Στα Ανατολικά της Αφρικής

[2 travel on motorcycle]

Επόμενη χώρα η Ουγκάντα . Στα σύνορα επικρατει χαμός και αναγκαστικά περιμένουμε αρκετή ωρα .
Στην Ουγκάντα θέλαμε να επισκεφτούμε κάποιο παρκο με γορίλες . Επειδή δεν ξεραμε πότε θα φτάσουμε δεν ειχαμε κάνει κράτηση . Αμεσως μολις φτασαμε στα συνορα προσπαθήσαμε να βρούμε θέση αλλά μάταια το ιδιο δυσκολο ήταν και να βρούμε κάποιο δωματιο . Γυρνούσαμε για αρκετή ωρα μεχρι που είδαμε αυτό το ξενοδοχείο που μας φάνηκε καλό και στο οποίο εβαλαν τη μοτοσυκλέτα στην τραπεζαρια για ασφάλεια Η Ουγκάντα μας φαίνεται αρκετά βρώμικη και άναρχη . Οι δρόμοι ειναι χάλια και ειναι δύσκολο να διανύσεις αποστάσεις Ασφαλτός υπαρχει μονο στον ενα κεντρικό αυτοκινητόδρομο . Εκεί όμως βαζουν συνέχεια τέτοια εμπόδια για να ελέγχουν την ταχύτηταΑπό κάθε χωριό περνανε αυτά τα μικρά φορτηγάκια όπου μαζευουν και μεταφερουν κόσμο και εμπορεύματα. Μειναμε 2 μέρες στην περιοχή κάνοντας κοντινές διαδρομές προσπαθώντας να βρούμε εισιτήρια για τους γορίλες όμως στο τέλος το αφήσαμε για κάποια επόμενη φορα

 

[2 travel on motorcycle]

Η διαδρομή που κάνουμε είναι περιμετρικά της λίμνης Βικτώρια .

Στους πάγκους βλέπουμε να πουλάνε ψάρια φρέσκα και παστά .


Τα χιλιόμετρα που κάνουμε καθημερινά είναι αρκετά δύσκολα . Το μηχανάκι δεν έχει καθόλου αναρτήσεις και πονάει όλο μας το σώμα .

Οι πόλεις είναι χαοτικές και η οδήγηση επικίνδυνη . Όταν βγαίνουμε σε αυτοκινητόδρομο δεν μας υπολογίζει κανείς . Βρισκόμαστε τόσες πολλές φορές την ημέρα στα όρια μιας μετωπικής σύγκρουσης που κάθε βράδυ είμαστε εξαντλημένοι .

Εδώ είναι ένα από τα σημεία στην Ουγκάντα που περνάει ο Ισημερινός . Είναι τουριστικό και βρήκαμε ευκαιρία να φάμε κάτι αφού τις τελευταίες ημέρες ζούμε με ρύζι και ελάχιστο κοτόπουλο .

 

[2 travel on motorcycle]

Μία από τις πιο όμορφες μέρες που περάσαμε στην Ουγκάντα ήταν όταν μείναμε στην πόλη Jinja. Μια μικρή επαρχιακή πόλη χτισμένη πάνω στην ακτογραμμή της λίμνης. Εδώ , σε αυτό το μαγικό μέρος , βρίσκονται οι πηγές του Νείλου .

Μόνο το γεγονός ότι από εδώ ξεκινάει ο σημαντικότερος ποταμός της Αφρικής μας γεμίζει δέος . Μάλιστα καταφέραμε και να κολυμπήσουμε .

Η λίμνη Βικτώρια, η μεγαλύτερη στην Αφρική και δεύτερη σε μέγεθος παγκοσμίως, κρύβει όμως και τεράστιους κινδύνους.
Δεν είναι μόνο το βάθος των νερών που αυξομειώνεται απότομα και απειλεί τους ψαράδες. Είναι και το μικροκλίμα που δημιουργεί έναν φονικό συνδυασμό από απρόβλεπτα καιρικά φαινόμενα – ξαφνικούς ανέμους και βροχές που μπορούν να παρασύρουν πλεούμενα και να πνίξουν σπίτια και χωράφια. Περίπου 5.000 άνθρωποι το χρόνο χάνουν τη ζωή τους σε αυτή την τόσο επικίνδυνη λίμνη .

 

[esel]

Ταξιδι απ τα λιγα....εμπειρία ζωής μοναδική....να πω οτι δεν σας ζηλεψα ; ψεμματα θα πω....απ την αλλη να το εκανα μονος μου ουτε σαν σκεψη ....ειμαι πολυ χέστης για τετοιου ειδους ταξιδι....ισως αν ήμουν με μια σχετική παρέα ....ισως
Πάντως Μπράβο σας και πάλι Μπράβο σας...

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[2 travel on motorcycle]

Ταξιδι απ τα λιγα....εμπειρία ζωής μοναδική....να πω οτι δεν σας ζηλεψα ; ψεμματα θα πω....απ την αλλη να το εκανα μονος μου ουτε σαν σκεψη ....ειμαι πολυ χέστης για τετοιου ειδους ταξιδι....ισως αν ήμουν με μια σχετική παρέα ....ισως
Πάντως Μπράβο σας και πάλι Μπράβο σας...

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Υπάρχει μία δυσκολία αλλα υπάρχει και μία απίστευτη μαγεία . .Μπορεί την επόμενη φορά μπορεί να πάμε παρέα , η Αφρική είναι ανεξάντλητη .

 

[2 travel on motorcycle]

Και ήρθε η ώρα να περάσουμε στην Κένυα
Όση ώρα ο Κώστας έκανε τα διαδικαστικά είχα την ευκαιρία να πιάσω κουβέντα με πολλούς Κενυάτες . Μου πρότειναν μέρη για να επισκεφτούμε και με ρώταγαν για την Ελλάδα .
Εδώ χρειάστηκε να δείξουμε και τα πιστοποιητικά εμβολιασμού για κίτρινο πυρετό για να μπούμε στην χώρα .
Η Κένυα μας άρεσε από την πρώτη στιγμή . Είχε τρομερή φασαρία και κίνηση αλλά και μια ζωντάνια που μπορούσε να σε παρασύρει . Σε αυτό το μικρό εστιατόριο βρήκαμε τηγανιτές πατάτες που είχαμε να φάμε καιρό και πήραμε από 2 μερίδες .

Για άλλη μια φορά περνάμε τον Ισημερινό ...

Και συνεχίζουμε το δρόμο μας γύρω από τη λίμνη .

Όταν φτάνουμε στο δωμάτιο είναι απόγευμα και οι βάρκες έχουν αρχίσει να γεμίζουν την Βικτώρια .

Την άλλη μέρα ήρθε η ώρα για το service .


Μόλις κάναμε στάση μαζεύτηκε κόσμος και αφού τους κεράσαμε σύκα που είχαμε από την Ελλάδα βρήκαμε ευκαιρία για κουβέντα .

 

[2 travel on motorcycle]

Η σημερινή μέρα ήταν μια από αυτές που θα τη θυμόμαστε για καιρό . Προορισμός μας ήταν το πάρκο Masai Mara. Είχαμε σχεδιάσει μια διαδρομή που θα μας οδηγούσε σε ένα κατάλυμα στις παρυφές του πάρκου μέχρι το σημείο που επιτρέπονται μοτοσυκλέτες .

Ξεκινήσαμε νωρίς μια διαδρομή μέσα από οικισμούς με τη βοήθεια του gps . 2 ώρες αργότερα όμως το gps μας οδήγησε σε χωράφια . Είχαμε 2 εναλλακτικές ή να γυρίσουμε πίσω και να πάμε στο πάρκο από έναν κεντρικότερο δρόμο που σήμαινε ότι δεν θα προλαβαίναμε να φτάσουμε στο πάρκο ή να προσπαθούσαμε με το χάρτη και ρωτώντας τους ντόπιους να φτάσουμε στον προορισμό μας . Επιλέξαμε το δεύτερο .

Στην αρχή διασχίζαμε χωριά που μπορεί να μην είχαν δρόμους είχαν όμως βενζινάδικα

Σύντομα ο δρόμος έγινε δύσκολος αφού οι βροχές των προηγούμενων ημερών είχαν χαλάσει μεγάλα κομμάτια του .

Ακολουθούσαμε τους ντόπιους που χρησιμοποιούσαν μονοπάτια

Και σιγά σιγά προχωράγαμε .

Είχε ζέστη και μας είχε τελειώσει το νερό .
Κάποια στιγμή βρήκαμε αυτόν τον οικισμό και χαρήκαμε γιατί υπήρχε ένα παντοπωλείο . Όμως δεν είχε νερό ... Ετσι ξεδιψάσαμε με αναψυκτικά .
Κάποια στιγμή μετά από πολλές ώρες καταλάβαμε ότι πλησιάζαμε στο πάρκο αφού δίπλα μας έβοσκαν ζώα .



Και φτάσαμε 50 χλμ πριν το πάρκο σε έναν από τους χειρότερους δρόμους της ημέρας , κατάκοποι αλλά ευτυχισμένοι . Μέχρι που άρχισε να βρέχει ... Και έβρεξε πολύ... είμαστε μόνο 10 χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο αλλά οι πέτρες γλιστράνε απίστευτα . Πηγαίνουμε όσο πιο σιγά μπορούμε . Στρίβουμε για τα τελευταία 7 χλμ αλλά ο δρόμος που θα μας οδηγούσε στο ξενοδοχείο απλά δεν υπάρχει . Το μόνο που υπάρχει είναι ένα βουνό λάσπης . Προσπαθούμε να το διασχίζουμε και πέφτουμε . Βρέχει ασταμάτητα . Το μηχανάκι έχει κολλήσει στη λάσπη και όσο και αν θέλω να βοηθήσω τον Κώστα μοιάζει αδύνατο να ξεκολλήσει . Δεν υπάρχει κανείς πουθενά να μας βοηθήσει . Προσπαθώ να πάρω τηλέφωνο στο ξενοδοχείο μήπως μπορούν να ερθουν στο σημείο να μας μαζέψουν αλλά δεν έχω σήμα . Τελικά το ξεκολλάμε . Εχει αρχίσει να σκοτεινιάζει , είμαστε μέσα στη ζούγκλα και δεν μπορούμε να φτάσουμε το ξενοδοχείο . Αποφασίζουμε να γυρίσουμε πίσω . Μέσα στο πάρκο υπάρχουν κάποια δωμάτια που κοστίζουν πάνω από 1000 ευρώ για ένα βράδυ αλλα και αυτά είναι μακριά μας . Βγαίνουμε σε έναν κεντρικότερο χωματόδρομο . Η βροχή έχει σταματήσει λιγο. Και τότε μας πλησιάζει ένα τζιπ . Είναι ένας Κενυάτης με μία Γαλλιδα . Πηγαίνουν σε ένα ξενοδοχείο κοντά και προθυμοποιούνται να μας βοηθήσουν . Στην αρχή ήμασταν επιφυλακτικοί αλλά σύντομα καταλάβαμε ότι ήταν η μόνη μας λύση . Ηταν άργα , ήμασταν βρεγμένοι , ο δρόμος είχε χαλάσει και δεν είχαμε ιδέα προς πια κατευθυνση θα έπρεπε να πάμε . Μπήκα στο αυτοκίνητο τους και ο Κώστας ακολούθησε με τη μηχανή . Μισή ώρα αργότερα βρισκόμασταν σε ένα μικρό ξενοδοχείο ντόπιων . Δεν πιστευαμε την τύχη μας . Μας άναψαν το τζάκι να ζεσταθούμε και μας μαγείρεψαν νοστιμότατο φαγητό . Ήταν μια απίστευτη εμπειρία .

 

[panavour]

1000 ευρώ την βραδιά ούτε 20αστερο στο Λας Βέγκας δεν κάνει.Ακριβηνε και η Αφρική.

 

[2 travel on motorcycle]

1000 ευρώ την βραδιά ούτε 20αστερο στο Λας Βέγκας δεν κάνει.Ακριβηνε και η Αφρική.

Οι τιμές των καταλυμάτων μέσα στα πάρκα είναι εξωφρενικά υψηλές . Φυσικά δεν πρόκειται για καταλύματα που διαχειρίζονται ντόπιοι . Είναι πανάκριβα lodge τα οποια ανήκουν σε Ευρωπαίους .

 

[2 travel on motorcycle]

Από το Masai Mara πήγαμε προς το πάρκο της Naivasha .

Η διαδρομή έχει πολλές μικρές πόλεις και χωριά .

Εχει και εντυπωσιακά μηχανάκια ...

Η λίμνη της Ναιβάσα είναι αρκετά τουριστική .Είναι γεμάτη ιπποπόταμους και φλαμινγκο και ο αρκετός κόσμος κάνει βαρκάδα . Όταν βραδιάζει απαγορεύεται να είσαι κοντά στην όχθη γιατί βγαίνουν οι ιπποπόταμοι και γίνονται αρκετά επιθετικοί . Τους θαυμάσαμε από μακριά .

Πηγαίνοντας προς το Ναιρόμπι το σκηνικό αλλάζει . Έχουμε άσφαλτο , μεγαλύτερες πόλεις και κίνηση .


Μάλιστα είδαμε κοντά στο Ναιρόμπι και διόδια !!! Η πρωτεύουσα Ναϊρόμπι είναι μια επικίνδυνη πόλη όσον αφορά την εγκληματικότητα – εξ ου και το παρατσούκλι Nairobbery. Εμείς δεν μείναμε καθόλου εκεί . Κάναμε μόνο μια στάση για καφέ σε ένα mall στα περίχωρα και συνεχίσαμε .
Οι 2 όμως επόμενες μέρες που οδηγήσαμε στην Κένυα ήταν οι δυσκολότερες όλου του ταξιδιού .

Η οδήγηση στην Κένυα ήταν από τις πιο επικίνδυνες που έχουμε ζήσει . Πηγαίναμε σιγά και στην άκρη του δρόμου αλλά κανείς δεν μας υπολόγιζε . Στον κεντρικό αυτοκινητόδρομο κυκλοφορούν κυρίως νταλίκες που κάνουν προσπέραση χωρίς να νοιαστούν αν θα σε βγάλουν από τον δρόμο ή αν θα σε σκοτώσουν .

Και πράγματι κάποιες φορές μας έβγαλαν από τον δρόμο στα χωράφια αλλά ευτυχώς δεν χτυπήσαμε . Εδώ νιώσουμε τι σημαίνει να μην έχει αξία η ανθρώπινη ζωή . Κάθε 1 ώρα περίπου κάνουμε στάση για να ηρεμήσουμε λιγάκι και προχωράμε σιγά σιγά .

Την επόμενη μέρα φτάνουμε στο Oloitokitok ένα απομακρυσμένο σύνορο με την Τανζανία .

 

[2 travel on motorcycle]

Στο απομακρυσμένο αυτό σύνορο πήγαμε για 2 λόγους . Πρώτον για να αποφύγουμε την κίνηση από τις νταλίκες οι οποίες δεν έρχονται σε αυτο αλλά χρησιμοποιούν ένα με ευκολότερη πρόσβαση και δεύτερο γιατί βρίσκεται ακριβώς στους πρόποδες του Κιλιμάντζαρο . Μείναμε σε ένα πολύ απλό κατάλυμα που όμως είχε την καλύτερη θέα στο βουνό που θα μπορούσαμε να φανταστούμε .

Νωρίς το πρωί φτάσαμε στο σύνορο . Ήμασταν σίγουρα οι μόνοι τουρίστες αλλά έπρεπε να περιμένουμε αρκετά αφού όλοι περνούσαν από γιατρό , έδιναν τα βιβλιάριο εμβολιασμού και έβαζαν θερμόμετρο ώστε να μπουν στην Τανζανία . Την εποχή που ήμασταν εκεί ο κίτρινος πυρετός οργίαζε . Εδώ έγινε το εξής περίεργο . Αν και είχαμε νοικιάσει τη μηχανή από την Τανζανία αυτή είχε πινακίδες Ζανζιβάρης και δεν φαινότανε στο σύστημα των συνόρων . Η Ζανζιβάρη ανήκει στην Τανζανία αλλά έχει δική της κυβέρνηση και άλλους νόμους . Έπρεπε λοιπόν να περιμένουμε αρκετή ώρα ώστε να επικοινωνήσουν οι αντίστοιχες υπηρεσίες και να μας αφήσουν να περάσουμε . Ποτέ δεν μπορείς να υπολογίζεις το χρόνο στο πέρασμα των συνόρων .

Ξανά λοιπόν Τανζανία και πρώτος σταθμός το kilimanjaro National park

Μετά το εντυπωσιακό πάντα χιονισμένο βουνό συνεχίσαμε στη επαρχία της Τανζανίας για να φτάσουμε στην Αρούσα .

Είμαστε πλέον σε μία μεγάλη χαοτική πόλη .

Κάνουμε τις τελευταίες μας βόλτες σε αγορές και παζάρια .

Εδώ θα αφήσουμε τη μοτοσυκλέτα μας και θα συνεχίσουμε με πτήση για τη Ζανζιβάρη

 

[esel]

Πραγματικά πρεπει να ηταν τρομερο ταξιδι με διαρκείς εναλλαγες εικονων και συναισθηματων απ οτι καταλαβαινω.....

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

 

[Pan-dvs]

Αλλο ενα μοναδικο,ξεχωριστο ταξιδι.Περιμενω το επομενο.

 

[2 travel on motorcycle]

Στην Ζανζιβάρη νοικιάσαμε ένα Enfield από την ίδια εταιρία . Υπευθυνη είναι η Όλγα μία κοπέλα από την Πρέβεζα που μένει εδώ και κάποια χρόνια στην Ζανζιβάρη με τον επίσης Έλληνα σύζυγό της . Μας υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο με τα 3 παιδιά της και μας έκανε μία πρώτη ξενάγηση του νησιού .
Η Ζανζιβάρη είναι μία ημιαυτόνομη περιοχή της Τανζανίας αρκετά τουριστική .

Τις επόμενες 4 ημέρες κάναμε διαδρομές για να εξερευνήσουμε όσο μπορούμε το νησί .



Το νησί είναι πραγματικά όμορφο και εξωτικό και θα μοιραστώ λίγες φωτογραφίες .

Εδώ σε ένα μικρό νησάκι το prison island υπάρχει ένας τεράστιος πληθυσμός από γιγάντιες χελώνες .

Ύστερα από ένα αρκετά εξουθενωτικό ταξίδι στην Ζανζιβάρη κάναμε διακοπές .



Μάλιστα επειδή η πτήση της επιστροφής ακυρώθηκε τελευταία στιγμή μείναμε μία ημέρα παραπάνω και είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε και snorkeling σε έναν υπέροχο βυθό .

 

[2 travel on motorcycle]

Πραγματικά πρεπει να ηταν τρομερο ταξιδι με διαρκείς εναλλαγες εικονων και συναισθηματων απ οτι καταλαβαινω.....

Στάλθηκε από το SM-N975F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Ήταν Στέλιο και το προτείνουμε αν κάποιος θέλει να χάσει γρήγορα κιλά...

 

[2 travel on motorcycle]

Αλλο ενα μοναδικο,ξεχωριστο ταξιδι.Περιμενω το επομενο.

Ευχαριστούμε Πάνο . Θα γράψω για το ταξίδι που κάναμε τον Σεπτέμβρη σε Ιράν , Τουρκμενισταν και Ουζμπεκισταν .