Ταξιδεύοντας με μοτοσυκλέτα

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ











 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ











 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Neos

member
Δημοσιεύσεις
830
Ηλικία
43
Περιοχή
Μαρκόπουλο - Πόρτο Ράφτη
Μοτοσυκλέτα
Honda VFR400R-NC21, 2* VFR400R-NC30, RVF400R-NC35, VTR1000SP2-SC45, VFR750F-RC36, AX1-250, VTR1000F-Firestorm, CBR400RR-NC23
Όνομα
Μιχαήλ
Γουυυυοοοοουυυ!!!

Αυτή η τέρμα Τζειμσμποντική παραλία, που είναι;
 

giamar

Αφραπογιαννος
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
20.305
Περιοχή
Λεπτοκαρυά Κατερίνη
Μοτοσυκλέτα
Voge 300 & Αστρέα Grand 100 σε μπλε
Όνομα
Γιαννης
Περιοχή
Pieria
Παραλία Γομάτι :
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ















 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ταξίδι – Ισθμός Κορίνθου, από τον Περίανδρο στους Ναζί​









Κείμενο / φωτογραφίες: Κατσούλας Δημήτρης

Ταξιδεύοντας 30 χρόνια πίσω στον χρόνο, όταν ήμουν μικρό παιδί, κάθε φορά που πηγαίναμε οικογενειακώς στο χωριό θυμάμαι τον πατέρα μου να σταματά το ακούραστο καντετάκι του (Opel Kadett) πάντα στον Ισθμό – η στάση στην διώρυγα ήταν must…

Εγώ και η αδελφή μου «κτυπούσαμε» από 2-3 ξυγκάτα σουβλάκια (καλαμάκια) με φρεσκοψημένο ψωμί, ενώ ο πατέρας περπατούσε με την μάνα μας ως την γέφυρα του Ισθμού και χάζευαν για ώρα το «αυλάκι της Πελοποννήσου»…

Για χρόνια ολόκληρα, η οικογενειακή στάση καθ’ οδόν προς την αρκαδική γη ήταν η ίδια. Κάποια στιγμή μεγάλωσα, αγόρασα μοτοσυκλέτα, άρχισα να ταξιδεύω στην Ελλάδα. Όποτε περνούσα τον Ισθμό συνήθιζα να σταματώ για ένα ξυγκάτο σουβλάκι, αν όχι απλά έριχνα μια μελαγχολική ματιά στο αυλάκι και συνέχιζα – οι πατροπαράδοτες συνήθειες δύσκολα αλλάζουν.

Ποτέ όμως δεν έσκυψα πάνω από ένα βιβλίο για να μάθω την ιστορία της διώρυγας που τόσο χρόνια διέσχιζα. Βλέπετε, ήμουν κι εγώ άλλος ένας ημιμαθής Νεοέλληνας, που προσπερνούσα βιαστικά ένα σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας μας.

Κάποια στιγμή παρέα με τον Πατέρα συνταξιδέψαμε μαζί ως το χωριό, αυτός με το αυτοκίνητο κι εγώ με την μοτοσυκλέτα. Σταματήσαμε στο Ισθμό και περπατήσαμε μαζί μέχρι την γέφυρα.
IMG 20200403 0004
Οι πρώτες προσπάθειες διάνοιξης της διώρυγας

Με το βλέμμα του καρφωμένο στο βάθος της διώρυγας, άρχισε να μου διηγείται, με νοσταλγικό τόνο στη φωνή, την ιστορία του καναλιού: «Αγαπητέ Δημήτρη, μια στενή λωρίδα γης μήκους 6.5 χλμ. χώριζε κάποτε τον Σαρωνικό από τον Κορινθιακό κόλπο. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας, γνωρίζοντας πόσο σημαντικό ήταν αυτό το πέρασμα (καθώς ο χρόνος που απαιτούνταν για να βρεθεί κανείς από το Αιγαίο στο Ιόνιο ήταν σχετικά μεγάλος), είχαν σκεφθεί να προχωρήσουν στην κατασκευής μιας διώρυγας. Ο Περίανδρος, τύραννος της Κορίνθου, ήταν ο πρώτος που οραματίστηκε την ζεύξη και επιχείρησε (602 π.Χ.) την κατασκευής μιας διώρυγας - δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε. Αντί ενός καναλιού, δημιούργησε τελικά τον αρχαίο Δίολκο, όπου εργάτες έσερναν τα πλοία από την μια πλευρά του Ισθμού στην άλλη…

«Οι Ρωμαίοι –επί της βασιλείας του Τιβέριου– προσπάθησαν να ολοκληρώσουν το όραμα του Περίανδρου, αλλά λόγω της έλλειψης εξοπλισμού εγκατέλειψαν την προσπάθεια. Το μόνο που έκαναν, ωστόσο, ήταν η βελτίωση του ήδη υπάρχοντα Δίολκου, χρησιμοποιώντας έναν μηχανισμό αιγυπτιακής επινόησης και προέλευσης – πλέον τα σκάφη κυλούσαν πάνω σε κορμούς δέντρων, με την βοήθεια φυσικά δούλων και εργατών.
«Οι Ρωμαίοι, ωστόσο, δεν το έβαλαν κάτω και στην μετά Χριστό εποχή ο αυτοκράτορας Νέρων έδωσε εντολή σε μερικές χιλιάδες δούλους να σκάψουν εδώ μια διώρυγα. Το μεγαλοεπίβολο σχέδιο του πυρομανή αυτοκράτορα σταμάτησε αμέσως μετά τον θάνατό του, αφού ο διάδοχός του εγκατέλειψε το έργο… ναι, ήταν πολλά τα λεφτά… Νέρων!

«Τα έργα διάνοιξης της τωρινής διώρυγας του Ισθμού ξεκίνησαν το 1882, αλλά 8 χρόνια αργότερα τα λεφτά τελείωσαν και οι εργασίες σταμάτησαν. Ευτυχώς όμως που βρέθηκε ο Ανδρέας Συγγρός. Χάρη σ’ αυτόν και στην εταιρεία του η διώρυγα του Ισθμού αποπερατώθηκε και οι δύο κόλποι ενώθηκαν τον Ιούλιο του 1893, υπό την πρωθυπουργία του Σωτηρίου Σωτηρόπουλου. Το όραμα του Περίανδρου έγινε τελικά πραγματικότητα, 2,300 χρόνια μετά…»

DSC 0352

Οι Γερμανοί και τα πυροβολεία τους
Κάποια στιγμή η εξιστόρηση του πατέρα μου έφτασε στο κοντινό παρελθόν: «Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Γερμανοί κατακτητές, αναγνωρίζοντας την γεωπολιτική σημασία της διώρυγας, κατασκεύασαν διάφορα στρατιωτικά οχυρωματικά έργα στην περιοχή του ισθμού με σκοπό να διασφαλίσουν τον έλεγχο του θαλάσσιου περάσματος. Τα οχυρωματικά έργα αποτελούνταν από πολυβολεία, πύργους με αντιαρματικά κανόνια, υπόγεια καταφύγια (Λουτράκι) και έναν δρόμο (την Γερμανική οδό) που διέτρεχε τη διώρυγα.

Τα πολυβολεία του ισθμού είχαν κατασκευαστεί σε τριγωνική διάταξη στις δύο πλευρές της διώρυγας με σκοπό την αλληλοκάλυψη χωρίς να αφήνουν περιθώρια κατάληψης σε επίδοξους σαμποτέρ. Εικάζεται επίσης πως στα ακριανά πολυβολεία υπήρχε γέφυρα, καθώς και μια μπάρα με την οποία έκλεινε το πέρασμα της διώρυγας.

Κατά την αποχώρηση των Ναζί τον Οκτώβριο του 1944, η καλά φυλασσόμενη θαλάσσια οδός καταστράφηκε ολοσχερώς με τέσσερεις ελεγχόμενες εκρήξεις, 60,000 κυβικά μέτρα χώματος έφραξαν τη διώρυγα η οποία παρέμεινε κλειστή για πέντε χρόνια…

«Από το 1949 που επαναλειτούργησε η διώρυγα της Κορίνθου, αποτελεί έναν διεθνή κόμβο θαλάσσιων συγκοινωνιών, εξυπηρετώντας περισσότερα από 12,000 πλοία ετησίως. Αμέτρητοι Έλληνες και ξένοι τουρίστες φωτογραφίζονται στην πεζογέφυρα που βρίσκεται δίπλα από την γέφυρα της παλαιάς εθνικής οδού απολαμβάνοντας το ιδιαίτερο τοπίο…. Κανείς όμως δεν γνωρίζει ή δεν αναζητά τα “τσιμεντένια κομμάτια” του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της σύγχρονης ιστορίας του έθνους μας… Αλήθεια Δημήτρη, θέλεις να πάμε μέχρι τα πυροβολεία του Ισθμού και να τα δεις από κοντά;»


Έκπληκτος, δεν πίστευα στα αυτιά μου. Τέτοιο δώρο ειλικρινά δεν το περίμενα. Βάζοντας αμέσως τον πατέρα μου στην πίσω σέλα της Triumph, ξεκινήσαμε για τον κοντινό χώρο των πυροβολείων. Σύμφωνα με τον ψαγμένο συνεπιβάτη μου, η επίσκεψη στον χώρο των πολυβολείων μπορούσε να γίνει με δύο τρόπους: είτε από την πλευρά του Λουτρακίου, είτε από την πλευρά της Κορίνθου, (συντεταγμένες 37.937472, 22.981553 στο Google Maps).

Για να φτάσει η μοτοσυκλέτα στα γερμανικά πυροβολεία είχαμε να διανύσουμε 2-3 χλμ. χωματόδρομου (από την Κορινθιακή πλευρά) ή μερικές δεκάδες μέτρα και μια πεζογέφυρα από την πλευρά του Λουτρακίου.

Έτσι με αρκετή προσοχή στην σαθρότητα του εδάφους – γι’ αυτόν τον λόγο δεν προσεγγίσαμε το χείλος της διώρυγας – επισκεφθήκαμε και εξερευνήσαμε μαζί τα τσιμεντένια απομεινάρια της γερμανικής κατοχής. Τόσο τα πολυβολεία, όσο και τα καταφύγια των Γερμανών στην περιοχή της διώρυγας χρησιμοποιήθηκαν αργότερα κατά τον εμφύλιο, αλλά και μετέπειτα από τον Ελληνικό στρατό – σ’ ένα από αυτά υπήρχαν χαραγμένες επιγραφές Ελλήνων στρατιωτών.

Μέρες αργότερα, γράφοντας τις εντυπώσεις μου απ’ αυτόν τον απρόσμενο προορισμό, ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του πατέρα μου, όταν κατέβηκε από την σέλα της Triumph: «Δημήτρη μου, τα βουβά και ερειπωμένα πυροβολεία του Ισθμού έχουν γραμμένη στους τοίχους τους την μοίρα ενός τραγικού πολέμου. Σε παρακαλώ, ποτέ μη λησμονήσεις την ιστορία της διώρυγας και τις στάσεις που κάναμε εκεί….»
DSC 0353
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ταξιδιωτικό - Βαλτεσινίκο - Με θέα το Μαίναλο​







Κείμενο / Φωτογραφίες: Δημήτρης Κατσούλας

Ιούλιος του 1825, ο Ελληνικός στρατός είχε υποστεί σοβαρές απώλειες από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Ο οργισμένος στρατιωτικός και οι αιγύπτιοι ακόλουθοί του άφηναν στο πέρασμα τους στάχτη και αίμα. Ο Κολοκοτρώνης οχυρώνεται στα Μαγούλιανα και οργανώνει τα λιγοστά στρατεύματα του.
Δυστυχώς όμως δεν πρόλαβε να συγκεντρώσει μεγάλο αριθμό Ελλήνων στρατιωτών για να αντιμετωπίσει τους Αιγύπτιους του Ιμπραήμ και έτσι αποφάσισε να εφαρμόσει την τακτική του κλεφτοπόλεμου, όμως η υπεροπλία του Ιμπραήμ τον ανάγκασε να διατάξει υποχώρηση.
Τα Μαγούλιανα παραδόθηκαν στην πυρά και ο Ιμπραήμ συνέχισε την μανιακή πορεία του προς το Βαλτεσινίκο. Η σθεναρή αντίσταση των κατοίκων στα δάση της περιοχής υποχρέωσε τον Ιμπραήμ σε υποχώρηση. Γύρισε στην Βυτίνα και αργότερα έφυγε για το Μεσολόγγι. Όμως τον Αύγουστο του 1826 επέστρεψε στο Βαλτεσινίκο για εκδικηθεί, καίγοντας το χωριό, φυλακίζοντας αιχμαλώτους, κλέβοντας τρόφιμα και αιγοπρόβατα.
Οι κάτοικοι βρήκαν καταφύγιο στο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου όπου και οχυρώθηκαν. Τρεις μέρες πάλευε ο Ιμπραήμ να εξοντώσει την άμυνα αυτών και αφού δεν τα κατάφερε έλυσε την πολιορκία και έφυγε από την περιοχή.
Τα Μαγούλιανα
magouliana 3
Τα Μαγούλιανα προσεγγίζονται εύκολα μέσω της κεντρικής επαρχιακής οδού Τρίπολης – Ολυμπίας. Αφού προσπεράσετε την Βυτίνα ακολουθείτε για πέντε χιλιόμετρα έναν στενό ασφάλτινο δρόμο που ανηφορίζει ανάμεσα σε δασωμένες πλαγιές. Το χωριό ξεπροβάλει στον ορίζοντα, η πρώτη εικόνα θα σας γοητεύσει και αυτόματα θα βγάλετε την φωτογραφική μηχανή για να απαθανατίσετε το τοπίο.
Τα Μαγούλιανα είναι αραδιασμένα αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 1365 μέτρων, γεγονός που τα χαρακτηρίζει ως το ορεινότερο χωριό του Μοριά.

Ο παραδοσιακός οικισμός προσφέρει απλόχερα στον επισκέπτη την απλότητα και την ηρεμία της φύσης κάνοντας τον να παραμερίσει για λίγο τεχνολογίες και εικονικούς κόσμους και να αφεθεί στον εξαίσιο αυτό τόπο. Απολαύστε τον καφέ σας κάτω από τον πλάτανο στην κεντρική πλατεία του χωριού και δοκιμάστε τοπικές γεύσεις και κυρίως ψητά κρέατα στην παλιά χασαποταβέρνα του Ιωσήφ.

Σε κοντινή απόσταση από το χωριό και σε υψόμετρο 1450 μέτρων βρίσκεται το ψηλότερο κάστρο του Μοριά. Το Αργυρόκαστρο. Μια φράγκικη οχυρωματική κατασκευή που προσέφερε ασφάλεια στους κατοίκους της. Πλέον έχει γίνει ερείπιο, η πρόσβαση στο κάστρο γίνεται με τα πόδια και αποτελεί μια συναρπαστική διαδρομή.
lasta 1
Στα ριζά του λόφου του Κάστρου βρίσκεται ένας μικρός παραδοσιακός οικισμός, η Λάστα. Το ιστορικό χωριό το διατηρούν μια χούφτα κάτοικοι αλλά και σύλλογος των απανταχού Λαστέων κρατώντας το ζωντανό ενάντια στο καρκίνωμα της αστυφιλίας.
lasta 2
Στο μοναδικό καφενείο του χωριού ο επισκέπτης σερβίρεται μόνος του αφήνοντας το ανάλογο τίμημα! Αν βρεθείτε ποτέ στην περιοχή , μια στάση στο καφενείο και την όμορφη πλατεία της Λάστας επιβάλλεται!

Αφήνοντας πίσω τα Μαγούλιανα ακολουθούμε την ασφάλτινη διαδρομή που διασχίζει το πυκνότατο ελατοδάσος της Μάνας όπου βρίσκεται και το ομώνυμο Σανατόριο του 1928. Την περίοδο της λειτουργίας του ήταν το πιο σύγχρονο σανατόριο των Βαλκανίων!
valtesiniko 4
Συνεχίζοντας την ελατοσκέπαστη διαδρομή καταλήγουμε στο ιστορικό χωριό της Γορτυνίας, το Βαλτεσινίκο. Πρόκειται για ακόμα έναν ορεινό οικισμό του Μοριά που είναι κτισμένος στα 1180 μέτρα και αποτελεί έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους προορισμούς της Αρκαδικής γης.

Ο επισκέπτης θα περπατήσει σε καλντερίμια που πλαισιώνονται από πετρόκτιστα σπίτια και εκκλησίες, θα βρει ξενώνες, ταβέρνες, καφενέδες και θα απολαύσει την εξαιρετική θέα που προσφέρει το κεφαλοχώρι προς τον ορεινό όγκο του Μαινάλου και των γύρο βουνών.
moni agiou nikolaou
Στα αξιοθέατα του χωριού συγκαταλέγονται η μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ένα ιστορικό μοναστήρι που ιδρύθηκε το 1600. Η μονή του Αγίου Νικολάου που κτίστηκε την περίοδο 1500-1550 σε μια σπηλιά και όπως είπαμε και στην αρχή του άρθρου, οι κάτοικοι του χωριού βρήκαν καταφύγιο στα σπλάχνα της για να γλυτώσουν από την καταστροφική μανία του Ιμπραήμ.

Όμως αξιοθέατο αποτελεί η ευρύτερη περιοχή του χωριού που προσφέρετε για μοναδικές ορεινές δραστηριότητες όπως πεζοπορία, ποδήλατο βουνού, enduro, σκι (χιον. κέντρο Μαινάλου) αλλά και υδάτινες δραστηριότητες όπως kayak στην λίμνη του Λάδωνα.
DSC 0296
Ποια όμως είναι η καλύτερη εποχή για να βρεθείς στα δύο αυτά χωριά, όλες οι εποχές είναι ιδανικές και προσφέρουν μοναδικές εικόνες. Το χειμώνα βέβαια τα χιόνια κάνουν δύσκολη την ζωή των δικυκλιστών, γι’ αυτό πριν βρεθείτε εκεί φροντίστε να έχετε ενημερωθεί για την κατάσταση των δρόμων από την τροχαία Τριπόλεως, μιας και ο πάγος είναι συχνό φαινόμενο κατά την διάρκεια του χειμώνα.

Τέλος με ορμητήριο το Βαλτεσινίκο ή τα Μαγούλιανα μπορείτε να περιηγηθείτε στον ορεινό όγκο του Μαινάλου και τα υπέροχα χωριά του, στην Βυτίνα, την Δημητσάνα αλλά και τα Λαγκάδια ή να οδηγήσετε την υπέροχη διαδρομή προς τα χωριά Μυγδαλιά και Κερπίνη απολαμβάνοντας τοπία που είναι ανέγγιχτα από τον χρόνο και τον άνθρωπο.

Πηγη www.bikeit.gr
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ

Ταξιδιωτικό - Ανατολικό Ζαγόρι - Το βουητό της Πίνδου​

IMG_0444.jpgIMG_0410.jpgIMG_0481.jpgIMG_0489.jpg

Κείμενο, φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Μητσάκης

Φωλιασμένα κάπου ανάμεσα στην οροσειρά της Πίνδου και στο όρος Μιτσικέλι, μέσα σε μια εκπληκτική ορεινή φύση με πυκνά δάση από έλατα και οξιές, τα χωριά του Ανατολικού Ζαγορίου βιώνουν μια ειρηνική μοναξιά μακριά από τις ορδές των κοσμοπολίτικων χειμερινών παραθεριστών.

ΟΡΕΙΝΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
Με αφετηρία το ακμαίο κεφαλοχώρι του Μετσόβου ή την πόλη των Ιωαννίνων, πυξίδα την πολιτιστική παράδοση και τους θρύλους του τόπου και μουσική υπόκρουση το βουητό των ορμητικών νερών του Αώου, σκαρφαλώστε στις δασοσκέπαστες πλαγιές της Πίνδου και ανακαλύψτε έναν κρυμμένο ορεινό κόσμο που αντιπροσωπεύει έναν απρόσμενα ιδανικό τόπο χαλάρωσης και ψυχικής ευεξίας.
Η περιοχή του Ανατολικού Ζαγορίου φιλοξενεί μια χούφτα παραδοσιακών χωριών, που είναι έτοιμα να ντύσουν με μοναδικές εικόνες και δυνατά συναισθήματα τις αναμνήσεις από την παρουσία σας σ’ αυτή τη σχετικά απομονωμένη γωνιά της Ηπείρου.

Για να αγγίξετε τις ορεινές συντεταγμένες του Ανατολικού Ζαγορίου, θα πρέπει να ακολουθήσετε αρχικά την Εθνική οδό Ιωαννίνων – Μετσόβου, μέχρι να φτάσετε στην τοποθεσία Μπαλτούμα, όπου βρίσκεται η ομώνυμη γέφυρα. Αν έρχεστε από τα Ιωάννινα, θα φτάσετε στην τοποθεσία Μπαλτούμα μετά από 23 χλμ., ενώ αντίθετα, μια ελικοειδής διαδρομή 33 χλμ. θα σας οδηγήσει από το Μέτσοβο στην τοποθεσία Μπαλτούμα.
ΓΕΦΥΡΕΣ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ
IMG 0423
Εγκαταλείποντας λοιπόν την κεντρική εθνική αρτηρία, θα ακολουθήσετε τον επαρχιακό δρόμο που ξεκινά με κατεύθυνση τα Ζαγοροχώρια Τρίστενο, Γρεβενίτι, Φλαμπουράρι, Ελατοχώρι και Βοβούσα. Οδηγώντας πάνω στη στενή ανηφορική ασφάλτινη λωρίδα, μετά από 5 χλμ. πορείας και κοντά στο χωριό Μηλιωτάδες (1 χλμ. νότια του χωριού), σας περιμένει η πρώτη μικρή έκπληξη της διαδρομής: μέσα σ’ ένα καταπράσινο περιβάλλον προβάλλει το πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Καμπάρ Αγά, που ενώνει τις δυο όχθες του Ζαγορίτικου ποταμού, ενός παραπόταμου του Αώου.

Κτισμένο από τον Καμπάρ Αγά των Ιωαννίνων, το ομώνυμο γεφύρι αποτελεί ένα πραγματικό κομψοτέχνημα αρχιτεκτονικής απλότητας και συμμετρίας, που μαζί με το κοντινό πέτρινο γεφύρι της Τσίπιανης συνιστούν δυο ανθρώπινα έργα αγέραστα στον χρόνο, που είναι βγαλμένα, λες, από κάποιο παραμύθι. Το δεύτερο πέτρινο γεφύρι της διαδρομής, αυτό της Τσίπιανης, βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τον επόμενο οικισμό της διαδρομής, τον Άμπελο και ορθώνεται ακριβώς δίπλα στην σύγχρονη γέφυρα.

Αμέσως μετά το χωριό Άμπελος θα προσεγγίσετε μια διασταύρωση. Η πινακίδα σήμανσης θα σας «σπρώξει» προς τη δεξιά διακλάδωση που οδηγεί αρχικά στον οικισμό Τρίστενο, 6 χλμ. βορειοανατολικά. Σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 940 μ. το γραφικό Τρίστενο (που παλαιότερα ονομαζόταν Ντρεστενίκο) θα σας κερδίσει με την πλειάδα των παραδοσιακών κατοικιών που διαθέτει και τα λιθόστρωτα καλντερίμια του. Σημεία αναφοράς του χωριού αποτελούν ο ναός του Αγίου Γεωργίου (1793) στην πλατανοσκέπαστη πλατεία του χωριού και ο συντηρημένος νερόμυλος του 1853. Ζητήστε από τους καλοσυνάτους κατοίκους του ηπειρώτικου χωριού να σας υποδείξουν την πηγή των Νυμφών.
ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΕΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΓΕΥΣΕΙΣ
greveniti
Μόλις 2 χλμ. πιο μακριά από το Τρίστενο απλώνει τις γειτονιές του σε υψόμετρο 980 μ. ο οικισμός Γρεβενίτι με τις πάμπολλες βρύσες και τα τρεχούμενα νερά του. Σε αλλοτινές εποχές το Γρεβενίτι, που φιλοξενεί σήμερα περί τους 200 κατοίκους, ήταν ένα από τα πιο ονομαστά κεφαλοχώρια του Ανατολικού Ζαγορίου, με την κτηνοτροφία και την υλοτομία να αποτελούν τις κύριες βιοποριστικές ενασχολήσεις των ντόπιων. Καταστράφηκε όμως το 1943 από τους Γερμανούς, ενώ 22 κάτοικοι του χωριού εκτελέστηκαν από τα κατοχικά στρατεύματα. Στη μνήμη των αδικοχαμένων συμπατριωτών τους, οι κάτοικοι έχουν στήσει στην είσοδο του χωριού ένα μνημείο με τα ονόματα των εκτελεσθέντων.
moni voutsa
Κάντε μια μικρή στάση στην πλατεία του χωριού για καφεδάκι ή τσίπουρο έχοντας κατά νου ότι επιβεβλημένη θεωρείται μια επίσκεψή σας στην κοντινή Μονή Βουτσάς ή Παναγίας της Πωγωνιώτισσας (7 χλμ. βορειοδυτικά). Είναι ένα από τα παλαιότερα μοναστικά οικοδομήματα της Ηπείρου που κτίστηκε το 672 από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δ΄ Πωγωνάτο.

Σε περίπτωση πάντως που θελήσετε να διακόψετε προσωρινά την πορεία σας και να εξερευνήσετε με την ησυχία σας την ευρύτερη περιοχή του Γρεβενιτίου, το ζαγορίτικο χωριό που βρίσκεται μέσα σ’ έναν ασφυκτικό κλοιό από οξιές, διαθέτει έναν αρκετά συμπαθητικό ξενώνα.

Για τους μονίμους “πεινασμένους”, οι ταβέρνες και τα καφενεία των χωριών της διαδρομής σερβίρουν τις φημισμένες ζαγορίτικες πίτες (αλευρόπιτα, μανιταρόπιτα, χορτόπιτα), κρέας στη γάστρα, μεζέδες με τσίπουρο και ψητό κρέας.
Θυμηθείτε επίσης πως από την περιπλάνησή σας στο Ανατολικό Ζαγόρι μπορείτε να αγοράσετε και να βάλετε στις βαλίτσες της μοτοσυκλέτας σας τραχανά (γλυκό και ξινό), ντόπια τυριά (μανούρι, μυζήθρα, φέτα, ανεβατό), τοπικά γαλακτοκομικά προϊόντα, σπιτικά γλυκά, μαρμελάδες και μέλι.

Συνεχιζεται.....
 

maik900

Administrator
Motoparea team
Δημοσιεύσεις
29.554
Ηλικία
63
Περιοχή
Αγρινιο
Μοτοσυκλέτα
KAWASAKI ΖΧR 900 1999
Varadero 1000 MK1
MODENAS X CITE 135 2009
Όνομα
ΜΙΧΑΛΗΣ
Περιοχή
ΑΓΡΙΝΙΟ
Ανατολικό Ζαγόρι - Το βουητό της Πίνδου

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΦΛΑΜΠΟΥΡΑΡΙ
flambourari
Την ίδια όμως τύχη με το Γρεβενίτι είχε και το κοντινό χωριό Φλαμπουράρι, καθώς γνώρισε και αυτό την καταστροφική μανία των Γερμανών, οι οποίοι το πυρπόλησαν δυο φορές (1942, 1943). Μια πανέμορφη καταπράσινη διαδρομή 11 χλμ. ενώνει τους δυο οικισμούς του Ανατολικού Ζαγορίου, ενώ 3 χλμ. αφότου αφήσετε πίσω σας το Γρεβενίτι αναζητήστε τη δεξιά αρτηρία, που μετά από περίπου 10 χλμ. ανηφορικής δασοσκέπαστης διαδρομής καταλήγει στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που «τρέχει» περιμετρικά της τεχνητής λίμνης Πηγών Αώου.

Όταν φτάσετε στη λίμνη, αν ακολουθήσετε την αριστερή διακλάδωση του ασφαλτόδρομου φτάνετε στο φράγμα της λίμνης, ενώ η δεξιά διακλάδωση οδηγεί πίσω προς το Μέτσοβο. Στη λίμνη Πηγών Αώου καταλήγει μια διαδρομή 11 χλμ. που ξεκινά από το χωριό Φλαμπουράρι.
Και στις δυο πάντως περιπτώσεις, είτε κατευθυνθείτε προς τη λίμνη Πηγών Αώου από το Γρεβενίτι, είτε από το Φλαμπουράρι, ρωτήστε τους ντόπιους σχετικά με την κατάσταση των οδικών αξόνων που οδηγούν εκεί. Θυμηθείτε ότι κατά τους χειμερινούς μήνες μόνο τετρακίνητα οχήματα μπορούν να κινηθούν εδώ με ασφάλεια και σιγουριά.

Στο Φλαμπουράρι, που είναι κτισμένο στις δυτικές πλαγιές του όρους Τσούκα Ρόσα, κάντε μια στάση στην πλατανοσκέπαστη πλατεία του χωριού και επισκεφθείτε την παρακείμενη εκκλησία του Αγίου Νικολάου (1774), το μοναδικό κτίσμα του οικισμού που γλίτωσε από την πυρπόληση των Γερμανών.

Συνεχίζοντας τη διαδρομή σας προς την Βοβούσα, έχετε να διατρέξετε ακόμα 21 χλμ. πορείας μετά το Φλαμπουράρι. Η στενή ασφάλτινη οδός παίζει συνεχώς με τις στροφές, σε σημείο που η οδήγηση να γίνεται αρκετά επίπονη, αλλά η εκπληκτική ορεινή φύση με τον δασικό μανδύα των ελάτων και των μαύρων πεύκων που απλώνεται παντού θα σας αποζημιώσει απόλυτα για την κούραση του δρόμου.
Τα πρώτα 7 χλμ. της διαδρομής ανηφορίζουν σταθερά προς τον αυχένα του βουνού, ενώ μετά ακολουθεί μια στριφτερή κατηφορική διαδρομή μήκους 13 χλμ. που καταλήγει στην Βοβούσα. Η διαδρομή Φλαμπουράρι - Βοβούσα χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή κατά τους χειμερινούς μήνες (σε περίπτωση χιονόπτωσης), αφού ο δρόμος κινείται σε υψόμετρο άνω των 1.400 μ.
ΤΟ ΒΟΥΗΤΟ ΤΟΥ ΑΩΟΥ
bobousa
Η Βοβούσα, ένα βλαχοχώρι της Πίνδου που γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, έχει βαθιές ρίζες στον χρόνο, καθώς οι ιστορικές μαρτυρίες την εμφανίζουν στον χώρο πριν από τουλάχιστον χίλια χρόνια. Σήμερα, οι περίπου 100 κάτοικοι του ορεινού οικισμού ασχολούνται βιοποριστικά κυρίως με την υλοτομία.

Η Βοβούσα είναι το πιο απομακρυσμένο –γεωγραφικά– χωριό του Ανατολικού Ζαγορίου, καθώς απέχει 53 χλμ. από την Εθνική οδό Ιωαννίνων – Μετσόβου. Η ονομασία του οικισμού προέρχεται από την αρχαία ονομασία του Αώου (Βοϊούσα), η οποία προέκυψε πιθανότητα από το βουητό των ορμητικών νερών του ποταμού. Κτισμένη σε υψόμετρο 1.000 μ. η Βοβούσα θεωρείται επίσης ένας ιδανικός τόπος για περιπατητές και φυσιολάτρες, καθώς βρίσκεται αρκετά κοντά στον Εθνικό Δρυμό Πίνδου (Βάλια Κάλντα). Σε περίπτωση που βρεθείτε στην περιοχή κοντά στα τέλη Ιουλίου θυμηθείτε το τριήμερο πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής (26-28/7) με το παραδοσιακό γλέντι που πραγματοποιείται εδώ στη γραφική Βοβούσα.

Το μονότοξο πέτρινο γεφύρι της Βοβούσας (κτισμένο το 1748 από τον Αλέξιο Μήσιο) είναι το τρίτο -και πιο όμορφο- κομψοτέχνημα της διαδρομής και ενώνει τις δυο γειτονιές του ζαγορίτικου οικισμού, τις οποίες χωρίζει η κοίτη του ποταμού Αώου. Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (1814) ήταν το μοναδικό κτίσμα που σώθηκε από την πυρπόληση του χωριού από τα γερμανικά στρατεύματα το 1943 και αποτελεί (μαζί με το γεφύρι του Αώου) τα πιο αξιόλογα μνημεία της Βοβούσας.

Το Ανατολικό Ζαγόρι είναι κατά γενική ομολογία η λιγότερο γνωστή και αξιοποιημένη περιοχή του Ζαγορίου. Οι ταπεινοί λιθόκτιστοι οικισμοί της περιοχής δεν διαθέτουν την άρτια τουριστική υποδομή και ανάπτυξη που χαρακτηρίζουν τα υπόλοιπα κοντινά χωριά του Κεντρικού και Δυτικού Ζαγορίου. Όμως, το θαυμάσιο φυσικό περιβάλλον και τα μικρά ξεχασμένα χωριά που διατηρούν ανόθευτο το παραδοσιακό τους χρώμα θα σας αποζημιώσουν πλήρως για την επιλογή σας να κινηθείτε ανατολικά της… Εδέμ!

Πηγη www.bikeit.gr
 
Top Bottom