ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ?

[maik900]

Ποια ήταν η πρώτη έντυπη εφημερίδα στην Ελλάδα: Έβγαλε μόνο 3 φύλλα και δεν εκδόθηκε στην Αθήνα​

Εκδόθηκε το 1821​

​

Ο Ελληνικός Τύπος γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στο χώρο της Ελληνικής διασποράς και σε μια καλή εποχή όσον αφορά τη διάδοση των ιδεών του Διαφωτισμού και οικονομικής δύναμης των Ελλήνων της διασποράς​

Η Σάλπιγξ Ελληνική υπήρξε η πρώτη έντυπη εφημερίδα στην Ελλάδα. Κυκλοφόρησαν μόνο 3 φύλλα (1, 5 και 20 Αυγούστου 1821) τα οποία σώζονται στη βιβλιοθήκη της Βουλής, από δωρεά του Τιμολέοντα Φιλήμονα. Ποιος την εξέδωσε; Η έκδοση ανατέθηκε στον λόγιο Θεόκλητο Φαρμακίδη, ο οποίος ορίστηκε «επιστάτης και εκδότης» αλλά ας πάρουμε την ιστορία από την αρχή.

Πηγη www.e-radio.gr
Ο Δημήτριος Υψηλάντης, όταν ήρθε από την Τεργέστη στην Ελλάδα ως Πληρεξούσιος του Αλέξανδρου Υψηλάντη, έφερε μαζί του και ένα μικρό τυπογραφείο, γνώρισε τον Ιάκωβο Τομπάζη, ο οποίος του σύστησε τον Κωνσταντίνο Τόμπρα που είχε μάθει τη δουλειά του τυπογράφου στο Παρίσι και εγκαταστάθηκε μέσα σε ένα τζαμί στην Καλαμάτα φτιάχνοντας το «Εθνικόν Τυπογραφείον».

Εκεί τυπώθηκε λοιπόν και το πρώτο φύλλο της Σάλπιγγος Ελληνικής την 1η Αυγούστου 1821. Ο Θεόκλητος Φαρμακίδης ήταν έμπειρος εφημεριδογράφος καθώς είχε συμμετάσχει και στην έκδοση του περιοδικού Ερμής ο Λόγιος, στη Βιέννη οπότε ήταν εκείνος που επιμελήθηκε την έκδοση.

Η πρώτη εφημερίδα στην Αθήνα
Το 1822 εκδίδεται στη Στερεά Ελλάδα η χειρόγραφη εφημερίδα "Αιτωλική" ενώ το 1824 ο Ελβετός φιλέλληνας Ιάκωβος Μάγερ εκδίδει την εφημερίδα "Ελληνικά Χρονικά" στο Μεσολόγγι.

Η πρώτη εφημερίδα στην Αθήνα ήταν η "Εφημερίς των Αθηνών" που εκδόθηκε το 1824 από το Γεώργιο Ψύλλα και η οποία γράφεται στη δημοτική και δημοσιεύει σειρά κειμένων για την πνευματική δραστηριότητα της εποχής. Το 1825 εκδίδεται στο Ναύπλιο με διευθυντή τον Θεόκλητο Φαρμακίδη η "Γενική Εφημερίς της Ελλάδας", που στη συνέχεια μετονομάστηκε σε "Εφημερίς της Κυβερνήσεως" και εκδίδεται μέχρι σήμερα.

Γιατί η Σάλπιγξ έβγαλε μόνο τρία φύλλα;
Ο Δημήτριος Υψηλάντης θεωρούσε ότι η Σάλπιγξ Ελληνική όφειλε να εξυπηρετεί αποκλειστικά το συμφέρον του Αγώνα και ότι θα έπρεπε να ελέγχει και να κατευθύνει ο ίδιος το περιεχόμενό της, έτσι ώστε να ικανοποιούνται οι εκάστοτε στρατιωτικές και πολιτικές σκοπιμότητες.

Ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, υποστηρίζοντας την αρχή της ελευθεροτυπίας, αντέδρασε στην προσπάθεια του Υψηλάντη να υποβάλει την εφημερίδα σε λογοκρισία. Έτσι, ο Φαρμακίδης αρνήθηκε να συνεχίσει την έκδοση.

 

[maik900]

Που βρίσκονται τα μάτια και ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν;​

Η αναγνώριση για την προσφορά του στις επιστήμες ήταν μεγάλη, με αποκορύφωμα το βραβείο Νόμπελ που του απονεμήθηκε το 1921​

Κατά τη διάρκεια της ζωής του ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κατάφερε να αλλάξει τον κόσμο της φυσικής. Η αναγνώριση για την προσφορά του στις επιστήμες ήταν μεγάλη, με αποκορύφωμα το βραβείο Νόμπελ που του απονεμήθηκε το 1921, σε ηλικία μόλις 42 ετών.​

Ο ίδιος γνώριζε ότι ο εγκέφαλός του θα προκαλέσει, μετά θάνατον, το ενδιαφέρον των ερευνητών και για αυτόν τον λόγο, άφησε σαφείς εντολές για το σώμα του. «Κάψτε τα όλα, και σκορπίστε τις στάχτες μυστικά ώστε να αποθαρρυνθούν οι ειδωλολάτρες».

Αλλά όταν πέθανε στο νοσοκομείο Princeton το 1955, ο παθολόγος που είχε βάρδια, Thomas Harvey έκλεψε τα μάτια και τον εγκέφαλό του. Γιατί και τι να τα κάνει είναι η ερώτηση; Έλα ντε. Η διατήρηση του σώματος μεγάλων προσωπικοτήτων δεν είναι καθόλου ασυνήθιστη. Έτσι, στην περίπτωση μιας σπάνιας ιδιοφυΐας όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν, πολλοί επιστήμονες θα ήταν φυσικά περίεργοι για το τι θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερο στον εγκέφαλό του. Και αυτό ήταν που πιθανότατα οδήγησε τον Harvey να κλέψει τα μάτια και τον εγκέφαλο του Αϊνστάιν που πίστευε ότι θα μπορούσαν να ρίξουν φως στη φύση της ιδιοφυΐας του.

Τα μάτια τα έδωσε στον οπτομέτρη του, Henry Abrams. Μετά από το ταξίδι τους, πλέον πιστεύεται πως βρίσκονται σε μια θυρίδα στη Νέα Υόρκη και κάθε τρεις και λίγο υπάρχει η φήμη ότι θα βγουν σε δημοπρασία.

Ο εγκέφαλος έκανε και κάνει μεγαλύτερο ταξίδι. Ο Harvey δεν είχε άδεια να κάνει νεκροψία, ούτε του επετράπη να κρατήσει τον εγκέφαλο για τον εαυτό του. Αλλά αυτό έκανε για σχεδόν 40 χρόνια. Κράτησε τον πιο διάσημο εγκέφαλο στον κόσμο αφού αργότερα πήρε και την άδεια του γιου του Αϊνσταιν, Χανς Αλμπερτ, ο οποίος του ζήτησε ρητά να τον χρησιμοποιήσει μόνο για επιστημονικούς σκοπούς.

Ένας συνάδελφος του Harvey έκοψε το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου σε 240 κομμάτια, τα οποία μπήκαν σε διαφάνειες μικροσκοπίου. Κατά καιρούς, τις έστελνε σε διάφορους ερευνητές, αλλά προέκυψαν ελάχιστες μελέτες. Γυρίζοντας τις ΗΠΑ, ο Harvey κρατούσε ότι είχε απομείνει από τον εγκέφαλο του Αϊνστάιν μέσα σε ένα βάζο. Τελικά το 1998, το έδωσε στο Πανεπιστήμιο του Princeton.

To 1999, δημοσιεύθηκε και η πρώτη μελέτη του εγκεφάλου του. Το 2010, οι κληρονόμοι του Harvey, μετέφεραν όλα τα απομεινάρια του εγκεφάλου που είχαν μείνει στην κατοχή του στο Εθνικό Μουσείο Υγείας και Ιατρικής των ΗΠΑ. 46 τμήματα του εγκεφάλου του αποκτήθηκαν από το Μουσείο Mütter στη Φιλαδέλφεια. Το 2013, τμήματα του εγκεφάλου εκτέθηκαν στις μόνιμες γκαλερί του μουσείου. Η έκθεση παρουσίαζε λεπτές φέτες του εγκεφάλου του Αϊνστάιν, τοποθετημένες σε διαφάνειες μικροσκοπίου.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[duke200]

Αν δουλεύει το μυαλό συνέχεια, ανεβάζει στροφές. Αν είμαστε όλη μέρα τικ τοκ, καφετέρειες νομίζουμε ότι έχει κάτι σπάνιο ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν και διαφορετικό από τον δικό μας.

Sent from my X19 using Tapatalk

 

[maik900]

Η βασανιστική μάσκα που φορούσαν στις ομιλητικές γυναίκες τον Μεσαίωνα​

Μια τιμωρία που κράτησε αιώνες​

Δεν είναι κάτι άγνωστο ότι οι γυναίκες τον Μεσαίωνα κυνηγήθηκαν πάρα πολύ. Ξέρουμε τι συνέβαινε με κάποιες γυναίκες που ξεχώριζαν με κάποιον τρόπο και τις έριχναν στην πυρά ως μάγισσες. Ωστόσο δεν ήταν το μόνο που έκαναν εναντίον τους. Αν ήσουν μια γυναίκα ομιλητική που μοιραζόσουν τις ιδέες σου, τότε υπήρχε το βασανιστήριο του «Scold’s Bridle».​

To Scold’s Bridle σε μια ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «το χαλινάρι της γκρινιάρας». Ήταν μια τιμωρία που χρησιμοποιήθηκε επίσημα και ανεπίσημα στην Αγγλία για να πειθαρχήσει γυναίκες, που κουτσομπόλευαν ή μιλούσαν πολύ ελεύθερα.

Το όνομα της συσκευής περιγράφει τέλεια τον ρόλο της στον έλεγχο των γυναικών των οποίων ο λόγος θεωρούνταν επιθετικός ή ενοχλητικός, ιδιαίτερα προς τους συζύγους, αντιμετωπίζοντας τους τότε σύγχρονους φόβους ότι μια τέτοια ειλικρίνεια θα μπορούσε να αναστατώσει τις επικρατούσες δομές εξουσίας των φύλων στις κοινότητες.

Τα πρώτα στοιχεία για αυτές τις μάσκες χρονολογούνται από τα τέλη του 16ου αιώνα. Αν και οι προδιαγραφές διέφεραν, πιθανώς ανάλογα με το ποιος έκανε την παραγγελία ή ποιος τις κατασκεύαζε, το χαλινάρι συνήθως αποτελούνταν ένα μεγάλο σιδερένιο πλαίσιο που τοποθετούνταν στο κεφάλι, σχηματίζοντας έναν τύπο κλουβιού. Στο κλουβί ενσωματωνόταν μια μεταλλική λωρίδα γνωστή ως στομίδα, σαν αυτή του αλόγου, η οποία χωρούσε στο στόμα για να περιορίζει τη γλώσσα και να κάνει αδύνατη την ομιλία.

Κάποιες φορές είχε και λεπτά καρφιά, ώστε οποιαδήποτε κίνηση της γλώσσας ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε σοβαρούς τραυματισμούς στο στόμα. Το «χαλινωμένο» άτομο έβγαινε στον δρόμο και γινόταν έκθεμα στην τοπική του κοινότητα ως μια μορφή δημόσιας ταπείνωσης. Η χρήση του Scold’s Bridle φίμωσε τις γυναίκες και συμβόλιζε ότι υπέπεσαν σε κάποιο παράπτωμα.

Στη Σκωτία, υπήρχε μια πιο βάναυση εκδοχή της, γνωστή ως «Brank», η οποία περιείχε επιπλέον δόντια που εκτείνονταν πιο μέσα στο στόμα του δράστη. Επιπλέον, μια αλυσίδα ήταν συνδεδεμένη στο πίσω μέρος της μάσκας που λειτουργούσε σαν λουρί. Το επιθετικό τράβηγμα με αυτή την αλυσίδα θα μπορούσε να προκαλέσει παραμόρφωση και απώλεια δοντιών.

Η χρήση τέτοιων ποινών παρέμεινε για αιώνες. Η πρακτική συνεχίστηκε και τον 19ο αιώνα, όταν οι Scold’s Bridles χρησιμοποιήθηκαν σε σπίτια εργατών για να πειθαρχήσουν τις απείθαρχες γυναίκες και όσες έπασχαν από αλκοολισμό.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες είχαν ανακαλύψει πρώτοι απ`όλους την ενδοδαπέδια θέρμανση​

Eίχαν θερμομόνωση, ενδοδαπέδια θέρμανση και πολλά άλλα​

Οσο κι αν φαίνεται παράξενο η ενδοδαπέδια κεντρική θέρμανση εφευρέθηκε πριν από το καλοριφέρ. Την ανακάλυψη πρέπει να την καρπωθεί το ευρηματικό δαιμόνιο των Μινωιτών!​

Τα βιοκλιματικά παλάτια του Μίνωα τα οποία είχαν ανέσεις του 2017 το 7000 πχ με ενδοδαπέδια θέρμανση και ανέσεις!

Θερμομόνωση
Οι τοίχοι των σπιτιών ήταν φτιαγμένοι από λάσπη και από πέτρες, μιας και το τσιμέντο για μαζική χρήση ανακαλύφθηκε αργότερα, και χρησιμοποιούσαν για καλύτερο «δέσιμο» και αντοχή της λάσπης αυγά και μαλλιά από κατσίκες. Ο τοίχος που έβλεπε βορρά ήταν πιο παχύς, ενώ η είσοδος στα σπίτια ήταν ως επί το πλείστον στην ανατολική και σπανιότερα στην νότια πλευρά.

Μάλιστα άλλο ένα μυστικό ήταν πως στα βόρεια φύτευαν κάποια αειθαλή δέντρα, όπως ελιές, ώστε με το φύλλωμά τους να εμποδίζουν τον χειμωνιάτικο κρύο βόρειο άνεμο να πέσει απ’ ευθείας πάνω στο σπίτι.

Αλλά οι αρχαίοι Έλληνες δεν σταματήσανε μόνο στην χρήση φυτών για κλιματισμό. Χρησιμοποιούσαν πάνω από τις νότιες πόρτες και παράθυρα μία προέκταση της σκεπής με προσεκτικά σχεδιασμένο μέγεθος.

Θέρμανση
Η θέρμανση υλοποιήθηκε στα βασιλικά δωμάτια της Κνωσού, και κάτω από το δάπεδο, υπήρχαν σωλήνες, μέσα από τις οποίες περνούσε ζεστό νερό και ζέσταινε τους χώρους.

Στο δάπεδο, ακριβώς κάτω από το άνοιγμα, υπήρχε η εστία. Τα σπίτια αυτά δεν είχαν εσωτερικούς τοίχους και έτσι η όποια θερμότητα από την κεντρική εστία, μεταδιδόταν σε ολόκληρο το κτίσμα.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Η σιχαμερή συνήθεια του 20% των ανδρών​

Οι παράγοντες που πάιζουν ρόλο σύμφωνα με νέα μελέτη​

Μια νέα μελέτη αποκάλυψε πόσο συχνά οι άνθρωποι πλένουν και καθαρίζουν τα ρούχα και τα εσώρουχά τους, με τα δεδομένα να παράγουν μερικά παράξενα αποτελέσματα. Σε αντίθεση με τις γυναίκες, που αλλάζουν τα εσώρουχά τους μετά από μια φορεσιά σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, το 20% των ανδρών στο Ηνωμένο Βασίλειο τα αλλάζουν κάθε εβδομάδα.​

Η νέα μελέτη για τις συνήθειες πλυσίματος ρούχων αποκαλύπτει τον βαθμό στον οποίο οι άνδρες το αναβάλλουν. Η μελέτη, από το Currys, είχε ως αντικείμενο το πόσο συχνά οι Βρετανοί πλένουν ορισμένα ρούχα.

Η έρευνα σε περισσότερους από 2.000 κατοίκους του Ηνωμένου Βασιλείου αποκάλυψε ότι παρόλο που η πλειοψηφία (54%) είπε ότι πλένουν τα εσώρουχά τους μετά από κάθε φορά που τα φορούν, ένας στους 5 άνδρες παραδέχτηκε ότι έπλενε τα δικά του αφού τα φορούσε για μια εβδομάδα. Το ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι ένα 5% υποστήριξε ότι το αναβάλλει ακόμα περισσότερο, για δυο ή για τρεις εβδομάδες!

Αυτό σε πλήρη αντίθεση με το 81%των γυναικών που απάντησαν ότι τα πλένουν μετά από κάθε χρήση και μόνο το 9% μετά από μια εβδομάδα. Όσον αφορά στις πιτζάμες, το 44% φοράει το ίδιο ζευγάρι για μια εβδομάδα πριν τις ρίξει για πλύσιμο, ενώ πάνω από το 25% προτιμά ένα φρέσκο ζευγάρι μετά από μόλις δύο φορεσιές.

Βέβαια, όσο ανθυγιεινό κι αν ακούγεται το να καθυστερεί κάποιος το πλύσιμο των εσωρούχων ή άλλων αντικειμένων θα μπορούσε να είναι αποτέλεσμα μιας συνεχιζόμενης κρίσης στο κόστος ζωής. Η έρευνα έδειξε ότι το 36% των ανθρώπων στο Ηνωμένο Βασίλειο αναγκάστηκαν να αλλάξουν τις συνήθειες πλύσης τους λόγω της αύξησης του κόστους ζωής στη χώρα.

Οι μισοί πλένουν πλέον συνειδητά σε χαμηλότερη θερμοκρασία και γενικά χρησιμοποιούν λιγότερο το πλυντήριο για να μειώσουν τα έξοδα. Περίπου το ένα τρίτο έχουν επίσης στραφεί σε προϊόντα καθαρισμού φθηνότερων τιμών.

Πηγη www.e-radio.gr

Το κιτρινο μπροστα και το καφε πισω ωρεεεε μη μπερδευεστε

 

[maik900]

Η πανούργα παλλακίδα που έγινε αυτοκράτειρα και σκότωσε 3.000 οικογένειες που δεν τη συμπαθούσαν​

Η παντοδύναμη και παμπόνηρη αυτοκράτειρα της δυναστείας Ζου που ήταν η μοναδική γυναίκα αυτοκράτειρα της Κίνας​

Στα δεκατέσσερά της, η Wu Zutian έγινε βασιλική παλλακίδα στο χαρέμι του τριανταεννιάχρονου αυτοκράτορα Taizong, η αγαπημένη του αυτοκράτειρα και του ασκούσε περισσότερη επιρροή ακόμα κι από τη νόμιμη σύζυγό του.​

Το 649 μόλις πέθανε ο αυτοκράτορας, οι αυλικοί την έκλεισαν σε βουδιστικό μοναστήρι. Ωστόσο, η Γου Τσετιάν, όταν ενθρονίστηκε ο Γκάο Τσονγκ, κατάφερε να επανέλθει στο παλάτι με τη μεσολάβηση της ίδια της νέας αυτοκράτειρας και έβαλε σε δράση το νέο της σχέδιο, το οποίο ήταν να γίνει η ίδια αυτοκράτειρα στη θέση της αυτοκράτειρας, που την είχε τόσο πολύ ευεργετήσει.

Έμεινε έγκυος από τον Γκάο Τσόνγκ κι αφού έπνιξε το παιδί του, κατηγόρησε την αυτοκράτειρα ώστε αυτός να τη φυλακίσει και να τη θανατώσει, όπως και έγινε κι έτσι άτυπα έγινε η ίδια αυτοκράτειρα.

Τελικά, το όνειρο της μικρής δεκατετράχρονης παλλακίδας έγινε πραγματικότητα στο 63ο έτος της ηλικίας της, όταν η ίδια ανακήρυξε τον εαυτό της «αυτοκράτειρα» της Κίνας. Η πρώτη της πράξη με την ανάληψη των νέων της καθηκόντων ήταν να αφανίσει από προσώπου γης τις ισχυρές εκείνες οικογένειες που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την εξουσία της.

Έτσι, μιας και η ίδια ήταν υπέρ των άμεσων και αποτελεσματικών λύσεων, έστειλε την προσωπική της μυστική αστυνομία, οι οποία έσφαξε όλες τις επικίνδυνες οικογένειες της αυτοκρατορίας. Η φρικιαστική φιλοδοξία της κόστισε τα κεφάλια τριών χιλιάδων οικογενειών, μεταξύ των οποίων και μέλη της οικογένειάς της.

Στη συνέχεια, παρά την ηλικία της, αντικατέστησε τον γυναικωνίτη με ανδρωνίτη, όπου απολάμβανε τις εξυπηρετήσεις νεαρών εραστών, οι οποίοι εκτελούσαν με προθυμία κάθε της διαταγή, ικανοποιώντας κάθε της επιθυμία. Αυτή η εξέλιξη έφερε στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης ολόκληρο το σύστημα εξουσίας της αυτοκρατορίας, έτσι που ένας στρατηγός εισέβαλε στον ανδρωνίτη κατασφάζοντας όλους τους εραστές.

Έπειτα από μισό αιώνα που βασίλευε, αποφάσισε ότι είχε χορτάσει, έδωσε στον ένα γιο (που δεν είχε σκοτώσει) τον θρόνο και πέθανε στο κρεβάτι της ένα χρόνο αργότερα, σε ηλικία ογδόντα ενός ετών.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Πως συνδέονται τα μελομακάρονα με την Αρχαία Ελλάδα​

Η μακάβρια προέλευσή τους​

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και σύντομα τα σπίτια θα γεμίσουν με μελομακάρονα και κουραμπιέδες που στη συνείδηση του κόσμου έχουν ταυτιστεί με τις γιορτές.​

Τα μελομακάρονα ετυμολογικά έχουν σχέση με την Αρχαία Ελλάδα.

Το μακαρόνι, προέρχεται από την λέξη μακαρωνία, που ήταν το νεκρώσιμο δείπνο που είχε βάση τα ζυμαρικά και προσφέρονταν μετά από το θάνατο κάποιου.

Ήταν δεδομένο ότι το έτρωγαν στις κηδείες για να μακαρίσουν το νεκρό.

Η λέξη «μακαρωνία» έρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «μακαρία», που δεν ήταν άλλο από την ψυχόπιτα.

Πρόκειται για ένα κομμάτι ψωμιού περίπου ίδιο στο σχήμα του μελομακάρονου, το οποίο το προσέφεραν μετά την κηδεία.
Αργότερα με το πέρασμα των ετών, αυτό το κομμάτι ψωμία βουτήχτηκε στο μέλι, και από το μέλι και το μακαρόνι προέκυψε το αγαπημένο γλυκό των Χριστουγέννων.

 

[maik900]

Υπάρχει μια πόλη που τα Χριστούγεννα οι κάτοικοι τρώνε όλοι μαζί ‑ Κάθε χρόνο στήνεται τραπέζι για 3.500 άτομα​

Έχει λάβει τον τίτλο της απόλυτης «χριστουγεννιάτικης πόλης»​

Αν θέλεις πραγματικά να μάθεις για τη νορβηγική κουλτούρα, τότε ένα από τα καλύτερα μέρη στη χώρα για να ζήσεις τα νορβηγικά Χριστούγεννα είναι η μικρή πόλη του Mosjøen.​

Το Mosjøen έχει διεκδικήσει τον τίτλο της «Χριστουγεννιάτικης πόλης» της Βόρειας Νορβηγίας και αν το επισκεφτείς κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων θα δεις το γιατί. Υπάρχει ακόμη και ένα τραγούδι για αυτό.

Αξίζει ιδιαίτερα να το επισκεφτείτε στις αρχές Δεκεμβρίου, όταν γιορτάζουν με το μεγαλύτερο τραπέζι με χυλό βρώμης στον κόσμο.

Τα παλιά ξύλινα κτίρια που πλαισιώνουν την ιστορική οδό Sjøgata είναι διακοσμημένα με χριστουγεννιάτικα φώτα και τα πολλά καφέ του είναι γεμάτα χαμόγελα και υπέροχα αρώματα. Η χαρούμενη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα της πόλης διαρκεί από την αρχή του μήνα, όταν το τεράστιο δημόσιο χριστουγεννιάτικο δέντρο του Mosjøen ανάβει και διαρκεί σχεδόν μέχρι την Πρωτοχρονιά





Φέτος, η γιορτή έγινε τη Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου, όπου συγκεντρώθηκαν όλοι οι κάτοικοι -περίπου 3.500- για να απολαύσουν το παραδοσιακό Julegrot, ένας χυλός από ρύζι και κουάκερ που τρώνε εκεί τα Χριστούγεννα, στο τεράστιο τραπέζι που στήθηκε στην οδό Sjøgata.

Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο πράγμα στο μενού, καθώς τα περίπτερα προσφέρουν όλα τα είδη παραδοσιακών τοπικών φαγητών. Ορισμένα περίπτερα επιδεικνύουν χειροτεχνήματα τοπικής παραγωγής που δεν θα βρεις πουθενά αλλού. Με άλλα λόγια, αυτή είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να αγοράσεις μοναδικά χριστουγεννιάτικα δώρα, υποστηρίζοντας παράλληλα ντόπιους καλλιτέχνες και τεχνίτες. Ωστόσο, η χαρά των γιορτών είναι δωρεάν!

Πηγη www.e-radio.gr

 

[stelios62]

Εχω τύχει τέτοιες μερες.... τι να φάνε οι ξενερωτοι ο σκοπός τους είναι το πιοτό μέχρι τελικής πτωσεως .....!

 

[maik900]

Το δεύτερο καλύτερο γλυκό στον κόσμο είναι ελληνικό​

Το Taste Atlas μίλησε. Όταν περνάς έξω από ένα ζαχαροπλαστείο, το ζητάς απεγνωσμένα. Δεν είναι τυχαία το δεύτερο καλύτερο γλυκό στον κόσμο.​

Αν ζεις στην Ελλάδα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα έχεις ακούσει. Αν έχεις περάσει μπροστά από ένα ζαχαροπλαστείο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα έχεις λιγουρευτεί. Αν σου αρέσουν τα γλυκά, τότε είναι σίγουρο ότι τα έχεις και εσύ, μαζί με το Taste Atlas φυσικά, σε εκτίμηση.
Ο φημισμένος οδηγός γευσιγνωσίας, «ανέβασε» τα βουτυρώδη γλυκά με το φύλο και την εθιστική κρέμα, στη δεύτερη θέση σε όλο τον κόσμο για την συγκεκριμένη κατηγορία. Σε αυτό το σημείο, αν και ήδη καταλάβατε ποιο είναι αυτό το γλυκό, οφείλουμε να σας το αποκαλύψουμε: τα τρίγωνα πανοράματος.

«Τα τρίγωνα Πανοράματος είναι ένα παραδοσιακό ελληνικό γλυκό που προέρχεται από τα περίχωρα της Θεσσαλονίκης. Αυτά τα τραγανά και βουτυρένια τριγωνικά (κωνοειδή) γλυκά από φύλλο είναι συνήθως εμποτισμένα με σιρόπι και γεμισμένα με πλούσια κρέμα. Η κρέμα παρασκευάζεται συνήθως με έναν συνδυασμό από κρόκους αυγών, αλεύρι, βούτυρο, γάλα, ζάχαρη, βανίλια και κρέμα γάλακτος.

Τα τρίγωνα από φύλλο ψήνονται μέχρι να ροδίσουν, βυθίζονται σε κρύο σιρόπι που αποτελείται από ζάχαρη και νερό και στη συνέχεια γεμίζονται με την κρύα κρέμα. Τα τρίγωνα συχνά γαρνίρονται με ψιλοκομμένους ξηρούς καρπούς πριν από την κατανάλωσή τους», γράφει στο description το Taste Atlas. Στην κορυφή, βρίσκουμε το Pastel de Belém, μια παραδοσιακή πορτογαλική τάρτα με κρέμα αυγών.

Στη δεκάδα με τα καλύτερα γλυκίσματα στον κόσμο, τα τρίγωνα πανοράματος έχουν παρέα. Στην τέταρτη θέση, λοιπόν, κατατάσσεται η μπουγάτσα. Όπως διαβάζουμε, «η μπουγάτσα είναι μια παραδοσιακή, χωριάτικη ελληνική πίτα που αποτελείται από φύλλο ζαχαροπλαστικής με γέμιση σιμιγδαλένιας κρέμας, αν και υπάρχουν παραλλαγές με κιμά ή τυρί. Το όνομα του πιάτου είναι παράγωγο της οθωμανικής λέξης “πογάτσα”, που δηλώνει μια πίτα γεμάτη με τυρί. Η μπουγάτσα έχει καταγωγή από τη βυζαντινή περίοδο, όταν η Κωνσταντινούπολη ήταν ελληνική, και ξεκίνησε ως ζύμη που γεμιζόταν με πολλές γλυκές και αλμυρές γεμίσεις».

Στην έβδομη θέση, βρίσκουμε τα πιταράκια, τη σπεσιαλιτέ της Μήλου που αποτελείται από μικρά γλυκά σε σχήμα μισοφεγγαριού γεμισμένα με τυρί. Για την ιστορία, και επειδή μετά το γλυκό θέλουμε και το αλμυρό, να σας πούμε ότι στην κατηγορία «wraps», βρίσκουμε τον γύρο, τον ελληνικό γύρο σε πίτα, στην κορυφή. Όχι και άσχημα, έτσι;

 

[maik900]

10 ιστορίες για τις γυναίκες που δεν γνωρίζατε ως τώρα​

10 ελάχιστα γνωστά γεγονότα για τον μήνα των γυναικών

Εκείνες που έκαναν μεγάλα βήματα στο όνομα της ισότητας και θυμόμαστε ιστορίες που αξίζει να διαβάσεις - Aπό το δικαίωμα στην ψήφο ως τη πρώτη γυναίκα που μπήκε στο Rock & Roll Hall of Fame​

Η Aretha Franklin ήταν η πρώτη γυναίκα που μπήκε στο Rock & Roll Hall of Fame. Το Rock & Roll Hall of Fame ιδρύθηκε το 1983. Μια ετήσια τελετή εισάγει περίπου έξι έως δώδεκα μέλη στην κατάταξή του και η τιμή δόθηκε στην πρώτη γυναίκα το 1987. Αν και αυτή η διάκριση του κλάδου εξακολουθεί να είναι τρομερά άδιλκη μέχρι σήμερα όπως και να έχει η τιμή αυτή δεν θα μπορούσε να είχε πάει σε μια γυναίκα που άξιζε περισσότερο από την Aretha Franklin.

Οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να αποκτήσουν πιστωτικές κάρτες μόνες τους μέχρι το 1974. Μόνο όταν το Κογκρέσο ψήφισε τον νόμο περί ίσων ευκαιριών του 1974 οι γυναίκες είχαν το δικαίωμα να αποκτήσουν μια πιστωτική κάρτα στο όνομά τους. Πριν από τότε, οι τράπεζες θα μπορούσαν να απαιτήσουν από τις γυναίκες να φέρουν έναν άνδρα μαζί τους για να τους συνυπογράψουν. Κατά την υποβολή αίτησης, οι γυναίκες ερωτήθηκαν αν ήταν παντρεμένες ή σχεδίαζαν να κάνουν παιδιά κάποια μέρα. Ήταν η αείμνηστη δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου Ruth Bader Ginsburg που έθεσε τα θεμέλια για τον νόμο περί ίσων ευκαιριών πίστωσης, ο οποίος απαγορεύει τις διακρίσεις λόγω φύλου και φυλής.

Το πρώτο μυθιστόρημα στον κόσμο γράφτηκε από την Murasaki Shikibu, μια Γιαπωνέζα συγγραφέα. Γραμμένο στις αρχές του 11ου αιώνα, το The Tale of Genji είναι πλέον ένα κλασικό της ιαπωνικής λογοτεχνίας. Η συγγραφέας Murasaki Shikibu ήταν μια πλούσια γυναίκα η οποία έμεινε στην ιστορία για το σπουδαίο έργο της. Το αρχικό χειρόγραφο κατασκευάστηκε με το στυλ orihon, κολλώντας πολλά φύλλα χαρτιού μεταξύ τους και διπλώνοντάς τα σε εναλλασσόμενες κατευθύνσεις. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το βιβλίο μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα σύγχρονα ιαπωνικά και έκτοτε έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες. Το βιβλίο παρακολουθεί τη ζωή του Hikaru Genji, του γιου ενός αρχαίου αυτοκράτορα, και κάνει έντονες παρατηρήσεις για τη ζωή της αυλής και την αριστοκρατική κοινωνία.

Η πρώτη γυναίκα γιατρός με καταγεγραμμένη ιστορία ήταν η Merit Ptah που έζησε στην Αίγυπτο περίπου το 2700 π.Χ. Η Merit Ptah δεν ήταν μόνο η πρώτη γυναίκα που υπηρέτησε ως γιατρός, αλλά η πρώτη γυναίκα που συμμετείχε σε οποιαδήποτε επίσημη επιστήμη. Υπηρέτησε στην αυλή του Φαραώ κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Δυναστείας της Αιγύπτου.

Οι γυναίκες δεν είχαν νομικά εγγυημένες ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης μέχρι το 1972. Σήμερα, περισσότερες γυναίκες κερδίζουν πτυχία κολεγίου από ό,τι οι άνδρες. Αν και οι γυναίκες κέρδισαν την ψήφο το 1920, εξακολουθούσαν να υπάρχουν πολλά εμπόδια στην πραγματική ισότητα. Το Κογκρέσο αντιμετώπισε το ζήτημα της ανισότητας στην εκπαίδευση με το απόσπασμα του Τίτλου IX το 1972, το οποίο αναφέρει ότι τα σχολεία που λαμβάνουν ομοσπονδιακή βοήθεια δεν μπορούν να κάνουν διακρίσεις με βάση το φύλο. Στα πανεπιστήμια, τα προκύπτοντα οφέλη του Τίτλου IX περιελάμβαναν αύξηση των γυναικών αθλητών, μεγαλύτερη προστασία για τα θύματα σεξουαλικής επίθεσης και αύξηση των εγγραφών γυναικών. Στην πραγματικότητα, τα περισσότερα πτυχία απονέμονται πλέον σε γυναίκες, μια τάση που ξεκίνησε το 1980 και συνεχίζεται σταθερά.

Η Lydia Taft έγινε η πρώτη γυναίκα που ψήφισε στην αποικιακή Αμερική, 164 χρόνια πριν από την ψήφιση της δέκατης ένατης τροποποίησης. Το 1756, πολύ πριν το κίνημα για το δικαίωμα ψήφου των γυναικών κερδίσει οποιαδήποτε έλξη, η Lydia Taft είχε νόμιμα άδεια να ψηφίσει. Ο σύζυγός της Josiah Taft ήταν εξέχον μέλος της κοινότητάς τους στο Uxbridge της Μασαχουσέτης, υπηρέτησε πολλές θητείες ως νομοθέτης και προήδρευσε στις συνεδριάσεις του δημαρχείου.

Όταν πέθανε, οι κάτοικοι της πόλης συμφώνησαν να επιτρέψουν στη Lydia να ψηφίσει στη θέση του συζύγου της. Η απόφαση ελήφθη σύμφωνα με την παράδοση της «καμίας φορολόγησης χωρίς εκπροσώπηση», καθώς ο Josiah Taft ήταν ο μεγαλύτερος φορολογούμενος της πόλης. Η Lydia συνέχισε με αρκετές ακόμη ψήφους, συμβάλλοντας στη στάση της πόλης σε σημαντικά θέματα όπως η οικονομική συνεισφορά στον Γαλλικό και τον Ινδικό πόλεμο.

Η Marie Curie είναι το μόνο άτομο που έχει λάβει δύο βραβεία Νόμπελ σε δύο διαφορετικές κατηγορίες επιστήμης. Μπορεί να γνωρίζετε τη Marie Curie ως την πρώτη γυναίκα που κέρδισε βραβείο Νόμπελ, αλλά ήταν επίσης το πρώτο άτομο που κέρδισε ποτέ ένα δεύτερο βραβείο Νόμπελ και παραμένει το μόνο άτομο μέχρι σήμερα που κέρδισε το πολυπόθητο βραβείο σε δύο διαφορετικά κατηγορίες επιστημών, φυσική και χημεία.

Το Wyoming αρνήθηκε να ενταχθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες χωρίς εγγύηση ότι οι γυναίκες θα μπορούσαν να ψηφίσουν. Το 1869, η επικράτεια του Wyoming έγραψε ιστορία όταν ψήφισε νόμο που παραχωρούσε σε γυναίκες ηλικίας είκοσι ενός ετών και άνω το δικαίωμα ψήφου. Αυτός ο νόμος απειλήθηκε δύο δεκαετίες αργότερα, όταν το Wyoming υπέβαλε αίτηση για πολιτεία. Το Κογκρέσο δήλωσε ότι δεν θα επέτρεπε στην επικράτεια να ενταχθεί στο συνδικάτο εκτός και αν στερούνταν του δικαιώματος των γυναικών. Ο Wyoming κάλεσε το Κογκρέσο απαντώντας μέσω τηλεγραφήματος: «Θα παραμείνουμε εκτός της Ένωσης εκατό χρόνια αντί να μπούμε χωρίς τις γυναίκες». Το Κογκρέσο υποχώρησε και το Wyoming έγινε πολιτεία το 1890, με ανέπαφο το δικαίωμα ψήφου των γυναικών.

Οι Bρετανίδες σουφραζέτες έμαθαν jiu jitsu για να υπερασπίζονται τον εαυτό τους και να αποφεύγουν τη σύλληψη. Η εκστρατεία για το δικαίωμα των γυναικών ήταν μια επικίνδυνη πράξη στις αρχές του εικοστού αιώνα. Πολλές σουφραζέτες στο Η.Β. φυλακίστηκαν και μερικοί μάλιστα βασανίστηκαν στη φυλακή ως τιμωρία για τις αυτοεπιβεβλημένες απεργίες πείνας τους. Για να προστατεύσει τις γυναίκες από το να πάνε στη φυλακή και να αντιμετωπίσουν αυτή την κακοποίηση, η οποία θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες για την υγεία, μια σουφραζέτα είχε τη λαμπρή ιδέα να διδάξει στους συναδέλφους της διαδηλωτές jiu jitsu. Η Edith Margaret Garrud χρησιμοποίησε το υπόβαθρό της στις πολεμικές τέχνες για να εκπαιδεύσει κρυφά μια μονάδα 30 μελών της Κοινωνικής και Πολιτικής Ένωσης Γυναικών σε αυτοάμυνα.

Το περίφημο φεμινιστικό περιστατικό στο οποίο οι γυναίκες «έκαψαν τα σουτιέν τους» δεν συνέβη ποτέ στην πραγματικότητα. Η φήμη ότι οι φεμινίστριες έκαιγαν σουτιέν προήλθε από τη διαμαρτυρία της Μις Αμερική το 1969. Περίπου 200 φεμινίστριες οργάνωσαν μια διαμαρτυρία για τον διαγωνισμό Μις Αμερική, που υποστήριξαν ότι ήταν ένας πατριαρχικός διαγωνισμός που υποβιβάζει και αντικειμενοποιεί τις γυναίκες. Οι φεμινίστριες συγκεντρώθηκαν στο Atlantic City Boardwalk, όπου πέταξαν σουτιέν, κραγιόν, κορσέδες και άλλα αντικείμενα σε έναν «Κάδο απορριμμάτων Ελευθερίας» για να καταγγείλουν τα καταπιεστικά πρότυπα της γυναικείας ομορφιάς.

Αν και κανείς δεν έβαλε φωτιά σε αυτόν τον κάδο απορριμμάτων, η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης του γεγονότος συνέδεσε τη διαμαρτυρία για τη Μις Αμερική και τις διαδηλώσεις για τον πόλεμο του Βιετνάμ, όπου οι συμμετέχοντες έκαψαν τις κάρτες τους. Οι άνθρωποι πήραν αυτή τη μεταφορά κυριολεκτικά, με αποτέλεσμα ζ στην πεποίθηση ότι οι φεμινίστριες έκαιγαν στην πραγματικότητα τα σουτιέν τους, όχι μόνο συμβολικά. Το αφήγημα των «φεμινιστών που καίνε σουτιέν» συγχωνεύτηκε για πάντα με τη διαμαρτυρία και συνδέθηκε με το φεμινιστικό κίνημα γενικά.

 

[maik900]

Ένας εφιάλτης για εφήβους: Το στρατόπεδο στη Γιούτα για τα «προβληματικά παιδιά»​

Μαύρη σελίδα στην αμερικανική ιστορία​

Μέσα στο τρομακτικό «στρατόπεδο θεραπείας» του Ιδρύματος Challenger της Γιούτα που υποσχέθηκε να «διορθώσει» προβληματικούς εφήβους - προτού κλείσει εν μέσω κατηγοριών για κακοποίηση παιδιών και ανθρωποκτονία από αμέλεια μετά τον θάνατο ενός 16χρονου κοριτσιού​

Το ντοκιμαντέρ του Netflix Hell Camp: Teen Nightmare θέτει στο προσκήνιο μια εφιαλτική κατασκήνωση «θεραπείας εφήβων» με έδρα τη Γιούτα – εδώ είναι η αληθινή ιστορία πίσω από το Challenger Foundation και τον ιδρυτή του.

«Γκρεμίστε τα παιδιά και φτιάξτε τα ξανά», έλεγε ο Στιβ Καρτισάνο, ένας πρώην στρατιωτικός. Χρεώνοντας 15.900 δολάρια για ένα πρόγραμμα δύο μηνών, υποσχόταν «να οδηγήσει τα παιδιά στο σωστό δρόμο», όσους εφήβους είχαν χάσει το μονοπάτι τους.

Το 2020, η Πάρις Χίλτον κυκλοφόρησε το ενδεικτικό της ντοκιμαντέρ This is Paris, στο οποίο αποκάλυψε ανείπωτα μυστικά για το παρελθόν της, με το πιο καταραμένο να είναι η αναγκαστική επίσκεψή της στο Provo Canyon School στη Γιούτα. Η Χιλτον μίλησε για την κακοποίηση που βίωσε η ίδια και άλλοι μαθητές.

Τώρα, ένα νέο ντοκιμαντέρ του Netflix πρόκειται να εξετάσει μια άλλη από αυτές τις εγκαταστάσεις: το Challenger Foundation. Οι βάναυσες συνθήκες αυτού του διαβόητου στρατοπέδου θεραπείας στην άγρια και η κακοποίηση των παιδιών είναι στο προσκήνιο.

Το Ίδρυμα Challenger ιδρύθηκε το 1988 από τον Καρτισάνο, και αρχικά παρουσιάστηκε ως ένας χώρος όπου οι προβληματικοί έφηβοι μπορούσαν να ξεπεράσουν προσωπικές προκλήσεις μέσω αυστηρής σωματικής και πνευματικής εκπαίδευσης.

Μη ξεχνάμε πως η δεκαετία του '80 ήταν μια εποχή όπου ο κόσμος άλλαζε και υπήρχε μια «βαθιά ανησυχία ότι η νεολαία της Αμερικής έπαιρνε λάθος δρόμο». Προσπαθώντας να επωφεληθεί από αυτόν τον αγώνα, ο Καρτισάνο ξεκίνησε το Challenger Foundation στην έρημο της Γιούτα, ένα πρόγραμμα τύπου bootcamp όπου «τα παιδιά ταλαιπωρούνται για να ξαναβρουν τον εαυτό τους».

Για όσους δεν εκτελούσαν ορθά τις εντολές υπήρχαν βαριές τιμωρίες. Μεταξύ άλλων οι ποινές προέβλεπαν αποκλεισμό από το καθημερινό φαγητό, αλλά και τον εξαναγκασμό της μεταφοράς υπερφορτωμένων σακιδίων με κοπριά αγελάδας όλη την ημέρα. Η καθημερινότητα ήταν εξαντλητική μέχρι θανάτου.

Είναι γνωστή η ιστορία μιας έφηβης που πέθανε στην κατασκήνωση. Δύο χρόνια μετά την ίδρυση του στρατοπέδου, το 1990, η Κίρστεν Τσέις, κατά τη διάρκεια μιας σκληρής πεζοπορίας σε ένα βουνό στην έρημο, παραπονέθηκε για έντονους πονοκεφάλους. Το 16χρονο κορίτσι είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα μόλις τρεις ημέρες νωρίτερα. Κατέρρευσε και τελικά πέθανε από «θερμοπληξία και καταπόνηση».

Αυτός ο θάνατος ήταν και το τέλος του Καρτισάνο αφού τα παιδιά επιτέλους μίλησαν - πολλοί έφηβοι έσπασαν τη σιωπή τους και κατήγγειλαν στις αρχές πως λιμοκτονούσαν και κακοποιήθηκαν σωματικά. Κάποια από τα παιδιά δέρνονταν άγρια ή δένονταν σε δέντρα για ώρες.

Μετά τις αποκαλύψεις, το «Challenger Foundation» υπέβαλε αίτηση πτώχευσης και στη συνέχεια έκλεισε. Ο Καρτισάνο απαλλάχθηκε από ποινικές κατηγορίες, αλλά σε βάρος του κατατέθηκαν πολλές αστικές αγωγές σε πολιτικά δικαστήρια. Όλες διευθετήθηκαν εξωδικαστικά.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Η κλοπή που έκανε διάσημη τη Mona Lisa: Πίστευαν πως την έκλεψε ο Picasso​

Είναι ίσως ο πιο γνωστός πίνακας στον κόσμο!​

Ο Pablo Picasso είναι γνωστός για τα σουρεαλιστικά έργα τέχνης του, αλλά ο θρυλικός Ισπανός ζωγράφος είχε επίσης μια πραγματική σουρεαλιστική εμπειρία το 1911.​

Εκείνη τη χρονιά, στις 21 Αυγούστου, το αριστούργημα του Leonardo da Vinci, η «Mona Lisa» εξαφανίστηκε από το Μουσείο του Λούβρου του Παρισιού και Ο Πικάσο θεωρήθηκε ύποπτος. Οσο περίεργο και αν ακούγεται, η φήμη του πίνακα εκτοξεύτηκε!

Αν και δεν υπήρχαν άμεσες αποδείξεις που να συνδέουν τον Picasso με την θρασύδειλη ληστεία, οι κατηγορίες προέκυψαν από τη σχέση του καλλιτέχνη με έναν γνωστό κλέφτη τέχνης ονόματι Honore-Joseph Géry Pieret.

Ο Pieret ήταν ο πρώην γραμματέας του συμπατριώτη του Picasso στο Παρίσι, Guillaume Apollinaire.

Kρατήσου τώρα γιατί αρχίζει και γίνεται ενδιαφέρον... Στην πραγματικότητα, τέσσερα χρόνια πριν κλαπεί η «Μόνα Λίζα», ο Pieret άρπαξε δύο ιβηρικά γλυπτά από το Λούβρο και τα πούλησε στον Picasso!

Ο καλλιτέχνης μάλιστα χρησιμοποίησε ένα από τα αγάλματα ως έμπνευση για ένα πρόσωπο στον πίνακα του 1907 "Les Demoiselles d'Avignon".

Όταν έμαθαν ότι ο Pieret ήταν άτομο που συνδεόταν με κάποιον τρόπο με την κλοπή της «Mona Lisa», ο Picasso και ο Apollinaire σχεδίαζαν να πετάξουν την κλεμμένη τέχνη που είχαν στην κατοχή τους στον ποταμό Σηκουάνα, αν και τελικά δεν μπορούσαν να το κάνουν!

Αντίθετα, ο Picasso οδηγήθηκε ενώπιον ενός δικαστή και είπε ψέματα, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε συναντήσει ποτέ τον Apollinaire . Στο τέλος, η υπόθεση μπήκε στο αρχείο και οι δυο τους τελείωσαν με αυτή την ιστορία δύο χρόνια αργότερα, όταν ένας τεχνίτης ονόματι Vincenzo Peruggia συνελήφθη να προσπαθεί να πουλήσει τη «Mona Lisa» σε έναν έμπορο έργων τέχνης από τη Φλωρεντία.

 

[maik900]

Η αληθινή ιστορία της αρκούδας που έφαγε 30 κιλά κοκαΐνη​

Pablo EskoBear ή πιο απλά, Cocaine Bear.​

Το 1985, ένα φορτίο κοκαΐνης πέφτει από αεροπλάνο λαθρεμπόρων σε ένα εθνικό πάρκο της Τζόρτζια. Καταναλώνοντας μεγάλο μέρος του, μια αρκούδα θα βγει εκτός ελέγχου και θα επιτεθεί σε ανύποπτους περαστικούς, αλλά και ναρκέμπορους και αστυνομικούς, οι οποίοι καταφθάνουν στην περιοχή.​

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1985 ένας ηλικιωμένος άνδρας από το Κεντάκι ονόματι Φρεντ Μάγιερς ξύπνησε και βρήκε έναν νεκρό να κείτεται στο δρόμο του. Αν αυτό δεν ήταν αρκετά περίεργο, ο νεκρός φορούσε ένα αλεξίσφαιρο γιλέκο, loafers Gucci, γυαλιά νυχτερινής όρασης, μια μεγάλη τσάντα και ένα αλεξίπτωτο...

Όταν έφτασε η αστυνομία και διερεύνησε περαιτέρω, διαπίστωσε ότι είχε στο άτομό του δύο πιστόλια, δυο μαχαίρια, 4.500 δολάρια σε μετρητά, σχοινιά και τρόφιμα!
Τι ήταν λοιπόν στη τσάντα; Κοκαΐνη αξίας περίπου 15 εκατομμυρίων δολαρίων…
Στη συνέχεια, η αστυνομία υπέθεσε ότι ο άνδρας είχε πήδηξε από ένα αεροπλάνο και είχε πεθάνει λόγω της βλάβης του αλεξίπτωτου του.

Ο άνδρας αργότερα αναγνωρίστηκε ως ο Andrew C. Thornton II - ένας πλούσιος που έγινε αλεξιπτωτιστής στην 101η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία, έγινε εμπορος ναρκωτικών και αργότερα δικηγόρος, πριν αλλάξει ξανά καριέρα και πάει εκ νεου με τον βασιλιά των ναρκωτικών - έναν από τους επικεφαλής μιας σπείρας λαθρεμπορίου και ναρκωτικών στο Κεντάκι, γνωστό ως «The Company».
Πάμε παρακάτω. Το θέμα είναι μια μεγάλη μαύρη αρκούδα που τώρα είναι γνωστή στην καθομιλουμένη ως Pablo EskoBear ή πιο απλά, Cocaine Bear.
Περίπου τρεις μήνες μετά τον θάνατο του Thornton, ο Cocaine Bear ανακαλύφθηκε νεκρός στον Εθνικό Δρυμό Chattahoochee στη Τζόρτζια - το ίδιο δάσος όπου το αεροπλάνο του Thornton (ένα Cessna 404 που είχε βάλει σε αυτόματο πιλότο και πήδηξε έξω) είχε συντριβεί. Η μαύρη αρκούδα των 175 κιλών βρέθηκε περικυκλωμένη από 40 άδειες συσκευασίες που είχαν σκιστεί και όλες περιείχαν κοκαΐνη.

Υπέθεσαν λοιππόν πως ο Thornton πρέπει να είχε αποφασίσει να ρίξει τα πακέτα από το αεροπλάνο λόγω του ότι είχε ήδη φορτωθεί βαριά από τα σχεδόν 80 κιλά κοκαΐνης που μετέφερε όταν πήδηξε. Προφανώς, σκόπευε να πάει να πάρει τα δέματα οταν εφτανε με ασφάλεια στο έδαφος. Ωστόσο, ακόμη και αν είχε επιβιώσει από το άλμα, θα είχε διαπιστώσει ότι η εν λόγω αρκούδα είχε φάει το περιεχόμενο!

Για να επιβεβαιωθεί αυτό που συνέβη στην αρκούδα, το σώμα της στάλθηκε στο Γραφείο Έρευνας της Τζόρτζια.
Το στομάχι της ήταν κυριολεκτικά γεμάτο με κοκαΐνη. Δεν υπάρχει θηλαστικό στον πλανήτη που θα μπορούσε να επιβιώσει από αυτό.

Εγκεφαλική αιμορραγία, αναπνευστική ανεπάρκεια, υπερθερμία, νεφρική ανεπάρκεια, καρδιακή ανεπάρκεια, εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τα νέα για την ασυνήθιστη μοίρα της αρκούδας αναφέρθηκαν από εφημερίδες σε όλη τη χώρα και γρήγορα κατοχυρώθηκαν ως μέρος του μύθου που περιβάλλει το Thornton στο Κεντάκι - μια ιστορία γνωστή σήμερα ως The Bluegrass Conspiracy.

Αυτό που ανακάλυψαν ήταν ότι, μετά από υπερβολική δόση κοκαΐνης για να σκοτώσει έναν ελέφαντα, ο Pablo EskoBear συνέχισε την περιπέτεια.
Διαπίστωσαν ότι ο προαναφερόμενος ιατροδικαστής του Γραφείου Έρευνας της Τζόρτζια επέλεξε να δώσει το πτώμα σε έναν ανώνυμο φίλο που εκανε ταρίχευση στο πλάι. Την αγόρασε έπειτα ένας Κινέζος φαρμακοποιός αλλά οι εκπρόσωποι του Kentucky for Kentucky κατάφεραν να εντοπίσουν την αρκούδα και την ενημέρωσαν για την ιστορία και τη θέση της ανάμεσα στο πάνθεον των λαϊκών ηρώων του Κεντάκι.

Σήμερα, η Cocaine Bear είναι το κύριο αξιοθέατο στο Kentucky's Fun Mall και με μια μικρή πινακίδα γύρω από το λαιμό της με μια σύντομη ανακεφαλαίωση της ιστορίας της, καθώς και μια αυστηρή προειδοποίηση:

Μην παίρνετε ναρκωτικά διαφορετικά θα καταλήξετε νεκροί (και ίσως ταριχευμένοι) σαν τη φτωχη Cocaine Bear.

 

[maik900]

Ο πόλεμος που έγινε για την κλοπή ενός ξύλινου κουβά​

Είχε πάνω από 2.000 νεκρούς​

Τον Μεσαίωνα, η χώρα που σήμερα ξέρουμε ως Ιταλία, δεν αποτελούσε μια ενωμένη χώρα, κάτι που δεν έγινε μέχρι και το 1871. Η Ιταλία ήταν κάποτε χωρισμένη σε διάφορες πόλεις – κράτη, δουκάτα και βασίλεια, όλα ανεξάρτητα με δικές τους παραδόσεις, πολιτική και πολιτισμό. Οι διαφορές, αν και ασυνήθιστες, υπήρχαν και οι επαρχίες έρχονταν πολλές φορές σε σύγκρουση μεταξύ τους. Με πιο παράξενη περίπτωση τον Πόλεμο του Κουβά.​

Το 1154 μ.Χ., ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα της Γερμανίας αποφάσισε ότι θα έπρεπε να γίνει βασιλιάς της Ιταλίας, ανακηρύσσοντας τον εαυτό του ως εκλεκτό του Θεού στη Γη. Αυτή η δήλωση τον έφερε σε σημαντική αντιπαράθεση με τους Ιταλούς, οι οποίοι υποστήριξαν ότι ο πάπας έστεψε τον Μπαρμπαρόσα ως Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, πράγμα που σήμαινε ότι ο πάπας ήταν ο εκλεκτός του Θεού στη Γη.

Μέχρι τότε, ήταν ο πάπας που χάριζε την πνευματική αναγνώριση στους χριστιανούς ηγεμόνες της Ευρώπης. Ο Μπαρμπαρόσα απάντησε σε αυτές τις ανησυχίες των Ιταλών κατακτώντας το Μιλάνο, την Τορτόνα, την Παβία, τη Μπολόνια και την Τοσκάνη.

Μετά την αποτυχία των συνομιλιών με τον Πάπα Αλέξανδρο Γ', ο Μπαρμπαρόσα συνέχισε να πολιορκεί την Ιταλία μέχρι την ήττα του στη Μάχη του Legnano από την φιλοπαπική Λέγκα της Λομβαρδίας το 1176. Μπορεί λοιπόν ο Μπαρμπαρόσα να έφυγε για τη Γερμανία, αλλά άφησε πίσω του τις πόλεις – κράτη που οδηγήθηκαν σε διαμάχες, μέσα από ένα μεγάλο πολιτικό ρήγμα. Ο Πόλεμος του Κουβά το 1325, προέκυψε από αυτό ακριβώς το ρήγμα.

Η πολιορκία του Μπαρμπαρόσα είχε μεν τελειώσει, αλλά οι αιτίες για συγκρούσεις ήταν ζωντανές στην Ιταλία. Από εκείνον τον πόλεμο έιχαν προκύψει δυο ηγετικές φατρίες. Οι Γιβελίνοι, που υποστήριζαν τον Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και οι Γκουέλφοι, που ευνοούσαν τον πάπα.

Οι αψιμαχίες και οι διαμάχες ήταν τακτικά φαινόμενα. Η Μπολόνια και η Μόντενα ήταν δύο τέτοιες συνοριακές πόλεις-κράτη που βρίσκονταν σε αντίθετες πλευρές του πολιτικού φάσματος. Η Μπολόνια ήταν πιο κυρίαρχη από τους Γκουέλφους και η Μόντενα ήταν ως επί το πλείστον από τους Γιβελίνους. Αυτό προκάλεσε μια σημαντική αντιπαλότητα μεταξύ των δύο που οδήγησε σε πολλές επιδρομές όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά το 1325 μ.Χ., οι εντάσεις τελικά τελείωσαν.

Μια νύχτα εκείνου του έτους, μερικοί Μοντενέζοι διείσδυσαν μέσα στα τείχη της πόλης της Μπολόνια. Βρήκαν έναν κουβά σε ένα πηγάδι, τον πήραν και τον έβγαλαν από την πόλη. Ήταν ενθουσιασμένοι, αφού το θεώρησαν σαν μια νίκη.

Οι Μπολονέζοι μόλις το κατάλαβαν, εξοργίστηκαν και ζήτησαν να τους επιστραφεί άμεσα. Οι Μοντενέζοι όμως αρνήθηκαν. Η Μπολόνια κήρυξε αμέσως πόλεμο και έτσι ξεκίνησε ένας πόλεμος για έναν ξύλινο κουβά…

Η Μόντενα διέθετε λιγότερους πόρους και στρατιώτες. Η Μπολόνια συγκέντρωσε 32.000 στρατιώτες, φέρνοντας συμμάχους και από άλλες περιοχές της Ιταλίας. Μάλιστα ο πάπας πήρε αμέσως το μέρος τους, ο οποίος ανακήρυξε τον αρχιδικαστή της Μόντενα ως αιρετικό και οδήγησε ένα κομμάτι του στρατού εναντίον της.

Η Μόντενα από την άλλη κατάφερε να μαζέψει μόλις 7.000 στρατιώτες. Αρχικά φαίνονταν καταδικασμένοι, αλλά είχαν ένα πλεονέκτημα. Είχαν επαγγελματικά εκπαιδευμένους Γερμανούς στρατιώτες ανάμεσα τους. Ο στρατός της Μπολόνια μπορεί να ήταν τετραπλάσιος και βάλε, αλλά αποτελούνταν κυρίως από μια ανεκπαίδευτη πολιτοφυλακή.

Οι πιο έμεπιροι στρατιώτες των Μοντενέζων αντιμετώπισαν στην πόλη Ζαπολίνο τους Μπολονέζους και λόγω του χάους που επικράτησε στους δεύτερους, η Μόντενα κυρίευσε σύντομα τη μάχη, αναγκάζοντας τους αντιπάλου σε υποχώρηση. Οι νεκροί συνολικά ξεπέρασαν τους 2.000.

Η Μπολόνια ταπεινωμένη δεν είχε άλλη επιλογή από το να ματαιώσει την επίθεση και να παραμείνει μέσα στην ασφάλεια των τειχών της πόλης. Οι Μοντενέζοι συνέχισαν να τους κοροϊδεύουν διοργανώνοντας ένα εικονικό δεκάθλο ακριβώς έξω από την πόλη και σύμφωνα με πληροφορίες έκλεψαν ακόμη και έναν δεύτερο κουβά.

Φυσικά, ο Πόλεμος του Κουβά δεν έγινε ακριβώς για τον κουβά. Υπήρχαν περισσότερα αίτια. Προϋπήρχαν αιώνες διχόνοιας και ο κουβάς ήταν απλά η αφορμή, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Ο πόλεμος ουσιαστικά τελείωσε τον Ιανουάριο του 1326 μ.Χ., όταν οι δυο αντίπαλοι υπέγραψαν ανακωχή. Η σύγκρουση βέβαια μεταξύ Γιβελίνων και Γκουέλφων συνεχίστηκε για περίπου δυο αιώνες ακόμα. Μέχρι τη στιγμή που στην Ιταλία εισέβαλλε η Ισπανία το 1529.

Και παρόλο που οι δυο πόλεις συμφώνησαν σε κατάπαυση του πυρός, η Μόντενα δεν επέστρεψε ποτέ τον κουβά. Οι Μοντενέζοι έβαλαν τον κουβά στο καμπαναριό του καθεδρικού ναού τους, για να τρίψουν στην μούρη της Μπολόνια την ήττα της. Ο κουβάς παραμένει στα χέρια της Μόντενα μέχρι σήμερα, με εκείνον στο καμπαναριό να είναι αντίγραφο και τον αυθεντικό να εκτίθεται στο Palazzo Comunale (κεντρική φωτογραφία).

Επτά αιώνες μετά, τα πειράγματα μεταξύ των κατοίκων των δυο πόλεων για τον κουβά καλά κρατούν. Και δεν είχαμε καμία αμφιβολία για αυτό.

 

[maik900]

Bluetooth: Η απίθανη ιστορία του βασιλιά με το χαλασμένο δόντι που έδωσε το όνομά του στην ασύρματη τεχνολογία​

Ένας Δανός Βίκινγκ βασιλιάς, ο Χάραλντ Γκόρμσον, είχε το παρατσούκλι Γαλαζοδόντης ή Κυανόδους (Bluetooth).​

Το όνομά του Bluetooth δόθηκε στην ευρέως χρησιμοποιούμενη ασύρματη τηλεπικοινωνιακή τεχνολογία μικρών αποστάσεων που εφευρέθηκε από τη σουηδική εταιρεία Εricsson και στη συνέχεια έγινε παγκόσμιο πρότυπο, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας νέας διένεξης που έχει να κάνει με τον τόπο της ταφής του.

Η ιστορία του βασιλιά Bluetooth​

Ο βασιλιάς πέθανε το 985 μ.Χ. και το επίμαχο ζήτημα είναι αν έχει ταφεί στη Δανία ή στην Πολωνία (και πού ακριβώς στην τελευταία).
Μεσαιωνικά χρονικά αναφέρουν ότι ο Χάραλντ είχε ένα δόντι γαλαζωπό (πιθανώς επειδή ήταν χαλασμένο), εξ ου και πήρε το ανάλογο προσωνύμιο. Ένα χρονικό τοποθετεί την ταφή του στο Ροσκίλντε της Δανίας, αλλά δύο νέες ανεξάρτητες δημοσιεύσεις ενός Σουηδού και ενός Πολωνού ερευνητή, σύμφωνα με το Associated Press, υποστηρίζουν ότι έχει ταφεί πιθανότατα στο χωριό Βιέκοβο της σημερινής βορειοδυτικής Πολωνίας, που είχε στενούς δεσμούς με τους Βίκινγκ εκείνη την εποχή.

Η εταιρεία Ericsson επέλεξε το παρατσούκλι Bluetooth για τη νέα τεχνολογία της στα τέλη της δεκαετίας του 1990, θέλοντας να σηματοδοτήσει την ικανότητά της να συνδέει ασύρματα διάφορες συσκευές, με το σκεπτικό ότι ο συγκεκριμένος «Γαλαζοδόντης» βασιλιάς είχε ενώσει μεγάλο μέρος της Σκανδιναβίας. Μάλιστα το λογότυπο του Bluetooth σχεδιάστηκε με βάση τα σκανδιναβικά ρουνικά γράμματα για τα αρχικά ΗΒ του βασιλιά.

O Δανός Βίκινγκ βασιλιάς, Χάραλντ Γκόρμσον, είχε το παρατσούκλι Γαλαζοδόντης ή Κυανόδους και έδωσε το όνομά του στην Bluetooth τεχνολογία, φωτογραφία wikipedia

Η απίθανη ιστορία του ονόματος Bluetooth​

Ο Μάρεκ Κρίντα, συγγραφέας του φετινού βιβλίου «Πολωνία των Βίκινγκ», υποστηρίζει ότι τα λείψανα του βασιλιά βρίσκονται κάτω από μια ρωμαιοκαθολική εκκλησία του 19ου αιώνα στο πολωνικό χωρίο Βιέκοβο. Βασίζει την πεποίθησή του στο ότι δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν έναν αφανή στρογγυλό ταφικό τύμβο που παραπέμπει σε ταφικά έθιμα των Βίκινγκ.

Όμως ο Σουηδός αρχαιολόγος Σβεν Ρόσμπορν σε δικό του βιβλίο, που εκδόθηκε το 2021 («Ο χρυσός θησαυρός του Βίκινγκ βασιλιά Χάραλντ»), θεωρεί ότι ο Χάραλντ, ο οποίος είχε μεταστραφεί από τον παγανισμό στον Χριστιανισμό και ίδρυσε στη συνέχεια εκκλησίες στην Πολωνία, έχει ταφεί σε κανονικό χριστιανικό τάφο κάπου αλλού στην περιοχή, πιθανότατα στο προαύλιο κάποιας εκκλησίας αφιερωμένης στην Παναγία.

Από την πλευρά τους, οι ιστορικοί του Δανικού Εθνικού Μουσείου στην Κοπεγχάγη μάλλον προτιμούν την εκδοχή ότι ο βασιλιάς αναπαύθηκε οριστικά στο δικό τους έδαφος.

Ο Χάραλντ ήταν ένας από τους τελευταίους Βίκινγκ βασιλιάδες που κυβέρνησε τη σημερινή Δανία, τη βόρεια Γερμανία και τμήματα της Σουηδίας και της Νορβηγίας, παίζοντας σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση του Χριστιανισμού στην επικράτειά του. Ασφαλώς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι έμελλε να δώσει το όνομά του σε μια καινοτόμα ασύρματη τεχνολογία Bluetooth!

 

[maik900]

Το κορίτσι με το τατουάζ στο πρόσωπο και η απαγωγή της​

Η απαγωγή που άφησε πάνω στο θύμα ανεξίτηλα σημάδια​

Η Ολιβ Όουτμαν μπορεί να επέζησε από την απαγωγή της, αλλά σημαδεύτηκε για πάντα από αυτήν, κυριολεκτικά. Το 1851, η 14χρονη ταξίδευε μέσω της Αριζόνα με την οικογένειά της αναζητώντας ένα μέρος όπου θα μπορούσαν να εγκατασταθούν.​

Καθώς οι Όουτμαν πλησίαζαν τη σημερινή κομητεία Μαρικόπα, προειδοποιήθηκαν ότι το να προχωρήσουν δεν θα σήμαινε μόνο πως θα τους σταματούσαν σίγουρα στο δρόμο, αλλά πιθανότατα θα βίωναν και μια βίαιη συνάντηση με φυλές ιθαγενών. Απτόητη, η 9μελής οικογένεια συνέχισε.

Περίπου 90 μίλια μακριά από τη Γιουμα, η οικογένεια συνάντησε μερικούς ιθαγενείς. Το τι ακριβώς συνέβη δεν είναι σαφές, αλλά έξι μέλη της οικογένειας σκοτώθηκαν. Ο δεκαπεντάχρονος Λορεντζο ξυλοκοπήθηκε, ενώ η Ολιβ και η Μαίρη Αν εξαφανίστηκαν.

Η Όλιβ θα αφηγηθεί αργότερα ότι, για ένα χρόνο, οι αδερφές είχαν γίνει σκλάβες και έκαναν σκληρές δουλειές για τη φυλή, ενώ τις χτυπούσαν και τις έκαιγαν με ξύλα. Ο θάνατος φαινόταν επικείμενος, μέχρι που μέλη μιας διαφορετικής φυλής, των Μοχάβε, προσφέρθηκαν να τις αγοράσουν.

Σε αντάλλαγμα για λίγα άλογα, κουβέρτες και λαχανικά, οι αδερφές Όουτμαν αφησαν ξανά τη μοίρα τους στα χέρια αγνώστων. Αυτή τη φορά όμως λειτούργησε υπέρ τους.

Τα κορίτσια υιοθετήθηκαν από τους ηγέτες της φυλής Μοχάβε και τα θεωρούσαν δικά τους, κάτι που περιελάμβανε το μαρκάρισμά τους με τατουάζ με μελάνι κάκτου στο πηγούνι και τα μπράτσα τους - μια τελετουργία που είχε σκοπό να τα βοηθήσει να αναγνωριστούν ως Μοχάβε στη μετά θάνατον ζωή.

Οταν όμως μια ξηρασία προκάλεσε έλλειψη καλλιεργειών και μεγάλο λιμό στα νοτιοδυτικά, η Μαίρη Αν και πολλά άλλα μέλη της φυλής πέθαναν από την πείνα. Η Όλιβ επέζησε χάρη στην ανάδοχη μητέρα της που την τάϊζε κρυφά.

Το 1855, οι Μοχάβε έλαβαν ένα μήνυμα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση: Είχαν ακούσει ότι μια νεαρή λευκή γυναίκα ζούσε με τη φυλή και ζήτησαν να επιστρέψει.

Αν αρνούνταν, απείλησε η κυβέρνηση, η φυλή θα καταστρεφόταν. Η οικογένεια της Ολιβ ήταν συντετριμμένη, αλλά τελικά, την επέστρεψαν απρόθυμα για να προστατεύσουν την υπόλοιπη φυλή.

Παρά τη θέλησή της, η Όλιβ αφομοιώθηκε ξανά στην κοινωνία των λευκών - αλλά ούτε τα φορέματα και τα φανταχτερά αξεσουάρ της δεν μπορούσαν να συγκαλύψουν τις πυκνές μπλε γραμμές στο πηγούνι της. Αφού παντρεύτηκε έναν πλούσιο κτηνοτρόφο το 1865, η Όλιβ είχε στραφεί στα πέπλα και το βαρύ μακιγιάζ για να προσπαθήσει να κρύψει τα τατουάζ.

Η ιστορία της σφαγής των Όουτμαν άρχισε να επαναδιατυπώνεται στον τύπο, καθώς και στα δικά της απομνημονεύματα και ομιλίες. Μυθιστορήματα, θεατρικά έργα, ταινίες καθώς και ποιητές εμπνεύστηκαν από την ιστορία της.

Είχε γίνει γνωστή την Αμερική τη δεκαετία του 1860. Πολλά από αυτά που πραγματικά συνέβησαν κατά τη διάρκεια της εποχής που έζησε με τους ιθαγενείς Αμερικανούς παραμένουν άγνωστα.

Στη μνήμη της σφαγής των Όουτμαν, μία πόλη στην Αριζόνα πήρε το όνομα τους.

Το 1857, ο Royal Β. Stratton έγραψε το βιβλίο «Η ζωή στους Ινδιάνους» που περιέγραφε τη ζωή της Όλιβ και της Μαιρη Αν. Το βιβλίο έγινε μπεστ-σέλερ και τα έσοδα δόθηκαν για την μόρφωση του Λορέντζο και της Όλιβ, η οποία έκανε και περιοδείες για την προώθηση του βιβλίου.

 

[maik900]

Το ελληνικό χωριό που εξαφανίστηκε από μία κατολίσθηση​

Η ελληνική Πομπηία​

Με την τελευταία 5ετία να έχει αποδειχθεί οδυνηρή για τη χώρα μας σχετικά με τις φυσικές καταστροφές και τις εικόνες καταστροφής που αφήνουν πίσω τους, οι ιστορίες που έρχονται από το παρελθόν πρέπει να αποδειχθούν διδακτικές για τους αρμόδιους.​

1963 και η είδηση ότι ένα ελληνικό χωριό δεν υπάρχει πια φιγουράρει σε όλα τα πρωτοσέλιδα των μεγάλων εφημερίδων.

Το Μικρό Χωριό, στο Καρπενήσι θάφτηκε κάτω από τις λάσπες και τα χώματα.
Μικρό σε έκταση, αλλά οι κάτοικοι του με πολύ δουλειά και μεράκι το είχαν μετατρέψει σε μια "Μικρή Ελβετία", ιδανική για χειμερινό προορισμό διακοπών.
Και πράγματι πολλές οικογένειες διάλεγαν αυτό το χωριό της Ευρυτανίας για να κάνουν διακοπές.

Όμως τον Ιανουάριο του 1963, η φύση αποφασίζει να σβήσει από το χάρτη το χωριό.

Ο οικισμός ήταν χτισμένος στα 800 μέτρα στο όρος Χελιδόνα. Η περιοχή πλήττεται από μία σφοδρή κακοκαιρία, με δυνατούς ανέμους, καταρρακτώδεις βροχές και χαλάζι.

Οι κάτοικοι της περιοχής είναι γνώριμοι με ισχυρά καιρικά φαινόμενα. Όμως εκείνη η Κυριακή είχε κάτι διαφορετικό. Η κακοκαιρία συνοδευόταν από ένα υπόκωφο ήχο.

Κατά τη διάρκεια του εκκλησιασμού, ακούγεται ένας εκκωφαντικός ήχος και όσοι κοίταξαν έξω πάγωσαν.

Το βουνό διαλυμμένο σε τόνους λάσπης και βράχων κατευθύνεται κατά πάνω τους.

250.000 τόνοι χωμάτων και βραχών σκεπαζουν όλο το χωριό. Ενώ η γη ανοιγεί κυριολεκτικά στα δύο με πολλούς να πέφτουν μέσα στα ρήγματα.
Απολογισμός, 13 νεκροί και όλο το χωριό θαμμένο κάτω από τη λάσπη.

Η τραγωδία θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη, αν η Εκκλησία δεν ήταν σε υψόμετρο, και αν ο δάσκαλος της περιοχής δεν είχε δει εγκαίρως τους βράχουν και φυγάδευε τα παιδιά που συνόδευε.

Η γη δεν μπορούσε να κατοικηθεί ξανά και οι κάτοικοι που διασώθηκαν τους παραχωρήθηκαν εκτάσεις κοντά στο παλιό χωριό για να ξαναφτιάξουν τις ζωές τους.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Η τραγική ιστορία πίσω από τη Γκουέρνικα του Πικάσο, ενός από τους πιο διάσημους πίνακες του κόσμου​

To γεγονός που συντάραξε τον ζωγράφο​

​

Ακριβώς πριν από 85 χρόνια, ο Πάμπλο Πικάσο ανέλαβε μια αποστολή που θα άλλαζε για πάντα τόσο την καριέρα του όσο και ολόκληρη την οπτική της μοντέρνας τέχνης.​

Ο διάσημος πίνακας δημιουργήθηκε από τον κυβιστή ζωγράφο τον Ιούνιο του 1937. Ο τίτλος του αναφέρεται στην ομώνυμη πόλη που βομβαρδίστηκε από τα ναζιστικά αεροπλάνα κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου, ένα γεγονός που κατέστρεψε τα τρία τέταρτα της αρχαίας πόλης, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας εκατοντάδες αμάχους στη διαδικασία.

Η Γκουέρνικα είναι μια ελαιογραφία σε μέγεθος τοιχογραφίας, και πολλοί κριτικοί τέχνης θεωρούν ότι είναι ένας από τους πιο συγκινητικούς και ισχυρούς αντιπολεμικούς πίνακες στην ιστορία.

Παρά το γεγονός ότι η Guernica του Πικάσο παράχθηκε εντυπωσιακά γρήγορα, δεν προέκυψε από το πουθενά. Αυτός ο πίνακας είναι αποτέλεσμα ετών καλλιτεχνικής παραγωγής και εικαστικού πειραματισμού, καθώς και της προσωπικής επένδυσης του καλλιτέχνη στη σφοδρή πολιτική της Ισπανίας.

Η ισπανική δημοκρατική κυβέρνηση, τότε εν μέσω του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, είχε ζητήσει από τον Πάμπλο Πικάσο να δημιουργήσει έναν πίνακα για το περίπτερο της στη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937.

Ενώ τα γερμανικά και σοβιετικά περίπτερα στην ίδια εκδήλωση ήταν γιγάντια αρχιτεκτονικά εκθέματα εξουσίας και την εξουσία, η Ισπανική Δημοκρατία, που χρειαζόταν απεγνωσμένα οικονομική υποστήριξη, επέλεξε μια μέτρια δομή γεμάτη με παγκόσμιας κλάσης μοντέρνα τέχνη. Ο Πάμπλο Πικάσο δέχτηκε την παραγγελία χωρίς πολλή σκέψη τον Ιανουάριο του 1937, συμφωνώντας να κάνει μια ζωγραφική σε μέγεθος τοιχογραφίας.

Είναι ενδιαφέρον ότι το αρχικό σχέδιο του Πικάσο για το έργο του ήταν αναμφισβήτητα απολιτικό, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Ισπανικής Δημοκρατίας επέμενε ότι το κομμάτι πρέπει να φέρει ένα ισχυρό πολιτικό μήνυμα. Δεν ήταν σίγουρος για το τι έπρεπε να ζωγραφίσει στην αρχή, ο καλλιτέχνης αρχικά ετοιμάστηκε να δημιουργήσει μια σύνθεση που να απεικονίζει έναν ζωγράφο στο στούντιό του, απέναντι από ένα γυμνό μοντέλο που ξαπλώνει σε έναν καναπέ.

Ωστόσο, ήταν ένα τραγικό γεγονός που άλλαξε τη γνώμη του Πάμπλο, κάνοντάς τον να αλλάξει εντελώς την πορεία του σχεδιασμού του.

Στις 26 Απριλίου 1937, ο Φρανσίσκο Φράνκο διέταξε τη λεγεώνα των Ναζί να ρίξει βόμβες πάνω από τη μικρή πόλη Γκουέρνικα. Ο βομβαρδισμός επρόκειτο να πραγματοποιηθεί κατά τη διάρκεια της μερας, πράγμα που σήμαινε ότι οι άμαχοι, κυρίως γυναίκες και παιδιά, καθώς και άνδρες, θα ήταν έξω στις δημόσιες πλατείες. Ως το πρώτο μέρος όπου εγκαθιδρύθηκε η δημοκρατία στην περιοχή των Βάσκων της Ισπανίας, η πόλη Γκουέρνικα ήταν ένας συμβολικός στόχος.

Ο άγριος βομβαρδισμός που έλαβε χώρα εκείνη την ημέρα σκότωσε εκατοντάδες ανθρώπους και ήταν η πρώτη περίπτωση στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο κατά τον οποίο μια ανυπεράσπιστη πόλη δέχτηκε επίθεση. Όπως αμέτρητοι άλλοι, ο Πικάσο άνοιξε την πρωινή του εφημερίδα στις 27 Απριλίου για να βρει εικόνες από την καταστροφή της Γκουέρνικα.

Εικόνες και ιστορίες που κάλυπταν το γεγονός κατέστρεψαν τον καλλιτέχνη που εκείνη την εποχή ήταν ήδη πολύ συνηθισμένος να ζει στο Παρίσι, την Πόλη του Φωτός.

Δεδομένου ότι ο Πικάσο ήταν αφοσιωμένος αριστερός και η ιδέα του πολέμου έμεινε στο μυαλό του από τότε που επικρίθηκε ότι δεν πολέμησε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ο βομβαρδισμός της Γκουέρνικα τον επηρέασε βαθιά. Μετά από λίγες μέρες επεξεργασίας των συναισθημάτων του, πήγε στο στούντιο του στη Rue des Grands Augustins και ξεκίνησε νέα σκίτσα για την παραγγελία της Δημοκρατίας.

Σε μόλις ενάμιση μήνα, ολοκληρώθηκε η τεράστια τοιχογραφία και ο ζωγράφος παρέδωσε το τελειωμένο έργο.

Η διεθνής άνοδος της δημοτικότητας του πίνακα, εδωσε μια νεα ζωή πέρα από τον καμβά. Το κομμάτι έγινε συνώνυμο με μέρη όπου ανυπεράσπιστοι πολίτες δέχθηκαν επίθεση. Και με αυτόν τον τρόπο, άρχισε να αποκτά ιδιαίτερη απήχηση για τους αντιπολεμικούς διαδηλωτές που άρχισαν να αντιμετωπίζουν το κομμάτι ως πηγή κινήτρου και την τραγωδία της ισπανικής πόλης ως αναφορά.