Γεφύρι Του Νούτσου ή Κόκκορου
Το γεφύρι του Νούτσου ή Κόκκορου με τη μοναδική καμάρα του βρίσκεται μεταξύ των χωριών Κουκούλι, Δίλοφο και Κήποι στο Κεντρικό Ζαγόρι. Πρωτοχτίστηκε το 1750 με χρήματα του Νούτσου Κοντοδήμου, αλλά πολλές φορές χρειάστηκε να επισκευασθεί ή και να χτιστεί από την αρχή. Στη συντήρηση ή την ανακατασκευή του συμμετείχαν πολλοί, ανάμεσα στους οποίους ο μυλωνάς Γρηγόρης Κόκκορης από τον οποίο πήρε το ένα από τα δύο ονόματά του. Το πέτρινο αυτό γεφύρι αν και πολύ παλιό, σώζεται σε καλή κατάσταση.
Οδηγίες Πρόσβασης:
Πήγαίνοντας από Ιωάννινα για Κήπους περίπου στο 35ο χλμ. συναντάμε στο δεξί μας χέρι το πολυφωτογραφημένο αυτό γεφύρι.
Ημερομηνία Καταγραφής:
Σάβ, 24/09/2011
Νομός:
ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
Κοινότητα:
Κουκούλι
Συντεταγμένες:
N 39° 51΄43,0΄΄ E 020° 46΄30,9΄΄
Υψόμετρο:
747
Παρακείμενα Κτίσματα:
α) μύλος του Κόκκορου, β) εικόνισμα σε μικρή σπηλιά, γ) Ξωκκλήσι Αγίας Παρασκευής
Χρονολογία:
1750
Χορηγός:
Νούτσος Κοντοδήμος από Βραδέτο
Συντήρηση:
α) Αλέξης Νούτσος (τέλη 18ου αρχές 19ου αιώνα), β) Γρηγόρης Κόκκορος (1910-1911), γ) Ένωση Ζαγορισίων (1960)
Ονοματολογία:
Το γεφύρι το έκτισε ο Νούτσος Κοντοδήμος προεστός του Βραδέτου το 1750 για αυτο και ονομάστηκε "γεφύρι του Νούτσου". Αργότερα το επισκεύασε ο Αλέξης Νούτσος, γιός του Ν. Καραμεσίνη και γι αυτό και ονομάζεται από αρκετούς "γεφύρι του Κυρ Αλέξη". Το 1910 έπαθε σοβαρές ζημιές οπότε έπρεπε να γίνει συντήρηση, της οποίας τα έξοδα ανέλαβαν τα γειτονικά χωριά αλλά και ο Γρηγόρης Κόκκορος από το Κουκούλι που ήταν και ο ιδιοκτήτης του γειτονικού μύλου. Έτσι από τότε επικράτησε η ονομασία "γεφύρι Κόκκορου"
Μορφή:
Μονότοξο
Άνοιγμα Τόξου:
23,60 μ. (άνοιγμα τόξου) - 0,60 μ. (άνοιγμα παραθύρου)
Ύψος Τόξου:
13,30 μ.
Μήκος Καταστρώματος:
36,40 μ.
Πλάτος Καταστρώματος:
2,67 μ.
Κατάσταση:
Πολύ καλή
Επιγραφή:
Δυσανάγνωστη
Στοιχεία:
Στο ίδιο σημείο υπήρχε παλιότερα ένα άλλο γεφύρι, το οποίο χρησιμοποιούσαν και για να τιμωρούν τους ζωοκλέφτες: Για να διαπιστώσουν αν ένας ύποπτος ήταν ζωοκλέφτης, τον ανάγκαζαν να περάσει το γεφύρι, κουβαλώντας μια γίδα στην πλάτη. Αν περνούσε ή αν ομολογούσε την πράξη του, αθωονόταν. Διαφορετικά, η τιμωρία του ήταν ο πνιγμός στο ποτάμι. Κοντά στο γεφύρι βρίσκεται η «σπηλιά του Νταβέλη», που αποτέλεσε καταφύγιο του ληστή Γιώργου Νταβέλη το καλοκαίρι του 1881, όταν τον κυνηγούσε τουρκικό σταρτιωτικό απόσπασμα. Ο Νταβέλης απέδωσε τη σωτηρία του στην Αγία Παρασκευή, επειδή κοντά στο γεφύρι βρίσκεται ένα ξωκκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Για το λόγο αυτό, ο ληστής κατασκεύασε το εικόνισμα μέσα στη μικρή σπηλιά. Το 1977 το γεφύρι έπεσε θύμα μιας φήμης ότι περιείχε θησαυρό. Άγνωστοι κατέστρεψαν τμήμα του καλντεριμιού στην προσπάθεια τους να βρουν το θησαυρό. Ευτυχώς την ζημιά διόρθωσε η αρχαιολογική υπηρεσία και το γεφύρι στέκει και πάλι περήφανο.
