Χύμα ταξίδι γίνεται;

[giamar]

Μήλα Ζαγορίν σου λείπουν φίλε μου κι είσαι έτοιμος για εκπομπή

Ρε ας είναι και μπισκότα βιολαντα

 

[User C]

ρε φιλε βερυκοκα με swan ,ουτε 5 χιλιομετρα μετα δεν θαμεινες στεγνος.

Το παν είναι η ισορροπία. Κράκερ με σβαν για κυρίως, και βερύκοκα με φράουλες για επιδόρπιο. Το γεύμα έκλεισε με καφεδάκι χτυπημένο στο χερι

 

[User C]

-Έχω πάει.
-Σκασίλα μου θα ξαναπάς!

Εσωτερικός διάλογος των δυο εγώ μου (σχιζοφρενής καργα)

 

[User C]

 

[Beast]

Το παν είναι η ισορροπία. Κράκερ με σβαν για κυρίως, και βερύκοκα με φράουλες για επιδόρπιο. Το γεύμα έκλεισε με καφεδάκι χτυπημένο στο χερι

Γκουρμεδιες βρε άτιμο!!

 

[User C]

Γκουρμεδιες βρε άτιμο!!

Δεν είμαι εγώ πΕλουσιος σαν και τους υπόλοιπους με τα πενφε.

 

[User C]

1105 χλμ σε 17 ώρες με μια αίσθηση ότι κάτι δεν ολοκληρώθηκε. Ξεκίνησα χωρίς προγραμμα και ήθελα να χωθώ σε κάθε ταμπέλα που μου κέρδιζε το ενδιαφέρον. Αποφάσισα να περασω στην Ρουμανία για να φτασω στην Μαύρη Θάλασσα και να εξερευνήσω το Ελληνικό στοιχειό της Κωνστάντζα. Τα τηλέφωνα όμως πολλά πίσω από την βάση μου και δεν θέλω να αγχώνω τους ανθρώπους που αγαπώ. Έφτασα μέχρι τον Δούναβη στην Γέφυρα Φιλίας Giorgiu-Ruse και γύρισα πίσω. Μπήκε ένα POI ακόμη στο μυαλό μου.
Σήμερα ξεκίνησα από την Καβάλα, πέρασα στην Βουλγαρία από το συνοριακό φυλάκιο στο Νευροκόπι. Ψυχή τα ξημερώματα. Από την Dabnitsa άρχισα να ανεβαίνω τα βουνά περνώντας από Dolen, Satovcha, Dospat για να ξεκινήσει από εκεί ένας οδηγικος παράδεισος πάνω στον 197 και να με φέρει μέσα στο φαράγγι στο Teshel. Μια ταμπέλα μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον που έγραφε «’s Throat Cave». Αυτές τις ταμπέλες έψαχνα και ακολουθούσα. Εντάξει ξεκλείδωσα λίγο την πυξίδα από τον Βορρά και κινήθηκα Ανατολικά. Το σπήλαιο ήταν κλειστό την ώρα που έφτασα και έτσι βρήκα ευκαιρία για ένα πρόχειρο πρωινο. Καφεδάκι χτυπητό στο χέρι, κράκερς και *****ό τυρι με ελιές. Έφαγα και μια σοκολάτα και τελικά αυτό με κράτησε όλη την μέρα.

Μετά τις φωτογραφίες και τα βίντεο που δεν χόρταινα να γεμίζω κάρτες ξεκίνησα ξανά προς τον Βορρά. Ακολουθώντας τον ποταμό Vacha που έρεε συνεχώς δίπλα στον δρόμο παίζοντας με γέφυρες πότε αριστερά και ποτέ δεξιά μου, έφτασα στον αποταμιευτήρα νερού του Vacha στο Smolyan. Μοναδική θέα από ψηλά. Λοιπόν οι κουτοί Βούλγαροι γείτονες μας, αντί να φτιάξουν μοντέρνα ξενοδοχεία δυτικού τύπου όπως Mykonos… πάνε και ανακαινίζουν τα παλιά κτήρια κρατώντας την παράδοση τους. Άσε που ξοδεύουν λεφτά για κιόσκια μέσα στο δάσος στο βουνό με σκιά και πάγκους και βρύσες με νερό. Σπάταλοι εντελως. Συνέχισα Βόρεια και η κίνηση είχε αρχίσει να αυξάνεται αφού ο κόσμος ξύπναγε. Πέρασα την Φιλιππούπολη εντελώς διαδικαστικά, περνώντας μέσα από το Kurtovo και το εντελως Σοβιετικού τύπου χωριό Kalofer για να φτάσω μέχρι Kazanluk. Από εκεί ανάβαση στο Μνημείο Βουλγαρικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Επιβλητικό στο στυλ της πάλαι ποτέ κραταιές ΕΣΣΔ.

Και τώρα τι; Τόσος κόσμος έχει χορέψει το βαλς τα Κύματα του Δουνάβεως. Πάμε να δούμε το είναι αυτά τα κύματα λοιπόν. Μύθος. Ούτε ένα τόσο δα κυματάκι…

Αλλά όπως είπαμε με έψαχναν πίσω στην βάση. Δεν πρόλαβα ούτε φωτογραφίες να βγάλω από την Βιέννη των φτωχών. Μια μόνο την γέφυρα της φιλίας. Από εκεί βιάστηκα πλέον με τις απαραίτητες μόνο στάσεις επιστροφή. Έβαλα το GPS να με γυρίσει όσο πιο γρήγορα πίσω μέσω Star Zagora, Haskovo, Κομοτηνή. 490 χιλιόμετρα σε 4 1/2 ωρες.

(αυτό το κείμενο γραφτηκε σε ένα πάρκινγκ εξω από την Stara Zagora νωρίς το απόγευμα. Πάω να λιποθυμισω στο κρεβάτι)

 

[User C]

 

[User C]

 

[User C]

 

[apache]

Τελικά μωρή Qφάλα τόχεις ακόμα, μπράβο και πάλι μπράβο, όταν μεγαλώσω θέλω να σου μοιάσω.....

 

[esel]

Eυγε νέε μου ....
Να πω ότι δεν ζουλεψα ψέμματα θα ναι...

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[grigoris gs]

Η διαδρομή στο φαράγγι για το Σπήλαιο του Διαβόλου όλα τα λεφτά
Καλή συνέχεια Σοφιανε

Στάλθηκε από το MAR-LX1A μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[duke200]

Ο προορισμος και ο προγραμματισμός είναι ο θάνατος του πραγματικού ταξιδιού.

Φιλόσοφος

Στάλθηκε από το A90 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Pan-dvs]

Φιλόσοφος

Στάλθηκε από το A90 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Μάλλον περίεργος για το άγνωστο.

 

[User C]

Συντήρηση σε μοτοσυκλέτα και άνθρωπο σήμερα. Αύριο παίρνω τον δρόμο της επιστροφής προς Αθήνα. Ποιο δρόμο; Όποιον αποφασίσω μόλις κυλήσουν οι ρόδες στο δρόμο. Πολλές οι συζητήσεις μέσα στο μυαλό. Αυτά τα μοναχικά ταξίδια εινσι η καλύτερη ενδοσκόπηση. Απογραφή όσων έκανες και σχέδια για το μέλλον.

Είχα γράψει παλιότερα ένα άρθρο που αντιγράφηκε πολύ, είτε επί μέρους, με τίτλο «Ένα όνειρο που πολλοί δεν θα καταλάβουν». Έγραφα εκεί μέσα ανάμεσα σε πολλά αλλά πως «Πριν πολλά χρόνια αποφάσισα πως η χαρά κρύβεται στο στρίψιμο του δεξιού μου καρπού.»… «Βγήκα έξω με τους δαίμονες μου, και γύρισα σπίτι απόλυτα ήρεμος στο μυαλό και την καρδιά».

Έτσι άλλη μια φορά βρήκα τους δαίμονες μου και βγήκα από τα κουτάκια μου. Διαφώνησα μαζί μου, και αγκάλιασα την ησυχία του βουνού. Βρήκα την ειρήνη μέσα μου και ήρθε η ώρα να γυρίσω πίσω. Δεν θα σταματήσω ποτέ να προτιμώ τις μοναχικές βόλτες.

 

[User C]

Ο Μέλιος του Λουντέμη εξαιτίας της μεγάλης δίψας του για το άγνωστο, να μάθει τον κόσμο, να μάθει… έζησε την αδικία και το δίκιο του κόσμου, τον χλευασμό και την κακία. Αυτός σε αυτό το κακοτράχαλο μονοπάτι που διάλεξε είχε μόνιμο συνοδοιπόρο του την αστείρευτη δίψα για μάθηση και ένα βιβλίο.

Από μικρός μ´ άρεσε να κοιτάζω τ´ άστρα. Θυμάμαι που μου έλεγαν πως δεν κάνει να τα μετράω γιατί θα βγάλω μυρμηγκιές. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ό,τι εγώ δεν τα κοίταζα για να τα μετρήσω, αλλά στο μυαλό μου σχεδίαζα ταξίδια. Σκεφτόμουν πως θα γίνει να φτάσω σε αυτά. Ήθελα να ταξιδέψω στο σύμπαν. Να βρω τα όρια του και να δω τι υπάρχει πέρα από αυτά.

Στα αστέρια δεν ταξίδεψα. Το μέλλον που μου υπόσχονταν ο Άρθουρ Κλαρκ και ο Ισαάκ Ασίμωφ δεν ήρθε ποτέ. Έτσι κι εγώ, άρχισα να ψάχνω τα όρια τα δικά μου, πολλές φορές προσπαθώντας να σπάσω τους νόμους της φυσικής. Πάντα όμως έξω από τα όρια του κοινωνικά φυσιολογικού. Ο άνθρωπος δεν είναι φτιαγμένος να είναι κρεμασμένος στα βράχια, να πετάει, να πέφτει στο κενό.

Ανέβηκα σε βουνά, που με δυσκολία αναπνέεις. Δεν κατάφερα να ανέβω σε αυτά που δεν έχεις οξυγόνο για να ζήσεις. Βρέθηκα σε ρίζες γκρεμών και κρεμασμένος σε αυτούς να με βρίσκει η νύχτα. Χάθηκα σε δρόμους της Ανατολής, και παγωμένος στην άκρη του δρόμου να περιμένω τον ήλιο να ανηφορίζει. Ένιωσα κίνδυνο από ανθρώπους σε πόλεις και ζώα σε μοναχικές κατασκηνώσεις σε ξέφωτα του δάσους.

Σε αυτό το μονοπάτι της αναζήτησης των Ορίων του δικού μου σύμπαντος, αγνοώντας τις απόψεις της κοινωνίας, τον χλευασμό των θεωρητικών, τον φόβο των βολεμένων, είχα πάντα συνοδοιπόρο μου τα αστέρια. Κοίταζα ψηλά και χανόμουν για λίγο σε αυτά μακρυά από τα ανθρώπινα πάθη. Τα αστέρια μέχρι σήμερα είναι αυτά που κοιτώ και μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω.

Τα αστέρια μου χτες το βράδυ…

 

[esel]

Sky is the limit ????

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[User C]

Κοντεύω να φτασω στην ώρα του πούρου ολοκλήρωσης

 

[karad-geo]

Τι είναι το ταξίδι τελικά; Ο προορισμός, ή διαδρομή, ο σχεδιασμός, οι διανυκτερεύσεις; Γεννηθήκαμε ταξιδευτές ή γίναμε στην πορεία; Αρκεί για κάποιον να αυτό ονομαστεί ταξιδευτής και να πάρει το όνομα ενός μεγάλου εξερευνητή ή υπάρχει κάποιο ταξιδόμετρο που μετράει τον μεγαλύτερο; Πολλά τα ερωτήματα μέσα στο κεφάλι μου και ακόμη περισσότερη η φασαρία τριγύρω μου για να μπορέσω να συγκεντρωθώ στην απάντηση τους. Βλέπεις όταν είμαι με παρέα μαγεύομαι και χάνομαι στην διασκέδαση της παρέας. Να προλάβω να μιλήσω με όλους, να γελάσω, να πειράξω και να με πειράξουν.

Γυρίζω πίσω στις αρχικές επιλογές μου. Εκεί που γέμιζα τις σκέψεις μου με χιλιόμετρα. Εκεί που εντελώς μοναχικά έβρισκα το σημείο μου. Εκεί στην μόνιμη αναζήτηση του ΖΕΝ. Αυτού του Ζεν που περιγράφει ο Πίρσιγκ στο βιβλίο του (σας έχω ζαλίσει αλλά ήταν ένας από τους σταθμούς μου). Εκεί που ο διπολικός ήρωας ταξίδευε παρέα με τον άλλο του εαυτό. Πότε ο ένας στο τιμόνι, πότε ο άλλος, με διαφορετικά θέλω και νοοτροπίες, αλλά με ένα κοινό στόχο το ταξίδι.

Η μοτοσυκλέτα βγήκε από την απαραίτητη συντήρηση, δυο τρεις λεπτομέρειες τις έφτιαξα μόνος μου, αφού είναι γνωστά τα βίτσια μου. Χτες το βράδυ ντύθηκε ταξιδιώτικα και σήμερα το βράδυ θα φορτωθεί για να είναι έτοιμη για αναχώρηση αύριο νωρίς το πρωί. Για που όμως ρε φίλε, θα μου πείτε και με το δίκιο σας.

Και εδώ αρχίζει η λογική του τρελού. ΔΕΝ ΞΕΡΩ. Ξέρω μόνο πως 25/6 πρέπει να βρίσκομαι στην Καβάλα για να ψηφίσω, ενώ ταυτόχρονα έχω διαθέσιμες τις ημερομηνίες 21/6 ως 26/6. Πως θα φτάσω εκεί, από που θα φτάσω, που θα πάω από εκεί δεν το ξέρω. Ξέρω μόνο πως έχω λεφτά στο πορτοφόλι, ξηρά τροφή στις βαλίτσες, κατασκηνωτικό εξοπλισμό δεμένο στην μηχανή, πράσινη κάρτα και διαβατήριο στην θήκη...και απλά αναχωρώ. Θα ξεκινήσω με κατεύθυνση Δυτική, Νότια ή Βόρεια; Δεν το ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι πως θα ξεκινήσω το πρωί.

Stay Tuned και θα ενημερώνω καθ' οδόν...

Εξαιρετικά!! και Υπέροχα!!