Περιπέτεια στον Δρόμο του Μεταξιού στην Τουρκία
- Thread starter R.E.H
- Ημερομηνία δημιουργίας
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Η προετοιμασία
Ένα ταξίδι που έχει καθυστερήσει ένα χρόνο, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ ….
Η απόφαση πάρθηκε σχεδόν ένα μήνα πριν αναχωρήσουμε, έγιναν οι απαραίτητες προετοιμασίες στο μηχανάκι ώστε να είναι ετοιμοπόλεμο(δηλαδή αλλαγή λαδιού και φίλτρου και ρύθμιση βαλβίδων), αγοράστηκε και εξοπλισμός για την κόρη που θα με συντρόφευε σε αυτό το ταξίδι και φύγαμε για οικογενειακές διακοπές …
Ο πολύ καλός φίλος Σπύρος ακα Elifain επιμελήθηκε κάποιων σκίτσων για το ταξίδι που θα χρησιμοποιηθούν για να φτιάξουμε αναμνηστικά …
Ο Σπύρος είχε κάνει και το σκίτσο από το προηγούμενο ταξίδι στην Τουρκία καθώς και άλλο ένα για την Τυνησία αλλά αυτό το ταξίδι δεν έγινε, μας πρόλαβαν οι εξελίξεις το 2020 και αναβλήθηκε για κάποια στιγμή στο μέλλον …
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω και την δουλειά που έκανε η σύζυγος του άλλου φίλου Νίκου ακα Νοε που επιμελήθηκε το χρώματα στα παραπάνω σκίτσα από το προηγούμενα ταξίδια !!!
Ότι και να πώ και για αυτούς τους φίλους είναι λίγο και θα τους είμαι για πάντα ευγνώμων !!!
Είχαμε αποφασίσει να φύγουμε γύρω στο Δεκαπενταύγουστο χωρίς να έχουμε ορίσει ακριβή ημερομηνία …
Μέχρι να έρθει η ώρα του ταξιδιού είχαμε να πάμε για οικογενειακές διακοπές …
Το ταξίδι των διακοπών ξεκίνησε άσχημα μιας και το καράβι που θα μας πήγαινε στην Ρόδο έμεινε και ρυμουλκήθηκε πίσω στο λιμάνι του Πειραιά όπου επισκευάστηκε και ξεκίνησε εκ νέου …
27 ώρες διήρκησε το ταξίδι, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα να έχει πάθει την βλάβη μεσοπέλαγα και όχι κοντά στον Πειραιά, οπότε όλα καλά …
Οι μέρες των διακοπών κυλούν αργά και ανέμελα και το ταξίδι μοιάζει τόσο μακρινό …
Όλα τα ωραία έχουν και ένα τέλος όπως και οι διακοπές μας, αλλά κάτι ωραίο τελειώνει και κάτι άλλο όμορφο ξεκινάει σε αυτή την ζωή …
Με την επιστροφή μας έγιναν και οι τελευταίες προετοιμασίες και ενώ είχαμε πεί ότι θα ξεκινούσαμε ανήμερα την Παναγίας με προορισμό το Τσανάκαλε, τελικά φύγαμε το απόγευμα της προηγούμενης για να κερδίσουμε κάποιες ώρες …
Ένα ταξίδι που έχει καθυστερήσει ένα χρόνο, αλλά κάλιο αργά παρά ποτέ ….
Η απόφαση πάρθηκε σχεδόν ένα μήνα πριν αναχωρήσουμε, έγιναν οι απαραίτητες προετοιμασίες στο μηχανάκι ώστε να είναι ετοιμοπόλεμο(δηλαδή αλλαγή λαδιού και φίλτρου και ρύθμιση βαλβίδων), αγοράστηκε και εξοπλισμός για την κόρη που θα με συντρόφευε σε αυτό το ταξίδι και φύγαμε για οικογενειακές διακοπές …
Ο πολύ καλός φίλος Σπύρος ακα Elifain επιμελήθηκε κάποιων σκίτσων για το ταξίδι που θα χρησιμοποιηθούν για να φτιάξουμε αναμνηστικά …
Ο Σπύρος είχε κάνει και το σκίτσο από το προηγούμενο ταξίδι στην Τουρκία καθώς και άλλο ένα για την Τυνησία αλλά αυτό το ταξίδι δεν έγινε, μας πρόλαβαν οι εξελίξεις το 2020 και αναβλήθηκε για κάποια στιγμή στο μέλλον …
Δεν θα μπορούσα να παραλείψω και την δουλειά που έκανε η σύζυγος του άλλου φίλου Νίκου ακα Νοε που επιμελήθηκε το χρώματα στα παραπάνω σκίτσα από το προηγούμενα ταξίδια !!!
Ότι και να πώ και για αυτούς τους φίλους είναι λίγο και θα τους είμαι για πάντα ευγνώμων !!!
Είχαμε αποφασίσει να φύγουμε γύρω στο Δεκαπενταύγουστο χωρίς να έχουμε ορίσει ακριβή ημερομηνία …
Μέχρι να έρθει η ώρα του ταξιδιού είχαμε να πάμε για οικογενειακές διακοπές …
Το ταξίδι των διακοπών ξεκίνησε άσχημα μιας και το καράβι που θα μας πήγαινε στην Ρόδο έμεινε και ρυμουλκήθηκε πίσω στο λιμάνι του Πειραιά όπου επισκευάστηκε και ξεκίνησε εκ νέου …
27 ώρες διήρκησε το ταξίδι, θα μπορούσε να είναι και χειρότερα να έχει πάθει την βλάβη μεσοπέλαγα και όχι κοντά στον Πειραιά, οπότε όλα καλά …
Οι μέρες των διακοπών κυλούν αργά και ανέμελα και το ταξίδι μοιάζει τόσο μακρινό …
Όλα τα ωραία έχουν και ένα τέλος όπως και οι διακοπές μας, αλλά κάτι ωραίο τελειώνει και κάτι άλλο όμορφο ξεκινάει σε αυτή την ζωή …
Με την επιστροφή μας έγιναν και οι τελευταίες προετοιμασίες και ενώ είχαμε πεί ότι θα ξεκινούσαμε ανήμερα την Παναγίας με προορισμό το Τσανάκαλε, τελικά φύγαμε το απόγευμα της προηγούμενης για να κερδίσουμε κάποιες ώρες …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Πρώτη ημέρα ταξιδιού (Δευτέρα 14 Αυγούστου 2023)
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 232.
Ξεκινήσαμε να φορτώνουμε το μηχανάκι αργά το μεσημέρι αλλά λίγο μια ξαφνική μπόρα λίγο η υγρασία που ακολούθησε μετά μας έβγαλε εκτός προγράμματος με αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε αργότερα από ότι θα θέλαμε …
Αφού την φορτώσαμε ρυθμίσαμε την προφόρτιση της πίσω ανάρτησης αν και θα το έβλεπα και στον δρόμο και την καβάλησε ο γιός μαζί με την κόρη για να δώ αν η αλυσίδα χρειάζεται κάποια ρύθμιση αλλά ο τζόγος που έπρεπε να έχει ήταν μια χαρά …
Το Himalayan φορτωμένο ως εκεί που δεν παίρνει, αλλά αυτό εκεί τα υπομένει όλα αδιαμαρτύρητα και καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να μας ταξιδέψει όσο πιο άνετα μπορεί …
Βέβαια υπάρχουν στιγμές όπως αυτή μιας προσπέρασης σε νταλίκα στην ανηφόρα στο Μαρτίνο που θα μπορούσε χαλαρά να είναι σκηνή από ταινία του Αγγελόπουλου !!!
Ξεκινήσαμε σχετικά αργά κατά τις 18:30 από την Αθήνα και η νύχτα μας βρήκε να διανυκτερεύουμε στην Λαμία …
Λόγω του φορτώματος το φανάρι φέγγει πιο ψηλά από ότι συνήθως και θα πρέπει με την πρώτη ευκαιρία να το κοιτάξω.
Είναι απίστευτα τα τοπία που μπορείς να δείς ακόμα και ταξιδεύοντας από την εθνική οδό αν οι ταχύτητες είναι μικρές …
Από την άλλη δεν είναι και εύκολο να ταξιδεύεις με χαμηλή ταχύτητα για τόσο μεγάλα διαστήματα …
Αλλά έχουμε πεί ότι σε αυτό το ταξίδι θα γνωρίσουμε τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλο καλύτερα και ο καταλύτης για όλα αυτά θα είναι το Himalayan !!!
Η σύζυγος έχει αναλάβει την επιμέλεια του ταξιδιού.
Μιάμιση ώρα μετά η πρώτη στάση μας βρίσκει στα ΣΕΑ της Αταλάντης για να ενημερωθεί η σύζυγος ότι θα πρέπει να μας βρεί ξενοδοχείο σε απόσταση μιας ώρας από εκεί που ήμασταν και εμείς να ξεμουδιάσουμε λίγο αλλά και να δροσιστούμε …
Δίχως να χάσει στιγμή η καλή μου μας βρήκε και μας έκλεισε στην Λαμία, όπου φτάσαμε σχεδόν μια ώρα μετά, παρκάραμε, ξεφορτώσαμε, αλλάξαμε και βγήκαμε βόλτα στην πόλη προς αναζήτηση ενός πρόχειρου δείπνου, το οποίο συνοδεύτηκε και από ένα παγωμένο γιαούρτι που μοιραστήκαμε …
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, επικοινωνία με τους αγαπημένους που αφήσαμε πίσω μας και αφεθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα να μας ταξιδέψει και αυτός με την σειρά του σε μέρη μακρινά, μέρη ονειρεμένα …
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 232.
Ξεκινήσαμε να φορτώνουμε το μηχανάκι αργά το μεσημέρι αλλά λίγο μια ξαφνική μπόρα λίγο η υγρασία που ακολούθησε μετά μας έβγαλε εκτός προγράμματος με αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε αργότερα από ότι θα θέλαμε …
Αφού την φορτώσαμε ρυθμίσαμε την προφόρτιση της πίσω ανάρτησης αν και θα το έβλεπα και στον δρόμο και την καβάλησε ο γιός μαζί με την κόρη για να δώ αν η αλυσίδα χρειάζεται κάποια ρύθμιση αλλά ο τζόγος που έπρεπε να έχει ήταν μια χαρά …
Το Himalayan φορτωμένο ως εκεί που δεν παίρνει, αλλά αυτό εκεί τα υπομένει όλα αδιαμαρτύρητα και καταβάλει μεγάλη προσπάθεια να μας ταξιδέψει όσο πιο άνετα μπορεί …
Βέβαια υπάρχουν στιγμές όπως αυτή μιας προσπέρασης σε νταλίκα στην ανηφόρα στο Μαρτίνο που θα μπορούσε χαλαρά να είναι σκηνή από ταινία του Αγγελόπουλου !!!
Ξεκινήσαμε σχετικά αργά κατά τις 18:30 από την Αθήνα και η νύχτα μας βρήκε να διανυκτερεύουμε στην Λαμία …
Λόγω του φορτώματος το φανάρι φέγγει πιο ψηλά από ότι συνήθως και θα πρέπει με την πρώτη ευκαιρία να το κοιτάξω.
Είναι απίστευτα τα τοπία που μπορείς να δείς ακόμα και ταξιδεύοντας από την εθνική οδό αν οι ταχύτητες είναι μικρές …
Από την άλλη δεν είναι και εύκολο να ταξιδεύεις με χαμηλή ταχύτητα για τόσο μεγάλα διαστήματα …
Αλλά έχουμε πεί ότι σε αυτό το ταξίδι θα γνωρίσουμε τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλο καλύτερα και ο καταλύτης για όλα αυτά θα είναι το Himalayan !!!
Η σύζυγος έχει αναλάβει την επιμέλεια του ταξιδιού.
Μιάμιση ώρα μετά η πρώτη στάση μας βρίσκει στα ΣΕΑ της Αταλάντης για να ενημερωθεί η σύζυγος ότι θα πρέπει να μας βρεί ξενοδοχείο σε απόσταση μιας ώρας από εκεί που ήμασταν και εμείς να ξεμουδιάσουμε λίγο αλλά και να δροσιστούμε …
Δίχως να χάσει στιγμή η καλή μου μας βρήκε και μας έκλεισε στην Λαμία, όπου φτάσαμε σχεδόν μια ώρα μετά, παρκάραμε, ξεφορτώσαμε, αλλάξαμε και βγήκαμε βόλτα στην πόλη προς αναζήτηση ενός πρόχειρου δείπνου, το οποίο συνοδεύτηκε και από ένα παγωμένο γιαούρτι που μοιραστήκαμε …
Επιστροφή στο ξενοδοχείο, επικοινωνία με τους αγαπημένους που αφήσαμε πίσω μας και αφεθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα να μας ταξιδέψει και αυτός με την σειρά του σε μέρη μακρινά, μέρη ονειρεμένα …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Δεύτερη ημέρα ταξιδιού (Τρίτη 15 Αυγούστου 2023)
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 616.
Τελικά ο Μορφέας είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις και καθυστέρησε να μας επισκεφθεί, τουλάχιστον εμένα.
Λίγο το άγχος για το ταξίδι, λίγο η ανυπομονησία με έκαναν να στριφογυρίζω στο κρεβάτι …
Ούτε ο οβελίας στην σούβλα το Πάσχα δεν φέρνει τόσες βόλτες !!!
Χτυπάει το ξυπνητήρι και δεν έχω κοιμηθεί ούτε 4 ώρες καλά καλά, το κλείνω και προσπαθώ να ξανακοιμηθώ αλλά μάταια, το μυαλό δούλευε υπερωρίες …
Εν τω μεταξύ είχε ξυπνήσει και η μικρή, οπότε το πήραμε απόφαση και κατεβήκαμε κατά τις 7:30 για πρωινό και έξτρα καφέ για μένα.
Στην συνέχεια επιστρέφουμε στο δωμάτιο μαζεύουμε τα πράγματα μας τα φορτώνουμε στο μηχανάκι που εν τω μεταξύ το είχα φέρει μπροστά στο ξενοδοχείο και στις 8:45 πατάμε μίζα και ξεκινάμε …
Η θερμοκρασία αρκετά καλή για Αυγουστιάτικο πρωινό και αρχίζουμε να μαζεύουμε τα χιλιόμετρα αργά αργά …
Είπαμε αυτό το ταξίδι θα μπορούσε να είναι ταινία του Αγγελόπουλου εχθές ήταν οι ανηφόρες στο Μαρτίνο ενώ σήμερα ήταν οι ανηφόρες μετά την Γλύφα …
Το Himalayan πάντως προς τιμήν του δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ, έσκυβε το φανάρι και στύλωνε τις ρόδες του και προχώραγε αργά μεν αλλά σταθερά και τα 25 μουλαράκια του ήταν εκεί και έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό !!!
Η πρώτη στάση έγινε στα ΣΕΑ της Νίκαιας για να ξεδιψάσουν τα ατίθασα μουλαράκια της μηχανής και εμείς να ξεμουδιάσουμε λιγάκι και να πάρουμε και να απαντήσουμε και κανένα τηλέφωνο λόγω της ημέρας …
Η στάση ήταν ολιγόλεπτη και πολύ σύντομα βρεθήκαμε και πάλι στον δρόμο με βόρεια κατεύθυνση.
Το παράδοξο είναι ότι δεν ήμασταν και το πιο αργό όχημα στον δρόμο, υπήρχαν αρκετά που πήγαιναν με χαμηλότερη ταχύτητα …
Η δεύτερη στάση έγινε στα ΣΕΑ του Κορινού όπου και επικοινωνήσαμε με τον καλό φίλο Νίκο για να περάσουμε να τον δούμε, ο Νίκος παλιός ενφιλντάς και νύν κάτοχος γνωστής Βαυαρικής μάρκας έμενε λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη.
Φτάσαμε στην εξοχή κατά τις 1 και κάτσαμε καμιά ωρίτσα και τα λέγαμε, εγώ με τον Νίκο δηλαδή η Μαρία είπε δεν είπε 5 λέξεις …
Αρνηθήκαμε οποιαδήποτε πρόταση για να κάτσουμε για φαγητό όσο πιο ευγενικά μπορούσαμε και σιγά σιγά μαζέψαμε τα πράγματα μας ανεβήκαμε στο ατίθασο άτι μας και συνεχίσαμε τον δρόμο μας αυτήν την φορά προς τα ανατολικά !!!
Είχε μεσημεριάσει και η θερμοκρασία ήταν οριακά ανεκτή, ειδικά όταν περνάγαμε την μεγάλη Βόλβη το κοκτέιλ υψηλής θερμοκρασίας (38 βαθμούς έδειξε το θερμόμετρο της μηχανής) με την εξίσου υψηλή υγρασία έκαναν την κατάσταση αρκετά δύσκολη …
Είχαμε φτάσει στο σημείο να καταλαβαίνουμε και την παραμικρή αλλαγή στην θερμοκρασία και πέφταμε μέσα είτε η αλλαγή ήταν προς τα πάνω είτε προς τα κάτω χωρίς να χρειαστεί να ρίξουμε μια ματιά στο θερμόμετρο …
Τι μεγάλη διαφορά μπορούν να κάνουν 1-2 βαθμοί είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω !!!
Η ώρα πέρναγε και τα στομάχια μάς είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται εντόνως, αλλά στην Εγνατία δεν έχεις πολλές επιλογές …
Μόλις είδαμε την καντίνα στο πάρκινγκ πρίν φτάσουμε στην Καβάλα σταματάμε και με συνοπτικές διαδικασίες καταβροχθίζουμε 2 βρώμικα με συνοδεία Coca-Cola …
Αυτό ήταν τα στομάχια μας έστρωσαν μεν αλλά εμείς βαρύναμε και άντε τώρα να οδηγήσεις κάτω από τον καυτό ήλιο …
Ευτυχώς την κατάσταση έσωσαν οι στροφές πριν και μετά την Καβάλα, εννοείτε βέβαια ότι στο μενού υπήρχαν και ανηφόρες αλλά και κατηφόρες …
Ασταμάτητοι ήμασταν, ειδικά στις κατηφόρες, δεν μας έπιανε κανείς !!!
Στίς ανηφόρες θυμίζαμε χελώνες, όλα σε αργή κίνηση …
Περνάμε την Καβάλα και αρχίζουμε να ψάχνουμε που θα ξεδιψάσουμε το μηχανάκι μας …
Σε κάποια έξοδο πρίν την Ξάνθη βλέπουμε πινακίδα για καύσιμα και αφήνουμε την Εγνατία προς αναζήτηση βενζινάδικου βρίσκουμε δύο και είναι και τα δύο κλειστά λόγω της ημέρας μάλλον!!!
Συνεχίζουμε με κατεύθυνση προς Ξάνθη και σχεδόν 20 χιλιόμετρα μετά βρίσκουμε …
Ανεφοδιαζόμαστε και συνεχίζουμε από Εγνατία και πάλι προς τα σύνορα, η ώρα περνάει πιο γρήγορα από ότι εμείς καλύπτουμε τα χιλιόμετρα και σύντομα καταλαβαίνουμε ότι δεν θα μπορέσουμε να τα περάσουμε σήμερα …
Στάση σε έναν από τα λίγα πάρκινγκ που υπάρχουν στην Εγνατία και επικοινωνία με την βάση για ενημέρωση της κατάστασης αλλά και για περαιτέρω οδηγίες για το βραδινό κατάλυμα μας !!!
Λίγα λεπτά αργότερα η αγαπημένη σύζυγος στέλνει μήνυμα με την διεύθυνση του ξενοδοχείου …
40 λεπτά αργότερα είχαμε φτάσει και ξεφορτώναμε …
Μετά από ένα καφεδάκι και ένα ντουζάκι είχαμε χαλαρώσει και το μόνο που θέλαμε ήταν να την πέσουμε για ύπνο …
Το βραδινό μας ήταν από ένα κρουασάν και μερικά μπισκότα που είχαμε μαζί μας …
Αυτή την φορά είχαμε κλείσει ραντεβού με τον Μορφέα.
Η κούραση και η εξάντληση της ημέρας καθώς και οι λιγοστές ώρες ύπνου το προηγούμενο βράδυ έκαναν την δουλειά τους και ο Μορφέας ήρθε στην ώρα του, ούτε Άγγλος τζέντλεμαν να ήταν …
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 616.
Τελικά ο Μορφέας είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις και καθυστέρησε να μας επισκεφθεί, τουλάχιστον εμένα.
Λίγο το άγχος για το ταξίδι, λίγο η ανυπομονησία με έκαναν να στριφογυρίζω στο κρεβάτι …
Ούτε ο οβελίας στην σούβλα το Πάσχα δεν φέρνει τόσες βόλτες !!!
Χτυπάει το ξυπνητήρι και δεν έχω κοιμηθεί ούτε 4 ώρες καλά καλά, το κλείνω και προσπαθώ να ξανακοιμηθώ αλλά μάταια, το μυαλό δούλευε υπερωρίες …
Εν τω μεταξύ είχε ξυπνήσει και η μικρή, οπότε το πήραμε απόφαση και κατεβήκαμε κατά τις 7:30 για πρωινό και έξτρα καφέ για μένα.
Στην συνέχεια επιστρέφουμε στο δωμάτιο μαζεύουμε τα πράγματα μας τα φορτώνουμε στο μηχανάκι που εν τω μεταξύ το είχα φέρει μπροστά στο ξενοδοχείο και στις 8:45 πατάμε μίζα και ξεκινάμε …
Η θερμοκρασία αρκετά καλή για Αυγουστιάτικο πρωινό και αρχίζουμε να μαζεύουμε τα χιλιόμετρα αργά αργά …
Είπαμε αυτό το ταξίδι θα μπορούσε να είναι ταινία του Αγγελόπουλου εχθές ήταν οι ανηφόρες στο Μαρτίνο ενώ σήμερα ήταν οι ανηφόρες μετά την Γλύφα …
Το Himalayan πάντως προς τιμήν του δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ, έσκυβε το φανάρι και στύλωνε τις ρόδες του και προχώραγε αργά μεν αλλά σταθερά και τα 25 μουλαράκια του ήταν εκεί και έδιναν τον καλύτερο τους εαυτό !!!
Η πρώτη στάση έγινε στα ΣΕΑ της Νίκαιας για να ξεδιψάσουν τα ατίθασα μουλαράκια της μηχανής και εμείς να ξεμουδιάσουμε λιγάκι και να πάρουμε και να απαντήσουμε και κανένα τηλέφωνο λόγω της ημέρας …
Η στάση ήταν ολιγόλεπτη και πολύ σύντομα βρεθήκαμε και πάλι στον δρόμο με βόρεια κατεύθυνση.
Το παράδοξο είναι ότι δεν ήμασταν και το πιο αργό όχημα στον δρόμο, υπήρχαν αρκετά που πήγαιναν με χαμηλότερη ταχύτητα …
Η δεύτερη στάση έγινε στα ΣΕΑ του Κορινού όπου και επικοινωνήσαμε με τον καλό φίλο Νίκο για να περάσουμε να τον δούμε, ο Νίκος παλιός ενφιλντάς και νύν κάτοχος γνωστής Βαυαρικής μάρκας έμενε λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη.
Φτάσαμε στην εξοχή κατά τις 1 και κάτσαμε καμιά ωρίτσα και τα λέγαμε, εγώ με τον Νίκο δηλαδή η Μαρία είπε δεν είπε 5 λέξεις …
Αρνηθήκαμε οποιαδήποτε πρόταση για να κάτσουμε για φαγητό όσο πιο ευγενικά μπορούσαμε και σιγά σιγά μαζέψαμε τα πράγματα μας ανεβήκαμε στο ατίθασο άτι μας και συνεχίσαμε τον δρόμο μας αυτήν την φορά προς τα ανατολικά !!!
Είχε μεσημεριάσει και η θερμοκρασία ήταν οριακά ανεκτή, ειδικά όταν περνάγαμε την μεγάλη Βόλβη το κοκτέιλ υψηλής θερμοκρασίας (38 βαθμούς έδειξε το θερμόμετρο της μηχανής) με την εξίσου υψηλή υγρασία έκαναν την κατάσταση αρκετά δύσκολη …
Είχαμε φτάσει στο σημείο να καταλαβαίνουμε και την παραμικρή αλλαγή στην θερμοκρασία και πέφταμε μέσα είτε η αλλαγή ήταν προς τα πάνω είτε προς τα κάτω χωρίς να χρειαστεί να ρίξουμε μια ματιά στο θερμόμετρο …
Τι μεγάλη διαφορά μπορούν να κάνουν 1-2 βαθμοί είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω !!!
Η ώρα πέρναγε και τα στομάχια μάς είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται εντόνως, αλλά στην Εγνατία δεν έχεις πολλές επιλογές …
Μόλις είδαμε την καντίνα στο πάρκινγκ πρίν φτάσουμε στην Καβάλα σταματάμε και με συνοπτικές διαδικασίες καταβροχθίζουμε 2 βρώμικα με συνοδεία Coca-Cola …
Αυτό ήταν τα στομάχια μας έστρωσαν μεν αλλά εμείς βαρύναμε και άντε τώρα να οδηγήσεις κάτω από τον καυτό ήλιο …
Ευτυχώς την κατάσταση έσωσαν οι στροφές πριν και μετά την Καβάλα, εννοείτε βέβαια ότι στο μενού υπήρχαν και ανηφόρες αλλά και κατηφόρες …
Ασταμάτητοι ήμασταν, ειδικά στις κατηφόρες, δεν μας έπιανε κανείς !!!
Στίς ανηφόρες θυμίζαμε χελώνες, όλα σε αργή κίνηση …
Περνάμε την Καβάλα και αρχίζουμε να ψάχνουμε που θα ξεδιψάσουμε το μηχανάκι μας …
Σε κάποια έξοδο πρίν την Ξάνθη βλέπουμε πινακίδα για καύσιμα και αφήνουμε την Εγνατία προς αναζήτηση βενζινάδικου βρίσκουμε δύο και είναι και τα δύο κλειστά λόγω της ημέρας μάλλον!!!
Συνεχίζουμε με κατεύθυνση προς Ξάνθη και σχεδόν 20 χιλιόμετρα μετά βρίσκουμε …
Ανεφοδιαζόμαστε και συνεχίζουμε από Εγνατία και πάλι προς τα σύνορα, η ώρα περνάει πιο γρήγορα από ότι εμείς καλύπτουμε τα χιλιόμετρα και σύντομα καταλαβαίνουμε ότι δεν θα μπορέσουμε να τα περάσουμε σήμερα …
Στάση σε έναν από τα λίγα πάρκινγκ που υπάρχουν στην Εγνατία και επικοινωνία με την βάση για ενημέρωση της κατάστασης αλλά και για περαιτέρω οδηγίες για το βραδινό κατάλυμα μας !!!
Λίγα λεπτά αργότερα η αγαπημένη σύζυγος στέλνει μήνυμα με την διεύθυνση του ξενοδοχείου …
40 λεπτά αργότερα είχαμε φτάσει και ξεφορτώναμε …
Μετά από ένα καφεδάκι και ένα ντουζάκι είχαμε χαλαρώσει και το μόνο που θέλαμε ήταν να την πέσουμε για ύπνο …
Το βραδινό μας ήταν από ένα κρουασάν και μερικά μπισκότα που είχαμε μαζί μας …
Αυτή την φορά είχαμε κλείσει ραντεβού με τον Μορφέα.
Η κούραση και η εξάντληση της ημέρας καθώς και οι λιγοστές ώρες ύπνου το προηγούμενο βράδυ έκαναν την δουλειά τους και ο Μορφέας ήρθε στην ώρα του, ούτε Άγγλος τζέντλεμαν να ήταν …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Τρίτη ημέρα ταξιδιού (Τεταρτη 16 Αυγούστου 2023)
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 554
Πρωινό ξύπνημα μετά από ένα ωραίο ύπνο, κατεβαίνουμε για πρωινό και στην συνέχεια φορτώνουμε το μηχανάκι και ξεκινάμε …
Προορισμός μας το συνοριακό πέρασμα των Κήπων …
Βγαίνουμε Εγνατία και μετά από κανα μισάωρο ήμασταν εκεί δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση και σύντομα έχουμε περάσει την Ελληνική πλευρά, περνάμε το ποτάμι και περνάμε την αντίστοιχη διαδικασία από την Τούρκικη πλευρά …
Ήμαστε Τουρκία, πρώτη κίνηση είναι να βρούμε ένα κατάστημα να πάρουμε Τούρκικη sim κάρτα κινητού.
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 554
Πρωινό ξύπνημα μετά από ένα ωραίο ύπνο, κατεβαίνουμε για πρωινό και στην συνέχεια φορτώνουμε το μηχανάκι και ξεκινάμε …
Προορισμός μας το συνοριακό πέρασμα των Κήπων …
Βγαίνουμε Εγνατία και μετά από κανα μισάωρο ήμασταν εκεί δεν έχει ιδιαίτερη κίνηση και σύντομα έχουμε περάσει την Ελληνική πλευρά, περνάμε το ποτάμι και περνάμε την αντίστοιχη διαδικασία από την Τούρκικη πλευρά …
Ήμαστε Τουρκία, πρώτη κίνηση είναι να βρούμε ένα κατάστημα να πάρουμε Τούρκικη sim κάρτα κινητού.
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Μπαίνουμε στην Υψάλα και αρχίζει η αναζήτηση καταστήματος, βρίσκουμε ένα της Vodafone και αγοράζουμε μια συνδεση με 20 giga για ένα μήνα …
Επόμενη στάση σε ένα ΑΤΜ για ανάληψη τοπικού νομίσματος, πάει και αυτό …
Η προσπάθεια μας να βρούμε το ταχυδρομείο αποδείχθηκε άκαρπη οπότε μιας και είχε ηδη περάσει η ώρα αφήνουμε πίσω μας την Υψάλα και κατευθυνόμαστε προς το Τσανάκαλε.
Επόμενη στάση ήταν για ανεφοδιασμό της μηχανής, οι τιμές στα καύσιμα στην Τουρκία είναι κατά την στιγμή του ταξιδιού στις 38-39 λίρες με την ισοτιμία να είναι στις 30 λίρες ανά 1 ευρώ περίπου.
Μετά τον ανεφοδιασμό κατευθυνθήκαμε προς το Τσανάκαλε όπου για να φτάσεις περνάς με γέφυρα πάνω από τον Ελλήσποντο.
Υπάρχουν Διόδια και μπορείς να πληρώσεις με μετρητά η με κάρτα, τα περισσότερα αν όχι σχεδόν όλα τα διόδια στην Τουρκία είναι αυτόματα και η χρέωση γίνεται βάση τον αριθμό της πινακίδας σου.
Τα οχήματα με ξένες πινακίδες είτε μπορούν να κάνουν εγγραφή στο σύστημα HGS σε κάποιο ταχυδρομείο είτε μπορούν να μπούν στην παρακάτω σύνδεσμο και να πληρώσουν τα διόδια που οφείλουν
Karayolları Genel Müdürlüğü - Ana Sayfa
Ο παραπάνω σύνδεσμος είναι προσβάσιμος μόνο από την Τουρκία!!!
Η παρακάτω ιστοσελίδα εξηγεί το τι πρέπει να κάνεις
Toll roads in Turkey Blog about Antalya and Turkey
Περνάμε την γέφυρα που είναι αρκετά εντυπωσιακή και φτάνουμε στο Τσανάκαλε και κατευθυνόμαστε προς το κέντρο της για μια στάση να δούμε λίγο την πόλη και να ξεκουραστούμε λίγο …
Μετά από μερικούς κύκλους βρίσκουμε να παρκάρουμε το κουρασμένο άτι μας δένουμε με ένα συρματόσχοινο μπουφάν και κράνη για να μην τα κουβαλάμε και ξεκινάμε την βόλτα μας …
Το συρματόσχοινο το είχαμε περάσει μέσα από το μανίκια των μπουφάν …
Όμορφη πόλη στην Μαρία έκανε εντύπωση οι κτιριακές εγκαταστάσεις ενός σχολείου που δεν θύμιζαν με τίποτα τα κτίρια που έχουμε εμείς, πολύ εντυπωσιακά έδειχναν από έξω …
Ένα παγωτό μας δρόσισε και αφού βγάλαμε και μερικές φωτογραφίες με το τουριστικό ομοίωμα του Δούρειου Ίππου επιστρέψαμε στο μηχανάκι μας και ξεκινήσαμε την αναζήτησή ταχυδρομείου για να κάνουμε την εγγραφή στο σύστημα για τα διόδια …
Το Ταχυδρομείο βρίσκονταν μερικά τετράγωνα από εκεί που ήμασταν και δεν αργούμε να φτάσουμε και να παρκάρουμε μπροστά στην είσοδο …
Δεν δείχνει να τους ενοχλεί το που θα αφήσεις το μηχανάκι σου αρκεί να μην εμποδίζεις …
Εγώ μπαίνω μέσα και η Μαρία κάθεται έξω και περιμένει δίπλα στο μηχανάκι και στα πράγματα …
Η εξυπηρέτηση στο ταχυδρομείο παραπάνω από υποδειγματική και ας μην μιλάμε την ίδια γλώσσα …
Ακόμα και ο φύλακας με βοηθά στο να συμπληρώσω την αίτηση …
Βασικά αυτός την συμπληρώνει ζητώντας μου εμένα τα απαραίτητα έγραφα για να βρει την πληροφορία που απαιτούνταν ….
Το ίδιο και στο ταμείο με την υπάλληλο να είναι ευγενέστατη και να καταβάλει κάθε προσπάθεια να επικοινωνήσει …
Καμία σχέση με το τι συνήθως αντιμετωπίζεις εδώ στις διάφορες δημόσιες η μη υπηρεσίες …
Μερικές φορές το πώς εννοούμε έννοιες όπως πολιτισμός και το πόσο μπροστά θεωρούμε ότι ήμαστε σε σχέση με άλλες χώρες είναι πολύ διαφορετικά στην πραγματικότητα και είναι μια δυνατή σφαλιάρα που σε προσγειώνει …
Το ελληνικό κράτος δεν βοηθάει όμως, ειδικά με την άδεια κυκλοφορίας που αναγράφει 4ψηφιο νούμερο με μηδέν μπροστά ενώ η πινακίδα έχει τριψήφιο …
Παρόλο την διαφορά με το έγγραφο η υπάλληλος συμφωνεί να το αναγράψει όπως είναι η πινακίδα στην πραγματικότητα …
Επόμενη στάση σε ένα ΑΤΜ για ανάληψη τοπικού νομίσματος, πάει και αυτό …
Η προσπάθεια μας να βρούμε το ταχυδρομείο αποδείχθηκε άκαρπη οπότε μιας και είχε ηδη περάσει η ώρα αφήνουμε πίσω μας την Υψάλα και κατευθυνόμαστε προς το Τσανάκαλε.
Επόμενη στάση ήταν για ανεφοδιασμό της μηχανής, οι τιμές στα καύσιμα στην Τουρκία είναι κατά την στιγμή του ταξιδιού στις 38-39 λίρες με την ισοτιμία να είναι στις 30 λίρες ανά 1 ευρώ περίπου.
Μετά τον ανεφοδιασμό κατευθυνθήκαμε προς το Τσανάκαλε όπου για να φτάσεις περνάς με γέφυρα πάνω από τον Ελλήσποντο.
Υπάρχουν Διόδια και μπορείς να πληρώσεις με μετρητά η με κάρτα, τα περισσότερα αν όχι σχεδόν όλα τα διόδια στην Τουρκία είναι αυτόματα και η χρέωση γίνεται βάση τον αριθμό της πινακίδας σου.
Τα οχήματα με ξένες πινακίδες είτε μπορούν να κάνουν εγγραφή στο σύστημα HGS σε κάποιο ταχυδρομείο είτε μπορούν να μπούν στην παρακάτω σύνδεσμο και να πληρώσουν τα διόδια που οφείλουν
Karayolları Genel Müdürlüğü - Ana Sayfa
Ο παραπάνω σύνδεσμος είναι προσβάσιμος μόνο από την Τουρκία!!!
Η παρακάτω ιστοσελίδα εξηγεί το τι πρέπει να κάνεις
Toll roads in Turkey Blog about Antalya and Turkey
Περνάμε την γέφυρα που είναι αρκετά εντυπωσιακή και φτάνουμε στο Τσανάκαλε και κατευθυνόμαστε προς το κέντρο της για μια στάση να δούμε λίγο την πόλη και να ξεκουραστούμε λίγο …
Μετά από μερικούς κύκλους βρίσκουμε να παρκάρουμε το κουρασμένο άτι μας δένουμε με ένα συρματόσχοινο μπουφάν και κράνη για να μην τα κουβαλάμε και ξεκινάμε την βόλτα μας …
Το συρματόσχοινο το είχαμε περάσει μέσα από το μανίκια των μπουφάν …
Όμορφη πόλη στην Μαρία έκανε εντύπωση οι κτιριακές εγκαταστάσεις ενός σχολείου που δεν θύμιζαν με τίποτα τα κτίρια που έχουμε εμείς, πολύ εντυπωσιακά έδειχναν από έξω …
Ένα παγωτό μας δρόσισε και αφού βγάλαμε και μερικές φωτογραφίες με το τουριστικό ομοίωμα του Δούρειου Ίππου επιστρέψαμε στο μηχανάκι μας και ξεκινήσαμε την αναζήτησή ταχυδρομείου για να κάνουμε την εγγραφή στο σύστημα για τα διόδια …
Το Ταχυδρομείο βρίσκονταν μερικά τετράγωνα από εκεί που ήμασταν και δεν αργούμε να φτάσουμε και να παρκάρουμε μπροστά στην είσοδο …
Δεν δείχνει να τους ενοχλεί το που θα αφήσεις το μηχανάκι σου αρκεί να μην εμποδίζεις …
Εγώ μπαίνω μέσα και η Μαρία κάθεται έξω και περιμένει δίπλα στο μηχανάκι και στα πράγματα …
Η εξυπηρέτηση στο ταχυδρομείο παραπάνω από υποδειγματική και ας μην μιλάμε την ίδια γλώσσα …
Ακόμα και ο φύλακας με βοηθά στο να συμπληρώσω την αίτηση …
Βασικά αυτός την συμπληρώνει ζητώντας μου εμένα τα απαραίτητα έγραφα για να βρει την πληροφορία που απαιτούνταν ….
Το ίδιο και στο ταμείο με την υπάλληλο να είναι ευγενέστατη και να καταβάλει κάθε προσπάθεια να επικοινωνήσει …
Καμία σχέση με το τι συνήθως αντιμετωπίζεις εδώ στις διάφορες δημόσιες η μη υπηρεσίες …
Μερικές φορές το πώς εννοούμε έννοιες όπως πολιτισμός και το πόσο μπροστά θεωρούμε ότι ήμαστε σε σχέση με άλλες χώρες είναι πολύ διαφορετικά στην πραγματικότητα και είναι μια δυνατή σφαλιάρα που σε προσγειώνει …
Το ελληνικό κράτος δεν βοηθάει όμως, ειδικά με την άδεια κυκλοφορίας που αναγράφει 4ψηφιο νούμερο με μηδέν μπροστά ενώ η πινακίδα έχει τριψήφιο …
Παρόλο την διαφορά με το έγγραφο η υπάλληλος συμφωνεί να το αναγράψει όπως είναι η πινακίδα στην πραγματικότητα …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Αφού τελειώσαμε με όλα τα διαδικαστικά καβαλήσαμε το μηχανάκι μας και τραβήξαμε πορεία με προορισμό το Παμούκαλε …
Την στάση στον αρχαιολογικό χώρο στην Τροία τον κάψαμε μιας και είχε μεσημεριάσει και είχαμε πάρα πολύ δρόμο να κάνουμε …
Κινούμαστε νότια ή έτσι έχουμε την εντύπωση …
Έχουμε βάλει στο gps αποφυγή αυτοκινητοδρόμων και μας ταξιδεύει μέσα από επαρχιακούς και ορεινούς δρόμους …
Προχωράμε χωρίς στάσεις δεν έχουμε βρει τον ρυθμό μας και ούτε πως να επικοινωνούμε ουσιαστικά παρά την ενδοεπικοινωνία …
Η Μαρία έχει αναλάβει τον ρόλο του φωτογράφου αλλά δεν έχουμε τις ίδιες απόψεις ως προς το τι να τραβήξει και πότε …
Έχει περάσει σχεδόν ένα δίωρο που ανεβαίνουμε βουνό κατεβαίνουμε βουνό, στρίβουμε και ξαναστρίβουμε, ανεβαίνουμε ανηφόρα κατεβαίνουμε κατηφόρα και που και που το Himalayan δείχνει να δυσανασχετεί αλλά παρ’ όλα αυτά δεν το βάζει κάτω και ξαφνικά βλέπουμε θάλασσα στα αριστερά μας …
Μα πως είναι δυνατόν σκέφτομαι …
Κανονικά θα έπρεπε να έχουμε την θάλασσα στα δεξιά μας …
Τι τρέλα είναι αυτή …
Η Μαρία προσπαθεί να δει μέσα από το κινητό και να μου δώσει να καταλάβω προς τα που κινούμαστε …
Μια χαρά μας πάει μου έλεγε ….
Μα πως είναι δυνατόν να έχουμε την θάλασσα στα αριστερά μας της απαντούσα …
Ο μόνος τρόπος είναι να κατευθυνόμαστε βόρεια πάλι αλλά για τόση ώρα δεν έβγαζε νόημα …
Στάση στην άκρη του δρόμου όπου κοιτώντας τον χάρτη και την διαδρομή που είχαμε κάνει μέχρι στιγμής, μέχρι την πόλη Καν κινούμαστε νότια νοτιοανατολικά μετά κατευθυνθήκαμε βορειοανατολικά μέχρι που βγήκαμε στην θάλασσα του Μάρμαρα …
Έχουμε κάνει το πρώτο μισό από ένα ωραίο κύκλο αλλά τώρα θα έπρεπε να κατευθυνθούμε νότια μήπως και καταφέρναμε να φτάσουμε στον προορισμό μας …
Ξανακαβαλάμε το ακούραστο άτι μας και συνεχίζουμε με την επόμενη στάση να γίνεται σε ένα βενζινάδικο στην Bandirma (Πανορμος Κυζίκου) για ανεφοδιασμό και ανάκτηση δυνάμεων τόσο για το άτι μας όσο και για εμάς …
Αφού φροντίζουμε να ξεδιψάσει πρώτα το Himalayan με φθηνότερο και πολύ καλύτερο ποιοτικά καύσιμα σε σύγκριση με αυτά που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.
Μου έχει κάνει εντύπωση ότι τα διαστήματα ανεφοδιασμού έχουν μεγαλώσει από τότε που μπήκαμε στην Τουρκία, βγάζουμε περίπου 70 παραπάνω χιλιόμετρα μέχρι την ρεζέρβα …
Αφού ξεδίψασε το μαύρο άτι μας το αφήνουμε να ξεκουραστεί μπροστά από το εστιατόριο που ήταν δίπλα από το βενζινάδικο …
Έξω από το εστιατόριο οι μύγες πετάνε σε σύννεφα …
Μέσα δείχνει σαν ο εστιάτορας να έχει δώσει μάχη με τις μύγες και τα πτώματα στο πάτωμα να μαρτυρούν την σφαγή που έχει προηγηθεί …
Το εστιατόριο είναι άδειο από πελάτες ίσως έχει να κάνει και με την ώρα μας και είναι μετά τις 16:00 το μεσημέρι, ίσως να έχει να κάνει με την σφαγή που είχε προηγηθεί …
Έχουμε να φάμε από το πρωί αν εξαιρέσεις ένα παγωτό που φάγαμε στο Τσανάκαλε, τουλάχιστον δεν ίπταται τίποτα μέσα και θέλουμε να πάμε και τουαλέτα …
Η νοηματική έχει την τιμητική της και παραγγέλνουμε κοτοπουλάκι κοκκινιστό με πατάτες το οποίο ήταν νοστιμότατο και το καταβροχθίσαμε με συνοπτικές διαδικασίες …
Στο μεσοδιάστημα ήρθε και μια οικογένεια Τούρκων και αφού προσπάθησε να κάτσει αρχικά έξω το μετάνοιωσε πολύ γρήγορα και κατευθύνθηκαν και αυτοί μέσα στο εστιατόριο …
Ένα τσάι μετά το φαγητό ήταν ότι έπρεπε για να μην πέσουμε σε λήθαργο …
Χορτάτοι πλέον επικοινωνούμε με την βάση μας για να δούμε που θα διανυκτερεύσουμε σήμερα μιας και στο Παμούκαλε δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσουμε …
Αποφασίζουμε να μοιράσουμε την απόσταση και να περάσουμε το βράδυ μας στην Σόμα …
Λίγη ώρα αργότερα βρισκόμαστε και πάλι καβάλα στο ξεκούραστο Himalayan και κατευθυνόμαστε νότια προς την πόλη της Σόμα …
Χρειαστήκαμε άλλες 4,5 ώρες και ένα ακόμα ανεφοδιασμό μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο …
Πετύχαμε και ένα καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα!!!
Φτάσαμε λίγο μετά τις 22:00 στο ξενοδοχείο (Ramada by Windham Soma) και το check in καθυστέρησε λίγο γιατί συμπέσαμε με ενα γκρουπ απο Κινέζους τουρίστες μαλλον …
Το δωμάτιο ήταν αρκετά καλό και γενικότερα το ξενοδοχείο …
Έμείς όμως ήμασταν εξαντλημένοι οπότε αράξαμε στο δωμάτιο και και για βραδινό φάγαμε πάλι κρουασάν και μπισκότα που είχαμε μαζί μας, κάναμε ένα μπανάκι και πέσαμε ξεροί για ύπνο …
To Himalayan ηταν παρκαρισμένο δίπλα απο τον φύλακα όπως μας είχαν υποδείξει, ξεκουράζονταν και αυτό …
Το είχα καταλάβει ότι το πρόγραμμα που είχα σχεδιάσει δεν θα έβγαινε αλλά αυτό δεν μας πείραζε ιδιαίτερα …
Τα κουρασμένα μας βλέφαρα δεν άργησαν να κλείσουν και αφεθήκαμε σε ένα βαθύ αναζωογονητικό ύπνο …
Την στάση στον αρχαιολογικό χώρο στην Τροία τον κάψαμε μιας και είχε μεσημεριάσει και είχαμε πάρα πολύ δρόμο να κάνουμε …
Κινούμαστε νότια ή έτσι έχουμε την εντύπωση …
Έχουμε βάλει στο gps αποφυγή αυτοκινητοδρόμων και μας ταξιδεύει μέσα από επαρχιακούς και ορεινούς δρόμους …
Προχωράμε χωρίς στάσεις δεν έχουμε βρει τον ρυθμό μας και ούτε πως να επικοινωνούμε ουσιαστικά παρά την ενδοεπικοινωνία …
Η Μαρία έχει αναλάβει τον ρόλο του φωτογράφου αλλά δεν έχουμε τις ίδιες απόψεις ως προς το τι να τραβήξει και πότε …
Έχει περάσει σχεδόν ένα δίωρο που ανεβαίνουμε βουνό κατεβαίνουμε βουνό, στρίβουμε και ξαναστρίβουμε, ανεβαίνουμε ανηφόρα κατεβαίνουμε κατηφόρα και που και που το Himalayan δείχνει να δυσανασχετεί αλλά παρ’ όλα αυτά δεν το βάζει κάτω και ξαφνικά βλέπουμε θάλασσα στα αριστερά μας …
Μα πως είναι δυνατόν σκέφτομαι …
Κανονικά θα έπρεπε να έχουμε την θάλασσα στα δεξιά μας …
Τι τρέλα είναι αυτή …
Η Μαρία προσπαθεί να δει μέσα από το κινητό και να μου δώσει να καταλάβω προς τα που κινούμαστε …
Μια χαρά μας πάει μου έλεγε ….
Μα πως είναι δυνατόν να έχουμε την θάλασσα στα αριστερά μας της απαντούσα …
Ο μόνος τρόπος είναι να κατευθυνόμαστε βόρεια πάλι αλλά για τόση ώρα δεν έβγαζε νόημα …
Στάση στην άκρη του δρόμου όπου κοιτώντας τον χάρτη και την διαδρομή που είχαμε κάνει μέχρι στιγμής, μέχρι την πόλη Καν κινούμαστε νότια νοτιοανατολικά μετά κατευθυνθήκαμε βορειοανατολικά μέχρι που βγήκαμε στην θάλασσα του Μάρμαρα …
Έχουμε κάνει το πρώτο μισό από ένα ωραίο κύκλο αλλά τώρα θα έπρεπε να κατευθυνθούμε νότια μήπως και καταφέρναμε να φτάσουμε στον προορισμό μας …
Ξανακαβαλάμε το ακούραστο άτι μας και συνεχίζουμε με την επόμενη στάση να γίνεται σε ένα βενζινάδικο στην Bandirma (Πανορμος Κυζίκου) για ανεφοδιασμό και ανάκτηση δυνάμεων τόσο για το άτι μας όσο και για εμάς …
Αφού φροντίζουμε να ξεδιψάσει πρώτα το Himalayan με φθηνότερο και πολύ καλύτερο ποιοτικά καύσιμα σε σύγκριση με αυτά που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.
Μου έχει κάνει εντύπωση ότι τα διαστήματα ανεφοδιασμού έχουν μεγαλώσει από τότε που μπήκαμε στην Τουρκία, βγάζουμε περίπου 70 παραπάνω χιλιόμετρα μέχρι την ρεζέρβα …
Αφού ξεδίψασε το μαύρο άτι μας το αφήνουμε να ξεκουραστεί μπροστά από το εστιατόριο που ήταν δίπλα από το βενζινάδικο …
Έξω από το εστιατόριο οι μύγες πετάνε σε σύννεφα …
Μέσα δείχνει σαν ο εστιάτορας να έχει δώσει μάχη με τις μύγες και τα πτώματα στο πάτωμα να μαρτυρούν την σφαγή που έχει προηγηθεί …
Το εστιατόριο είναι άδειο από πελάτες ίσως έχει να κάνει και με την ώρα μας και είναι μετά τις 16:00 το μεσημέρι, ίσως να έχει να κάνει με την σφαγή που είχε προηγηθεί …
Έχουμε να φάμε από το πρωί αν εξαιρέσεις ένα παγωτό που φάγαμε στο Τσανάκαλε, τουλάχιστον δεν ίπταται τίποτα μέσα και θέλουμε να πάμε και τουαλέτα …
Η νοηματική έχει την τιμητική της και παραγγέλνουμε κοτοπουλάκι κοκκινιστό με πατάτες το οποίο ήταν νοστιμότατο και το καταβροχθίσαμε με συνοπτικές διαδικασίες …
Στο μεσοδιάστημα ήρθε και μια οικογένεια Τούρκων και αφού προσπάθησε να κάτσει αρχικά έξω το μετάνοιωσε πολύ γρήγορα και κατευθύνθηκαν και αυτοί μέσα στο εστιατόριο …
Ένα τσάι μετά το φαγητό ήταν ότι έπρεπε για να μην πέσουμε σε λήθαργο …
Χορτάτοι πλέον επικοινωνούμε με την βάση μας για να δούμε που θα διανυκτερεύσουμε σήμερα μιας και στο Παμούκαλε δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσουμε …
Αποφασίζουμε να μοιράσουμε την απόσταση και να περάσουμε το βράδυ μας στην Σόμα …
Λίγη ώρα αργότερα βρισκόμαστε και πάλι καβάλα στο ξεκούραστο Himalayan και κατευθυνόμαστε νότια προς την πόλη της Σόμα …
Χρειαστήκαμε άλλες 4,5 ώρες και ένα ακόμα ανεφοδιασμό μέχρι να φτάσουμε στο ξενοδοχείο …
Πετύχαμε και ένα καταπληκτικό ηλιοβασίλεμα!!!
Φτάσαμε λίγο μετά τις 22:00 στο ξενοδοχείο (Ramada by Windham Soma) και το check in καθυστέρησε λίγο γιατί συμπέσαμε με ενα γκρουπ απο Κινέζους τουρίστες μαλλον …
Το δωμάτιο ήταν αρκετά καλό και γενικότερα το ξενοδοχείο …
Έμείς όμως ήμασταν εξαντλημένοι οπότε αράξαμε στο δωμάτιο και και για βραδινό φάγαμε πάλι κρουασάν και μπισκότα που είχαμε μαζί μας, κάναμε ένα μπανάκι και πέσαμε ξεροί για ύπνο …
To Himalayan ηταν παρκαρισμένο δίπλα απο τον φύλακα όπως μας είχαν υποδείξει, ξεκουράζονταν και αυτό …
Το είχα καταλάβει ότι το πρόγραμμα που είχα σχεδιάσει δεν θα έβγαινε αλλά αυτό δεν μας πείραζε ιδιαίτερα …
Τα κουρασμένα μας βλέφαρα δεν άργησαν να κλείσουν και αφεθήκαμε σε ένα βαθύ αναζωογονητικό ύπνο …
jliordos
old member
- Δημοσιεύσεις
- 4.533
- Περιοχή
- Θεσσαλονίκη
- Μοτοσυκλέτα
- BMW R1250GS ADVENTURE
- Όνομα
- Ιωάννης
- Περιοχή
- Θεσσαλονίκη
Να προσθέσω μια διευκρινηση για βοήθεια κάποιων που θέλουν να ενημερωθούν σχετικά με ταξίδι στην Τουρκία.
Διαβάζω με ενδιαφέρον το ταξίδι σας.
Μπαίνει και από Ελλάδα αρκεί να χρησιμοποιήσεις VPN με IP Τουρκίας.
Διαβάζω με ενδιαφέρον το ταξίδι σας.
Kornillios
new member
Η πιο όμορφη εμπειρία να απολαμβάνεις ένα μοτοσικλετιστικό ταξίδι με την οικογένεια! Ελπίζω να είμαστε καλά και όταν μεγαλώσουν τα παιδιά να το κάνω και εγώ με την οικογένεια!
Αναμένουμε νέα ποστ για το ταξίδι με ανυπομονησία
Αναμένουμε νέα ποστ για το ταξίδι με ανυπομονησία
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Τέταρτη ημέρα ταξιδιού (Πέμπτη 17 Αυγούστου 2023)
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 255, 3 ώρες και 12 λέπτα.
Πρωινό ξύπνημα, ντυνόμαστε και κατεβαίνουμε για πρωινό.
Ένας πλούσιος μπουφές μας περίμενε και τον επισκεφτήκαμε δύο φορές …
Δεν υπήρχε βιασύνη σήμερα μιας και θέλαμε μόνο ένα 4ωρο για να φτάσουμε στο Παμούκαλε …
Είχαμε κλείσει ξενοδοχείο από το προηγούμενο βράδυ.
Ανεβήκαμε στο δωμάτιο, εγώ πήρα και καφέ μαζί μου …
Αράξαμε λίγο στο δωμάτιο και ετοιμάσαμε και τα πράγματα μας. Στην συνέχεια εγώ κατέβηκα κάτω στο μηχανάκι που μας περίμενε με ανυπομονησία …
Έλεγξα τις πιέσεις στα ελαστικά, λάδωσα την αλυσίδα και έσφιξα και τον πλαϊνό ορθοστάτη που έχει μια τάση να ξεβιδώνεται το κάτω μέρος του (είναι ρυθμιζόμενος). Όλο αυτό έχει γίνει ιεροτελεστία κάθε πρωί πριν φορτώσω το μηχανάκι ένας σύντομος έλεγχος ότι είναι όλα καλά και τελειώνει πάντα μέ ένα χάδι …
Ανεβαίνω πάνω στο μηχανάκι και κατεβάζω μαζί με την βοήθεια της Μαρίας όλα μας τα πράγματα και τα φορτώνουμε πάνω στο Himalayan, στην συνέχεια ανεβαίνουμε πάλι στο δωμάτιο ένας τελευταίος έλεγχος ότι δεν ξεχάσαμε τίποτα, παίρνουμε μπουφάν και κράνη και κατεβαίνουμε κάτω στην ρεσεψιόν για να κάνουμε check-out …
Μερικά λεπτά αργότερα βρισκόμαστε πάνω στο μηχανάκι να ταξιδεύουμε και πάλι …
Κοιμηθήκαμε πολύ καλά το προηγούμενο βράδυ και αισθανόμαστε ξεκούραστοι …
Παρόλο που είναι σχετικά νωρίς η θερμοκρασία είναι ανεβασμένη.
Διασχίζουμε ελαιώνες που απλώνονται όσο φτάνει το μάτι και με το που τελειώνουν αυτοί συνεχίζουμε με αμπέλια και μετά με άλλες καλλιέργειες …
Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις την έκταση με όλες αυτές τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις σαν τον κάμπο της Λάρισας για παράδειγμα αλλά πολύ μεγαλύτερη …
Στο Αλασεχίρ σταματάμε για να ξεδιψάσουμε όλοι μας …
Το Himalayan προτίμησε απλή αμόλυβδη ενώ εγώ με την Μαρία ήπιαμε από ένα παγωμένο τσάι και πήραμε και 2 παγωμένα μπουκάλια νερό για να γεμίσουμε τα θερμός που κουβαλάγαμε για να έχουμε δροσερό νερό σε όλο τα ταξίδι …
Η θερμοκρασία είχε ξεπεράσει τους 35 βαθμούς και συνέχιζε την άνοδο της με πολύ γρήγορους ρυθμούς, κάποια στιγμή θα λαχανιάσει σκεφτόμουν (η θερμοκρασία) και θα σταματήσει να ανεβαίνει, δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι !!!!
Είχαμε γίνει ανθρώπινα θερμόμετρα καταλαβαίναμε και την παραμικρή μεταβολή …
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στην επαρχία Ντενιζλί (Μαγνησία Μ. Ασίας) η θερμοκρασία έχει φτάσει τους 40 βαθμούς …
Ψάχνουμε να βρούμε έναν ίσκιο για να αράξουμε λίγο, το οποίο αποδεικνύεται πολύ δύσκολο η καλύτερα αδύνατο ..
Ο δρόμος που ταξιδεύουμε είναι με 2 λωρίδες και στα οποία παρκινγκ βρίσκουμε δεν υπάρχει ούτε ένα δέντρο να κάτσουμε λίγο από κάτω …
Τελικά το παίρνουμε απόφαση ότι ίσκιο δεν θα βρούμε σταματάμε στο πρώτο πάρκινγκ που βρίσκουμε έχει 41 βαθμούς υπό σκιά και εμείς βρισκόμαστε υπό τον αδυσώπητο ήλιο …
Βγάζουμε γάντια, κράνη, μπουφάν, πίνουμε παγωμένο νερό (να είναι καλά τα θερμός) τρώμε και τα τελευταία μπισκότα που είχαμε μαζί μας …
Ο ήλιος δεν αντέχεται με τίποτα ξεκινάμε να ετοιμαζόμαστε για να ξεκινήσουμε όταν μου ήρθε η ιδέα να βρέξω τα buff (λαιμουδιέρες) μας …
Τα φοράμε και αμέσως ανακουφιζόμαστε …
Ανεβαίνουμε πάνω στο μηχανάκι που περίμενε υπομονετικά κάτω από τον καυτό ήλιο μπας και ξεκινήσουμε και δροσιστεί και αυτό λιγάκι από τον αέρα …
Η βρεγμένη λαιμουδιέρα λειτουργεί σαν aircondition και μας δροσίζει απίστευτα …
Ο αέρας είναι καυτός και όταν λέμε καυτός είναι σαν να κάθεσαι μπροστά από τον φούρνο που ψήνεται ένα ωραίο ψητό και ανοίγεις την πόρτα για να το ελέγξεις και σε χτυπάει ο καυτός αέρος που δραπετεύει από τον φούρνο …
Οι ζελατίνες στα κράνη μας παραμένουν κατεβασμένες αλλιώς θα ψηθούμε …
Όσο τα buff είναι βρεγμένα η κατάσταση είναι ανεκτή αλλά μόλις στεγνώσουν γίνεται ανυπόφορη οπότε στάση στην άκρη ξανά βρέξιμο και πάλι από την αρχή …
Η θερμοκρασία έχει φτάσει στους 42 βαθμούς, νιώθουμε να σιγοψηνόμαστε …
Το κάθε λεπτό που περνάει είναι μαρτύριο αλλά μόλις βλέπουμε στο βάθος το ασπρισμένο Παμούκαλε παίρνουμε δυνάμεις και συνεχίζουμε …
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 255, 3 ώρες και 12 λέπτα.
Πρωινό ξύπνημα, ντυνόμαστε και κατεβαίνουμε για πρωινό.
Ένας πλούσιος μπουφές μας περίμενε και τον επισκεφτήκαμε δύο φορές …
Δεν υπήρχε βιασύνη σήμερα μιας και θέλαμε μόνο ένα 4ωρο για να φτάσουμε στο Παμούκαλε …
Είχαμε κλείσει ξενοδοχείο από το προηγούμενο βράδυ.
Ανεβήκαμε στο δωμάτιο, εγώ πήρα και καφέ μαζί μου …
Αράξαμε λίγο στο δωμάτιο και ετοιμάσαμε και τα πράγματα μας. Στην συνέχεια εγώ κατέβηκα κάτω στο μηχανάκι που μας περίμενε με ανυπομονησία …
Έλεγξα τις πιέσεις στα ελαστικά, λάδωσα την αλυσίδα και έσφιξα και τον πλαϊνό ορθοστάτη που έχει μια τάση να ξεβιδώνεται το κάτω μέρος του (είναι ρυθμιζόμενος). Όλο αυτό έχει γίνει ιεροτελεστία κάθε πρωί πριν φορτώσω το μηχανάκι ένας σύντομος έλεγχος ότι είναι όλα καλά και τελειώνει πάντα μέ ένα χάδι …
Ανεβαίνω πάνω στο μηχανάκι και κατεβάζω μαζί με την βοήθεια της Μαρίας όλα μας τα πράγματα και τα φορτώνουμε πάνω στο Himalayan, στην συνέχεια ανεβαίνουμε πάλι στο δωμάτιο ένας τελευταίος έλεγχος ότι δεν ξεχάσαμε τίποτα, παίρνουμε μπουφάν και κράνη και κατεβαίνουμε κάτω στην ρεσεψιόν για να κάνουμε check-out …
Μερικά λεπτά αργότερα βρισκόμαστε πάνω στο μηχανάκι να ταξιδεύουμε και πάλι …
Κοιμηθήκαμε πολύ καλά το προηγούμενο βράδυ και αισθανόμαστε ξεκούραστοι …
Παρόλο που είναι σχετικά νωρίς η θερμοκρασία είναι ανεβασμένη.
Διασχίζουμε ελαιώνες που απλώνονται όσο φτάνει το μάτι και με το που τελειώνουν αυτοί συνεχίζουμε με αμπέλια και μετά με άλλες καλλιέργειες …
Είναι εντυπωσιακό να βλέπεις την έκταση με όλες αυτές τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις σαν τον κάμπο της Λάρισας για παράδειγμα αλλά πολύ μεγαλύτερη …
Στο Αλασεχίρ σταματάμε για να ξεδιψάσουμε όλοι μας …
Το Himalayan προτίμησε απλή αμόλυβδη ενώ εγώ με την Μαρία ήπιαμε από ένα παγωμένο τσάι και πήραμε και 2 παγωμένα μπουκάλια νερό για να γεμίσουμε τα θερμός που κουβαλάγαμε για να έχουμε δροσερό νερό σε όλο τα ταξίδι …
Η θερμοκρασία είχε ξεπεράσει τους 35 βαθμούς και συνέχιζε την άνοδο της με πολύ γρήγορους ρυθμούς, κάποια στιγμή θα λαχανιάσει σκεφτόμουν (η θερμοκρασία) και θα σταματήσει να ανεβαίνει, δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι !!!!
Είχαμε γίνει ανθρώπινα θερμόμετρα καταλαβαίναμε και την παραμικρή μεταβολή …
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στην επαρχία Ντενιζλί (Μαγνησία Μ. Ασίας) η θερμοκρασία έχει φτάσει τους 40 βαθμούς …
Ψάχνουμε να βρούμε έναν ίσκιο για να αράξουμε λίγο, το οποίο αποδεικνύεται πολύ δύσκολο η καλύτερα αδύνατο ..
Ο δρόμος που ταξιδεύουμε είναι με 2 λωρίδες και στα οποία παρκινγκ βρίσκουμε δεν υπάρχει ούτε ένα δέντρο να κάτσουμε λίγο από κάτω …
Τελικά το παίρνουμε απόφαση ότι ίσκιο δεν θα βρούμε σταματάμε στο πρώτο πάρκινγκ που βρίσκουμε έχει 41 βαθμούς υπό σκιά και εμείς βρισκόμαστε υπό τον αδυσώπητο ήλιο …
Βγάζουμε γάντια, κράνη, μπουφάν, πίνουμε παγωμένο νερό (να είναι καλά τα θερμός) τρώμε και τα τελευταία μπισκότα που είχαμε μαζί μας …
Ο ήλιος δεν αντέχεται με τίποτα ξεκινάμε να ετοιμαζόμαστε για να ξεκινήσουμε όταν μου ήρθε η ιδέα να βρέξω τα buff (λαιμουδιέρες) μας …
Τα φοράμε και αμέσως ανακουφιζόμαστε …
Ανεβαίνουμε πάνω στο μηχανάκι που περίμενε υπομονετικά κάτω από τον καυτό ήλιο μπας και ξεκινήσουμε και δροσιστεί και αυτό λιγάκι από τον αέρα …
Η βρεγμένη λαιμουδιέρα λειτουργεί σαν aircondition και μας δροσίζει απίστευτα …
Ο αέρας είναι καυτός και όταν λέμε καυτός είναι σαν να κάθεσαι μπροστά από τον φούρνο που ψήνεται ένα ωραίο ψητό και ανοίγεις την πόρτα για να το ελέγξεις και σε χτυπάει ο καυτός αέρος που δραπετεύει από τον φούρνο …
Οι ζελατίνες στα κράνη μας παραμένουν κατεβασμένες αλλιώς θα ψηθούμε …
Όσο τα buff είναι βρεγμένα η κατάσταση είναι ανεκτή αλλά μόλις στεγνώσουν γίνεται ανυπόφορη οπότε στάση στην άκρη ξανά βρέξιμο και πάλι από την αρχή …
Η θερμοκρασία έχει φτάσει στους 42 βαθμούς, νιώθουμε να σιγοψηνόμαστε …
Το κάθε λεπτό που περνάει είναι μαρτύριο αλλά μόλις βλέπουμε στο βάθος το ασπρισμένο Παμούκαλε παίρνουμε δυνάμεις και συνεχίζουμε …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας, κάνουμε τσεκ ιν και ξεφορτώνουμε το μηχανάκι η θερμοκρασία δεν έχει υποχωρήσει καθόλου …
Ανάβουμε το κλιματιστικό μέσα στο δωμάτιο και παίρνουμε τα πάνω μας …
Παίρνουμε την λάθος απόφαση να επισκεφτούμε το Παμούκαλε μέσα στο μεσημέρι (το οποίο αποδείχτηκε μεγάλο λάθος)!!!
Στο δρόμο σταματάμε σε ένα μαγαζί και ψωνίζουμε καπέλα και μαγιό που είχαμε ξεχάσει να πάρουμε μαζί μας …
Παίρνουμε το ίδιο καπέλο και οι δύο, θα μπορούσαμε να είμαστε διδυμάκια (λέμε τώρα) …
Ξεκινάμε την ανάβαση στους λευκούς βράχους …
Η αντηλιά μας τυφλώνει και νιώθουμε να μας χτυπάει ο ήλιος από όλες τις κατευθύνσεις …
Το νερό που τρέχει στα πόδια μας είναι βραστό …
Δεν ψηθήκαμε πάνω στο μηχανάκι και τελικά θα βράσουμε εδώ στα λουτρά …
Υπάρχει παρά πολύς κόσμος από όλες τις ηλικίες και όλες τις φυλές του κόσμου και όλοι δείχνουν να υποφέρουν και τι δεν θα έδινα για μια ομπρέλα ….
Η οποία τελικά φαίνεται να είναι ένα άκρως απαραίτητο ταξιδιωτικό αξεσουάρ που συνήθως δεν παίρνουμε μαζί μας …
Βρέχει και έχεις κατέβει από το μηχανάκι και θες να βγάλεις το κράνος ανοίγεις την ομπρέλα …
Έχεις σταματήσει κατακαλόκαιρο κάπου και δεν έχει ίσκιο ; ανοίγεις την ομπρέλα
Η Μαρία ξαφνικά μου λέει ότι ζαλίζεται …
Επιστρατεύονται τα παγωμένα νερά που καβάλαγα μαζί μου και αφού την λούζω με παγωμένο νερό έχει αρχίσει να αισθάνεται λίγο καλύτερα …
Σε αυτό το σημείο δεν έχει που να κάτσεις οπότε σιγά σιγά ανεβαίνουμε προς τα πάνω ενώ συνεχίζω να την καταβρέχω με δροσερό νερό …
Μετά από λίγο που φάνηκε αιώνας φτάνουμε στην κορυφή και βρίσκουμε να κάτσουμε σε ένα σκαλάκι κάτω από τον ίσκιο που μας προσφέρουν απλόχερα τα δέντρα …
Λίγο παγωμένο νερό ακόμα και ένα παγωτάκι και έχει συνέλθει, με κατατρόμαξε …
Αφού συνήλθε και ανέκτησε τις δυνάμεις της επισκεφθήκαμε λίγο τον αρχαιολογικό χώρο και τα λουτρά της Κλεοπάτρας …
Στα οποία μπορούσε να κανείς μπάνιο και εσύ (με εισιτήριο) και έβλεπες τον κάθε πικραμένο και την κάθε πικραμένη να κάνει μπάνιο και να βγάζει φωτογραφίες ανάμεσα και πάνω σε βυθισμένους κίονες λες και ήταν σε πισίνα !!!
Πολύ άσχημο να το βλέπεις, δεν κάτσαμε πολύ ώρα ξεκινήσαμε την επιστροφή μας και ευτυχώς είχε συννεφιάσει οπότε η κάθοδος μας ήταν παραπάνω από ανεκτή, σχεδόν την απολαύσαμε μπορώ να πώ …
Ανάβουμε το κλιματιστικό μέσα στο δωμάτιο και παίρνουμε τα πάνω μας …
Παίρνουμε την λάθος απόφαση να επισκεφτούμε το Παμούκαλε μέσα στο μεσημέρι (το οποίο αποδείχτηκε μεγάλο λάθος)!!!
Στο δρόμο σταματάμε σε ένα μαγαζί και ψωνίζουμε καπέλα και μαγιό που είχαμε ξεχάσει να πάρουμε μαζί μας …
Παίρνουμε το ίδιο καπέλο και οι δύο, θα μπορούσαμε να είμαστε διδυμάκια (λέμε τώρα) …
Ξεκινάμε την ανάβαση στους λευκούς βράχους …
Η αντηλιά μας τυφλώνει και νιώθουμε να μας χτυπάει ο ήλιος από όλες τις κατευθύνσεις …
Το νερό που τρέχει στα πόδια μας είναι βραστό …
Δεν ψηθήκαμε πάνω στο μηχανάκι και τελικά θα βράσουμε εδώ στα λουτρά …
Υπάρχει παρά πολύς κόσμος από όλες τις ηλικίες και όλες τις φυλές του κόσμου και όλοι δείχνουν να υποφέρουν και τι δεν θα έδινα για μια ομπρέλα ….
Η οποία τελικά φαίνεται να είναι ένα άκρως απαραίτητο ταξιδιωτικό αξεσουάρ που συνήθως δεν παίρνουμε μαζί μας …
Βρέχει και έχεις κατέβει από το μηχανάκι και θες να βγάλεις το κράνος ανοίγεις την ομπρέλα …
Έχεις σταματήσει κατακαλόκαιρο κάπου και δεν έχει ίσκιο ; ανοίγεις την ομπρέλα
Η Μαρία ξαφνικά μου λέει ότι ζαλίζεται …
Επιστρατεύονται τα παγωμένα νερά που καβάλαγα μαζί μου και αφού την λούζω με παγωμένο νερό έχει αρχίσει να αισθάνεται λίγο καλύτερα …
Σε αυτό το σημείο δεν έχει που να κάτσεις οπότε σιγά σιγά ανεβαίνουμε προς τα πάνω ενώ συνεχίζω να την καταβρέχω με δροσερό νερό …
Μετά από λίγο που φάνηκε αιώνας φτάνουμε στην κορυφή και βρίσκουμε να κάτσουμε σε ένα σκαλάκι κάτω από τον ίσκιο που μας προσφέρουν απλόχερα τα δέντρα …
Λίγο παγωμένο νερό ακόμα και ένα παγωτάκι και έχει συνέλθει, με κατατρόμαξε …
Αφού συνήλθε και ανέκτησε τις δυνάμεις της επισκεφθήκαμε λίγο τον αρχαιολογικό χώρο και τα λουτρά της Κλεοπάτρας …
Στα οποία μπορούσε να κανείς μπάνιο και εσύ (με εισιτήριο) και έβλεπες τον κάθε πικραμένο και την κάθε πικραμένη να κάνει μπάνιο και να βγάζει φωτογραφίες ανάμεσα και πάνω σε βυθισμένους κίονες λες και ήταν σε πισίνα !!!
Πολύ άσχημο να το βλέπεις, δεν κάτσαμε πολύ ώρα ξεκινήσαμε την επιστροφή μας και ευτυχώς είχε συννεφιάσει οπότε η κάθοδος μας ήταν παραπάνω από ανεκτή, σχεδόν την απολαύσαμε μπορώ να πώ …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο, ανοίγουμε το κλιματιστικό και την πεφτουμε για ύπνο …
Ξυπνάμε και έχει ηδη αρχίσει να νυχτώνει, ντυνόμαστε και βγαίνουμε έξω βόλτα σε αναζήτησή τροφής …
Έχουμε να φάμε από το πρωί αν εξαιρέσεις κάποια μπισκότα και ένα παγωτό …
Αράζουμε σε ένα τουριστικό μαγαζί απέναντι από τον φωτισμένο λευκό βράχο, παραγγέλνουμε και τα καταβροχθίζουμε εν ριπή οφθαλμού …
Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας εξουθενωμένοι μεν αλλά τουλάχιστον χορτάτοι …
Η αυριανή ημέρα θα ήταν δύσκολη μιας και είχαμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε μέχρι το Γκίορεμε στην Καππαδοκία.
Η σύζυγος μας είχε κλείσει ήδη δωμάτιο όποτε θα έπρεπε να φτάσουμε εκεί , το καλό ήταν ότι θα καθόμασταν εκεί για δύο ημέρες …
Αλλά θα έπρεπε να ξεκινήσουμε πολύ πρωί οπότε θα χάναμε το πρωινό …
Με αυτά και με αυτά μας πήρε ο ύπνος αποκαμωμενους, αφεθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα και αφεθήκαμε να μας ταξιδέψει σε ένα βαθύ ύπνο που μας ξεκούρασε …
Ξυπνάμε και έχει ηδη αρχίσει να νυχτώνει, ντυνόμαστε και βγαίνουμε έξω βόλτα σε αναζήτησή τροφής …
Έχουμε να φάμε από το πρωί αν εξαιρέσεις κάποια μπισκότα και ένα παγωτό …
Αράζουμε σε ένα τουριστικό μαγαζί απέναντι από τον φωτισμένο λευκό βράχο, παραγγέλνουμε και τα καταβροχθίζουμε εν ριπή οφθαλμού …
Επιστρέφουμε στο δωμάτιο μας εξουθενωμένοι μεν αλλά τουλάχιστον χορτάτοι …
Η αυριανή ημέρα θα ήταν δύσκολη μιας και είχαμε πολλά χιλιόμετρα να διανύσουμε μέχρι το Γκίορεμε στην Καππαδοκία.
Η σύζυγος μας είχε κλείσει ήδη δωμάτιο όποτε θα έπρεπε να φτάσουμε εκεί , το καλό ήταν ότι θα καθόμασταν εκεί για δύο ημέρες …
Αλλά θα έπρεπε να ξεκινήσουμε πολύ πρωί οπότε θα χάναμε το πρωινό …
Με αυτά και με αυτά μας πήρε ο ύπνος αποκαμωμενους, αφεθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα και αφεθήκαμε να μας ταξιδέψει σε ένα βαθύ ύπνο που μας ξεκούρασε …
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Πέμπτη ημέρα ταξιδιού (Παρασκευή 18 Αυγούστου 2023)
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 615χλμ.
Πολύ πρωινό ξύπνημα σήμερα, 6 παρά χτύπησε το ξυπνητήρι, φτιάχνω καφέ τρώμε και κάποια μπισκότα που είχαμε προμηθευτεί και 7 παρά 10 η μηχανή ήταν φορτωμένη και ξεκινούσαμε ….
Το πέταγμα με τα αερόστατα δείχνει να έχει γίνει μόδα στην Τουρκία μιας και στο Παμούκαλε βλέπουμε να πετούν όχι τόσο πολλά όπως στην Καππαδοκία όμως.
Έχουμε σχετικά μεγάλη μέρα μπροστά μας για αυτό αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε νωρίς για να μην μας πιάσει το βράδυ.
Έχει μια ωραία δροσιά το πρωί και η κίνηση είναι ελάχιστη, περνάμε έξω από το Ντενιζλί και συνεχίζουμε με κατεύθυνση ανατολικά έχω περάσει από εδώ άλλη μια φορά το 2019 και όμως τα μέρη φέρονται τόσο γνώριμα …
Σε κάποια σημεία σταματήσαμε στο ίδιο μέρος που είχα σταματήσει και με το Νίκο το 2019!
Όσο μπαίνουμε πιο μέσα τόσο μας αρέσει πιο πολύ και ας είναι πιο άγρια και ερημικά!
Έχουμε αρχίσει να βρίσκουμε τους ταξιδιωτικούς μας ρυθμούς και η θερμοκρασία είναι ανεκτή.
Εννοείται ότι συχνά πυκνά σταματάμε και βρέχουμε τα buff που μας κρατάνε δροσερούς.
Χιλιόμετρα που διανύσαμε 615χλμ.
Πολύ πρωινό ξύπνημα σήμερα, 6 παρά χτύπησε το ξυπνητήρι, φτιάχνω καφέ τρώμε και κάποια μπισκότα που είχαμε προμηθευτεί και 7 παρά 10 η μηχανή ήταν φορτωμένη και ξεκινούσαμε ….
Το πέταγμα με τα αερόστατα δείχνει να έχει γίνει μόδα στην Τουρκία μιας και στο Παμούκαλε βλέπουμε να πετούν όχι τόσο πολλά όπως στην Καππαδοκία όμως.
Έχουμε σχετικά μεγάλη μέρα μπροστά μας για αυτό αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε νωρίς για να μην μας πιάσει το βράδυ.
Έχει μια ωραία δροσιά το πρωί και η κίνηση είναι ελάχιστη, περνάμε έξω από το Ντενιζλί και συνεχίζουμε με κατεύθυνση ανατολικά έχω περάσει από εδώ άλλη μια φορά το 2019 και όμως τα μέρη φέρονται τόσο γνώριμα …
Σε κάποια σημεία σταματήσαμε στο ίδιο μέρος που είχα σταματήσει και με το Νίκο το 2019!
Όσο μπαίνουμε πιο μέσα τόσο μας αρέσει πιο πολύ και ας είναι πιο άγρια και ερημικά!
Έχουμε αρχίσει να βρίσκουμε τους ταξιδιωτικούς μας ρυθμούς και η θερμοκρασία είναι ανεκτή.
Εννοείται ότι συχνά πυκνά σταματάμε και βρέχουμε τα buff που μας κρατάνε δροσερούς.
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Η διαδρομή μέχρι το Ικόνιο είναι αρκετά ενδιαφέρουσα από εκεί και μέχρι το Ακσαράι είναι βαρετή θα έλεγα, μονότονη ουσιαστικά μια ευθεία μέσα σε ερημικό τοπίο το οποίο κατα διαστήματα είναι καλλιεργήσιμο …
Από το πρωί είμαστε μόνο με μερικά μπισκότα αλλά την παλεύουμε, τα χωριά διαδέχονται το ένα το άλλο και είναι φανερό ότι το βιωτικό επίπεδο είναι υποβαθμισμένο σε σύγκριση με τις περιοχές πιο κοντά στα παράλια…
Βλέπεις συχνά χαμόσπιτα αλλά μπορείς να δεις ότι και η περιοχή αναπτύσσεται βλέπεις σύγχρονα γεωργικά μηχανήματα και στις πόλεις και στις κωμοπόλεις καινούρια κτίρια …
Ενδιάμεσα υπάρχουν τεράστιες άγονες εκτάσεις και είναι να απορείς που οι πρόγονοι μας έφτασαν εκεί που έφτασαν με τα μέσα που διέθεταν εκείνη την εποχή καθώς και το παράλογο του όλου εγχειρήματος καθώς και το ότι ήθελαν να πάνε και ακόμα πιο μέσα …
Αυτά σκεφτόμουν καθώς διασχίζαμε της επαρχία του Αφιον Καραχισαρ.
Από το πρωί είμαστε μόνο με μερικά μπισκότα αλλά την παλεύουμε, τα χωριά διαδέχονται το ένα το άλλο και είναι φανερό ότι το βιωτικό επίπεδο είναι υποβαθμισμένο σε σύγκριση με τις περιοχές πιο κοντά στα παράλια…
Βλέπεις συχνά χαμόσπιτα αλλά μπορείς να δεις ότι και η περιοχή αναπτύσσεται βλέπεις σύγχρονα γεωργικά μηχανήματα και στις πόλεις και στις κωμοπόλεις καινούρια κτίρια …
Ενδιάμεσα υπάρχουν τεράστιες άγονες εκτάσεις και είναι να απορείς που οι πρόγονοι μας έφτασαν εκεί που έφτασαν με τα μέσα που διέθεταν εκείνη την εποχή καθώς και το παράλογο του όλου εγχειρήματος καθώς και το ότι ήθελαν να πάνε και ακόμα πιο μέσα …
Αυτά σκεφτόμουν καθώς διασχίζαμε της επαρχία του Αφιον Καραχισαρ.
R.E.H
member
- Δημοσιεύσεις
- 1.213
- Μοτοσυκλέτα
- Royal Enfield Himalayan
- Όνομα
- Παναγίωτης
- Περιοχή
- Νίκαια
Καλύπτουμε τα χιλιόμετρα αργά αλλά σταθερά και πριν το καταλάβουμε έχουμε φτάσει στο Ικόνιο μια σύντομη στάση για να πιούμε νερό και να ξεκουράσουμε τα *****ά μας μόρια και συνεχίζουμε.
Με το που βγαίνουμε από την πόλη σταματάμε σε ένα από τα εστιατόρια που υπάρχουν πάνω στον δρόμο για να γεμίσουμε τα άδεια στομάχια μας και στην συνέχεια να ποτίσουμε και το ακούραστο άτι μας …
Μια χαρά μας έχει φέρει μέχρι εδώ απροβλημάτιστα και με μια σχετική άνεση.
Ποιός να του το έλεγε ότι θα ξαναπάταγε τις ρόδες του ξανά στα ίδια μέρη κουβαλώντας αυτή την φορά την κόρη, η οποία του έχει και αδυναμία !!!
Όλα τα μειονεκτήματα που έχει όταν ταξιδεύεις μαζί του είτε στην χώρα μας (που δεν υπάρχει αστυνόμευση) εδώ δεν υφίστανται, έχει επαρκή δύναμη να μας ταξιδεύει παρόλο που είναι φορτωμένο ώς τα μπούνια, ακόμα και στις προσπεράσεις φορτηγών δεν προβληματίζει μιας και τα αυτά είναι βαρυφορτωμένα και κινούνται σχετικά αργά …
Είναι ένας καταπληκτικός τουρίστας που του αρέσει να ρουφάει τα τοπία και να σε αφήνει να καταγράφεις στον σκληρό δίσκου είτε του μυαλού είτε της κάμερας όλες τις εικόνες που βλέπεις.
Αφού χορτάσαμε τα πεινασμένα στομάχια μας ήπιαμε και το ζεστό μας τσάι και επιστρέψαμε στο πιστό μας σύντροφο που μας περίμενε υπομονετικά κάτω από τον καυτό ήλιο …
Είχε μεσημεριάσει και η ζέστη είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινα αλλά είχαμε ηδη κάνει πάνω από την μισή διαδρομή, δεν θέλαμε πολύ ακόμα, σε μερικές ώρες θα φτάναμε στο Γκιόρεμε …
Αυτήν την φορά η διάσχιση αυτού του έρημου κατά τόπους τοπίο μου φάνηκε μικρότερη από ότι πριν μερικά χρόνια, κάτι παιχνίδια που παίζει το μυαλό!
Από το Ακσαράι και μετά το τοπίο αλλάζει γίνεται πιο άγριο ακόμα αλλά πιο όμορφο.
Το Ακσαράι δείχνει σύγχρονη και μεγάλη πόλη, το διασχίζουμε και συνεχίζουμε ανατολικά προς την Νεβσεχίρ και από εκεί φτάνουμε στο Γκιόρεμε και μετά από μερικά μπρος πίσω στα στενά του βρίσκουμε το ξενοδοχείο.
Κάνουμε τσεκ-ιν, ξεφορτώνουμε το μηχανάκι μας και το αφήνουμε να πάρει ανάσες και να ξεκουραστεί …
Η Μαρία πέφτει ξερή για ύπνο μετά από ένα ντουζάκι και εγώ φτιάχνω ένα καφέ και αράζω στην βεράντα, ώρα για χαλάρωση και επικοινωνία με το σπίτι …
Το δωμάτιο είναι λίγο μικρό και δεν έχει κλιματισμό, ευτυχώς έχει έναν ανεμιστήρα που με αυτόν παλεύεται η ζέστη, κλασικά είναι σκαμμένο στο βράχο αυτό το βοηθάει να κρατάει μια σχετικά σταθερή θερμοκρασία …
Η ώρα περνάει και όταν ξύπνησε και η Μαρία κατηφορίζουμε προς το κέντρο της πόλης με τα πόδια για να χαζέψουμε και να βρούμε και κάτι να φάμε …
Περνάμε αρκετή ώρα περπατώντας στα σοκάκια της πόλης και χαζεύοντας μαγαζιά με τουριστικά, στο τέλος καταλήγουμε να πάρουμε πακέτο ντονέρ και κόκα κόλα και να επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και να τρώμε στην ταράτσα χαζεύοντας την πόλη από ψηλά …
Κάτσαμε αρκετή ώρα στην ταράτσα και χαζεύαμε την φωτισμένη πόλη μέχρι να μας καταβάλει η κούραση και σιγά σιγά να οδηγηθούμε στο δωμάτιο μας και να πέσουμε ξεροί για ύπνο.
Με το που βγαίνουμε από την πόλη σταματάμε σε ένα από τα εστιατόρια που υπάρχουν πάνω στον δρόμο για να γεμίσουμε τα άδεια στομάχια μας και στην συνέχεια να ποτίσουμε και το ακούραστο άτι μας …
Μια χαρά μας έχει φέρει μέχρι εδώ απροβλημάτιστα και με μια σχετική άνεση.
Ποιός να του το έλεγε ότι θα ξαναπάταγε τις ρόδες του ξανά στα ίδια μέρη κουβαλώντας αυτή την φορά την κόρη, η οποία του έχει και αδυναμία !!!
Όλα τα μειονεκτήματα που έχει όταν ταξιδεύεις μαζί του είτε στην χώρα μας (που δεν υπάρχει αστυνόμευση) εδώ δεν υφίστανται, έχει επαρκή δύναμη να μας ταξιδεύει παρόλο που είναι φορτωμένο ώς τα μπούνια, ακόμα και στις προσπεράσεις φορτηγών δεν προβληματίζει μιας και τα αυτά είναι βαρυφορτωμένα και κινούνται σχετικά αργά …
Είναι ένας καταπληκτικός τουρίστας που του αρέσει να ρουφάει τα τοπία και να σε αφήνει να καταγράφεις στον σκληρό δίσκου είτε του μυαλού είτε της κάμερας όλες τις εικόνες που βλέπεις.
Αφού χορτάσαμε τα πεινασμένα στομάχια μας ήπιαμε και το ζεστό μας τσάι και επιστρέψαμε στο πιστό μας σύντροφο που μας περίμενε υπομονετικά κάτω από τον καυτό ήλιο …
Είχε μεσημεριάσει και η ζέστη είχε αρχίσει να χτυπάει κόκκινα αλλά είχαμε ηδη κάνει πάνω από την μισή διαδρομή, δεν θέλαμε πολύ ακόμα, σε μερικές ώρες θα φτάναμε στο Γκιόρεμε …
Αυτήν την φορά η διάσχιση αυτού του έρημου κατά τόπους τοπίο μου φάνηκε μικρότερη από ότι πριν μερικά χρόνια, κάτι παιχνίδια που παίζει το μυαλό!
Από το Ακσαράι και μετά το τοπίο αλλάζει γίνεται πιο άγριο ακόμα αλλά πιο όμορφο.
Το Ακσαράι δείχνει σύγχρονη και μεγάλη πόλη, το διασχίζουμε και συνεχίζουμε ανατολικά προς την Νεβσεχίρ και από εκεί φτάνουμε στο Γκιόρεμε και μετά από μερικά μπρος πίσω στα στενά του βρίσκουμε το ξενοδοχείο.
Κάνουμε τσεκ-ιν, ξεφορτώνουμε το μηχανάκι μας και το αφήνουμε να πάρει ανάσες και να ξεκουραστεί …
Η Μαρία πέφτει ξερή για ύπνο μετά από ένα ντουζάκι και εγώ φτιάχνω ένα καφέ και αράζω στην βεράντα, ώρα για χαλάρωση και επικοινωνία με το σπίτι …
Το δωμάτιο είναι λίγο μικρό και δεν έχει κλιματισμό, ευτυχώς έχει έναν ανεμιστήρα που με αυτόν παλεύεται η ζέστη, κλασικά είναι σκαμμένο στο βράχο αυτό το βοηθάει να κρατάει μια σχετικά σταθερή θερμοκρασία …
Η ώρα περνάει και όταν ξύπνησε και η Μαρία κατηφορίζουμε προς το κέντρο της πόλης με τα πόδια για να χαζέψουμε και να βρούμε και κάτι να φάμε …
Περνάμε αρκετή ώρα περπατώντας στα σοκάκια της πόλης και χαζεύοντας μαγαζιά με τουριστικά, στο τέλος καταλήγουμε να πάρουμε πακέτο ντονέρ και κόκα κόλα και να επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο και να τρώμε στην ταράτσα χαζεύοντας την πόλη από ψηλά …
Κάτσαμε αρκετή ώρα στην ταράτσα και χαζεύαμε την φωτισμένη πόλη μέχρι να μας καταβάλει η κούραση και σιγά σιγά να οδηγηθούμε στο δωμάτιο μας και να πέσουμε ξεροί για ύπνο.