Να σας αποκαλύψω και κάτι που δεν ξέρετε για τη διαδρομή.
Είχαμε χωριστεί σε δύο γκρουπ, οι "
χαλαροί" και οι "
γρήγοροι".
Οι "
χαλαροί" ξεκινάγαμε στην ώρα μας και φτάναμε... στην ώρα μας.
Οι "
γρήγοροι" ξεκινάγανε πάντα 20 λεπτά αργότερα και φτάνανε πάντα... 20 λεπτά αργότερα!
Οπότε, εμείς οι "
χαλαροί" που είμαστε από
τα πιο καλά παιδιά, το είδαμε και επειδή δεν θέλαμε να σας απογοητεύσουμε, αποφασίσαμε στο τελευταίο σκέλος, στο ΣΕΑ του Βέλου να πάμε πραγματικά
χαλαρά ώστε να μας προλάβετε και να νιώσετε κι εσείς
γρήγοροι όπως
χαλαροί νιώθαμε κι εμείς!
Έτσι ανεβάσαμε το ρελαντί στα μηχανάκια μας και ξεκινήσαμε χωρίς ν ακουμπάμε καθόλου το γκάζι. Επειδή όμως βαριόμαστε στην εθνική, ο Πέτρος μπροστά είχε ανοίξει ένα περιοδικό και ψάχνανε με την καλή του το ιδανικό μέρος για διακοπές, ο Ηρακλής είχε ανοίξει το κινητό του και κοίταζε αγγελίες για το integra το DCT κι εγώ είχα βάλει στο ταμπλο ένα μικρό δεκαιντσο ταμπλετ που κουβαλάω για τετοιες περιπτώσεις και χάζευα ταξιδιωτικά στο youtube.
Να μην τα πολυλογώ, οι "
γρήγοροι" μας προλάβανε στην έξοδο της Ακράτας κι ευτυχώς που μπήκαν μπροστά -
να το πουμε κι αυτό- γιατί είχε αρχίσει να βαράει η ζέστη και με τόση χαλαρότητα που χαμε εμείς οι "
χαλαροί", θα μας έπαιρνε ο ύπνος και με τη φόρα μόνο που χαμε θα φτάναμε... Κυλλήνη!
ΥΓ: Τα λέμε στην επόμενη :)
