Σαν σήμερα

[maik900]

Όταν η μουσική άλλαξε για πάντα​

Στις 13 Ιουλίου του 1985​

Το Live Aid ήταν μια ιδέα του Bob Geldof ώστε να μαζευτούν χρήματα τα οποία θα στέλνονταν ως βοήθεια στην Αιθιοπία, για την αντιμετώπιση της ξηρασίας και της πείνας. Η οργάνωση της μεγαλειώδους συναυλίας, ακολούθησε την κυκλοφορία του τραγουδιού «Do they know it’s Christmas?» (υπήρξε και η αμερικανική εκδοχή με τίτλο «We are the world»), το οποίο επίσης εμπνεύστηκε ο Geldof μαζί με τον συνεργάτη του Midge Ure.​

Τον Οκτώβριο του 1984, κυκλοφόρησαν φωτογραφίες με αποκρουστικές εικόνες με εκατομμύρια ανθρώπους να πεθαίνουν κυριολεκτικά από την πείνα στην Αιθιοπία. Ο Geldof ευαισθητοποιήθηκε αμέσως και μαζί με τον Ure έγραψαν το τραγούδι, που έγινε No1 τα επόμενα Χριστούγεννα. Η ιδέα για μια συναυλία που θα έστελνε ακόμα περισσότερη βοήθεια ήρθε από τον Boy George, τον τραγουδιστή των Culture Club.

Στο τέλος της τελευταίας συναυλίας του συγκροτήματος στο Wembley, αρκετοί καλλιτέχνες που συμμετείχαν μαζί με τον Boy George στην ηχογράφηση του «Do they know it’s Christmas?», ανέβηκαν στη σκηνή και έκλεισαν με αυτό το τραγούδι τη συναυλία. Αμέσως μετά, ο Boy George είπε στον Geldof ότι θα έπρεπε να διοργανώσουν μια μεγάλη συναυλία. Ο Geldof μάλλον το είχε σκεφτεί. Γιατί αμέσως σκέφτηκε η συναυλία να είναι διπλή και σχεδόν παράλληλη. Όχι μόνο σε ένα σημείο του πλανήτη.

Το concept ονομάστηκε Live Aid και μεγάλωνε συνεχώς, αφού υπήρχαν συνεχώς καινούργιες συμμετοχές και από τις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Το Wembley θα φιλοξενούσε αρχικά τα συγκροτήματα και πριν τελειώσει, η συναυλία θα συνεχιζόταν στο John F. Kennedy Stadium της Φιλαδέλφεια. Στις 13 Ιουλίου τα πάντα ήταν έτοιμα για μια συναυλία που άλλαξε την ιστορία και τον ρόλο της μουσικής.
Πολλοί το είπαν ουτοπικό, κάποιοι άλλοι θεώρησαν πως ήταν μια επίδειξη ή μια συνειδησιακή εισβολή στα μυαλά του κόσμου. Μπορεί να ήταν όλα αυτά ή και τίποτα από αυτά.

Το σίγουρο ήταν πως πρόκειται για τη μεγαλύτερη ροκ συναυλία όλων των εποχών, που συγκέντρωσε σχεδόν όλα τα μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής και πέτυχε κάτι. Τι; Συγκέντρωσε την παγκόσμια προσοχή. Γιατί το Live Aid, το παρακολούθησαν 1,5 δισεκατομμύριο κόσμος, δηλαδή περίπου το 95% των τηλεθεατών του πλανήτη.

Το sold out έγινε πολύ σύντομα στη Μεγάλη Βρετανία ενώ στις ΗΠΑ αν και καθυστέρησε λίγο, το γήπεδο ήταν κατάμεστο. Πρώτοι στη σκηνή στο Wembley βγήκαν οι Status Quo τραγουδώντας το «Rockin’ all over the world». Ακολούθησαν πολλοί γνωστή καλλιτέχνες όπως ο Phil Collins, η Joan Baez, ο Elvis Costello, οι Black Sabbath, o Sting, οι Judas Priest, ο Bryan Ferry και άλλοι. Τη στιγμή που ο Bryan Adams έβγαινε στη σκηνή στη Φιλαδέλφεια, οι U2 τραγουδούσαν στο Λονδίνο το «Sunday Bloody Sunday».

Ακολούθησαν ακόμα περισσότεροι, όπως η Madonna, ο David Bowie, o Elton John, o Eric Clapton, οι Santana κ.α. με τον Paul McCartney, τον David Bowie, τον Pete Townsend, την Allison Moyet και τον Bob Geldof να κλείνουν τη συναυλία στο Wembley, ενώ την αντίστοιχή στη Φιλαδέλφεια έκλεισαν οι Bob Dylan, Keith Richards και Ron Wood.

Η πιο αλησμόνητη πάντως εμφάνιση ήταν αυτή των Queen με τον frontman Freddie Mercury να έχει πάρει εντολή από τον γιατρό να μην καταπονήσει τη φωνή του. Αλλά δεν γινόταν. Γιατί η επικοινωνία του με το κοινό ήταν τέτοια, που έγραψε μια από τις πιο ιστορικές στιγμές της μουσικής. Η συγκεκριμένη εμφάνιση ψηφίστηκε από 60 καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και άλλους ανθρώπους της μουσικής βιομηχανίας, ως η καλύτερη ζωντανή εμφάνιση στην ιστορία της ροκ μουσικής.

Τo Band Aid Τrust, ο οργανισμός που ιδρύθηκε το Ιανουάριο του 1985, από τον Bob Geldof και υπάρχει μέχρι σήμερα, προσπαθεί να προσφέρει ανακούφιση στην πολύπαθη ήπειρο. Ο ίδιος ο Geldof είχε τότε πει πως το Live Aid δεν θα έπρεπε να ξαναπαιχτεί γιατί ήταν μια μοναδική στιγμή. Οι παραγωγοί της Αμερικής μάλιστα έσβησαν το υλικό! Ευτυχώς, το MTV, το είχε κρατήσει γιατί μετά από χρόνια ο Geldof είπε πως το Live Aid μπορεί να αποδειχθεί πιο δυνατό ως ανάμνηση. Και έχει δίκιο.

20 χρόνια μετά, μια παρόμοια συναυλία με τίτλο Live 8 στις χώρες του G8 και στη Νότια Αφρική (Λονδίνο, Παρίσι, Βερολίνο, Ρώμη, Φιλαδέλφεια, Οντάριο, Τσίμπα, Μόσχα, Κορνουάλη, Εδιμβούργο, Γιοχάνεσμπούργκ), με συμμετοχή μεγάλων ονομάτων, έγινε στα πρότυπα του Live Aid. Εκείνη η συναυλία, του 1985, άλλαξε τον τρόπο οργάνωσης των μουσικών δρώμενων και έδωσε στη μουσική ένα επιπλέον νόημα.

Γιατί οι άνθρωποι ενώθηκαν μέσω της μουσικής για πρώτη φορά μετά από χρόνια, για έναν ανώτερο σκοπό. Να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους που ταλαιπωρούνταν πολύ περισσότερο από τους ίδιους. Και έτσι κι έγινε...

 

[maik900]

Η διάσκεψη που έβαλε τέλος στον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο​

Ξεκίνησε στις 17 Ιουλίου του 1945​

Πρόκειται για την τελευταία διασυμμαχική διάσκεψη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που καθόρισε την τύχη της ηττημένης Γερμανίας και τις διαδικασίες για τις μελλοντικές συνθήκες ειρήνης στην Ευρώπη.​

Πραγματοποιήθηκε από τις 17 Ιουλίου μέχρι τις 2 Αυγούστου, με τα αποτελέσματά της ανακοινώνονται στις 26 Ιουλίου με την Διακήρυξη του Πότσνταμ. Στην συνδιάσκεψη συμμετείχαν ο Ιωσήφ Στάλιν, ο Γουίνστον Τσόρτσιλ (αργότερα αντικαταστάθηκε από τον Κλίμεντ Άτλι) και o Χάρι Τρούμαν.​

Πρόεδρος ήταν ο Χάρι Τρούμαν και από την έναρξή της προέκυψαν πολλά και σοβαρά προβλήματα. Ο Στάλιν δυναμίτισε αρκετές φορές την διάσκεψη με την άρνησή του για ανάμειξη των Δυτικών στην Πολωνία, την Ρουμανία και την Ουγγαρία, που ήθελε να μείνουν υπο την επιρροή του. Υπενθύμισε μάλιστα στους συμμάχους, ότι είχαν στην ζώνη επιρροής τους την Ιταλία και την Ελλάδα.

Αυτή η στάση του Στάλιν, οδήγησε πολλές φορές την συνδιάσκεψη ακόμα και στον κίνδυνο της πλήρους αποτυχίας. Στο τέλος όμως, ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, έκανε μια πρόταση και κατέστησε την συμφωνία εφικτή με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Σύμφωνα με αυτήν, η ΕΣΣΔ απέσυρε κάποιες απαιτήσεις της, όπως επιρροή στη Λιβύη, ελεύθερη πρόσβαση στη Μεσόγειο και διεθνοποίηση του Ρουρ. Από την άλλη οι δυτικές δυνάμεις, έμεναν χωρίς κανένα δικαίωμα επέμβασης στη σοβιετική σφαίρα επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη.
Τελικά επήλθε η συμφωνία.

Η Γερμανία χωρίστηκε σε 4 ζώνες κατοχής. Στο πλαίσιο της συνδιάσκεψης, υπογράφτηκε η διακήρυξη στις 26 Ιουλίου του 1945 και αποφασίστηκε η άνευ όρων παράδοση της Ιαπωνίας. Κάτι που η ιαπωνική πλευρά απέρριψε, συνεχίζοντας τον πόλεμο. Ο πόλεμος τερματίστηκε με την ρίψη των ατομικών βομβών στο Ναγκασάκι και στην Χιροσίμα.

Η Συνδιάσκεψη του Πότσνταμ μπορεί να τερμάτισε ουσιαστικά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όμως με τον διαχωρισμό της Γερμανίας σε τέσσερις ζώνες, όπως και τον προσδιορισμό των πολιτικών και οικονομικών αρχών που τέθηκαν ώστε να ορίζουν την κατοχή της, η Γερμανία και ειδικότερα το Βερολίνο, έγινε η πρωτεύουσα ενός κατασκοπικού «παιχνιδιού» και το επίκεντρο ενός πολύ μακροβιότερου πολέμου, του Ψυχρού Πολέμου αναμεσα σε ΕΣΣΔ και ΗΠΑ.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Ο Πύρρος Δήμας κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στην Ατλαντα​

Το δεύτερο από τα 3 χρυσά του μετάλλια​

Ο Πύρρος Δήμας γεννήθηκε στην Χειμμάρα της Βορείου Ηπέιρου και ξεκίνησε να ασχολείται με την Άρση Βαρών το 1978, σε ηλικία 7 ετών. Το 1992, στους Ολυμπιακούς αγώνες της Βαρκελώνης, μαζί με την Βούλα Πατουλίδου κέρδισαν τα μοναδικά χρυσά μετάλλια τις ελληνικής αποστολής.​

Στις 26 Ιουλίου του 1996, ο Πύρρος Δήμας άκουσε ξανά τον ελληνικό ύμνο, ξανακερδίζοντας το χρυσό μετάλλιο στην κατηγορία των 83 κιλών. Το 2000 στο Σίδνεϊ, τα χρυσά μετάλλια έγιναν τρια. Αλλά το πιο γλυκό μετάλλιο, ήρθε στην Αθήνα το 2004, κι ας ήταν χάλκινο. Η υπερπροσπάθεια και η αποθέωση έκαναν τον Πύρρο Δήμα να δακρύσει, την στιγμή που όλη η Ελλάδα υποκλινόταν στην επιμονή του και στην ψυχική του δύναμη...

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Η «Εξέγερση του ουίσκι»​

Στις 7 Αυγούστου του 1794​

To 1794 αγρότες και ιδιοκτήτες αποστακτήριων ξεσηκώθηκαν μαζικά για έναν νέο φόρο στο ουίσκι που επέβαλλε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Τότε πρόεδρος ήταν ο Τζορτζ Ουάσιγκτον.​

Ορισμένες πολιτείες είχαν δημιουργήσει χρέος τον καιρό της επανάστασης. Ο τρόπος λοιπόν να το πληρώσουν ήταν ένας φόρος στο ουίσκι, που όμως αμέσως προκάλεσε αναταραχές. Πολλοί παραγωγοί του ποτού αλλά και οι αγρότες αρνήθηκαν να πληρώσουν τον φόρο. Το 1791, ένας φοροεισπράκτορας σταματήθηκε στον δρόμο από 11 άνδρες που είχαν ντυθεί γυναίκες. Τον έγδυσαν και του έκλεψαν τα πάντα. Η βία δεν άργησε να εξαπλωθεί.

Δυο χρόνια αργότερα, το σπίτι ενός εφοριακού στην Πενσυλβάνια, παραβιάστηκε δυο φορές. Τη δεύτερη βρισκόταν μέσα στο σπίτι, με τους ληστές να ζητούν τα αρχεία του αλλά και την παραίτησή του. Η εξέγερση αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή.
Η σημαία που χρησιμοποίησαν οι εξεγερμένοι

@owlworks.wordpress.com
Δεν συνέβη το ίδιο όμως και το καλοκαίρι του 1794. Η ομοσπονδιακή αστυνομία έστειλε 60 εντάλματα σύλληψης σε 60 παραγωγούς ουίσκι στη Δυτική Πενσυλβάνια και λίγο αργότερα συνόδευσε τον φοροεισπράκτορα στην περιοχή. Όταν ο πρώτος αρνήθηκε να πληρώσει, αστυνομία και εφοριακοί αντιμετώπισαν ένα έξαλλο πλήθος. Ο πρώτος θάνατος δεν άργησε να έρθει κι έτσι η εξέγερση γενικεύτηκε.

Την επόμενη μέρα, 700 άνδρες ζήτησαν την παράδοση του αστυνομικού που σκότωσε τον διαδηλωτή. Εκείνος όμως είχε καταφέρει να διαφύγει. Το αγριεμένο πλήθος έκαψε πολλά κτίρια, ύστερα από περίπου μια ώρα ανταλλαγής πυροβολισμών.

Ο Ουάσιγκτον βλέποντας πως η κατάσταση παίρνει μεγάλες διαστάσεις αναγκάστηκε να στείλει 12.000 άνδρες της πολιτοφυλακής για να καταστείλουν την εξέγερση του ουίσκι στις 7 Αυγούστου του 1794. Τελικά οι επαναστάτες συνθηκολόγησαν και δεν χρειάστηκε να γίνει μάχη. Δυο άνδρες κατηγορήθηκαν για προδοσία αλλά ο Ουάσιγκτον τους έδωσε χάρη.

@wikipedia.org
Η εξέγερση του ουίσκι ήταν σημαντική γιατί ήταν η πρώτη φορά που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δοκιμάστηκε σε διαχείριση μιας κρίσης, με σκοπό όχι μόνο να επιδείξει πυγμή αλλά και ενότητα. Ο φόρος του ουίσκι κράτησε μέχρι το 1802, όταν και καταργήθηκε από τον Τόμας Τζέφερσον. Ο λόγος ήταν απλός. Όλα αυτά τα χρόνια, ήταν σχεδόν αδύνατο για την κυβέρνηση να τον εισπράξει.

 

[karellen]

Πέρισυ σαν σήμερα πέθανε ο σπουδαίος δασκαλος και εκλαϊλευτής της Αστρονομίας Διονύσης Σιμόπουλος.

 

[maik900]

Η θεωρία που άλλαξε τον κόσμο​

Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1905​

Σε ηλικία μόλις 26 ετών, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, διατύπωσε την εξίσωση που έμελλε να αλλάξει τον κόσμο. Αυτό συνέβη στις 27 Σεπτεμβρίου του 1905, όταν στο επιστημονικό περιοδικό «Χρονικά της Φυσικής», δημοσίευσε ένα άρθρο του για τη Θεωρία της Σχετικότητας. Είχε τίτλο «Μήπως η αδράνεια ενός σώματος εξαρτάται από το ενεργειακό του περιεχόμενο;» και παρουσίασε για πρώτη φορά της διάσημη εξίσωση του E=mc².​

Το συμπέρασμα στο οποίο έφτασε ήταν η ισοδυναμία της μάζας και της ενέργειας. Η θεωρία της σχετικότητας προβλέπει ότι κάθε σώμα έχει ενέργεια εξαιτίας της μάζας του. Όταν το σώμα είναι ακίνητο, αυτή ισούται με E=mc², η οποία ονομάστηκε από τον Αϊνστάιν ενέργεια μάζας ηρεμίας. Η ενέργεια που οφείλεται στη μάζα ενός σώματος είναι το άθροισμα της κινητικής ενέργειας και της ενέργειας μάζας ηρεμίας.

Στον νέο κόσμο της Σχετικότητας, η εξίσωση Ε=mc2 (η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο) ανέτρεπε τη Νευτώνεια προσέγγιση, γκρεμίζοντας ολόκληρο το νοητικό και λογικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο είχαν βασιστεί οι τεχνικές μετρήσεις του χρόνου και του μήκους.

Αυτή η θεωρία του Αϊνστάιν, άλλαξε τον κόσμο της φυσικής και στο σύνολό του προς το καλύτερο αλλά οδήγησε και με κάποιο τρόπο στην κατασκευή της ατομικής βόμβας και αργότερα στη χρήση της. Ο ειρηνιστής Αϊνστάιν, δεν μπορούσε να πιστέψει πως μια θεωρία που βοήθησε στην εξέλιξη, είχε γυρίσει μπούμερανγκ. Είχε στείλει αμέτρητες επιστολές στον πρόεδρο Ρούσβελτ αλλά αγνοήθηκε.

Στον φίλο του Σίγκμουντ Φρόυντ, με τον οποίο διατηρούσε αλληλογραφία, έγραψε προφητικά: «ο κόσμος έχει επιθυμία για μίσος και καταστροφή». Η ανακάλυψη του, παρ’ όλη την κακή χρήση της, θεωρείται ως ένα τεράστιο κεφάλαιο στην επιστημονική γνώση, που είναι ανεκτίμητο. Ο Άλμπερτ Αϊνσταιν βραβεύτηκε με Νόμπελ Φυσικής το 1921.

 

[maik900]

Η αρχή των Βαλκανικών Πολέμων​

Στις 4 Οκτωβρίου του 1912​

Στις 30 Σεπτεμβρίου, η Ελλάδα μαζί με τη Βουλγαρία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο, απέστειλαν τελεσίγραφο στη «άρρωστη» τότε, Οθωμανική Αυτοκρατορία, ώστε η τελευταία να διασφαλίσει την αυτονομία των μειονοτήτων τους που ζουν στο έδαφός τους. Η άρνηση της ήταν κάτι το αναμενόμενο, με το τελεσίγραφο αυτό να μένει στην ιστορία ως «Διακοίνωση των Τεσσάρων Χριστιανικών Κρατών». Η κήρυξη του πολέμου έγινε στις 4 Οκτωβρίου του 1912, με την Ελλάδα να εισέρχεται στον πόλεμο την επόμενη μέρα, με πολεμικές ενέργειες στη Μακεδονία και στην ήπειρο.​

Την ίδια μέρα η Βουλγαρία κινήθηκε προς την Ανατολική Θράκη και η Σερβία προς τα Σκόπια και το Μοναστήρι. Την επόμενη μέρα ο ελληνικός στρατός, με επικεφαλής τον διάδοχο Κωνσταντίνο, εισήλθε στην Ελασσόνα και στις 9 Οκτωβρίου επιτέθηκε στις τούρκικες δυνάμεις στη μάχη του Σαρανταπόρου. Μια μέρα ακόμα πέρασε και οι Τούρκοι άρχισαν να εγκαταλείπουν το πεδίο της μάχης.

Ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να βαδίσει προς το Μοναστήρι για να συναντήσει τον Σέρβικο στρατό. Η κυβέρνηση του Ελευθέριου Βενιζέλου διαφώνησε, καθώς θεωρούσε επιτακτική την ανάγκη να κινηθεί ο στρατός προς τη Θεσσαλονίκη, πριν φτάσουν σε αυτήν οι Βούλγαροι. Είναι χαρακτηριστική η περίφημη φράση του Βενιζέλου στον διάδοχο Κωνσταντίνο «σας απαγορεύω να πάτε στο Μοναστήρι, θα πάτε να απελευθερώσετε τη Θεσσαλονίκη».

Στις 18 Οκτωβρίου ένα ελληνικό τορπιβόλο με κυβερνήτη τον υποπλοίαρχο Νικόλαο Βότση εισήλθε στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Τορπίλισε το θωρηκτό «Φεχτι Μπουλέντ» και επί της ουσίας ανάγκασε τον Ταξίν Πασά, να παραδώσει τη Θεσσαλονίκη στον ελληνικό στρατό.
Μετά από διαπραγμάτευση του διάδοχου Κωνσταντίνου που κράτησε περισσότερες από 24 ώρες και έθεσε σε κίνδυνο την κατάληψη της Θεσσαλονίκης, ο Ταξίν Πασάς δέχθηκε τους ελληνικούς όρους. Στις 26 Οκτωβρίου, ανήμερα του πολιούχου Αγιού Δημητρίου, η Θεσσαλονίκη απελευθερώνεται από τους Έλληνες, με τον Κωνσταντίνο να στέλνει μήνυμα στον στρατηγό Τοντώρωφ να διαθέσει τις δυνάμεις του αλλού.

Ο ελληνικός στρατός κατάφερε να απελευθερώσει και τα Ιωάννινα στις 22 Φεβρουαρίου του 1913. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε ηττηθεί κατά κράτος από τη συμμαχία των βαλκανικών κρατώ. Ο Α’ βαλκανικός Πόλεμος έληξε και τυπικά με τη Συνθήκη του Λονδίνου, στις 30 Μαΐου του 1913, που περιλάμβανε:
• παραχώρηση στις χώρες του Βαλκανικού Συνασπισμού όλων των εδαφών δυτικά της Γραμμής Αίνου-Μηδείας
• τη ρύθμιση του καθεστώτος της Αλβανίας από τις Μεγάλες Δυνάμεις, σε επόμενη διάσκεψη
• την παραχώρηση της Κρήτης στους Συμμάχους
• τη ρύθμιση της τύχης των νησιών του Αιγαίου και της χερσονήσου του Άθω από τις Μεγάλες Δυνάμεις (επίσης σε μελλοντική διάσκεψη).
Οι προστριβές μεταξύ Ελλάδας-Βουλγαρίας και Σερβίας-Βουλγαρίας, για τα σύνορα αλλά και για τη διοίκηση της Θεσσαλονίκης, οδήγησαν λίγες μέρες αργότερα στην κήρυξη του Β’ Βαλκανικού Πολέμου, όπου ο αντίπαλος αυτήν φορά ήταν οι Βούλγαροι (συμμαχία Ελλάδας, Σερβίας, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ρουμανίας, Μαυροβουνίου). Ο Β’ Βαλκανικός Πόλεμος τερματίστηκε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου τον Αύγουστο του 1913.

 

[maik900]

Η γιορτή που μετατράπηκε σε πόλεμο​

Πώς επηρέασε τη χούντα των Συνταγματαρχών​

Στις 6 Οκτωβρίου του 1973, ανήμερα της μεγαλύτερης εβραϊκής γιορτής, του Γιοάμ Κιπούρ, το Ισραήλ δέχθηκε ταυτόχρονη επίθεση από την Αίγυπτο, που πέρασε το κανάλι του Σουέζ και από τη Συρία, που εισέβαλλε στα υψίπεδα του Γκολάν. Πρόκειται για την αρχή του 4ου Αραβοϊσραηλινού Πολέμου.​

Με στόχο την ανάκτηση των εδαφών που χάθηκαν στον Πόλεμο των Έξι Ημερών, άλλες δέκα αραβικές χώρες μπαίνουν στον πόλεμο για να βοηθήσουν τη Συρία και την Αίγυπτο. Η διεθνής κοινότητα αιφνιδιάζεται. Πολύ περισσότερο όμως το Ισραήλ, που γνωρίζει συνεχόμενες ήττες και προσπαθεί να ανασυνταχθεί.

Αυτό έγινε στις 10 Οκτωβρίου. Οι Ισραηλινοί ολοκλήρωσαν την επιστράτευση και ανάγκασαν του Σύρους να εγκαταλείψουν τα εδάφη τους. Τέσσερις μέρες αργότερα, έχουν φτάσει σχεδόν μέχρι τη Δαμασκό. Το ίδιο συνέβη και με τους Αιγύπτιους, αφού οι Ισραηλινοί τους νίκησαν στη μάχη του Σουέζ και κατέλαβαν το κανάλι.

Οι Σοβιετικοί ανακοινώνουν πως θα στείλουν στρατεύματα στην περιοχή με την Αμερική να αντιδρά. Το θέμα παίρνει διεθνείς διαστάσεις, ειδικότερα μετά την απόφαση των αραβικών πετρελαιοπαραγωγών χωρών να μειώσουν τις εξαγωγές πετρελαίου στις χώρες που υποστήριζαν το Ισραήλ.

Η διπλωματία σήκωσε μανίκια. Στις 22 Οκτωβρίου η Συρία αποδέχεται κατάπαυση του πυρός. Δυο ημέρες αργότερα το ίδιο θα κάνει και η Αίγυπτος, που βγαίνει ωφελημένη, καθώς ανέκτησε και τον έλεγχο και στις δυο όχθες του Σουέζ.

Ο Πόλεμος του Γιομ Κιπούρ κράτησε ουσιαστικά 16 ημέρες. Η στάση της Ελλάδας φάνηκε όταν ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, αρνήθηκε να επιτρέψει σε αμερικάνικα αεροσκάφη να προσγειωθούν, γιατί θα συμμετείχαν στον πόλεμο στο πλευρό των Ισραηλινών. Αυτή του η άρνηση ήταν για πολλούς και ο λόγος που ανατράπηκε από τον Δημήτριο Ιωαννίδη στις 25 Νοεμβρίου του 1973.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Η συμφωνία της «χαρτοπετσέτας» που καθόρισε την τύχη της Ελλάδας​

Στις 9 Οκτωβρίου του 1944​

Η Ελλάδα στην πρόσφατη ιστορία δεν ήταν ποτέ στην πλευρά των ισχυρών. Υπήρξαν πολλές φορές που η τύχη της καθορίστηκε από αποφάσεις των «μεγάλων». Στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ισχυροί καθόρισαν την τύχη πολλών κρατών. Μέσα σε αυτά, ήταν και η Ελλάδα.​

Οι σύμμαχοι μπορεί να κέρδισαν τον πόλεμο μαζί, αλλά όταν αυτός τελείωσε έπρεπε να κερδίσουν ακόμα έναν. Αυτόν που άρχισε μεταξύ τους για την μοιρασιά των εδαφών που ο καθένας τους θα είχε κάτω από τη σφαίρα της επιρροής τους. Ανάμεσα σε αυτά τα εδάφη ήταν και η Ελλάδα. Το μέλλον της μετά τον φονικότερο πόλεμο της ιστορίας γράφτηκε πάνω σε μια χαρτοπετσέτα.

Ήδη πριν από την απόβαση των συμμάχων τον Ιούνιο του 1944, οι ηγέτες της συμμαχίας κατά του Χίτλερ συναντήθηκαν για πρώτη φορά στην Τεχεράνη τον Νοέμβριο του 1943. Το 1945 πραγματοποιήθηκαν άλλες δυο συναντήσεις, στη Γιάλτα και στο Πότσνταμ.

Λίγους μήνες πριν τη Διάσκεψη της Γιάλτας, έγινε ακόμα μια. Ξεκίνησε στις 9 Οκτωβρίου του 1944 και έμεινε στην ιστορία ως «Τέταρτη Διάσκεψη της Μόσχας». Τα θέματα που συζητήθηκαν σε αυτήν ήταν το μέλλον της Πολωνίας, η είσοδος της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο κατά της Ιαπωνίας και η επιστροφή όλων των Σοβιετικών πολιτών που απελευθερώθηκαν από τους Γερμανούς στην ΕΣΣΔ. Το κυρίως πιάτο όμως ήταν το «μοίρασμα» των Βαλκανίων σε σφαίρες επιρροής.

Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε γράψει στα απομνημονεύματά του πως το «μοίρασμα» αυτό έγινε μέσα σε λίγες στιγμές.

«…έκρινα κατάλληλη τη στιγμή για να δράσω. Εδήλωσα: ''Ας ρυθμίσωμε τις υποθέσεις μας στα Βαλκάνια. Τα στρατεύματά σας ευρίσκονται στη Ρουμανία και στη Βουλγαρία. Έχομε συμφέροντα, αποστολές, πράκτορες σ' αυτές τις χώρες. Ας αποφύγω με την σύγκρουση για ζητήματα ασήμαντα. Σχετικώς προς την Μεγάλη Βρετανία και την Ρωσία τι θα ελέγατε για μια υπεροχή κατά 90% υπέρ υμών στην Ρουμανία, υπεροχή κατά 90% υπέρ ημών στην Ελλάδα και ίση συμμετοχή κατά 50% στην Γιουγκοσλαβία ;".
Ενώ μετεφράζοντο οι λόγοι μου, έγραψα σε μισό φύλλο χαρτιού:
Ρουμανία
Η Ρωσία 90%
Οι άλλοι 10%
Ελλάς
Η Μεγάλη Βρετανία (εν συμφωνία με τις ΗΠΑ) 90%
Η Ρωσία 10%
Γιουγκοσλαβία 50% και 50%
Ουγγαρία 50% και 50%
Βουλγαρία
Η Ρωσία 75%
Οι άλλοι 25%

@wikipedia.org
Έσπρωξα το χαρτί μπροστά στον Στάλιν στον οποίον είχαν δώσει εν τω μεταξύ την μετάφραση. Έγινε μια μικρή παύσις. Έπειτα ο Στάλιν πήρε το μπλε μολύβι του, εχάραξε μια χοντρή γραμμή σαν είδος επιδοκιμασίας και μου επέστρεψε το σημείωμα. Τα πάντα ερρυθμίσθησαν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα όσο εχρειάσθη για να γράψω το σημείωμα αυτό.

Είχαμε, εννοείτω, μελετήσει το ζήτημα προσεκτικά και από μακρού, και άλλωστε δεν μας απησχόλησαν παρά οι συμφωνίες που αφορούσαν την πολεμική περίοδο. Όλα τα ευρύτερα προβλήματα έμεναν για την συνδιάσκεψη της ειρήνης, που ελπίζαμε ότι θα συνεκαλείτο μετά τη νίκη.
Επηκολούθησε μακρά σιωπή. Το χαρτί με την μπλέ γραμμή παρέμενε στο τραπέζι. Τελικά είπα: "Δεν θα έκριναν κάπως κυνικό εκ μέρους μας να ρυθμίζωμε αυτά τα προβλήματα, από τα οποία εξαρτάτω η τύχη εκατομμυρίων υπάρξεων, κατά τρόπον τόσο υπεροπτικό; Ας κάψωμε αυτό το χαρτί". "Όχι, φυλάξτε το" είπε ο Στάλιν».

Τις ημέρες που ακολούθησαν, οι υπουργοί εξωτερικών των δυο χωρών διαπραγματεύτηκαν αυτά τα ποσοστά. Η διαπραγμάτευση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης σε Βουλγαρία και Ουγγαρία στο 80%.

Η επίσημη Σοβιετική ιστορία δεν αμφισβητεί τα εν λόγω γεγονότα. Ούτε την «Συμφωνία των Ποσοστών» που γράφτηκε πάνω σε μια χαρτοπετσέτα. Αρνούνται όμως πως ο Στάλιν συμφώνησε με τον Τσόρτσιλ. Όπως και να έχει και όπως αποδείχτηκε ωστόσο, οι σφαίρες επιρροής ήταν αυτές. Η Ελλάδα έτσι μπήκε στην σφαίρα επιρροής της Μεγάλης Βρετανίας (και των ΗΠΑ) μέσα σε λίγες στιγμές, οι οποίες καθόρισαν το μεταπολεμικό της μέλλον.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

ο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1935​

Επανέφερε την Μοναρχία στην Ελλάδα​

Στις 10 Οκτωβρίου του 1935, σε μια ιδιαίτερα ταραχώδη πολιτική περίοδο για την Ελλάδα, πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι ο Παναγής Τσαλδάρης. Εκείνη την ημέρα λαμβάνει τηλεγράφημα-τελεσίγραφο από τους αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων και συγκεκριμένα, από τον υποστράτηγο Αλέξανδρο Παπάγο, τον πτέραρχο Γ. Ρέππα και τον υποναύαρχο Δ. Οικονόμου. Σε αυτό τον προτρέπουν να παραιτηθεί με τον Τσαλδάρη να υποκύπτει, μην μπορώντας να κάνει διαφορετικά.​

«Εγκέφαλος» του κινήματος θεωρείται ο Γεώργιος Κονδύλης, ο οποίος αμέσως σχημάτισε κυβέρνηση. Ορκίστηκε μάλιστα στην Βουλή την ίδια ημέρα, με τον Τσαλδάρη να αντιδρά για την βίαιη κατάληψη της εξουσίας. Πήρε τους 165 βουλευτές του και αποχώρησε από την αίθουσα.

Οι 82 βουλευτές που έμειναν, ενέκριναν την κατάργηση της αβασίλευτης δημοκρατίας και επανάφεραν το Σύνταγμα του 1911. Όρισαν δε ημερομηνία δημοψηφίσματος για το πολίτευμα στις 3 Νοεμβρίου του 1935. Ο Κονδύλης χρίστηκε πρωθυπουργός και αντιβασιλέας, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αλέξανδρο Ζαΐμη να παραιτείται.

Υπό την απειλή του στρατιωτικού καθεστώτος, στις 3 Νοεμβρίου το δημοψήφισμα δίνει ως αποτέλεσμα την Παλινόρθωση της Μοναρχίας με ποσοστό 97,88% (!), με την βενιζελική παράταξη να απέχει. Στις 25 Νοεμβρίου, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ επιστρέφει στην Ελλάδα και πέντε μέρες αργότερα αναθέτει τον σχηματισμό κυβέρνησης στον Κωνσταντίνο Δεμερτζή. Το στρατιωτικό κίνημα του 1935 σήμανε ουσιαστικά το τέλος της «Δεύτερης Ελληνικής Δημοκρατίας».

 

[maik900]

Η ηρωική και ξεχασμένη μάχη της Μυκόνου​

Στις 11 Οκτωβρίου του 1822​

Το 1822, στο νησί της Μυκόνου, έλαβε χώρα μια αποφασιστική μάχη που αναπτέρωσε το ηθικό των εξεγερμένων Κυκλαδιτών και κατάφερε καίριο, και κυρίως αναπάντεχο, πλήγμα στους Τούρκους κατακτητές.​

Μετά την αποτυχία το οθωμανικού στόλου στις Σπέτσες και στο Ναύπλιο, πάρθηκε η απόφαση να βάλει πλώρη προς την Κρήτη, κάνοντας στάση στη Σούδα. Εκεί έμεινε αρκετό καιρό, μέχρι που στις 8 Οκτωβρίου, ξεκίνησε για την Κωνσταντινούπολη.

Στις 11 Οκτωβρίου μια μοίρα του τουρκικού στόλου εμφανίστηκε στα ανοιχτά της Μυκόνου, με κάποια σκάφη να πλησιάζουν τις ακτές της. Οι ντόπιοι μόλις τα είδαν άρχισαν να ανησυχούν, αφού με ένα τηλεσκόπιο διαπίστωσαν πως σε κάποια από αυτά κυμάτιζαν αλγερινές σημαίες. Μαθημένοι από τις επιδρομές των πειρατών, όπως όλοι οι κάτοικοι των Κυκλάδων, ήταν προετοιμασμένοι να πολεμήσουν για άλλη μια φορά πειρατές και Τούρκους, ώστε να προστατεύσουν το νησί τους.

Σήμανε αμέσως συναγερμός και οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι. Τα εχθρικά πλοία έριξαν λέμβους στη θάλασσα και 100 Αλγερινοί αποβιβάστηκαν στο νησί με σκοπό το πλιάτσικο και την τιμωρία των Μυκονιατών, μετά από εντολή των Τούρκων.
Οι ντόπιοι αντεπιτέθηκαν με χατζάρες και τρομπόνια (όπλα με πλατιά κάννη και μηχανισμό πυριτόλιθου, που χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στην επανάσταση). Επικεφαλής τους λέγεται πως ήταν η αρχόντισσα του νησιού, Μαντώ Μαυρογένους, αν και κάποιοι ιστορικοί αμφισβητούν ότι ήταν παρούσα σε αυτή τη μάχη.

Οι Μυκονιάτες απώθησαν με ευκολία τους Αλγερινούς και τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν στις λέμβους τους. 17 από αυτούς έπεσαν νεκροί, ενώ πολλοί τραυματίστηκαν. Ο τουρκικός στόλος ξεκίνησε τους κανονιοβολισμούς, αλλά ο Καπουδάν Πασάς αποφάσισε πως θα έχανε χρόνο αν έκανε εκ νέου απόβαση στο νησί. Έτσι, αποχώρησε στις 14 Οκτωβρίου, με τους κατοίκους της Μυκόνου να έχουν πετύχει μια σημαντική νίκη για τη συνέχεια του ένοπλου αγώνα.

 

[maik900]

Σαν σήμερα, 22 Οκτωβρίου 1937, γεννήθηκε ο μελωδός της καρδιάς μας, ο καλλιτέχνης που στο σύντομο διάβα του από τη ζωή (έφυγε από τη ζωή στις 17 Σεπτεμβρίου 1982) πρόσφερε μια μεγάλη σε ποιότητα δημιουργία, η οποία παραμένει ζωντανή και συνεπαίρνει με την ίδια δύναμη εδώ και χρόνια, ο Μάνος Λοΐζος....​

Μάνος Λοΐζος: Ένας σπουδαίος μελωδός της καρδιάς και του αγώνα...

...
Σ’ ακολουθώ στην τσέπη σου γλιστράω
σαν διφραγκάκι τόσο δα μικρό
Σ’ ακολουθώ και ξέρω πως χωράω
μες στο λακκάκι που ‘χεις στο λαιμό

Έλα κράτησέ με και περπάτησέ με​

μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μη μ’ αφήνεις μόνο θα χαθώ

Σ’ ακολουθώ και ξέρω πως χωράω​

μες στο λακκάκι που ‘χεις στο λαιμό

Σ’ ακολουθώ και πάνω σου κολλάω​

σαν φανελάκι καλοκαιρινό
Σ’ ακολουθώ σ’ αγγίζω και πονάω
κλείνω τα μάτια και σ’ ακολουθώ

Έλα κράτησέ με και περπάτησέ με​

μες στο μαγικό σου το βυθό
πάρε με μαζί σου στο βαθύ φιλί σου
μη μ’ αφήνεις μόνο θα χαθώ

Σ’ ακολουθώ σ’ αγγίζω και πονάω​

κλείνω τα μάτια και σ’ ακολουθώ
κλείνω τα μάτια και σ’ ακολουθώ....
...Πόσο τρυφερό ο Ερωτικός Μάνος..Κάθε φορά που το ακούω ..Με ραγίζει..μου ξεγυμνώνει την ψυχή.

.......
Ίσως ο πιο εκστατικός και ποιοτικός μουσικοσυνθέτης...Έζησε μόνο 45 χρόνια. Άφησε όμως πίσω του τόσα πολλά. Όχι μόνο μουσική, όχι μόνο ποίηση αλλά και ιδέες και φλόγα και δρόμους… και πέρασε εύκολα απ’ τη μνήμη στην καρδιά. Για να μείνει για πάντα.**. . . **Ο Λοϊζος δεν κατασκεύαζε. Και αν το ήθελε, δεν θα μπορούσε. Γεννούσε. Κι αυτό γιατί έτσι το ένιωθε…». Μίκης Θεοδωράκης. Εξάλλου ένας Μάνος Λοΐζος ποτέ δεν ξεχνιέται (Τάσος Λειβαδίτης). Γιατί ο Μάνος είχε… τη δική του ιστορία....

 

[maik900]

Η μυστηριώδης έκρηξη σε αστικό λεωφορείο της Αθήνας​

39 άνθρωποι τραυματίστηκαν​

Στις 31 Οκτωβρίου του 1985, μια έκρηξη βόμβας σε αστικό λεωφορείο της Αθήνας έγινε η αιτία να τραυματιστούν 39 άνθρωποι και να ξεκινήσει μια πολύ περίεργη υπόθεση για τον εντοπισμό των δραστών.​

Το λεωφορείο εκτελούσε το δρομολόγιο, Ακαδημία – Αργυρούπολη και ξεκίνησε στις 10:40 από την αφετηρία γεμάτο με φοιτητές και μαθητές, που επέστρεφαν από τα φροντιστήρια του κέντρου. Καθώς διέσχιζε την λεωφόρο Βουλιαγμένης, στο ύψος της Δάφνης, σημειώθηκε η έκρηξη, με το λεωφορείο να γίνεται σμπαράλια. 39 από τους επιβαίνοντες τραυματίστηκαν, οι 10 από αυτούς σοβαρά, ενώ ένας εξ αυτών υπέστη ακρωτηριασμό.

Αρκετές ώρες αργότερα, η εφημερίδα «Απογευματινή» δέχτηκε τηλεφώνημα από άγνωστο που ανέφερε ότι είχε τοποθετηθεί βόμβα στο Κολωνάκι, έξω από το σπίτι του μεγαλοβιομήχανου Τσάτσου, στην οδό Κανάρη 15. Ωστόσο, καμία βόμβα δεν βρέθηκε ούτε εξερράγη σε εκείνο το μέρος. Μόνο η βόμβα στο αστικό λεωφορείο.

Την επόμενη μέρα βρέθηκε μια προκήρυξη από την πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση, «Επαναστατική Μαχητική Αριστερά». Με την προκήρυξή της αυτή, αναλάμβανε ουσιαστικά την ευθύνη της έκρηξης στο στο «σπίτι των Τσάτσων», όπως και ανέφερε. Έκρηξη όμως που δεν έγινε ποτέ, με το μυστήριο να περιπλέκεται ακόμα περισσότερο.

Ύστερα από περίπου 17 χρόνια έρευνας και σε συνδυασμό με τα ευρήματα στην γιάφκα της «17 Νοέμβρη», η αστυνομία κατέληξε σε συμπέρασμα. Η οργάνωση που ανέλαβε την ευθύνη είχε πράγματι τοποθετήσει μια βόμβα μπροστά στην κατοικία του μεγαλοβιομήχανου, «καμουφλάροντας» τον μηχανισμό στον δρόμο. Κάποιος περαστικός όμως την βρήκε και νομίζοντας πως είναι κάτι πολύτιμο την πήρε μαζί του, μεταφέροντας τη, στο μοιραίο λεωφορείο όπου και εξερράγη.

Η συγκεκριμένη τρομοκρατική ενέργεια ήταν και η μοναδική της οργάνωσης «ΕΜΑ». Οι αρχές πιστεύουν πως αργότερα τα μέλη της ίδρυσαν την τρομοκρατική οργάνωση «1η Μάη», που ευθύνεται για την απόπειρα δολοφονίας του προέδρου της ΓΣΕΕ, Γιώργου Ραυτόπουλου, αλλά και για την δολοφονία του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Αναστάσιου Βερνάρδου.

 

[maik900]

Το ντεμπούτο ενός οχήματος που απέκτησε φανατικούς θαυμαστές​

Στις 10 Νοεμβρίου του 1885​

Ήταν ακριβώς σαν σήμερα πριν από 138 χρόνια. Ο Gottlieb Wilhelm Daimler είχε μόλις κατασκευάσει και έκανε το ντεμπούτο ενός οχήματος που τον επόμενο αιώνα απέκτησε φανατικούς θαυμαστές που μερικές φορές αρνούνται να οδηγήσουν οποιοδήποτε άλλο όχημα.​

Ο μετέπειτα ιδρυτής της Mercedes λοιπόν εκείνη την ημέρα παρουσίασε την πρώτη μοτοσικλέτα. Η πρώτη μοτοσικλέτα είχε μέγιστη ταχύτητα που έφτανε τα 12 χλμ. την ώρα.

Τον 19ο αιώνα οι Γάλλοι και οι Γερμανοί είχαν πρωτοστατήσει για την κατασκευή της πρώτης μοτοσικλέτας. Ουσιαστικά το πρώτο μοντέλο ήταν ένα ποδήλατο με μια μικρή μηχανή. Οι Γάλλοι ήταν εκείνοι που είχαν βάλει πρώτοι πετάλια και μηχανή στο ποδήλατο, αλλά οι Γερμανοί ήταν εκείνοι που την εξέλιξαν με μια μηχανή εσωτερικής καύσης.

Το όνομα της πρώτης μηχανής ήταν Reitwagen, ένα ποδήλατο με ξύλινο σκελετό, δυο μικρές βοηθητικές ρόδες και σέλα. Ο σχεδιαστής της και μετέπειτα ιδρυτής μιας αυτοκρατορίας στον χώρο των οχημάτων, γεννήθηκε το 1834 στο Σόρντορφ της σημερινής Γερμανίας.

Ήταν από τους πρωτοπόρους στην δημιουργία μηχανών εσωτερικής καύσης και μαζί με τον συνεταίρο του Wilhelm Maybach είχαν ως στόχο να κατασκευάσουν μικρούς κινητήρες υψηλής ταχύτητας που θα μπορούν να τοποθετηθούν σε όλα τα μέσα μετακίνησης.
Μαζί βάλθηκαν να βρουν το κατάλληλο καύσιμο που θα έδινε κίνηση στον τετράχρονο κινητήρα και κατάφεραν να κατασκευάσουν μια μηχανή με εξαιρετική για την εποχή φυσικά, απόδοση.

Από εκεί και πέρα η διαδρομή της εταιρείας που δημιούργησαν λίγο αργότερα αλλά και της μηχανής ως οχήματος είναι λίγο έως πολύ γνωστές. Η μοτοσικλέτα μικρού ή μεγάλου κυβισμού παραμένει ένα δημοφιλές μεταφορικό μέσοι με πολλούς υπέρμαχους. Αν όλοι οδηγούν με προσοχή, τότε η μοτοσικλέτα είναι ένα πολύ χρήσιμο μεταφορικό μέσο.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Η «πλημμύρα του Αγίου Φιλίππου» σε Αθήνα και Πειραιά​

Στις 14 Νοεμβρίου του 1896​

Η θεομηνία που έπληξε την Αθήνα και τον Πειραιά στις 14 Νοεμβρίου του 1896, έμεινε στην ιστορία ως «Πλημμύρα του Αγίου Φιλίππου». Λίγο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η Αθήνα της «Μεγάλης Ιδέας» αλλά και της πτώχευσης δέχθηκε ένα ακόμα πλήγμα.​

Από το πρωί έβρεχε καταρρακτωδώς. Έργα υποδομής υπήρχαν ελάχιστα και η πρωτεύουσα με τους χωμάτινους δρόμους και το ανύπαρκτο αποχετευτικό ήταν ουσιαστικά ανοχύρωτη στην καταιγίδα. Τα ποτάμια του Ιλισσού και του Κηφισού ήταν πάντα έτοιμα να υπερχειλίσουν.

Το μεσημέρι πολλοί δρόμοι είχαν ήδη καταστραφεί. Γέφυρες γκρεμίστηκαν, όπως και μάντρες ή σπίτια. Οι πρώτες πληροφορίες για νεκρούς ήδη ακούγονταν. Το Βατραχονήσι σχεδόν βούλιαξε, ενώ στο Παναθηναϊκό Στάδιο κατέρρευσε η γέφυρα. Μόνο στην συγκεκριμένη περιοχή αναφέρθηκαν 12 νεκροί.

Η Αθήνα αποκόπηκε απ’ όλη της Ελλάδα, ακόμα και από τον Πειραιά, ο οποίος υπέστη κι αυτός μεγάλες καταστροφές. Οι νεκροί έφτασαν τους 40, ενώ κατέρρευσαν και 450 σπίτια. Ο Πειραιάς για δυο ολόκληρες ημέρες φωτιζόταν από τα πλοία του λιμανιού. Η συνοικία Καμίνια ειδικά, μετατράπηκε σε νησί.

Στο στόχαστρο του τύπου βρέθηκε ο τότε πρωθυπουργός Θεόδωρος Δηλιγιάννης. Από την επόμενη κιόλα ημέρα ξεκίνησε έρανος για την αποκατάσταση των πλημμυροπαθών. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος έδωσε 1.500 δραχμές, ενώ ο Ανδρέας Συγγρός πρόσθεσε άλλες 2.000 δραχμές. Τοπ πρώτο μέλημα της κυβέρνησης ήταν η κάλυψη των δυο ποταμιών.

Τα πρώτα έργα στον Ιλισσό ξεκίνησαν περισσότερα από 30 χρόνια αργότερα. Εκείνη την ημερά, στην «Πλημμύρα του Αγίου Φιλίππου», έχασαν την ζωή τους συνολικά 62 άνθρωποι, ενώ υπήρξαν τεράστιες υλικές καταστροφές.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Με περίσσιο θάρρος στις 22 Νοεμβρίου του 1991 ο Freddie Mercury κάλεσε στο σπίτι του τον ατζέντη του Jim Beach, για να ετοιμάσει μια δημόσια δήλωση. Η δήλωση αυτή κυκλοφόρησε την επόμενη μέρα:«Μετά τις τεράστιες εικασίες από τον Τύπο τις τελευταίες δύο εβδομάδες, θα ήθελα να επιβεβαιώσω ότι έχω διαγνωστεί με τον ιό HIV».

Δυο μέρες μετά (24/11/1991) ο Freddie Mercury θα φύγει απ’ την ζωή, έχοντας καταφέρει έστω και στις τελευταίες του στιγμές να αποδεσμευτεί από τον καθωσπρεπισμό της πουριτανής κοινωνίας, η οποία αντιμετώπιζε με σοκ έναν ομοφυλόφιλο καλλιτέχνη, που έπασχε από AIDS.

Μέχρι και σήμερα, δεν έχουμε καταφέρει να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία τον στιγματισμό προς τα άτομα θετικά στον HIV. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν μύθοι, όπως αυτός του συσχετισμού της νόσου του AIDS με την ομοφυλοφιλία. Μύθοι, που έχουν καταρριφθεί και δείχνουν απόλυτα τον υπερσυντηρητισμό, που είναι ακόμα βαθιά ριζωμένος στις συνειδήσεις των ανθρώπων.

 

[maik900]

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Τα «Δεκεμβριανά» και ο εμφύλιος πόλεμος της Αθήνας μετά την κατοχή​

Στις 4 Δεκεμβρίου του 1944​

Μετά την αποχώρηση των κατοχικών δυνάμεων, στην Ελλάδα δημιουργήθηκε ένα «κενό» εξουσίας, που έσπευσαν να το γεμίσουν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αλλά και οι δημοκρατικές δυνάμεις. Οι πρώτοι είχαν ισχυρό στρατιωτικό σκέλος, σε αντίθεση με τις δημοκρατικές δυνάμεις που στηρίζονταν περισσότερο στους Βρετανούς συμμάχους. Η επιρροή του ΚΚΕ στον κόσμο είχε αυξηθεί λόγω των αντιστασιακών κατορθωμάτων την περίοδο της κατοχής.​

Ο Γεώργιος Παπανδρέου επέστρεψε στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου και σχημάτισε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, όπου συμμετείχαν και 6 υπουργοί που προέρχονταν από το ΕΑΜ. Στις 5 Νοεμβρίου, ο Παπανδρέου ανακοίνωσε ότι σε συνεννόηση με τις βρετανικές δυνάμεις, ο ΕΛΑΣ και ο ΕΔΕΣ θα αποστρατεύονταν μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου.

Στο ΚΚΕ δεν άρεσε αυτή η απόφαση. Η αποστράτευση θα του έπαιρνε το μόνο ισχυρό χαρτί που είχε για την διεκδίκηση της εξουσίας. Ίσως έψαχνε και αφορμή. Οι υπουργοί αποσύρθηκαν από την κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας και όλα οδηγούνταν σε σύγκρουση. Στις 3 Δεκεμβρίου το ΚΚΕ οργάνωσε συλλαλητήριο παρά την απαγόρευση. Σε αυτό συμμετείχαν από 100.000 έως και 500.000 άνθρωποι, σύμφωνα με κάποιες πηγές. Οι δυνάμεις ασφαλείας έπνιξαν στο αίμα την διαδήλωση, με τους νεκρούς να φτάνουν τους 30 και οι τραυματίες τους 148.

Στις 4 Δεκεμβρίου, μετά τις κηδείες των θυμάτων έγινε νέο συλλαλητήριο όπου οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν με τον αριθμό των νεκρών να ανεβαίνει. Το ΕΑΜ ήλεγχε σχεδόν όλη την Αθήνα, εκτός από το κέντρο. Ο Γεώργιος Παπανδρέου παραιτήθηκε αλλά πείστηκε από τους Άγγλους να παραμείνει στη θέση του.

Η κυβέρνηση είχε στην διάθεσή της 10.000 μάχιμους άντρες, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν οι άνδρες της εμπειροπόλεμης 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας, που είχε έλθει με δάφνες από το Ρίμινι με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο (θείο του πρώην υπουργού Οικονομικών και στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδη Τσακαλώτου) και οι Βρετανοί.

Ο ΕΛΑΣ προσπάθησε να αφοπλίσει τις αστυνομικές υπηρεσίες. Οι μάχες ήταν σκληρές και οι Βρετανοί κατάλαβαν ότι βρίσκονταν σε δύσκολη θέση, ζητώντας ενισχύσεις. Μονάδες από το ιταλικό μέτωπο έφτασαν στην Αθήνα, για να βοηθήσουν στην «μάχη της Αθήνας». Οι κυβερνητικές δυνάμεις κέρδιζαν συνεχώς έδαφος, με τις οδομαχίες στην Ομόνοια, στου Ψυρρή και στο Μεταξουργείο να είναι σφοδρότατες.

Ο Τσόρτσιλ ήρθε στην Αθήνα ανήμερα των Χριστουγέννων, με σκοπό να λύσει το πρόβλημα με πολιτικά μέσα. Με αλλεπάλληλες συσκέψεις, στις οποίες συμμετείχε και το ΕΑΜ, ο Τσόρτσιλ έπεισε όλες τις πλευρές να ορίσει Αντιβασιλέα ο εξόριστος Βασιλιάς Γεώργιος Β’ και συγκεκριμένα τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Δαμασκηνό. Το ΚΚΕ διαφώνησε και ζήτησε δημοψήφισμα και εκλογές, συγχρόνως με την διάλυση της χωροφυλακής και την εκδίωξη των δοσίλογων. Οι όροι του απορρίφθηκαν απ’ όλους.

Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός τελικά διορίστηκε ως Αντιβασιλέας και ο Παπανδρέου παραιτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου. Πέντε ημέρες αργότερα ο ΕΛΑΣ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα. Στις 12 Φεβρουαρίου, τα «Δεκεμβριανά» έληξαν και τυπικά, με την «Συμφωνία της Βάρκιζας». Το ΕΑΜ ηττήθηκε και στρατιωτικά αλλά και πολιτικά. Ωστόσο ο Εμφύλιος που θα ακουλουθούσε μέχρι το 1949, θα ήταν πολύ πιο αιματηρός.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Η ίδρυση της δισκογραφικής που έφερε επανάσταση στη μουσική​

Και στις φυλετικές διακρίσεις​

​

H Motown είναι η θρυλική δισκογραφική εταιρεία που έδωσε «ψυχή» στη λεγόμενη «μαύρη» μουσική, αναδεικνύοντας τη Soul αλλά και τη Jazz και την Blues.​

Ιδρύθηκε σαν σήμερα, στις 12 Ιανουαρίου του 1959 στο βιομηχανικό και γεμάτο εργάτες, Ντιτρόιτ. O Berry Gordy Jr. δανείστηκε 800 δολάρια από τους γονείς και στη δεύτερη προσπάθεια του να γίνει επιχειρηματίας, πέτυχε και με το παραπάνω. Εμπνεύστηκε το όνομα της εταιρείας, το Motown, από το παρατσούκλι της πόλης του Ντιτρόιτ, που είναι το Motor Town, λόγω των πολλών αυτοκινητοβιομηχανιών που υπήρχαν στην πόλη.

Η εταιρεία κατάφερε να αναδείξει πολλούς γνωστούς τραγουδιστές και συγκροτήματα όπως ο Marvin Gaye, ο Smokey Robinson, οι Jackson 5, οι Supremes, ο Stevie Wonder, η Diana Ross και πολλοί άλλοι, που έμειναν στις καρδιές εκατομμυρίων θαυμαστών, μέσα και έξω από τις ΗΠΑ, από κάθε φυλή και κοινωνική τάξη. Γιατί η ίδρυση της Motown δεν έκανε μόνο καλό στη μουσική αλλά και στην καλυτέρευση των φυλετικών διακρίσεων που τη δεκαετία του ’60 ήταν ιδιαίτερα τεταμένες. Πως; Με μια μίξη της pop με τη soul, που αγαπήθηκε από το «λευκό κοινό» και έφερε κόσμο και μουσικούς πολύ πιο κοντά.

Για 20 περίπου χρόνια, η Motown κρατούσε τα ηνία στη δισκογραφία γύρω από τη «μαύρη» μουσική. Ίσως έπαιζε και μόνη της. Όμως, μετά την ακμή έρχεται και η παρακμή, το κρίμα στην υπόθεση είναι ότι η παρακμή της οφείλεται σε μια αποτυχημένη απόφαση του ιδρυτή της. Ήταν όταν αποφάσισε να μεταφέρει την έδρα της από το Ντιτρόιτ στο Λος Άντζελες, λίγο πριν το 1970. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους, καθώς η εταιρεία έχασε την κοινωνική της αναφορά, που ήταν η πολυπληθής μαύρη κοινότητα τους εργατικού Ντιτρόιτ.

Η παρακμή ήταν σταδιακή και ολοκληρώθηκε το 1988, όταν ο Berry Gordy Jr. την πούλησε στην MCA, έναντι 61 εκατομμυρίων δολαρίων. Σήμερα, η εταιρεία αποτελεί label της Universal και προμοτάρει τις νέες τάσεις στη «μαύρη» μουσική, όπως την R&B και τη Hip Hop.

 

[maik900]

Η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821​

Η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821​

Κανείς δεν το περίμενε​

Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ Δημοσίευση 15/1/2021 | 00:21​

Σχολιάστε

Λίγο μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, οι Έλληνες έκπληκτοι άκουσαν πως το πρώτο κράτος που αναγνώρισε τους επαναστατημένους Έλληνες και το δικαίωμα τους για αυτοδιάθεση, ήταν μια χώρα της Καραϊβικής. Η χώρα, που σήμερα είναι η πιο φτωχή χώρα της αμερικανικής ηπείρου, έστειλε στις 15 Ιανουαρίου μια επιστολή, μέσω του τότε προέδρου Ζαν Πιερ Μπουαγέ. Η χώρα αυτή ήταν η Αϊτή, το Χαΐτιον, όπως το έλεγαν τότε οι Έλληνες. Όσοι το γνώριζαν βέβαια.​

Η επιστολή είχε έρθει ως απάντηση σε μια άλλη του Αδαμάντιου Κοραή, αλλά και άλλων επιφανών Ελλήνων που βρίσκονταν στο Παρίσι, με την οποία ζητούσε βοήθεια. Η Αϊτή ήταν ανέκαθεν μια φτωχή χώρα που η γεωγραφική της απόσταση δεν της επέτρεπε έμπρακτη βοήθεια. Όμως ο Μπουαγέ απάντησε με έναν ένθερμο και συγκινητικό τρόπο, δείχνοντας σεβασμό και πίστη στην μακρινή ελληνική εξέγερση.
Η επιστολή έγραφε:
Ζαν Πιερ Μπουαγέ, πρόεδρος του Χαϊτίου, προς τους Πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην.
Εις τα Παρίσια

Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.

Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.

Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου , εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην. επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ής προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.

Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, άς λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας
Μπoυαγέ...

Για να δείξει και έμπρακτα την στήριξη της υπερέβαλλε εαυτόν και έστειλε συμβολικά 45 τόνους καφέ ως ένα μέσο ανταλλαγής και 100 Αϊτινούς στρατιώτες. Δυστυχώς, κανένας απ’ αυτούς δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα, αφού όλοι πεθάναν κατά την διάρκεια του μακρινού ταξιδιού.

Η Αϊτή ιστορικά ήταν η πρώτη χώρα που κατήργησε την δουλεία και κυβερνήθηκε από μαύρους. Ήταν ανεξάρτητη από την Γαλλία μόλις από το 1804. Όμως ακόμα και σήμερα, σχεδόν 220 χρόνια μετά, παραμένει η πιο φτωχή χώρα του δυτικού ημισφαιρίου.
Η Ελλάδα φαίνεται πως δεν ξέχασε αυτήν την πράξη. Το 2010, όταν ένας ισχυρός σεισμός βύθισε την Αϊτή στην καταστροφή, έστειλε πρώτη βοήθεια, αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την γενναία και δίκαιη πράξη της Αϊτής στις 15 Ιανουαρίου του 1822.