Μιας και βαρέθηκα να φτιάχνω μόνιμα threads του τύπου "να πάρω αυτό το παπί; Αξίζει;" κλπ είπα να φτιάξω ένα γενικό στο οποίο ο καθένας μπορεί να γράφει για εμπειρίες με πάπιες κλπ. Απο ιστορίες, απόψεις μέχρι και αν αξίζει να πάρεις κάτι.
Και για πρόλογο (πριν την ερώτηση που θέλω να κάνω) σκέφτηκα να γράψω μερικά λόγια για το παπί που με εισήγαγε στον κόσμο των 2 τροχών! Μιας και είχα αναφέρει σε άλλο thread για το κάποτε μηχανάκι μου, νομίζω ήρθε η ώρα να μιλήσω για τα Λυκειακά μοτοχρόνια μου.
Το λοιπόν ήτανε άνοιξη του 2014. Εγω πήγαινα προς τα τέλη της 1ης Λυκείου τότε και είχα κλείσει τα 16 μου (η ελάχιστη ηλικία για να βγάλεις το ΑΜ). Είχα οδηγήσει πολλές φορές μηχανάκια φίλων. Ήτανε η μόστρα της ηλικίας. Μηχανάκι και μαρσάρισμα έξω απο το δίπλα ΕΠΑΛ για να ψαρώσει το Χριστινάκι που γούσταρες απο το Α2. Bonus πόντοι αν φορούσες φόρμες, αμάνικο μπουφάν παραλλαγής και άσπρο ή γκρι φούτερ απο μέσα μαζί με cOoL κούρεμα και στριφτό τσιγάρο (το γυαλιά τύπου παμπρίζ απο Μερσεντές Atego είναι στα στάνταρ).
Και έτσι μετά απο πρίξιμο πολλών ημερών στους δικούς μου αποφάσισαν να μου κάνουνε αυτό το χατίρι αρκεί να έβγαζα την 1η Λυκείου με έναν καλό βαθμό. Βάζει τα δυνατά του ο Τάσος, ξυπνάει τον φυτούκλα μέσα του και δώσε Μαθηματικά, δώσε Φυσική, δώσε Ιστορία και αρχαία και τελικά έβγαλα 18.κάτι αν θυμάμαι καλά. Την υπόσχεση τους οι δικοί μου την κρατήσανε και μέχρι τέλη Αυγούστου η διαδικασία του να βγάλω δίπλωμα και να πάρω την καρτέλα στα χέρια μου είχε τελείωσει. Πέρασα εύκολα το δίπλωμα (Kymco Jetix 50 το μηχανάκι που έδωσα) και έμενε να βρούμε μηχανάκι.
Ένα απόγευμα λοιπόν μας τηλεφωνεί ένας θείος μου και ξάδερφος του πατέρα μου. Ήξερε οτι ψάχνουμε μηχανάκι και πρότεινε να μας δώσει το δικό του. Ήτανε παπί μα τι παπί; Προφανώς ο κινέζος αυτοκράτος Yingxiang YX50! Ένα μηχανάκι αντιγραφή απο Innova καρμπυρατέρ σε ασημί χρώμα με κόκκινα γραφικά πάνω του. Και μιας και τα 2 κινητά μου απο το Λύκειο απλά παραδώσανε πνεύμα (bootloop...καταραμένη Samsung!) η παρακάτω φωτογραφία είναι ενδεικτική απο Google images. Ωστόσο ήτανε ακριβώς έτσι. Να λοιπόν τι είχα κάποτε...
Ένα τέτοιο μηχανάκι ήτανε λοιπόν. Στα χαρτιά ήτανε 50αρι ωστόσο ο θείος μου το είχε κάνει 72αρι. Δεν έχω ιδέα απο τι μηχανάκι έβαλε πράματα στο μοτέρ αλλά κάτι μου λέει μάλλον απο κάνα GLX90αρι ή κάτι τέτοιο θα σας γελάσω. Ωστόσο ήτανε ενας κινητήρας 72 κυβικών. Χαρά; Ενθουσιασμός; Δεν μπορώ να τα περιγράψω αυτή τη στιγμή ειλικρινά. Στα 16χρονα μάτια μου αυτή η κινέζικη πλαστικουμαούνα φάνταζε μηχανάρα! Μας το άφησε 400€ και ήδη μετά απο 2 μέρες μετά την μεταβίβαση και λοιπές άλλες χαρτούρες είχα το κλειδί στα χέρια μου. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μου βόλτα. Ήτανε απόγευμα και στις 8 είχα φροντιστήριο μαθηματικά. Κατεβαίνω στο γκαράζ, βλέπω το ασημί τέρας (το σκέφτομαι και γελάω παναθεμά μαι) να με περιμένει καρτερικά. Ξεκλείδωμα αλυσίδας, μετακίνηση πίσω για να μπορώ να φύγω και ανοίγω τον διακόπτη. Λαμπάκι νεκράς ON και μίζα! Πήρε εύκολα μπρος, διακόπτης στα φώτα θέσης (να μας βλέπουνε κιόλας) κούμπωσα 1η και έφυγα! Μέσα στην πόλη ένιωθα σαν βασιλιάς. Ο Τάσος; Μηχανάκι; Με 72 ολόκρηρα κυβικά!? ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Ride Like The Wind απο Saxon και άγιος ο Θεός λέμε!
Αργά και σταθερά στον δρόμο. Δεν είχα οδηγήσει καλά καλά πριν μέσα στην πολή ποτέ ξανά. Μου φαινότανε μαγικό και συναρπαστικό. Έφτασα στο φροντιστήριο και τα υπόλοιπα παιδιά απο την τάξη μου ήτανε έξω και περιμένανε να ξεκινήσει το μάθημα. Η ώρα ήτανε 7:50 περίπου. Με κοιτάγανε καλά καλά. "Ο Τάσος είναι αυτός;" είπε μια κοπέλα. Δεν με είχανε δει ξανά με κράνος και πόσο μάλιστα με μηχανάκι. "Ρε τρελέ πήρες μηχανάκι!?" με ρωτούσανε. "Πόσα κυβικά είναι ρε;", "Τασάρα είναι πειραγμένο ρε;" και λοιπές ακόμα ερωτήσεις αρχίσανε να πέφτουνε σύννεφο. Ήμουνα ίσως ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον πλανήτη εκείνη την ημέρα. Και φυσικά είχα γίνει και...ταξί. Δεν θα πας την Εύα μέχρι το σπίτι της μετά το μάθημα; Δεν θα πας βόλτα την Κατερίνα μετά το φροντιστήριο με το ασημί τέρας (ακόμα γελάω με αυτό)? Δεν θα βγάλεις την Ιωάννα που κάτι παιζότανε στην 2α Λυκείου για καφέ; Δεν θα γίνεις γενικά ο τυπικός καληνυχτάκιας (ελάτε παιδιά, όλοι είχαμε γίνει κάποτε:roll
s:
k:p).
Οι βόλτες δεν σταματάγανε και μετά πήρανε σειρά οι βελτιώσεις! Εξάτμιση Motorsport και φιλτροχοάνη μαζί με νέο καρμπυρατέρ μιας και το εργοστασιακό τα είχε παίξει. Καρμπυρατέρ 17mm, φιλτροχοάνη Apido Racing, εξατμισόνι μοτορσπούρα και το μηχανάκι μιλάμε έγινε τουλάχιστον 600 κυβικά! Ένα μηχανάκι που κουβαλούσε πάνω του άπειρες αναμνήσεις. Λύσιμο πλαστικών με φίλους έτσι "για την φάση ρε τρελέ να δούμε πως είναι", βόλτες μετά για να περάσει η ώρα, βόλτες μετά απο χωρισμούς, βόλτες μετά απο χαρές, βόλτες για να ηρεμήσει το μυαλό, βόλτες, βόλτες, βόλτες. Έφτασε λοιπόν η ώρα που για να βγάλω το Α1 αναγκαστικά έπρεπε να το πουλήσω μιας και λόγο της γιαγιάς μου (έκανε μια πολυέξοδη επέμβαση τότε) δεν είχαμε αρκετά λεφτά για να βγάλω το Α1...η αλήθεια είναι οτι βούρκωσα όταν το έδωσα και ας ήθελα μεγαλύτερο παπί. Λες και έφυγε ένα κομμάτι απο μέσα μου ένα πράμα. Το πετυχαίνω ακόμα έξω ωστόσο, το οδηγάει ένας 50κατι χρόνων πλέον τύπος. Ελπίζω να το προσέχει γιατί είναι ανεκτίμιτης αξίας και μόνο απο το τι έχω περάσει πάνω στην σέλα του. Προβλήματα με πλαστικά, ναι είχα. Τρίζανε. Αρκετά...προβλήματα με τον κινητήρα δεν είχα ποτέ ωστόσο το πρόσεχα σε λαδάκια και σέρβις.
Και τώρα fast forward 3 χρόνια μετά...εγω είμαι εδω...στο λάπτοπ και κοιτάζω στο car μηχανάκι...βρίσκω ένα FX125 απο Βόλο στα 800€...αλήθεια αξίζει; Να δώσω ένα απλό 125αρι για ένα 125αρί μοτοσυκλετάκι και παπί παράλληλα; Αξίζει να το κάνω...; Να θυμηθώ έτσι τα παλιά χρόνια των καρμπυρατέρ και να μου ανοίξει τον δρόμο για τον συμπλέκτη; Ρε λέτε...??
