Η τετράδα είμαστε για καφέ στη Νέα Πέραμο.....
Επιστροφή και για μένα μέρα από μια τέλεια διαδρομή για μένα προς Καλάβρυτα ( πολεμική) χαχαχαχαχα
Και εμείς Μουρίκι!!!
Υ.γ.Bulmont με το αυτοκίνητο πηγές ρε μπαγασα..?![]()
Παναγιώτη ιστορία γράφουν οι παρεες και αν καταφέρουμε και εμείς εδώ μέσα να γράψουμε την δική μας θα εχουμε πετύχει και σαν άνθρωποι και σαν μοτοσυκλετιστές..!! Καλό μας βραδυ..!!Καθώς απομακρύνεσαι από την πόλη, νιώθεις τα "πρέπει" να καίγονται και να σκορπίζονται σαν στάχτη στο ανοιξιάτικο αγέρι και τα "θέλω" να διαχέονται γλυκά σε έναν εγκέφαλο που τα αποζητούσε.
Φίλοι που ήταν ή που έγιναν όταν συναντήθηκαν σε μια ρωγμή του χρόνου κυλώντας τις ρόδες τους σε ένα κοινό μονοπάτι ολοκλήρωσης και ευδαιμονίας στιγμών.
Ριζόχαρτο ο δρόμος, ακουαρέλα οι εικόνες της περιφερειακής όρασης, gigabytes δεδομένων που αποθηκεύονται με περισσή ταχύτητα σε διψασμένους σάρκινους σκληρούς δίσκους και μια παλάμη που περιστρέφει ένα άυλο γκριπ μιας αέναης χρονομεταφοράς. Δεν αξίζουμε στις πόλεις, αξίζουμε στις στιγμές που οι ίδιοι πλάθουμε και μορφοποιούμε στον φούρνο της μνήμης, ευθύς μόλις πατήσουμε το κουμπί της μίζας και χαθούμε στο όνειρο.
Ήταν όλα υπέροχα...υπέροχοι άνθρωποι...υπέροχοι τόποι μα πάνω από όλα ήμασταν εμείς που κάνουμε υπέροχη την κάθε παρέα.
Να είμαστε καλά για να βρισκόμαστε και να περνάμε όμορφα!
Παναγιώτη ιστορία γράφουν οι παρεες και αν καταφέρουμε και εμείς εδώ μέσα να γράψουμε την δική μας θα εχουμε πετύχει και σαν άνθρωποι και σαν μοτοσυκλετιστές..!! Καλό μας βραδυ..!!View attachment 7107
Γεια σου Φανη!!! Πάντα όρθιος φιλαράκι!
Πλούτος η Ελληνική γλώσσα...Καθώς απομακρύνεσαι από την πόλη, νιώθεις τα "πρέπει" να καίγονται και να σκορπίζονται σαν στάχτη στο ανοιξιάτικο αγέρι και τα "θέλω" να διαχέονται γλυκά σε έναν εγκέφαλο που τα αποζητούσε.
Φίλοι που ήταν ή που έγιναν όταν συναντήθηκαν σε μια ρωγμή του χρόνου κυλώντας τις ρόδες τους σε ένα κοινό μονοπάτι ολοκλήρωσης και ευδαιμονίας στιγμών.
Ριζόχαρτο ο δρόμος, ακουαρέλα οι εικόνες της περιφερειακής όρασης, gigabytes δεδομένων που αποθηκεύονται με περισσή ταχύτητα σε διψασμένους σάρκινους σκληρούς δίσκους και μια παλάμη που περιστρέφει ένα άυλο γκριπ μιας αέναης χρονομεταφοράς. Δεν αξίζουμε στις πόλεις, αξίζουμε στις στιγμές που οι ίδιοι πλάθουμε και μορφοποιούμε στον φούρνο της μνήμης, ευθύς μόλις πατήσουμε το κουμπί της μίζας και χαθούμε στο όνειρο.
Ήταν όλα υπέροχα...υπέροχοι άνθρωποι...υπέροχοι τόποι μα πάνω από όλα ήμασταν εμείς που κάνουμε υπέροχη την κάθε παρέα.
Να είμαστε καλά για να βρισκόμαστε και να περνάμε όμορφα!
Εισαι καλλιτεχνης της φωτο!!!!!!!!