Δεν ειναι ανεκδοτο...ειναι πραγματικότητα ...αλλά περναει πολυ ευκολα και για ανέκδοτο....
Όταν συναντάς παλιούς συμμαθητές και νομίζεις πως εσύ μικροδειχνεις.
> > Λέγομαι Λένα Παπαμιχαήλ και περίμενα στον προθάλαμο του οδοντίατρου
> > που πρόσφατα μου είχανε συστήσει. Πρόσεξα το πτυχίο του, στην γωνιά
> > του τοίχου, στο οποίο αναγράφονταν το πλήρες όνομά του, κλπ.
> > Ξαφνικά θυμήθηκα το ψηλό, καστανό, καλοφτιαγμένο παλικάρι με το
> > ίδιο ονοματεπώνυμο, που είχα συμμαθητή στο γυμνάσιο - κάπου 40
> > χρόνια πίσω
> > και που για ένα φεγγάρι μάσαγα τα σίδερα για χάρη του )
> > Μπορεί να έχει σχέση μ' αυτόν εδώ τον τύπο ;
> > "Μπα, αποκλείεται " ,σκέφτηκα, άμα τον είδα. Τούτος εδώ ο
> > μισοφαλακρός, ο κοιλαράς, μέσα στην ρυτίδα, παραήτανε γέρος για να
> > ήτανε ο πρώην συμμαθητής μου.
> > Αφού μου εξέτασε τα δόντια, τον ρώτησα εάν είχε φοιτήσει, παρ'
> > ελπίδα, στο γυμνάσιο των Ιωαννίνων.
> > - "Άκου τώρα ! Ασφαλώς , και ήμουνα και σημαιοφόρος κάθε χρόνο " ,
> > μου είπε με περισσό καμάρι.
> > - Πότε αποφοιτήσατε ; τον ρώτησα
> > - Το 1975 μου απάντησε - Γιατί με ρωτάτε ;
> > - Γιατί ήσασταν στη τάξη μου !!!!
> >
> > Με κοίταξε προσεκτικά και όλο και πιο κοντά και κατόπιν, αυτός ο
> > κακομούτσουνος σκατόγερος, ο φαλάκρας, κοιλαράς, σταφιδιασμένος
> > καραμαλάκας, με ρώτησε :
> >
> > -Τι μάθημα διδάσκατε ;;;; ....
Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk