apache
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 24.013
- Ηλικία
- 60
- Περιοχή
- AΘΗΝΑ
- Μοτοσυκλέτα
-
BMW R1200GSA
KOVE MAVERICK 500 X
- Όνομα
- Mανώλης
- Περιοχή
- Κορυδαλλός
Επειδή αυτό το διάστημα ασχολούμαι με τα υγρά ψύξης των μηχανών (χημικές αναλύσεις, βελτίωση κατά της οξείδωσησ κλπ) στο καράβι που βρίσκομαι μου ήρθε η ιδέα να πούμε δύο πραγματα για τα ψυκτικά/αντιπαγωτικά υγρά που βάζουμε στο μπουκαλάκι της μηχανής μας.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ο κινητήρας όταν δουλεύει αναπτύσει εξαιρετικά μεγάλες θερμοκρασίες όπως όλοι γνωρίζουμε, μόνο να σκεφτεί κανείς ότι η θερμοκρασία των καυσαερίων μπορεί να ξεπεράσει τους 750°C καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται ένα μέσο που να κρατάει την μηχανή σε σταθερές και ανεκτές για τα μέταλλα θερμοκρασίες.
Oi πρώτοι κινητήρες που φτιάχτηκαν ήταν αερόψυκτοι, μέθοδος με πολλά μειονεκτήματα αφού απαιτεί συνεχή ροή αέρα, χοντρύτερα μέταλλα για μεγαλύτερη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες (όσο πιό λεπτό μέταλλο τόσο λιγότερα cal χρειάζονται για ν’ ανεβάσεις την θερμοκρασία του).
Οι πρώτοι μηχανικοί από την αρχή αντιλήφθηκαν την χρησιμότητα της υγρόψυξης και μέχρι πρίν τον πόλεμο χρησιμοποιούσαν το νερό το οποίο ναι καλό και χρυσό αλλά με πολλά μειονεκτήματα: 1) Βράζει το νερό στους 100°C με κίνδυνο να σπάσουν την μηχανή οι τάσεις των ατμών και 2) Παγώνει στους 0°C και μέχρι τους 4°C ο πάγος δεν λιώνει αλλά αντίθετα διαστέλεται.
Γύρω στο 1920κάτι, άλλοι ανέμιξαν το νερό με μεθανόλη η οποία βέλτίωσε τα χαρακτηριστικά του νερού αλλά είχε ένα μεγάλο μειονέκτημα......Η μεθανόλη είναι ΠΟΛΥ διαβρωτική και τοξική (όχι ότι τα σημερινά δεν είναι).
“Ετσι λοιπόν ανακάλυψαν τις γλυκόλεςπου τις ανακάτεψαν με νερό, στην αρχή υπήρχαν δύο τύποι γλυκόλης η MEG και η PG τις οποίες ανακάτεψαν με νερό με θεαματικές βελτιώσεις στα χαρακτηριστικά του ψυκτικού μέσου, εν προκειμένω του νερού.
Ζητούμενο
Στην σημερινή εποχή τα ζητούμενα από το ψυκτικό είναι τα εξής: 1) Να μην είναι διαβρωτικό είτε με τα ελαστικά μέρη της μηχανής (λάστιχα, κολάρα, κλπ.) 2) Να μην είναι διαβρωτικό με τα μέταλλα 3) να μην κάνει επικαθίσεις 4) Να έχει πολύ υψηλό σημείο βρασμού(στο ΤRACER το βεντιλατέρ ξεκίναγε στους 106°C) και 5) Να έχει πολύ χαμηλό σημείο πήξης (σε ορισμένες περιπτώσεις κάτω από -40°C).
Να μην τα πολυλογούμε σήμερα χρησιμοποιούνται 3 κατηγορίες, βασικά 2 είναι η ΙΝΤ (ανόργανες γλυκόλες) και η ΟΑΤ (οργανικές γλυκόλες), η ΟΑΤ έχει και μια υποκατηγορία την ΗΟΑΤ (Υβριδικές Γλυκόλες) η οποία με την σειρά της έχει 4 υποκατηγορίες: 1)Την SOAT 2)την PHOAT 3) την SBOAT και 4) την SNBOAT που κάθε μία από αυτές τις υποκατηγορίες περιέχει από σιλικόνη, μέχρι άλατα Βορίου, αλλά ας μην το πλατιάσουμε τώρα γιατί θα χάσουμε το νόημα.
‘Οπως καταλαβαίνετε τα παραπάνω ψυκτικά υγρά δεν είναι συμβατά μεταξύ τους, ο κάθε κατασκευαστής χρησιμοποιεί και διαφορετικό ΄τύπο ψυκτικού υγρού αν και τα τελευταία χρόνια έχουν κατηγοριοποιηθεί οι κατασκευαστές σε σχολές(μιλάω για αυτοβιομηχανίες και σε επέκταση κατασκευαστέ μοτοσυκλετών), πχ οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν ΟΑΤ οι περισσότεροι, οι Γερμανοί (βλέπε Πενφέ) χρησιμοποιεί SBOAT οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν SBOAT αλλά το γυρίσανε πριν μια 10ετία σε ΟΑΤ και τέτοια ωραία.
Τελικά τι κάνω? Πάω στο βενζινάδικο παίρνω ένα αντιψυκτικό και το βάζω στο ψυγείο της μηχανής μου; Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΧΙ το κάνω μόνο όταν έχω μείνει από νερά και συμπληρώνω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή, τα οποία νερά τα αλλάζω με την πρώτη ευκαιρία, δύο ασύμβατα ψυκτικά μπορούν να δημιουργήσουν πολλές χημικες αντιδράσεις με απρόβλεπτες συνέπειες στο μοτέρ μας.
Πρέπει να ξέρουμε τον τύπο του υγρού που χρησιμοποιεί ο κινητηρας μας, κάθε 2 χρόνια (ένας είναι κανονικά) τις οργανικές γλυκόλες και κάθε 3-4 τις ανόργανες πρέπει να τις αλλάζουμε ( γιατί αλλάζει η αλκαλικότητα λόγω οξείδωσης).
Συνήθως τα Πράσινα και κόκκινα υγρά είναι ΟΑΤ ενώ τα μπλέ και κιτρινα είναι ΗΟΑΤ.
Τα παραπάνω είναι από ενημερώσεις που μας γίνονται από διάφορες εταιρίες που στέλνουμε τα ψυκτικά νερά για ανάλυση και φυσικά από διάφορες σημειώσεις σεμιναρίων που έχω παρακολουθήσει.
Αυτά
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ο κινητήρας όταν δουλεύει αναπτύσει εξαιρετικά μεγάλες θερμοκρασίες όπως όλοι γνωρίζουμε, μόνο να σκεφτεί κανείς ότι η θερμοκρασία των καυσαερίων μπορεί να ξεπεράσει τους 750°C καταλαβαίνουμε ότι χρειάζεται ένα μέσο που να κρατάει την μηχανή σε σταθερές και ανεκτές για τα μέταλλα θερμοκρασίες.
Oi πρώτοι κινητήρες που φτιάχτηκαν ήταν αερόψυκτοι, μέθοδος με πολλά μειονεκτήματα αφού απαιτεί συνεχή ροή αέρα, χοντρύτερα μέταλλα για μεγαλύτερη αντοχή στις υψηλές θερμοκρασίες (όσο πιό λεπτό μέταλλο τόσο λιγότερα cal χρειάζονται για ν’ ανεβάσεις την θερμοκρασία του).
Οι πρώτοι μηχανικοί από την αρχή αντιλήφθηκαν την χρησιμότητα της υγρόψυξης και μέχρι πρίν τον πόλεμο χρησιμοποιούσαν το νερό το οποίο ναι καλό και χρυσό αλλά με πολλά μειονεκτήματα: 1) Βράζει το νερό στους 100°C με κίνδυνο να σπάσουν την μηχανή οι τάσεις των ατμών και 2) Παγώνει στους 0°C και μέχρι τους 4°C ο πάγος δεν λιώνει αλλά αντίθετα διαστέλεται.
Γύρω στο 1920κάτι, άλλοι ανέμιξαν το νερό με μεθανόλη η οποία βέλτίωσε τα χαρακτηριστικά του νερού αλλά είχε ένα μεγάλο μειονέκτημα......Η μεθανόλη είναι ΠΟΛΥ διαβρωτική και τοξική (όχι ότι τα σημερινά δεν είναι).
“Ετσι λοιπόν ανακάλυψαν τις γλυκόλεςπου τις ανακάτεψαν με νερό, στην αρχή υπήρχαν δύο τύποι γλυκόλης η MEG και η PG τις οποίες ανακάτεψαν με νερό με θεαματικές βελτιώσεις στα χαρακτηριστικά του ψυκτικού μέσου, εν προκειμένω του νερού.
Ζητούμενο
Στην σημερινή εποχή τα ζητούμενα από το ψυκτικό είναι τα εξής: 1) Να μην είναι διαβρωτικό είτε με τα ελαστικά μέρη της μηχανής (λάστιχα, κολάρα, κλπ.) 2) Να μην είναι διαβρωτικό με τα μέταλλα 3) να μην κάνει επικαθίσεις 4) Να έχει πολύ υψηλό σημείο βρασμού(στο ΤRACER το βεντιλατέρ ξεκίναγε στους 106°C) και 5) Να έχει πολύ χαμηλό σημείο πήξης (σε ορισμένες περιπτώσεις κάτω από -40°C).
Να μην τα πολυλογούμε σήμερα χρησιμοποιούνται 3 κατηγορίες, βασικά 2 είναι η ΙΝΤ (ανόργανες γλυκόλες) και η ΟΑΤ (οργανικές γλυκόλες), η ΟΑΤ έχει και μια υποκατηγορία την ΗΟΑΤ (Υβριδικές Γλυκόλες) η οποία με την σειρά της έχει 4 υποκατηγορίες: 1)Την SOAT 2)την PHOAT 3) την SBOAT και 4) την SNBOAT που κάθε μία από αυτές τις υποκατηγορίες περιέχει από σιλικόνη, μέχρι άλατα Βορίου, αλλά ας μην το πλατιάσουμε τώρα γιατί θα χάσουμε το νόημα.
‘Οπως καταλαβαίνετε τα παραπάνω ψυκτικά υγρά δεν είναι συμβατά μεταξύ τους, ο κάθε κατασκευαστής χρησιμοποιεί και διαφορετικό ΄τύπο ψυκτικού υγρού αν και τα τελευταία χρόνια έχουν κατηγοριοποιηθεί οι κατασκευαστές σε σχολές(μιλάω για αυτοβιομηχανίες και σε επέκταση κατασκευαστέ μοτοσυκλετών), πχ οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν ΟΑΤ οι περισσότεροι, οι Γερμανοί (βλέπε Πενφέ) χρησιμοποιεί SBOAT οι Ιταλοί χρησιμοποιούσαν SBOAT αλλά το γυρίσανε πριν μια 10ετία σε ΟΑΤ και τέτοια ωραία.
Τελικά τι κάνω? Πάω στο βενζινάδικο παίρνω ένα αντιψυκτικό και το βάζω στο ψυγείο της μηχανής μου; Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΟΧΙ το κάνω μόνο όταν έχω μείνει από νερά και συμπληρώνω γιατί δεν έχω άλλη επιλογή, τα οποία νερά τα αλλάζω με την πρώτη ευκαιρία, δύο ασύμβατα ψυκτικά μπορούν να δημιουργήσουν πολλές χημικες αντιδράσεις με απρόβλεπτες συνέπειες στο μοτέρ μας.
Πρέπει να ξέρουμε τον τύπο του υγρού που χρησιμοποιεί ο κινητηρας μας, κάθε 2 χρόνια (ένας είναι κανονικά) τις οργανικές γλυκόλες και κάθε 3-4 τις ανόργανες πρέπει να τις αλλάζουμε ( γιατί αλλάζει η αλκαλικότητα λόγω οξείδωσης).
Συνήθως τα Πράσινα και κόκκινα υγρά είναι ΟΑΤ ενώ τα μπλέ και κιτρινα είναι ΗΟΑΤ.
Τα παραπάνω είναι από ενημερώσεις που μας γίνονται από διάφορες εταιρίες που στέλνουμε τα ψυκτικά νερά για ανάλυση και φυσικά από διάφορες σημειώσεις σεμιναρίων που έχω παρακολουθήσει.
Αυτά
Τελευταία επεξεργασία:
