5η Δημοτικού πρώτη φορά πήρα το Address 50 των γονιών μου κι έκανα απόσταση 4 τετραγώνων.
Επόμενη οδήγηση Β Γυμνασίου όπου η γιαγιά πήρε δώρο το Suzuki Sapia 50. Δεν ήξερα να οδηγάω αλλά έπρεπε να αποδείξω έμπρακτα στον πατέρα πως ξέρω οπότε από τύχη κ θάρρος πέρασα όλα τα τεστ που μου έβαλε κ στην οδήγηση και στα σήματα.
Στα 15,5 μου αγοράζουν vespa 50 4t, την οποία 3 μήνες μετά μου την κλειδώνουν γιατί με είδε γνωστός να περνάω με κόκκινο. 4 μήνες μετά παίρνω δίπλωμα οπότε επιτέλους επέστρεψε στα χέρια μου.
Στα 17 αγοράζω Beverly 200 μετά από σεζόν κ τη βοήθεια της γιαγιάς πάλι.
Στα 19 παίρνω Fazer 600 S2. Εκεί ξεκινάω να νιώθω λίγο φόβο.
Στα 26 παίρνω TDM, μου φεύγει κάθε ίχνος φόβου κάνοντας ταξιδάρες κ νομίζοντας πως ξέρω να οδηγάω...
Στα 31 μου λοιπόν πήρα Tracer και έμαθα το βασικό... Να φοράω κράνος!!!!
Με τις κατάλληλες παρέες που κάναμε βόλτες, κατάλαβα πως όλα αυτά περι ξέρω να οδηγάω, γκρεμίστηκαν. Ο φόβος έγινε συνοδηγός κ φοβόμουν να κάνω ακόμα κ τα μισά του παρελθόντος. Πήγα Χούντρα. Κοκομπλόκο!!! Οδηγούσα με τον τρόπο που έλεγε απο τύχη, χωρίς να μπορώ να καταλάβω πως τα έκανς συνειδητά αυτά!!!
ΥΓ1. Ήμουν ατίθασο παιδί οπότε το ΟΧΙ δεν το δεχόμουν. Κι απ το να ανεβαίνω σε άλλους, οι δικοί μου προτίμησαν να έχω το δικό μου μηχανάκι. Αλλά πάντα αργό!!! Ήθελα glx, είδα address. Ηθελα fx 125, είχα vespa 50.
Όταν πήρα το fazer έπαθαν 1 σοκ. Κυρίως που μου πούλησαν τέτοια μηχανή χωρίς να έχω δίπλωμα.
ΥΓ2. Δεν έμενα Αθήνα αλλά Ρόδο, οπότε παίζει το ρόλο του στην ελευθερία που είχα!!!