esel
Μαθουσάλας member
- Δημοσιεύσεις
- 17.175
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
- Μοτοσυκλέτα
- BMW GS1200 ADV LC
- Όνομα
- Στελιος Τζιανετοπουλος
- Περιοχή
- μαγευτική Μεσογειων (Αθήνα)
απόσπασμα από το βιβλίο
“Η ιστορία του ελληνικού Μοτοσυκλετισμού”,
Μιχάλης Αρβανιτόπουλος,
Mototech 2006.
“….Ωστόσο η οδός Πανεπιστημίου ήταν το πιο κοσμικό σημείο των Αθηνών, το σημαντικότερο σημείο στο χάρτη της Ελλάδας, η πρώτη οδός που ηλεκτροφωτίστηκε στη χώρα, έξι μόλις χρόνια νωρίτερα. Η Πανεπιστημίου ήταν ο δρόμος στον οποίο θα έπρεπε να περιμένει κανείς την εμφάνιση κάθε νεωτερισμού από την Δύση. Το τμήμα της ανάμεσα στην Καθολική εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, τη “Δυστική εκκλησία” όπως την έλεγε ο κόσμος, δίπλα στο Οφθαλμιατρείο και την Πλατεία Συντάγματος, ονομαζόταν τότε Δαρδανέλλια, ομοιάζοντας με στενωπό ανάμεσα στα πολλά καφενεία όπου σύχναζε η υψηλή κοινωνία: οι φραγκοντυμένοι πολιτικοί με τα ημίψηλα καπέλα, οι επίσημοι, οι λόγιοι, οι έμποροι και οι επιχερηματίες, όλοι περισσότερο από πρόθυμοι να σχολιάσουν και να σχολιαστούν. Μεγάλη εντύπωση έκαναν στους δημοσιογράφους οι καινοτομίες του ζαχαροπλαστείου Γιαννάκη, ανάμεσά στους κι ένας ηλεκτρικός λαμπτήρας που φώτιζε τα Δαρδανέλλια: “Το ζαχαροπλαστείον Γιαννάκη μετέβαλε την νύκταν εις ημέραν. Ετοποθέτησεν έναν μέγαν ηλεκτρικόν λαμπτήραν, όστις φωτίζει όλον τον δρόμον. Ο κόσμος πλέον ούτως όλος εφωτίσθη εκεί”. Και αλλού: “Έξω από το αριστοκρατικόν τούτο ζαχαροπλαστείον, κάθε βράδυ κονσέρτο πρώτης τάξεως από βιολί, πλαγίαυλον και κλειδοκύμβαλον, άτινα παίζουσιν εντέχνως ειδικοί τεχνίται καταθέλγοντας τας ωραίας αυτάς εσπέρας”. Το ρεπερτόριο φυσικά νεοκλασικό: Φάουστ, Αρχιτυμπανιστής, Καβαλερία Ρουστικάνα. “Τι αργυρόηχες δοξαριές, πόσον γλυκύ το πιάνο και τι θελξικάρδιον το φλάουτον! Υπό το άπλετον μάλιστα μαγικόν φως και τας πυκνάς φιλλύρας”. Μπορεί να φανταστεί κανείς μια Αθήνα πεντασκότεινη, που κοιτάζει πέρα από τα Δαρδανέλλια, “τα δένδρα των περιβολακίων και τα μυθώδη υπό το φως της σελήνης μεγαλοπρεπή ανάκτορα προς τον ορίζοντα των μυστηριωδών εκτάσεων πέραν του Υμηττού”.
Μοιραία λοιπόν, σε αυτά τα 200 μέτρα όπου επιδεικνύονταν και κρίνονταν όλες οι νέες ιδέες που έφταναν τότε στη χώρα, κάνει την εμφάνισή του και ο πρώτος Έλληνας μοτοσυκλετιστής, πάνω στην πρώτη μοτοσυκλέτα της Ελλάδας, το καλοκαίρι του 1895.
“Κατά τα απογεύματα του θέρους του 1895, κατάπληκτοι οι Αθηναίοι διαβάται της οδού Πανεπιστημίου έβλεπον ένα θορυβώδες τρίτροχον είδος ποδηλάτου, επί του οποίου σχεδόν αιωρείτο εις επιβάτης, να διατρέχη με την καταπληκτικήν διά την εποχήν ταχύτητα των 15 χιλιομέτρων καθ’ ώραν την απόσταση μεταξύ Δυτικής Εκκλησίας- Ζαχαροπλαστείου Γιαννάκη και τανάπαλιν. Ήτο το πρώτο εν Ελλάδι εισαχθέν βενζινοκίνητο, του οποίου οδηγός και ιδιοκτήτης ήτο ο [Νικόλαος] Κοντογιαννάκης. Μεθ’ εκάστην διαδρομήν παρίστατο ανάγκη ο εποχούμενος ή μάλλον ο ιππεύων, να κατέρχεται και να επιθεωρή την μηχανήν, να σφίγγη διαφόρους κοχλίας και σύρματα, διά να επαναρχίση την διασκέδασίν (!) του, ήτις όμως προεκάλη τον θαυμασμόν και την απορίαν των διαβατών τόσον ώστε το συγκεντρούμενον πλήθος να παρακολουθή τρέχον από της αφετηρίας μέχρι του τέρματος το πρωτοφανές τροχήλατον, το οποίον εν μέσω κονιορτού, καπνού και θορύβου μετέφερε τον θαυμαζόμενπν επιβάτην του εις απόστασιν 200 μέτρων, ταχύτερον μίας αμάξης! Όπου όμως έπρεπε να βασανισθή επί ημίσειαν ώραν δια να θέση και πάλιν εις κίνησιν την μηχανήν του κατά αντίστροφον διεύθυνσιν. ….”
αναδημοσιευση απο motoria.gr
“Η ιστορία του ελληνικού Μοτοσυκλετισμού”,
Μιχάλης Αρβανιτόπουλος,
Mototech 2006.
“….Ωστόσο η οδός Πανεπιστημίου ήταν το πιο κοσμικό σημείο των Αθηνών, το σημαντικότερο σημείο στο χάρτη της Ελλάδας, η πρώτη οδός που ηλεκτροφωτίστηκε στη χώρα, έξι μόλις χρόνια νωρίτερα. Η Πανεπιστημίου ήταν ο δρόμος στον οποίο θα έπρεπε να περιμένει κανείς την εμφάνιση κάθε νεωτερισμού από την Δύση. Το τμήμα της ανάμεσα στην Καθολική εκκλησία του Αγίου Διονυσίου, τη “Δυστική εκκλησία” όπως την έλεγε ο κόσμος, δίπλα στο Οφθαλμιατρείο και την Πλατεία Συντάγματος, ονομαζόταν τότε Δαρδανέλλια, ομοιάζοντας με στενωπό ανάμεσα στα πολλά καφενεία όπου σύχναζε η υψηλή κοινωνία: οι φραγκοντυμένοι πολιτικοί με τα ημίψηλα καπέλα, οι επίσημοι, οι λόγιοι, οι έμποροι και οι επιχερηματίες, όλοι περισσότερο από πρόθυμοι να σχολιάσουν και να σχολιαστούν. Μεγάλη εντύπωση έκαναν στους δημοσιογράφους οι καινοτομίες του ζαχαροπλαστείου Γιαννάκη, ανάμεσά στους κι ένας ηλεκτρικός λαμπτήρας που φώτιζε τα Δαρδανέλλια: “Το ζαχαροπλαστείον Γιαννάκη μετέβαλε την νύκταν εις ημέραν. Ετοποθέτησεν έναν μέγαν ηλεκτρικόν λαμπτήραν, όστις φωτίζει όλον τον δρόμον. Ο κόσμος πλέον ούτως όλος εφωτίσθη εκεί”. Και αλλού: “Έξω από το αριστοκρατικόν τούτο ζαχαροπλαστείον, κάθε βράδυ κονσέρτο πρώτης τάξεως από βιολί, πλαγίαυλον και κλειδοκύμβαλον, άτινα παίζουσιν εντέχνως ειδικοί τεχνίται καταθέλγοντας τας ωραίας αυτάς εσπέρας”. Το ρεπερτόριο φυσικά νεοκλασικό: Φάουστ, Αρχιτυμπανιστής, Καβαλερία Ρουστικάνα. “Τι αργυρόηχες δοξαριές, πόσον γλυκύ το πιάνο και τι θελξικάρδιον το φλάουτον! Υπό το άπλετον μάλιστα μαγικόν φως και τας πυκνάς φιλλύρας”. Μπορεί να φανταστεί κανείς μια Αθήνα πεντασκότεινη, που κοιτάζει πέρα από τα Δαρδανέλλια, “τα δένδρα των περιβολακίων και τα μυθώδη υπό το φως της σελήνης μεγαλοπρεπή ανάκτορα προς τον ορίζοντα των μυστηριωδών εκτάσεων πέραν του Υμηττού”.
Μοιραία λοιπόν, σε αυτά τα 200 μέτρα όπου επιδεικνύονταν και κρίνονταν όλες οι νέες ιδέες που έφταναν τότε στη χώρα, κάνει την εμφάνισή του και ο πρώτος Έλληνας μοτοσυκλετιστής, πάνω στην πρώτη μοτοσυκλέτα της Ελλάδας, το καλοκαίρι του 1895.
“Κατά τα απογεύματα του θέρους του 1895, κατάπληκτοι οι Αθηναίοι διαβάται της οδού Πανεπιστημίου έβλεπον ένα θορυβώδες τρίτροχον είδος ποδηλάτου, επί του οποίου σχεδόν αιωρείτο εις επιβάτης, να διατρέχη με την καταπληκτικήν διά την εποχήν ταχύτητα των 15 χιλιομέτρων καθ’ ώραν την απόσταση μεταξύ Δυτικής Εκκλησίας- Ζαχαροπλαστείου Γιαννάκη και τανάπαλιν. Ήτο το πρώτο εν Ελλάδι εισαχθέν βενζινοκίνητο, του οποίου οδηγός και ιδιοκτήτης ήτο ο [Νικόλαος] Κοντογιαννάκης. Μεθ’ εκάστην διαδρομήν παρίστατο ανάγκη ο εποχούμενος ή μάλλον ο ιππεύων, να κατέρχεται και να επιθεωρή την μηχανήν, να σφίγγη διαφόρους κοχλίας και σύρματα, διά να επαναρχίση την διασκέδασίν (!) του, ήτις όμως προεκάλη τον θαυμασμόν και την απορίαν των διαβατών τόσον ώστε το συγκεντρούμενον πλήθος να παρακολουθή τρέχον από της αφετηρίας μέχρι του τέρματος το πρωτοφανές τροχήλατον, το οποίον εν μέσω κονιορτού, καπνού και θορύβου μετέφερε τον θαυμαζόμενπν επιβάτην του εις απόστασιν 200 μέτρων, ταχύτερον μίας αμάξης! Όπου όμως έπρεπε να βασανισθή επί ημίσειαν ώραν δια να θέση και πάλιν εις κίνησιν την μηχανήν του κατά αντίστροφον διεύθυνσιν. ….”
αναδημοσιευση απο motoria.gr