Χαλαρη βολτιτσα στη λιμνη Τσιβλου Σαββατο 23 του μηνου Mαη

[Panag]

Εγώ..
Αφού το Ξέρεις...

Γιατί το λες και στους Άλλους....

kk

Καλημερουδια και καλη βολτα να εχομε!!

 

[karad-geo]

Καλημέρα!!

 

[notakos600]

Καλημέρα και καλή μας βόλτα παίδες. Bike

 

[karad-geo]

Περιμένω για καφεδάκι..

 

[Kuklinski]

Βαλτε καμια φωτο ρε ρεμαλια....


ΚΑΙ απο το φαη ε;

Να δω ταπερακια....

 

[Beast]

Βαλτε καμια φωτο ρε ρεμαλια....


ΚΑΙ απο το φαη ε;

Να δω ταπερακια....

Εβαλε στο fb ο Νοτης! τοπια ...χωρις μασα!!!

 

[User M]

οταν εσεις πηγαινατε ,εγω ...εγυριζα!!!!

 

[giamar]

οταν εσεις πηγαινατε ,εγω ...εγυριζα!!!!
View attachment 17411 View attachment 17412 View attachment 17413

Μπήκες μέσα ρε θηρίο;

 

[User M]

Μπήκες μέσα ρε θηρίο;

οχι βεβαια.τους εριξα λιγο...παστελακι για να μαζευτουν κ τα φωτογραφησα

 

[FZMAN]

Ήμουν σίγουρος ότι θα πήγαινες πιο νωρίς.

 

[notakos600]

Ο τετρακύλινδρος εξακοσάρης χασμουριόταν ράθυμα στην εθνική οδό, σημαδεύοντας με την εξάτμιση του την αγουροξυπνημένη πόλη. Το δροσερό πρωινό αεράκι οριοθετουσε αέναα το πλαίσιο στο κάδρο της απόδρασης. Το βλέμμα να φλερτάρει με την γραμμή του ορίζοντα, αυτή που σε λίγη ώρα θα δώσει τη θέση της σε μια άλλη κι αυτή σε μια ακόμα...
Ίσως, εκτός από την περιέργεια του προορισμού, είναι κι αυτή η καμπυλότητα της Γης που γοήτευε πάντα τους ταξιδευτές.
Μια σφαίρα, που διανύεις μικρά ή μεγάλα τόξα της, μια γεωμετρία των αισθήσεων που οι αριθμοί και τα σύμβολα δίνουν τη θέση τους σε ερεθίσματα και συναισθήματα.
Κεντρομόλος παραίσθηση μιας γυροσκοπικής ενσυναίσθησης, ένα ταγκό αναβάτη και μοτοσυκλέτας...
Πως βιοπορίζονται τα όνειρα; Με τι τρέφονται για να μην πεινάσουν;
Λίγο δανεικό μέλλον, από υποτιθέμενες στιγμές που ελπίζεις πως θα ζήσεις, όντας αιχμάλωτος σε ένα ανιαρό παρόν...
Ένα μουσικό κομμάτι που οι πρώτες του νότες συμπίπτουν με τον ήχο της μίζας.
Ένα χαλί ασφάλτου με διακεκομμένες λευκές γραμμές... κι εσύ το δοντάκι προώθησης του φιλμ.
Ξεκόβεις από την εθνική και αρχίζεις να ανεβαίνεις το βουνό, πετώντας τον ορθολογισμό σαν ανταλλακτική ζελατίνα. Οι παραστάσεις πλέον αλλάζουν, το σκηνικό βαφτίζεται ως "άλλο" στους υποδοχείς του εγκεφάλου. Αυτό το "άλλο" που από την σύλληψη της απόδρασης χρωμάτιζε έντονα τις νοητές γραμμές του χάρτη, μια ακόμη ανιαρή μέρα στα τσιμέντα.
Πρώτη στάση στο ποτάμι... σταματάς στην άκρη του δρόμου και σβήνεις τα πάντα : κινητήρα, σκέψεις, έγνοιες, πόλεις, ανθρώπους...
Ακούς και μυρίζεις τα δέντρα, γεύεσαι το νερό, αγγίζεις μια άλλη διάσταση αυτού του κόσμου, την αρχέγονη μοναχικότητα της δημιουργικής φύσης.
Λίγο πιο κάτω η λίμνη, τόσο νεαρή σε ηλικία που απορείς πότε πρόλαβε κι έγινε τόσο όμορφη, μέσα από έναν σεισμό και μια κατολίσθηση, μόλις εκατό χρόνια πριν.
Είναι το τέλος του ταξιδιού;
Όχι, δεν είναι.
Είναι η αρχή της κατανόησης όλης αυτής της πολύπλοκης διαδικασίας, που συνηθίσαμε με μια λέξη να αποκαλούμε "ταξίδι".
Θα περάσει καιρός μέχρι να μπορέσει να αφομοιώσει ο εγκέφαλος αυτό που ήδη ανήκει στο παρελθόν... και τότε είναι που θα γίνει ταξίδι και θα αποθηκευτεί στο μνημονικό, χωρίς κενά, χωρίς ερωτηματικά και κυρίως χωρίς συμπεράσματα...P.H.

Καταπληκτική βόλτα και ακόμη πιο υπέροχη παρέα.
Πάντα τέτοια παίδες.
@KostasT
@karad-geo
@Coyote
@DrewGR
@Panag
@Νίκος Παπαθανασίου
Άντε και στην επόμενη

 

[karellen]

Μπράβο σας παιδιά,ωραία βόλτα!

 

[Νίκος Παπαθανασίου]

Παιδιά συγνώμη που εξαφανίστηκα στο τέλος, μπήκα κατά λάθος προς Αττική οδό....fgh
Ολα πολύ ωραία, ευχαριστώ για την παρέα!

 

[karad-geo]

Ο τετρακύλινδρος εξακοσάρης χασμουριόταν ράθυμα στην εθνική οδό, σημαδεύοντας με την εξάτμιση του την αγουροξυπνημένη πόλη. Το δροσερό πρωινό αεράκι οριοθετουσε αέναα το πλαίσιο στο κάδρο της απόδρασης. Το βλέμμα να φλερτάρει με την γραμμή του ορίζοντα, αυτή που σε λίγη ώρα θα δώσει τη θέση της σε μια άλλη κι αυτή σε μια ακόμα...
Ίσως, εκτός από την περιέργεια του προορισμού, είναι κι αυτή η καμπυλότητα της Γης που γοήτευε πάντα τους ταξιδευτές.
Μια σφαίρα, που διανύεις μικρά ή μεγάλα τόξα της, μια γεωμετρία των αισθήσεων που οι αριθμοί και τα σύμβολα δίνουν τη θέση τους σε ερεθίσματα και συναισθήματα.
Κεντρομόλος παραίσθηση μιας γυροσκοπικής ενσυναίσθησης, ένα ταγκό αναβάτη και μοτοσυκλέτας...
Πως βιοπορίζονται τα όνειρα; Με τι τρέφονται για να μην πεινάσουν;
Λίγο δανεικό μέλλον, από υποτιθέμενες στιγμές που ελπίζεις πως θα ζήσεις, όντας αιχμάλωτος σε ένα ανιαρό παρόν...
Ένα μουσικό κομμάτι που οι πρώτες του νότες συμπίπτουν με τον ήχο της μίζας.
Ένα χαλί ασφάλτου με διακεκομμένες λευκές γραμμές... κι εσύ το δοντάκι προώθησης του φιλμ.
Ξεκόβεις από την εθνική και αρχίζεις να ανεβαίνεις το βουνό, πετώντας τον ορθολογισμό σαν ανταλλακτική ζελατίνα. Οι παραστάσεις πλέον αλλάζουν, το σκηνικό βαφτίζεται ως "άλλο" στους υποδοχείς του εγκεφάλου. Αυτό το "άλλο" που από την σύλληψη της απόδρασης χρωμάτιζε έντονα τις νοητές γραμμές του χάρτη, μια ακόμη ανιαρή μέρα στα τσιμέντα.
Πρώτη στάση στο ποτάμι... σταματάς στην άκρη του δρόμου και σβήνεις τα πάντα : κινητήρα, σκέψεις, έγνοιες, πόλεις, ανθρώπους...
Ακούς και μυρίζεις τα δέντρα, γεύεσαι το νερό, αγγίζεις μια άλλη διάσταση αυτού του κόσμου, την αρχέγονη μοναχικότητα της δημιουργικής φύσης.
Λίγο πιο κάτω η λίμνη, τόσο νεαρή σε ηλικία που απορείς πότε πρόλαβε κι έγινε τόσο όμορφη, μέσα από έναν σεισμό και μια κατολίσθηση, μόλις εκατό χρόνια πριν.
Είναι το τέλος του ταξιδιού;
Όχι, δεν είναι.
Είναι η αρχή της κατανόησης όλης αυτής της πολύπλοκης διαδικασίας, που συνηθίσαμε με μια λέξη να αποκαλούμε "ταξίδι".
Θα περάσει καιρός μέχρι να μπορέσει να αφομοιώσει ο εγκέφαλος αυτό που ήδη ανήκει στο παρελθόν... και τότε είναι που θα γίνει ταξίδι και θα αποθηκευτεί στο μνημονικό, χωρίς κενά, χωρίς ερωτηματικά και κυρίως χωρίς συμπεράσματα...P.H.

Καταπληκτική βόλτα και ακόμη πιο υπέροχη παρέα.
Πάντα τέτοια παίδες.
@KostasT
@karad-geo
@Coyote
@DrewGR
@Panag
@Νίκος Παπαθανασίου
Άντε και στην επόμενη

 

[karad-geo]

Καταπληκτική βόλτα!!
Καταπληκτική μέρα!

Ωραία & Ευχάριστη Παρέα!!!

-Όπως πάντα!!!!

 

[karad-geo]

Ο τετρακύλινδρος εξακοσάρης χασμουριόταν ράθυμα στην εθνική οδό, σημαδεύοντας με την εξάτμιση του την αγουροξυπνημένη πόλη. Το δροσερό πρωινό αεράκι οριοθετουσε αέναα το πλαίσιο στο κάδρο της απόδρασης. Το βλέμμα να φλερτάρει με την γραμμή του ορίζοντα, αυτή που σε λίγη ώρα θα δώσει τη θέση της σε μια άλλη κι αυτή σε μια ακόμα...
Ίσως, εκτός από την περιέργεια του προορισμού, είναι κι αυτή η καμπυλότητα της Γης που γοήτευε πάντα τους ταξιδευτές.
Μια σφαίρα, που διανύεις μικρά ή μεγάλα τόξα της, μια γεωμετρία των αισθήσεων που οι αριθμοί και τα σύμβολα δίνουν τη θέση τους σε ερεθίσματα και συναισθήματα.
Κεντρομόλος παραίσθηση μιας γυροσκοπικής ενσυναίσθησης, ένα ταγκό αναβάτη και μοτοσυκλέτας...
Πως βιοπορίζονται τα όνειρα; Με τι τρέφονται για να μην πεινάσουν;
Λίγο δανεικό μέλλον, από υποτιθέμενες στιγμές που ελπίζεις πως θα ζήσεις, όντας αιχμάλωτος σε ένα ανιαρό παρόν...
Ένα μουσικό κομμάτι που οι πρώτες του νότες συμπίπτουν με τον ήχο της μίζας.
Ένα χαλί ασφάλτου με διακεκομμένες λευκές γραμμές... κι εσύ το δοντάκι προώθησης του φιλμ.
Ξεκόβεις από την εθνική και αρχίζεις να ανεβαίνεις το βουνό, πετώντας τον ορθολογισμό σαν ανταλλακτική ζελατίνα. Οι παραστάσεις πλέον αλλάζουν, το σκηνικό βαφτίζεται ως "άλλο" στους υποδοχείς του εγκεφάλου. Αυτό το "άλλο" που από την σύλληψη της απόδρασης χρωμάτιζε έντονα τις νοητές γραμμές του χάρτη, μια ακόμη ανιαρή μέρα στα τσιμέντα.
Πρώτη στάση στο ποτάμι... σταματάς στην άκρη του δρόμου και σβήνεις τα πάντα : κινητήρα, σκέψεις, έγνοιες, πόλεις, ανθρώπους...
Ακούς και μυρίζεις τα δέντρα, γεύεσαι το νερό, αγγίζεις μια άλλη διάσταση αυτού του κόσμου, την αρχέγονη μοναχικότητα της δημιουργικής φύσης.
Λίγο πιο κάτω η λίμνη, τόσο νεαρή σε ηλικία που απορείς πότε πρόλαβε κι έγινε τόσο όμορφη, μέσα από έναν σεισμό και μια κατολίσθηση, μόλις εκατό χρόνια πριν.
Είναι το τέλος του ταξιδιού;
Όχι, δεν είναι.
Είναι η αρχή της κατανόησης όλης αυτής της πολύπλοκης διαδικασίας, που συνηθίσαμε με μια λέξη να αποκαλούμε "ταξίδι".
Θα περάσει καιρός μέχρι να μπορέσει να αφομοιώσει ο εγκέφαλος αυτό που ήδη ανήκει στο παρελθόν... και τότε είναι που θα γίνει ταξίδι και θα αποθηκευτεί στο μνημονικό, χωρίς κενά, χωρίς ερωτηματικά και κυρίως χωρίς συμπεράσματα...P.H.

Καταπληκτική βόλτα και ακόμη πιο υπέροχη παρέα.
Πάντα τέτοια παίδες.
@KostasT
@karad-geo
@Coyote
@DrewGR
@Panag
@Νίκος Παπαθανασίου
Άντε και στην επόμενη

Νότης!!!! Κύριοι...

Απλά Απολαυστικός!!!

 

[DrewGR]

Καταπληκτική μέρα.
Καταπληκτική θερμοκρασία ;)
Γρήγορη βολτίτσα!

Και όλα τα καλά πολλαπλασιάζονται με την καλή παρέα!
Μέχρι την επόμενη!

 

[DrewGR]

Ο τετρακύλινδρος εξακοσάρης χασμουριόταν ράθυμα στην εθνική οδό, σημαδεύοντας με την εξάτμιση του την αγουροξυπνημένη πόλη. Το δροσερό πρωινό αεράκι οριοθετουσε αέναα το πλαίσιο στο κάδρο της απόδρασης. Το βλέμμα να φλερτάρει με την γραμμή του ορίζοντα, αυτή που σε λίγη ώρα θα δώσει τη θέση της σε μια άλλη κι αυτή σε μια ακόμα...
Ίσως, εκτός από την περιέργεια του προορισμού, είναι κι αυτή η καμπυλότητα της Γης που γοήτευε πάντα τους ταξιδευτές.
Μια σφαίρα, που διανύεις μικρά ή μεγάλα τόξα της, μια γεωμετρία των αισθήσεων που οι αριθμοί και τα σύμβολα δίνουν τη θέση τους σε ερεθίσματα και συναισθήματα.
Κεντρομόλος παραίσθηση μιας γυροσκοπικής ενσυναίσθησης, ένα ταγκό αναβάτη και μοτοσυκλέτας...
Πως βιοπορίζονται τα όνειρα; Με τι τρέφονται για να μην πεινάσουν;
Λίγο δανεικό μέλλον, από υποτιθέμενες στιγμές που ελπίζεις πως θα ζήσεις, όντας αιχμάλωτος σε ένα ανιαρό παρόν...
Ένα μουσικό κομμάτι που οι πρώτες του νότες συμπίπτουν με τον ήχο της μίζας.
Ένα χαλί ασφάλτου με διακεκομμένες λευκές γραμμές... κι εσύ το δοντάκι προώθησης του φιλμ.
Ξεκόβεις από την εθνική και αρχίζεις να ανεβαίνεις το βουνό, πετώντας τον ορθολογισμό σαν ανταλλακτική ζελατίνα. Οι παραστάσεις πλέον αλλάζουν, το σκηνικό βαφτίζεται ως "άλλο" στους υποδοχείς του εγκεφάλου. Αυτό το "άλλο" που από την σύλληψη της απόδρασης χρωμάτιζε έντονα τις νοητές γραμμές του χάρτη, μια ακόμη ανιαρή μέρα στα τσιμέντα.
Πρώτη στάση στο ποτάμι... σταματάς στην άκρη του δρόμου και σβήνεις τα πάντα : κινητήρα, σκέψεις, έγνοιες, πόλεις, ανθρώπους...
Ακούς και μυρίζεις τα δέντρα, γεύεσαι το νερό, αγγίζεις μια άλλη διάσταση αυτού του κόσμου, την αρχέγονη μοναχικότητα της δημιουργικής φύσης.
Λίγο πιο κάτω η λίμνη, τόσο νεαρή σε ηλικία που απορείς πότε πρόλαβε κι έγινε τόσο όμορφη, μέσα από έναν σεισμό και μια κατολίσθηση, μόλις εκατό χρόνια πριν.
Είναι το τέλος του ταξιδιού;
Όχι, δεν είναι.
Είναι η αρχή της κατανόησης όλης αυτής της πολύπλοκης διαδικασίας, που συνηθίσαμε με μια λέξη να αποκαλούμε "ταξίδι".
Θα περάσει καιρός μέχρι να μπορέσει να αφομοιώσει ο εγκέφαλος αυτό που ήδη ανήκει στο παρελθόν... και τότε είναι που θα γίνει ταξίδι και θα αποθηκευτεί στο μνημονικό, χωρίς κενά, χωρίς ερωτηματικά και κυρίως χωρίς συμπεράσματα...P.H.

Καταπληκτική βόλτα και ακόμη πιο υπέροχη παρέα.
Πάντα τέτοια παίδες.
@KostasT
@karad-geo
@Coyote
@DrewGR
@Panag
@Νίκος Παπαθανασίου
Άντε και στην επόμενη

Bike

 

[Dimitris Amaliada]

Μπραβο σας ρε παιδες..!!

 

[The Owl.]

..ειναι απο κεινες τις αφορμες που επιβεβαιωνουν οτι κανενα ανθρωπινο "κατασκευασμα" δεν μπορει να εγκλωβισει το πνευμα του δημιουργου του μεσα σε λιγα τετραγωνικα μετρα απομονωσης...

@notakos600 πολλες φορες δεν ξερω αν απολαμβανω περισσότερο το φευγιο η'την εικονογράφηση αυτου απο λεξεις...