Τετάρτη 22 Ιουνίου 2022 :
Ξυπνήσαμε νωρίς με προοπτική να πάρουμε κάρτα SIM για λόγους πλοήγησης κυρίως αλλά και για να πιούμε καφέ κάπου.
Τελικά με γρήγορη συνεννόηση ούτε κάρτα πήραμε αλλά ούτε καφέ ήπιαμε - φάγαμε μιας και δεν ξέραμε τι θα αντιμετωπίζαμε κατά τη διάσχιση της Αλβανίας.
Κάρτα τελικά δεν χρειάστηκε πουθενά αφού η πλοήγηση έγινε με off line maps μια χαρά και η επικοινωνία καλύφθηκε μέσω wifi που υπήρχε παντού.
Είχαμε ακούσει διάφορα για οδηγική συμπεριφορά περίεργη στην Αλβανία οπότε ένα μικρό άγχος υπήρχε που αποδείχθηκε ότι ήταν επί ματαίω αφού η οδηγική καφρίλα μας εδώ είναι ανυπέρβλητη δυστυχώς.
Ακόμη και στην Αλβανία και φυσικά σε όλα τα μέρη που επισκεφθήκαμε η αστυνόμευση ήταν πανταχού παρούσα και τα αυτοκίνητα τηρούσαν τον ΚΟΚ και σταματούσαν στις διαβάσεις πεζών χωρίς να προσπαθούν όπως εδώ να φάνε τον πεζό.
Έχουμε να μάθουμε πολλά και τα νευράκια όταν οδηγούμε πρέπει να τα αφήσουμε όπως και πολλά άλλα.
Ίσως θα πρέπει και εδώ η Αστυνομία να αρχίσει να κόβει κ@λους για να ηρεμήσουμε.
Τραβάμε λοιπόν για να διασχίσουμε την Αλβανία και κάνουμε στάση στον Αυλώνα.
Παραθαλάσσια πόλη νεόκτιστη όπως φαίνεται και με πολύ καλές προδιαγραφές!
Τα κτίρια τα παραθαλάσσια τραβηγμένα πίσω, πολύ πίσω, δίνουν χώρο και δύο χωριστές λωρίδες αυτοκινήτων, μία ανόδου και μία καθόδου. Μετά υπάρχει ποδηλατόδρομος παρακαλώ και μετά πεζόδρομος !
Στάση λοιπόν Αυλώνα και καφεδάκι - κεκάκι (ευχαριστούμε την σύζυγο του συντρόχου) μιας και πρωϊνό δεν είχε σήμερα.
Ο δρόμος μέχρι τα Τίρανα ήταν πολύ καλός αλλά μετά από τα Τίρανα χειροτερεύει χωρίς όμως να δημιουργεί προβλήματα.
Καθ' οδόν κάναμε προσπάθεια να δούμε και ότι ωραίο εντοπίζαμε.
Κάναμε μια προσπάθεια να δούμε και την λίμνη Σκόδρα, που βρισκόταν Ανατολικά όπως ταξιδεύαμε αλλά δεν κατέστη δυνατόν.
Ίσως σε κάποιο άλλο ταξίδι μας να την δούμε.
Στην προσπάθειά μας αυτή είδαμε και ένα ωραίο κάστρο στην πόλη Σκόδρα αλλά αφού φτάσαμε μέχρι την είσοδό του, είχε τέτοια κλίση στον χώρο σταθμεύσεως που θα πέφτανε οι φορτωμένες μηχανές κάτω οπότε μια, δύο φωτογραφίες πάνω από τη σέλα και φύγαμε.
Μετά από αυτή τη στάση φτάνουμε στα σύνορα και ένας υπάλληλος μας κάνει νόημα να πάμε από ένα διάδρομο πεζών.
Ούτε δεύτερη σκέψη δεν κάναμε και χωθήκαμε.
Και τσουπ να και άλλοι σύντροχοι - συντρόχισα με Μπόμπερ.
Πλέον είμαστε στο Μαυροβούνιο !
Συνεχίζεται...