Στην Κεντρική Ασία με R100 GS

[2 travel on motorcycle]

220 χλμ μας χωριζουν από το Bajigiran την συνοριακή πόλη που είναι η έξοδος μας από το Ιράν . Ο καιρός έχει χαλάσει και αρχίζει να βρέχει και να φυσάει . Φοράμε αδιάβροχα και σιγά σιγά μέσα από μία πραγματικά πανέμορφη και ερημική διαδρομή φτάνουμε .






Κάνουμε το τελευταίο μας γέμισμα με λιγότερο από 1 ευρώ και πηγαίνουμε προς τον έλεγχο . Είμαστε μόνοι μας . Κανείς τουρίστας ή ντόπιος δεν περνάει από εδώ . Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να συμπληρωθεί σωστά το CDP για να μπορέσουμε να πάρουμε τα χρήματα μας πίσω . Όλα γίνονται με έναν απίστευτα χαλαρό ρυθμό . 12.00 το μεσημέρι είχαμε ραντεβού με τον συνοδό μας στη μεριά του Τουρκμενιστάν και εμείς είμαστε ακόμα Ιράν . Περνάμε από τη μεριά του Τουρκμενιστάν και εκεί αρχίζει μια παράλογη ιστορία .

Το Τουρκμενιστάν έχει την πιο απολυταρχική και παράλογη δικτατορία μετά τη Βόρεια Κορέα . Ο πρόεδρος του κράτους σκαρφίζεται νόμους χωρίς καμία λογική που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει . Βέβαια θεωρείται προοδευτικός σε σχέση με τον προκάτοχό του που έδωσε στη λέξη ψωμί το όνομα της μητέρας του και στις ημέρες και τους μήνες ονόματα συγγενών του . Είναι μια χώρα που απαγορεύονται σχεδόν όλα και που αν δεν είσαι στρατιωτικός ή αστυνομικός δυσκολεύεσαι να επιβιώσεις . Αυτό έρχεται σε αντίφαση με το γεγονός ότι είναι η πρώτη χώρα σε παραγωγή φυσικού αερίου .

Οι πολίτες διώκονται από το Υπουργείο Εντιμότητας συχνά χωρίς λόγο και για να πάρουν δίπλωμα οδήγησης, επιβάλλεται να μελετήσουν το «Βιβλίο της Ψυχής» που έχει γράψει ένας προηγούμενος δικτάτορας και είναι κάτι σαν Ευαγγέλιο . Μάλιστα σε κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας ακούσαμε από ηχεία απαγγελία στίχων από αυτό το βιβλίο .

. Δεν υπάρχει ελεύθερο ιντερνετ και εννοείται απαγορεύονται τα σόσιαλ και οι εξωτερικές επιρροές . Ο τουρισμός όχι μόνο δεν τους ενδιαφέρει αλλά οι τουρίστες αντιμετωπίζονται εχθρικά . Πριν από κάποια χρόνια έδιναν κάποιες βίζες τράνσιτ 3 ημερών για κάποιους που ήθελαν να διασχίσουν τη χώρα για να πάνε σε κάποια άλλη . Τώρα μπορείς να μπεις μόνο με συνοδεία .

Ο Haidakuli που θα ήταν ο συνοδός μας , μας περίμενε .Τις προηγούμενες μέρες επικοινωνούσε συχνά μαζί μας γιατί ανησυχούσε αν θα προλαβαίναμε να μπούμε αφού λόγω εθνικών εορτασμών ανέστειλαν όλες τις βίζες που είχαν δώσει . Ευτυχώς για εμάς η απαγόρευση εισόδου ξεκινούσε 3 ημέρες αφού θα είχαμε φύγει γιατί σε άλλη περίπτωση θα άλλαζε εντελώς το πλάνο του ταξιδιού . Μόλις περάσαμε τον πρώτο έλεγχο τον φωνάξανε να μας παραλάβει από τον χώρο όπου καθότανε υπομονετικά και άρχισε τις διαδικασίες . Πρώτα η βίζα αφού είχαμε προέγκριση και μετά το δύσκολο . Το όχημα . Έπρεπε να σχεδιάσουμε σε χάρτη ακριβώς τη διαδρομή που θα κάναμε τις επόμενες μέρες , να εγκριθεί και να δείχναμε το χάρτη κάθε φορά που θα μας σταματούσε η αστυνομία σε κάποιο μπλόκο . Έπειτα η πληρωμή . Ζητούσαν χρήματα για όλα , τη βίζα , το μηχανάκι , την ασφάλεια αλλά και τα καύσιμα που μπορεί να χρησιμοποιούσαμε . Γιατί ενώ η βενζίνη έχει 7 λεπτά το λίτρο εμείς την προπληρώσαμε 3 ευρώ . Εγώ πέρασα τον έλεγχο σχετικά γρήγορα αν και μου έψαξαν μέχρι και τις τσέπες αλλά ο Κώστας που ήταν σε άλλο σημείο ελέγχου με τη μοτοσυκλέτα άργησε ώρες . Αργότερα μου είπε ότι άδειασαν εντελώς τους σάκους και έψαξαν μήπως είχαμε κανένα drone που απαγορεύεται .





Όσο περίμενα παρατηρούσα τους ανθρώπους . Οι άνθρωποι εδώ φοράνε χρωματιστά ρούχα , έχουν χρυσά δόντια και γελάνε φωναχτά . Αν και με κοίταζαν με περιέργεια κανένας δεν μου μίλησε ή δεν μου πρόσφερε κάτι . Ίσως να φοβόντουσαν . Ίσως γιατί ένας αμούστακος στρατιώτης καθόταν όρθιος δίπλα μου όλη την ώρα .

Έβλεπα ντόπιους να έρχονται από τη μεριά του Ιράν πεζοί κουβαλώντας Κόκα Κόλα και γλυκίσματα . Αργότερα έμαθα ότι ανάμεσα στις 2 συνοριακές πόλεις υπάρχει μία συνθήκη ελεύθερης μετακίνησης λίγων ωρών αλλά χωρίς όχημα . Επειδή λοιπόν η Κοκα Κόλα του Ιράν είναι φτηνότερη και πιο γευστική από την αντίστοιχη Τουρκμενιστάν Κόλα αρκετοί είναι διατεθειμένοι να περάσουν ώρες σε εξονυχιστικούς ελέγχους για να πιούν το αναψυκτικό .



Μάλιστα ο μόνος τρόπος για να φτάσουν μέχρι την πόλη είναι να χρησιμοποιήσουν ένα τοπικό λεωφορείο που κατεβάζει κόσμο κάθε μία ώρα . Επειδή όμως ο κόσμος που περιμένει φορτωμένος είναι πολύ περισσότερος από αυτόν που χωράει , οι άνθρωποι σπρώχνονται για να μπουν και μάλιστα κάποιοι έμπαιναν από τα παράθυρα .

Μας έδωσαν άδεια να προχωρήσουμε μέχρι την πύλη εξόδου από το σύνορο – μία απόσταση 25 χιλιομέτρων περίπου – με μία προειδοποίηση . Απαγορεύεται η χρήση κάμερας ή κινητού . Να είστε προσεχτικοί μας λέει ο συνοδός . Εδώ μπορείς να μπλέξεις από το πουθενά .
Φτάνουμε στην πύλη και περιμένουμε άλλη μία ώρα μέχρι να κατέβει ο συνοδός μας με το λεωφορείο . Μας κάνει εντύπωση στο Parking ότι όλα τα αυτοκίνητα είναι άσπρα . Μάθαμε ότι είναι εθνική οδηγία .




Πηγαίνουμε προς το ξενοδοχείο μας στη πρωτεύουσα Ασγκαμπαντ . Μπροστά ο συνοδός με το Toyota του , πίσω εμείς . Μας σταματάει η αστυνομία . Ο Haidu δείχνει τα χαρτιά μας και προχωράμε . Ένα χιλιόμετρο αργότερα μας σταματούν ξανά . Δείχνουμε πάλι τα χαρτιά με την εγκεκριμένη διαδρομή αλλά ο αστυνομικός δεν μας αφήνει να συνεχίσουμε . Οι μοτοσυκλέτες απαγορεύονται στην πόλη και για αυτό είχαμε κλείσει δωμάτιο στα περίχωρα . Τώρα όμως δεν μας αφήνουν να φτάσουμε ούτε εκεί . Μας αναγκάζουν να αφήσουμε τη μοτοσυκλέτα σε ένα parking φορτηγών 20 χιλιόμετρα μακριά . Μα γιατί δεν εξηγείς στον αστυνομικό ότι είμαστε τουρίστες και απλά θα την παρκάρουμε στο ξενοδοχείο και δεν θα μετακινηθούμε ρωτάμε τον Haidu . Δεν μπορείς να αμφισβητήσεις κάτι που λέει ένας αστυνομικός μας εξηγεί , μπορεί να μπεις φυλακή . Πηγαίνουμε στο parking και αφήνουμε τη μοτοσυκλέτα . Είναι ασφαλής εδώ ; ρωτάμε . Μην έχετε καμία ανησυχία μας απαντούν . Οι ποινές για κλοπή είναι τόσο αυστηρές που κανείς δεν θα τολμήσει ούτε να την πλησιάσει .





Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και κατευθυνόμαστε στην πόλη . Πριν μας αφήσει στο ξενοδοχείο ο Haidu μας κάνει μια ξενάγηση . Και αντικρίζουμε κάτι απίστευτο . Η Ασγκαμπάτ ανακηρύχθηκε από το Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες σαν την πόλη που τα κτήρια της έχουν τα πιο λευκά μάρμαρα -543 νέα κτήρια με λευκά μάρμαρα καλύπτουν μια έκταση 4.500 στρέμματα. Τα τεράστια αυτά μνημεία που αποτελούν ένα μέρος της προπαγάνδας της χώρας με σκοπό να δείξουν την ευημερία της είναι συχνά κακόγουστα και κιτς .




Η πόλη είναι άδεια από ζωή , έχει αρχίζει να σκοτεινιάζει και ελάχιστοι άνθρωποι περπατούν . Ρωτάμε αν υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας . Δεν υπάρχει αλλά οι άνθρωποι δεν κυκλοφορούν το βράδυ γιατί δεν έχουν που να πάνε αφού τα εστιατόρια είναι πανάκριβα για τον μέσο εργαζόμενο που με δυσκολία βγάζει τα προς το ζην . Μόνο οι κυβερνητικοί υπάλληλοι και τα μεγάλα στελέχη των εταιριών μπορούν να πληρώσουν .










Το μεγαλύτερο κοσμικό γεγονός είναι ο γάμος . Οι οικογένειες δουλεύουν χρόνια για να κάνουν ένα τραπέζι που θα καλέσουν εκατοντάδες ανθρώπους και πολλές φορές τα νέα ζευγάρια αναγκάζονται να πάρουν δάνειο .

 

[2 travel on motorcycle]

Νωρίς το πρωί έρχεται ο Haidu για να μας πάει στην Μερβ . Αυτός ο αρχαιολογικός τόπος είναι και ένας από τους λόγους που αποφασίσαμε να περάσουμε από το Τουρκμενιστάν . Η Μερβ ήταν γνωστή ως Αλεξάνδρεια αλλά και ως Αντιόχεια της Μαργιανής και ήταν η κύρια πόλη-όαση στην Κεντρική Ασία , πάνω στον ιστορικό δρόμο του μεταξιού. Η περιοχή είχε μεγάλη στρατηγική σημασία και εναλλαγή πολιτισμών. Έλληνες , Σελτζούκοι Τούρκοι , Μογγόλοι , Ουζμπέκοι , Τουρκμάνοι και Ρώσοι πέρασαν από εδώ καταστρέφοντας ο ένας τον πολιτισμό του άλλου . Ηταν μια από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου τον 12ο αιώνα. Τώρα ανήκει στα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco . Το 400 χλμ για την Μερβ τα κάνουμε σε 6 ώρες αφού ο οδηγός ούτε για μία στιγμή δεν πέρασε το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας και τα μπλόκο ήταν αμέτρητα . Στις ατελείωτες ώρες της διαδρομής μάθαμε πολλές πληροφορίες για τη χώρα .









Μα γιατί δεν κάνετε εξέγερση ; ρώτησα . Οι άνθρωποι εδώ έχουν μάθει να είναι καταπιεσμένοι μας απαντάει . Από την Σοβιετική Ένωση περάσαμε σε ένα άλλο απολυταρχικό καθεστώς εξίσου δύσκολο . Ο λαός φοβάται μήπως η αλλαγή φέρει ακόμα χειρότερες συνθήκες . Μάθαμε μάλιστα ότι ο πατέρας του Προέδρου , που ήταν ο προηγούμενος δικτάτορας , έχει αγοράσει μία ποδοσφαιρική ομάδα για να περνάει η ώρα του στην σύνταξη . Εκεί αναγκάστηκαν να πάνε οι καλύτεροι παίχτες της χώρας . Αυτή λοιπόν η ομάδα δεν χάνει ποτέ . Όταν κάποιος παίκτης πάρει την μπάλα οι αντίπαλοι κάνουν στην άκρη και ο τερματοφύλακας μένει ακίνητος ώστε να μπει γκολ .



Στην επαρχία είναι πιο ευκολο να πιάσεις κουβέντα με τον κόσμο . Δεν υπάρχει η στρατιωτική συμπεριφορά που επιβάλλεται στις πόλεις και αδράξαμε αυτήν την ευκαιρία .

 

[2 travel on motorcycle]

Την επόμενη μέρα το πρωί στο πρωινό παρακολουθώ την οθόνη στην τεράστια τηλεόραση . Χωρίς να καταλαβαίνω τη γλώσσα βλέπω την απόλυτη προπαγάνδα . Βιντεάκια που άνθρωποι τραγουδούν και δοξάζουν τον Πρόεδρο ο οποιος ανοίγει την αγκαλιά του για να τους χωρέσει όλους . Τρόμος …



Σήμερα ο Haidu δεν μπορεί να έρθει . Έχει ραντεβού με την Γερμανική πρεσβεία μήπως πάρει βίζα . Είναι το ονειρό του μας εξηγεί . Τις 2 προηγούμενες φορές η βίζα είχε απορριφθεί αλλά τώρα που αφήνει πίσω γυναίκα και μωρό ίσως τα καταφέρει . Θέλει να έρθει σε επαφή με τουριστικά γραφεία μήπως ανεβάσει τη δουλειά του . Δουλεύει στον τουρισμό σε μία χώρα που βλέπει τους τουρίστες σαν απειλή .





Ο νέος οδηγός μας ( ας τον πούμε Ιβάν ) μιλάει ελάχιστα Αγγλικά . Μας βάζει σε ένα Land Cruiser και του ζητάμε να μας κάνει μια ακόμα ξενάγηση στην πόλη για να την δούμε πρωί . Η εικόνα είναι διαφορετική την ημέρα . Εκατοντάδες γυναίκες δουλεύουν σε δρόμους και πλατείες καθαρίζοντας ευλαβικά τα μνημεία και τα αγάλματα .Οι άντρες ασχολούνται με την κηπουρική αφού τα δέντρα και οι θάμνοι πρέπει να είναι κουρεμένα απόλυτα συμμετρικά . Δεν υπάρχει ούτε ένα σκουπίδι . Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο για να βγάλουμε φωτογραφίες . Αμέσως εμφανίζεται δίπλα μας ένας στρατιώτης και μας απαγορεύει να βγάλουμε φωτογραφίες . Αυτά είναι κυβερνητικά κτήρια μας λέει . Συνεχίζουμε να περπατάμε στην πόλη και φωτογραφίζουμε μόνο αφού ζητάμε άδεια .





Πηγαίνουμε στο παλιό Ρώσικο παζάρι . Εδώ βρίσκεις χαβιάρι και ψάρια αλλά και δεκάδες αντικείμενα που θυμίζουν Σοβιετική Ένωση . Δεν μας αφήνουν να τραβήξουμε φωτογραφίες και δεν είναι καθόλου φιλικοί .



Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο και πηγαίνουμε στο parking όπου είχαμε αφήσει τη μοτοσυκλέτα πριν 2 ημέρες . Είναι στη θέση της ανέγγιχτη . Φορτώνουμε τις βαλίτσες , ανεβαίνουμε και ξεκινάμε . Μπροστά ο Ιβάν και πίσω εμείς με προορισμό τη Darvaza . Η απόσταση είναι περίπου 350 χιλιόμετρα .



Τα πρώτα 180 χιλιόμετρα ο δρόμος ήταν κάπως καλός , μετά όμως αντικρίσαμε την κόλαση . Ο δρόμος αυτός είχε φτιαχτεί επί Σοβιετικής Ένωσης και δεν συντηρήθηκε ποτέ . Υπάρχουν τεράστιες λακκούβες κρατήρες που μας αναγκάζουν να πηγαίνουμε σιγά και σε ένα μόνιμο ζιγκ ζαγκ . Είχαμε διαβάσει για την κατάσταση του δρόμου αλλά αν δεν το ζήσεις δεν καταλαβαίνεις . Δίπλα μας περνούσαν με μεγάλη ταχύτητα τζιπ που μετέφεραν τουρίστες προς την Darvaza . Είχαμε την εντύπωση ότι κάποιο θα έπεφτε πάνω μας .




Κάποια κομμάτια της διαδρομής είχαν και άμμο και συχνά δίπλα μας βλέπαμε καμήλες .



Ξαφνικά ο Κώστας σταματάει . Έσπασε η βάση του μαρσπιέ μου λέει . Κατεβαίνουμε και γυρνάμε πισω περπατώντας μήπως βρούμε τον μαρσπιέ χωμένο οπουδήποτε , στην άμμο , σε κάποιο θάμνο , σε κάποια τρύπα . Αρκετή ώρα αργότερα ο Ιβάν βρήκε το κομμάτι .

Θέλουμε 2-3 ώρες ακόμα για τον προορισμό μας και για να διευκολύνω τον Κώστα κάθομαι στο τζιπ . Στόχος μας είναι να φτάσουμε πριν νυχτώσει .

 

[Onlymusic]

Εγώ την απορία μου θα την πω... εφόσον δεν θέλουν τουρίστες τόσα μνημεία τι τα κάνουν, ποιος τα επισκέπτεται, αλλά και όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό, όπως ο Haidu, πως τα βγάζουν πέρα?

 

[2 travel on motorcycle]

Εγώ την απορία μου θα την πω... εφόσον δεν θέλουν τουρίστες τόσα μνημεία τι τα κάνουν, ποιος τα επισκέπτεται, αλλά και όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό, όπως ο Haidu, πως τα βγάζουν πέρα?

Παναγιώτη δεν μπορείς να ψάχνεις λογική στον παραλογισμό των ολοκληρωτικών καθεστώτων . Νομίζω ότι η πόλη φτιάχτηκε από τη ματαιοδοξία του προηγούμενου δικτάτορα . Σίγουρα ήθελε να την δουν οι ξένοι ηγέτες αλλά και να την χρησιμοποιήσει σαν προπαγάνδα για τον ίδιο τον λαό του . Μάλιστα οι διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγορούν την κυβέρνηση του Τουρκμενιστάν ότι ξοδεύει τα έσοδα από φυσικούς πόρους σε έργα που αποφέρουν ελάχιστα οφέλη στον πληθυσμό.Και να σκεφτείς ότι έχουν ξεκινήσει να φτιάχνουν μία ακόμα πιο εντυπωσιακή πόλη την Αρκαντάγκ προς τιμή του πατέρα του τωρινού προέδρου ο οποίος ήταν δικτάτορας μέχρι το 2022 . Τους τουρίστες τους βλέπουν σαν καινά δαιμόνια . Απόδειξη ότι χρειάζεται εβδομάδες για να εγκριθεί η βίζα και ότι το κόστος για να μπεις στην χώρα είναι δυσανάλογο όσων προσφέρει . Έχουν δηλαδή μία πολιτική αποτρεπτική . Δεν ξέρω αν διάβασες παραπάνω ότι την περίοδο που ήμασταν εκεί ο πρόεδρος αποφάσισε χωρίς καμία προειδοποίηση να αναστείλει βίζες που είχαν προεγκριθεί και να κλείσει τη χώρα στους ξένους για κάποιες εβδομάδες . Κάποιος τουρισμός σίγουρα υπάρχει αλλά όχι μεμονωμένος συνήθως είναι γκρουπ που συνδυάζουν μία εκδρομή στο Τουρκμενιστάν με το τουριστικό Ουζμπεκιστάν . Σε ένα γκρουπ το κόστος μειώνεται αρκετά αφού το έξοδο του συνοδού το μοιράζονται πολλοί και ο έλεγχος είναι ευκολότερος . Με τον τουρισμό ασχολούνται λίγα άτομα . Ο Haidu εργάζεται σε ένα γραφείο στο Stantrips και είναι υπεύθυνος για το Τουρκμενιστάν . Τα έσοδα που έχει από αυτή τη δουλειά είναι περισσότερα από ότι έπαιρνε σαν δάσκαλος Αγγλικών σε σχολείο αλλά χρειάζεται να δουλεύει και η γυναίκα του για να τα βγάλουν πέρα .

 

[Onlymusic]

Παναγιώτη δεν μπορείς να ψάχνεις λογική στον παραλογισμό των ολοκληρωτικών καθεστώτων . Νομίζω ότι η πόλη φτιάχτηκε από τη ματαιοδοξία του προηγούμενου δικτάτορα . Σίγουρα ήθελε να την δουν οι ξένοι ηγέτες αλλά και να την χρησιμοποιήσει σαν προπαγάνδα για τον ίδιο τον λαό του . Μάλιστα οι διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγορούν την κυβέρνηση του Τουρκμενιστάν ότι ξοδεύει τα έσοδα από φυσικούς πόρους σε έργα που αποφέρουν ελάχιστα οφέλη στον πληθυσμό.Και να σκεφτείς ότι έχουν ξεκινήσει να φτιάχνουν μία ακόμα πιο εντυπωσιακή πόλη την Αρκαντάγκ προς τιμή του πατέρα του τωρινού προέδρου ο οποίος ήταν δικτάτορας μέχρι το 2022 . Τους τουρίστες τους βλέπουν σαν καινά δαιμόνια . Απόδειξη ότι χρειάζεται εβδομάδες για να εγκριθεί η βίζα και ότι το κόστος για να μπεις στην χώρα είναι δυσανάλογο όσων προσφέρει . Έχουν δηλαδή μία πολιτική αποτρεπτική . Δεν ξέρω αν διάβασες παραπάνω ότι την περίοδο που ήμασταν εκεί ο πρόεδρος αποφάσισε χωρίς καμία προειδοποίηση να αναστείλει βίζες που είχαν προεγκριθεί και να κλείσει τη χώρα στους ξένους για κάποιες εβδομάδες . Κάποιος τουρισμός σίγουρα υπάρχει αλλά όχι μεμονωμένος συνήθως είναι γκρουπ που συνδυάζουν μία εκδρομή στο Τουρκμενιστάν με το τουριστικό Ουζμπεκιστάν . Σε ένα γκρουπ το κόστος μειώνεται αρκετά αφού το έξοδο του συνοδού το μοιράζονται πολλοί και ο έλεγχος είναι ευκολότερος . Με τον τουρισμό ασχολούνται λίγα άτομα . Ο Haidu εργάζεται σε ένα γραφείο στο Stantrips και είναι υπεύθυνος για το Τουρκμενιστάν . Τα έσοδα που έχει από αυτή τη δουλειά είναι περισσότερα από ότι έπαιρνε σαν δάσκαλος Αγγλικών σε σχολείο αλλά χρειάζεται να δουλεύει και η γυναίκα του για να τα βγάλουν πέρα .

Αυτό που περιγράφεις είχα και εγώ καταλάβει... αλλά δεν ήθελα να δώσω εγώ την απάντηση, έχει άλλη βαρύτητα η απάντηση σου, εφόσον αυτό που περιγράφεις το βίωσες. Και εννοείτε ότι διάβασα όλο το ποστ, το παρακολουθώ σαν σειρά. keep going

 

[2 travel on motorcycle]

Μέσα στην έρημo Karakum υπάρχει ένας τεράστιος κρατήρας που φλέγεται εδώ και 50 χρόνια . Είναι γνωστός ως πύλη της Κολάσεως . Αυτό είναι το πιο τουριστικό μέρος στο Τουρκμενιστάν . Έρχονται επισκέπτες και από το Ουζμπεκιστάν που απέχει λίγες ώρες αλλά και από την Asphagat για να ζήσουν την εμπειρία μιας νύχτας δίπλα στον φλεγόμενο κρατήρα . Εμάς στην αρχή μας είχε φανεί αρκετά τουριστικό και δεν μας εντυπωσίαζε . Όμως κάπου έπρεπε να κοιμηθούμε στην πορεία μας προς το Ουζμπεκιστάν και αυτό ήταν ένα σημείο με μια μικρή παράκαμψη κοντά στα μέσα της διαδρομής . Η διαμονή γίνεται σε γιούρτες , αρκετά οικονομικές , γύρω από τον κρατήρα . Κοιμάσαι στο πάτωμα και υπάρχει ένα ηλιακό πάνελ για να φορτίσεις το κινητό σου ή να ανάψεις τη μία λάμπα του δωματίου .




Στο δικό μας camp υπήρχαν και τουαλέτες και ντουζιέρες αλλά δεν είχαν νερό !!! Ευτυχώς ο οδηγός μας , μας είχε προτείνει να πάρουμε νερό στην στάση που κάναμε πριν μπούμε στην έρημο , ένα σημείο που ήταν και το τελευταίο σημείο ανεφοδιασμού καυσίμων μέχρι τα σύνορα . Εδώ γεμίσαμε και βενζίνη τον ασκό που κουβαλάμε στο ταξίδι αφού τα καύσιμα μας δεν έφταναν μέχρι το επόμενο βενζινάδικο.




Φτάνουμε λοιπόν στον κρατήρα λίγο πριν σκοτεινιάσει και μας εντυπωσιάζει . Το ίδιο εντυπωσίασε και η μοτοσυκλέτα μας τους ανθρώπους στο camp .








Ο Κώστας αμέσως έβγαλε τα εργαλεία που κουβαλάει σε όλο το ταξίδι για να φτιάξει το μαρσπιέ και εγώ έκανα μια μικρή βόλτα στην έρημο .






Μόλις νύχτωσε άναψαν φωτιές και κάναμε μπάρμπεκιου ενώ άνοιξε και ένα ψυγειάκι και βγήκαν μπύρες . Είναι η πρώτη μπύρα που ήπιαμε εδώ και 20 ημέρες . Στο Τουρκμενιστάν δεν απαγορεύεται το αλκοόλ . Στα super market βρίσκεις βότκα και μπύρα .



Όταν σκοτείνιασε περπατήσαμε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι πάνω σε αμμόλοφους για να φτάσουμε στον κρατήρα . Το θέαμα ήταν εντυπωσιακό !!! Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι αυτό το φως σε τρόμαζε αλλά και σε μάγευε ταυτόχρονα . Η όποια ταλαιπωρία άξιζε με το παραπάνω .




Κοιμηθήκαμε φορώντας όλα μας τα ρούχα αφού δεν είχαμε υπνόσακους και έκανε απίστευτο κρύο και στις 6 το πρωί ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση .

 

[2 travel on motorcycle]

Για τα 350 χλμ της ημέρας αποφασίσαμε εγώ να πάω με το αυτοκίνητο και να πάρω και τις αποσκευές . Θα περάσουμε αρκετά κομμάτια με βαθειά άμμο αλλά και ένα δρόμο ακόμα χειρότερο από τον χτεσινό και ο Κώστας μόνος του θα μπορεί να πάει γρηγορότερα . Ο Ιβάν μιλάει ελάχιστα Αγγλικά αλλά για 8 ώρες μιλάμε συνέχεια . Δείχνουμε ο ένας στον άλλο φωτογραφίες των παιδιών μας και προσπαθεί να μου εξηγήσει την κατάσταση στη χώρα του . Πίνει συνέχεια Κόκα κόλα αντί για νερό και καπνίζει. Μου δίνει το κινητό του και στέλνω ένα μήνυμα στο Whats Up στον μικρό μας αφού η κάρτα sim που αγοράσαμε δεν λειτούργησε ποτέ . Όλα καλά , Θα σας πάρουμε από Ουζμπεκισταν !






Όταν του λέω ότι η Ελλάδα ανήκει στην Ευρωπαική Ένωση ενθουσιάζεται . Δηλαδή μπορείς να πας στην Γερμανία χωρίς βίζα ; Μπορώ . Στην Σουηδία ; Μπορώ . Στην Γαλλία ; Μπορώ . Στη Αμερική ; Εκεί θέλω βίζα αλλά βγαίνει πολύ εύκολα . Έχω πάει πολλές φορές του λέω . Και με κοιτάζει με θαυμασμό . Είναι το όνειρο της ζωής μου να πάω στην Αμερική μου εξομολογείται . Για αυτό και ξεκίνησα να μαθαίνω Αγγλικά και εγώ και τα παιδιά μου .Και μου βγάζει από το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου να διαβάσω την αρνητική απάντηση που έλαβε από την Αμερικάνικη πρεσβεία . Μην στεναχωριέσαι του λέω . Μπορεί να εγκριθεί την επόμενη φορά . Είμαι σίγουρη ότι δεν θα σταματήσει να κάνει αιτήσεις .



Οχτώ ώρες αργότερα , με μία μικρή στάση για να ξεπιαστεί ο Κώστας φτάνουμε κοντά στα σύνορα με το Ουζμπεκιστάν .


Ο οδηγός μας περιμένει για να σιγουρευτεί ότι βγήκαμε από τη χώρα και μας αφήνει .Περιμένουμε υπομονετικά τη σειρά μας σε μία ουρά που εξυπηρετεί μόνο ένας υπάλληλος . Όταν πηγαίνουμε στο πρώτο γκισέ μας ζητάνε 20 $ . Γιατί τα πληρώνουμε αυτά ; ρωτάει ο Κώστας ; Αν δεν τα πληρώσετε δεν θα μπορέσει να βγει η μοτοσυκλέτα μας απαντάει . Τα πληρώνουμε αν και νομίζω ότι τα έβαλε στην τσέπη του . Στο δεύτερο γκισέ που περιμένουμε για να πάρουμε σφραγίδα εξόδου η ουρά είναι ακόμα μεγαλύτερη . Η ώρα περνάει και πίσω μας έρχεται ένα γκρουπ Γάλλων . Πως σας φάνηκε η διαδρομή ; Από τους χειρότερους δρόμους που έχουμε οδηγήσει τους λέμε . Μην λέτε τέτοια μας προειδοποιεί χαμηλόφωνα η ξεναγός τους . Είστε ακόμα μέσα στην χώρα . Μπορεί να το ακούσει κάποιος και να το πάρει στραβά . Περάσαμε λοιπόν την υπόλοιπη ώρες μας εκθειάζοντας τη χώρα … Μετά από ένα δίωρο περίπου περνάμε από τη μεριά του Ουζμπεκιστάν .

Επιτέλους ελεύθεροι …

 

[esel]

Τι αυτο ηταν;;;
....Αργεις....και εχω μεινει με το μπλοκ των σημειωσεων και το στυλό στο χερι ασε και εχω πιει και κανα δυο κουβαδες καφε περιμενωντας...
lol lol lol

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[2 travel on motorcycle]

Τι αυτο ηταν;;;
....Αργεις....και εχω μεινει με το μπλοκ των σημειωσεων και το στυλό στο χερι ασε και εχω πιει και κανα δυο κουβαδες καφε περιμενωντας...
lol lol lol

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

ΧΑ ΧΑ ΧΑ . Καλημέρα . Έχεις δίκιο , πάω λίγο αργά . Σήμερα , αύριο τελειώνω . Υπομονή ...

 

[2 travel on motorcycle]

Και επιτέλους φτάσαμε στο Ουζμπεκιστάν . Από χτες που φτάσαμε στον προορισμό μας ψάχνω να βρω ποιος θα είναι ο επόμενος . Ταξιδιωτική απληστία …




Η πρώτη μας στάση είναι στη Χίβα .Αμέσως μόλις φτάσαμε στα τείχη της πόλης γνωρίσαμε ένα ζευγάρι overlanders που ταξίδευαν με το παλιό τους βανάκι εδώ και μήνες μαζί με το παιδί τους . Δεν έπρεπε να έρθετε από Τουρκμενιστάν μας είπαν . Εμείς ήρθαμε από Αφγανιστάν και ήταν πανέμορφα . Κοιταζόμαστε με τον Κώστα .Μάλλον ξέρουμε τον επόμενο προορισμό .




Εδώ μείναμε 2 ημέρες . Η Χίβα ήταν ο τελευταίος σταθμός των καραβανιών πριν διασχίσουν την μεγάλη έρημο Karakum που βρίσκεται στο Τουρκμενιστάν, για να φτάσουν στην Περσία. Ήταν η πρώτη περιοχή του Ουζμπεκιστάν που έγινε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO καθόλου άδικα θα έλεγα . Ενθουσιαζόμαστε από την πρώτη στιγμή . Η πόλη είναι ένα υπαίθριο μουσείο , γεμάτη τζαμιά , μεντρεσέδες, χάνια, μιναρέδες, παλάτια και μαυσωλεία .









Η παλιά οχυρωμένη πόλη είναι γεμάτη τουρίστες και μας κάνει εντύπωση . Σαν να είμαστε στη Μύκονο Αύγουστο . Το βράδυ στην ταράτσα κάποιου παραδοσιακού εστιατορίου πίνουμε ένα μπουκάλι κρασί κάποιας εξαιρετικής τοπικής ποικιλίας .





Θα αφήσω τις φωτογραφίες να μιλήσουν .

 

[2 travel on motorcycle]

Συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο δρόμο του Μεταξιού . Μετά από μία υπέροχη διαδρομή και αφού διασχίσαμε την σύγχρονη γέφυρα του Ώξου ποταμού φτάσαμε στην Μπουχάρα .







Η Μπουχάρα ανήκει και αυτή στις αρχαίες πόλεις της Κεντρικής Ασίας, με μια ιστορία 2.500 χρόνων. Εδώ οι τουρίστες είναι λιγότεροι και μπορούμε να ευχαριστηθούμε ακόμα περισσότερο την πόλη και να αγοράσουμε μερικά μεταξωτά μαντήλια για δώρα .











Αυτή είναι η πόλη που μας εντυπωσίασε περισσότερο στο Ουζμπεκιστάν . Ίσως γιατί χαθήκαμε και πέσαμε πάνω σε ένα παραδοσιακό παζάρι , ίσως γιατί ο κόσμος εδώ μας φάνηκε εγκάρδιος .




Οι Ουζμπέκοι ακούν δυνατή μουσική και χορεύουν αρκετά . Ήμασταν τυχεροί γιατί καταφέρουμε να δούμε αρκετά γλέντια .




Τα οχήματα στο Ουζμπεκιστάν κινούνται με αέριο . Κάποιες φορές στο παρελθόν αρκετοί ταξιδιώτες αντιμετώπισαν πρόβλημα στην προμήθεια βενζίνης . Τώρα το πρόβλημα αυτό έχει κάπως λυθεί . Στις πόλεις υπάρχουν container με καύσιμα και στην επαρχία ακολουθείς τον κανόνα ότι βάζεις κάθε φορά που βρίσκεις .

 

[2 travel on motorcycle]

Τελευταία πόλη σταθμός είναι η Σαμαρκάνδη . Λέγεται πως όταν την κατέκτησε το 329 π.Χ. ο M. Αλέξανδρος περπατώντας στους δρόμους της αναφώνησε: «Οτιδήποτε είχα ακούσει για τη Μαρακάνδα είναι τελικά αλήθεια, με εξαίρεση το γεγονός, ότι τελικά είναι πιο όμορφη από ότι την είχα φανταστεί».







Σε αυτή την πόλη πραγματικά νιώθεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει και έχεις την αίσθηση ότι είσαι μέρος ενός παραμυθιού . Και αυτήν την αίσθηση δεν μπορούν να την χαλάσουν οι αμέτρητοι τουρίστες .








Δεν θα απαριθμήσω τα αξιοθέατα . Όποιος βρεθεί στην πόλη είναι καλό να τα ανακαλύψει μόνος του . Αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην πλατεία Ρετζιστάν . Αυτή η τεράστια πλατεία με τους μεντρεσέδες στο κέντρο της πόλης έγινε η δεύτερη αγαπημένη μου ( μετά του Ισφαχάν )




Τώρα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε και ένα πρακτικό πρόβλημα . Έχουμε αποφασίσει να παρκάρουμε τη μηχανή στο Ουζμπεκιστάν για τον χειμώνα και να επιστρέψουμε το καλοκαίρι να την πάρουμε και να συνεχίσουμε το ταξίδι . Μάλιστα έχουμε βρει και τον θείο κάποιου φίλου που μένει στην Τασκένδη και μπορεί να την κρατήσει στο χώρο του . Όμως μπαίνοντας η μοτοσυκλέτα πήρε άδεια για 3 μήνες και δεν ξέρουμε πως να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο . Βρίσκω το mail του αρμόδιου υπουργείου και κάνω ερώτημα . Και την επόμενη μέρα μου απαντάνε . Η μοτοσυκλέτα πρέπει να βγει από τη χώρα το αργότερο σε 3 μήνες αλλιώς θα πρέπει να αποθηκευτεί σε τελωνιακό χώρο . Στέλνω mail στο τελωνείο και δεν απαντάει κανείς . Παίρνουμε συνέχεια τηλέφωνο αλλά δεν το σηκώνει κανείς . Και αποφασίζουμε να συνεχίσουμε και να την αφήσουμε στο Κιργιστάν .
Στο Κιργιστάν η άδεια παραμονής είναι 12 μήνες που μας καλύπτει με το παραπάνω . Υπάρχουν 2 εταιρίες που νοικιάζουν μηχανάκια και αναλαμβάνουν και τη φύλαξη του δικού σου το χειμώνα . Επικοινωνούμε και μας απαντούν θετικά .

 

[scrabler]

Τι ωραίο να πηγαίνεις στη δουλειά το πρωι και με τις πρωτες τζούρες καφε να διαβάζεις το υπέροχο ταξιδιωτικό σας!
Εσάς θα πρεπε κανονικά να σας πληρώνουμε για να ταξιδεύετε και να μας "ταξιδεύετε"!
Ευχαριστούμε και για την περιγραφή και για τις εικόνες που μοιράζεστε μαζί μας.

 

[2 travel on motorcycle]

Τι ωραίο να πηγαίνεις στη δουλειά το πρωι και με τις πρωτες τζούρες καφε να διαβάζεις το υπέροχο ταξιδιωτικό σας!
Εσάς θα πρεπε κανονικά να σας πληρώνουμε για να ταξιδεύετε και να μας "ταξιδεύετε"!
Ευχαριστούμε και για την περιγραφή και για τις εικόνες που μοιράζεστε μαζί μας.

Μου αρέσει η ιδέα σου . Κάθε δωρεά καλοδεχούμενη !!!

Εμείς ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια .

 

[2 travel on motorcycle]

Μετά από μια υπέροχη ορεινή διαδρομή φτάνουμε στα σύνορα με το Κιργιστάν . Οι διαδικασίες εξόδου και εισόδου κράτησαν ώρες και όταν επιτέλους τελειώσαμε με τα διαδικαστικά είχε νυχτώσει . Κάναμε συνάλλαγμα , πήραμε κάρτα sim και κατευθυνθήκαμε προς το Osh .












Θεωρείται η αρχαιότερη πόλη του Κιργιστάν με 3.000 έτη ιστορίας και ήταν ήδη γνωστό από τον 8ο αιώνα ως κέντρο παραγωγής μεταξιού. Τώρα είναι στάση ταξιδιωτών για τον δρόμο του Pamir . Η καινούργια πόλη δεν μας ενθουσίασε . Ήταν αρκετά αργά και νοικιάσαμε δωμάτιο στο πρώτο ξενοδοχείο που βρήκαμε . Ευτυχώς στην γωνία του είχε ένα 24ωρο fast food γιατί ολόκληρη μέρα δεν είχαμε φάει τίποτα .




Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για μία βόλτα στην πόλη . Βρήκαμε ένα πλυντήριο και μετά από ένα μήνα καθαρίσαμε το καημένο το μηχανάκι μας .





Το μεσημέρι πήγαμε στο ραντεβού μας στο ALA-TOO . O Sharuh ο ιδιοκτήτης ήταν εγκάρδιος και μας βοήθησε με τα διαδικαστικά . Το κόστος φύλαξης στον χώρο του είναι 25 $ το μήνα και όταν το πάρεις για να συνεχίσεις το ταξίδι σου , σου δίνει τον χώρο και εργαλεία για να κάνεις το σέρβις μόνος ή αναλαμβάνει να σου κάνει το σέρβις για το επόμενο ταξίδι σου με κάποιο μικρό κόστος . Ανεβάσαμε το μηχανάκι σε ένα container και μας εντυπωσίασε πόσες πολλές μοτοσυκλέτες είχε για φύλαξη κυρίως με Γερμανικές και Ισπανικές πινακίδες .




Χωρίς μοτοσυκλέτα πια κάνουμε μια βόλτα στο Osh Bazaar και αγοράζουμε αεροπορικά εισιτήρια επιστροφής στην Ελλάδα .










Μπορεί λοιπόν το Ουζμπεκιστάν να ήταν η Ιθάκη αυτού του ταξιδιού αλλά ποιος είπε ότι το ταξίδι σταματάει στην Ιθάκη ; Σε λίγους μήνες θα είμαστε ξανά εδώ .







Τέλος … και to be continued

 

[dimitris777]

Πολυ ομορφο ταξιδι, ομορφες φωτογραφιες, τελεια περιγραφη!
Για το Passage De Carne δε πρεπει να πας Με τη μοτο στο τελωνειο για να στο σφραγισουν και να το δωσεις πισω??
Ή μπηκατε Ιραν μεσω του Χουσειν?

 

[Gabri]

Πραγματικά καταπληκτικό οδοιπορικό!
Μας καθηλώσατε τόσες μέρες στον υπολογιστή,
περιμένοντας να "ρουφήξουμε" τις εικόνες και τις περιγραφές σας.
Ευχαριστούμε πολύ.
Με το καλό το επόμενο.

 

[gaslion]

Φοβερό!

 

[esel]

Τελειωσε δηλαδή;;;
σνιφ σνιφ σνιφ και τι θα κανωμεν τωρα ;;;;






Κανα πιο παλιο εχωμεν;;;;

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk