User C
well know member
- Δημοσιεύσεις
- 3.737
Αν κοιτάξεις πολύ ώρα την άβυσσο, τότε και αυτή θα κοιτάξει εσένα (Νίτσε)
Την Δευτέρα ανοίγουν τα σχολεία και ένας χρόνος ακόμη θα ξεκινήσει για τα παιδιά μας. Η μεγάλη μου κόρη φέτος είναι στην τρίτη Λυκείου και ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν ιδιαίτερα άνετη, ξαφνικά την έπιασε ένα άγχος για τις Πανελλήνιες. 'Ενα άγχος που της μεταφέρθηκε από συζητήσεις με τους φίλους της, με παιδιά που έκαναν φροντιστήριο από το Γυμνάσιο και κάποια από το Δημοτικό, με απώτερο σκοπό την επιτυχία στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Από την Δευτέρα γονείς, δάσκαλοι, φίλοι θα πουν στα παιδιά πως πρέπει να είναι πρώτοι, να έχουν καλούς βαθμούς, να στοχεύσουν σε ένα πτυχίο.
Αραγε θα πει κανείς σε αυτά τα παιδιά, πως κανείς δεν πέθανε επειδή απέτυχε στις Πανελλήνιες; Θα πει κανείς σε αυτά τα παιδιά πως δεν τελείωσε ο κόσμος όλος στο τέλος του σχολείου; Πως δεν εξασφαλίζεται η επιτυχία με την εισαγωγή σε ένα πανεπιστήμιο; 'Αραγε θα τους πει κανείς πως μια καλή καρδιά είναι σημαντικότερη από ένα αριστείο; Θα τους μάθει κάποιος πως πρώτα γίνεσαι καλός άνθρωπος και έπειτα προσθέτεις γνώση. Και τελικά προσθέτουν γνώση ή παπαγαλίζουν τις απαντήσεις για τις εξετάσεις;
Θα πει κάποιος σε αυτά τα παιδιά πως με το να δίνουν αγάπη αντί να κοροϊδεύουν το παιδί με τα γυαλία, το υπέρβαρο παιδί, το παιδί που φοράει μη επώνυμα ρούχα ή ακόμη και παλιά και επισκευασμένα ρούχα, πως αυτό το πράγμα είναι ανώτερο από κάθε αριστείο και καλό βαθμό; Θα τους μάθει κάποιος (και απευθύνομαι αποκλειστικά στους γονείς που είναι υπεύθυνοι για αυτή την γνώση) πως να σέβονται τον εαυτό τους, και πως να είναι ευγνώμονες για όσα έχουν; Πως πρέπει να προσπαθούν να έχουν ένα καλύτερο περιβάλλον γι αυτούς πάνω απ'όλα και κατά συνέπεια για όλους γύρω τους. Θα τους πει κάποιος πως πρέπει να επαναστατήσουν απέναντι σε κάθε φόρμα και νόρμα που τους επιβάλλεται, διότι χωρίς την αμφισβήτηση της γενιάς τους ο κόσμος θα γυρίσει σε καταστάσεις δυσκολότερες; Να επαναστατήσουν χτίζοντας και όχι γκρεμίζοντας γιατί η επανάσταση είναι η προσπάθεια να χτίζουμε καλύτερο μέλλον.
Θα τους μάθει κανείς πως πρέπει να κυνηγούν το όνειρο τους και όχι το όνειρο των γονιών, παππούδων, δασκάλων. Δεν τους υποχρεώνει κανείς να γίνουν δικηγόροι ή γιατροί ή ότι άλλο αποθεώνει ως επιτυχία η κοινωνία. Ποιος θα θυμηθεί να μιλήσει σε αυτά τα παιδιά πως αξίζουν και πρέπει να παίρνουν την αγάπη; Αν τελικά η επιτυχία των αυριανών ενηλίκων μετράει για εμάς τους γονείς περισσότερο για να καμαρώσουμε και να την πούμε στην φιλή μας ότι το παιδί μας είναι καλύτερο στο σχολείο τότε αποτύχαμε ως γόνεις και ως πολίτες της κοινωνίας.
10 Σεπτεμβρίου είναι η παγκόσμια μέρα για την πρόληψη της αυτοκτονίας, και δυστυχώς ακόμη και σήμερα έχουμε αυτοκτονίες παιδιών που απέτυχαν στο σχολείο ή απέτυχαν να συμβαδίσουν με τα κοινωνικά πρότυπα της εποχής. Ας διδάξουμε στα παιδιά μας τον σεβασμό. Σεβασμός δεν είναι μόνο η καλή συμπεριφορά προς τους άλλους, αλλά και προς τον εαυτό μας. Ας ξεκινήσουμε από τα μικρά παιδιά την επανάσταση, διορθώνοντας τα κακώς κείμενα τα δικά μας, μέσα από τα παιδιά μας. Ας κοιτάξουμε λίγο τις συνέπειες της απομόνωσης τους μετά από αυτή την καραντίνα διαρκείας και ας διαβάσουμε τα μάτια τους.
Ας τους μάθουμε τελικά να γίνουν πρώτα άνθρωποι και μετά όλα τα άλλα.
Την Δευτέρα ανοίγουν τα σχολεία και ένας χρόνος ακόμη θα ξεκινήσει για τα παιδιά μας. Η μεγάλη μου κόρη φέτος είναι στην τρίτη Λυκείου και ενώ μέχρι πρόσφατα ήταν ιδιαίτερα άνετη, ξαφνικά την έπιασε ένα άγχος για τις Πανελλήνιες. 'Ενα άγχος που της μεταφέρθηκε από συζητήσεις με τους φίλους της, με παιδιά που έκαναν φροντιστήριο από το Γυμνάσιο και κάποια από το Δημοτικό, με απώτερο σκοπό την επιτυχία στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Από την Δευτέρα γονείς, δάσκαλοι, φίλοι θα πουν στα παιδιά πως πρέπει να είναι πρώτοι, να έχουν καλούς βαθμούς, να στοχεύσουν σε ένα πτυχίο.
Αραγε θα πει κανείς σε αυτά τα παιδιά, πως κανείς δεν πέθανε επειδή απέτυχε στις Πανελλήνιες; Θα πει κανείς σε αυτά τα παιδιά πως δεν τελείωσε ο κόσμος όλος στο τέλος του σχολείου; Πως δεν εξασφαλίζεται η επιτυχία με την εισαγωγή σε ένα πανεπιστήμιο; 'Αραγε θα τους πει κανείς πως μια καλή καρδιά είναι σημαντικότερη από ένα αριστείο; Θα τους μάθει κάποιος πως πρώτα γίνεσαι καλός άνθρωπος και έπειτα προσθέτεις γνώση. Και τελικά προσθέτουν γνώση ή παπαγαλίζουν τις απαντήσεις για τις εξετάσεις;
Θα πει κάποιος σε αυτά τα παιδιά πως με το να δίνουν αγάπη αντί να κοροϊδεύουν το παιδί με τα γυαλία, το υπέρβαρο παιδί, το παιδί που φοράει μη επώνυμα ρούχα ή ακόμη και παλιά και επισκευασμένα ρούχα, πως αυτό το πράγμα είναι ανώτερο από κάθε αριστείο και καλό βαθμό; Θα τους μάθει κάποιος (και απευθύνομαι αποκλειστικά στους γονείς που είναι υπεύθυνοι για αυτή την γνώση) πως να σέβονται τον εαυτό τους, και πως να είναι ευγνώμονες για όσα έχουν; Πως πρέπει να προσπαθούν να έχουν ένα καλύτερο περιβάλλον γι αυτούς πάνω απ'όλα και κατά συνέπεια για όλους γύρω τους. Θα τους πει κάποιος πως πρέπει να επαναστατήσουν απέναντι σε κάθε φόρμα και νόρμα που τους επιβάλλεται, διότι χωρίς την αμφισβήτηση της γενιάς τους ο κόσμος θα γυρίσει σε καταστάσεις δυσκολότερες; Να επαναστατήσουν χτίζοντας και όχι γκρεμίζοντας γιατί η επανάσταση είναι η προσπάθεια να χτίζουμε καλύτερο μέλλον.
Θα τους μάθει κανείς πως πρέπει να κυνηγούν το όνειρο τους και όχι το όνειρο των γονιών, παππούδων, δασκάλων. Δεν τους υποχρεώνει κανείς να γίνουν δικηγόροι ή γιατροί ή ότι άλλο αποθεώνει ως επιτυχία η κοινωνία. Ποιος θα θυμηθεί να μιλήσει σε αυτά τα παιδιά πως αξίζουν και πρέπει να παίρνουν την αγάπη; Αν τελικά η επιτυχία των αυριανών ενηλίκων μετράει για εμάς τους γονείς περισσότερο για να καμαρώσουμε και να την πούμε στην φιλή μας ότι το παιδί μας είναι καλύτερο στο σχολείο τότε αποτύχαμε ως γόνεις και ως πολίτες της κοινωνίας.
10 Σεπτεμβρίου είναι η παγκόσμια μέρα για την πρόληψη της αυτοκτονίας, και δυστυχώς ακόμη και σήμερα έχουμε αυτοκτονίες παιδιών που απέτυχαν στο σχολείο ή απέτυχαν να συμβαδίσουν με τα κοινωνικά πρότυπα της εποχής. Ας διδάξουμε στα παιδιά μας τον σεβασμό. Σεβασμός δεν είναι μόνο η καλή συμπεριφορά προς τους άλλους, αλλά και προς τον εαυτό μας. Ας ξεκινήσουμε από τα μικρά παιδιά την επανάσταση, διορθώνοντας τα κακώς κείμενα τα δικά μας, μέσα από τα παιδιά μας. Ας κοιτάξουμε λίγο τις συνέπειες της απομόνωσης τους μετά από αυτή την καραντίνα διαρκείας και ας διαβάσουμε τα μάτια τους.
Ας τους μάθουμε τελικά να γίνουν πρώτα άνθρωποι και μετά όλα τα άλλα.
Τελευταία επεξεργασία: