Δεν κατάλαβα πότε έφθασα στην Σπάρτη.
Η ζέστη χτύπαγε κόκκινα και μαζί της και η πείνα …
Στον επόμενο ίσκιο έλεγα στον εαυτό μου σταματάμε και αυτό συνεχίστηκε μέχρι που πέρασα τον Κοσμά ο οποίος ήταν γεμάτος κόσμο και μηχανές …
Μαύρα σύννεφα είχαν σκεπάσει τον ουρανό και παρακάλαγα να βρέξει …
Λίγο μετά τον Κοσμά πέφτουν οι πρώτες σταγόνες, σταματάω στην άκρη βγάζω το κράνος και το απολαμβάνω …
Δυστυχώς δεν έβρεξε μόνο κάποιες ψιχάλες αλλά ήταν αρκετές για να με δροσίσουν σε συνδυασμό με τον συννεφιασμένο ουρανό …
Το κρουασάν που είχε βάλει στο σακίδιο μου ο Γλυκογιώργης ήταν σωτήριο μαζί με παγωμένο νερό …
Να ‘σαι καλά Γιώργο …
Τελικά καφέ σε βουνοκορφή δεν ήπια …
Αφού πήρα μερικές ανάσες άρχισα την κατάβαση προς το Λεωνίδιο …
Η Χιονάτη έχει ένα καλό και ένα κακό …
Το καλό είναι ότι είναι άκρως διασκεδαστική να την οδηγάς
Το κακό είναι ότι επικεντρώνεσαι μόνο στην οδήγηση και δεν μπορείς να απολαύσεις τα τοπία που περνάς …
Πρώτη φορά πέρασα τόσο γρήγορα και τον Ταύγετο και τον Πάρνωνα και πριν το καταλάβω είχα φτάσει στο Λεωνίδιο …
Σταμάτησα για καφέ και πήρα τηλέφωνο και τον φίλο Μανώλη από την μοτοπαρέα Λεωνιδίου …
Τον καφέ τον συνόδευσε και μια βάφλα με παγωτό βανίλια και σιρόπι σοκολάτα όση ώρα ο Μανώλης δοκίμαζε την Χιονάτη και του άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις …
Δεν μπορεί να είναι τυχαίο που όσοι την έχουν δοκιμάσει έχουν να πουν τα καλύτερα λαμβάνοντας πάντα υπόψιν την τιμή αγοράς γιατί προφανώς δεν μπορείς να την συγκρίνεις με μια άλλη μηχανή που κοστίζει τα διπλά η τριπλά από αυτή αλλά παρόλα αυτά μπορεί να μην είναι εφάμιλλη ίσως με αυτές αλλά τις κοιτάει κατάματα χωρίς να ντρέπεται για την καταγωγή της και τους δείχνει ότι δεν είναι 2 η 3 φορές καλύτερες από αυτή …
Επίσης δεν είναι τυχαίο που με δωροδοκούν για να την οδηγήσουν, ό ένας με κρουασάν ό άλλος με βάφλα …
Να δώ τί άλλο θα σκεφτεί ο επόμενος (είμαι ανοιχτός σε προτάσεις) …
Η βάφλα ήταν ότι χρειαζόμουν, απολαυστική δόση ενέργειας για να ξεκινήσω την επιστροφή …
Η επιστροφή έγινε παραλιακά μέχρι το Άργος.
Ο παραλιακός δρόμος είχε κίνηση και βιαστικούς οδηγούς που ήθελαν να επιστρέψουν πίσω στην πρωτεύουσα …
Επίσης χαμηλές ταχύτητες και ζέστη …
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πάντα βιάζονται να επιστρέψουν …
Μετά το Άργος βγήκα Εθνική και στα διόδια περίμεναν κάποιες μηχανές να πληρώσω για να ανοίξει η μπάρα και να περάσουν και αυτοί χωρίς να πληρώσουν …
Με ενοχλούν αφάνταστα αυτοί που θεωρούν τους εαυτούς τους έξυπνους και όλους τους υπόλοιπους ….
Τέλος πάντων ….
Λίγο μετά τα διόδια με περίμενε ο ένας από αυτούς πάνω σε ένα TDM για να τραβήξει με βίντεο την Χιονάτη …
Μόλις πήγα να τον περάσω άρχισε να ανοίγει, δεν ξέρω τι ακριβώς ήθελε να πετύχει. …
Στην Κόρινθο επέλεξα να επιστρέψω από τον παλιό γιατί η άναρχη κίνηση των εκνευρισμένων οδηγών αυτοκινήτων με άγχωνε ….
Έφτασα σπίτι, η Χιονάτη με πήγε και με έφερε απροβλημάτιστα, κέρδισε τις εντυπώσεις των φίλων και προβλημάτισε αρκετά εμένα …
Ο λόγος που προβληματίστηκα είναι ότι δεν έχω αναμνήσεις από τα μέρη που πέρασα, αλλά θυμάμαι την κάθε στροφή που έστριψα ….
Και όντως το διασκέδασα χωρίς να νιώσω κάποια στιγμή άβολα …
Πάντως δείχνει να καταπίνει τα χιλιόμετρα αδιαμαρτύρητα …
Ευχαριστώ Γιώργο και Μανώλη για το κέρασμα, την παρέα, την κουβέντα, με την πρώτη ευκαιρία να ξαναβρεθούμε …