Κυριακή 31 Μαρτίου καφεδάκι στο Γύθειο

[BULMONT]

Εδώ Πάτρα τώρα έχει άπνοια......

 

[Giorgos-Patra]

Καλό δρόμο παλικάρια

 

[notakos600]

Εδώ Πάτρα τώρα έχει άπνοια......

Όλη τη νύχτα εδώ 8-9 μποφόρ.
Όσο ξημερώνει φαίνεται να ηρεμεί.

 

[StepaS]

Καλά να περάσετε στη βόλτα σας!! Τυχεροί ..

 

[karellen]

Πινω το φραπεδακι μου με τις 36 ζάχαρες και ξεκινάω ζγα ζγα.

 

[Dimitris Amaliada]

Καλημέρα..Καλή βολτιτσα να έχετε...!!

 

[BULMONT]

Μόλις επέστρεψα......650 υπέροχα χλμ..........
Ενας γ*******μένος αέρας συνεχώς , ένα ωραίο παρεάκι.........
Bike

 

[notakos600]

Οι ρυθμίσεις default της καθημερινότητας εξορίζουν το όνειρο σε ύψη που αγγίζουν το ανικανοποίητο. Φλερτάρουν με το μονότονο, λατρεύουν το είδωλο της κατάθλιψης, εχθρεύονται την άνοιξη και όσα αυτή αντιπροσωπεύει.
Ανιχνεύεις τη διχοτόμο της υποτείνουσας, σημαδεύεις και πατάς το μπουτόν της μίζας...
Τα υγρά και κρύα σοκάκια του πρωινού συμπληρώνουν το φόντο της απόδρασης...της φυγής από το κάδρο, ένα κάδρο βαρετό που έγειρε από τον τοίχο που κρεμόταν κι εσύ γλίστρησες από το κουκούλι του συμβιβασμού, όπως η κάμπια πριν μεταμορφωθεί σε πεταλούδα και πετάξει ελεύθερα σε αγαπημένα μέρη, γεμάτα φως και αρώματα...
Ιριδίζουσα λήθη σε φευγαλέα μονόπρακτα, εγκλωβισμένα σε σταγόνες μνήμης...μια αυθαίρετη υποκειμενικότητα που σβήνει από τους καθρέφτες όσο απομακρύνεσαι από την πόλη, την εικόνα της και όσα πρεσβεύει.
Φορμαλιστικός έρωτας του δρόμου και μια ανηρημένη οπερέτα που σου χαιδεύει τα αυτιά κι εσύ να χαμογελάς μέσα από το κράνος...κάπου-κάπου να φωνάζεις κιόλας σαν ινδιάνος που ιππεύει στα καταπράσινα λειβάδια που του έκλεψαν...
Καθώς έσταξε η ανάμνηση το λευκό που αγαπούσες, εκείνο ανακατεύτηκε με το κίτρινο των λουλουδιών αλαφροπατώντας για να μην ξυπνήσει την αίσθηση...μη τυχόν και γίνει ξανά ψευδαίσθηση, αυτή που πάντα μισούσες.
Κι εσύ, σμιλεμένο με μέταλλο άλογο μου μετουσιώθηκες σε φύσημα ανέμου...ηδονικό στρώμα για να κοιμηθούν τρυφερά οι στιγμές...
Ξεκινάς μονάχος αναζητώντας το φως...κι εκείνο σου έχει αποκαλυφθεί πολύ πριν το νιώσεις να ζεσταίνει τη κρύα σάρκα σου.
Υπέροχη -μικρή, αλλά όση χρειάζεται παρέα-, υπέροχα μέρη και χιλιόμετρα ταξιδιάρικα..άλλοτε να χαζεύεις τη φύση κι άλλοτε να κυνηγάς τη σκιά σου σε μια στροφή που σου άρεσε,
Να είμαστε καλά να καβαλάμε, γιατί τελικά αυτό που μένει είναι η γλύκα των κουρασμένων καρπών και των μαλακών μορίων και εικόνες...αμέτρητες εικόνες που ο εγκέφαλος θα επεξεργάζεται για μέρες...P.H.

Βαγγέλη χάρηκα που βρεθήκαμε ξανά και συνταξιδέψαμε από το Σπαθοβούνι μέχρι το Γύθειο.
Νικόλα χάρηκα που σε γνώρισα και από κοντά, όπως και τα δυο πολύ καλά παιδιά εκτός forum που ήρθατε παρέα.

 

[esel]

 

[apache]

Οι ρυθμίσεις default της καθημερινότητας εξορίζουν το όνειρο σε ύψη που αγγίζουν το ανικανοποίητο. Φλερτάρουν με το μονότονο, λατρεύουν το είδωλο της κατάθλιψης, εχθρεύονται την άνοιξη και όσα αυτή αντιπροσωπεύει.
Ανιχνεύεις τη διχοτόμο της υποτείνουσας, σημαδεύεις και πατάς το μπουτόν της μίζας...
Τα υγρά και κρύα σοκάκια του πρωινού συμπληρώνουν το φόντο της απόδρασης...της φυγής από το κάδρο, ένα κάδρο βαρετό που έγειρε από τον τοίχο που κρεμόταν κι εσύ γλίστρησες από το κουκούλι του συμβιβασμού, όπως η κάμπια πριν μεταμορφωθεί σε πεταλούδα και πετάξει ελεύθερα σε αγαπημένα μέρη, γεμάτα φως και αρώματα...
Ιριδίζουσα λήθη σε φευγαλέα μονόπρακτα, εγκλωβισμένα σε σταγόνες μνήμης...μια αυθαίρετη υποκειμενικότητα που σβήνει από τους καθρέφτες όσο απομακρύνεσαι από την πόλη, την εικόνα της και όσα πρεσβεύει.
Φορμαλιστικός έρωτας του δρόμου και μια ανηρημένη οπερέτα που σου χαιδεύει τα αυτιά κι εσύ να χαμογελάς μέσα από το κράνος...κάπου-κάπου να φωνάζεις κιόλας σαν ινδιάνος που ιππεύει στα καταπράσινα λειβάδια που του έκλεψαν...
Καθώς έσταξε η ανάμνηση το λευκό που αγαπούσες, εκείνο ανακατεύτηκε με το κίτρινο των λουλουδιών αλαφροπατώντας για να μην ξυπνήσει την αίσθηση...μη τυχόν και γίνει ξανά ψευδαίσθηση, αυτή που πάντα μισούσες.
Κι εσύ, σμιλεμένο με μέταλλο άλογο μου μετουσιώθηκες σε φύσημα ανέμου...ηδονικό στρώμα για να κοιμηθούν τρυφερά οι στιγμές...
Ξεκινάς μονάχος αναζητώντας το φως...κι εκείνο σου έχει αποκαλυφθεί πολύ πριν το νιώσεις να ζεσταίνει τη κρύα σάρκα σου.
Υπέροχη -μικρή, αλλά όση χρειάζεται παρέα-, υπέροχα μέρη και χιλιόμετρα ταξιδιάρικα..άλλοτε να χαζεύεις τη φύση κι άλλοτε να κυνηγάς τη σκιά σου σε μια στροφή που σου άρεσε,
Να είμαστε καλά να καβαλάμε, γιατί τελικά αυτό που μένει είναι η γλύκα των κουρασμένων καρπών και των μαλακών μορίων και εικόνες...αμέτρητες εικόνες που ο εγκέφαλος θα επεξεργάζεται για μέρες...P.H.

Βαγγέλη χάρηκα που βρεθήκαμε ξανά και συνταξιδέψαμε από το Σπαθοβούνι μέχρι το Γύθειο.
Νικόλα χάρηκα που σε γνώρισα και από κοντά, όπως και τα δυο πολύ καλά παιδιά εκτός forum που ήρθατε παρέα.

 

[notakos600]

 

[apache]

Μπαναότη, λέμε καμμία μλκα να περνάει η ώρα έτσι;

 

[notakos600]

Μπαναότη, λέμε καμμία μλκα να περνάει η ώρα έτσι;

Πολύ πετυχημένο

 

[Dimitris Amaliada]

Οι ρυθμίσεις default της καθημερινότητας εξορίζουν το όνειρο σε ύψη που αγγίζουν το ανικανοποίητο. Φλερτάρουν με το μονότονο, λατρεύουν το είδωλο της κατάθλιψης, εχθρεύονται την άνοιξη και όσα αυτή αντιπροσωπεύει.
Ανιχνεύεις τη διχοτόμο της υποτείνουσας, σημαδεύεις και πατάς το μπουτόν της μίζας...
Τα υγρά και κρύα σοκάκια του πρωινού συμπληρώνουν το φόντο της απόδρασης...της φυγής από το κάδρο, ένα κάδρο βαρετό που έγειρε από τον τοίχο που κρεμόταν κι εσύ γλίστρησες από το κουκούλι του συμβιβασμού, όπως η κάμπια πριν μεταμορφωθεί σε πεταλούδα και πετάξει ελεύθερα σε αγαπημένα μέρη, γεμάτα φως και αρώματα...
Ιριδίζουσα λήθη σε φευγαλέα μονόπρακτα, εγκλωβισμένα σε σταγόνες μνήμης...μια αυθαίρετη υποκειμενικότητα που σβήνει από τους καθρέφτες όσο απομακρύνεσαι από την πόλη, την εικόνα της και όσα πρεσβεύει.
Φορμαλιστικός έρωτας του δρόμου και μια ανηρημένη οπερέτα που σου χαιδεύει τα αυτιά κι εσύ να χαμογελάς μέσα από το κράνος...κάπου-κάπου να φωνάζεις κιόλας σαν ινδιάνος που ιππεύει στα καταπράσινα λειβάδια που του έκλεψαν...
Καθώς έσταξε η ανάμνηση το λευκό που αγαπούσες, εκείνο ανακατεύτηκε με το κίτρινο των λουλουδιών αλαφροπατώντας για να μην ξυπνήσει την αίσθηση...μη τυχόν και γίνει ξανά ψευδαίσθηση, αυτή που πάντα μισούσες.
Κι εσύ, σμιλεμένο με μέταλλο άλογο μου μετουσιώθηκες σε φύσημα ανέμου...ηδονικό στρώμα για να κοιμηθούν τρυφερά οι στιγμές...
Ξεκινάς μονάχος αναζητώντας το φως...κι εκείνο σου έχει αποκαλυφθεί πολύ πριν το νιώσεις να ζεσταίνει τη κρύα σάρκα σου.
Υπέροχη -μικρή, αλλά όση χρειάζεται παρέα-, υπέροχα μέρη και χιλιόμετρα ταξιδιάρικα..άλλοτε να χαζεύεις τη φύση κι άλλοτε να κυνηγάς τη σκιά σου σε μια στροφή που σου άρεσε,
Να είμαστε καλά να καβαλάμε, γιατί τελικά αυτό που μένει είναι η γλύκα των κουρασμένων καρπών και των μαλακών μορίων και εικόνες...αμέτρητες εικόνες που ο εγκέφαλος θα επεξεργάζεται για μέρες...P.H.

Βαγγέλη χάρηκα που βρεθήκαμε ξανά και συνταξιδέψαμε από το Σπαθοβούνι μέχρι το Γύθειο.
Νικόλα χάρηκα που σε γνώρισα και από κοντά, όπως και τα δυο πολύ καλά παιδιά εκτός forum που ήρθατε παρέα.

Αυτά είναι τα ωραία..!! Μπράβο ρε παίδες..!!

 

[BULMONT]

Οι ρυθμίσεις default της καθημερινότητας εξορίζουν το όνειρο σε ύψη που αγγίζουν το ανικανοποίητο. Φλερτάρουν με το μονότονο, λατρεύουν το είδωλο της κατάθλιψης, εχθρεύονται την άνοιξη και όσα αυτή αντιπροσωπεύει.
Ανιχνεύεις τη διχοτόμο της υποτείνουσας, σημαδεύεις και πατάς το μπουτόν της μίζας...
Τα υγρά και κρύα σοκάκια του πρωινού συμπληρώνουν το φόντο της απόδρασης...της φυγής από το κάδρο, ένα κάδρο βαρετό που έγειρε από τον τοίχο που κρεμόταν κι εσύ γλίστρησες από το κουκούλι του συμβιβασμού, όπως η κάμπια πριν μεταμορφωθεί σε πεταλούδα και πετάξει ελεύθερα σε αγαπημένα μέρη, γεμάτα φως και αρώματα...
Ιριδίζουσα λήθη σε φευγαλέα μονόπρακτα, εγκλωβισμένα σε σταγόνες μνήμης...μια αυθαίρετη υποκειμενικότητα που σβήνει από τους καθρέφτες όσο απομακρύνεσαι από την πόλη, την εικόνα της και όσα πρεσβεύει.
Φορμαλιστικός έρωτας του δρόμου και μια ανηρημένη οπερέτα που σου χαιδεύει τα αυτιά κι εσύ να χαμογελάς μέσα από το κράνος...κάπου-κάπου να φωνάζεις κιόλας σαν ινδιάνος που ιππεύει στα καταπράσινα λειβάδια που του έκλεψαν...
Καθώς έσταξε η ανάμνηση το λευκό που αγαπούσες, εκείνο ανακατεύτηκε με το κίτρινο των λουλουδιών αλαφροπατώντας για να μην ξυπνήσει την αίσθηση...μη τυχόν και γίνει ξανά ψευδαίσθηση, αυτή που πάντα μισούσες.
Κι εσύ, σμιλεμένο με μέταλλο άλογο μου μετουσιώθηκες σε φύσημα ανέμου...ηδονικό στρώμα για να κοιμηθούν τρυφερά οι στιγμές...
Ξεκινάς μονάχος αναζητώντας το φως...κι εκείνο σου έχει αποκαλυφθεί πολύ πριν το νιώσεις να ζεσταίνει τη κρύα σάρκα σου.
Υπέροχη -μικρή, αλλά όση χρειάζεται παρέα-, υπέροχα μέρη και χιλιόμετρα ταξιδιάρικα..άλλοτε να χαζεύεις τη φύση κι άλλοτε να κυνηγάς τη σκιά σου σε μια στροφή που σου άρεσε,
Να είμαστε καλά να καβαλάμε, γιατί τελικά αυτό που μένει είναι η γλύκα των κουρασμένων καρπών και των μαλακών μορίων και εικόνες...αμέτρητες εικόνες που ο εγκέφαλος θα επεξεργάζεται για μέρες...P.H.

Βαγγέλη χάρηκα που βρεθήκαμε ξανά και συνταξιδέψαμε από το Σπαθοβούνι μέχρι το Γύθειο.
Νικόλα χάρηκα που σε γνώρισα και από κοντά, όπως και τα δυο πολύ καλά παιδιά εκτός forum που ήρθατε παρέα.

 

[karellen]

Φανταστική μέρα για εκδρομή σήμερα,η φύση στα καλύτερά της και το καφεδάκι στο Γύθειο απόλαυση και με καλή παρέα.
Παναγιώτη σειρά χάρηκα πολύ που σε γνώρισα και σας ευχαριστούμε που κάνατε τόσα χιλιόμετρα μαζί με το Βαγγέλη για να συναντηθούμε.

Θα βάλω κι άλλες φωτογραφίες μόλις τις ανεβάσει ο Κώστας που τραβούσε συνέχεια!

 

[BULMONT]

Ξεκίνησα από Πάτρα με άπνοια στις 8.45
Βγαίνοντας από τα τούνελ της Παναγοπούλας ο αέρας ήταν
πολύ δυνατός και συνεχίστηκε έτσι καθ'όλη την διάρκεια του
ταξιδιού......μέχρι την επιστροφή στις 18.05.....

Στα διόδια του Σπαθοβουνίου συνάντησα τον Παναγιώτη και οδηγήσαμε
παρέα μέχρι το Γύθειο...Κρύο στη πέριξ της Τριπόλεως περιοχή 7.5 έδειξε
το θερμόμετρο με μεγαλύτερη θερμοκρασία στον Πύργο 19 βαθμούς.....

Τα χιλιόμετρα του ταξιδιού ήταν συνολικά 643 και η διάρκεια της οδήγησης
ήταν 7 ώρες, με μέση ωριαία ταχύτητα τα 92 χλμ και κατανάλωση 5.3 λιτ/100χλμ.....

Φούλαρα έξω από το Γύθειο κι' έχω ακόμα βενζίνη γιά περίπου 50χλμ.........

 

[BULMONT]

 

[BULMONT]

 

[notakos600]

Ξεκίνησα από Πάτρα με άπνοια στις 8.45
Βγαίνοντας από τα τούνελ της Παναγοπούλας ο αέρας ήταν
πολύ δυνατός και συνεχίστηκε έτσι καθ'όλη την διάρκεια του
ταξιδιού......μέχρι την επιστροφή στις 18.05.....

Στα διόδια του Σπαθοβουνίου συνάντησα τον Παναγιώτη και οδηγήσαμε
παρέα μέχρι το Γύθειο...Κρύο στη πέριξ της Τριπόλεως περιοχή 7.5 έδειξε
το θερμόμετρο με μεγαλύτερη θερμοκρασία στον Πύργο 19 βαθμούς.....

Τα χιλιόμετρα του ταξιδιού ήταν συνολικά 643 και η διάρκεια της οδήγησης
ήταν 7 ώρες, με μέση ωριαία ταχύτητα τα 92 χλμ και κατανάλωση 5.3 λιτ/100χλμ.....

Φούλαρα έξω από το Γύθειο κι' έχω ακόμα βενζίνη γιά περίπου 50χλμ.........

Ρε φίλε, ακόμη φυσάει εδώ...
Πολύ όμορφο το KTM Βαγγέλη και καίει σαν παπί.
Πάντα τέτοια!