Επειδή δεν έχω ευτυχώς κάποια σοβαρή πτώση αλλά πολλές με λίγα χιλιόμετρα ή σταματημένος θα ήθελα να μοιραστώ την πιο αστεία μου.
Έχει έρθει φιλαράκι μου από Χαλκιδική να με δει Θεσσαλονίκη και πηγαίνουμε σε ένα trendy καφέ που έβγαινα εκείνο το καιρό για να τα πούμε και για οφθαλμόλουτρο μια που μάζευε πολλές γυναικοπαρέες. Έχουμε πάει με το V Strom 650 που είχα και μόλις φτάνουμε, κατεβαίνει - παρκάρω μπροστά στο μαγαζί και μπαίνουμε για να πιούμε το καφεδάκι μας.
Κατά την αποχώρηση ανεβαίνω, βάζω μπροστά την μηχανή και του λέω να ανέβει. Επειδή η μηχανή είχε μπαγαζιέρα συνήθως οι συνεπιβάτες πατούσαν στο αριστερό πατηράκι και μετά ανέβαιναν. Παέι λοιπόν να ανέβει το φιλαράκι - κρατάω εγώ γερά την μηχανή σε ευθεία θέση- πατάει στο πίσω αριστερό πατηράκι και δυσκολεύεται για κάποια δευτερόλεπτα (μου φάνηκαν αιώνας) να περάσει το δεξί πόδι του ώστε να κάτσει πάνω στη μηχανή και να έρθει αυτή στα ίσα της (μια παρένθεση το φιλαράκι μου ήταν 1.85 ύψος και καμιά 120 κιλά).
Όπως πολύ καλά καταλάβατε δεν μπόρεσα να την κρατήσω και αρχίσαμε σε slow motion να παίρνουμε κλίση προς τα αριστερά μέχρι που η μηχανή ξάπλωσε φαρδιά πλατιά στην άσφαλτο (εμείς καταφέραμε να μείνουμε όρθιοι). Μας επιασε νευρικό γέλιο από την ντροπή μας, όλο το μαγαζί μας κοιτούσε, σηκώνω αστραπιαία την μηχανή και του λέω να ανέβει περνώντας το πόδι του πάνω από την σέλα και εξαφανιστήκαμε.
Η μηχανή δεν επάθε τίποτα (να είναι καλά τα κάγκελα) αλλά εγώ αποφάσισα ότι δεν μου πολυαρέσει τελικά ο καφές του συγκεκριμένου μαγαζιού και έκανα αρκετό καιρό να το ξαναεπισκεφτώ
fghg..... φυσικα δεν ξαναπατησα....!
