Που ακριβώς συνάντησες πρόβλημα στο stelvio?
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας πεις πραγματικά.
Θυμάσαι το ποστ μου με το μπλε Hayabusa; Ε όλα αντίθετα.
Το Stelvio ήρθε στο μαγαζί πριν ένα μήνα περίπου, από πελάτη μας, που είχε αποφασίσει να το πουλήσει, και ήθελε ένα μικρό σέρβις και ένα συμμάζεμα σε ότι έδειχνε φθαρμένο, κυρίως βίδες, δισκόφρενα και εμφανή άβαφα μεταλικά όπως τα σώματα του ψεκασμού, τα μαρσπιέ, τα δισκόφρενα κ.ο.κ. , που έδειχναν βρώμικα και φθαρμένα.
Επίσης είχε μια διαρροή λαδιού από την φλάντζα της δεξιάς κεφαλής, οπότε λύθηκε κεφαλή να αλλαχθεί η φλάντζα.
Το φίλτρο λαδιού είναι χωμένο μέσα στην ελαιολεκάνη, και κρύβεται από προστατευτική ποδιά. Πρέπει να βγει η ποδιά για να έχεις πρόσβαση στο φίλτρο. Για να βγει η ποδιά, με την σειρά της, πρέπει να λυθούν οι κάτω βάσεις στα προστατευτικά κάγκελα. Πρώτο σημάδι, το μέταλο της κάσας του κινητήρα στο οποίο βιδώνουν οι βίδες από τα κάγκελα, είναι τόσο κακής ποιότητας που οι μισές βίδες ήταν ΗΔΗ κλωτσημένες και οι άλλες μισές κλώτσησαν κατά την επανατοποθέτηση. Τέτοιο μέταλο βούτυρο, δεν έχω ξαναδει. Κάτσαμε και ξαναφτιάξαμε τα σπειρώματα.
Το ίδιο συνέβη και στην τάπα που αδειάζουμε τα λάδια.
Στις εργασίες αυτές, σχεδόν τίποτα δεν ήταν εύκολο, λόγω κακής σχεδίασης. Η μοτοσυκλέτα είναι έτσι σχεδιασμένη, που ότι να πας να κάνεις, κάτι άλλο σε εμποδίζει να το κάνεις. Π.χ. πας να βάλεις εργαλείο να φτιάξεις σπείρωμα και σε εμποδίζει η εξάτμιση, το κεντρικό σταντ, γενικά μας πήρε δυο μέρες να λύνουμε και να δένουμε πράγματα για δουλειά 5 λεπτών.
Υποτίθεται οι κεφαλές στο πλάι, κάνουν εύκολη την εργασία π.χ. την αλλαγή φλάντζας κεφαλής, αμ δε... Εννοείται ότι έπρεπε να βγει ντεπόζιτο, γιατί υπάρχει ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΗ βίδα, από κάτω, που δένει την κεφαλή. Τόσο ήταν η ''ευκολη εργασία''.
Ακόμα και η πλήρωση με λάδια είναι δύσκολη. Η τάπα είναι στο αριστερό μέρος της κάσας, κάτω από τον κύλινδρο, με γωνία που δεν μπαίνει στάνταρ χωνί και η ίδια η τάπα, ήταν ένα πλαστικό με τάπα μέσα στην τάπα, όπου η πλαστική δεν έλυνε και βάλαμε το λάδι με πολύ υπομονή από την μικρή τρύπα που έφηνε η εσωτερική τάπα.
Παντού ΚΑΚΑ υλικά, παντού κακά πλαστικά, παντού κακά αλουμίνια.
Οι βίδες που δένουν τους δίσκους στον τροχό, μια ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ, ούτε σε παιχνίδια jumbo τοσο κακό μέταλο. Τις ζεστάναμε να λύσουν, παρόλο που είχαν ξαναλυθεί και γενικά τις λύσαμε με πολύ προσοχή και συνειδητοποίηση ότι μπορεί κάτι να στραβώσει. Παρόλαυτά, τελικά, δύο έφαγαν το σπείρωμα στον τροχό, και μια τρίτη κόπηκε μέσα στο σπείρωμα. Τα φτιάξαμε και αυτά.
Εχω δει μοτοσυκλέτες παρατημένες χρόνια στα στοιχεία της φύσης, τέτοιο χάλι από διάβρωση δεν έχω ξαναδει. Οτι άβαφο αλουμίνιο ήταν σαν...σάπια μυζήθρα. Σε μοτοσυκλέτα που παρκάρει σε εσωτερικό χώρο τώρα ε; Πήγε το λύσιμο-τρίψιμο να ξαναγίνουν σαν μέταλο και όχι σαν σάπια μυζήθρα, αεροπορία.
Κάθε μερικές μέρες ερχόταν ο ιδιοκτήτης, και μας έλεγε να κάνουμε κάτι ακόμα, και πραγματικά ευχόμουν από μέσα μου, ''πάρτο το μπουρδέλο και φύγε και μην το ξαναδούμε''. Τοση ταλαιπωρεία να ασχολείσαι μαζί του, ότι να φτιάχναμε, χάλαγε κάτι άλλο και προέκυπτε καινούριος μπελάς.
Πήγαινα το πρωι στο μαγαζί, το ξαναέβλεπα εκεί, και ρώταγα ''γιατί είναι ακόμα αυτό εδώ, δεν ήταν να φύγει χθες;'' Δεν ήθελα να το βλέπω.
Κιάλλα έβγαλε, αλλά τα έχω ξεχάσει, δεν θέλω να τα θυμάμαι. Τις σπασμένες βίδες στον τροχό ας πούμε τις είχα ξεχάσει ξεκινώντας να γράφω, και τις ξαναθυμήθηκα γράφοντας το κείμενο.
Μια κακής ποιότητας κατασκευή σε κάθε μέρος της. Κι εννοείται βαρύ, κέντρο βάρους στο ντεπόζιτο, λύκος στο χειρισμό που περιμένει την στιγμή να σε φάει. Κι είναι και για τουρισμό αυτό το πράγμα, αναρωτιέμαι, αυτοί που τα παίρνουνε, ΚΑΛΕΣ μοτοσυκλέτες, έχουν ζήσει ποτέ να έχουν μέτρο σύγκρισης;