MV AGUSTA 600 1966: Η ΠΡΩΤΗ 4ΚΥΛΙΝΔΡΗ ΣΕ ΣΕΙΡΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ!
Ακόμα και η 750
ήταν βαριά, πάνω από 250 κιλά γεμάτη και σχετικά δύσκολη στην οδήγηση, όπως επίσης κι όχι τόσο γρήγορη όσο υποσχόταν το εργοστάσιο στους 69 hp. Η 750 ήταν η εξέλιξη της 600, και διατηρούσε πολλά κοινά με αυτήν χαρακτηριστικά.
Η 600 χρησιμοποιούσε
έναν αερόψυκτο τετρακύλινδρο κινητήρα, με τον κάθε κύλινδρο ξεχωριστά, ενώ κοινό ήταν το καπάκι της κεφαλής με τις 8 βαλβίδες και τους δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής.
Οι κύλινδροι έγερναν
κατά 20 μοίρες προς τα εμπρός, η τροφοδοσία γινόταν από τέσσερα Dell’Ortο διαμέτρου 24mm.
Η απόδοση του κινητήρα έφτανε τους
50-52hp στις 8.200rpm και αν κάποιος ξάπλωνε πάνω στο ρεζερβουάρ της 600 θα μπορούσε ίσα-ίσα να αγγίξει τα 160 km/h, αφού η ζυγαριά έδειχνε.. παραπάνω από 250 κιλά!
Η
«καλύτερη ιταλική μοτοσυκλέτα όλων των εποχών», όπως χαρακτηρίστηκε πριν τη δοκιμή από τον ιταλικό ειδικό Τύπο ήταν ίσως η
«μεγαλύτερη πατάτα των τελευταίων ετών», με την υπερβολική της τιμή εκτός των άλλων να περιορίζει τις πωλήσεις από το 1966 μέχρι το 1971 (χρονιά που πέθανε από καρδιακή προσβολή ο Domenico Agusta) στα 127 μόλις κομμάτια… παγκοσμίως.
Στην προκειμένη περίπτωση, η απρόσιτη, σπάνια 600 δεν έγινε διόλου επιθυμητή για τους λάτρεις των ιταλικών μοτοσυκλετών ή της MV Agusta, όπως κάποιος θα περίμενε,
αλλά παρέμεινε στην αφάνεια, συνεπικουρούμενης και της παρουσίασης της κομβικής τετρακύλινδρης
Honda CB 750 το 1969, η οποία με την απόδοσή της, τις τεχνικές καινοτομίες της και την αξιοπιστία της
επισκίασε οποιοδήποτε άλλο δίτροχο της εποχής.
Μπορεί ο τετρακύλινδρος κινητήρας με δύο εκκεντροφόρους επικεφαλής της 600 να ήταν χειροποίητος,
με τις ατέλειες στα χυτά να φαίνονται συμπαθητικές, όμως η προχειρότητα σε όλα τα υπόλοιπα εξαρτήματα έβγαζε μάτι, όπως εξ’ άλλου και το φινίρισμα που θύμιζε κακό, φτηνό ιταλικό μοτοποδήλατο.
Το χρωμιομένο ογκώδες ρεζερβουάρ διέθετε κάποιες καμπύλες, αλλά δυστυχώς φούσκωνε προς τα πάνω,
δημιουργώντας μια άκομψη καμπούρα, ενώ το μαύρο χρώμα κάθε άλλο παρά θύμιζε τις κατακόκκινες βολίδες της Agusta στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Το αυτοκόλλητο με τα πάμπολλα αστεράκια που υπενθύμιζαν τους παγκόσμιους τίτλους της MV Agusta (
10 στα 500, 4 στα 250 και άλλοι τόσοι στα 350 μέχρι το ’66) πρόσδιδε την απαιτούμενη αγωνιστική αίγλη.
Αντίθετα τα μεγάλα «βαθιά» φτερά, το καλυμμένο πιρούνι, ο κακόγουστος ογκώδης προβολέας και τα ανεκδιήγητα μεταλλικά «βαλιτσάκια» στο πίσω μέρος
έκαναν τόσο κακή εντύπωση, που σχεδόν “ακύρωναν” τις αγωνιστικές επιτυχίες1
Αν η μοτοσυκλέτα είχε παρουσιαστεί από την Moto Guzzi για χρήση τουρισμού δεν θα υπήρχε κανένα θέμα, το πρόβλημα γεννιόταν
από τη στιγμή που η 600 φορούσε το έμβλημα της MV Agusta… Η μοτοσυκλέτα είχε πεντάρι σασμάν, με το λεβιέ ταχυτήτων στη δεξιά μεριά, με το πίσω φρένο στα αριστερά, όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή.
Αυτή ήταν η πρωτότυπη τετρακύλινδρη 500 που εμφανίστηκε το 1951
Το αρχικό πρωτότυπο μιας τετρακύλινδρης MV για παραγωγή είχε εμφανιστεί ήδη από το ’50, με τον κόμη Agusta να διστάζει να περάσει στην παραγωγή μια τόσο εξελιγμένη μοτοσυκλέτα,
η οποία εμφανίστηκε φορώντας μια πολύ διακριτική εμφάνιση, ενώ σε κάποια φάση εθεάθη με ένα αποκρουστικό τετράγωνο καβούκι στο τιμόνι, με δύο στρογγυλούς προβολείς.
Η μοτοσυκλέτα ονομαζόταν MV Agusta Quattro Grand Turismo R19 με 500 cc. Ο τετρακύλινδρος κινητήρας που έμοιαζε πολύ με αυτόν της Gilera που
είχε λάμψει στο παγκόσμιο των 500 κερδίζοντας πέντε τίτλους από το ’52 μέχρι και το ’57, αφού είχε σχεδιαστεί από τον ίδιο άνθρωπο, τον αρχιμηχανικό Pietro Remor.
Η MV Agusta 600 GT χρειάστηκε άλλα 15 χρόνια μέχρι να βγει στην παραγωγή,
φέρνοντας ακόμα μια καινοτομία για μοτοσυκλέτα παραγωγής: τα δύο δισκόφρενα (μηχανικά – με συρματόσχοινα) της Campagnolo διαμέτρου 216mm, στον μπροστινό τροχό.
Τελικά, η ιστορία μας έμαθε ότι ήταν μεγάλο κρίμα που παρουσιάστηκε μια τέτοια μοτοσυκλέτα με ένα τόσο τιμημένο έμβλημα στο ρεζερβουάρ, ειδικά όταν η MV Agusta
συνδεόταν και συνδέεται με μοτοσυκλέτες εμποτισμένες βαθύτατα από αυθεντικό, ιταλιάνικο σπορ πάθος.
Μια εταιρία που από το 1952 μέχρι το 1973
είχε κερδίσει 37 παγκόσμιους τίτλους ! (κατασκευαστών και αναβατών, εκ των οποίων οι 16 στα 500cc μέσα σε διάστημα 18 ετών).
Τελικά
η λήθη πολύ ορθά επιβλήθηκε πάνω στην 600, υποβιβάζοντάς την, αν όχι στην ασημαντότητα, σε ένα μοντέλο που θα μπορούσε να μην έχει εμφανιστεί ποτέ.
Πηγη
https://motorbike.gr