Στα Χνάρια Αρχαίων Δρόμων Του Μεταξιού…(KZ-KG-UZ 2014 / Μέρος Α΄)

[Magelanos]

25-8-14 ΔΕΥΤΕΡΑ (KG-Sholpon Ata)

Πολύ ωραία μέρα και σήμερα, δυνατό ήλιο από νωρίς όπου σου κάνει όρεξη για μια βουτιά στην λίμνη. Αλλά πρώτα πρέπει να δούμε αυτό για τον σκοπό της επίσκεψης μας εδώ. Το υπαίθριο μουσείο πετρογλυφικών. Ωραία αλλά που ακριβώς βρίσκεται; Βλέποντας χάρτη έδειχνε έξω από την πόλη 6χιλ σε αεροδρόμιο; Είχε το σήμα του αεροπλάνου πάνω στον χάρτη!!! Ρωτώντας ντόπιους η δεν ήξεραν καθόλου η κάτι είχαν ακούσει. Ωραία μια χαρά!! Ξεκινάμε ποδαράτο και βλέπουμε.

Περπατάμε και περπατάμε αλλά κανένα σημάδι!! Μπας και το περάσαμε; Έχουμε ακόμα; Επιστρέφουν από την κατεύθυνση που πάμε ένα ζευγάρι τουριστών και ρωτάμε. Και αυτοί αυτό έψαχναν αλλά δεν το βρήκαν και απογοητευμένοι επιστρέφουν. Λες να είναι μουφα; Τουριστική παγίδα; Δεν μπορεί!!! Συνεχίζουμε κουρασμένοι και καταϊδρωμένοι λόγο ζέστης με σκοπό να κάνουμε λίγα μέτρα ακόμη και αν δεν βρούμε τίποτα επιστροφή στην λίμνη για μπάνιο..

Συναντάμε την πινακίδα στην είσοδο της πόλης. Τώρα λογικά αποκλείεται να είναι ακόμα ποιο πέρα. Πρέπει να επιστρέψουμε δεν γίνεται έχουμε ξεπεράσει τα 5χιλ ποδαράτο και τίποτα. Σταματάμε σε ένα μαγαζάκι να πάρουμε ένα χυμό και να ξεκουραστούμε πριν επιστρέψουμε. Μόνο μια παρέα νέων αραχτοί και τα έλεγαν. Η Μόνικα λέει θα ρωτήσω μπας και γνωρίζουν. Τους έκανε εντύπωση που ψάχναμε αυτό!!! Ναι το ήξεραν και σπανίως το επισκέπτονται κόσμος. Μας εξηγούν ότι το έχουμε περάσει περίπου 1χιλ πίσω..

Μας λένε ότι θα δούμε έναν έρημο δρόμο προς τα βουνά, όπου χρησιμοποιούταν σαν αεροδιάδρομος αλλά όχι τώρα. Άρα ο χάρτης είναι σωστός. Τους ευχαριστούμε και πάμε να φύγουμε, όταν μας φωνάζουν πάλι και λένε θα μας πάνε μέχρι εκεί. Τι είπες τώρα ωραίοι οι πιτσιρικάδες. Δεν σας βγάζουμε από τον δρόμο σας; Όχι έτσι και αλλιώς στην πόλη επιστρέφουμε δεν μας είναι κόπος.

Ωραία και ξεκινάμε, φυσικά η κουβέντα γύρισε στο από πού είμαστε και πως ήρθαμε. Στο άκουσμα με μηχανή ότι φτάσαμε ως εδώ πάθανε λίγο το κάτι τις!!! Μας άφησαν έξω από έναν τεράστιο χώρο με κάθε λογίς πέτρες σε όγκο και σχήμα.!!! Εδώ είναι!!! Τους ευχαριστήσαμε και έφυγαν..

Μόνοι μας εδώ με δυο σκουριασμένες πινακίδες σε ρόλο ξεναγού!! Η μια είχε και χάρτη του όλου χώρου και πρότεινε τρία δρομολόγια για να δεις. Ένα μικρό σε χρόνο ένα μεγάλο και τέλος ένα τεράστιο. Εντάξει κανένα από τα τρία δεν πήραμε, παρά βασιστήκαμε το ένστικτο μας..







Βλέποντας αυτά τα πετρογλυφικα χαραγμένα πάνω στους βράχους το μυαλό σου ταξιδεύει χιλιάδες χρόνια πίσω!!! Ο ήλιος καίει τόσο πολύ που ενοχλεί άσχημα. Εκεί σκέπτομαι μήπως θα ήταν καλυτέρα να πλατσουρίζαμε στην λίμνη; Τόσο έντονη η ζέστη που κοιτώντας μακριά έβλεπες αυτήν την θολούρα στην ατμόσφαιρα, σαν σε έρημο τέτοια φάση!!










Μέχρι που λέω στην Μόνικα ότι δεν βλέπω καλά πρέπει να με χτύπησε ο ήλιος κατακούτελα!! Γιατί μου λέει; Νομίζω ότι και βλέποντας μακριά ο βράχος κινιέται!! Μου λέει τι λες; Να λέω κοίτα, και δείχνω με το χέρι. Χαχαχα αγελάδα είναι δεν την βλέπεις ήταν εδώ πριν κάπου την πείρε το μάτι μου. Έλα ρε λέω αγελάδα; Πάω ποιο κοντά και ναι όντος αγελάδα στο χρώμα του βράχου!!!








Τέλεια παραλλαγή η άτιμη χαχαχα.. ευτυχώς γιατί ήμουν σίγουρος για την ηλίαση.. από την πλευρά που ήταν τα βουνά έχει αρχίσει ο σχηματισμός με μαύρα σύννεφα!! Δεν την κάνουμε γιατί έχουμε περπάτημα αρκετό; Ξαφνικά πρώτες ψιχάλες σε ένα κουφό εντελώς σκηνικό. Ήλιος ντάλα η μια πλευρά και μαυρίλα με ψιχάλες η άλλη!!

 

[Magelanos]

Ο καιρός αλλάζει γρήγορα με αέρα και ψυχρά, και γρήγορο περπάτημα για πίσω..



περπατώντας στο πεζοδρόμιο παράλληλα με τον κεντρικό δρόμο έβλεπες τα πάντα. Κόσμο αρκετό, τουρίστες, ντόπιους παιδάκια, αλλά ότι θα έβλεπα αγελάδα <<μοντέλο>> δεν το περίμενα. Περπατούσε καμαρωτή αμέριμνη, χωρίς να ενοχλείτε από τίποτα, λες και της είχαν βάλει δωδεκαποντα χαχαχα..






φτάνουμε στην λίμνη αρκετά κουρασμένοι και λέμε να αράξουμε για μπάνιο. Δυστυχώς όμως είχε ψυχράνει για εμάς και η μαυρίλα μας πρόλαβε.







Αρκεστήκαμε σε βόλτα στην παραλία και φωτογραφίες.






























Ξανά τραβάμε προς ξενοδοχείο μέχρι που βλέπουμε μια να πουλά μέλι. Εντύπωση δεν μας έκανε αυτό αλλά ότι είχε ολόκληρη κερήθρα και έκοβε κομμάτι. Πήραμε ένα κομμάτι για δοκιμή.




Μετά εντύπωση μου έκανε ένας τύπος που είχε βγάλει τα κατοικίδια για βόλτα. Που είναι το περίεργο; Τα κατοικίδια ήταν ένας αετός και ένα γεράκι!!!




Τώρα είχε φτάσει και η ώρα της μάσας και καθίσαμε να φάμε σε ένα από τα πολλά μαγαζιά φαγητού πάνω στον δρόμο.

Ένα ωραίο με αυλή και καθίσαμε. Το μενού τελικά όπου υπάρχει τουρισμός είναι τροποποιείτε αναλόγως. Και στα αγγλικά αλλά και φωτογραφίες με τα πιάτα. Ωραία θα φάμε καλά απόψε.!!! Στο τέλος που απολαμβάναμε το τσάι μας, και με την νύχτα να μας έχει προλάβει τσαφ πέφτει το ρεύμα. Πάλι καλά που προλάβαμε να φάμε. Κεράκια τώρα πάνω στο τραπέζι με αρκετούς τουρίστες να το διασκεδάζουν όλο αυτό.



Ξεκινάμε να φύγουμε και ο κόσμος περπατούσε με φακούς στα χέρια για να βλέπουν. Ότι πρέπει για ύπνο.

 

[Magelanos]

26-8-14 ΤΡΙΤΗ (KG-Son Kul 252χιλ) €11 σκηνή yurt έξι ατόμων με βραδινό και πρωινό..






Μα τι ωραίες μέρες είναι αυτές!!! Ηλιόλουστες καθαρή ατμόσφαιρα, συνθήκες ιδανικές για οδήγηση. Τι στιγμή και αυτή να κάθεσαι στο μπαλκόνι του δωματίου, με φόντο τα πανύψηλα βουνά, τον φραπέ στο ένα χέρι και στο άλλο τον χάρτη!! Εδώ πάει το τσιγάρο αλλά δεν καπνίζω χαχαχα..



Πια πορεία να χαράξω σήμερα; Μόνικα τι λες για Son-Kul και σε 3.000 υψόμετρο διανυκτέρευση; Τι ρωτάς εσύ έχεις τον χάρτη κι’εγω ακολουθω. Αυτά είναι ετοιμάσου φύγαμε…



τώρα εδώ που τα λέμε άλλο να το βλέπεις στον χάρτη και άλλο να οδηγάς σε τέτοια υψόμετρα σε χωμάτινους δρόμους. Ένα δισταγμό τον έχω από την μια, αλλά και μια θέληση να το βιώσω από την άλλη πολύ έντονη.



Πάμε άλλη μια προς Balihksi τρίτη φορά που περνάμε από εδώ, και ξανά βλέπουμε το γνωστό μπλόκο με το περιπολικό καλά κρυμμένο. Μόλις είχαν σταματήσει κάποιον για έλεγχο.









Βγαίνοντας από την πόλη οδηγώ στον Α365-Ε125 βασικός δρόμος του μεταξιού αφού καταλήγει σύνορα με Κίνα!!! Το τοπίο αλλάζει με τα βουνά να έχουν τον πρώτο λόγο, ποτάμια και λίμνες να τα συντροφεύουν.. ερημιά και λίγα οχήματα στον δρόμο, και ελάχιστα τετράποδα σε βασικό ρόλο μετακίνησης του ντόπιου πληθυσμού..

 

[Magelanos]

Μετά από απαραίτητη στάση προς νερού μας στην φύση, και να τσιμπήσουμε κάτι από αυτά που είχαμε φτιάξει,





φτάνουμε στην στροφή όπου από εδώ και πέρα θα χαθούμε μέσα στα βουνά και θα περάσουμε υψόμετρα για να καταλήξουμε στην αλπική λίμνη Son-Kul.



Αμέσως ξεκινά χώμα χωρίς να σου αφήσει άλλα περιθώρια της ασφάλειας στην άσφαλτο. Χαμηλές ταχύτητες και πάμε. Ένα χτυποκάρδι για το άγνωστο το είχα άλλα όχι για πολύ μέχρι την πρώτη στροφή!! Σταματώ σβήνω κινητήρα ανοίγω ζελατίνα κράνους και χάνεται το βλέμμα!!










Είμαι ένα με τις κορυφές των βουνών και στο βάθος διακρίνεται το ένα και μετά κανένα χωριό που θα συναντήσουμε στην πορεία μας.



Δεν χορταίνεις αυτήν την ομορφιά.. βλέπεις όσο εκεί που πάει το μάτι, μαζί και ο δρόμος χάνεται στον ορίζοντα. Δρόμος φιδίσιος χαραγμένος στα βουνά και τις κορυφές τους. Η διάθεση μου έχει αλλάξει ο φόβος έχει εξαφανιστεί δια μαγείας και το μόνο που θέλουμε αυτή την στιγμή είναι να το ζήσουμε.. Φυγαμεεεεεεεεεεεεεε……

 

[Magelanos]

Tolok το όνομα του χωριού στο πουθενά με τα λιγοστά σπίτια τα περισσότερα από λάσπη κτισμένα, με τους φιλόξενους βοσκούς κατοίκους τους. Όλοι χαιρετούσαν και άλλοι μας έκαναν νόημα να σταματήσουμε.












Το θέλαμε πολύ αλλά έπρεπε να συνεχίσουμε για τον σημερινό μας προορισμό. Ποταμάκια αλπικά λιβάδια και ζώα να βόσκουν, κορυφές, ρυτιδιασμένα βουνά, σκαμμένα, σαν τα πρόσωπα των ανθρώπων εδώ από τις κακουχίες και την δύσκολη ορεινή ζωή σε αυτά τα μέρη.



Έτσι και τα βουνά χιλιάδες χρόνια εκτεθειμένα στις δύσκολες καιρικές συνθήκες που αλλοιώνονται και αλλάζουν μορφή και σχήμα!!! Παρόλο αυτά εδώ βλέπεις, το νιώθεις, αυτοί οι άνθρωποι των βουνών είναι ευτυχισμένοι, χαμογελούν, ζουν απλά, με πολύ λίγα, και με την καλύτερη συντροφιά τα ζώα τους. Αξία ανεκτίμητη!!!








Βγαίνοντας από το χωριό και στις τελευταίες στάνες σταματώ. Είδα μια στοίβα από καύσιμη ύλη αλλά δεν ήταν ξύλα!!! Και ναι φυσικά δεν ήταν ξύλα γιατί απλά δεν υπάρχουν δέντρα. Και μετά κατάλαβα ότι μαζεύουν τα κόπρανα από αγελάδες, τα στεγνώνουν και αυτό γίνεται καύσιμη ύλη για τον χειμώνα.





Πραγματικά δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι εδώ τον χειμώνα. Αντίξοες συνθήκες και δύσκολος αγώνας επιβίωσης. Συνεχίζουμε στον μοναδικό φιδίσιο χωματόδρομο που όλο και χανόταν μέσα στα βουνά.

Κάποιους βοσκούς με τα ζώα τους γύρω από τις στάνες τους, λίγο κυνήγι από τσοπανόσκυλα αλλά ευτυχώς χωρίς παρατράγουδα, και τέρμα ο πολιτισμός.!!! Εμείς τα βουνά, οι κορυφές και το τίποτα.

 

[Magelanos]

Αλλά το τι ομορφιά έχει αυτό το τίποτα δεν περιγράφεται με λέξεις.!! Κάθε λίγο ήθελα να σταματώ για φωτογραφία. Απίστευτη εναλλαγή χρωμάτων ουρανού και γης, ηλίου και συννεφιάς, ένα συγκλονιστικό αποτέλεσμα για πολλά κλικ με την φωτογραφική..

Ανέβα, κατέβα, υψόμετρα, πάσα και ακόμα λίμνη δεν έχουμε δει. Ανοίγω τον χάρτη και έδειχνε το ψηλότερο πάσο που θα περάσουμε στα 3.446μ.. Ανοίγω gps και το βάζω να δείχνει μόνο υψόμετρο. Ακόμα δεν έχουμε φτάσει είμαστε στα 3.100μ.


















Εκείνη την στιγμή συνειδητοποιώ ότι οδηγούμε ποιο ψηλά από τον Όλυμπο!! Η μηχανή δουλεύει ωραία χωρίς πρόβλημα σε τέτοιο υψόμετρο και αυτό με χαροποιεί.. Στροφές και πάλι στροφές ανεβαίνουμε κι’άλλο και κάνοντας να δω ποιο ψηλά το βλέμμα πέφτει και σε χιονακι στην κορυφή. Μια δροσούλα την έχει λέμε!!!





Μετά από λίγο βλέπω στο gps το μαγικό νούμερο!! 3.447m φτάσαμε στο ψηλότερο σημείο όλα καλά, όλα υπέροχα.. δεν μπορώ να εξηγήσω την αίσθηση της συγκεκριμένης στιγμής!!



Αράξαμε λίγο για να το χορτάσουμε όλο αυτό. Όχι για πολύ όμως γιατί το κρύο ήταν αισθητό..

Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε τώρα αλλά μην φανταστείτε και πολύ μέχρι τα 3.000m. λίγες στροφές και στο βάθος αποκαλύπτεται το μεγαλείο της φύσης. Η λίμνη Son-Kul!!!!

 

[Magelanos]

Πρώτη επαφή με τον πολιτισμό και μετά από 80χιλ στο τίποτα, με τα πανέμορφα τετράποδα!! Άλογα παντού ελεύθερα έτρεχαν σε αλπικά λιβάδια.





Πλησιάζοντας οι πρώτες σκηνές (yurt) στο οπτικό μας πεδίο. Αμέσως μας πήραν χαμπάρι οι ντόπιοι και βγήκαν οι νεότεροι να μας σταματήσουν.!!







Οικογένεια όπου νοίκιαζε σκηνή για ύπνο, μέχρι και βενζίνη είχε αν θέλαμε. Ωραία είπαμε να το σκεφτούμε λίγο. Η λίμνη ήταν ακόμα μακριά για να διανυκτερεύσουμε εδώ θα θέλαμε ποιο κοντά.



Του εξηγούμε τι θέλουμε και λέει ότι αυτός δεν έχει κάτι άλλο, άλλο περίπου στα 10χιλ από εδώ υπάρχει καμπ(camp) με αρκετές σκηνές και δίπλα στην λίμνη. Αυτό ακριβώς ζητάμε ευχαριστούμε πολύ και τον χαιρετάμε. Η πρόσβαση όμως προς εκεί δεν γινόταν από τον χωματόδρομο που ήρθαμε!! Παρά θα έπρεπε να αφήσουμε τον δρόμο και να οδηγήσουμε στην απέραντη στέπα!!



Μάλιστα για να δούμε.!!! Από τα πρώτα μέτρα κατάλαβα ότι θέλει μικρές ταχύτητες ιδικά με τέτοιο βάρος που έχω. Τερμάτιζε η πίσω ανάρτηση άνετα, βέβαια μπορεί να έφταιγα κι’εγω γιατί δεν είχα κάνει καμιά ρύθμιση πριν ξεκινήσω το ταξίδι. Ότι νάνε ταλιμαπαν λέμε!!!

Και το έδαφος της στέπας δεν ήταν πάντα επίπεδο, είχε βυθίσματα και η μηχανή χόρεψε σε ρυθμούς σάμπας!!!





Ο προσανατολισμός γινόταν βάση οδηγιών που πήραμε από τον τύπο που μας έδειξε με το χέρι προς την δύση, οπότε η κατεύθυνση ήταν για εκεί και πλησίαζα όσο κοντά μπορούσα με την λίμνη, και να οδηγώ παράλληλα με αυτήν. Γιατί έτσι σκέφτηκα θα πέσω κατευθείαν πάνω τους και δεν θα το χάσω το σημείο.

Μέχρι που έπεσα σε ροδιές από αυτοκίνητα χαραγμένες στην στέπα. Καλό αυτό και οδηγώ πάνω εκεί..



χαμός στην στέπα από κάθε λογίς τετράποδο να τρέχει τρομαγμένο από το μηχανικό άτι και τον ήχο του μονοκιλυνδρου.

 

[Magelanos]

Στο βάθος μόλις διακρίνεται μια συστάδα από σκηνές (yurt).. Εδώ πρέπει να είμαστε και σε λίγο φτάνουμε, αλλά κατευθείαν πάμε στην λίμνη.











Σταματάμε βγάζουμε τα κράνη και αμέσως μας χτυπά το κρύο αεράκι. Δεν λέγαμε τίποτα απλά κοιτούσαμε για να χορτάσουμε εικόνες όσο χρόνο έχουμε. Βλέποντας τις σκηνές που ήταν αρκετές, το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει κόσμος, και τουρισμός που επισκέπτεται εδώ το σημείο, λέμε να πάμε να ρωτήσουμε για διανυκτέρευση. Μόλις ποιο δίπλα ήταν ένα ζευγάρι τουριστών και απολάμβαναν το τοπίο.












Μίζα πάλι και φύγαμε για να διαλέξουμε το που θα κοιμηθούμε. Πλησιάζοντας αμέσως μια γυναίκα μας έκανε νόημα με το χέρι να πάμε εκεί. Συνεχίζουμε και επιλεγούμε το κέντρο ας πούμε αυτού του καμπ. Βλέπουμε τέσσερις σκηνές στην σειρά και σταματάμε. Βγαίνει μια γυναίκα και μας ρωτά με τα λίγα αγγλικά. Η Μόνικα της μίλησε Πολωνικά και καταλάβαινε τα πάντα.!!! Οπότε ακόμα καλύτερα.. μας λέει ότι από τις τέσσερις νοικιάζει τις δυο. Οι άλλες δυο έπαιζαν άλλο ρόλο. Η μια το ρόλο εστιατορίου και η άλλη εκεί που έμενε η οικογένεια και μαγείρευε.



Τώρα ρωτάμε την τιμή και μας λέει αν θέλουμε και βραδινό. Φυσικά θέλουμε αφού δεν έχουμε φάει και νομίζαμε ότι θα την πέσουμε ξανά σε σάντουιτς. 11 ευρώ με βραδινό και πρωινό!!! Λέω στην Μόνικα σίγουρα; Την ξανά ερωτάει ναι!!! Καλά εννοείτε δίχως σκέψη λέμε ναι και μας λέει ποια σκηνή θέλουμε να διαλέξουμε δεν υπήρχε κανείς ήταν άδειες.

Δείχνουμε αυτήν που έγραφε και κάτι επάνω και είχε τον αριθμό 2. Ωραία και μας ρωτά τι ώρα θέλουμε να φάμε για βραδινό. Κατά τις 20:30 είναι καλά; Εντάξει οκ όλα θα είναι έτοιμα.



Καλό είναι σε τέτοια υψόμετρα η επιλογή αν αυτό είναι εφικτό της σκηνής να γίνεται και με σόμπα μέσα. Το βράδυ η θερμοκρασία έπεφτε κατά πολύ!! Εμείς το είχαμε στο νου μας και κοιτούσαμε σκηνές να εξέχει μπουρί σόμπας. Της είπαμε να την ανάψει, και είπε όταν θα τρώτε εσείς εγώ θα την ανάψω για να είναι ζεστά.. Πολύ γλυκιά κυρία ευγενική με το χαμόγελο, όπως κι’εμεις φυσικά με ένα τεράστιο χαμόγελο είμαστε. Έξω από την σκηνή υπάρχει ένας μεταλλικός νιπτήρας με συλλέκτη νερού που γεμίζουν από την λίμνη, και λίγα μέτρα ποιο πέρα είναι μια κατασκευή με τσίγκο για τουαλέτα. Είπαμε η τουαλέτα εδώ είναι σκάβουν μια τρύπα, βάζουν μια μπαλέτα ξύλινη από πάνω με τρύπα στην μέση φυσικά και όλο αυτό είναι. Γι' αυτό και η απόσταση από τις σκηνές για προφύλαξη από δυσάρεστες οσμές.!!



Έχουμε ένα τρίωρο μέχρι το φαγητό και τι άλλο θα βολτάρουμε προς λίμνη μεριά. Η Μόνικα πάει να ζητήσει ζεστό νερό για να φτιάξει καφέ και να πάρει μαζί της. Εγώ ταχτοποιώ λίγο τα πράγματα στην σκηνή. Έξι στρώματα κάτω με μια σόμπα και όλα στρωμένα με παπλώματα βαριά ασήκωτα εντελώς!! Δεν νομίζω να κρυώσουμε με όλα αυτά. Η σκηνή φτιαγμένη από δέρμα προβάτου και με το Μαλί φτιάχνουν τσόχα, που είναι σαν επένδυση. Πάνω η οροφή έχει ένα άνοιγμα που είναι σκεπασμένο με νάιλον, αλλά και με ένα έξτρα κομμάτι τσόχας μάλλινης που με σχοινιά από έξω μπορείς να το κλείσεις σε περίπτωση βροχής και ακραίων καιρικών συνθηκών..

Κάτω στο πάτωμα ένα χοντρό μουσαμά και από πάνω στρωμένα χαλιά και όλα αυτά τα μεταφέρουν το καλοκαίρι τα στήνουν και τέλος Σεπτεμβρίου ξεστήνουν γιατί εδώ κυριαρχούν ακραία καιρικά φαινόμενα με πολύ δύσκολους χειμώνες. Μόνο με τον τουρισμό δουλεύουν εδώ. Η οικογένεια αυτή εδώ μένει τον χειμώνα σε μια πόλη 120χιλ από εδώ την Kochkor από την οποία περάσαμε. Είναι η λέξη γραμμένη πάνω στην σκηνή μας. Παίρνουμε τις φωτογραφικές μας, ντυνόμαστε καλά και έξω για την πανδαισία εικόνων!! Εδώ τα λόγια περισσεύουν!!!

 

[Magelanos]

Βλέποντας από την απέναντι πλευρά της λίμνης σύννεφα κατάμαυρα να είναι χαμηλά, λέω να πάμε προς σκηνή μην ξεκινήσει να βρέχει και δεν ξέρουμε τι κάνει σε τέτοια περίπτωση εδώ. Πηγαίνοντας μια κουρτίνα από μαύρο σύννεφο απέναντι να είναι ένα με το έδαφος!! Καλά εκεί πρέπει να βρέχει 100%. Εδώ ακόμα ήλιο με κάποια μαύρα σύννεφα αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο.






















Ωραία σκέπτομαι μια βόλτα μόνος στην στέπα για φωτογραφία.




Και έτσι έγινε βολτάρω στην στέπα κατά πολύ ελαφρύτερος και τώρα δεν τερμάτισε η ανάρτηση πουθενά.

Το βάρος σε συνδυασμό τέτοιου εδάφους κάνει την ανάρτηση να δουλεύει υπερωρίες..

 

[Magelanos]

Κάνοντας την βόλτα μου λέω στην Μόνικα αυτό πρέπει να το ζήσεις ανέβα πάμε βόλτα. Και έτσι έγινε βόλτα στην στέπα, τα βουνά, ανάμεσα σε ζώα να βόσκουν, η απόλυτη ηρεμία.










Απέναντι τώρα είχε αποκαλυφθεί ένα ουράνιο τόξο, προσθέτοντας ένα τόνο ομορφιάς στο ήδη απίστευτο τοπίο.













Επιστροφή παρκάρω μηχανή και ανοίγω gps!!! 3020μ υψόμετρο έξω από την σκηνή μας. Διανυκτέρευση ποιο κοντά στα άστρα όσο ποτέ!!! Στην άλλη σκηνή τώρα ακούγαμε ομιλίες!! Ναι όντως ένα ζευγάρι Γάλλων είχε έρθει για διανυκτέρευση.








Αυτοί θα καθίσουν τρεις διανυκτερεύσεις. Θα μου πει κάποιος τι να κάνει εδώ. Εκτός από το ότι γίνεσαι ένα με την φύση που λένε και ηρεμείς, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι πεζοπορία, ιππασία, μπάνιο στην λίμνη για τους τολμηρούς, βαρκάδα αλλά και ψάρεμα.

Αυτοί τώρα πήγαιναν για να φάνε.. εμείς θέλουμε ακόμα μια ώρα.. Περιμένουμε λίγο αρχίζει η δύση και τα χρώματα αλλάζουν και πάλι!!













Ήρθε η ώρα του φαγητού και όλα ήταν έτοιμα στην ώρα τους. Οι Γάλλοι είχαν τελειώσει και μπαίναμε εμείς στην σκηνή εστιατόριο!! Βγάζουμε παπούτσια όπως παντού εδώ, και καθόμαστε κάτω στο πάτωμα σε μαξιλάρια.. εντάξει το τραπέζι είχε τα πάντα και δεν νομίζω να πεινάσουμε!! Μια σούπα ζεστή για αρχή με κρέας και λαχανικά, σαλάτα, ψωμί, ψάρια από την λίμνη, αλλά και γλυκό σπιτικές μαρμελάδες. Δεν μας ενόχλησε κάνεις αφού μας σέρβιρε η κυρία έφυγε και μας άφησε μόνους να φάμε..



Σήμερα τολμώ να πω ότι ήταν όλα τέλεια. Φάγαμε χορτάσαμε για τα καλά είχε πέσει το σκοτάδι και όλοι ήταν στις σκηνές τους. Πήγαμε και εμείς όπου η φλόγες ήταν στο φουλ μέσα από την σόμπα και ζεστά.



Κατευθείαν την πέφτω και πραγματικά δεν κατάλαβα πότε με πήρε ο ύπνος.. εκεί που μιλούσα με την Μόνικα ξαφνικά στοπ και ροχάλιζα. Πρέπει να έπαιξε ρόλο και η ατμόσφαιρα που ήταν λίγο βαριά από αναθυμιάσεις από αυτό που καιγόταν στην σόμπα!!! Χαχαχα…

 

[Magelanos]

27-8-14 ΤΕΤΑΡΤΗ (KG-Naryn 198χιλ)



Βλέποντας το φως της μέρας να μπαίνει μέσα στην σκηνή από την ανοιχτή πόρτα που άφησε η Μόνικα πηγαίνοντας να πάρει ζεστό νερό για καφέ, το μόνο που κατάφερα ήταν απλά να αλλάξω πλευρό.. δεν ήθελα να σηκωθώ με τίποτα!!

Η ψύχρα όμως που έκανε εκείνη την ώρα, ο ήχος από κάθε λογής μουγκρητό ζώου, αλλά και ο ήχος από σακούλα όταν κάποιος ψάχνει κάτι, μάλλον είναι η ώρα να ετοιμαστώ. Μόνικα εσύ είσαι; (ακούγοντας τον ήχο από σακούλα). Δεν απαντά..!!! Τσιου, τσιου, τσιου, άκουγα και μόνο!! Ρε τι γίνεται; Μόλις είχαν μπει τέσσερα μικρά κοτοπουλάκια και ψαχούλευαν, με την μαμά κότα να μπαίνει να τα μαζέψει!! Χαχαχα..

Βγαίνω έξω και αντικρίζω όλο αυτό το σκηνικό μη θέλοντας ακόμα να το πιστέψω. Το μπλε του ουρανού, ένα με το μπλε της λίμνης. Αξία ανεκτίμητη!!





Έρχεται η Μόνικα λέγοντας ότι το πρωινό είναι έτοιμο. Ισοθερμικά μπουφάν φορεμένα και πάμε. Όσο και ήλιο να έχει την παγωνιά την καταλαβαίνεις στο πετσί σου σε τέτοιο υψόμετρο. Φρέσκα αβγουλάκια από τις κότες που βολτάρουν γύρο από την σκηνή αλλά και μέσα, βούτυρο μαρμελάδες ψωμί, σουπερ για πρωινό.



Η έκπληξη ήρθε από την μικρότερη της οικογενείας που θέλησε για λίγο να μας κάνει παρέα στο πρωινό. Παρόλο που ντρεπόταν αρκετά, έκατσε μέχρι να την φωνάξει η μάνα της να φάει και αυτή το πρωινό της. Δυο σχιστά μικρά ματάκια κοιτάζουν τον φακό της φωτογραφικής.. Υπέροχη η μικρούλα!!!




Κουμπώνω μπουφάν, βάζω μπότες για να βγω έξω να ετοιμαστούμε σιγά, σιγά.. και εκεί αντικρίζω την μικρούλα να τρώει το πρωινό της έξω φορώντας απλά ένα αμάνικο!!! Καλά άντε γιαααα!!!!



Ετοιμάζω πράγματα φορτώνω, δίνει και η Μόνικα ένα κουτί καραμέλες που είχαμε στην μικρή, η οποία έτρεχε μέσα στην τρελή χαρά με τις καραμέλες στο χέρι στην μάνα της να τις δείξει.







Φοβερή φάτσα.. ευχές για ότι καλύτερο και ξεκινάμε πάλι στην στέπα με κατεύθυνση προς τον κεντρικό χωματόδρομο που είχαμε αφήσει για να φτάσουμε εδώ.

 

[Magelanos]

Περνάμε και ένα ποταμάκι το πρώτο μας, και εγώ μέσα στην τρελή χαρά σαν παιδάκι που είμαι ήθελα ξανά!! Μόνικα κατέβα να το ξαναπεράσω και να με βγάλεις Φώτο. Τα παιδεία παίζει!!





Μετά από εδώ και βγαίνοντας στον κεντρικό χωματόδρομο είχαμε συνάντηση με την άγρια φύση!! Κάπου πήρε το μάτι μου στην αχανές στέπα ένα μεγάλο πτηνό να ξαποσταίνει καλά καμουφλαρισμένο!!



Αμάν αναφωνώ και σταματώ. Τι έγινε λέει η Μόνικα!! Βγάλε φωτογραφική ένας αετός. Ισα που πρόλαβε το κλικ, και άνοιξε τα τεράστια φτερά του και εξαφανίστηκε!!





Άγριο μοναδικό τοπίο, χωρίς να σε φοβίζει σε καμιά περίπτωση, αλλά αντιθέτως σε προκαλεί να το εξερευνήσεις.. Άλλο ποταμάκι, γεφυράκι και συνεχίζουμε στον χωματόδρομο που έχει αρχίσει να κουράζει αναβάτες.

 

[Magelanos]

Τι εννοώ!! Από την αρχή που πιάσαμε χώμα για εδώ σε κάποια σημεία ο δρόμος είχε αυτά τα κυματιστά εξογκώματα, σαν να έχει περάσει μπουλντόζα με ερπύστριες. Αυτό είχε έντονο τράνταγμα σε μηχανή και αναβάτες, οπότε αφού συνεχίζεται και δεν ξέρουμε για πόσο ακόμα, σταματώ για να κατεβάσω πιέσεις σε λάστιχα.. ευκαιρία διάλειμμα για καφεδάκι.



Απολάμβανα τον φραπέ που είχα φτιάξει όταν στο βάθος του δρόμου που ανηφόριζε και χανόταν στα βουνά, είδα έντονη σκόνη και κάτι να πλησιάζει γρήγορα!!!

Ναι είναι αναβάτης σε μεγάλη μηχανή και μόλις φτάνει φρένα απότομα και σταματά με μπλοκαρισμένο τροχό κάνοντας κολια!!! Τουρίστας και δίνουμε τα χέρια. Δεν ήταν μόνος όμως άλλοι τρεις κατεύνασαν εντως ολίγου με το ίδιο στυλ!!! Τάπα πήγαιναν στο χώμα!!




Τρία ντερέκια και ένας στα μέτρα μου, Ρώσοι και ένας Κοζάκος οδηγός του γκρουπ. Οι Ρώσοι είχαν νοικιάσει τα KTM από γραφείο στο Almaty του Καζακστάν και για τρεις εβδομάδες γυρνούν τα βουνά του Ταζτικισταν και το Κιργιστάν. Με τα απολύτως απαραίτητα και με ασφαλτινα λάστιχα, τα οποία κοιτάζοντας τα απόρησα!!






Βλέποντας να έχω γουρλώσει μάτι γέλασαν, και ο οδηγός μου λέει απλά, έχω βάλει μέχρι στιγμής δέκα κορδόνια στα λάστιχα, με τα περισσότερα σε μένα, τέσσερα δείχνοντας μου!!! Λογικά πάλι καλά που ακόμα δεν έχουν μείνει με την ζάντα. Κλασικά μια μικρή κουβέντα για το ταξίδι μας όπου έμειναν κατενθουσιασμένοι, και με έναν Ρώσο να με ρωτά για τις βαλίτσες (ATLAS) που και ποσό.!!

Και αυτός μου έδειχνε τις επώνυμες που είχαν σπάσει και με ιμάντες τις συγκρατούσε. Τους δώσαμε πληροφορίες για το που διανυκτερεύσαμε στην λίμνη, και θα πήγαιναν εκεί και αυτοί. Ευχές για καλούς δρόμους και ο καθένας τράβηξε την πορεία του.






Πολύ ωραίο μότο διάλειμμα και ξανά μπρος για τον μοναχικό προορισμό μας.. αμέσως κατάλαβα την διαφορά έχοντας χαμηλώσει τις πιέσεις των ελαστικών. Οι απορρόφηση των κραδασμών γινόταν ποιο ανώδυνα τώρα. Φτάνουμε στο ψηλότερο πάσο από αυτήν την πλευρά τώρα το Moldo-Asuu 3346m.





Τώρα τι να λέμε, πόσο χρόνο να αφιερώσεις για να χορτάσεις αυτό που βλέπεις; Δεν γίνεται εδώ θέλει να στήσεις σκηνή και να χαθείς, να αδειάσεις από σκέψεις και προβλήματα. Πραγματικά αυτοί εδώ οι δρόμοι είναι χαραγμένοι πάνω στις κορυφές!!!

 

[Magelanos]

Και πάμε τώρα στο κατηφορικό κομμάτι με αρκετές κλειστές φουρκέτες. Το τοπίο αρχίζει να αλλάζει από φαλακρό, βλέπουμε δέντρα έλατα πράσινο αρκετό.







Ξανά μετά από μια στροφή σταματώ, με το βλέμμα καρφωμένο στο βάθος!!! Τι σερπαντίνα είναι αυτή; Ο χωμάτινος <<Trasfagarasan>> στο Κιργιστάν αποκαλύπτεται μπροστά μας!!!



Η Μόνικα με δισταγμό αναφωνεί.. θα το κατέβουμε τώρα αυτό; Ο ναι δεν γίνεται εκεί μας πάει ο δρόμος δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Τώρα να πω ότι κι’εγω δεν δίστασα; Θα είναι ψέμα.!! Με χαμηλές ταχύτητες και φρενάροντας με κινητήρα και όχι πατώντας μανετα, γιατί με τόσο βάρος εύκολα μπλοκάρει τροχός και έχεις φύγει στο γρεμι, χωρίς να το καταλάβεις.









Κάποια δύσκολα σημεία, όπως νεροφαγώματα, και αυλάκια ευτυχώς λίγα, με μπόλικο ιδρώτα καταφέραμε και φτάσαμε στην φλαταδουρα της διαδρομής. Αλλά και πάλι στα 2000μ υψόμετρο κινούμασταν. Βλέποντας κάτι μεταλλικά κιόσκια σταματάμε για ξεκούραση και να βγάλω το ισοθερμικό γιατί την είχα ακούσει από την ζέστη.











Αυτά τώρα ήταν μεταλλικά σκέπαστρα που προστάτευαν από τις καιρικές συνθήκες χωμάτινους αρχαίους τάφους πολεμιστών 17ου – 18ου αιώνα. Δεν είχα τα κουράγια να πάω να δω. Η Μόνικα πήγε για φωτογραφία.

 

[Magelanos]

Λίγο ακόμα χώμα και βγαίνουμε σε άσφαλτο. Και εδώ το τοπίο με βουνά και πάλι βουνά.

 

[Magelanos]

Πριν φτάσουμε στην πόλη, περνάμε μέσα από χωριά όπου δεν έχουν ούτε ύδρευση, και ο κόσμος με αυτοσχέδια καρότσια με βαρέλια, και πλαστικά δοχεία διανύει μεγάλες αποστάσεις μέχρι την κεντρική μπομπίνα ύδρευσης του χωριού για να προμηθευτεί το νεράκι..


























Είσοδο στην πόλη οδηγώντας στον μοναδικό δρόμο που την διασχίζει.. και εδώ τα στενά και οι παράδρομοι είναι χωμάτινοι.













Ψάχνουμε τώρα για κατάλυμα, βλέποντας το κακό που έκανε το Σοβιέτ στην χώρα. Τα άθλια τσιμεντένια μπλοκ κι’εδώ σήμα κατατεθέν!!









Σταματάμε σε ένα σημείο που είδαμε το σχήμα της σκηνής σε πινακίδα!! Δεν είναι τουριστικό γραφείο, αλλά μια κοινότητα νέων που έχει και δίνει τουριστικές πληροφορίες, από καταλύματα και πολλά άλλα. Υπάρχει και σε άλλες πόλεις της χώρας, το γνωρίζαμε γιατί είχε πέσει κάποιο φυλλάδιο κάπου και το κρατήσαμε μπας και το χρειαστούμε. Και να τώρα που έτυχε.



Η Μόνικα ξεκινά να πάει να συνεννοηθεί και εγώ περιμένω έξω και στην απέναντι πλευρά του δρόμου σε σκιά.. Βλέποντας ένα παρκαρισμένο έξω Triumph 800ccεκεί που μπήκε η Μόνικα, κοιτούσα να δω τον αναβάτη μπας και παίρναμε πληροφορία. Είδα ότι η πινακίδα ήταν Αγγλική αλλά Άγγλο δεν έβλεπα. Σε μια φάση εκεί που χάζευα ακούω τον ήχο από το 800 με τον αναβάτη να εξαφανίζεται!! Κρίμα δεν πρόλαβα. Βγαίνει η Μόνικα και ακολουθεί μια γυναίκα, κάνοντας μου νόημα να περιμένω. Επιστρέφει μου λέει ότι της έδειξε ένα, αλλά με το παρκινγκ είχε θέμα. Αν ήθελα έπρεπε να πάω την μηχανή αλλού να την βάλω σε κάποια αυλή.

Το σκέπτομαι λίγο και ξανά βγαίνει αυτή η γυναίκα και μας λέει ότι τώρα πείρε σε μια γνωστή της όπου νοικιάζει δωμάτιο στο σπίτι της με δικό μας μπάνιο και τουαλέτα, και μπορούμε να ασφαλίσουμε την μηχανή. Μας λέει να την ακολουθήσουμε να μας πάει το δούμε. Μπροστά αυτή με αμάξι και πίσω εμείς, να χανόμαστε στα στενά και δώσε χώμα και σκόνη ξανά. Που πάμε ρεεεε…!!! Περνάμε από ένα νεκροταφείο με φόντο κόκκινα βουνά αλλά και ποτάμι..





Σταματά και χτυπά κουδούνι σε μια μάντρα σπιτιού. Το σπίτι ήταν πολύ κυριλέ, και καταλάβαμε ότι οι κάτοικοι είναι ευκατάστατοι. Με εσωτερική σκάλα πάμε στα δυο δωμάτια του επάνου ορόφου και μας λέει να διαλέξουμε ποιο από τα δυο.

Ήταν τα δωμάτια των παιδιών τους όπου δεν μένουν πια εδώ. Με δικό μας μπάνιο και κανονική τουαλέτα, κομπλέ καζανάκι, μπανιέρα!!! Εντάξει λέμε οκ και ρωτάμε την γυναίκα που μας έφερε, που μπορούμε να βρούμε κάπου να φάμε και να έχει και ιντερνέτ, κοντά από εδώ θα βρούμε ένα. Οκ ευχαριστούμε και φεύγει. Αλλάζουμε και ετοιμαζόμαστε γρήγορα να πάμε να φάμε. Πολύ ήσυχο το μέρος εδώ τάφος (νεκροταφείο δίπλα τι περιμένεις)!!! Περπατάμε στους χωματόδρομους ψάχνοντας για το εστιατόριο. Βρίσκουμε ένα κτήριο που βάση οδηγιών εδώ θα έπρεπε να είναι, αλλά ούτε πινακίδα ούτε τίποτα. Ένα κτήριο σαν τράπεζα. Δυο πόρτες για να μπεις με προθάλαμο και ένα τραπέζι μπροστά που καθόταν μια κοπέλα. Ρωτάμε αν μπορούμε να φάμε και μας πάει σε μια αίθουσα με καμιά δεκαριά τραπέζια στρωμένα.!!

Κατάλογο δεν έχει, και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι θα φάμε εδώ.. αμέσως σκάει μια παρέα από άντρες που μάλλον ήταν εργαζόμενοι σε διάλειμμα για να φάνε, εμείς είχαμε ξεκινήσει με καφέ και τσάι μέχρι να αποφασίσουμε αν τελικά θα κάτσουμε εδώ η να φύγουμε, λόγο ότι τελικά δεν είχε ιντερνέτ και το χρειαζόμασταν επειγόντως .. τελικά φέρνοντας σε αυτούς τα φαγητά ότι μας έκανε κλικ στο μάτι παραγγελναμε για σίγουρα.. αν έτσι είναι εδώ τα εστιατόρια να πάμε αλλού που; Όλοι σε αυτή την παρέα είχαν έντονα τα Κινέζικα χαρακτηρίστηκα. Λογικά αφού η Κίνα είναι εδώ δίπλα καμιά 200αρια χιλ βρίσκονται τα σύνορα.!!

Η νύχτα μας βρήκε και πάμε να περπατήσουμε στον κεντρικό μπας και βρούμε τίποτα να κάτσουμε για ένα τσάι, αναψυκτικό κάτι τέλος πάντων. Σκοτάδι παντού χωρίς φωτισμό, νέκρα και οι λίγοι που περπατούσαν ήταν με έναν φακό στα χέρια!! Το ίδιο και εμείς ανάψαμε τους φακούς στα κινητά!! Όταν λέμε τίποτα εννοούμε ΤΙΠΟΤΑ!!!! Δεν υπάρχει δείγμα από μαγαζί καφέ κάτι τέτοιο για να κάτσεις. Το μόνο που βρίσκεις είναι μικρά μπακάλικα με διάφορα όπου ψωνίζουν και πάνε σπίτια τους. Έτσι και εμείς πήραμε τον σκοτεινό δρόμο της επιστροφής!!

 

[Magelanos]

28-8-14 ΠΕΜΠΤΗ (KG-Ak-Kiva 410χιλ)





Κανονικά η εδώ πόλη είναι εκτός προορισμού κατά πολύ!! Η λογική έλεγε ότι μετά από Song-Kulθα έπρεπε να κινηθούμε προς Ουζμπεκιστάν!! Και εμείς ήρθαμε εδώ με κατεύθυνση για Κίνα!! Ε ναι αυτό μου κόλλησε στο μυαλό. Να προσεγγίσω την Κίνα όσο ποιο κοντά γίνεται!! Και ποιος κρίνει τι είναι λογική και τι όχι; Αυτή την στιγμή είμαστε εδώ και το ζούμε!! Και έτσι ο στόχος για σήμερα θα είναι η προσέγγιση των συνόρων με Κίνα, όπου βρίσκονται σε πέρασμα στα 3,752μ ύψος (Torugart Pass)…

Τι και αν είμαι εκτός πορείας πολλών χιλιομέτρων, τι και αν γίνεται όλο αυτό για να δούμε μπάρες συνόρων, τι και αν θα οδηγήσουμε πάλι χώμα στο άγνωστο; Εμείς θα κάνουμε αυτό που λέει η ψυχή και το ένστικτο μας!! Γεμίζω βενζίνη στο ένα και μοναδικό βενζινάδικο της πόλης και βγαίνουμε στον Silk Road Ε125-Α365 για σύνορα με Κίνα και 184χιλ μέχρι εκεί.



Μικρά κομμάτια χωμάτινα συναντάμε λόγο έργων και μετά όλο άσφαλτο και σε άριστη κατάσταση. Φανταστικός καιρός, με μικρή έως καθόλου κίνηση, αυτός ο ορεινός δρόμος σε ταξιδεύει σε μακρινά μέρη!!!






Κάποιες μικρές πόλεις που περνάμε από έξω και βλέποντας λίγο ζωή, ευχάριστη έκπληξη είναι ότι συναντάμε αρκετά γκρουπ ξένων με αυτοκινούμενα τροχόσπιτα. Και κάποια μάλιστα τροποποιημένα για off-road καταστάσεις!!



Ποιο πολύ εδώ όμως η μοναξιά γίνεται ταυτόχρονα και η καλύτερη παρέα, με την φύση και το ορεινό τοπίο οι καλύτεροι φίλοι!!

 

[Magelanos]

Ο δρόμος αυτός πριν καταλήξει Κίνα και στο ψηλότερο πέρασμα του, περνά και από δυο μικρότερα πάσα. Το πρώτο Ak-Beyit Pass στα 3286 όπου εδώ πλησιάζοντας και βλέποντας δυο μεγάλα κτήρια σαν στρατόπεδο σταματώ στην άκρη του δρόμου. 100μ πριν σταματημένος γιατί εντύπωση δεν μου έκαναν τα κτήρια αλλά η μεταλλική πόρτα που έκλεινε τον δρόμο και γινόταν έλεγχος.!!



Μήπως φτάσαμε σύνορα; Ανοίγω gpsκαι βλέπω ότι θέλουμε ακόμα 60χιλ περίπου μέχρι Κίνα.!! Τι κάνουμε Μόνικα; Εδώ που φτάσαμε πάμε και βλέπουμε μπορεί να είναι τσεκ-πόιντ!!

Σταματάμε μπροστά απτό μεταλλικό κιγκλίδωμα και δυο στρατιώτες μας πλησιάζουν, με τον έναν από αυτόν να προεκτείνει το χέρι του προς την κάμερα και να λέει nocamerano!!

Του λέω ότι είναι κλειστή και δεν δουλεύει.. Μας ζητούν διαβατήρια και έρχεται ένας που καταλαβαίνει λίγα αγγλικά. Που πάμε, από πού και ποιος ο σκοπός μας ήταν οι επανωτές ερωτήσεις!! Μας ενημερώνει ότι από εδώ και πέρα δεν περνά κανείς, εκτός αν υπάρχει Κινεζική βίζα στο διαβατήριο, και αν είναι ντόπιος.!! Όπα λέω τι τώρα ως εδώ και τίποτα;

Τους εξηγούμε ότι κάνουμε τουρισμό και απλά θέλουμε να φτάσουμε μέχρι τα σύνορα μόνο για φωτογραφία και θα επιστρέψουμε.

Το συσκέφτονται με τον ανώτερο αξιωματικό, και βγήκε το πόρισμα. Θα καταγραφεί στο βιβλίο εισόδου που έχουν διαβατήρια και τα στοιχεία μας και θα ενημερώσουν τον φύλακα στα σύνορα με Κίνα ότι θα φτάσει μια μηχανή με δυο αναβάτες, θα γίνει έλεγχος και εκεί και τότε οκ. Ωραία λέμε και ενημερώνουν στον ασύρματο τον στρατιώτη στα σύνορα.

Μας δίνουν τα διαβατήρια και η μεταλλική πόρτα ανοίγει να περάσουμε. Χαρά μεγάλη λες και μπαίνουμε Κίνα τόσο λέμε!!! Τώρα από εδώ και πέρα είμαστε μόνοι μας με μια ευθεία όσο βλέπει το μάτι να χάνεται στα χιονισμένα βουνά όπου και τα σύνορα με Κίνα.






Δρόμος απίστευτος, με τέλεια άσφαλτο κίνηση μηδέν, και να έχεις όχημα για ντραξτερ θα ήταν το καλύτερο σενάριο!! Σταματήσαμε να κάνει ένα τσιγάρο η Μόνικα και να απολαύουμε το τοπίο ακούγοντας μόνο το θρόισμα του παγωμένου αέρα και των πουλιών!!



Κάνα 20λεπτο όπου και είχα παρατήσει την μηχανή στη μέση του δρόμου, κανένα ίχνος ανθρώπινης ζωής, και οχήματος μας απασχόλησε!! Συνεχίζουμε γιατί τα χιλιόμετρα μπορεί να είναι μόνο εξήντα τώρα μέχρι σύνορα, αλλά για εμάς διπλασιάζονται γιατί επιστρέφουμε ξανά. Και σε τέτοια υψόμετρα οι καιρικές συνθήκες αλλάζουν γρήγορα!! Ίδη τα σύννεφα στα χιονισμένα βουνά από άσπρα γίνονται μαύρα στο άψε σβήσε!!



Μετά από καμιά 25αρια χιλιόμετρα ο αψεγάδιαστος δρόμος ήρθε η στιγμή να μας αποχαιρετήσει και την θέση του να παίρνει το χώμα, και η σκόνη από τα βαρέα οχήματα του έργου και την κατασκευή του δρόμου.



Βατός χωματόδρομος δίνοντας σου την ευχέρεια ν'ανοιξεις το γκάζι λίγο ποιο πολύ. 60 με 80 πήγαινα χωρίς φόβο και με ασφάλεια. Και έτσι φτάνουμε στο δεύτερο πάσο Tuz-Belpass.. 3574μ και το διαπιστώνουμε βάση gpsκαι με τον χάρτη γιατί δεν υπάρχει κάποια πινακίδα, όπως ούτε στο προηγούμενο. Στάση για μια Φώτο στα γρήγορα και συνεχίζουμε.

 

[Magelanos]

Ξανά μια ατελείωτη χωμάτινη ευθεία μπροστά μας με μόνη παρέα που και που τους εργάτες και τα βαρέα οχήματα να φτιάχνουν τον δρόμο.







Αυτό που παρατήρησα οι εργάτες ήταν Κινέζοι και σε κάποια οχήματα υπήρχαν γράμματα Κινεζικά.



Ναι βρισκόμαστε κοντά πολύ κοντά, αφού στα δεξιά μας υπάρχει φράκτης από ξύλινους κορμούς και συρματόπλεγμα!! Υπερυψωμένες σκοπιές ανά κάμποσα μέτρα με πείθουν ότι κινούμαστε παράλληλα με τα σύνορα!!





Και εκεί που το μυαλό έχει χαθεί και κάνει όνειρα, η τρίχα να είναι τσίτα από την έκρηξη συναισθημάτων αυτής της στιγμής, αλλά και από το κρύο, το βλέμμα πάει στον καθρέφτη!!!

Ωχ βλέπουν καλά τα μάτια μου η από την σκόνη και την θολούρα του μυαλού βλέπω δυο φώτα να ακολουθούν; Μηχανή; Κόβω αμέσως και πλησιάζει τουρίστας με μηχανή και αμέσως του κάνω νόημα να σταματήσουμε. Και ναι είναι το Triumph 800 tiger που είχαμε δει στην πόλη Naryn με έναν τρελλιάρη 60αρη Aγγλο αναβάτη τον Joe.. στα γρήγορα τα λέμε όπου θυμάται την Μόνικα που είχε μπει στο κτήριο προς εύρεση δωματίου όπως και αυτός. Λέμε να φτάσουμε σύνορα και να κάτσουμε εκεί για ένα τσάι να τα πούμε. Καβάλα τις μηχανές ο Joe μπροστά και ακλουθούμε.



Εκεί καταλαβαίνω ότι στην προσπάθεια να ανοίξω γκάζι να φτάσω τον Άγγλο που πάει κομμάτια, η μηχανή δεν έχει δύναμη!!! Το υψόμετρο επηρεάζει την κατάσταση σε μια μηχανή με καρμπυρατέρ.. αλλά και πάλι κανένα πρόβλημα κατεβάζω μια ταχύτητα και πάμε. Τίποτα άλλο δεν μου έκανε ούτε μπερδέματα ούτε τίποτα. Ενώ ο ψεκαστος Joe σφαίρα. Αλλά εντάξει εδώ που τα λέμε το Funduraki ποιο λίγα κυβικά και 300 κιλά!! Κανένα παράπονο μέχρι τώρα, μου δείχνει ότι δεν μασαει σε τίποτα. Μια στάση για Φώτο επιβάλλεται στην αλπική λίμνη Chatyr Kul στα 3570μ!!!



εδώ συνεχίζουμε την κουβέντα με τον Joe όπου και έχει βίζα για Κίνα!!

 

[Magelanos]

Δεν μπαίνει τώρα αλλά μετά από μια εβδομάδα όπου θα έρθει ένας Ρώσος φίλος του και θα μπουν παρέα. Τώρα απλά έκανε αναγνωριστική βόλτα και πίσω στην πόλη Naryn. Και αφού είναι στον δρόμο τέσσερις μήνες ξεκινώντας από Αγγλία μέσο Ευρώπης Ρωσίας και κάποια από τα Στανς, θα μπει Κίνα και μέσο Καρακορούμ του ψιλότερου οδικού δρόμου στον κόσμο, Πακιστάν, Ιράν, Τουρκία και πίσω!! Άντε για λέω εγώ τώρα!!!









Λίγα χιλιόμετρα ακόμα και φτάνουμε στις μπαριερες που κόβουν τον δρόμο. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ δυο κτήρια και κάτι παλιά μεταλλικά τροχόσπιτα..












Έρχεται ο συνοριοφυλακας και ξεκινά τον έλεγχο στα έγραφα μας.







Ο Joe τσεκάρει το μπροστινό λάστιχο και μου δείχνει την διαρροή από τις τσιμούχες του μπροστινού.