ΑΥΤΟ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ?

[maik900]

Η περιοχή της Αττικής απ` όπου έλεγαν πως ο Δίας ρίχνει τις αστραπές​

Το αρχαίο όνομα και το σημερινό​

Οι περιοχές αλλάζουν μέσα σε λίγα χρόνια. Αν μια πόλη, όπως είναι η Αθήνα, έχει ιστορία χιλιάδων ετών, τότε οι αλλαγές αυτές είναι αμέτρητες. Κάθε περιοχή έχει να διηγηθεί πολλά. Τους δικούς τους της μύθους, τοπικούς θρύλους και την γενικότερη ιστορία τους. Το ίδιο έχει να κάνει και η περιοχή που στην αρχαία Ελλάδα έλεγαν πως από εκεί ο Δίας ρίχνει τις αστραπές.​

Αυτή η περιοχή ήταν τα Τουρκοβούνια. Φυσικά δεν λεγόταν έτσι στην αρχαία Ελλάδα. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας στα «Αττικά» το όνομα του λόφου ήταν «Αγχεσμός». Είναι ο πιο ψηλός λόφος της Αθήνας, φτάνοντας σε ύψος τα 337 μέτρα και βρίσκεται στα σύνορα του Γαλατσίου και του δήμου Αθηναίων. Στις πλαγιές του είναι χτισμένο και το Πανόραμα Γαλατσίου ενώ εκεί υπάρχει και το Αττικό Άλσος.
Στα «Αττικά» λοιπόν ο Παυσανίας αναφέρει πως ο λόφος ήταν αφιερωμένος στον Δία και είχε στην κορυφή του ένα ξόανο του Διός, «Διός άγαλμα Αγχεσμίου». Οι μύθοι τις εποχές έλεγαν πως από εκεί ο «βασιλιάς των θεών» έριχνε τις αστραπές και τις βροντές. Ο Παυσανίας γράφει επίσης πως την εποχή του Σόλωνα ο λόφος έκρυβε αρκετούς κινδύνους, όπως αγρίμια, ανέμους και ληστές, που κρύβονταν στις σπηλιές του και κατέβαιναν στην πόλη μόνο για να ληστέψουν.

Ο αρχαιολόγος Μπερντ ανακάλυψε το 1932 ίχνη αρχαίου βωμού, ενώ στο βιβλίο του «Ιστορία των Αθηνών» ο Διονύσιος Σουρμελής αναφέρει πως εκεί υπήρχε το «Άλσος των Ευμενίδων» όπου οδηγήθηκε ο Οιδίποδας από την κόρη του Αντιγόνη για να ξεπλύνει τις αμαρτίες του και να δικαστεί.
Το όνομα Αγχεσμός διατηρήθηκε μέχρι τον 3ο με 5ο αιώνα μ.Χ. Τότε μετονομάστηκε σε Λυκοβούνια. Τον 18ο αιώνα, όπως αναφέρει Άγγλος περιηγητής, είχε ήδη μετονομαστεί σε Τουρκοβούνια. Για το πως προέκυψε αυτό το όνομα, υπάρχουν αρκετές εκδοχές.


Η πρώτη από αυτές αναφέρει ότι επί Τουρκοκρατίας στον διαχωρισμό των κτημάτων, το δίκαιο έλεγε πως οι εκτάσεις που δεν είναι καλλιεργήσιμες δεν μπορούν να ανήκουν σε ιδιώτες αλλά μόνο στο κράτος. Τα μη καλλιεργήσιμα υψώματα αναφέρονταν στα συμβόλαια επί Τουρκοκρατίας ως Τουρκοβούνια.
Μια άλλη εκδοχή λέει πως ονομάστηκαν έτσι επειδή εκεί παρέμειναν για αρκετά χρόνια οι ομάδες της τουρκικής στρατιάς του Πασά Ομάρ. Μια τρίτη εκδοχή πάλι, αναφέρει ότι τα Τουρκοβούνια πήραν αυτό το όνομα επειδή στην κορυφή του λόφου βρέθηκε ένας τουρκικός τάφος. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή η μετονομασία έγινε επί Τουρκοκρατίας.

 

[maik900]

Ο άνδρας που δεν έβλεπε και δεν άκουγε μέχρι που τον χτύπησε κεραυνός​

Η παράξενη ιστορία του Edwin Robinson​

Ακούμε αραιά και που για κάποιους ανθρώπους που θεραπεύτηκαν από κάποιο τυχαίο γεγονός. Πάντα μας προκαλεί εντύπωση και θαυμασμό. Ένα περιστατικό όμως που συνέβη το 1980, θα σας αφήσει κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό.

Ο Edwin Robinson από το Μέιν των ΗΠΑ, περνούσε πολλές δυσκολίες τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ο 62χρονος τότε άνδρας τα τελευταία 9 χρόνια, ήταν τυφλός και κουφός, από έναν σοβαρό τραυματισμό που είχε στο κεφάλι. Η κατάσταση ήταν θεωρητικά μη αναστρέψιμη. Θεωρητικά...
Μια μέρα εκείνου του έτους, βγήκε έξω για να ψάξει για ένα κοτοπουλάκι, που είχε ως κατοικίδιο. Όμως ξαφνικά ξέσπασε καταιγίδα. Δεν επέστεψε στο σπίτι και χρησιμοποίησε το μπαστούνι του για να βρει καταφύγιο κάτω από ένα μεγάλο δέντρο. Κάτι επικίνδυνο φυσικά, αλλά πιο επικίνδυνο από το να επιστρέψει στο σπίτι εν μέσω καταιγίδας.

Το δέντρο και το μπαστούνι από αλουμίνιο αύξησαν τις πιθανότητες για την καταιγίδα να «ξεσπάσει» σε εκείνο το σημείο. Λίγα λεπτά αργότερα τον χτύπησε κεραυνός και έμεινε αναίσθητος για περίπου 20 λεπτά. Όταν συνήλθε, επέστρεψε σχεδόν έρποντας στο σπίτι.
Όταν ξύπνησε ανακάλυψε πως επανήλθε η όρασή του. Λίγο αργότερα, ανακάλυψε ότι μπορούσε να ακούσει ξανά. Οι γιατροί όταν άκουσαν το περιστατικό ήταν κάτι περισσότερο από σκεπτικοί. Κάποιοι δεν το πίστεψαν, ενώ άλλοι θεώρησαν πως τελικά η κατάστασή του δεν ήταν μη αναστρέψιμη.

 

[maik900]

Γιατί οι λύκοι και τα κοράκια είναι αχώριστοι «φίλοι»;​

Υπάρχει λόγος και είναι αμφίδρομος​

Τα κοράκια και οι λύκοι μοιράζονται μια ασυνήθιστη και ιδιαίτερη «φιλία». Τα κοράκια σε διάφορους πολιτισμούς μάλιστα ονομάζονται και «τα πουλιά του λύκου». Τα κοινά κοράκια είναι γνωστό πως ακολουθούν μεγαλύτερους θηρευτές , οι οποίοι τα εξυπηρετούν ως πιθανοί προμηθευτές φαγητού. Οι λύκοι άλλωστε προσφέρουν φαγητό σε παρόμοια είδη που δεν υπήρχε αν δεν είχαν εμφανιστεί στην περιοχή. Τα κοράκια περιμένουν τους λύκους και ύστερα ορμάνε στα κουφάρια για να φάνε ότι έχει απομείνει.​

Τα κοράκια φτάνουν στο κουφάρι γρήγορα, όχι πολύ μετά την επίθεση. Τις περισσότερες φορές άλλωστε, είναι τριγύρω όταν γίνεται η επίθεση. Κι αυτό γιατί τα κοράκια είναι γνωστά για τις κοινωνικές τους ικανότητες και για την όραση τους. Οι λύκοι δεν είναι τυχαίο που τα ακολουθούν πολλές φορές ώστε να τους ειδοποιήσουν με κάποιο τρόπο ότι ένα πιθανό θήραμα βρίσκεται κοντά. Οπότε η σχέση τους είναι αμφίδρομη.

Τα κοράκια κάνουν πολύ θόρυβο όταν βρούνε ένα θήραμα ή έναν νεκρό ζώο. Οι μεγαλύτεροι θηρευτές τότε, συνήθως οι λύκοι, όταν φτάσουν πρώτη, μπορούν να ανοίξουν το κουφάρι του ζώου, ώστε τα κοράκι να μπορέσουν κι αυτά να τραφούν από αυτό.
Τα δυο ζώα έχει παρατηρηθεί ότι επικοινωνούν, με κρωξίματα και κραυγές. Είναι άλλωστε συνεργάτες, με το σκεπτικό «το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο». Πολλές φορές τα κοράκια γίνονται φίλοι με τους λύκους από μικρή ηλικία. Τα κοράκια παίρνουν κομμάτια ξύλου και κατεβαίνουν στο έδαφος «πειράζοντας» τους νεογέννητους λύκους. Έτσι οι λύκοι μαθαίνουν να τα έχουν στη ζωή τους από νωρίς. Το ίδιο και τα κοράκια.

Μερικές φορές η «φιλία» φτάνει σε τέτοιο σημείο, που τα κοράκια θεωρούνται μέλη της αγέλης των λύκων. Η σχέση αυτή, όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, κρατάει για αιώνες, με την εξέλιξη των ειδών να έχει φτάσει σήμερα στους λύκους και τα κοράκια.

 

[maik900]

Η ημέρα που η Βόρεια Κορέα ταπείνωσε τους Αμερικανούς​

Το λάφυρο από αυτή την ημέρα τοποθετήθηκε σε Μουσείο​

Οι σχέσεις Βόρειας Κορέας και ΗΠΑ δεν ήταν σχεδόν ποτέ ομαλές, με πολλές φορές στην ιστορία να έχουν διπλωματικά επεισόδια, ακόμα και να φτάσουν πριν την έναρξη πολέμου.​

Όμως οι Βορειοκορεάτες μπορούν να περηφανεύονται ότι ταπείνωσαν τους Αμερικανούς και τους ανάγκασαν να ζητήσουν συγγνώμη για τουλάχιστον μία φορά στην ιστορία τους.
Πίσω στο 1968, και ενώ μαίνεται ο πόλεμος στο Βιετνάμ, οι αμερικανοί στρατιώτες έχουν κάνει απόβαση στην Ασιατική Ήπειρο.
Ο Κιμ Σονγκ Ιλ (παππούς του σημερινού ηγέτη της χώρας, Κιμ Γιονγκ Ουν), έχει την πλήρη στήριξη του λαού του, αφού τους απελευθέρωσε από τους Ιάπωνες, αλλά και από τη Σοβιετική Ένωση που τον τροφοδοτεί με όπλα και τρόφιμα.
Οι Αμερικανοί δεν βλέπουν με καλό μάτι τα δίχτυα που έχει απλώσει η Σοβιετική Ένωση στην Ασία και στέλνουν κατασκόπους και στρατιωτικές δυνάμεις στη περιοχή για να επιβάλλει το δικό της νόμο.

Όμως το αμερικανικό πλοίο Pueblo, λίγες εβδομάδες μετά τα Χριστούγεννα καταλαμβάνεται από τους Βορειοκορεάτες και το πλήρωμα του συλλαμβάνεται. Η Βόρεια Κορέα απειλεί ότι κάθε μέρα θα εκτελείται ένας στρατιώτης, αν δεν παραδεχθούν δημοσίως ότι οι ΗΠΑ τους κατασκοπεύει.

Οι ΗΠΑ δεν ανοίγουν διάλογο με την ηγεσία της Βόρειας Κορέας, και δεν διαπραγματεύεται στην αρχή. Όμως τα φέρετρα με στρατιώτες έχουν αρχίσει και φτάνουν στις ΗΠΑ με ρυθμό που δεν μπορεί να αντέξει η κοινή γνώμη.
Λίγους μήνες μετά οι ΗΠΑ λυγίζουν αποστέλλοντας γραπτή δήλωση του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, που παραδέχεται ότι το πλήρωμα ήταν όντως κατάσκοποι. Παράλληλα ζήτησαν δημοσίως συγγνώμη από την ηγεσία της Βόρειας Κορέας.

Αυτή η επιστολή εκτίθεται σε μουσείο στη Βόρεια Κορέα ενώ οι ΗΠΑ έχουν φροντίσει να ξεχαστεί αυτή η ντροπιαστική στιγμή της διπλωματικής τους ιστορίας.

 

[Aggelos 1969]

Η ημέρα που η Βόρεια Κορέα ταπείνωσε τους Αμερικανούς​

Το λάφυρο από αυτή την ημέρα τοποθετήθηκε σε Μουσείο​

Οι σχέσεις Βόρειας Κορέας και ΗΠΑ δεν ήταν σχεδόν ποτέ ομαλές, με πολλές φορές στην ιστορία να έχουν διπλωματικά επεισόδια, ακόμα και να φτάσουν πριν την έναρξη πολέμου.​

Όμως οι Βορειοκορεάτες μπορούν να περηφανεύονται ότι ταπείνωσαν τους Αμερικανούς και τους ανάγκασαν να ζητήσουν συγγνώμη για τουλάχιστον μία φορά στην ιστορία τους.
Πίσω στο 1968, και ενώ μαίνεται ο πόλεμος στο Βιετνάμ, οι αμερικανοί στρατιώτες έχουν κάνει απόβαση στην Ασιατική Ήπειρο.
Ο Κιμ Σονγκ Ιλ (παππούς του σημερινού ηγέτη της χώρας, Κιμ Γιονγκ Ουν), έχει την πλήρη στήριξη του λαού του, αφού τους απελευθέρωσε από τους Ιάπωνες, αλλά και από τη Σοβιετική Ένωση που τον τροφοδοτεί με όπλα και τρόφιμα.
Οι Αμερικανοί δεν βλέπουν με καλό μάτι τα δίχτυα που έχει απλώσει η Σοβιετική Ένωση στην Ασία και στέλνουν κατασκόπους και στρατιωτικές δυνάμεις στη περιοχή για να επιβάλλει το δικό της νόμο.

Όμως το αμερικανικό πλοίο Pueblo, λίγες εβδομάδες μετά τα Χριστούγεννα καταλαμβάνεται από τους Βορειοκορεάτες και το πλήρωμα του συλλαμβάνεται. Η Βόρεια Κορέα απειλεί ότι κάθε μέρα θα εκτελείται ένας στρατιώτης, αν δεν παραδεχθούν δημοσίως ότι οι ΗΠΑ τους κατασκοπεύει.

Οι ΗΠΑ δεν ανοίγουν διάλογο με την ηγεσία της Βόρειας Κορέας, και δεν διαπραγματεύεται στην αρχή. Όμως τα φέρετρα με στρατιώτες έχουν αρχίσει και φτάνουν στις ΗΠΑ με ρυθμό που δεν μπορεί να αντέξει η κοινή γνώμη.
Λίγους μήνες μετά οι ΗΠΑ λυγίζουν αποστέλλοντας γραπτή δήλωση του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, που παραδέχεται ότι το πλήρωμα ήταν όντως κατάσκοποι. Παράλληλα ζήτησαν δημοσίως συγγνώμη από την ηγεσία της Βόρειας Κορέας.

Αυτή η επιστολή εκτίθεται σε μουσείο στη Βόρεια Κορέα ενώ οι ΗΠΑ έχουν φροντίσει να ξεχαστεί αυτή η ντροπιαστική στιγμή της διπλωματικής τους ιστορίας.

Αν απάντησαν μετά από μήνες δεν θα είχε μείνει κανένας αιχμάλωτος ζωντανός. Πάνω από όλα η περηφάνεια τους!!!

 

[maik900]

10 αποφθέγματα του Μαρτιν Λούθερ Κίνγκ​

Μια μικρή γεύση από το όνειρό του...​

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, πριν από 92 χρόνια. Μια από τις μεγαλύτερες πολιτικές και κοινωνικές προσωπικότητες που γέννησε ο 20ος αιώνας, με τρομακτική επιρροή στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πριν και μετά από τον πρόωρο θάνατό του μόλις στα 39 του χρόνια.​

Η πορεία του από τη Σέλμα στο Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, ο περίφημος λόγος του που επαναλάμβανε τη φράση «Έχω ένα όνειρο...» αλλά και γενικότερα η φιλοσοφία της μη βίας που πρέσβευε και δίδασκε, τον έχουν μετατρέψει σε σύμβολο αντίστασης, αλλαγής και ανθρωπιάς. Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ μια Δευτέρα είναι αφιερωμένη σε αυτόν, κοντά ή πάνω στα γενέθλια του. Φέτος η πιο κοντινή Δευτέρα είναι η 18η Ιανουαρίου, η «Martin Luther King jr Day» για το 2021.

Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό. Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος. Μόνο η αγάπη μπορεί να το κάνει αυτό.

Έχω ένα όνειρο, ότι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν μια μέρα σ’ ένα έθνος όπου δεν θα κρίνονται από το χρώμα του δέρματός τους, αλλά από τον χαρακτήρα τους.

Δεν γίνεται να είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για κάποιους ανθρώπους και να μην είσαι υπέρ της δικαιοσύνης για όλους τους ανθρώπους.

Πάντα είναι ο κατάλληλος χρόνος για να κάνεις αυτό που είναι σωστό.

Αν ένας άνθρωπος δεν έχει βρει κάτι για το οποίο θα πέθαινε, δεν αξίζει να ζει.

Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε σύρει τόσο χαμηλά κάνοντας να τον μισήσεις.

Οι ζωές μας αρχίζουν να τελειώνουν την ημέρα που μένουμε σιωπηλοί για πράγματα που έχουν σημασία.

Το πιο επίμονο και επείγον ερώτημα της ζωής είναι «Τι κάνεις για τους άλλους;».

Πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί σαν αδέλφια ή να χαθούμε μαζί ως ηλίθιοι.

Στο τέλος, δεν θα θυμόμαστε τα λόγια των εχθρών μας, αλλά την σιωπή των φίλων μας.

 

[maik900]

Η έχθρα του Λίβερπουλ και του Μάντσεστερ δεν ξεκίνησε από το ποδόσφαιρο​

Ξεκίνησε τουλάχιστον 1,5 αιώνα πριν​

Η έχθρα που υπάρχει ανάμεσα στο Λίβερπουλ και το Μάντσεστερ είναι γνωστή, κυρίως στους ποδοσφαιρόφιλους. Το μεγαλύτερο ντέρμπι της χώρας άλλωστε θεωρείται αυτό ανάμεσα στις γειτόνισσες Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.​

Μπορεί η έχθρα μεταξύ των οπαδών των ομάδων να κορυφώθηκε επειδή οι δυο τους είναι οι πιο επιτυχημένες ομάδες της Αγγλίας, αλλά η κόντρα μεταξύ των κατοίκων των δυο πόλεων προϋπήρχε από τα τέλη του 19ουα αιώνα και απλά το ποδόσφαιρο την έθρεψε ακόμα περισσότερο.
Οι δυο πόλεις βρίσκονται σε απόσταση μόλις 56 χιλιομέτρων. Από την βιομηχανική επανάσταση τον 18ο αιώνα, το Μάντσεστερ είχε πολύ περισσότερο κόσμο και ήταν το εμπορικό κέντρο του βορρά , κυρίως λόγω των εργοστασίων του βαμβακιού. Ωστόσο τα χρόνια που ακολούθησαν το Λίβερπουλ αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το μεγάλο λιμάνι του και έγινε απαραίτητο για όλες τις βιομηχανίες βαμβακιού του βορρά, χρεώνοντας αρκετά μεγάλα ποσά για να περάσουν από και προς το λιμάνι του τα προϊόντα.


Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, το Λίβερπουλ είχε αναπτυχθεί τόσο που θεωρούνταν η δεύτερη πόλη ολόκληρης της αυτοκρατορίας. Οι παραγωγοί του Μάντσεστερ είχαν αρχίσει να δυσανασχετούν, αφού για να εισάγουν πρώτες ύλες μέσω του λιμανιού, έπρεπε να πληρώνουν υπερβολικά ποσά σε τέλη.
Η κόντρα ήδη υπήρχε δηλαδή αλλά το 1894 μετατράπηκε σε έχθρα. Νωρίτερα, οι βιομήχανοι του Μάντσεστερ έκαναν μια σύμπραξη και αποφάσισαν να αγοράσουν μια λωρίδα γης που ξεκινούσε από το Salford και έφτανε μέχρι τον ποταμό Mersey που με την σειρά του κατέληγε στην ανοιχτή θάλασσα. Κατασκεύασαν λοιπόν ένα κανάλι για πλοία το οποίο κατέληγε στο Μάντσεστερ, με αποτέλεσμα να γλιτώνουν τα τέλη του λιμανιού του Λίβερπουλ.

Η ανεργία χτύπησε πολλούς και η κόντρα που προϋπήρχε δεν άργησε να μετατραπεί σε έχθρα, μια έχθρα που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ακόμα και πριν το άνοιγμα του Manchester Ship Canal, οι έμποροι του Λίβερπουλ, μάλλον απεχθάνονταν τους βιομήχανους που βρώμιζαν τα χέρια τους με τις μηχανές. Το ίδιο συνέβαινε και από την αντίθετη πλευρά, όπου οι βιομήχανοι σιχαίνονταν τους εμπόρους επειδή έβγαζαν χρήματα χωρίς να βρωμίζουν τα χέρια τους. Ωστόσο, πάντα η πλειοψηφία των δυο πόλεων αποτελούνταν από εργάτες, οι οποίοι κι αυτοί μεταξύ τους κατηγορούσαν την άλλη πλευρά για την οικονομική τους κατάσταση.
Αυτό συνήθως συμβαίνει μεταξύ γειτόνων. Ο ένας μπορεί να πάρει μερίδιο από τον πλούτο, την ακμή και την ευτυχία του άλλου. Γι’ αυτό άλλωστε στην Αγγλία ο όρος «ντέρμπι» απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά σε γειτονικές ομάδες.

 

[maik900]

Η τραγική ιστορία της πρώτης γυναίκας που εκτελέστηκε σε ηλεκτρική καρέκλα​

Το 1899​

Η ιστορία της ηλεκτρικής καρέκλας ξεκίνησε ως εναλλακτικός τρόπος εκτέλεσης από τον απαγχονισμό. Χρησιμοποιήθηκε στις ΗΠΑ και για κάποιο διάστημα στις Φιλιππίνες. Η ιδέα ανήκε σε έναν οδοντίατρο από την πολιτεία της Νέας Υόρκης, η οποία ξεκίνησε το 1881. Εννέα χρόνια αργότερα, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά.
Χρειάστηκαν άλλα τόσα ώστε μια γυναίκα να εκτελεστεί σε αυτή. Ήταν η Martha M. Place, μια 50χρονη γυναίκα από το Νιου Τζέρσει. Γεννήθηκε ως Martha Garretson στο 1849. Στα 23 της είχε ένα ατύχημα που πιθανόν αργότερα να της κόστισε και την ζωή. Ένα έλκηθρο την χτύπησε στρ. κεφάλι, με τον αδερφό της να ισχυρίζεται ότι ποτέ δεν συνήλθε από το ατύχημα, το οποίο την άφησε διανοητικά ασταθή. 

Στα 44 της χρόνια, παντρεύτηκε τον William Place, έναν χήρο με μια κόρη από τον πρώτο γάμο του. Η κόρη του τότε ήταν 12 ετών. Ο Place παντρεύτηκε τη Martha με το σκεπτικό ότι θα τον βοηθούσε να μεγαλώσει την κόρη του. Αυτό αποδείχθηκε μεγάλο λάθος.

Η φήμη ότι η martha ζήλευε την κόρη του, Ida, δεν άργησε να βγει στην φόρα. Μάλιστα, ο William Place αναγκάστηκε μια φορά να καλέσει την αστυνομία, όταν η Martha απείλησε να σκοτώσει την Ida. όμως φαίνεται, πως η απειλή δεν ήταν αρκετή για να την απομακρύνουν από την έφηβη θετή κόρη της.
Τον Φεβρουάριο του 1898, ο William Place επέστρεψε στο σπίτι του στο Brooklyn. Μόλις πέρασε το κατώφλί, δέχθηκε επίθεση από την σύζυγό του με ένα τσεκούρι. Κατάφερε όμως να ξεφύγει και κατέφυγε στο αστυνομικό τμήμα. Όταν η αστυνομία έφτασε στο σπίτι, η Martha ήταν έκτα εαυτού. Τα ρούχα της ήταν φορεμένα πάνω από το κεφάλι της και υπήρχε διαρροή γκαζιού από τα μάτια της κουζίνας.

Στον πάνω όροφο, βρήκαν τοπ πτώμα της 17χρονης Ida, πάνω στο κρεβάτι της. Από το στόμα της έτρεχε αίμα, ενώ τα ματιά της είχαν παραμορφωθεί από οξύ. Το συγκεκριμένο οξύ, το χρησιμοποιούσε ο πατέρας της για το αγαπημένο του χόμπι, τη φωτογραφία.

@rarenewspapers.com
Η Martha δήλωσε πως είναι αθώα. Όμως μετά την κατάθεση του συζύγου της, κρίθηκε ένοχη και καταδικάστηκε σε θάνατο. Τότε, κυβερνήτης της Νέας Υόρκης ήταν ο μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ, Theodore Roosevelt. Κάποιοι του ζήτησαν να της δώσει χάρη, αλλά εκείνος αρνήθηκε.
Οι υπεύθυνοι για την εκτέλεση της δεν είχαν εκτελέσει ξανά γυναίκα σε ηλεκτρική καρέκλα. Αποφάσισαν να την εκτελέσουν με άλλο τρόπο. Να σκίσουν το φόρεμά της και να τοποθετήσουν τα ηλεκτρόδια στον αστράγαλό της. Σύμφωνα με τους μάρτυρες, πέθανε ακαριαία.

Μπορεί η Martha M. Place να ήταν η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα, αλλά δεν ήταν η πρώτη που καταδικάστηκε να πεθάνει με αυτόν τον τρόπο. Πρώτη ήταν η serial killer Lizzie Halliday, η οποία όμως πέρασε όλη την ζωή της στο ψυχιατρείο αν και καταδικάστηκε σε θάνατο για τέσσερις φόνους. Η δεύτερη ήταν η Maria Barbella, η οποία καταδικάστηκε σε θάνατο με ηλεκτρική καρέκλα για τη δολοφονία του εραστή της. Η υπόθεση της ξεσήκωσε μεγάλη αναταραχή στην τοπική κοινωνία, με πολύ κόσμο να υποστηρίζει την αθωότητα της. Τελικά τον επόμενο χρόνο αθωώθηκε. Έτσι, η Martha M. Place έγινε η πρώτη γυναίκα που εκτελέστηκε με ηλεκτρική καρέκλα τρία χρόνια αργότερα.

 

[maik900]

Ο γίγαντας με το τραγικό τέλος​

Η ζωή του φέρθηκε άδικα από τη μέρα που γεννήθηκε

Ο ψηλότερος άνθρωπος που έχει ζήσει στον πλανήτη μας θα μπορούσε να έχει μια φυσιολογική ζωή αν είχε γεννηθεί μετά το 1970. Ο Ρόμπερτ Γουάντλοου με μια χειρουργική επέμβαση που δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί το 1930 θα ζούσε μια εντελώς διαφορετική και θα απόφευγε τις δυσκολίες που αντθμετώπισε από τη πρώτη μέρα που γεννήθηκε.​

Ο Γουάντλοου γεννήθηκε το 1918 στο Ιλινόις, αρκετά ψηλός για μωρό αλλά σε φυσιολογικό βάρος. Αλλά σε 6 μήνες φάνηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. 6 μηνών ζύγιζε 10 κιλά και ήταν η πρώτη φορά που η μητέρα του άρχισε να προβληματίζεται με την υγεία του υιού της.
Στην ηλικία των 5 ετών είχε φτάσει το 1.63μ. σε ύψος και στα 8 του είχε περάσει σε ύχος τον πατέρα του. Οι γιατροί ήξεραν ότι κάτι δεν πάει καλά με τον νεαρό, αλλά δεν μπορούσαν να βρούνε ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα.
Το πρόβλημα ήταν στην υπόφυση του εγκεφάλου του, κάτι που σήμερα θεραπεύεται με ορμονοθεραπεία και σε ακραίες περιπτώσεις με χειρουργικές επεμβάσεις. Αλλά εκίνη την εποχή δεν υπήρχε καν στην βιβλιογραφία.

15 ετών ήταν 2,40μ. και τότε τον ανακάλυψαν τα ΜΜΕ που τον έκαναν διάσημο σε όλη τη χώρα. Μετά την δημοσιότητα που κέρδισε ξεκίνησε να εμφανίζεται σε ένα θίασο με "φρικιά" της εποχής αρνούμενος όμως να εμφανίζεται σαν διαφορετικός.
Τα πραγματικά προβλήματα ξεκίνησαν όταν οι μύες του και τα οστά του δεν μπορούσαν να στηρίξουν το βάρος του και το ύψος του. Άρχισε να έχει προβλήματα ακόμα και στο περπάτημα, ενώ οι πόνοι γίνονταν αφόρητοι με τα αναλγητικά της εποχής να μη μπορούν να βοήθησουν.

Προσπάθησε να σπουδάσει αλλά στον πρώτο χρόνο τα παράτησε επειδή δεν χωρούσε καν στα έδρανα του πανεπιστημίου. Μαζί με τον πατέρα του ξεκίνησε περιοδεία σε όλη την Αμερική προκειμένου να μάθει ο κόσμος περισσότερα για αυτόν, κάτι όμως που του στοίχισε την ίδια του τη ζωή, αφού οι αρκετές ώρες που έμενε όρθιος τον ανάγκασαν να βάλει μεταλλικά στηρίγματα.

Από αυτά τα μεταλλικά στηρίγματα έπαθε μια φλεγμονή σε σημείο που δεν ήταν εύκολα ορατό και αυτό οδήγησε μόλυνση, υψηλό πυρετό και τελικά τον πρόωρο θανατό του το 1940.
Τη μέρα που πέθανε είχε ύψος 2.72μ. και αυτό μαθεύτηκε από τη παραγγελιά του φέρετρου για την κηδεία. Μπήκε στο Ρεκόρ Γκίνες ως ο ψηλότερος άνθρωπος στη Γη, ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί ποτέ. Στη κηδεία του έδωσε το παρών 40.000 κόσμου για να του πουν το τελευταίο αντίο.

 

[maik900]

Το θρυλικό μονοπάτι του θανάτου​

100 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους​

Ένα μονοπάτι πανέμορφο που σου δίνει την αίσθηση ότι περπατάς σχεδόν πάνω στη θάλασσα έχει γίνει ο τόπος που πέθαναν τουλάχιστον 100 άνθωποι. Πρόκειται για το Broomway, το μονοπάτι που ξεκινάει από την περιοχή Wakering Stairs και καταλήγει στο Fisherman’s Head, στο νησί Foulness ανατολικά του Έσσεξ.​

Σήμερα το νησί ανήκει στο Υπουργείο Άμυνας της Βρετανίας, καθώς εκεί γίνονται δοκιμές των πιο δυνατών όπλων του Βρετανικού Στρατού.
Όμως το νησί δεν έχει εγκαταλειφθεί από τις οικογένειες που έμεναν εκεί, ενώ και τα Σαββατοκύριακα είναι προορισμός για εξορμήσεις πολλών κατοίκων των διπλανών πόλεων.
Το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι σχεδόν πάνω στη θάλασσα, και όταν η θάλασσα είναι ήρεμη είναι μια καταπληκτική διαδρομή, βγαλμένη από παραμύθι. Όμως οι παλίρροιες είναι αρκετά συχνές, παρασύροντας τους ξένους που δεν ξέρουν τα επικίνδυνα σημεία.
Τα απίκινδυνα νερά έρχονται με ταχύτητα μεγαλύτερη από ότι μπορεί ένας άνθρωπος να τρέξει και έτσι γίνεται παγίδα θανάτου για πολλούς επισκέπτες. Ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους είναι περισσότεροι από 100, ενώ υπάρχουν πολλές περιπτώσεις αγνοούμενων.
Ο δεύτερος λόγος που το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι επικίνδυνο, είναι οι δοκιμές των όπλων από το στρατό. Πολλές φορές εκτοξεύονται μετά από βολές μεγάλες ποσότητες λάσπης που χτυπούν τους διερχόμενους, ενώ έχουν καταγραφεί και περιπτώσεις όπου χτυπήθηκαν από θραύσματα.

 

[maik900]

Τι συνέβη στον Καναδά όταν η θερμοκρασία έφτασε τους ‑63 βαθμούς Κελσίου​

Ο Καναδάς είναι γνωστό πως έχει αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες. Η χαμηλότερη από αυτές καταγράφηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1947 στην πόλη Σνάγκ του Γιούκον. Η θερμοκρασία εκείνη την ημέρα έφτασε τους -63 βαθμούς Κελσίου. Το παράξενο δεν είναι μόνο ότι ο καιρός ήταν καθαρός και δεν υπήρχε σχεδόν καθόλου άνεμος. Τα παράξενα που συνέβησαν εκείνη την ημέρα είναι πολλά περισσότερα.​

Οι άνδρες που δούλευαν στον σταθμό που κατέγραφε τον καιρό εκείνη την ημέρα στο αεροδρόμιο του Σναγκ, είδαν μπροστά του μια μέτρηση της θερμοκρασίας που έφτασε σε χαμηλότερα επίπεδα από εκείνη στον πλανήτη Άρη. Το θερμόμετρο που υπήρχε μέσα στον σταθμό, δεν έφτανε μέχρι αυτή τη θερμοκρασία. Τερμάτιζε στους – 80 βαθμούς Φαρενάιτ και αφού μάρκαραν τη μέτρηση με το χέρι, έστειλαν το αποτέλεσμα στο Τορόντο, το οποίο αποφάνθηκε ως η θερμοκρασία ήταν τελικά στους -81,4 βαθμούς Φαρενάιτ.
Μια σειρά από παράξενα γεγονότα συνέβησαν εκείνη την ημέρα, που οφείλονταν στην τόσο χαμηλή θερμοκρασία. Υπήρξαν αναφορές πως οι φωνές των ανθρώπων και τα γαβγίσματα των σκύλων μπορούσαν να ακουστούν μέχρι και 4 μίλια μακριά. Το ίδιο συνέβη και με ένα αεροπλάνο που πετούσε στα 10 χιλιάδες πόδια. Το άκουσαν από απόσταση 20 μιλίων, όχι σαν να είναι μακριά αλλά σαν βρισκόταν μέσα στο σπίτι τους.

Αν ένα κομμάτι πάγου έσπαγε, ακουγόταν σαν να έσπαγε γυαλί. Όταν ο πάγος στον White River έσπασε, ακούστηκε ένα μίλι μακριά σαν να εκπυρσοκρότησε όπλο. Η αναπνοή των ανθρώπων πάγωνε μέσα σε δευτερόλεπτα κάνοντας ήχο σαν σφύριγμα. Ο ατμός από το στόμα λοιπόν μετά από λίγο μετατρεπόταν σε παγωμένη σκόνη και έπεφτε κατευθείαν στο έδαφος. Ένας άνδρας το παρατήρησε όταν πήρε ένα μονοπάτι και επέστρεψε από τον ίδιο δρόμο έχοντας αφήσει πίσω του τα ίχνη της αναπνοής του!
Για αρκετές ημέρες ένα στρώμα ατμού φαινόταν μόνιμα γύρω από το σώμα των σκύλων. Ο πάγος ήταν χρειάστηκε περισσότερο από πέντε λεπτά για να αρχίσει να λιώνει όταν τοποθετήθηκε μέσα σε ένα ζεστό δωμάτιο. Όταν κάποιος πέταξε στον αέρα ένα ποτήρι κρύο νερό, εκείνο μετατράπηκε σε μικρά παγάκια λίγο πριν φτάσει στο έδαφος, στο μέγεθος ενός κόκκου σιταριού.
Τα μέταλλα έσπαγαν σαν τον πάγο. Αν κάποιος έβγαινε έξω, μετά από δευτερόλεπτα άρχισε να δακρύζει, ενώ δεν μπορούσες να αναπνεύσεις βαθιά, γιατί υπήρχε κίνδυνος να παγώσουν οι πνεύμονες. Το γυμνό δέρμα μπορούσε να παγώσει μέσα σε λίγα λεπτά, ενώ τα λάστιχα των αυτοκινήτων μπορούσαν να ανοίξουν αν έστριβαν απότομα. Τα μόνα που δεν φάνηκε να έχουν μεγάλο πρόβλημα ήταν τα ζώα, των οποίων η αντοχή στο κρύο (ειδικά των σκύλων που χρησιμοποιούνταν σε έλκηθρα), ήταν αξιοθαύμαστη.

Αυτά και άλλα πολλά συνέβησαν εκείνες τις ημέρες στον Καναδά. Ας ελπίσουμε να μην βρεθεί ποτέ κανείς σε τέτοιες συνθήκες. Όχι μόνο κρύου, αλλά και ζέστης...

 

[maik900]

Ο ξεχασμένος ήρωας που έφτασε μέχρι την απαγωγή για να αποδείξει όσα υποστήριζε​

Πολύ μπροστά από την εποχή του​

Ο Benjamin Lay ήταν ένας άνθρωπος πολύ μπροστά από την εποχή του. Όχι μόνο για όσα υποστήριζε, αλλά και γιατί αυτά που υποστήριζε τα εφάρμοζε στην πράξη. Κουάκερος, ανθρωπιστής και υπέρ της κατάργησης της δουλείας, ο άνδρας που γεννήθηκε στην Αγγλία και πέθανε στην Αμερική, έχει όλα τα χαρακτηριστικά που έχει ένας ήρωας, αν και η ιστορία δεν τον αναφέρει ως τέτοιον.​

Γεννήθηκε το 1682 στην ανατολική Αγγλία. Μέχρι να ενηλικιωθεί είχε κάνει ήδη αρκετές δουλειές. Αγρότης, βοσκός, κατασκευαστής γαντιών, στα 21 του βαρέθηκε τη ζωή της υπαίθρου, το έσκασε για το Λονδίνο όπου μπήκε σε ένα καράβι για να γίνει ναυτικός. Επέστρεψε για λίγο στην Αγγλία για να παντρευτεί τη Sara Smith, και το 1718, πήγε στα Μπαρμπέιντος. Εκεί έγινε έμπορος, αλλά ταυτόχρονα έβλεπε με τα μάτια του τον απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονταν οι σκλάβοι από την Αφρική και αντέδρασε. Οι θέσεις τους εναντίον της δουλειάς δημιούργησαν πολλούς εχθρούς, ειδικά από δουλεμπόρους που έβγαζαν περιουσίες μέσα από τo λαθρεμπόριο ανθρώπων.

Το 1731 έφυγε για την Πενσυλβάνια και τη Φιλαδέλφεια. Εκεί σε μια από τις πρώτες αποικίες των Κουάκερων, ήταν ο πρώτος και πιο φανατικός υποστηρικτής του τερματισμού της δουλειάς. Όσο μπόι δεν είχε, άλλο τόσο πάθος είχε για όσα πίστευε.

Ήταν αυστηρά vegetarian, έτρωγε μόνο φρούτα, λαχανικά και μέλι, ενώ έπινε μόνο γάλα και νερό. Πίστευε πως οι άνθρωποι δεν ήταν ανώτεροι από τα ζώα και ήταν από τους πρώτους που έθεσαν το ζήτημα της ηθικής συμπεριφοράς απέναντι σε αυτά. Δεν φορούσε και δεν έτρωγε τίποτα που προερχόταν από ζώα ή από χρήματα δουλεμπορίου. Αρνούνταν να συμμετέχει σε οποιαδήποτε διαδικασία μιας υποκριτικής κοινωνίας, όπως έλεγε, και όταν έμεινε χήρος, έζησε μόνο με τα απαραίτητα.
Μετέτρεψε μια σπηλιά σε σπίτι, όπου έθρεφε κατσίκες και καλλιεργούσε φρούτα και λαχανικά. Οι υπόλοιποι τον θεωρούσαν περισσότερο εκκεντρικό παρά ουμανιστή. Δεν είναι όμως λίγες οι φορές που έδειξε στην πράξη πόσο κατά της δουλείας ήταν.
Μια φορά σε μια συνάντηση, στάθηκε έξω χωρίς παλτό, με το ένα πόδι του γυμνό χωμένο μέσα στο χιόνι. Ένας περαστικός του είπε πως μπορεί να πάθει κάτι κι εκείνος του απάντησε πως οι σκλάβοι αναγκάζονταν να δουλέψουν τον χειμώνα έξω, φορώντας ακριβώς τα ίδια. Στην πιο ακραία πράξη του, αλλά θέλοντας να αποδείξει την άποψή του, απήγαγε για λίγο το παιδί ενός ιδιοκτήτη δούλων, για να δείξει πως αισθάνονταν οι Αφρικανοί, όταν τα παιδιά τους πωλούνταν στους δουλεμπόρους.
Αλλά η πιο ξεχωριστή του πράξη έγινε στο Νιου Τζέρσει. Ντύθηκε σαν στρατιώτης, διάβασε μια διατριβή ενάντια στη δουλεία και αναφερόμενος στη Βίβλο, είπε πως όλοι οι άνδρες πρέπει να είναι ίσοι. Τότε έμπηξε ένα μαχαίρι μέσα στη Βίβλο και τρύπησε μια σακούλα με κόκκινο χυμό μαυροστάφυλο, πιτσιλώντας όλους όσους ήταν τριγύρω, σε μια άκρως συμβολική πράξη.

Εξέδωσε πολλά φυλλάδια και ένα βιβλίο. Ο τίτλος του ήταν «All Slave Keepers That keep the Innocent in Bondage, Apostates», όπου καταφερόταν εναντίον της δουλείας. Το βιβλίο αυτό το εξέδωσε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος και οι δυο τους ανάπτυξαν μια διαχρονική φιλία. Στα γεράματα του ο Φραγκλίνος επισκεπτόταν πολλές φορές τον Lay, ο οποίος είχε γίνει ερημίτης. Αλλά ακόμα και σε αυτόν, δεν χαρίστηκε. Τον πίεζε να ελευθερώσει τους 3 σκλάβους που είχε. Τελικά, ο Φραγκλινος έγραψε στη διαθήκη του ότι θα τους χαρίσει την ελευθερία τους μετά τον θάνατό τους. Το πορτραίτο του (κεντρική φωτογραφία) ζωγραφίστηκε μετά από πρωτοβουλία της συζυγου του Φραγκλίνου και σήμερα βρίσκεται στην Ουάσιγκτον και το μουσείο Wintethur.
O Benjamin Lay πέθανε το 1759, στα 77 του χρόνια. Η κληρονομία του όμως συνέχισε να δίνει έμπνευση στο κίνημα κατά της δουλειάς για τουλάχιστον δυο αιώνες. Οι Κουάκεροι που ήταν κατά της δουλείας τον 19ο αιώνα, είχαν μια φωτογραφία του Benjamin Lay στα σπίτια τους. Αυτό δεν κάνουν άλλωστε οι ήρωες; Εμπνέουν και φροντίζουν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους ώστε κανείς να μην υποφέρει πια...

 

[maik900]

Η «νοοτροπία των καβουριών» που έχει «εξαπλωθεί» και στους ανθρώπους​

Και ποιος δεν την έχει δει γύρω του;​

Πόσες φορές έχετε δει ανθρώπους να ζηλεύουν αυτούς που είναι γύρω τους και να μην προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι από εκείνους αλλά αντίθετα προσπαθούν να τους τραβήξουν μαζί τους προς τα κάτω, υπονομεύοντας τους;​

Αυτό συμβαίνει συχνά και μάλιστα από μικρή ηλικία. Η φράση που σκέφτεται κάποιος «αν δεν μπορώ εγώ, τότε ούτε εσύ θα μπορέσεις», είναι κάτι πολύ εκνευριστικό, κάτι αποκρουστικό, που όταν το βλέπεις να συμβαίνει δεν καταλαβαίνεις γιατί.
Όλη αυτή η νοοτροπία ονομάζεται «νοοτροπία των καβουριών» ή «καβούρια σε κουβά». Γιατί; Έχει παρατηρηθεί πως αν βάλεις πολλά καβούρια σε έναν κουβά, αν κάποιο προσπαθήσει να βγει έξω από αυτόν, τα υπόλοιπα το τραβούν προς τα μέσα για να μη φύγει. Προτιμούν δηλαδή να βρίσκονται όσο περισσότερα από αυτά μπορούν σε άσχημη κατάσταση, παρά κάποιο καβούρι να ξεφύγει από αυτή. ή ακόμα καλύτερα να συνεργαστούν για να βγουν έστω μερικά έξω.
Δυστυχώς, αυτή η ίδια νοοτροπία υπάρχει και στους ανθρώπους. Από το σχολείο ακόμα, πολλές φορές οι καλοί μαθητές περιθωριοποιούνται. Σε διάφορες δουλειές αν κάποιος ξεχωρίζει, μερικοί προσπαθούν να τον υπονομεύσουν, με σκοπό να παραμείνει στο ίδιο επίπεδο με τους άλλους. Το ίδιο συμβαίνει και σε διαπροσωπικές σχέσεις.

Το πιο εξοργιστικό απ’ όλα αυτά όμως, είναι ότι αυτός που σε τραβάει προς τα κάτω δεν θέλει να ανέβει. Δεν πρόκειται για ανταγωνισμό ή συναγωνισμό. Σε τραβάει προς τα κάτω για να μην ανέβει κανείς, για να έχει όσο περισσότερη «παρέα» μπορεί, στα χαμηλά. Αυτή λοιπόν είναι η «νοοτροπία των καβουριών». Που δεν θα θέλαμε να την βλέπουμε γύρω μας σε καμία περίπτωση...

 

[Pan-dvs]

Συμφωνω με την ουσια του θεματος,αλλα διαφωνω με το παραδειγμα.Τα καβουρια προσπαθουν να πιαστουν απο κατι που ειναι πιο πανω απο αυτα για να ανεβουν και οχι για να κατεβασουν τα αλλα.

 

[maik900]

Γιατί ο David Bowie κουβαλούσε μαζί του μια ελληνική εφημερίδα;​

Ο συγγραφέας και φίλος του, William Boyd διηγήθηκε αυτή την ιστορία με την περίεργη συνήθεια​

Mια λιγότερο γνωστή πτυχή της ζωής του! Ο David Bowie είχε μια απλή και αποτελεσματική ιδέα να περπατά απαρατήρητος στη Νέα Υόρκη, όπως αποκάλυψε ένας στενός φίλος του στον Guardian.
Ο συγγραφέας και φίλος του, William Boyd ανέφερε πως ο Bowie εμφανίστηκε σε μια συνάντησή τους κρατώντας στα χέρια του μία ελληνική εφημερίδα. "Θυμάμαι πως τον περίμενα να έρθει να με βρει σε ένα ξενοδοχείο. Τον είδα λοιπόν να κατεβαίνει από ένα ταξί και να πληρώνει τον οδηγό. Μου έκανε τρομερή εντύπωση γιατί χρησιμοποιούσε ένα απλό μέσο μεταφοράς ενώ ήταν τόσο μεγάλος καλλιτέχνης. Τον ρώτησα τότε, αν είχε πρόβλημα να μετακινείται με τα μέσα μεταφοράς, μέσα στην πόλη. 'Καθόλου', μου απάντησε, 'χρησιμοποιώ με μεγάλη ευχαρίστηση τόσο το μετρό όσο και τα ταξί. Απλά κρατάω μία από αυτές', είπε δείχνοντάς μου μία ελληνική εφημερίδα. Ο κόσμος σκέφτεται 'Αποκλείεται να είναι ο David Bowie, μάλλον είναι κάποιος Έλληνας, που του μοιάζει'.
Bρήκα την ιδέα του και κουλ και αποτελεσματική. Κλασικός David. Οπότε, μπορούμε να προσθέσουμε ακόμα μία κατηγορία στη μακρά λίστα όσων έκανε ο Bowie και θα τα θυμόμαστε για το στυλ τους. Δεν ήταν μόνο ένας αξέχαστος συνθέτης, παραγωγός, μουσικός και ερμηνευτής, αλλά κι ένας καλλιτέχνης, συγγραφέας, ηθοποιός ακόμη και οικονομικός παρατηρητής και όπως αποδεικνύεται - χωρίς να προκαλεί καμία έκπληξη - και μάστερ στις μεταμφιέσεις!".

 

[maik900]

Ο άδοξος θάνατος του Αισχύλου που λίγοι γνωρίζουν​

Από τους σπουδαιότερους Έλληνες τραγωδούς​

Ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες τραγωδούς, ο Αισχύλος άφησε πίσω του σπουδαία έργα που ακόμη και σήμερα μοιάζουν επίκαιρα και εξυμνούνται σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Οι πιο διαβασμένες τραγωδίες του είναι οι "Επτά επί Θήβας", "Προμηθεύς Δεσμώτης", "Ορέστεια".

Εκτός από τραγωδός ο Αισχύλος ήταν διάσημος και σαν σπουδαίος πολεμιστής, είχε πάρει μέρος και στη Μάχη του Μαραθώνα, αλλά και στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Όμως ενώ είχε συμμετέχει σε μεγάλες μάχες ο θάνατος του ήταν άδοξος και παράξενος. Ένας αετός άφησε μια μεγάλη χελώνα που είχε αρπάξει σαν θήραμα και αυτή έπεσε από μεγάλο ύψος στο κεφάλι του τραγωδού και τον σκότωσε ακαριαία.

 

[maik900]

Ο μπακάλης από την Ήπειρο που έδωσε το όνομά του σε γνωστή περιοχή της Αθήνας​

Ο δαιμόνιος μπακάλης που τη σημάδεψε​

Τα Εξάρχεια είναι από τις περιοχές της Αθήνας που γνωρίζεις ακόμα και αν δεν έχεις πάει ποτέ στην πρωτεύουσα. Μια ιστορία που δεν γνωρίζει ο κόσμος είναι ότι το όνομα της το χρωστάει σε ένα μπακάλη από την Ήπειρο.​

Η περιοχή λεγόταν Πιθαράδικα, επειδή εκεί βρισκόταν η μεγάλη αγορά πυθαριών που αγόραζαν οι Αθηναίοι. Όμως στα τέλη του 1800, ο Βασίλειος Έξαρχος από την Κόνιτσα εγκαταστάθηκε στη περιοχή και άνοιξε ένα παντοπωλείο.

Φτωχός αλλά με μεράκι και επιχειρηματικό δαιμόνιο, κατάφερε να φτιάξει το πιο γνωστό παντοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας αφού όλοι το επέλεγαν για την τρομερή ποιότητα των προιόντων του αλλά και τις χαμηλές τιμές.
Σύντομα η φήμη του ξεπερνούσε τα όρια της Αθήνας και από τις γύρω πόλεις πάντα έκαναν μια στάση για να προμηθευτούν τα φρέσκα μαναβικά του. Καθώς περνούσαν τα χρόνια όλοι έλεγαν θα πάμε στο Έξαρχου και η περιοχή καθιερώθηκε στη συνείδηση του κόσμου ως Εξάρχεια.

 

[maik900]

Ο λόγος που συνήθως ξυπνάς πριν από το ξυπνητήρι​

Η διαδικασία και η σχέση του σώματος με το ξυπνητήρι​

Ο λόγος που πολλές φορές ξυπνάτε πριν το ξυπνητήρι σας είναι γιατί το εσωτερικό ρολόι του οργανισμού είναι πολύ καλύτερο από αυτό που βάζετε δίπλα σας.​

Στο κέντρο του εγκεφάλου βρίσκεται μια ομάδα νεύρων, γνωστή ως υπερχιασματικός πυρήνας, που επιβλέπει το εσωτερικό ρολόι του οργανισμού σας. Τον κιρκάδιο ρυθμό. Αυτός καθορίζει πότε νυστάζετε και πότε τα μάτια σας είναι ορθάνοιχτα. Ελέγχει ταυτόχρονα την αρτηριακή πίεση, τη θερμοκρασία του σώματος και την αίσθηση που έχουμε για τον χρόνο. Με λίγα λόγια δηλαδή, μετατρέπει το σώμα μας σε μια καλοδουλεμένη μηχανή.
Αυτή η μηχανή λατρεύει την προβλεψιμότητα. Το σώμα μας είναι πιο αποτελεσματικό όταν υπάρχει μια ρουτίνα για να ακολουθήσει. Αν κοιμάστε και ξυπνάτε την ίδια ώρα κάθε ημέρα, το σώμα καταγράφει αυτή τη συμπεριφορά.

Ο κύκλος ύπνου και ξυπνήματος ρυθμίζεται από μια πρωτεΐνη που ονομάζεται PER. Τα επίπεδα της αυξάνονται και πέφτουν μέσα στην ημέρα, με την κορύφωσή της να είναι το απόγευμα και η χαμηλότερη τιμή της το βράδυ. Όταν λοιπόν πέφτει, ο καρδιακός ρυθμός επιβραδύνεται, η αρτηριακή πίεση πέφτει και η σκέψη γίνεται πιο θολή. αυτό σημαίνει ότι νυστάζετε.
Αν ξυπνάτε κάθε μέρα την ίδια ώρα, το σώμα μαθαίνει να ανεβάζει τα επίπεδα της PER εγκαίρως πριν το ξυπνητήρι. Μια ώρα πριν ξυπνήσετε, τα επίπεδα PER αυξάνονται σταδιακά, για να προετοιμαστεί για το άγχος της αφύπνισης, το σώμα απελευθερώνει μια σειρά ορμονών, όπως η κορτιζόλη. Έτσι, σταδιακά ο ύπνος σας γίνεται ελαφρύτερος.
Το σώμα μισεί το ξυπνητήρι. Είναι αγχωτικό για αυτό. Γιατί υπερνικά τον στόχο της σταδιακής αφύπνισης. Για να αποφύγει αυτή τη βίαιη διακοπή το σώμα αρχίζει να αυξάνει τις ορμόνες PER και το στρες νωρίτερα. Έτσι η σταδιακή αφύπνιση δεν χάνεται, με το ρολόι να είναι τόσο ακριβές που τα μάτια σας ανοίγουν λογά λεπτά πριν το ξυπνητήρι.

Αν δεν ξυπνάτε πριν το ξυπνητήρι, είναι πιθανό να μην κοιμάστε όσο θα έπρεπε ή το πρόγραμμα ύπνου σας δεν είναι σταθερό. Αν ξυπνάτε διαφορετική ώρα τις καθημερινές και το Σαββατοκύριακο, το εσωτερικό ρολόι σας είναι εκτός λειτουργίας. Χωρίς συνέπεια στον ύπνο, ο οργανισμός μπορεί να μην ξέρει πότε να σηκωθεί. Έτσι όταν το ξυπνητήρι χτυπάει, είστε λίγο ζαλισμένοι και λίγο πιο νευριασμένοι.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Το μεγαλύτερο πυρηνικό όπλο που δοκιμάστηκε ποτέ​

Η βόμβα υδρογόνου RDS-220 ή αλλιώς Tsar Bomba​

Αν μόλις διαβάσατε τoν τίτλο σκεφτήκατε τις ατομικές βόμβες στο Ναγκασάκι και τη Χιροσίμα, τότε κάνατε λάθος. Γιατί στις 30 Οκτωβρίου του 1961, η σοβιετική βόμβα υδρογόνου Tsar Bomba, ήταν μακράν το πιο ισχυρό πυρηνικό όπλο που κατασκευάστηκε και δοκιμάστηκε από άνθρωπο.
Οι ατομικές βόμβες σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι ήταν 15 και 21 Κιλοτόνων αντίστοιχα. Η Tsar Bomba ή αλλιώς RDS-220, ήταν 50 Μεγατόνων. Παρήγαγε δε, τη μεγαλύτερη έκρηξη που προήλθε από άνθρωπο η οποία έχει καταγραφεί ποτέ.
Η βόμβα κατασκευάστηκε από μια ομάδα Σοβιετικών επιστημόνων το 1961. Εκείνη την εποχή, ο Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και ΕΣΣΔ βρισκόταν σε κρίσιμη φάση. Η συγκεκριμένη βόμβα προοριζόταν να δείξει τη σοβιετική δύναμη και όντως δεν έχει υπάρξει ξανά κάποια παρόμοια που να την πλησιάσει σε ισχύ.

Είχε αρχικά δύναμη 100 Μεγατόνων, αλλά οι επιπτώσεις από μια τέτοια έκρηξη κρίθηκαν πολύ επικίνδυνες. Έτσι, τροποποιήθηκε στους 50 Μεγατόνους, 3.800 φορές τη δύναμη της βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα. Το όπλο που τελικά προέκυψε ζύγιζε 27 τόνους, είχε μήκος 8 μέτρα και διάμετρο περίπου 2 μέτρων. Το όνομα Tsar Bomba, της δόθηκε από τη Δύση.


Ένα βομβαρδιστικό αεροσκάφος τροποποιήθηκε για να τη μεταφέρει, ενώ ήταν εξοπλισμένη με ένα αλεξίπτωτο ώστε να επιβραδυνθεί η πτώση της και να επιτρέψει στο αεροπλάνο να απομακρυνθεί έγκαιρα. Στις 30 Οκτωβρίου του 1961, το αεροσκάφος απογειώθηκε και έριξε τη βόμβα στον κόλπο Mityushikha στο έρημο νησί της Novaya Zemlya.
Εξερράγη περίπου 4 χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος, προκαλώντας ένα «μανιτάρι» ύψους περίπου 60 χιλιομέτρων! Η λάμψη που προκλήθηκε από την έκρηξη ήταν ορατή σε απόσταση 1.000 χιλιομέτρων. Ένα ακατοίκητο χωριό σε απόσταση 55 χιλιομέτρων ισοπεδώθηκε, ενώ όλα τα κτίρια σε απόσταση 160 χιλιομέτρων είχαν ζημιές. Επιπλέον, υπολογίστηκε πως η θερμότητα που προέκυψε από την έκρηξη θα μπορούσε να προκαλέσει εγκαύματα τρίτου βαθμού σε όποιων βρισκόταν σε απόσταση έως και 100 χιλιομέτρων.

Η δοκιμή κρίθηκε επιτυχημένη, αλλά ποτέ δεν υπήρξε η σκέψη για υπηρεσιακή χρήση. Υπήρχε άλλωστε δυσκολία και στη μεταφορά αλλά και στην εκτόξευσή της. Έτσι χρησιμοποιήθηκε καθαρά ως προπαγανδιστικό όπλο.

Πηγη www.e-radio.gr

 

[maik900]

Πώς ο χρυσός προστατεύει την υγεία μας​

Ότι λάμπει είναι χρυσός...​

Οι περισσότεροι ξέρουν ότι αξίζει πολλά χρήματα και ότι είναι η πιο ασφαλής επένδυση. Όμως ο χρυσός είναι ένα μέταλλο με πολλές ιατρικές εφαρμογές που χρόνια τώρα έχει βοήθησει την επιστημονική κοινότητα να αντιμετωπίσει ασθένειες που ταλαιπωρούσαν τον άνθρωπο.
Η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε ο χρυσός για θεραπεία, ήταν το 1897 όταν χρησιμοποιήθηκε για αντιμετώπιση του βάκιλου που προκαλούσε την φυματίωση.
Σήμερα η τεχνολογία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που ο χρυσός χρησιμοποιείται σε πρωτοποριακές θεραπείες και διαγνωστικά τεστ.

Πιο εξειδικευμένα:

• Πολλές μορφές καρκίνου είναι τόσο ισχυρές που αντιστέκονται σε πολλά φάρμακα. Όταν οι γιατροί χρησιμοποιήσαν για πρώτη φορά νανοσωματίδια χρυσού ενδοφλέβια είδαν εντυπωσιακά αποτελέσματα. Λόγω της βιοσυμβατότητας του χρυσού, τα νανοσωματίδια μπορούν να εγχυθούν ενδοφλεβίως και να συσσωρευτούν σε συγκεκριμένη περιοχή, όπως είναι οι καρκινικοί όγκοι. Αυτή τη στιγμή γίνονται κλινικές δοκιμές για να πάρει έγκριση από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και να αρχίσει να δοκιμάζεται σε ανθρώπους με επιθετικούς καρκίνους.
• Το AIDS αν και πλέον αντιμετωπίζεται, είναι πολύ σημαντικό να ανιχνευθεί εγκαίρως. Σε αυτή τη κατεύθυνση κινούνται οι επιστήμονες που έχουν βρει ένα διαγνωστικό τεστ με νανοσωματίδια χρυσού, που μπορεί να ανιχνεύσει τον ιό από τις πρώτες ημέρες.
• Πλέον έχουν βγει πιο αποτελεσματικά φάρμακα, αλλά για δύο δεκαετίες για την ρευματοειδή αρθρίτιδα χρησιμοποιούνταν το φάρμακο τύπου DMARD, όπου περιείχε χρυσό και είχε τρομερά αποτελέσματα στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων.

Πηγη www.e-radio.gr