Εγω εχω το καζερ να βγαζει το φιδι απ την τρυπα..
Θα μπορουσα να μεινω χωρις μηχανη και τοχω κανει ...αλλα οχι χωρις παπι..Ειναι σαν τα παπουτσια που φοραω...
Με τα μεκανακια μλκιζομαι....αμα ειναι και προπελατα εχει πιο σασπενς το καυλαντισμα..Τα τζαπαν επειδη δεν κοιταω γκαζια-κρατημα ειναι το ιδιο εργο με αλλο σκηνοθετη..
Απο ιταλικα ..δεν ξερω τιποτις..
Τα παλια motoguzzi μ αρεσουν ομως
Ιαπωνικά είχα πολλά. Όλα τους έδιναν αυτό που υπόσχονταν. Τίμια σχεδόν όλα και όσα είχαν θέματα ήταν μάλλον απο άγνοια τοπικών "μαστόρων" (πχ bandit 400). Τα Ιαπωνικά είναι το ασφαλές λιμάνι όταν δεν ξέρω τι να πάρω. Συνηθως παίρνοντας το μπεστ σελλερ της κατηγοράις που με ψήνει εκείνη την στιγμή, δεν βγαίνω ποτέ χαμένος. Τίμια όσο δεν πάει. Είμαι σίγουρος στο μέλλον θα περάσουν κι άλλα τζαπάν απο τα χέρια μου.
Γερμανικό ένα funduro πέρασε κάποτε από τα χέρια μου για λίγο, αλλά ήμουν πολύ νέος και "γληγορος" για να το εκτιμήσω όπως του έπρεπε. Καλό μηχανάκι. Το ξαναγόραζα ή και τον απόγονο του το F650. Αυτά τα BMW μου αρέσουν. Τίμια και ανεπιτήδευτα.
Για τα πιο μεγάλα Γερμανικά δεν μου έκανε ποτέ σοβαρό κλικ. Γιατί; Δεν ξέρω ακριβώς. Είμαι σίγουρος πάντως πως σε έναν βαθμό έχω προκαταληφθεί αρνητικά για αυτό που αντιπροσωπεύουν σαν κοινωνικό σύμβολο. Ή τουλάχιστον αυτό που προβάλουν κάποιοι κάτοχοι τους (θέλω να πιστεύω μειοψηφία). Καλώς η κακώς δεν μπορώ να με δω σαν ιδιοκτήτη μεγάλου BMW και ειδικά GS. Ελπίζω να αλλάξω κάποια στιγμή άποψη.
Τα Αυστριακά και τα Αγγλικά μου αρέσουν πολύ. Άνετα θα με έβλεπα με Triumph ή KTM. Πολύ συμπαθείς μάρκες. Μου κάνουν κλικ. Ίσως κάποια στιγμή.
Στα Ιταλικά τέλος έχω ιδιαίτερη αδυναμία. Μου αρέσουν όλα. Το κακό είναι πως όσο ερχόμαστε προς τα νεότερα χρόνια η αγαπημένη Ducati έχει γίνει κάτι αντίστοιχο της BMW και πουλάει και αυτή status. Καπελάκια , μπρελοκάκια, μπουφανάκια, καλτσοδέτες και στριγκάκια Ducati. Οκ, δεν θα πάρω φχαριστώ!
Τέλος τέλος τα Κινέζικα. Εδώ για κάποιον περίεργο λόγο όλα μου κάνουν κλικ. Θέλω να τα δοκιμάσω όλα. Οι ιστορίες από εταιρίες που τώρα γεννιούνται μου προκαλούν τεράστιο ενδιαφέρον. Να μπορώ να λέω στα 75 μου "είχα κι εγώ το τάδε όταν ξεκινούσε η τάδε εταιρία" όπως άκουσα μπαρμπάδια να λένε για τα πρώτα CB της Honda που αγόρασαν πριν 50 χρόνια. Γενικά γουστάρω να στηρίζω underdog!
Για παπι και σκουτερ δεν έχω να πω κάτι. Πάντα, ακόμη και χωρίς μοτό είχα ένα (125άρι συνήθως) σκουτερ ή παπί για εργάτη. Τελευταία ο Daytonas μου που τον πήρα και καινούριο με την λογική να τον κρατήσω καμια 20ετία. 6 χρόνια το έχω και ήδη είναι η μακροβιότερη μοτο στα χέρια μου.
fghg
