Αποσπάσματα από αυτό το τραγούδι άκουσα στην τηλεόραση για πρώτη φορά το 1982 λογικά (σε ηλικία 8 ετών) όταν διαφήμιζαν έναν δίσκο με τραγούδια διαφόρων ροκαδων, τα έσοδα του οποίου θα δίνονταν στην Ιθάκη για την καταπολέμηση των ναρκωτικών.
Νομίζω πως ήταν και το πρώτο σουξέ του Λακη Παπαδόπουλου (αν και το κορυφαίο εξακολουθεί να είναι το «Ιωάννα και Μαριέτα»)
Μενεξεδιά η τρέλα που φοράς,
την ψώνισες μια νύχτα με πανσέληνο.
Μενεξεδιά κι η τύχη που ζητάς
σαράντα χρόνια μόνος κι έρημος.
Στη Σαλονίκη και στα άλλα τα νησιά
ψάχνεις το γνήσιο και το ανέρωτο.
Χτυπιέσαι στα υπόγεια καπηλειά
και τραγουδάς σε ήχο πλάγιο δεύτερο.
Σαράντα χρόνια γίναν όλα πλαστικά,
μαστίχα έγινε το κρέας σου,
σιρόπι τα ιδανικά
κι αυτά τα λόγια της γριάς μητέρας σου.
Ψαρεύεις ψάρια στα βουνά,
ξιφομαχείς στην άσφαλτο για το άδικο.
Του φεγγαριού την πλάτη καβαλάς,
λαθρεπιβάτης σε τοπικό γκαζάδικο.
Μενεξεδιά, μενεξεδιά, μενεξεδιά…