Δευτέρα 8 Απριλίου
Μετά λοιπόν τις προβλέψεις των μετεωρολόγων πως θα γίνει χαμός από το μεσημέρι και μετά είχαμε αποφασίσει να φύγουμε κατά τις 09.00 με προοπτική στην χειρότερη περίπτωση και με ρυθμό
σε μιάμιση ώρα νάμαστε σπίτια μας....εδώ γελάνε προκαταβολικά...
Τρώμε το πρωινάκι μας λοιπόν, πίνουμε τα καφεδοτσαγάκια μας, φορτώνουμε ξανά, μεταφέρονται τα βίντεο του Γιώργη στα ματζαφλάρι του Θοδωρή και πάμε για φουλάρισμα σε γνωστό μου βενζινάδικο με άριστη βενζίνη.
Εκεί βλέπουμε και κάτι ωραίο που τόχει φτιάξει ιδιοκτήτης συνεργείου του χωριού μου
Φουλάρουμε και ξεκινάμε.
Σε λίγο αρχίζουν τα όργανα ...
Για να μη σας κουράζω όσο προχωράγαμε τόσο δυνάμωνε η βροχή μέχρι που εξελίχθηκε να πέφτει δεν ξέρω τι....
Σιγά και προσεκτικά φτάνουμε στην εθνική όπου πλέον ναι μεν αναπτύσσουμε σχετικές ταχύτητες 120 το πολύ 130 χλμ αλλά η βροχή να πέφτει φουλ τύπου καταιγίδας. Χ Α Μ Ο Σ...
Πάμε έτσι μέχρι τη ΣΕΑ πούναι κοντά στην Πάχη και εκεί προσπερνά ο Θοδωρής, βγάζει φλας για τη ΣΕΑ, μπαίνουμε και αράζουμε στο τεράστιο υπόστεγο του εκεί βενζινάδικου νάναι καλά για τη φιλοξενία ! Ήταν όαση μιας και η Γεωργία έτρεμε και κάτι έπρεπε να βάλει επιπλέον, εγώ με την ευκαιρία έβαλα ένα πουλοβεράκι επίσης μιας και ήμουνα με ...
ένα και μοναδικό κοντομάνικο και να αλλάξω τα πλήρως μουσκεμένα γάντια με τα δεύτερα βαρύτερα πούχα μαζί.
Ο Γιώργης την έκανε απευθείας για Ραφήνα και γενικά όλοι χαιρετηθήκαμε εκεί μιας και στα διόδια της Ελευσίνας όπως ξέρουμε δεν έχει πουθενά να αράξεις κάπου ειδικά τώρα πούριχνε καρεκλοπόδαρα.
Εμείς αράξαμε για λίγο, πήγαμε μια τουαλέτα, ευτυχώωωως, ατμίσαμε ελαφρώς, καλαμπουρίσαμε και καβάλα με προορισμό πλέον τα σπίτια μας.
Περίπου στην διασταύρωση της Λεωφόρου Αθηνών χωρίζουμε πηγαίνοντας προς Λεωφόρο Αθηνών τα παιδιά και εγώ για ποτάμι να βγώ παραλιακή, Συγγρού κλπ.
Με το που βλέπω το ποτάμι το βλέπω πηγμένο και τα κουτιά σταματημένα.
Άμεση αλλαγή πορείας και κατεύθυνση προς Ιερά Οδό όπου τα πράγματα ήταν λίιιγο καλύτερα μέχρι που φθάνω στην Πειραιώς και βλέπω περιπολικό νάχει κόψει το δρόμο...
Εκεί ομολογώ ότι άρχισα τα κοσμητικά επίθετα..
. Μετά έμαθα πως η Πειραιώς είχε πλημμυρίσει ...
Τέλος πάντων μέσα από τα Πετράλωνα χωρίς χώρο για διήθηση γιατί ξέρετε τώρα τι παθαίνουν οι κουτάκιδες με τη βροχή. Είναι πούναι, απογίνονται και προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου να μη φάω καμιά σαβούρδα δω μέσα και γελάνε και οι πέτρες αφού βγάλαμε αναίμακτα τόσο δύσκολα χλμ και να τη φάω εδώ.
Διατηρήθηκε η ψυχραιμία και έφτασα τελικά σπίτι. Κοντά 4 ώρες έκανα αντί για τη μιάμιση που λέγαμε...μία παρά έφτασα.
Με το που χώνομαι στο απάγκιο του χώρου μου και κατεβαίνω από το μοτοσακό σχηματίζεται μια λίμνη γύρω μου και γύρω από το μηχανάκι. Έμεινα κάτω τρία τέταρτα μέχρι να στραγγίσω να μπορέσω να μπω σπίτι.
Μια ιδέα πάρτε
Σε λίγη ώρα μετά τη φωτό σχηματίσθηκε η δεύτερη λίμνη του Μαραθώνα...
Χιλιόμετρα βόλτας :
Αυτές λοιπόν ήταν οι περιπέτειές μας και σε αυτό το 8ο Οδοιπορικό Ιστορίας 1821 του 2019 που θα μείνει για πάντα στη μνήμη μας !
Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω τον <<σύσκοινό >> μου Γιώργη, τα παιδιά ήτοι τον Θοδωρή και την Γεωργία για την υπέροχη παρέα και για όλα αυτά που σε δένουν στον δρόμο !
Πάντα όρθιοι-ες!
Υ.Γ. Τα αδιάβροχα τα πήγαμε βόλτα, δεν μας άφησε χρόνο η βροχή να τα φορέσουμε δευτερόλεπτο...πού να τα φορέσεις όταν έχεις γίνει ήδη κ@λος?
Το βίντεο που αποτύπωσε μέρος από τα τεκταινόμενα :
Ελπίζω να σας ταξιδέψαμε τις δύσκολες αυτές ημέρες.
