Όπως και οι περισσότερες βόλτες έτσι και αυτή αποφασίστηκε το προηγούμενο βράδυ.
Ξημερώνει το πρωί και χωρίς καμία βιασύνη βγάζω τα σκυλιά βόλτα, επιστρέφω βρίσκω τον καφέ μου να με περιμένει και χαλαρώνω διαβάζοντας τα πρωινά νέα …
Δεν είχα και πολλές ετοιμασίες να κάνω, έβαλα σε ένα σακίδιο 2 θερμός το ένα με ζεστό νερό, κάποια κουλουράκια, μερικά φρούτα, καφέ και ξεκίνησα …
Ήθελα να δοκιμάσω μια νέα εφαρμογή για πλοήγηση στο κινητό από την TomTom την Go Ride
Στόχος ήταν να επισκεφτώ το Αγιονόρι και από εκεί και μετά βλέπουμε …
Επιλέγω αποφυγή διοδίων και εθνικών οδών, επίσης επιλέγω να μου σχεδιάσει την πιο στριφτερή διαδρομή και αυτή που ανεβάζει στο υψηλότερο υψόμετρο και ξεκινάω …
Με το που περνάω τον Σκαραμαγκά με βάζει (λόγω της αποφυγής εθνικών οδών) μέσα από τον Ασπρόπυργο, μέσα από κάτι ξεχασμένους δρόμους και από εκεί συνεχίζουμε προς την Μαγούλα και μετά στην Μάνδρα …
Εννοείται ότι δεν είχα ξαναπεράσει από αυτά τα μέρη, για μένα όλη αυτή η περιοχή ήταν μια μεγάλη μαύρη τρύπα, δίπλα στην Αθήνα αλλά παρόλα αυτά δεν είχα περάσει ποτέ …
Η διαδρομή μέσα από τον Ασπρόπυργο αλλά και την Μαγούλα δεν ήταν και η καλύτερη, κάποια στιγμή με έβγαλε και έξω από μια εταιρία με τσιμέντα, όλος ο δρόμος ήταν γεμάτος υγρό τσιμέντο από το πλύσιμο που έκαναν στις μπετονιέρες και απλά τα έριχναν στον δρόμο …
Το Himalayan από μαύρο έγινε γκρι !!!
Τόσο η Μαγούλα όσο και η Μάνδρα έδωσαν μια νότα επαρχίας και αυτό δίπλα στην Αθήνα…
Ο πλοηγός με πέρναγε από το κέντρο κάθε πόλης …
Μετά την Μάνδρα και ενώ περίμενα ότι θα με έβγαζε στον παραλιακό δρόμο, ο πλοηγός με έστειλε από ένα καταπληκτικό δρόμο που περνάει πάνω από τα βουνά και βγάζει λίγο πάνω από το Μεγάλο Πεύκο στο Κανδήλι.
Είχα να περάσω από το Κανδήλι από φαντάρος …
Οι αναμνήσεις του να πηγαίνω από το Πεύκο στο Κανδήλι τρέχοντας με το όπλο στην ανάταση και στην πρόταση έπαιζαν μπροστά στα μάτια μου …
Ο χρόνος ωραιοποιεί τις αναμνήσεις μας και κατά κάποιο τρόπο σβήνει ότι μας πονά, ενοχλεί, πειράζει.
Τις τυλίγει σε μια ομίχλη για να μας προστατεύσει !!!