Το όνομά της η παραλία του Σιμου....
....το πήρε από κάποιον παλιό σφουγγαρά, ο οποίος χτυπημένος από την νόσο των δυτών, αφέθηκε από τους υπόλοιπους
ναυτικούς και σφουγγαράδες του πλοίου, του οποίου αποτελούσε και αυτός πλήρωμα, εκεί γιά να πεθάνει.......στην παραλία
της Ελαφοννήσσου έξω από την οποία βουτούσαν γιά σφουγγάρια.....
(ή κάπως έτσι ξεκινάει η ιστορία του.....)
Τα χρόνια εκείνα φυσικά (κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου..) θάλαμος αποσυμπίεσης δεν υφίστατο..... Τον Σίμο λοιπόν, τον
βρήκαν σε άσχημη κατάσταση, κάποιοι Ελαφονησιώτες και εφαρμόζοντας τα γιατροσόφια της εποχής άνοιξαν έναν λάκκο και τον
έχωσαν όλο μέσα γιά κάποιο χρονικό διάστημα μπάς και τον σώσουν.......
Κάποιες γυναίκες ανέλαβαν να τον φροντίζουν πηγαίνοντάς του λίγη τροφή τις μέρες που τον είχαν παραχωμένο μέσα στη
άμμο, μέχρι να ξεπερνούσε (..άν φυσικά ξεπερνούσε...) την νόσο............
Πραγματικά ο Σίμος γλύτωσε και έζησε, ,αν και με κάποια κινητικά προβλήματα και έζησε τη υπόλοιπη ζωή του σε μιά παράγκα,
ιδιοκατασκευή , εκεί στην παραλία. Ζούσε με δυσκολία και ψάρευε γιά να κερδίζει κάποια ελάχιστα χρήματα.....τα οποία δεν του
έφταναν γιά να ζήσει....
Οι κάτοικοι όμως του νησιού τον φρόντιζαν μέχρι να πεθάνει και τακτικά κάποιοι-ες του πήγαιναν φαγητό...
και του το πήγαιναν στη παραλία που ζούσε, στην παραλία ''του Σίμου''......από το όνομά του..........
Εκεί έζησε λοιπόν ο Σίμος και όταν πέθανε τον έθαψαν κάτω από έναν κέδρο.....και πάντα έμεινε η παραλία
να λέγεται ''του Σίμου''..............................