Μόνος εναντίον όλων, ενάντια σε όλους τους οιωνούς.

[User C]

ειπα και εγραψα σε παλαιοτερο .....δεν θυμαμαι ακριβως που αλλά αυτο ελεγε...

Καπου το ειχε παρει και εμενα το ματι μου.

Ρε παιδιά θέλω να τη δείξω κάπου. Αν μπορείτε να κάνετε μια αναζήτησή βοηθάτε. Αλλιώς το βράδυ θα ξεσκονίζω τον Κώδικα πάλι.

 

[Μad Max]

όλα τα θυληκά που βάζουμε στο κρεβάτι ειναι σαν το λύκο.Θέλει ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ να σε αποκόψει από το κοπάδι, γιατί μόνος γίνεσαι ευάλωτος και σε κατασπαράζει με την ησυχία του.Θα την αφήσεις όμως? Μετά φταις.
Τη γυναίκα τη ξέρω 20 χρόνια τους φίλους 30-40, και το ακούει καθημερινά!Και μη μου πείτε άλλο το στεφάνι,γιατί γυνάικα ξαναβρίσκεις,φίλο αδερφικό ποτέ....

Συμφωνώ και επαυξάνω. Αλλά οι μ*****όδουλοι είναι οι πολλοί και οι άλλοι, όπως κι αν λέγονται, οι λίγοι

 

[User C]

…τις μυθοπλασίες του ceaser…

ΠΑΛΙ ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ; Για ψωμι εγώ, για τραπεζομάντηλο εγώ. Για νερό εγώ;
(Ο στριγγλος που έγινε αρνάκι. Βαγγελης Ιωαννιδης ως Μπαμπης Πετροχειλος Καβαλα στην μηχανή μέσα στο σπίτι)

 

[thanosgp]

ΠΑΛΙ ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ; Για ψωμι εγώ, για τραπεζομάντηλο εγώ. Για νερό εγώ;
(Ο στριγγλος που έγινε αρνάκι. Βαγγελης Ιωαννιδης ως Μπαμπης Πετροχειλος Καβαλα στην μηχανή μέσα στο σπίτι)

όχι όμορφε,εγώ είμαι ο ένοχος πάντα, γι'αυτό με περιμένει στη γωνία...

 

[Μad Max]

Είσαστε μισογυνηδες...

Η καραμέλα μισογύνης πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει.
Πρόκειται για σπάνια, ψυχοπαθολογική περίπτωση κι όχι μπαλάκι που το 'χουν έτοιμο οι κυρίες, αν τολμήσει κανείς να πει ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ εις βάρος τους ή που απλά δεν τις συμφέρει...

Και μιλάνε ποιες; Εδώ γελάνε. Αυτές, που είναι κατά κανόνα και κατά τεκμήριο μίσανδρες (ω ναι...).
Το ζητούμενό τους, ανεξαρτήτως εποχής, καταστάσεων, συνθηκών κτλ, είναι ένα κ μόνο: ν' ανεβούν στο σβέρκο.
Όσο για τις εξαιρέσεις, γι' αυτό λέγονται εξαιρέσεις και δεν λέγονται αλλιώς.

 

[Λαμπης]

Θάνατος σ όλες τις κ@ργιολες

 

[Aggelos 1969]

Θάνατος σ όλες τις κ@ργιολες

Και μετά θα λέμε το γνωστό ανεπανάληπτο σουξέ άλλαξο ο κολιές και έγινε βραχιόλι.

 

[Λαμπης]

Η καραμέλα μισογύνης πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει.
Πρόκειται για σπάνια, ψυχοπαθολογική περίπτωση κι όχι μπαλάκι που το 'χουν έτοιμο οι κυρίες, αν τολμήσει κανείς να πει ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ εις βάρος τους ή που απλά δεν τις συμφέρει...

Και μιλάνε ποιες; Εδώ γελάνε. Αυτές, που είναι κατά κανόνα και κατά τεκμήριο μίσανδρες (ω ναι...).
Το ζητούμενό τους, ανεξαρτήτως εποχής, καταστάσεων, συνθηκών κτλ, είναι ένα κ μόνο: ν' ανεβούν στο σβέρκο.
Όσο για τις εξαιρέσεις, γι' αυτό λέγονται εξαιρέσεις και δεν λέγονται αλλιώς.

Η γυναίκα που θέλει να λέγεται ΓΥΝΑΙΚΑ... Οφείλει ναναι όλα αυτά που είπες... .
Εξαιρέσεις υπάρχουν, πχ η γυναίκα που είμαι τώρα μαζί, αλλά να είμαι ειλικρινής, αντροφερνει λιγο

 

[SHOOTER045]

Το μισογύνηδες το είπα χαριτολογώντας αν διάβασες και την συνέχεια

 

[apache]

Αχνέ θάνατος θάνατος στα παλιόθήλυκα....

 

[Aggelos 1969]

Το μισογύνηδες το είπα χαριτολογώντας αν διάβασες και την συνέχεια

Αχνέ θάνατος θάνατος στα παλιόθήλυκα....

Μην ξανοίγεστε η παντόφλα καραδοκεί. Και καλά να είναι παντόφλα για κανα τσόκαρο φοβάμαι που πονάει.

 

[maik900]

Εχω να ανοιξω φιλο για τραχανοπιτα το απογευμα θελω βοηθεια θαρθει κανενας λεβεντης

 

[SHOOTER045]

Εχω να ανοιξω φιλο για τραχανοπιτα το απογευμα θελω βοηθεια θαρθει κανενας λεβεντης

Είσαι άντρας ΤΕΛΟΣ
Γιατί ως γνωστόν ο έρωτας περνάει απ το στομάχι

 

[Μad Max]

Να σας πω κι εγώ εν συντωνυμία (α ρε Ζήκο...) μια ιστοριούλα σε ήχο πλάγιο δεύτερο...

Βρίσκομαι (όχι και πολύ παλιότερα...) με άλλους 2 φίλους ανάμεσα σε γυναικοπαρέα, οπότε καταλαβαίνετε τι γίνεται...

Η συζήτηση αργά ή γρήγορα που πάει: Κανονικά έπρεπε να το βάλω τεστ αυτό, αλλά το θέμα είναι άλλο.
Που πάει λοιπόν; Μα φυσικά...στο ένα, το μοναδικό, το κεφαλαιώδες θέμα "Σχέσεις" (μη σχέσω...)
Η συζήτηση φουντώνει αμέσως για πλάκα, τα μοτεράκια παίρνουν φωτιά και σύντομα, μα πολύ σύντομα οδηγείται στην ανάλυση των ελαττωμάτων που έχουν οι... ναι, σωστά μαντέψατε, οι Άντρες.
Τα προσωπεία πέφτουν, τα φτυάρια βγαίνουν και η εξέλιξη είναι προδιαγεγραμμένη και προαποφασισμένη.

Ήδη έχω αρχίσει να βαριέμαι του θανατά, τι να κάνω, να Φύγω;;; Και τότε, άξαφνα, πίπτει επί της κεφαλής μου η φώτισις...

"Για μισό λεπτό", τις κόβω, "Γιατί δεν μας λέτε κι ένα ΔΙΚΟ ΣΑΣ ελάττωμα, έστω ένα τόσο δα, οτιδήποτε, έτσι για α-λλαγή"

Πετάγεται από την ομάδα η πλέον μίσανδρη (πάντα αυτές πετάγονται, σαν ελατήργια) και μου αντιγυρίζει αμέσως, με κεραυνούς να βγαίνουν απ' τα μάτια της: "Γιατί δεν μας λες ΕΣΥ, ένα ελάττωμα που νομίζεις ότι έχουμε οι γυναίκες".

Κλασσική τρίπλα, απαντάς στην ερώτηση του άλλου με ερώτηση και στην χειρότερη περίπτωση αποφεύγεις την απάντηση (τα παίζουν στα δάχτυλα κάτι τέτοια οι κυρίες...). Στην καλύτερη γαμάς τη συζήτηση που πα να γίνει κ το θέμα διαγράφεται πριν ακόμη ξεκινήσει...

Έλα όμως που, η φώτιση που λέγαμε... "Βεβαίως", απαντώ κι εγώ χωρίς κανένα δισταγμό, "Γιατί όχι. Αλλά δεν θα το πω, θα το γράψω. Και αφού πείτε εσείς ένα, ευχαρίστως μετά να το αποκαλύψω" Και χωρίς 2η κουβέντα, παίρνω μια χαρτοπετσέτα, γράφω, και την γυρίζω ανάποδα πάνω στο τραπέζι...

Οι κεραυνοί από τα μάτια της κυρίας που πετάχτηκε πέφτουν στο πάτωμα και μένει με τα μάτια γουρλωμένα και απορημένα, προσπαθώντας να καταλάβει από που ξεφύτρωσε μία τέτοια τάπα.

Και ξεκινάει το γαϊτανάκι...

Δεν θα σας κουράσω. Και δώστου λοιπόν και πάρε λοιπόν, το κουβεντολόϊ ανάμεσα τους γίνεται χαοτικό (τι άλλο) και ψάχνουν μια πρόταση "κοινής αποδοχής". Έχουν εστιάσει τόσο πολύ σε αυτό το τελευταίο, που έχουν ξεχάσει πλέον όχι από τι, αλλά το ΠΩΣ ξεκίνησε η συζήτηση...

"Να σας πω κάτι εγώ κορίτσια;", πετάγεται μία μπουχτισμένη "Έχουμε κι εμείς ελαττώματα, αλλά το κυριότερο ξέρετε ποιο είναι;;"
Οι άλλες αμέσως κάνουν σίγαση - είναι φανερό ότι κάποια βρήκε την σωστή απάντηση-σφαλιάρα, που χρειάζεται για να λήξει επιτέλους αυτό το αχρείο θέμα. Και το ρίχνει η δικιά σου...

"Είμαστε πολύ υποχωρητικές. Ανεχόμαστε πολλά πράγματα, που θα 'πρεπε να ξεκαθαρίζουμε από την αρχή!"

Πανηγυρισμοί, έτοιμες μερικές να σηκωθούν απ' τις καρέκλες και να κάνουν το γύρο του θριάμβου.
"Κορίτσια...", λέω, "Είπαμε να μας πείτε ένα ελάττωμα. Αυτό δεν είναι ελάττωμα, είναι μια γενική ιδέα που μπορεί να έχουν πολλοί και διάφοροι για τον εαυτό τους, όχι μόνο οι γυναίκες".
"Άσε που φανερώνει εγωϊσμό, έπαρση, αλαζονεία, ψώνιο, άνθρωπο ανυποχώρητο, ξεροκέφαλο, που θέλει να γίνεται πάντα το δικό του"...

Και τότε ξαναπετάγεται η πρώτη, εκείνη με τους κεραυνούς ντε, να αμολήσει πάλι το μελάνι. "Και γιατί δεν μας δείχνεις εσύ τι έχεις γράψει;;"

"Πολύ καλά, γιατί όχι..." Παίρνω την χαρτοπετσέτα, την γυρίζω αργά και την αφήνω πάνω στο τραπέζι. Με κεφαλαία γράμματα, γράφει:

ΑΝΕΧΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΑ​

 

[Μad Max]

ΥΓ 1: Έγινε το Σύ-στριγγλο

ΥΓ 2: Qφάλα @Ceasar γράφεις με τυφλό σύστημα, γι' αφτό κ δε σε προλαβαίνουμε

 

[Μad Max]

Η γυναίκα που θέλει να λέγεται ΓΥΝΑΙΚΑ... Οφείλει ναναι όλα αυτά που είπες... .
Εξαιρέσεις υπάρχουν, πχ η γυναίκα που είμαι τώρα μαζί, αλλά να είμαι ειλικρινής, αντροφερνει λιγο

Ποια είναι όλα αυτά που είπα, ένα πράγμα είπα...

 

[Μad Max]

Το μισογύνηδες το είπα χαριτολογώντας αν διάβασες και την συνέχεια

Με αφορμή τη λέξη μισογύνης, έγραψα ένα νέο σχόλιο. Δεν περιλαμβάνεται η συνέχεια, αν προσέξεις

 

[User C]

Δεν ξέρω πότε το Post έγινε Αντρες vs Γυναίκες αλλά πιστέψτε με οι απόψεις όλων είναι σωστές και οι απόψεις όλων είναι λάθος. Η άποψη που διαμορφώνει ο καθένας έχει να κάνει με τις γυναίκες που αντιμετώπισε στην ζωή του και βασικά την πρώτη από όλες...Την μαμά του. Οτι αντιμετώπισε από εκει και πέρα έχει να κάνει με τις συμπεριφορές που είδες και αντέγραψε στα πρώτα χρόνια της ζωής του. Εχει να κάνει με το τι ζητάει από το θυλήκο μπροστά του, εκτός φυσικά του σεξ.

Κάποιοι ξέρετε πως μέχρι πριν λίγα χρόνια αρθρογραφούσα με τελευταία μου δουλεία την στήλη μου σε γνωστό μουσικό περιοδικό της Ελλάδας, αφού πέρασα και από τα χωράφια του "μισογυνισμού" και σας ξεβλάχεψα με τον Πέτρο την δεκαετία των 90's στα KΛΙΚ, NITRO που αρθρογραφούσα κάνοντας αφιέρωμα στον κώλο, τα 100 πράγματα που πρέπει να κανεις πριν τα 40, αφιερωμα στο κωλομπρουμητάτο μασχαλέτο με διπλή κωλότουμπα. Ακόμη και από εκείνα τα χρόνια της τελευταιας μου δουλείας μέχρι σήμερα κάποιες απόψεις έχουν αλλάξει γιατί μαζί με μένα αλλάζει η κοινωνία, αλλάζουν οι καταστάσεις αλλά αλλάζουν και οι γυναίκες.

Δεν έχω αντιμετώπισει διαφορετικά τύπου προβλήματα από γυναίκες συνεπιβάτες σε σχέση με αντρες οδήγους. Αντιθέτως θα έλεγα πως οι περισσότερες δεν εκφράζονται δημόσια διότι ειναι μειοψηφία και τα χώνουν στον δικό τους αν εχουν προβλημα. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν είναι πολλές μαζί και έχουν τα δικά τους μεταξύ τους προβλήματα. Αυτά όλα θεωρητικά τα έχεις λύσει από το σπίτι και δεν κουβαλάς τα προβλήματα μαζί σου. Αν δεν το κάνεις και τα προβλήματα σου βγουν στην βόλτα το πρόβλημα είναι δικο σου και δυστυχώς θα το επωμιστεί η παρέα. Δεν μπορείς να πάρεις την γυναίκα σου μαζί με το ζόρι αν αυτη δεν θελεί γιατί πολύ απλά θα στο βγάλει ξινό. Η λύση ειναι συζητηση και παλι συζητηση. Αν όμως δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει αφήνω εδώ δυο παλιοτερα άρθρα μου από την στήλη για την γνωστή μάχη των δύο φύλων

Μουσικό Χαλί – “Άβυσσος το μυαλό σας”​

Νοέ 10, 2014

Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
Νεύρα, πολλά νεύρα λέμε, και οι περισσότεροι θα πουν αδίκως ή δεν αξίζει. Μια ζωή την έχουμε για να χαλιόμαστε για μικροπράγματα. Μικροπράγματα του ενός είναι τα σοβαρά του άλλου. Γενικά είμαι τύπος ανεκτικός που μπορεί να δεχτεί τα πάντα. Όταν λέω τα πάντα δεν είναι σχήμα λόγου αλλά πραγματικά τα πάντα (μην έρθετε τώρα να δοκιμάσετε δεν έχω τον χρόνο). Ένα πράγμα μόνο δεν μπορώ να δεχτώ το τίποτα, το ψέμα μέσα στις ανθρώπινες σχέσεις. Δεν μπορώ τους συμβιβασμούς μέσα στις φιλίες. Δεν μπορώ τις ζήλιες μέσα στις σχέσεις, και τα ψέματα που αυτές φέρνουν. Και να πούμε την αλήθεια εσείς οι γυναίκες αυτά τα έχετε γραμμένα στο DNA σας και τελικά δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτά.


Γενικά από κουβέντες που έχω κάνει και από καταστάσεις που έχω ζήσει, όλες μα όλες αυτό το οποίο βγάζετε μπροστά είναι το συναίσθημα. Δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτό, δεν μπορείτε να κάνετε βήμα χωρίς συναίσθημα και φυσικά στον έρωτα πρώτα απ’ όλα είναι αυτό. Είτε είστε γυναίκες ρομαντικές, είτε ανεξάρτητες, είτε δυναμικές όλες το ίδιο. Ευγενικά μιλώντας, ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ. Αγοράσατε κοψοχρονιά το παραμύθι του Cosmopolitan και του Sex and the City, χτίσατε πάνω στην κάθε τελειωμένη «ψυχολόγο» φτηνής εφημερίδας και προσπαθείτε τώρα να το πουλήσετε και εσείς. Δεν εξηγείται διαφορετικά πως σε έρευνες πρώτη φαντασίωση των γυναικών είναι ο βιασμός, και δεύτερη το σεξ με περισσότερους από δυο ανθρώπους. ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ, αφού όση ελευθερία και αν σας δώσουν, εσείς θα προτιμήσετε το ψέμα και το κρυφό, με την κρυφή ελπίδα πως ο σύντροφος ίσως ζηλέψει.

Δεν τολμάτε να βγάλετε τον αληθινό σας εαυτό προς τα έξω, προσπαθώντας να κρύψετε τις ανασφάλειες που σας γέμισαν. Η οικογένεια, το σχολείο, ο κοινωνικός περίγυρος, το life style. Δεν τολμάτε να πάρετε όχι μόνο αυτό που πραγματικά θέλετε, αλλά και αυτό που σας δίνουν. Βρίσκετε τον άντρα που σας λέει πως δεν είστε κτήμα του και έχετε την ζωή σας, και εσείς καταστρώνετε κρυφά σχέδια για να βγείτε… ΗΜΑΡΤΟΝ που θα έλεγε και η γιαγιά μου. Αφού ο άλλος σας λέει βγείτε, γιατί εσείς πρέπει να το κάνετε κρυφό; Άβυσσος το μυαλό της γυναίκας τελικά και είχε δίκιο ο Freud.

Έχετε τις φαντασιώσεις σας και είναι φυσικό. Οι φαντασιώσεις σου υπάρχουν πάντα μέσα σου. Αλλά σπάνια βγαίνουν έξω και ακόμα πιο σπάνια πραγματοποιούνται. Επειδή η ηθική μας είναι τέτοια που μας έμαθε να τις κρατάμε κρυφές. Γι’ αυτό άλλωστε μας ερεθίζουν τόσο. Μα υπάρχουν και κάποιες στιγμές στη ζωή που σου δίνεται μια ευκαιρία. Τότε νιώθεις άγρια χαρά αλλά και φόβο. Ο έρωτας από μόνος του είναι «ανήθικος» όταν δεν συνοδεύεται από «αγάπη», από «στοργή», από «συναισθήματα αληθινά». Είναι «ένοχος» και «κατακριτέος. Είναι «βρώμικος». Κι όμως, όσο πιο ανήθικο τον κάνεις κι όσο πιο ένοχα αισθάνεσαι, τόσο πιο ελεύθερος νιώθεις. Και εσείς τι κάνετε; Είστε χαμένες κάπου ανάμεσα στην ηθική και την φαντασίωση ζώντας ανάμεσα στις σελίδες του «Πενήντα αποχρώσεις του γκρι», περιμένοντας τον πρίγκιπα που θα έρθει να σας χαρίσει λουλούδια για να σας κάνει δική του, ενώ ταυτόχρονα βγαίνετε με το πρώτο αλάνι που η μαγκιά του ξεχειλίζει από τα μπατζάκια του διότι σύμφωνα με τις «ψυχολόγους» οι γυναίκες ελκύονται από τα «κακά παιδιά»…
Κάπου εδώ η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά, και εμείς οι άντρες συνεχίζουμε να απαιτούμε και να παίρνουμε τελικά αυτό που θέλουμε. Στην πραγματικότητα απλά χαιρόμαστε την ζωή.

σ.σ: Ίσως να βλέπετε όλο τα στερεότυπα του Αμερικανικού marketing και της “Δυτικής Βλακείας” μέσα σε λίγες λέξεις, ίσως πάλι και να βλέπετε ένα μένος προς τις γυναίκες. Λάθος και στις δυο περιπτώσεις. Αν όμως δεν βλέπετε επίλογο τότε σωστά βλέπετε γιατί απλά δεν υπάρχει. Αν είχα καταλαβεί εγώ ίσως και να υπήρχε είμαι όμως ακόμη στην φάση της αναζήτησης της αλήθειας, οπότε βάλτε εσείς τον επίλογο που σας ταιριάζει.

Μουσικό Χαλί – "Άβυσσος το μυαλό σας" - MusicCorner.gr

Γενικά από κουβέντες που έχω κάνει και από καταστάσεις που έχω ζήσει, όλες μα όλες αυτό το οποίο βγάζετε μπροστά είναι το συναίσθημα. Δεν μπορείτε να ζήσετε

www.musiccorner.gr

​

 

[User C]

Μουσικό Χαλί – “Έξυπνες γυναίκες”​

Νοέ 24, 2014

Γράφει o Σοφιανός Καβακόπουλος
“Οι έξυπνες γυναίκες δεν χρειάζονται ψηλά τακούνια”, πέταξε μια φίλη μου. Συζητούσαμε μια παρέα για το προηγούμενο άρθρο μου, διαφωνώντας για το αν είμαι μισογύνης ή όχι. Βασικά η διαφωνία ήταν μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι άντρες της παρέας υπερασπιζόταν τα “δικαιώματα” του φύλου/φίλου, ενώ οι γυναίκες στην αντίπερα όχθη, ξόρκιζαν το κακό του φαλλοκράτη άντρα που θέλει να τις καταδυναστεύσει. Η μεγάλη πλάκα είναι πως εγώ ανάβω τις φωτιές και μετά κάθομαι και κοιτάζω ζευγάρια που όλη την προηγούμενη ώρα είναι μέσα στις αγάπες και τις αγκαλιές, ανάμεσα σε γλυκόλογα και σιρόπια, τώρα να ξεκατινιάζονται για κάτι το οποίο ουσιαστικά δεν έχει λύση.


Κοίταξα προς την μεριά που ακούστηκε η φράση. Την κοίταξα καλύτερα. Αρχικά στο μυαλό μου είχε δημιουργηθεί μια εικόνα πως πρέπει να είναι κάποιο μπάζο που βγάζει την χολή της για κάθε θηλυκό που κινείται και αναστενάζουν οι πλάκες. Όχι, ακριβώς το αντίθετο, ήταν όπως τη θυμόμουν, μια γυναίκα που έβγαζε τη θηλυκότητα της φυσικά. Μια γυναίκα που γύρναγες να την κοιτάξεις. “Μα τι κάθεται και λέει”, σκέφτηκα. Πως είναι δυνατόν να πετάγεται μια τέτοια ατάκα από το στόμα αυτής της γυναίκας. Την παρατηρούσα καθώς καθόταν, όπως κουνούσε τα χέρια της, έφτιαχνε ασυναίσθητα τα μαλλιά της και σκέφτηκα πως δεν μπορεί να το είπε αυτή.

“Τι είπες;” την ρώτησα. “Οι έξυπνες γυναίκες δε χρειάζονται ψηλά τακούνια” μου επανέλαβε με την σοβαρότητα που άρμοζε σε μια τέτοια δήλωση. “Εκτός από μας τις κοντούλες”, συμπλήρωσε από δίπλα μια άλλη υποψήφια “έξυπνη” γυναίκα. Χαμογελούσα, ενώ ταυτόχρονα βρισκόμουν σε μια κόντρα με τον εαυτό μου για το αν πρέπει να απαντήσω ή όχι. Κανονικά, έπρεπε να το αφήσω να περάσει και να δώσω κάποια credits στις γυναίκες. Θα ανέβαινα μερικά σκαλοπάτια στο μυαλό τους, και θα καθάριζα και το όνομά μου αφού η ρετσινιά του μισογύνη πετούσε πάνω από το κεφάλι μου.

“Οι έξυπνες γυναίκες, φορούν ψηλά τακούνια ακόμη και όταν πηγαίνουν στο περίπτερο για τσιγάρα”, της απάντησα αυθόρμητα. Ήταν σα να μιλούσε κάποιος άλλος, αλλά έτσι είμαι εγώ. Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να κρατήσω το στόμα μου κλειστό, αλλά αυτό ανοίγει και μιλάει. Δεν λέει ότι του κατεβαίνει, αλλά ότι το μυαλό μου σκέφτεται. “Οι έξυπνες γυναίκες, φορούν ψηλά τακούνια περιμένοντας τον άντρα τους. Φορούν ψηλά τακούνια και παίρνουν αυτό που τους αξίζει κοιτώντας αφ’ υψηλού τις υπόλοιπες. Οι έξυπνες γυναίκες διεκδικούν αυτό που θέλουν, χωρίς να κρύβονται πίσω από κοινωνικά αποδεκτές ταμπέλες. Οι έξυπνες γυναίκες δεν έχουν πρέπει, άλλα θέλω.”

Πάρτε το χαμπάρι εκεί έξω, πως αυτά που βλέπετε στην τηλεόραση, αυτά που διαβάζετε στα βιβλία “ερωτικής” λογοτεχνίας (είναι της μόδας βλέπεις κάθε μια που έχει να κάνει σεξ 5-10 χρόνια να γράφει και ένα βιβλίο ανομολόγητων φαντασιώσεων), αυτά που διαβάζετε στα περιοδικά και ζηλεύετε δεν έγιναν από γυναίκες που ζούσαν με το πρέπει. Δεν έγιναν από γυναίκες που κρυβόντουσαν πίσω από μη και δεν. Η έξυπνη γυναίκα δεν φαίνεται από το αν έχει πτυχίο ενενήντα πόντους καδραρισμένο στον τοίχο της, ούτε και από το μέγεθος της βιβλιοθήκης της. Δεν την καταλαβαίνεις από τις δύσκολες, και πολλές φορές άχρηστες, λέξεις που χρησιμοποιεί. Η έξυπνη γυναίκα δείχνει πως είναι γυναίκα πρώτα. Δείχνει όλα αυτά που ένας άντρας ψάχνει, και όταν τον φέρει κοντά της του δείχνει και το μυαλό της. Η έξυπνη γυναίκα παίζει με το μυαλό του άντρα που θέλει, πρώτα με τα θέλγητρα της και μετά με το μυαλό της.

Στην τελική είναι αλλιώς να κοιτάζεις/προκαλείς έναν άντρα στηριγμένη πάνω στα δωδεκάποντα σου, και διαφορετικό πάνω στις παντόφλες σου. Οι άντρες πάντα την πρώτη γυναίκα θα κυνηγήσουμε. Λάθος… Μόνο την πρώτη θα προσπαθήσουμε να κατακτήσουμε! Οι υπόλοιπες, συνεχίστε να βάζετε στο facebook τσιτάτα του Λειβαδίτη περιμένοντας τον πρίγκιπα πάνω στο άσπρο άλογο.
Η Σταχτοπούτα κέρδισε τον πρίγκιπα με ένα γοβάκι και όχι με μια παντόφλα.
———————

Μουσικό Χαλί – "Άβυσσος το μυαλό σας" - MusicCorner.gr

Γενικά από κουβέντες που έχω κάνει και από καταστάσεις που έχω ζήσει, όλες μα όλες αυτό το οποίο βγάζετε μπροστά είναι το συναίσθημα. Δεν μπορείτε να ζήσετε

www.musiccorner.gr

 

[User C]

Εν κατακλείδι μάγκες και για να ξαναέρθουμε στο θέμα μας....ΤΑΞΙΔΙ, μόνος ή με παρέα; με μηχανή με τρένο; στο προορισμό Α ή στο αγνωστο με βάρκα της ελπίδα; Ο καθένας το θέλει αλλιώς, άλλο το τρώνε και ζορίζονται άλλοι το τρώνε και δροσίζονται. ΑΝ είμασταν ολοι ίδιοι θα ήταν βαρετό το λέμε και το ξαναλέμε. Ακολουθούμε αυτό που μας κάνει να νιωθουμε πιο ωραία και το υπερσπαζόμαστε αλλά μέχρι εκεί...

ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΡΟΜΟΣ