Σήμερα έκατσα το μεσημέρι και ασχολήθηκα με το να καθαρίσω τα λάδια πάνω απο το μοτέρ. Εντάξει δεν έγινε και σαν καινούριο αλλά τουλάχιστον δείχνει πολύ πιο καθαρό πλέον σε σχέση με πριν. Και μιας και το αντισκοριακό δεν έκανε καλή δουλειά και δεν είχαμε πολύ, μου έφερε ο πατέρας μου ένα μπουκαλάκι βενζίνης απο το εργοστάσιο. Δεν είναι να την βάλεις στο ντεπόζιτο μέσα μιας και έχει ξεθυμάνει, αλλά για να καθαρίσεις χοντράδες απο λάδια και γράσα έκανε πολύ καλή δουλειά.
Το καπάκι του εκκεντροφόρου απο μαύρο έγινε γκρι πάλι. Το ίδιο ισχυεί και για την κεφαλή γενικά. Είχε πααααρα πολύ μαυρίλα πάνω της.
Το ίδιο και ο κύλινδρος που επιτέλους φαίνεται ο κυβισμός του κανονικά.
Το SCEM γραμμένο με ωραία μεγάλα γράμματα για να ξέρεις οτι έχει υψηλές επιδόσεις το μοτέρ. Στο σημείο που κουμπώνει η κεφαλή στον κύλινδρο δεν καθάριζε παραπάνω.
Και απο αυτή την μεριά το μοτέρ καθάρισε αρκετά. Το καπάκι της βαβλίδας εξαγωγής ήτανε κατάμαυρο απο ξερμένα λάδια.
Το έδεσα ξανά και έριξα ένα καλό πλύσιμο να φύγει οτι βρωμιά έμεινε πάνω του.
Πολύ πιο καθαρό πλέον! Το αριστερό κάρτερ ειδικά (του βολάν) είχε μπόλικα λάδια πάνω του. Πλέον έφυγαν. Επίσης έβαλα πάλι τα εργοστασιακά φλας μπρος πίσω. Για τα μπροστά τελικά δεν είναι τόσο θαμπωμένα όσο τα θυμάμαι, μια χαρά δείχνουν τελικά. Σίγουρα πολύ πιο ποιοτικά σε σχέση με τα κινέζικα Narita που ναι είναι πιο σπορτίδικα κάπως (και με λίγο φιμέ μέσα) αλλά έγιναν απαίσια μετά απο καιρό.
Τα εργοστασιακά...
Και τα κινέζικα...η ρογμή δεν έγινε απο τρακάρισμα αλλά απο λακούβες απο οτι κατάλαβα.
Έβαλα ξανά πάλι και τα πίσω φλας, τα οποια πρέπει να συνδέσω κάποια στιγμή. Τέλος το κρύσταλλο απο το πίσω φανάρι το έβαλα και το καθάρισα γιατί είχε σκόνες απο ξεραμένες σταγόνες μέσα απο υγρασίες.
Ένα μεσημέρι αφιερωμένο στο Suzuki λοιπόν!