ομαδική βόλτα με λεπτομέρειες μέχρι το που θα κατουρήσουμε σχεδόν και όπως πάντα βεβαίως σε ανοιχτή βόλτα <<όσοι πιστοί προσέλθετε>>.

Σκάει μύτη μη δηλωμένος που δεν είναι κακό παρά μόνο στο ότι μπορεί να φύγεις και να μην τον περιμένεις ίσως στο σημείο εκκινήσεως.

Από ένα σημείο και μετά ενώ όλοι οι άλλοι σύντροχοι έχουν έρθει για το δρομολόγιο πούχει συμφωνηθεί, να σπάει τα ούμπαλα του διοργανωτή αλλά και άλλων συντρόχων για να πάει όλη η παρέα από εκεί που θέλει αυτός αλλάζοντας το σχέδιο της βόλτας εντελώς.

Οι ιδέες δεν είναι κακές αλλά κατά την γνώμη μου τίθενται επιτόπου σε ψηφοφορία της ομάδας και ότι γουστάρει η πλειοψηφία ακολουθούμε.

Τέθηκε, η ομάδα αποφασίζει να συνεχίσουμε στο αρχικό πλάνο και ο σύντροχος συνεχίζει να επιμένει επιτακτικά επιδιώκοντας να κάνει τα νεύρα κρόσια του διοργανωτή μέχρι που ακολουθεί συμπεριφορά που τον βάζει δυστυχώς άκομψα στην θέση του και τελικά πάει μόνος του από όπου θέλει και η Ομάδα συνεχίζει στο ότι ψήφισε.

Η συνέχεια - σκέψεις - προβληματισμοί δικά σας.

 

[User C]

Κάπου έγραψα πως έχω δυο φίλους που θα πήγαινα στην άκρη του κόσμου μαζι τους.

Ο Χρήστος ίδια μούρλα με μένα, δώσε μας ερημια και φύγαμε. Δεν θα έκανα με κανέναν άλλο το Αθήνα - Λίμνη Κερκίνη μόνο από χώμα. Δεν θα ήθελα κανέναν άλλον μπροστα μου ή πισω μου να μας κυνηγούν τσομπανοσκυλα πάνω στα βουνα. Δεν θα ήθελα κανέναν άλλον διπλα μου στην φωτια το βραδυ εξω απο την σκηνη μας.

Ο άλλος χρήστος γκρινιάρης σαν και μενα...36ωρο μαζί στον δρομο. Λάθος στροφή και χανόμαστε για 40 χιλιόμετρα. Εχουμε καταλαβει πως παμε λάθος και σταματαμε. Μπροστα μας ενα παγκακι στην μέση του πουθενα. Δεν υπάρχει ψυχη για τα προηγουμενα 20 χιλιόμετρα. Σβηνουμε τις μηχανες και καθομαστε στο παγκάκι. Αυτος βγάζει τσαι, εχω σαντουιτς. Αραζουμε και πινουμε και τρωμε κοιτώντας τις βουνοκορφές απέναντι χωρις να μιλάμε. Σηκωνομαστε 15 λεπτά και γυρνάμε πίσω σαν να μην τρέχει τίποτα

Γι αυτό λεώ...εχω συγκεκριμένους ανθρωπους που θα παω Ταξιδι (όχι βόλτα) μαζί τους

 

[Σάββας]

Κάπου έγραψα πως έχω δυο φίλους που θα πήγαινα στην άκρη του κόσμου μαζι τους.

Ο Χρήστος ίδια μούρλα με μένα, δώσε μας ερημια και φύγαμε. Δεν θα έκανα με κανέναν άλλο το Αθήνα - Λίμνη Κερκίνη μόνο από χώμα. Δεν θα ήθελα κανέναν άλλον μπροστα μου ή πισω μου να μας κυνηγούν τσομπανοσκυλα πάνω στα βουνα. Δεν θα ήθελα κανέναν άλλον διπλα μου στην φωτια το βραδυ εξω απο την σκηνη μας.

Ο άλλος χρήστος γκρινιάρης σαν και μενα...36ωρο μαζί στον δρομο. Λάθος στροφή και χανόμαστε για 40 χιλιόμετρα. Εχουμε καταλαβει πως παμε λάθος και σταματαμε. Μπροστα μας ενα παγκακι στην μέση του πουθενα. Δεν υπάρχει ψυχη για τα προηγουμενα 20 χιλιόμετρα. Σβηνουμε τις μηχανες και καθομαστε στο παγκάκι. Αυτος βγάζει τσαι, εχω σαντουιτς. Αραζουμε και πινουμε και τρωμε κοιτώντας τις βουνοκορφές απέναντι χωρις να μιλάμε. Σηκωνομαστε 15 λεπτά και γυρνάμε πίσω σαν να μην τρέχει τίποτα

Γι αυτό λεώ...εχω συγκεκριμένους ανθρωπους που θα παω Ταξιδι (όχι βόλτα) μαζί τους

Και πολύ καλά κάνεις και σχεδόν όλοι έτσι είμαστε.