Σαν σήμερα

[KostasT]

Η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821​

Η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821​

Κανείς δεν το περίμενε​

Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΣ Δημοσίευση 15/1/2021 | 00:21​

Σχολιάστε

Λίγο μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, οι Έλληνες έκπληκτοι άκουσαν πως το πρώτο κράτος που αναγνώρισε τους επαναστατημένους Έλληνες και το δικαίωμα τους για αυτοδιάθεση, ήταν μια χώρα της Καραϊβικής. Η χώρα, που σήμερα είναι η πιο φτωχή χώρα της αμερικανικής ηπείρου, έστειλε στις 15 Ιανουαρίου μια επιστολή, μέσω του τότε προέδρου Ζαν Πιερ Μπουαγέ. Η χώρα αυτή ήταν η Αϊτή, το Χαΐτιον, όπως το έλεγαν τότε οι Έλληνες. Όσοι το γνώριζαν βέβαια.​

Η επιστολή είχε έρθει ως απάντηση σε μια άλλη του Αδαμάντιου Κοραή, αλλά και άλλων επιφανών Ελλήνων που βρίσκονταν στο Παρίσι, με την οποία ζητούσε βοήθεια. Η Αϊτή ήταν ανέκαθεν μια φτωχή χώρα που η γεωγραφική της απόσταση δεν της επέτρεπε έμπρακτη βοήθεια. Όμως ο Μπουαγέ απάντησε με έναν ένθερμο και συγκινητικό τρόπο, δείχνοντας σεβασμό και πίστη στην μακρινή ελληνική εξέγερση.
Η επιστολή έγραφε:
Ζαν Πιερ Μπουαγέ, πρόεδρος του Χαϊτίου, προς τους Πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην.
Εις τα Παρίσια

Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20η παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Ελλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται της ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ήν μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.

Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και δια των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.

Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου , εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ών έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκην. επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ού η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ής προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ’ επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν ημών τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.

Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, άς λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεκνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ήν επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας
Μπoυαγέ...

Για να δείξει και έμπρακτα την στήριξη της υπερέβαλλε εαυτόν και έστειλε συμβολικά 45 τόνους καφέ ως ένα μέσο ανταλλαγής και 100 Αϊτινούς στρατιώτες. Δυστυχώς, κανένας απ’ αυτούς δεν έφτασε ποτέ στην Ελλάδα, αφού όλοι πεθάναν κατά την διάρκεια του μακρινού ταξιδιού.

Η Αϊτή ιστορικά ήταν η πρώτη χώρα που κατήργησε την δουλεία και κυβερνήθηκε από μαύρους. Ήταν ανεξάρτητη από την Γαλλία μόλις από το 1804. Όμως ακόμα και σήμερα, σχεδόν 220 χρόνια μετά, παραμένει η πιο φτωχή χώρα του δυτικού ημισφαιρίου.
Η Ελλάδα φαίνεται πως δεν ξέχασε αυτήν την πράξη. Το 2010, όταν ένας ισχυρός σεισμός βύθισε την Αϊτή στην καταστροφή, έστειλε πρώτη βοήθεια, αναγνωρίζοντας με αυτόν τον τρόπο την γενναία και δίκαιη πράξη της Αϊτής στις 15 Ιανουαρίου του 1822.

 

[maik900]

Ο φονικότερος σεισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας​

Οι νεκροί έφτασαν τους 830.000​

Τα ξημερώματα της 23ης Ιανουαρίου του 1556, στο Shaanxi της Κίνας έγινε ο φονικότερος σεισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο σεισμός, ο οποίος υπολογίζετε πως είχε μέγεθός μεταξύ 8 και 8,3 της κλίμακας Ρίχτερ, κόστισε τη ζωή σε 830.000 ανθρώπους.​

Μπορεί να μην ήταν ο πιο ισχυρός σεισμός που έχει καταγραφεί στην ιστορία, αλλά ήταν με διαφορά ο πιο φονικός. Κράτησε μόλις για λίγα δευτερόλεπτα και η συνέπειές του ήταν καταστροφικές. Οι υπολογισμοί των νεκρών φτάνουν τους 830.000, με την επαρχία Shaanxi και την γειτονική Shanxi, να χάνουν περίπου το 60% του συνολικού πληθυσμού τους.

Αμέσως μετά τον σεισμό, ο οποίος προκάλεσε ζημιές σε απόσταση σχεδόν 500 χιλιομέτρων, ξεκίνησαν οι κατολισθήσεις, οι πλημμύρες, ενώ δεν έλειψαν και οι πυρκαγιές. Οι καταγραφές από εκείνη την περίοδο (οι οποίες υπάρχουν από το 1177 μ.Χ.) κάνουν λόγο για βουνά που ισοπεδώθηκαν, για ποτάμια που εξετράπησαν, για πυρκαγιές που έκαιγαν για ημέρες, ενώ δρόμοι κόπηκαν κυριολεκτικά στα δυο.

Μετά από αυτόν τον φονικό σεισμό, οι ντόπιοι προσπάθησαν να βρουν τρόπους ώστε να μειώσουν στο μέλλον τις ζημιές. Άλλωστε στην περιοχή, είχαν καταγραφεί τουλάχιστον άλλοι 26 καταστροφικοί σεισμοί. Πολλοί από τους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους, καταπλακώθηκαν από την κατάρρευση κτιρίων. Έτσι, μετά τον σεισμό του 1556, πολλά από τα κτίρια που ήταν χτισμένα με πέτρα και καταστράφηκαν, αντικαταστάθηκαν με κτίρια κτισμένα από πιο *****ά υλικά που θα μετρίαζαν τις απώλειες. Όπως μπαμπού και ξύλο.

Ο φονικότερος σεισμός στην ανθρώπινη ιστορία που έγινε το 1556, καθώς και υπόλοιποι 26 σεισμοί, σχετίζονται με τρία ρήγματα στα όρια του ποταμού Wei, όπου βρισκόταν το επίκεντρο. 420 χρόνια αργότερα, στην επαρχία Tangshan της Κίνας συνέβη και ο δεύτερος φονικότερος σεισμός στην ιστορία, με 700.000 νεκρούς.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Η τραγωδία στα Ίμια​

Στις 31 Ιανουαρίου του 1996​

Ίμια

Το χρονικό της κρίσης των Ιμίων ξεκίνησε ήδη από τα Χριστούγεννα του 1995, όταν ένα τουρκικό φορτηγό πλοίο προσάραξε στα Ίμια. Ακολούθησαν εκατέρωθεν απειλές, με την κορύφωση να έρχεται στις 31 Ιανουαρίου του 1996.​

Ο δήμαρχος Καλύμνου είχε υψώσει την ελληνική σημαία στα Ίμια στις 25 Ιανουαρίου, ενώ την επόμενη μέρα δυο δημοσιογράφοι της «Χουριέτ», υπέστειλαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική. Δυο μέρες αργότερα, το περιπολικό του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου», κατέβασε ξανά την τουρκική σημαία και ανέβασε την ελληνική.

Η τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας,Τανσού Τσιλέρ, δήλωσε στην βουλή της Τουρκίας στις 30 Ιανουαρίου, ότι την επόμενη κιόλας μέρα η ελληνική σημαία θα έχει κατέβει από τα Ίμια. Στις 1.40 της 31ης Ιανουαρίου, οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, συγκαλείται σύσκεψη στο γραφείο του Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, με τον υπουργό Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο να καθυστερεί, επειδή βρισκόταν σε τηλεοπτική εκπομπή.

Στις 4.30, ένα ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, απονηώνεται από την φρεγάτα «Ναυαρίνο», για να επιβεβαιώσει την πληροφορία ότι οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στη βραχονησίδα. Το πλήρωμα είναι τριμελές και αποτελείται από τον υποπλοίαρχο Χριστόδουλο Καραθανάση, τον υποπλοίαρχο Παναγιώτη Βλαχάκο και τον αρχικελευστή, Έκτορα Γιαλοψό.

20 λεπτά αργότερα το πλήρωμα του ελικοπτέρου αναφέρει πως εντόπισε 10 Τούρκους κομάντος και την σημαία τους. Λαμβάνει σήμα να επιστρέψει, αλλά λίγη ώρα αργότερα και ενώ βρίσκεται ανάμεσα στις βραχονησίδες, Πίτα και Καλόλιμνο, αναφέρει βλάβη και χάνεται από τα ραντάρ.

Το ελικόπτερο κατέπεσε στο Αιγαίο με αποτέλεσμα οι τρεις Έλληνες αξιωματικοί του πληρώματος να χάσουν τη ζωή τους.
Η επίσημη άποψη του ελληνικού κράτους αναφέρει ότι τα αίτια της πτώσης ήταν η κακοκαιρία και μια κάποια απώλεια του προσανατολισμού του πιλότου. Όμως, υπάρχουν πολλές εκδοχές για τα αίτια τις πτώσης του μοιραίου ελικοπτέρου.

Στην Ελλάδα υπάρχει η διαδεδομένη άποψη πως το ελικόπτερο καταρρίφθηκε, είτε από το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό, είτε από τους κομάντος που βρίσκονταν εκείνη την στιγμή στα Ίμια. Η ίδια άποψη υποστηρίζει πως η αλήθεια δεν βγήκε ποτέ στο προσκήνιο με σκοπό να εκτονωθεί η κρίση των Ιμίων, αφού Ελλάδα και Τουρκία βρέθηκαν ένα βήμα πριν από τη γενικευμένη σύρραξη και τον πόλεμο.

Στις 6 τα ξημερώματα, οι Αμερικανοί, που θεωρείται ότι έπαιξαν καταλυτικό ρόλο ως προς την έκβαση των εξελίξεων, δια στόματος του υφυπουργού Εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, επιβάλλουν τη θέληση τους «No ships, no troops, no flags», που σημαίνει «Όχι πλοία, όχι στρατιώτες, όχι σημαίες». Μέχρι το μεσημέρι της ίδιας μέρας, τα πάντα είχαν αποσυρθεί από την περιοχή των Ιμίων, ακόμα και οι σημαίες.

Η κρίση των Ιμίων, που διήρκησε περισσότερο από έναν μήνα, δεν έφερε αλλαγές στο καθεστώς των νησιών, αλλά έδωσε την αφορμή που ζητούσαν οι Τούρκοι για τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο. Αμφισβήτησαν έτσι την κυριαρχία της Ελλάδας σε πολλά νησιά του Αιγαίου. Η ελληνική πλευρά, επικαλούμενη διεθνείς συνθήκες, απέρριψε κατηγορηματικά την ύπαρξη ζητήματος.

 

[maik900]

Το αεροπορικό δυστύχημα του ελληνικού C‑130 με 63 νεκρούς​

Στις 5 φεβρουαρίου του 1991​

​

To C-130 που συνετρίβη στο όρος Όθρυς

Φέτος συμπληρώνονται 33 χρόνια από την τραγωδία του C-130 της Πολεμικής Αεροπορίας που κατέπεσε στο όρος Όθρυς, στοιχίζοντας τη ζωή σε 63 ανθρώπους.​

Ήταν 5 Φεβρουαρίου του 1991, όταν το αεροσκάφος απογειώθηκε λίγο πριν το μεσημέρι από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με προορισμό τη Νέα Αγχίαλο. Είκοσι λεπτά αργότερα, το στίγμα του χάθηκε από τα ραντάρ. Οι έρευνες άρχισαν σχεδόν αμέσως, αλλά οι διασώστες δεν μπόρεσαν να το βρουν παρά μόνο ύστερα από τρεις ημέρες.

Στις 8 Φεβρουαρίου, ο πιλότος ενός στρατιωτικού ελικοπτέρου που συμμετείχε στην έρευνα, εντόπισε και αναγνώρισε τα συντρίμμια του. Βρισκόταν στην κορυφή Τσατάλι του όρους Όθρυς, σε υψόμετρο 1.520 μέτρων. Κανένας από τους 63 επιβάτες, αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και σμηνίτες δεν επέζησε από το δυστύχημα.

Το αεροσκάφος χάθηκε από τα ραντάρ, σε απόσταση περίπου 38 χιλιόμετρων από την Αγχίαλο. Ο κυβερνήτης δεν είχε αναφέρει μέχρι τότε κάποιο πρόβλημα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατατέθηκαν στα στρατιωτικά δικαστήρια, η τελευταία επικοινωνία ήταν 5 λεπτά πριν από τη 1 το μεσημέρι.

Ο πιλότος είχε ξεκινήσει ήδη την διαδικασία της προσγείωσης δια οργάνων, λόγω της κακοκαιρίας που επικρατούσε στην περιοχή. Ο τελικός προορισμός του ήταν η Κρήτη, αλλά έπρεπε πρώτα να πάρει προσωπικό από την Αγχίαλο.

Το αεροσκάφος βρέθηκε σε απόσταση 60 χιλιομέτρων από εκεί που θα έπρεπε να βρίσκεται. Η δίκη ξεκίνησε ύστερα από 3 χρόνια και 9 μήνες, τον Νοέμβριο του 1994. Τα αίτια του αεροπορικού δυστυχήματος δεν έγιναν ποτέ γνωστά.

 

[maik900]

Σαν Σήμερα...έφυγε...

..

...​

Μια φορά κι έναν καιρό ένας φτωχός και μόνος καουμπόης....​

 

[maik900]

Το φιάσκο στην πρεμιέρα μιας από τις πιο διάσημες όπερες όλων των εποχών​

Η πρεμιέρα δεν πήγε καλά αλλά τελικά κατάφερε να γίνει διαχρονική​

Η διάσημη όπερα του Τζοακίνο Ροσίνι «Ο Κουρέας της Σεβίλλης» έκανε πρεμιέρα στη Ρώμη στις 20 Φεβρουαρίου του 1816. Η υπόθεσή της λαμβάνει χώρα στη Σεβίλλη τον 17ο αιώνα. Ο κουρέας της Σεβίλλης είναι ο Φίγκαρο, ο οποίος βοηθά τον κόμη της πόλης να κερδίσει την καρδιά της Ροζίνας.​

Από την άλλη, ο μεγαλογιατρός, προστάτης και κηδεμόνας της, Μπάρτολο, την πολιορκεί και σε συνεργασία με τον δάσκαλο μουσικής Μπαζίλιο, προσπαθεί να την κερδίσει για λογαριασμό του. Μετά από πολλές κωμικές καταστάσεις, εξουδετερώνονται όμως από τον κουρέα και τον κόμη και η Ροζίνα παντρεύεται τον Αλμαβίβα με χαρές και πανηγύρια.

Ο Ροσίνι ήταν μόλις 24 ετών τότε. Ξεκίνησε να γράφει την όπερα στο τέλος Ιανουαρίου του 1816. Στις 16 Φεβρουαρίου είχε ήδη συνθέσει την πρώτη πράξη και τέσσερις μέρες αργότερα, η όπερα ήταν έτοιμη για πρεμιέρα. Ακόμα και σήμερα, το γεγονός ότι την τελείωσε σε περίπου 24 ημέρες, αποτελεί μυστήριο και ένα εξωπραγματικό γεγονός.

Το έργο παρουσιάστηκε με τον τίτλο «Αλμαβίβα ή Η περιττή προφύλαξη». Έκανε πρεμιέρα στο θέατρο «Αρτζεντίνα» της Ρώμης. Αλλά η πρεμιέρα δεν πήγε καθόλου καλά. Ο Ροσίνι ήταν διευθυντής της ορχήστρας, με το κοινό να τον αποδοκιμάζει έντονα και την παράσταση να καταλήγει σε φιάσκο. Οι αποδοκιμασίες προέρχονταν κυρίως από τους οπαδούς του συνθέτη Τζιοβάνι Παϊζιέλο, ο οποίος είχε συνθέσει τον δικό του «Κουρέα της Σεβίλλης» λίγα χρόνια νωρίτερα. Ξεσήκωσαν το κοινό και η παράσταση δεν είχε την κατάληξη που θα περίμενε ο δημιουργός της.

Στις 10 Αυγούστου του ίδιου έτους, η ίδια όπερα με τον τίτλο που τη γνωρίζουμε σήμερα και κάποιες αλλαγές ανέβηκε στην Μπολόνια. Εκεί το κοινό αποθέωσε τον συνθέτη και με την πάροδο των χρόνων, «Ο Κουρέας της Σεβίλλης» έγινε μια από τις διασημότερες όπερες στον κόσμο, ένα από τα 10 πιο πολυπαιγμένα έργα του λυρικού θεάτρου.

Στην Ελλάδα παίχτηκε για πρώτη φορά στην Εθνική Λυρική Σκηνή τον Μάρτιο του 1942. Αν και νωρίτερα έχουν αναφερθεί παραστάσεις στην Κέρκυρα, τη Σύρο και το Φάληρο.

 

[maik900]

Σαν σήμερα: Μια από τις κορυφαίες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου​

Στις 5 Μαρτίου του 1956​

Ήταν 5 Μαρτίου του 1956, όταν ο Νίκος Κούνδουρος παρουσίασε στο ελληνικό κοινό μια από τις πιο σημαντικές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. «Ο Δράκος» είναι μια ταινία διαχρονική, ένα αριστούργημα που στην εποχή του δεν βρήκε την αναγνώριση και την επιτυχία που είχε τις δεκαετίες που ακολούθησαν.​

Η υπόθεση της διαδραματίζεται την παραμονή των Χριστουγέννων. Ο Θωμάς, ένας ασήμαντος υπάλληλος ανακαλύπτει ότι μοιάζει πολύ με έναν αδίστακτο κακοποιό που τον αποκαλούν «ο Δράκος της Αθήνας». Στην αρχή φαίνεται να τα έχει χαμένα, αλλά αργότερα δέχεται να παίξει τον ρόλο του δράκου και να εισχωρήσει σε μια συμμορία του υποκόσμου.

Η συμμορία ετοιμάζει μια μεγάλη «δουλειά». Την ληστεία ενός στύλου από τον ναό του Ολυμπίου Διός, τον οποίο και θα πουλήσει αργότερα σε ξένους. Όταν καταλαβαίνουν ότι ο Θωμάς δεν είναι αυτός που πίστευαν, η κατάσταση αλλάζει δραματικά.

Όπως είπε ο ίδιος ο Κούνδουρος, όταν πρωτοπροβλήθηκε η ταινία, λίγα χρόνια μετά τον εμφύλιο, το ελληνικό κοινό δεν ήταν έτοιμο να καταλάβει τους συμβολισμούς και τα υπονοούμενα της ταινίας. Πράγματι, η ταινία ήταν μια εμπορική αποτυχία και αντιμετωπίστηκε με εχθρότητα από μεγάλη μερίδα του τύπου και του κόσμου. Μάλιστα κατηγορήθηκε έως και ανθελληνική.

Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να αναγνωριστεί και συγκεκριμένα μετά την δικτατορία. Σήμερα, συγκαταλέγεται στις 10 καλύτερες ταινίες του ελληνικού σινεμά και είναι αδιαμφησβήτητα μια από τις πιο σημαντικές του.

Το 1956 εκπροσώπησε επίσης την Ελλάδα στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρισκόταν ο πάντα εξαιρετικός Ντίνος Ηλιόπουλος, ενώ το καστ συμπληρωνόταν από τους Ανέστη Βλάχο, Θανάση Βέγγο, Μαρίκα Λεκάκη, Γιάννη Αργύρη και Μαργαρίτα Παπαγεωργίου. Ανάμεσα στα αμέτρητα προτερήματά της είναι πως τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο Μάνος Χατζιδάκις.

 

[maik900]

Αριστοτέλης Ωνάσης: Σαν σήμερα η ταφή του δίπλα στον γιο του Αλέξανδρο​

Το σπάνιο βίντεο και η τελευταία του επιθυμία​

Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ένας από τους διασημότερους «κροίσους» του 20ού αιώνα, γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1906, πέθανε στις 15 Μαρτίου του 1975 και κηδεύτηκε σαν σήμερα 19 Μαρτίου το 1975.​

Λένε ότι πέθανε από τον καημό του για τον χαμό του γιου του Αλέξανδρου, δύο χρόνια νωρίτερα – ο Αλέξανδρος σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, σε ηλικία μόλις 25 ετών, στις 24 Ιανουαρίου 1973.

Η τελευταία του επιθυμία​

Σύμφωνα με την επιθυμία του, στις 19 Μαρτίου του 1975, ο Αριστοτέλης Ωνάσης ετάφη δίπλα στο εκκλησάκι της Παναγίτσας, στον Σκορπιό, όπου αναπαύονταν ήδη ο γιος του και η αδελφή του, Άρτεμις.

Η χήρα του, Τζάκι Κένεντι με το δυο της παιδιά από τον πρώτο γάμο της με τον δολοφονημένο πρόεδρο της Αμερικής ήταν εκεί, όπως και η κόρη του, Χριστίνα.

 

[stelios62]

Το οτι ολοι θα αποβιωσουμε ειναι δεδομενο , η διαφορα εγκειται στο να αποβιωσεις ... μία φορά στην ζωη σου.