Συμβαίνει τώρα....

[Iraklis174]

Το ξέρω, μου τα είπε και ο γιατρός....σε προστατεύει ουσιαστικά από το να μην την πατήσεις άσχημα, απλά προσοχή και πάλι...κυρίως για ευπαθείς άτομα. Τα μέτρα τα προσέχω και τώρα...σε μαγαζιά για ψώνια κλπ με μάσκα, όταν βγαίνω έξω, αντισηπτικό πριν κάτσω, αντισηπτικό αφού πληρώσω κλπ.

Εν τέλει αν καβαλάς Suzuki άκουσα δεν κολλάς....

Μόνο το μπουσα χαχαχα

 

[Iraklis174]

Παιδιά θα υπάρχει ώρα αναχώρησης από Αθήνα γιατί δουλεύουμε να ξέρουμε αν θα πάμε παρέα? Μιλάω για απογευματινό Παρασκευής ευχαριστώ.

 

[giamar]

Το ξέρω, μου τα είπε και ο γιατρός....σε προστατεύει ουσιαστικά από το να μην την πατήσεις άσχημα, απλά προσοχή και πάλι...κυρίως για ευπαθείς άτομα. Τα μέτρα τα προσέχω και τώρα...σε μαγαζιά για ψώνια κλπ με μάσκα, όταν βγαίνω έξω, αντισηπτικό πριν κάτσω, αντισηπτικό αφού πληρώσω κλπ.

Εν τέλει αν καβαλάς Suzuki άκουσα δεν κολλάς....

Έλα ,μια ολοφρεσκη προ μισής ωρας,
το έκανε κι η κόρη κομπλέ ολα

Στάλθηκε από το Redmi Note 8 Pro μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Λαμπης]

Τρίτη μέρα καραντίνας, τα όποια συμπτώματα της ασθένειας σταμάτησαν μετά την πρώτη μέρα, πλέον απλά μετράμε μέρες για την ελευθερία ….





Όλα ξεκίνησαν με ένα μικρό, ανεπαίσθητο συνάχι, και την εμμονή της συζύγου να μου κάνει τεστ …





Το πρώτο σόκ ήρθε όταν άκουσα την σύζυγο που μου είχε κάνει το “σελφ τεστ” την Τετάρτη το απόγευμα να φωνάζει αγχωμένη “ο μπαμπάς είναι θετικός, ο μπαμπάς είναι θετικός” …





Δεν ένιωσα φόβο, μόνο μια παγωμάρα …


Φόρεσα διπλή μάσκα και αποσύρθηκα στο γραφείο μου προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη …





Δεύτερο τεστ στο καπάκι αρνητικό, τρίτο το ίδιο, κάνουν τεστ και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, αρνητικά ….





Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το πρώτο τεστ έδειξε λάθος αποτέλεσμα …





Η σύζυγος αναλαμβάνει την επικοινωνία με τον ΕΟΔΥ, καραντίνα, εγώ και τα παιδιά, η σύζυγος δεν χρειάζεται μας ενημερώνουν λόγω εμβολιασμού….


Επίσης μας συνέστησαν να πάμε να κάνουμε ραπιντ τεστ …





Αποφασίζουν να με κλείσουν στο υπνοδωμάτιο μου …


Εκεί θα είναι για τις επόμενες 10 μέρες η απομόνωση μου …





Η σύζυγος ξεκινάει την διαδικασία της απολύμανσης του σπιτιού χωρίς σταματημό μέχρι αργά το βράδυ ….





Εγώ δεν νιώθω κάτι, δεν νιώθω άρρωστος …





Η σύζυγος έχει πείσει τον εαυτό της ότι το τεστ ήταν λάθος, δεν θέλει να το πιστέψει …





Ξημερώνει Πέμπτη, ετοιμάζομαι και πετάγομαι με την μηχανή για να κάνω το τεστ, μου λένε σε κάνα 2ωρο θα σας ενημερώσουμε …





Επιστρέφω σπίτι, και το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι το Himalayan θα μείνει από μπαταρία μέχρι να βγω από την καραντίνα (έχει είδη 2 εβδομάδες σε ακινησία) …





Ότι νάνε ….





Μπαίνω πάλι στην φυλακή μου και περιμένω ….


Κοιτάω το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τουλάχιστον 1 φορά κάθε 5 λεπτά, τίποτα, δεν μου έχει έρθει απάντηση …





Στην ώρα πάνω με καλεί άγνωστο νούμερο στο κινητό …





Το απαντάω, ήταν από το διαγνωστικό που έκανα το τεστ, με ενημερώνουν ότι είμαι θετικός και μου δίνουν ένα κωδικό για να ανοίξω το αρχείο που θα μου στείλουν με το αποτέλεσμα …





Γίνεται και η επίσημη ανακοίνωση στο σπίτι και οι όποιες ελπίδες γκρεμίζονται …





Η σύζυγος αναλαμβάνει εκ νέου την επικοινωνία με τον ΕΟΔΥ και εγώ πρέπει να πάρω τηλέφωνο με όσους ήρθα κοντά τις τελευταίες μέρες …





Δέν είναι εύκολο, καθόλου εύκολο …


Πώς λες στον άλλο ότι μπορεί να τον κόλλησες …


Να έχει τον νου του, να προσέχει …





Δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι η αιτία που κάποιος αγαπημένος, φίλος, άγνωστος νόσησε εξαιτίας μου …





Οι αντιδράσεις αναμενόμενες …


Από υποστηρικτικές, αδιάφορες, μέχρι χαιρέκακες.





Αφού πέρασε αυτό ήρθε η ώρα να το ανακοινώσω και στην μάνα …


Αγχώθηκε, στεναχωρήθηκε, είναι μακριά …





Το τι έχει περάσει μαζί με τον πατέρα από μένα …





Πόσα χρόνια τους έχω κόψει με τις ανακοινώσεις μου κατα καιρούς;





Πατέρα, Μάνα, ξυπνήστε, χαράματα, πετάξτε με μέχρι το Μ. Πεύκο φεύγω για Κόσοβο …


Πατέρα, Μάνα, ξυπνήστε πάλι χαράματα, Παντρεύομαι ….





Πατέρα, Μάνα, ξυπνήστε την χάσαμε …………………………








Σειρά έχει ό μικρότερος αδερφός ο οποίος προσπαθεί να διακωμωδήσει την κατάσταση, “δεν σου είπε η μάνα ότι κόλλησες επειδή δεν φοράς ζακέτα εκεί που τριγυρνάς με την μηχανή” μου λέει.


Βάλαμε και οι δυο τα γέλια …





Στην συνέχεια έχει σειρά η επικοινωνία με ιατρούς για να δούμε πως θα το αντιμετωπίσουμε και τι να προσέξουμε …





Η μέρα περνάει ήρεμα, αν δεν έκανα το τεστ δεν θα καταλάβαινα ότι είχα νοσήσει με τον τρισκατάρατο …





Δεν έχω αγχωθεί γιατί δεν αισθάνομαι άρρωστος αλλά κατά το απογευματάκι αρχίζω να ανεβάζω δέκατα …





Αρχίζουν διάφορες σκέψεις να περνάνε από το μυαλό μου …


Οι μετρήσεις με το οξύμετρο και το θερμόμετρο δίνουν και παίρνουν …





Η αγωνία και το άγχος αιωρείται σε όλο το σπίτι ..





Ο “πυρετός” δεν πέφτει …


Περνάει 1 ώρα, 2, 3 …


Στην τέταρτη ώρα κατά τις 11 δείχνει νορμάλ θερμοκρασία …





Όλα και όλοι ηρεμούν και θα μπορέσουμε να πάμε όλοι για ύπνο …





Έκτοτε όλα είναι φυσιολογικά εκτός από τον εγκλεισμό μου





Στο σπίτι ζούμε ένα 3χρονο αγοράκι, μια 15χρονη έφηβη, ένας 18χρονο παλικάρι, η σύζυγος, εγώ, δύο σκυλιά, και ένα χελωνάκι ….





Δεν θα μπορέσω να ξεχάσω τα παγωμένα βλέμματα γεμάτα αγωνία όταν το μάθαμε …


Ούτε την αγωνία στα πρόσωπα τους …





Το πέρασα, το περνάω, πιθανών όσο πιο ανώδυνα γίνεται, δεν μπορώ να φανταστώ τι σκέψεις έκαναν και κάνουν και τι νιώθουν οι συνάνθρωποι μας που ζορίζονται, που νοσηλεύονται, που δεν μπορούν να πάρουν ανάσα …





Εγώ το μόνο που έχω να διαχειριστώ είναι τον εγκλεισμό σε ένα δωμάτιο, το δικό μου Κωσταλέξι …





Το οποίο με ζορίζει αφάνταστα όσο περνάνε οι ώρες, οι μέρες …





Είναι πολύ δύσκολο να είσαι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά από τους αγαπημένους σου …





Είναι πολύ δύσκολο να ακούς τον μικρό τρίχρονο γιο σου που δεν καταλαβαίνει την κατάσταση να σου χτυπάει την πόρτα να του ανοίξεις να μπεί …





Είναι πολύ δύσκολο να τον βλέπεις να πασχίζει να ανοίξει την σίτα από την μπαλκονόπορτα και να σε κοιτάει με ένα βλέμμα όλο παράπονο …





Είναι πολύ δύσκολο να μην μπορείς να πάρεις μια αγκαλιά τους ανθρώπους που αγαπάς, γιατί θες να τους προστατεύσεις …





Πώς το εξηγείς αυτό σε ένα μωρό;





Είναι πολύ δύσκολο να μην μπορείς να κάτσεις στο τραπέζι μαζί τους να φας ….





Είναι πολύ δύσκολο να προστατεύεις αυτούς που αγαπάς …





Είναι πολύ δύσκολο να συμπεριφερθεί ως νοήμον άνθρωπος …





Είναι πολύ δύσκολο το να ζεις κλεισμένος σε ένα δωμάτιο λες και είναι απομόνωση σε φυλακή …





Να σου χτυπάνε την πόρτα.


Να αφήνουν τον δίσκο απο έξω.


Να περιμένεις μερικά δευτερόλεπτα να απομακρυνθούν.


Να ανοίγεις την πόρτα δειλά δειλά για να πάρεις τον δίσκο και να ανταλλάξεις ένα βλέμμα …





Και όλα αυτά που μου φαίνονται εμένα βουνό, να είναι πολύ εύκολα για κάποιον που πασχίζει να πάρει μια ανάσα ….





Διάβαζα για το πόσο μοναχική είναι αυτή η ασθένεια …


Αν δεν το ζούσα δεν θα το πίστευα …





Όλες τις ασθένειες τις περνάς μόνος σου εννοείτε, αλλά αυτή έχει μια διαφορά δεν έχεις υποστήριξη, δεν έχεις ένα χέρι να σφίγγει το δικό σου να σου δώσει δύναμη, δεν έχεις μια αγκαλιά, δεν έχεις κάποιον να κάτσει μαζί σου και να σου κάνει παρέα …





Είσαι μόνος σου …


Όχι απαραίτητα γιατί οι άλλοι φοβούνται αλλά γιατί εσύ φοβάσαι μην τους κάνεις κακό …





Γιατί πρέπει να συμπεριφερθείς υπεύθυνα, να μην σκεφθείς για μια φορά μόνο τον εαυτό σου …





Μου φαίνεται αδιανόητη η ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ που παρατηρώ μέσα από τον εγκλεισμό μου με την οποία διάφοροι συνάνθρωποι μου αντιμετωπίζουν το όλο θέμα ….





Εύχομαι σε όλους να το περάσουν πιο εύκολα και πιο ανώδυνα από ότι το περνάω εγώ …





Εύχομαι να παραμερίσουν το εγώ τους και να δουν τα πράγματα πιο λογικά …





Εύχομαι να συμπεριφερθούν όλοι υπεύθυνα, όπως αρμόζει σε αυτή την παλιοκατάσταση που ζούμε…





Εύχομαι σε όλους να είστε καλά …





Εγώ τον πρώτο στόχο τον πέτυχα να περάσω αλώβητος από αυτές τις συμπληγάδες για να μπορέσω να συνεχίσω να φροντίζω αυτούς που με έχουν ανάγκη …








Δώστε μια αγκαλιά και ένα φιλί σε αυτούς που αγαπάτε με την κάθε ευκαιρία που σας δίνετε …


Δώστε ένα φιλί στην σύντροφο σας κάθε πρωί, μεσημέρι, βράδυ, έτσι χωρίς λόγο …


Δείξτε σε όλους πόσο τους αγαπάτε …


Μην αφήνεται κάτι για αργότερα…


Βρείτε χρόνο για τους αγαπημένους σας …


Μην θεωρείτε τίποτα δεδομένο …


Καθίστε και ακούστε με προσοχή τον συνομιλητή σας ακόμα και αν δεν συμφωνείτε μαζί του …


Σφίξτε το χέρι ενός φίλου …


Προστατεύστε τους αγαπημένους σας και όχι μόνο …











Να προσέχετε, αν όχι για σας, για τους ανθρώπους που σας αγαπάνε …

Περαστικα να ειναι, μια χαρα θα τα πας, εισαι μονος και κανει παιχνιδια το μυαλο...
Με εκλεισαν και μενα...(για λιγοτερες μερες) το οξυμετρο ειναι δικοπο μαχαιρι, οταν βλεπεις χαμηλες ενδειξεις μπορει να σε πιασει πανικος.
Εγω το σταματησα,,
Παντως οτι ζητουσα το ειχα...στα ωπα ωπα ημουν ...ουτε ο σουλειμαν!
Υπομονη, και θα περασει...μετα θα εχεις πραγματικη ανοσια....Καλυτερα που το κολλησες τωρα με τη ζεστη!

 

[Λαμπης]

Πιστοποιητικό βγάζεις την άλλη μέρα όμως.
Είπαμε όμως ,το εμβόλιο δεν είναι κάτι που θα σε κάνει άτρωτο απέναντι στον ιό ,το ξες κιόλας.
Και θα νοσήσεις και κολλ-ass.
Απλά δεν θα το περάσεις βαριά.
Οπότε το νου σου ,τα μέτρα σε συνωστισμό (κι όχι της Σμύρνης απαραίτητα )πρέπει να τα τηρείς για καλό δικό σου πρωταπολα

Λενε παντως οτι το συγκεκριμενο εμβολιο ΔΕΝ προστατευει απ τη μεταλλαξη δελτα.
Ας προσεχουμε ολοι λιγο παραπανω

 

[Red Shogun]

Μόνο το μπουσα χαχαχα

Ε ναι....ο κορονιός δεν μπορεί να σε πιάσει αν δεν μπορεί να σε φτάσει....

το έκανε κι η κόρη κομπλέ ολα

με τις υγείες σας!
ή δεν ξέρω βασικά τι λένε όταν κάνεις το εμβόλιο...

 

[giamar]

Ε ναι....ο κορονιός δεν μπορεί να σε πιάσει αν δεν μπορεί να σε φτάσει....


με της υγείες σας!
ή δεν ξέρω βασικά τι λένε όταν κάνεις το εμβόλιο...

Ευχαριστούμε Τασουλη.
Λένε κάτι ,τα περισσότερα είναι βλακείες ,λόγια δίχως νόημα .
Το μόνο που μετράει είναι ότι κάποια "μεταφέρουν" θετική ενέργεια και αυτά κρατουμε.
Είπαμε ,δεν είναι πανάκεια και το έχουμε καλά στο νου μας αυτο

 

[giamar]

Λενε παντως οτι το συγκεκριμενο εμβολιο ΔΕΝ προστατευει απ τη μεταλλαξη δελτα.
Ας προσεχουμε ολοι λιγο παραπανω

Το έγραψα παραπάνω με δικά μου λόγια

 

[Red Shogun]

τα περισσότερα είναι βλακείες

Λογικά με κάθε εμβόλιο έχεις και ξεχωριστό αριθμό ΙΜΕΙ....με αυτό μπορείς να περάσεις πρόγραμμα στην ECU της μηχανής σου με την σκέψη....και πιάνεις και το φαιβ-τσι άρα καλύτερο σήμα στο κινητό για να λέτε καφρίλες με τους φίλους σου σε high quality.

Πανάκεια δεν είναι, αλλά είναι ένας τρόπος προστασίας. Από το τίποτα, καλύτερο.

 

[giamar]

Λογικά με κάθε εμβόλιο έχεις και ξεχωριστό αριθμό ΙΜΕΙ....με αυτό μπορείς να περάσεις πρόγραμμα στην ECU της μηχανής σου με την σκέψη....και πιάνεις και το φαιβ-τσι άρα καλύτερο σήμα στο κινητό για να λέτε καφρίλες με τους φίλους σου σε high quality.

Πανάκεια δεν είναι, αλλά είναι ένας τρόπος προστασίας. Από το τίποτα, καλύτερο.

Ναι χαχαχαχαχαχα
Κι η Ολυμπία αυτό νόμιζε ,αλλά Τζιφος .
Να φανταστείς το κινητό μέχρι Ε (edge)πήγαινε τα δεδομένα

 

[Red Shogun]

Εγώ που μένω στον Βόλο και στο Πήλιο έχουμε ολόκληρο πύργο ΟΤΕ λες να φτάσει 6G?

 

[Σάββας]

Παναγιώτη πολύ στενοχωρήθηκα από αυτά που διάβασα αλλά ένιωσα ανακούφιση όταν είδα ότι το περνάς ελαφριά σαν ασθένεια γιατί η απομόνωση από τους δικούς σου ανθρώπους είναι κάτι τραγικό.

Εύχομαι να περάσεις και αυτή τη σκόπελο όσο το δυνατόν γρηγορότερα και νάσαι ξανά γερός μαζί με τους αγαπημένους σου.

 

[dikoukos]

Τρίτη μέρα καραντίνας, τα όποια συμπτώματα της ασθένειας σταμάτησαν μετά την πρώτη μέρα, πλέον απλά μετράμε μέρες για την ελευθερία ….





Όλα ξεκίνησαν με ένα μικρό, ανεπαίσθητο συνάχι, και την εμμονή της συζύγου να μου κάνει τεστ …





Το πρώτο σόκ ήρθε όταν άκουσα την σύζυγο που μου είχε κάνει το “σελφ τεστ” την Τετάρτη το απόγευμα να φωνάζει αγχωμένη “ο μπαμπάς είναι θετικός, ο μπαμπάς είναι θετικός” …





Δεν ένιωσα φόβο, μόνο μια παγωμάρα …


Φόρεσα διπλή μάσκα και αποσύρθηκα στο γραφείο μου προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη …





Δεύτερο τεστ στο καπάκι αρνητικό, τρίτο το ίδιο, κάνουν τεστ και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, αρνητικά ….





Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το πρώτο τεστ έδειξε λάθος αποτέλεσμα …





Η σύζυγος αναλαμβάνει την επικοινωνία με τον ΕΟΔΥ, καραντίνα, εγώ και τα παιδιά, η σύζυγος δεν χρειάζεται μας ενημερώνουν λόγω εμβολιασμού….


Επίσης μας συνέστησαν να πάμε να κάνουμε ραπιντ τεστ …





Αποφασίζουν να με κλείσουν στο υπνοδωμάτιο μου …


Εκεί θα είναι για τις επόμενες 10 μέρες η απομόνωση μου …





Η σύζυγος ξεκινάει την διαδικασία της απολύμανσης του σπιτιού χωρίς σταματημό μέχρι αργά το βράδυ ….





Εγώ δεν νιώθω κάτι, δεν νιώθω άρρωστος …





Η σύζυγος έχει πείσει τον εαυτό της ότι το τεστ ήταν λάθος, δεν θέλει να το πιστέψει …





Ξημερώνει Πέμπτη, ετοιμάζομαι και πετάγομαι με την μηχανή για να κάνω το τεστ, μου λένε σε κάνα 2ωρο θα σας ενημερώσουμε …





Επιστρέφω σπίτι, και το μόνο που σκέφτομαι είναι ότι το Himalayan θα μείνει από μπαταρία μέχρι να βγω από την καραντίνα (έχει είδη 2 εβδομάδες σε ακινησία) …





Ότι νάνε ….





Μπαίνω πάλι στην φυλακή μου και περιμένω ….


Κοιτάω το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τουλάχιστον 1 φορά κάθε 5 λεπτά, τίποτα, δεν μου έχει έρθει απάντηση …





Στην ώρα πάνω με καλεί άγνωστο νούμερο στο κινητό …





Το απαντάω, ήταν από το διαγνωστικό που έκανα το τεστ, με ενημερώνουν ότι είμαι θετικός και μου δίνουν ένα κωδικό για να ανοίξω το αρχείο που θα μου στείλουν με το αποτέλεσμα …





Γίνεται και η επίσημη ανακοίνωση στο σπίτι και οι όποιες ελπίδες γκρεμίζονται …





Η σύζυγος αναλαμβάνει εκ νέου την επικοινωνία με τον ΕΟΔΥ και εγώ πρέπει να πάρω τηλέφωνο με όσους ήρθα κοντά τις τελευταίες μέρες …





Δέν είναι εύκολο, καθόλου εύκολο …


Πώς λες στον άλλο ότι μπορεί να τον κόλλησες …


Να έχει τον νου του, να προσέχει …





Δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι η αιτία που κάποιος αγαπημένος, φίλος, άγνωστος νόσησε εξαιτίας μου …





Οι αντιδράσεις αναμενόμενες …


Από υποστηρικτικές, αδιάφορες, μέχρι χαιρέκακες.





Αφού πέρασε αυτό ήρθε η ώρα να το ανακοινώσω και στην μάνα …


Αγχώθηκε, στεναχωρήθηκε, είναι μακριά …





Το τι έχει περάσει μαζί με τον πατέρα από μένα …





Πόσα χρόνια τους έχω κόψει με τις ανακοινώσεις μου κατα καιρούς;





Πατέρα, Μάνα, ξυπνήστε, χαράματα, πετάξτε με μέχρι το Μ. Πεύκο φεύγω για Κόσοβο …


Πατέρα, Μάνα, ξυπνήστε πάλι χαράματα, Παντρεύομαι ….





Πατέρα, Μάνα, ξυπνήστε την χάσαμε …………………………








Σειρά έχει ό μικρότερος αδερφός ο οποίος προσπαθεί να διακωμωδήσει την κατάσταση, “δεν σου είπε η μάνα ότι κόλλησες επειδή δεν φοράς ζακέτα εκεί που τριγυρνάς με την μηχανή” μου λέει.


Βάλαμε και οι δυο τα γέλια …





Στην συνέχεια έχει σειρά η επικοινωνία με ιατρούς για να δούμε πως θα το αντιμετωπίσουμε και τι να προσέξουμε …





Η μέρα περνάει ήρεμα, αν δεν έκανα το τεστ δεν θα καταλάβαινα ότι είχα νοσήσει με τον τρισκατάρατο …





Δεν έχω αγχωθεί γιατί δεν αισθάνομαι άρρωστος αλλά κατά το απογευματάκι αρχίζω να ανεβάζω δέκατα …





Αρχίζουν διάφορες σκέψεις να περνάνε από το μυαλό μου …


Οι μετρήσεις με το οξύμετρο και το θερμόμετρο δίνουν και παίρνουν …





Η αγωνία και το άγχος αιωρείται σε όλο το σπίτι ..





Ο “πυρετός” δεν πέφτει …


Περνάει 1 ώρα, 2, 3 …


Στην τέταρτη ώρα κατά τις 11 δείχνει νορμάλ θερμοκρασία …





Όλα και όλοι ηρεμούν και θα μπορέσουμε να πάμε όλοι για ύπνο …





Έκτοτε όλα είναι φυσιολογικά εκτός από τον εγκλεισμό μου





Στο σπίτι ζούμε ένα 3χρονο αγοράκι, μια 15χρονη έφηβη, ένας 18χρονο παλικάρι, η σύζυγος, εγώ, δύο σκυλιά, και ένα χελωνάκι ….





Δεν θα μπορέσω να ξεχάσω τα παγωμένα βλέμματα γεμάτα αγωνία όταν το μάθαμε …


Ούτε την αγωνία στα πρόσωπα τους …





Το πέρασα, το περνάω, πιθανών όσο πιο ανώδυνα γίνεται, δεν μπορώ να φανταστώ τι σκέψεις έκαναν και κάνουν και τι νιώθουν οι συνάνθρωποι μας που ζορίζονται, που νοσηλεύονται, που δεν μπορούν να πάρουν ανάσα …





Εγώ το μόνο που έχω να διαχειριστώ είναι τον εγκλεισμό σε ένα δωμάτιο, το δικό μου Κωσταλέξι …





Το οποίο με ζορίζει αφάνταστα όσο περνάνε οι ώρες, οι μέρες …





Είναι πολύ δύσκολο να είσαι τόσο κοντά αλλά και τόσο μακριά από τους αγαπημένους σου …





Είναι πολύ δύσκολο να ακούς τον μικρό τρίχρονο γιο σου που δεν καταλαβαίνει την κατάσταση να σου χτυπάει την πόρτα να του ανοίξεις να μπεί …





Είναι πολύ δύσκολο να τον βλέπεις να πασχίζει να ανοίξει την σίτα από την μπαλκονόπορτα και να σε κοιτάει με ένα βλέμμα όλο παράπονο …





Είναι πολύ δύσκολο να μην μπορείς να πάρεις μια αγκαλιά τους ανθρώπους που αγαπάς, γιατί θες να τους προστατεύσεις …





Πώς το εξηγείς αυτό σε ένα μωρό;





Είναι πολύ δύσκολο να μην μπορείς να κάτσεις στο τραπέζι μαζί τους να φας ….





Είναι πολύ δύσκολο να προστατεύεις αυτούς που αγαπάς …





Είναι πολύ δύσκολο να συμπεριφερθεί ως νοήμον άνθρωπος …





Είναι πολύ δύσκολο το να ζεις κλεισμένος σε ένα δωμάτιο λες και είναι απομόνωση σε φυλακή …





Να σου χτυπάνε την πόρτα.


Να αφήνουν τον δίσκο απο έξω.


Να περιμένεις μερικά δευτερόλεπτα να απομακρυνθούν.


Να ανοίγεις την πόρτα δειλά δειλά για να πάρεις τον δίσκο και να ανταλλάξεις ένα βλέμμα …





Και όλα αυτά που μου φαίνονται εμένα βουνό, να είναι πολύ εύκολα για κάποιον που πασχίζει να πάρει μια ανάσα ….





Διάβαζα για το πόσο μοναχική είναι αυτή η ασθένεια …


Αν δεν το ζούσα δεν θα το πίστευα …





Όλες τις ασθένειες τις περνάς μόνος σου εννοείτε, αλλά αυτή έχει μια διαφορά δεν έχεις υποστήριξη, δεν έχεις ένα χέρι να σφίγγει το δικό σου να σου δώσει δύναμη, δεν έχεις μια αγκαλιά, δεν έχεις κάποιον να κάτσει μαζί σου και να σου κάνει παρέα …





Είσαι μόνος σου …


Όχι απαραίτητα γιατί οι άλλοι φοβούνται αλλά γιατί εσύ φοβάσαι μην τους κάνεις κακό …





Γιατί πρέπει να συμπεριφερθείς υπεύθυνα, να μην σκεφθείς για μια φορά μόνο τον εαυτό σου …





Μου φαίνεται αδιανόητη η ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ που παρατηρώ μέσα από τον εγκλεισμό μου με την οποία διάφοροι συνάνθρωποι μου αντιμετωπίζουν το όλο θέμα ….





Εύχομαι σε όλους να το περάσουν πιο εύκολα και πιο ανώδυνα από ότι το περνάω εγώ …





Εύχομαι να παραμερίσουν το εγώ τους και να δουν τα πράγματα πιο λογικά …





Εύχομαι να συμπεριφερθούν όλοι υπεύθυνα, όπως αρμόζει σε αυτή την παλιοκατάσταση που ζούμε…





Εύχομαι σε όλους να είστε καλά …





Εγώ τον πρώτο στόχο τον πέτυχα να περάσω αλώβητος από αυτές τις συμπληγάδες για να μπορέσω να συνεχίσω να φροντίζω αυτούς που με έχουν ανάγκη …








Δώστε μια αγκαλιά και ένα φιλί σε αυτούς που αγαπάτε με την κάθε ευκαιρία που σας δίνετε …


Δώστε ένα φιλί στην σύντροφο σας κάθε πρωί, μεσημέρι, βράδυ, έτσι χωρίς λόγο …


Δείξτε σε όλους πόσο τους αγαπάτε …


Μην αφήνεται κάτι για αργότερα…


Βρείτε χρόνο για τους αγαπημένους σας …


Μην θεωρείτε τίποτα δεδομένο …


Καθίστε και ακούστε με προσοχή τον συνομιλητή σας ακόμα και αν δεν συμφωνείτε μαζί του …


Σφίξτε το χέρι ενός φίλου …


Προστατεύστε τους αγαπημένους σας και όχι μόνο …











Να προσέχετε, αν όχι για σας, για τους ανθρώπους που σας αγαπάνε …

Περαστικά Παναγιώτη

 

[stelios62]

Περαστικά φίλε Παναγιώτη και ... υπομονη.

 

[Λαμπης]

Παιδιά θα υπάρχει ώρα αναχώρησης από Αθήνα γιατί δουλεύουμε να ξέρουμε αν θα πάμε παρέα? Μιλάω για απογευματινό Παρασκευής ευχαριστώ.

πες οτι θες παρεα μη σ αφησει το dct

 

[Iraklis174]

πες οτι θες παρεα μη σ αφησει το dct

Μασπιε θα με πας έννοια σου χαχαχά

 

[Drake Ramore]

Ελάφια και αρκούδες, φίλοι από παλιά...

Στάλθηκε από το RMX3085 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Georgev]

Καλησπέρα ξέρουμε καμία καλή ταβέρνα στην παλιά Επίδαυρο κοντά; Ο μπατζαβαλης είναι γεμάτος κρατήσεις

 

[tedvj23]

Μύκονος: Στα δίχτυα της Αστυνομίας η συμμορία με τα στρινγκ (thebest.gr)

Bulmont τωρα κανε δουλεια σου ησυχος ...

 

[esel]

Παναγιωτη περαστικα κι απο μενα

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk