ΤΣΑΙ ΣΤΗ ΣΑΧΑΡΑ

[tasosbmw]

Τι ομορφιά!!! Και ξάφνου μετά την στροφή......


Η όαση Tafilalet


Τεράστια. Είχε 3 πόλεις μέσα










Άντε πάλι τηλ το ξενοδοχείο, αλλά ήμουν πολύ κοντά.
Έφτασα Μερτζούγκα, στο ξενοδοχείο.​

Στην άκρη της Σαχάρα​

Αφού ξεκουράστηκα λίγο, και έπιασα συζήτηση με τον Ομαρ, ήρθαν να με πάρουν με τα 4Χ4 και πήγαμε στο κάμπινγκ, μέσα στους αμμόλοφους.


Κάποιος είχε κολλήσει και βοήθησαν τα παιδιά.


Και η σκηνή μου. Υπερπαραγωγή μιλάμε.


Είχαμε μια όμορφη βραδιά με Βερβέρους να παίζουν μουσική.
Τραγούδι, τουμπερλέκια, χορός δίπλα στην φωτιά και κάτω από τ' αστέρια.
Η μέρα έκλεισε έτσι όμορφα, με ηρεμία και μαγεία.


Διανυκτέρευση στο κάμπινγκ που είχε το ξενοδοχείο Riad Mandou. 100 ευρώ το βράδυ, σε συνεννόηση με email. Δια μέσω booking ήταν πάνω απο 200 το βράδυ.
Η ποιο όμορφη μέρα του ταξιδιού μέχρι σήμερα, πήρε τέλος.

Μίλησα με τον δάσκαλο, και μου έδωσε συμβουλές:
Φάε αλάτι, κοιμήσου νωρίς, ξύπνα νωρίς, και το πρωί κρύο μπάνιο και καλό πρωινό. Ξέχνα ενθουσιασμούς, το κεφάλι κάτω και θα κοιτάξεις την δουλειά σου, όπως έχουμε μάθει. Να πιεις πολύ νερό, τουλάχιστον 5 λίτρα.

Ο Νικόλας ήταν κάθε μέρα δίπλα μου με συμβουλές.​

Κι αυτό το εκτίμησα πάρα πολύ.​

Έτσι κι έκανα. Έβαλα ωτοασπίδες να μην ακούω τα τραγούδια και κοιμήθηκα.
Αύριο ξημερώνει μια μεγάλη μέρα. Η μέρα που λαχταρούσα. Η μέρα που ονειρευόμουν. Θέλω να είναι η ποιο όμορφη και περιπετειώδης μέρα όλων των μοτοταξιδιών μου μέχρι σήμερα.

Καληνύχτα σας.

​

 

[tasosbmw]

17 Απρίλη Merzuga Desert - Sahara

Καλημέρα από Σαχάρα.
Το ξυπνητήρι κτύπησε 06:30, να απολαύσω την ανατολή στους αμμόλοφους.


Ο ήλιος ξύπνησε μέσα στους αμμόλοφους, αρχίζοντας τα όμορφα τερτίπια του.
Σαν να μου έλεγε ετοιμάσου, η μέρα δικιά σου.


Επέστρεψα στην σκηνή για το ντουζάκι που έλεγα. Ο δάσκαλος ήταν κάθετος. Κρύο ντουζ.
Το νερό λόγω ερήμου ήταν χλιαρό. Εκεί που έκανα ντουζάκι, ήρθε απότομα το παγωμένο απ τα έγκατα της ερήμου. Νομίζω με άκουσαν στην Αλγερία χαχαχα.
Το σώμα μου ξύπνησε, έσφιξε, πανέτοιμο για παιχνίδι.

Αφού τέλειωσα, ήρθε η ώρα για τι άλλο;


Μα φυσικά Τσάι Στην Σαχάρα. Απόλαυση. Όχι για το τσάι, αλλά για το που ήμουν, που το έπινα, και την χαρά που ένοιωθα εκείνη την μέρα.


Μετά το Βερβέρικο πρωινό στην έρημο, ήρθε ο φίλος να με παραλάβει να πάμε στο ξενοδοχείο όπου περίμενε το Χτήνος.





Πριν ξεκινήσουμε, πέρασε κι ένα καραβάνι.



Και η πρωινή μου εμπειρία στους αμμόλοφους, με το 4Χ4.

Έφτασα στο ξενοδοχείο, και το Χτήνος περίμενε. Πρώτα καφεδάκι, ήπια πάρα πολύ νερό, μετά φόρεσα στολή, ετοίμασα το Χτήνος και φύγαμε.

Μόλις βγήκα στην άμμο. Κάνω στάση να ρίξω πιέσεις, να σηκώσω τιμόνι κλπ.


Τελικά τα θηλυκά εδώ κάτω μου έχουν αδυναμία.


Και ξεκινάμε για περιπέτειες στην άμμο.


Ο ενθουσιασμός μου έφτασε στα ύψη. Βάρεσα κόκκινο. Δεν έπρεπε.




Έκλεισα μια ώρα περίπου παίζοντας. Μούσκεμα στον ιδρώτα, με θερμοκρασία περίπου 37 βαθμούς. Στάση για νερό.


Ξεκινάω πάλι. Πήγα παραπέρα. Μπαίνω στον πρώτο αμμόλοφο.
Με το που μπαίνω πάρτον κάτω τ ανάσκελα. Ο ενθουσιασμός που έλεγα ποιο πριν.


Λες κι άκουσα πίσω μου τον Νικόλα να φωνάζει.
ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΠΙΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΑΣ;;;;
Είχα πιέσεις στα 1,5 bar για χώμα. Που πάω μωρέ;; Κατεβάζω στο 0,8 bar, και συνεχίζω.


Λίγο ποιο κάτω ενώ πήγαινα μια χαρά πάρτον κάτω, άλλη τούμπα.
Ρε γαμώτο λέω. Που πας ρε παπάρα με τράξιον μέσα;
Ο ενθουσιασμός που μου λεγε χθες ο δάσκαλος δεν με άφηνε να σκεφτώ αυτά που έπρεπε .
​

 

[tasosbmw]

Τελικά στάθηκα μια χαρά.

​

Στεκόμαστε πίσω, πάντα σε όρθια οδήγηση, δεν πατάμε μπροστινό φρένο για κανέναν λόγο, μόνο πίσω. Δεν κόβουμε απότομα γκάζι, κι όταν πάει να γλιστρήσει, ανοίγουμε γκάζι και φεύγουμε. Η οδήγηση δεν γίνετε ευθεία, αλλά απαλά αριστερά, και μετά απαλά δεξιά σαν να κάνουμε σκι.​

​

Άρχισε επιτέλους η απόλαυση. Δεν χρειαζόταν πολύ ταχύτητα, δεν πήγαινα για πρωτάθλημα. Έπαιζα σαν μικρό παιδάκι.​

​

Ξαφνικά βρέθηκα σε ένα Hostel μέσα στην έρημο. Στάση για καφέ.​

​

​

Και η συνέχεια.​

​

Και να που η σημερινή μέρα κατατρόπωσε και το Βόρειο Ακρωτήρι.​

​

Το Μαρόκο πέρασε στην κορυφή των ταξιδιών μου. Ισοπέδωσε τα πάντα.​

Δεν μπορώ να μεταφέρω με λόγια αυτά που ένοιωθα εκείνη την στιγμή.​

​

Η περιπέτεια που ζούσα, έγινε η απόλυτη ηδονή. Δεν έχω ξαναζήσει τέτοιον ταξιδιωτικό ενθουσιασμό στην ζωή μου.​

​

Στάση να χαλαρώσω λίγο, να πιω νερό κλπ.​

​

Το Χτήνος μου. Του φέρθηκα όπως του αρμόζει.​

​

Κοιτάξτε ομορφιές.​

​

Να μην ξεχνάω και την κλωτσιά που μου έριξε ο δάσκαλος και με έστειλε εδώ κάτω.​

All Road Training φυσικά.​

​

Χτήνος πραγματικό. Ατενίζει την Σαχάρα λες και είναι στο φυσιολογικό του χώρο.​

Κυριολεκτικά λιώσαμε. Πονούσα ολόκληρος. Από σβέρκο μέχρι πατούσες.​

​

Τι στιγμές ζω Θεέ μου!!!​

​

Πονάω ολόκληρος. Ποιος ασχολείται;​

Μπρος στην χαρά, ποιος έδινε σημασία στον πόνο;​

​

Περήφανος. Τίποτα περισσότερο.​

​

 

[tasosbmw]

Αλλη μια στάση για νεράκι. 7 λίτρα κατανάλωσα σήμερα.
Βερβερόπουλα πριμένουν κανά τουρίστα να τον πάνε καμηλάδα.


Πάμε πάλι. Είχαμε κλείσει περίπου 5 ώρες στην έρημο.


Και συνεχίζαμε. Δεν χόρταινα. Η πλάτη κούτσουρο μιλάμε.
Λες κι έκανα μπόντι μπίλντινγκ.




Άρχισε αμμοθύελα για λίγο, κι έφτασε η σκόνη μέχρι εσώρουχου.




Παρ ότι στραβώθηκα δεν ήθελα να σταματήσω.


Σταμάτησε ο αέρας και συνεχίσαμε.
Είχε πάει 16:00, και είχαμε μπει στην έρημο από τις 09:30.




Κατά τις 17:00 είπα τέλος. χαχαχα Ομως έπρεπε να επιστρέψω ξενοδοχείο.


Τα κατάφερα. Εζησα αυτό που ήθελα να ζήσω. Την απόλυτη περιπέτεια.
Να οδηγήσω στην Σαχάρα.

Το λάθος: Επρεπε να μείνω 2 μέρες ακόμα εδώ. Αλλά δεν πειράζει. Την επόμενη.


Μετά από 45 λεπτά έφτασα στο ξενοδοχείο κουρέλι.
Πετάω τα ρούχα, φοράω μαγιό και ορμάω στην πισίνα.
Κατά τις 19:00 έρχονται να με πάρουν να επιστρέψουμε στο κάμπινγκ.


Η χαρά και ο ενθουσιασμός δεν φεύγουν με τίποτα.


Το κάμπινγκ






Η ομορφότερη μέρα των μοτοταξιδιών μου έδυσε. Ακόμα δεν το πίστευα όλο το σκηνικό που έζησα. Εζησα την περιπέτεια των ονείρων μου.


Ο ήλιος δύει, και ξάπλωσα να ξεπιαστώ, μετά φυσικά από φαγητό και τραγούδι πάλι.


Πονούσα παντού. Τελικά άνοιξα το φαρμακείο, κτύπησα ένα λοναρίντ, χαλάρωσα και βυθίστηκα.

Καληνύχτα απ την Σαχάρα.

​

 

[tasosbmw]

18 Απρίλη Merzuga - Gorge Du Dades 394 km


Χωρίς να το έχω φανταστεί, άλλη μια συναρπαστική και άκρως περιπετειώδης μέρα ξεκίνησε. Νωρίς το πρωί αφήνω την Merzuga, παίρνοντας τον R702 φτάνω στο Erfoud, αργότερα μπήκα στον Ν10 κι έφτασα στην πόλη Tinghir.


Η Tighir από ψηλά.














Τι να πει κανείς; Όλα σήμερα είναι υπερθέαμα.




Μπήκαμε στην όαση, και κοιτάξτε ομορφιά


Είχα τρελαθεί εντελώς. Όμως δεν μπορούσα να φανταστώ τι μου έκρυβε η μέρα, και φυσικά πολύ καλύτερα που δεν ήξερα.




Συνέχισα στον Ν10 και φτάνω στο πέρασμα Gorges Toughra. Καλά έπαθα πλάκα. Λες και πέρασε ο δρόμος σε άλλο πλανήτη.
Χριστέ μου τι βλέπω;


​

 

[tasosbmw]

Απίστευτο θέαμα, απίστευτη εμπειρία.








Απλά δεν υπήρχε αυτό που ζούσα.








Κοιτάξτε δρόμος. Κοιτάξτε ομορφιές. Πρωτόγονη, άγρια, κι εξωπραγματική ομορφιά.


Συνεχίζω στον Ν10.




Στην μέση του πουθενά μόνος με το Χτήνος. Δεν χρειαζόμουν και κάτι άλλο για να απολαύσω




Αυτό το άγριο θέαμα που έκοβε την ανάσα, το λάτρεψα.




Έφτασα στο χωριό Agudal. Ο γκούγκλης μου έδειχνε ότι είχε βενζινάδικο, και το είχα βάλει στο gps. Έψαχνα, έψαχνα πουθενά. Ψάχνω για φαγητό, τίποτα. Ρωτάω ένα μοτέλ, μου λένε ελάτε να σας μαγειρέψουμε. Έκατσα φυσικά.
Κοτοπουλάκι στη γάστρα με σύκα και χουρμάδες. Λες κι έφαγα κομπόστα. Τι να έκανα αφού πείναγα; Και σαλάτα φυσικά, αναψυκτικό, καφές, νερό. Όλα 7 ευρώ.
​

 

[tasosbmw]

Μετά ψάχνω πάλι για το βενζινάδικο, αλλά πουθενά. Ρωτάω έναν και με πάει σε αποθήκη.
Το βενζινάδικο είναι αυτό με την μπλε πόρτα.
Και φούλαρα χαχαχα

Λοιπόν, σε αυτό το χωριό έπρεπε να πάρω τον R704 για να φτάσω στο Gorge du Dades.
Ομως ο δρόμος είχε πέσει από κακοκαιρία οπότε ήταν κλειστός.
Μου παν 2 επιλογές. Ή επιστρέφω στην Tighir και μπαίνω στον κεντρικό δρόμο προς Gorge du Dades, ήήή μπαίνω στην πίστα που περνούσε το Παρίσι Ντακάρ και πάω από χώμα.
Αλλά θέλει μεγάλη προσοχή μου είπαν.
Ήταν να το σκεφτώ;;; χεχεχε
Και αρχίζει το ποιο όμορφο, και το ποιο περιπετειώδης κομμάτι της μέρας.
Μόλις έφτασαν από την αντίθετη πλευρά 3 Ισπανοί μέσα στην σκόνη, με ασφάλτινα λάστιχα. Σταμάτησαν, κατέβηκαν κι έκαναν τον Σταυρό τους. Αααα είμαι σε καλό δρόμο σκέφτηκα. Τους ρωτάω πόσο είναι η απόσταση; Πάνω από 100 χιλ μου λένε αλλά μη πας. Πολύ κακός δρόμος. Καλά λέω.
​

Και να η έκπληξη που μου έκρυβε πολύ όμορφα η μέρα.​

Κατεβάζω πιέσεις, σηκώνω τιμόνι, επιλέγω enduro pro mode, και ξεκινάω. Οι Ισπανοί γελούσαν με μένα. Δεν έδωσα σημασία. Ξεκίνησα. Ωπ όρθιος και βουρ.​

Μόνος στην μέση του βουνού. Εγώ και το Χτήνος.
Χωρίς σήμα στο κινητό, χωρίς άλλους αναβάτες. Μόνο έναν ποδηλάτη συνάντησα.


Κι έτσι ανακαλύπτω τις δυνατότητές μου και τα όριά μου. Κι αυτό με εξιτάρει.


Τι ζω Θεέ μου;




Αυτή η έκπληξη που μου έκρυβε η μέρα, ήταν απλά ένα μεγαλείο ομορφιάς, και περιπέτειας.


Ώρα για τσιγαράκι. (Απ το κομμένο)




Το μοναχικό ταξίδι με βοηθάει πάντα να επαναπροσδιορίσω τις ικανότητές μου και τα όριά μου. Ανακαλύπτω την δύναμή μου όταν χρειαστεί να ξεπεράσω εμπόδια, και όταν τα ξεπεράσω, τότε πιστεύω ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα.


Πόσες ώρες ήμουν στην χωμάτινη ερημιά, ούτε που θυμάμαι. Πονούσε πάλι όλο το σώμα μου. Κτύπησα πάλι ένα Lonarid, και συνέχισα.


Κοιτάξτε δρόμο.


Ουάου. Μιλάμε η απόλυτη Γκαύλα. Δεν μπορώ να βρω άλλη λέξη.


Στην άκρη του γκρεμού, και όλα τα λεφτά η θέα. Το ποτάμι κάνει κύκλο, δημιουργώντας νησάκι, που είχε και χωριουδάκι.


​

 

[tasosbmw]

Ποτέ δεν έχω μετανοιώσει με την επιλογή μου να ταξιδεύω μόνος. Ακόμα κι εδώ σε αυτόν τον άγριο τόπο, η μοναχικότητα ήταν μεγάλη απόλαυση.
Παρ' ότι αντιμετώπισα τις δυσκολίες μόνος μου.
Η έκθεση μου σε αυτή την πρόκληση, με έμαθε να κάνω υπομονή κι επιμονή.
Και όταν τα ξεπέρασα όλα, ε ναι ένοιωσα σαν να κατέκτησα τον κόσμο.


Ο πιστός μου σύντροφος, το μωρό μου, με περιμένει.




Άρχισε η κάθοδος σιγά σιγά, και ήδη νοιώθω πολύ κούραση. Στάση για ξεκούραση.
Στο μυαλό μου, μου έρχονται τα λόγια του δασκάλου.​

Όταν κουραζόμαστε, έχουμε καταναλώσει το 25% των δυνατοτήτων μας.
Έχουμε άλλο 75% χαχαχα. ​

Ξεκινάω πάλι μες στην χαρά.


Μια μικρή όαση.


Η μικρή πόλη Msemir.


Το χώμα τέλειωσε. Ολη η πίστα ήταν 120 χιλ. Συνολικό χωμάτινο της μέρας, γύρω στα 200 και κάτι χιλ. Το απόλαυσα, παρ' όλους τους πόνους πιασίματος.


Το θέαμα συνέχιζε να είναι αν μη τι άλλο, μαγευτικό.


Μετά από λίγο έφτασα στο Gorges du Dades.


Απολαύστε








Τα κατάφερα. Αυτά που ένοιωθα ξεπέρασαν πόνο και κούραση. Μόνο χαρά.


Κατά τις 8 το βράδυ έφτασα ξενοδοχείο στο χωριό Tamellalt. Φαγητό και ύπνος. Το Χτήνος το έβαλαν στην αποθήκη, και κλείδωσε η πόρτα.

Hotel: Auberge Kasbah Ait Marghad 28 ευρώ.

Η μέρα μου ήταν απλά συναρπαστική. Μια απίστευτη έκπληξη, που δεν το περίμενα.
Ενα υπερθέαμα που θα θυμάμαι για πολλά χρόνια. ​

 

[tasosbmw]

19 Απρίλη Gorge Du Dades - Ouarzarzate 130 km



Σήμερα είχα χαλαρό ξύπνημα, αφού είχα και λίγα χιλ να κάνω.
Ξύπνησα εντελώς πιασμένος, και πονούσα παντού.
Το γνωστό πλέον, με το πρωινό κτύπησα κι ένα Lonarid. Αφού άρχισα να συνέρχομαι, ξεκίνησα να ξαναδώ το Gorge Du Dades, μιας και ήμουν πολύ κοντά.





Δρόμος υπερπαραγωγή.






Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.









​

​

Κοιτάξτε θέα πρωινή.


Ήπια κι ένα τσαγάκι με δυόσμο, και άρχισε η κάθοδος.


​

 

[tasosbmw]

Μετά από λίγο συναντήθηκα με κάτι Ισπανούς, και φύγαμε παρέα μιας και είχαμε τον ίδιο προορισμό.
Εδώ τα δάκτυλα της μαϊμούς.






Ο R704 απίστευτα όμορφος δρόμος.












Σιγά σιγά αφήσαμε τον R704 και μπήκαμε στον Ν10.


Γενικά τα παιδιά όταν έβλεπαν μηχανές έτρεχαν να χαιρετίσουν. Ποιος ξέρει ίσως να τσιμπούσαν και κανά Ντίρχαμ.


Μεσημεράκι έφτασα στην Ouarzazate. Τακτοποιήθηκα στο ξενοδοχείο, φρεσκαρίστηκα, και ξεκίνησα για την παλιά πόλη Ait Ben Haddou. Μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Unesco. Η πόλη έχει αποτελέσει σκηνικό για πολλές ταινίες.
Μονομάχος, Ιησούς απ την Ναζαρέτ, Λόρενς της Αραβίας, Η μούμια κλπ


Ολη η πόλη είναι κτισμένη με πυλό, και κάθε χρόνο ανανεώνουν ότι καταστρέφει η βροχή.





​

 

[tasosbmw]

Ο Τζαμάλ, υπεύθυνος για την ξενάγηση. Απ τους ελάχιστους εναπομήναντες κατοίκους εντός της παλιάς πόλης.
















Αριστερά στον λόφο ήταν η αρένα του μονομάχου.






Αφού έφαγα κανά 3ωρο, επιστροφή για ξεκούραση.

Αλλη μια πανέμορφη μέρα πήρε τέλος.

Ouarzazate Hotel Ibis. Πολύ καλό ξενοδοχείο, με πάρκινγκ, καλή κουζίνα και πλούσιο πρωινό. 56 ευρώ​

 

[tasosbmw]

20 Απρίλη Ouarzarzate - Marrakesh 262 km




Αφού χθες είχα μια πολύ χαλαρή μέρα, και ξεκουράστηκα αρκετά, ώρα για νέες περιπέτειες, που και πάλι δεν είχα ιδέα τι μου έκρυβε η μέρα.
Μετά από ένα πλούσιο πρωινό αναχώρησα με προορισμό τη Marrakesh, αλλά όχι απ τον κεντρικό δρόμο. Πήρα λοιπόν και πάλι τον Ν10 ανάποδα, απ την πλευρά που ήρθα Uarzazate, μέχρι που έφτασα στην διασταύρωση με τον R307. Ακολούθησα τον R307 με προορισμό την άνοδο στον Άτλαντα. Και στο βάθος βλέπετε τους πρόποδες.


Μέχρι στιγμή είναι μια χαλαρή βολτούλα.




Σιγά σιγά έφτασα στο σημείο ανόδου. Και σήμερα ήμουν εντελώς μόνος. Μόνο 3 αυτοκίνητα συνάντησα.


Ο δρόμος σε πολλά σημεία έκρυβε παγίδες, δηλ γινόταν χωμάτινος και πάλι ασφάλτινος.
Ποσώς με ενοχλούσε. Άρχισα να απολαμβάνω το μεγαλείο του βουνού.




Απολαύστε δρόμο. Μιλάμε για πολύ παιχνίδι.






Ουάου. Ο ενθουσιασμός στα ύψη.




Το τοπίο μοναδικό, όμορφο, άγριο, πρωτόγονο.






Ωπ μου την έπεσαν. Μόλις σταμάτησα, ήθελαν χάδια χαχαχα.


Σιγά σιγά και όσο ανέβαινα, η θερμοκρασία έπεφτε. Ηδη ήμουν στους 15 βαθμούς.


Η αδυναμία μου.


​

 

[tasosbmw]

Άρχισε να κοκκινίζει το έδαφος. Δεν ξέρω τι συστατικά έχει. Πάντως είδα κάμποσα ορυχεία.


Εδώ σταμάτησε ένα ταξί και μου λέει να μη προχωρήσω γιατί έχει πολύ κακό δρόμο.
Τι μου πε ο άνθρωπος;; Χεχε


Τα πρώτα σημάδια φάνηκαν σύντομα. Αλλά δεν θα έκανα πίσω για κανέναν λόγω, εκτός αν είχε κοπεί ο δρόμος και ήταν αδύνατον να πάω από αλλού.


Εγώ συνέχιζα να απολαμβάνω, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου, ότι πολύ συχνά γινόταν χωμάτινος ο δρόμος.






Το πρώτο χωριουδάκι που συνάντησα.










Ωπ ο Άτλαντας άρχισε να μου βγάζει δόντια. Σταμάτησα κι έβαλα επενδύσεις.
Ήδη είχε 10 βαθμούς


Α πα πα τι βλέπω πάλι. Το πάσσο του Ατλαντα δεν παιζόταν.


Πόσο απολάμβανα το τοπίο και μόνος μου.


Τώρα αυτός πως βρέθηκε στην ερημιά; Απλά χαιρετηθήκαμε.




Ήδη είχα κάνει 40 χιλιόμετρα πάνω στο βουνό.
Στάση λίγο για ξεκούραση, και μετά η συνέχεια.
​

 

[tasosbmw]

Νατα μας. Δεν μου έπεσε τίποτα στον εγκέφαλο.


Η πόλη Ait Tamlil. Κουκλίστικη στην άκρη του βουνού.


Σε όλο το βουνό δεν συνάντησα ούτε μια ευθεία. Κι αυτό με έκανε να νοιώθω μικρό παιδάκι.
Μόνος στο βουνό, ο άνεμος να με χαϊδεύει, και μερικές φορές να με μαστιγώνει.
Μόνος στο βουνό, να μιλάω με το Χτήνος μου που υπομονετικά περίμενε κάθε εντολή μου, από το άνοιγμα του γκαζιού, το φρένο, το κούμπωμα ταχύτητας, ο πιστός μου σύντροφος σε κάθε ταξίδι, κι εγώ να αφήνομαι στα όνειρά μου, και να ταξιδεύω.








Ορυχείο.


Ο δρόμος άρχισε να γίνετε κακός, οπότε ετοίμασα το Χτήνος για χώμα.
Κατέβασα πιέσεις, έφτιαξα αναρτήσεις, και άρχισα όρθια οδήγηση.


Μόνος στα βουνά, το απίστευτο συναίσθημα που ένοιωσα ότι τα πάντα εξαρτόνται από μένα. Μια εξαιρετική εμπειρία, άκρως ενδυναμωτική.






Πάλι άσφαλτος αλλά για λίγο. Η θερμοκρασία έπεφτε. Ήμουν κάτω από 10 βαθμούς.




Τι θα έχανα αν άκουγα τον ταρίφα.


Οδήγηση στην άκρη του γκρεμού. Όρθιος και καυλωμένος απ την ομορφιά που έβλεπα.


Ζούσα μια απ τις ομορφότερες μέρες.


Η Χτηνάρα μου, δεν με πούλησε ούτε ένα δευτερόλεπτο. Γι αυτό το λατρεύω.


Είχα γίνει ένα με το τοπίο. Το μοναχικό ταξίδι με έκανε να αποροφηθώ απ τα τοπία, τους ανθρώπους, και όλα αυτά είναι μια απίστευτη εμπειρία, έγινα άλλος άνθρωπος, οι στεναχώριες, τα προβλήματα και το άγχος της δουλειάς είχαν μείνει πολύ πίσω.
​

 

[tasosbmw]

Γενικά τα μοναχικά ταξίδια με έχουν αλλάξει.
Και δεν αλλάζω με τίποτα την μοναχικότητα του αναβάτη.
Εγώ, το Χτήνος μου, κι ο κόσμος όλος.


Και τώρα αρχίζουν τα ωραία. χεχεχε


Και λίγο λάσπη δεν μας χαλάει καθόλου. Στο στοιχείο μου.




Τι ζούσα πάλι; Μοναδικές και μοναχικές στιγμές που χαράχτηκαν σαν την ποιο όμορφη εμπειρία στη μνήμη μου.










Κοιτάξτε το έδαφος αριστερά. Πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο.




Άνοδος ακόμα ποιο ψηλά. Ο δρόμος τελικά δεν παιζόταν.


Κοντά στο ψηλότερο πέρασμα, του High Atlas.


Πλέον είχε αρκετό κρύο. Πάγωνε η ζελατίνα του κράνους.


Έφτασα στο υψηλότερο σημείο του περάσματος. Μπρρρρρρρ




Άρχισε η κάθοδος, όπου μετά μπήκα σε αποκλειστικά λασπωμένο δρόμο.
Εβαλα πάλι enduro pro και συνέχισα.


Μετά από εδώ δεν μπορούσα με τίποτα να σταματήσω για φώτο. Η λάσπη πεταγόταν πάνω μου. Σε ένα σημείο είχε πέσει ο δρόμος σε χωριό, και κατέβηκα μονοπάτι, ή γιδόστρατα που έλεγε η γιαγιά μου. Μονοπάτι χωμάτινο ανάμεσα σε δέντρα και κατηφοριά.
Εβγαλα βαλίτσες να μη κτυπήσουν σε δέντρα, και σιγά σιγά, συμπλέκτης φρένο και όρθιος, κατέβηκα.
Τα κατάφερα και πάλι. Κι αυτό με έκανε να νοιώθω παντοδύναμος.
Μια παντοδυναμία και αυτοπεποίθηση, που μόνο ένας άνθρωπος έχει καταφέρει να μου την διδάξει. Ο δάσκαλος.


Αντε τώρα ανέβα πάλι το μονοπάτι με τα πόδια να κατεβάσω βαλίτσες.
Αφού βγήκαμε απ τις λάσπες, ώρα για μπανάκι.


Κοιτάξτε πόσο λάσπη έχει πέσει κάτω.


Μετά απ το Χτήνος ήταν η σειρά μου. χαχαχα Με πλάκωσε ο Αλί με το κάρχερ.
Γίναμε καινούργιοι.
Ακολούθως εγκατέλειψα τον R307 και μπήκα στον R210 κεντρικός δρόμος, κι έκανα χαλαρά 100 χιλ μέχρι Marrakesh. Η μέρα μου ήταν απλά συναρπαστική.
Όμως παίχτηκε άλλη μια περιπέτεια. Το ξενοδοχείο ήταν μέσα στην Μεντίνα, στα πολύ στενά σοκάκια. Δεν είχε πάρκινγκ. Ο ξενοδόχος μου είπε μπορώ να αφήσω το Χτήνος πίσω στην πλατεία. WHAT???? Δεν είμαστε καλά. Μου αρέσει που σοβαρολογούσε.
Του ζήτησα να ακυρώσει αμέσως την κράτηση. Ο παπάρας μου χε πει στο mail ότι είχε πάρκινγκ. Μετά από μια ώρα ψάξιμο πέτυχα το Ibis κατά 30 ευρώ φθηνότερα συνολικά εννοώ, από αυτό που είχα κλείσει.
Πολύ καλό με εσώκλειστο πάρκινγκ, άψογη κουζίνα κι ένα μάτσο τρελούς για προσωπικό. Έπεσε πολύ γέλιο. Το προσωπικό, εκτός ότι ήταν περιχαρείς, ήταν άψογοι σε όλα. Ότι ρωτούσα, ότι ζητούσα σκοτωνόντουσαν.
Hotel Ibis Marrakesh Palmeraie. 190 ευρώ 4 βράδια.
​

 

[tasosbmw]

21 Απρίλη Marrakesh

Σήμερα ξύπνησα χαλαρά, και δεν ήμουν καθόλου πιασμένος. Γενικά ήταν η μέρα ξεκούρασης. Μετά το πρωινό, απόλαυσα ένα τσάϊ με δυόσμο, περιμένοντας να έρθει ο ξεναγός για μια μικρή βόλτα στην πόλη.


Και νάτος ο φίλος μου ο μ*****ίκ χαχαχα με ξεναγεί.


Η οδός Yves Saint Lorent με τους γνωστούς κήπους, τους οποίους δεν κατάφερα να δω. Η ουρά για εισητήριο ήταν τεράστια. Γενικά βγήκε μούφα η ξενάγηση απ τον πολύ κόσμο, και τις μεγάλες ουρές.


Πήγαμε στην La Palmeraie για βολτούλα.


Επρεπε να έρθω με την μηχανή να παίζω όλη μέρα.





Αλλά την βόλτα μου την έκανα.




Με την Βερβέρικη στολή. Μου πάει για Βερβέρος;;;






Εδώ η κυρά Μαντόνα. 15 χρονών
​

 

[tasosbmw]

Και ξεκινήσαμε την βολτούλα, και ακολουθούσε ο γιος της ο Σκούπι Ντου.


Τώρα τι θα έλεγε η καημένη με ένα βόδι στην πλάτη της δεν ξέρω. Ολο σήκωνε το πόδι της κι έδειωχνε τις μύγες. Και νόμιζα ότι θα τσακιστώ στην αρχή. Μετά συνήθησα.









Απογευματάκι βολτούλα χαλαρή στην πόλη.


Αν θέλετε κομωτήριο, και αισθητική, αυτό είναι το καλύτερο χαχαχα


Κοιτάξτε οι τρελοί τι κάνουν να βγάλουν κανά ντίρχαμ.


Αρχιζε η Μεγάλη βδομάδα, κι έκανα προμήθειες για σνακ, και κάτι να κόβει την πείνα.
Χουρμάδες βασικά, αμύγδαλα και καρύδια. Παρ ότι μακρυά, δεν θέλω να φάω κρέας αυτές τις μέρες. Και μάλιστα αφού είχα επιλογές.


Κους κους με λαχανικά, και σως από χουρμάδες. Ωραιότατο.


Επέστρεψα ξενοδοχείο το βραδάκι για ποτάκι και συζήτηση χαλαρά με κάτι Γάλλους που δεν ήξεραν τίποτα από Αγγλικά. Συζήτηση χεριών χαχαχα.

​

 

[tasosbmw]

22 Απρίλη The mission Impossible 297 km



Καλή η χθεσινή ξεκούραση, αλλά ήρθε πάλι η ώρα για περιπέτεια.
Μετά το πρωινό πήρα το Χτήνος το οποίο κοιμόταν όλη την χθεσινή μέρα και φύγαμε για τα βουνά. Ακολούθησα τον R203. Και μετά από λίγο να σου πάλι ο Άτλαντας.




Μια μικρή στάση για απόλαυση της Θέας.


Και πάμε για παιχνιδάκια πάλι με το μωρό μου.






Όμορφη ηλιόλουστη μέρα, όμορφοι δρόμοι, πολύ στρίψιμο, τι άλλο να ζητήσει κανείς για να περάσει σούπερ;
Τα χωριουδάκια με τα Κάσμπα ήταν όλα τα λεφτά.






Ουπς παρά λίγο. Στα εκατοστά την γλίτωσα. Θα με έπαιρνε σβάρνα.




Στάση για καφεδιά.




Που να ξερα ότι σταμάτησα δίπλα σε σχολείο. Μόλις άκουσαν το Χτήνος έτρεξαν να το δουν. Ζήτησαν φώτο. Πως να πεις όχι στα παιδάκια. Μετά ήρθαν στον καφέ. Ο ιδιοκτήτης τα έδιωχνε, και του την είπα. Κάθισαν όλα και μου ζήτησαν τσάι. Πάλι τα μάλωσε. Του λέω φτιάξε τσάι χαχαχα. Ήρθε με έναν κουβά τσάι.

Από τις ποιο όμορφες φώτο του ταξιδιού μου. Όλο το ταξίδι σε μια φώτο.


Μετά τον καφέ αναχώρηση. Συνεχίζω στον R203, το παιχνίδι που άφησα.




Απλά όμορφα χωριουδάκια με απλούς φιλόξενους κατοίκους.
​

 

[tasosbmw]

Όλο και προχωρούσα στις πλαγιές του Άτλαντα, ώσπου..........


Φτάνω στο Tizi N' Test.





Εδώ είχε πλάνα η ταινία The mission Impossible. Η σκηνή με τις bmw R 1000 RR
Κοιτάξτε δρόμο.




Άρχισε η κάθοδος στο πάσο. Ουάου




Καμαρώστε οδηγική ομορφιά. Έπαθα ένα ψιλοσόκ.


Και να μαι στο μέσον. Εγώ κι ο Tom Crouz χαχαχα




Το Χτήνος απολάμβανε παιχνίδι. Το αξίζαμε εξάλλου.


Αφού κατέβηκα το πάσο, αναστροφή και πίσω. Άρχισε η άνοδος.


Ο ποπός μου έβγαινε έξω απ το Χτήνος, μια αριστερά μια δεξιά. Τρέλα σκέτη.


Όλα όμορφα και άγρια. Τι έβλεπαν πάλι τα ματάκια μου!!






​

 

[tasosbmw]

Ανέβαινα πάλι προς την κορυφή.


Έκανα μια στάση για φαγητό, σε ένα μικρό εστιατόριο, και αναχώρηση για παιχνίδι.


Δεν μπορούσα να χορτάσω αυτό που ζούσα.






Κι άλλος μοναχικός καβαλάρης. Και μια καρδιά σχηματισμένη στα σύννεφα.




Έσκυψα μη βρω κεφάλι χαχαχα








Έφτασα στην κορυφή. Στάση για καφέ, και επιστροφή σιγά σιγά στη Μαρακές.


Επέστρεψα πάλι απ τον ίδιο δρόμο.











Αλλη μια υπέροχη μέρα έφτασε στο τέλος της, με πολύ όμορφες αναμνήσεις.
Αργά το απόγευμα έφτασα ξενοδοχείο. Ξεκούραση τώρα. ​