Σε πλατεία περιφερειακού δήμου της πρωτεύουσας,μολις πέρασε μια κυρία.Με είδε που καθόμουν και πλησιάζοντας,αφού μου ζήτησε συγνώμη μου είπε να προσέχω που κάθομαι μόνος μου.Μην περασει κανεις και με χτυπήσει..
Λοιπόν..
Η κυρία Ουρανία,γεννηθείς το 1934,ευγενέστατη,μοιράστηκε μαζι μου ομορφες κουβέντες & με στόλισε με ευχές!!!
Μαζι με την μανούλα μου που ειδα μετα απο καιρό ήταν το πνευματικό "κέρδος" της ημέρας!!!
Στην απρόσωπη "ζουγκλα" της μεγαλούπολης,τέτοιες ψυχές αποτελούν στολίδι και δείχνουν δρόμο σε εμάς τους νεότερους..
Τι άνθρωπος και τι επίπεδο επικοινωνίας Θεέ μου!!!!