Ωραίο θέμα παιδιά... Παραθέτω το βιογραφικό του X-ANARXA:
Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου ήταν στα 16 μου, όταν η γιαγιά μου, μου πήρε το παπάκι (οι γονείς μου δεν υπήρχε περίπτωση ούτε μια στο εκατομμύριο να μου πάρουν).
- Όταν αντιμετώπισα τον πρώτο θάνατο αγαπημένου προσώπου, έπαιρνα το μηχανάκι και έφευγα για να κλαίω μόνος μου χωρίς να με βλέπουν...
- Όταν ερωτευόμουν, έπαιρνα το μηχανάκι και έφευγα για να έχω αυτό το ηλίθιο χαμόγελο και να μη με βλέπουν...
- Όταν διάβαζα για πανελλήνιες και μετά στο πανεπιστήμιο, έκανα μόνος βόλτες με το μηχανάκι για να "καθαρίσει" το μυαλό...
- Όταν ήμουν ευτυχισμένος, έπαιρνα το μηχανάκι και έφευγα για να τραγουδάω μόνος μου χωρίς να με ακούνε...
Πέρασαν τα χρόνια, πούλησα το παπάκι, αγόρασα αυτοκίνητο, ωρίμασα, βρήκα δουλειά, έκανα οικογένεια...
Όλα κυλούσαν ομαλά, είχα πια μάθει να ελέγχω τη ζωή και τα συναισθήματά μου χωρίς να χρειάζομαι τη μηχανή...
Κάποια στιγμή ξύπνησα και ήμουν ήδη 43 χρονών (χωρίς τη χρήση του "face app" :)). Το βράδυ είχα δει στον ύπνο μου πως είχα μηχανή (transalp - μόνο αυτήν ήξερα :)) και έκανα βόλτες με άλλους μηχανόβιους.
Αυτό ήταν! Η κρίση των 40! Τα απωθημένα που κρύβουμε μέσα μας! Οι έρωτες που δεν πεθαίνουν, μα κοιμούνται... Το πρωί το είχα ήδη αποφασίσει! Θα βγάλω δίπλωμα για μηχανή! Θα πάρω transalp!
Ένα χρόνο μετά, το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Ξανακάνω ό,τι έκανα και στα 16 μου κι ακόμα περισσότερα... και βρέθηκα και με μηχανόβιους... και μοιράζομαι το πάθος μου με όλον τον κόσμο στο youtube...
Δεν ξέρω αυτό το ταξίδι που θα καταλήξει... Στατιστικά, το προφίλ μου ανήκει στην πιο επικίνδυνη κατηγορία για να εμπλακώ σε δυστύχημα. Δε με νοιάζει! Δε με απασχολεί αν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο..
Το ερώτημα που πρέπει να κάνουμε είναι.. "Υπάρχει ζωή ΠΡΙΝ το θάνατο;"...
/X-ANARXAS