morocco 2022

[esel]

Βρισκόμαστε πλέον σε μια κανονικότητα μετά από 2 χρόνια κορονοιού με όλες τις δεσμεύσεις των συνόρων να απουσιάζουν (σχεδόν). Η γνωστή σέχτα αποφάσισε οτι υπήρχε ένα χρωστούμενο. !!!
Μαρόκο λοιπόν με καθυστέρηση 2 ετών.
Συμμετέχοντες λοιπόν κατ' αλφαβητική σειρά με τα μεκανάκια τους ο καθείς

Ανδρέας (pilot) (BMW GS 1200 adv)
Μιχάλης (tracer) (YAMAHA tracer 900GT)
Nικος (Lucky Luke) (BMW GS 1200 Rally)
Νότης (Lepanto) (BMW GS1200 adv)
Ντίνος (dinospanag) (HONDA CRF1100 Africa)
Στέλιος (steliosh) (BMW GS 1100)
Στέλιος (esel) (BMW 1200 adv)
Στάθης (stathispatra) ( BMW GS 1200 adv)

Οι 6 απο τους οχτώ λοιπόν αναχωρηήσαμε για την Πάτρα απ' όπου θα μαζεύαμε τον Πατρινό της παρέας και στην Ηγουμενίτσα θα έμπαινε και ο τελευταίος της παρέας ο Ντίνος ,στον οποίο οι συγκάτοικοι του του επεφύλαξαν μια ενθουσιώδη. υποδοχή.

συνεχιζεται.............υπομονη

 

[esel]

Αφιξη Ιταλία

Η Ιταλία πλέον για τους περισσότερους Έλληνες Μοτοσυκλετιστές είναι μια πολύ οικεία χώρα. Για μας ήταν μια Διαδικαστική ημέρα με διαδικαστικά χλμ.
Η Aφιξη στην Modena μετά απο 266χλμ έγινε στο ξενοδοχείο Estense το οποίο είναι πάρα πολύ καλό σε πολύ κοντινό σημείο με το κέντρο και με δικo του parking.
To Απόγευμα για να θυμηθούμε οτι βρισκόμαστε στην Κεντρική Ιταλία και μάλιστα Σεπτέμβριο γευτήκαμε και μία βροχούλα.

 

[esel]

παρακατω ειναι καποιες απο τις βιτρινες στην Μοντενα

και φυσικά οι μεγαλες αγαπες δεν κρύβονται

συνεχιζεται...........υπομονή

 

[esel]

Από σήμερις ουσιαστικά ξεκινάει το ταξίδι και η Μαροκινή υπόθεση. Η αφιξή μας στην Γένοβα και ιδιαίτερα στο λιμάνι της σηματοδοτεί την εναρξή του. Κι αυτό για έναν παραπάνω λόγο.Το ταξίδι με το πλοίο για Ταγγέρη είναι κοντά στις 50 ώρες. Ούτε ναυτικό φυλλάδιο να βγάζαμε. Ταξίδι δοκιμασία νεύρων.
Ξεκινήσαμε λοιπόν από την modena με βροχή για τα πρώτα 50 χλμ. Ετσι δηλαδή για να βγάλουμε τα αδιάβροχα από τίς θήκες τους.
Συνολικά χλμ μέχρι την Γένοβα 273χλμ. ¨Ενα λάθος στην συννενόηση στον δρόμο μας έσπασε σε δύο γκρούπ κι από δύο διαφορετικές διαδρομές. Τίποτα το σπουδαίο δηλαδή. Άλλωστε ο ενθουσιασμός είναι τέτοιος που δεν δίνουμε σημασία σε τέτοια μικρόλάθη.
Μετά από μια σύντομη Διαδικασία αλλά λίγο διαφορετική απ αυτές που ξέρουμε απ τα γνωριμά μας λιμάνια επιβιβαστήκαμε στο καράβι για την Ταγγέρη..
Οπως έγραψα και παραπάνω το ταξίδι ειναι 50 ωρες με μοναδικό διάλειμμα στο λιμάνι της Βαρκελώνης όπου κα πρακτικά έχει γίνει μέχρι το μισό ταξίδι.
Ενα χαρακτηριστικό του ταξιδιού είναι ότι μετά την Βαρκελώνη υπάρχουν μέσα στο πλοίο κρατικοί υπάλληλοι του Μαρόκου όπου φτιάχνουν-σκανάρουν και δίνουν το χαρτάκι εισόδου στην Χώρα. Πρακτικά μιλώντας χωρίς αυτό το χαρτάκι μένεις στο πλοίο και ξαναγυρνάς Ισπανία ή Ιταλία. Εξίσου πρακτικά επίσης μ αυτό το χαρτάκι συντομεύονται και οι διαδικασίες εισόδου στην Χώρα.
Ενα άλλο χαρακτηριστικό σημείο του ταξιδιού είναι και η είσοδος του πλοίου στα στενά του Γιβραλτάρ. Η αίσθηση ότι έχεις φτάσει στον Ατλαντικό ωκεανό είναι για μας κάτι μοναδικό και πρωτόγνωρο. Σ αυτό ίσως να συντελεί και η "κίνηση" που επικρατεί μέσα στα στενά. Δεκάδες πλοία όλων των ειδών κι όλων των μεγεθών μπαινοβγαίνουν την ίδια στιγμή μεσα στα στενά του Γιβραλτάρ.

 

[esel]

εντωμεταξύ μέσα στο πλοίο οι ώρες περνούσαν και με άλλες δραστηριότητες....

και καποιες απο το λιμανι της βαρκελωνης και τα στενα του Βράχου,,,,

συνεχιζετε λέμε ....υπομονή

 

[esel]

οι Φυλακισμενοι στα καγκελα.....

και λιγη πρωινή ομιχλη .....

εντωμεταξύ σ αυτό το κοντεηνεράδικο διαπιστώθηκε οτι ήταν και η οθόνη του Ντίνου.....

μην ξεχνιώμαστε συνεχίζεται.....λεμε

 

[Zatara]

Οι σαγιονάρες σας είναι όλα τα λεφτά

Ευτυχώς που στο παπί έχω σαμάρια και δεν κολλάνε αυτοκόλλητα

 

[esel]

Αφιξη λοιπόν στην Ταγγέρη. Ειλικρινά οι ώρες πέρασαν γρήγορα. Λίγο ο ενθουσιασμός λίγο ο χαβαλές λίγο οι συζητήσεις για τα δρομολόγια μέσα στο Μαρόκο λίγο και οι κάποιες βοηθητικές συζητήσεις με κάποιους Μαροκινούς μοτοσυκλετιστές που επιστρέφουν στην πατρίδα από το Βέλγιο φτάσα.ώρεςμε στην Ταγγέρη.
Τελωνείο σχετικά γρήγορα. Όμως οι διαδικασίες αλλαγής νομίσματος και η αγορά sim για data μας έφαγαν αρκετές . Πρέπει πλέον να συνηθίζουμε τους χρόνους της Αφρικής. Όλα θέλουν τον χρόνο τους και την υπομονή τους.
Μετά λοιπόν από 140 χλμ επαρχιακής οδού φτάσαμε στην πολυδιαφημιζόμενη Μπλέ πόλη (Chefchaouen). Ο δρόμος στριφτερός με πάρα πολλά έργα και σε πολλά σημεία με ελλιπή σηματοδότηση.
Άφιξη λοιπόν στο ξενοδοχείο DAR MOUNIR κεντρικότατο μέσα στην Μεντίνα. Το ξενοδοχείο μικρό απ τα λεγόμενα boutique hotels πολύ καθαρό και με έντονο το Μαροκινό στυλ. Βέβαια το ότι ήταν μέσα στην Μεντίνα είχε και το κόστος του. Το Παρκινγκ ήταν εκτός της Μεντίνας υπαίθριο μεν αλλά με κάποια αμοιβή (1 ευρώ έκαστος-καταξοδευτήκαμε) έγινε αυτόματα φυλασσόμενο.
Βραδινή βόλτα λοιπόν μέσα στην Μεντίνα και φαγητό σε κεντρικότατο σημείο μέσα στην Μεντίνα. Ο δε σερβιτόρος τρομερό τρόλ. Μας μίιλησε για αμερικάνικη μπύρα όπου όλοι με μιά φωνή απαντήσαμε YES !!!!!! . Βέβαια αμέσως μετά μας εξήγησε ότι εννοούσε coca cola....
Κάποια στιγμή επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση να φύγει και η υπερένταση όλη της πρώτης ημέρας στο Μαρόκο. Βολτα στην Μεντίνα με το φως της ημέρα την αυριανή και πρίν την αναχώρηση για την Fes.

συνεχατε λεμεεεε

 

[esel]

πάλι συνεχιζετε.....

 

[stelios62]

Αποφεύγουμε τις σαγιονάρες μέσα σε πλοίο ... Safety First.

Tο ταξίδι Γενοβα-Βσρκελωνη ... μπονατσα , ε? Γιατί άμα είχατε περάσει τον κόλπο του Λέοντος "αγριεμενο" θα βγάζατε τιμής ένεκεν και ναυτικό φυλλάδιο...!

 

[esel]

Νέα μέρα νέο δρομολόγιο νέος προορισμός.
Μετά από ένα δυνατό πρωινό βόλτα ξανά στην Μαντίνα και μετά σέλωμα τα αλόγατα και βούρ για Fes. Δρόμος αρκετά δύσκολος επαρχιακός παντού αστυνομία (μπλόκα) και η θερμοκρασία αρχίζει πλέον να φλερτάρει με τα 40ρια. Μέσα σ ολα αυτά να και ένα σκάσιμο ελαστικού. Δεν μασάμε όμως δεξά στον δρόμο σετ επισκευής και σε 15' είμαστε οn the road again....
Μετά από 220χλμ φτάσαμε στην Φες με τρομερή ζέστη. Το ξενοδοχείο ένα τυπικό δυτικού τύπου ξενοδοχείο που συνήθως συναντάμε παντού... καθαρό και χωρίς τίποτα άλλο αξιοσημείωτο. Το άνομα αυτού HOTEL SAHRAT AT ZABAL
Είχαμε ενημέρωση από Αθήνα ότι στην Φες αν δεν θέλουμε να χαθούμε μέσα στα σοκάκια και για να δούμε ότι αξίζει πρέπει μα βρούμε ξεναγό. Τελικά δεν χρειάστηκε να ψάξουμε γιατί. μας "βρήκε" ο ξεναγός. Πράγματι μας γύρισε στην πόλη σε γρήγορο ρυθμό βέβαια αλλά έστω και έτσι ήταν μια πολύ καλή ξενάγηση.
Θα τολμήσω να πω ότι η Φες πρακτικά δεν αξίζει πάνω από μία το πάρα πολύ δύο διανυκτερεύσεις..
Δεδομένο: Στον επαρχιακό δρόμο στο σημείο όπου σταματήσαμε για να επισκευάσουμε το ελαστικό(8 μαντράχαλοι)σταματάει αυτοκίνητο με γυναίκα μουσουλμάνα (μαντήλα) με μωρό παιδί μέσα σε βρεφικό καθισματάκι, για να μας ρωτήσει αν χρειαζόμαστε κάποιου είδους βοήθεια !!!
Ερώτημα: Πόσες γυναίκες με μωρό μέσα στο αυτοκίνητο θα έκαναν το ίδιο πράγμα στην Ελλάδα ;

 

[esel]

εμπρος πηγαίνει ο αρχηγός και πισω του οι σκύλοι

και μερικές εικονες απο το κατά δηλωσην του ξεναγού του πρώτου παναεπιστημίου στον κόσμο (δεν γνωριζω δεν μπορω να διαψευσω)

 

[esel]

η Φες απο περιφεριακό...

και η καθιερωμένη επίσκεψη στα βυρσοδεψεία...... όλα το ποτάμι και οι λάκοι καθαρισμού και χρωματισμού έχουν παραμείνει ετσι παραδοσιακοί καθαρά και μόνο για τουριστικούς λόγους. Πλέον ο χρωματισμός και ο καθαρισμός των δερμάτων γίνεται με σύγχρονες διαδικασίες. Ενα πράγμα όμως έχει μείνει ίδιο η βρώμα. Για τον λόγο αυτό άλλωστε μοιράζουν φύλλα δυόσμου στους επισκέπτες για να μπορούν να αλλάζουν την όσφρησή τους.

εχουμε δρομο ακόμα....

 

[esel]

Η σημερινή μέρα έχει αναχώρηση 09.00πμ μετά από ένα όχι και τόσο καλό πρωινό παράξενο θα το έλεγα καλύτερα (πατζαροχυμός και αλλα τέτοια παράξενα).
Αρχίζουμε πλέον να ανεβαίνουμε στα αψηλά και στα 2200m η θερμοκρασία έχει πλέον πέσει στους 19 βαθμούς. Ήδη αρχίζουμε να νοιώθουμε μια ψυχρασία και όσο ανεβαίνουμε γίνεται ακόμη πιο έντονη. Το υπομένουμε όμως μιας και ξέρουμε ότι τελικός μας προορισμός είναι η Μerzouga στην Σαχάρα......
Από τα δάση σε σεληνιακά τοπία. Πόλεις στην μέση του πουθενά και γύρω γύρω έρημος με κύριο χαρακτηριστικό πλέον το κόκκινο χώμα. Η εναλλαγή τοπίων συνεχόμενη. Φαράγγια Βουνά και ολόκληρες πόλεις μέσα και κατα μήκος των φαραγγιών. Πλέον τα τελευταία 120 χλμ γίνονται σε θερμοκρασίες που υπερβαίνουν τους 40 βαθμούς. Και τα τελευταία 10 χλμ για την κατασκήνωση στην Μερζούγκα γίνονται σε χώμα πού άλλοτε γίνεται σπαστήρι και άλλοτε πούδρα.
Μετά από μία επεισοδιακή αναζήτηση διαμονή στο Morocco Luxury Tents.
Tip : Αν ποτές χρειαστεί σύντροχος να πάει Μερζούγκα να μας το πει. Σύντροχός μας αγόρασε γωνιακό οικόπεδο ευάερο και ευήλιο.

υπομονήηηηη

 

[esel]

μην βιαζεστε .....

 

[esel]

Η σημερινή ημέρα είναι ημέρα της χαλάρωσης και της ερήμου....
Σε ερώτηση μας αν μπορούμε να κάνουμε το δρομολόγιο των 4χ4 με τις μηχανές μας συμφώνησαν, Όμως αν μείνεις κάπου δεν θα τρέξει κανείς ή κι αν τρέξει στην ανάγκη θα σε δαγκάσουν βάρβαρα.....και σε κάποια σημεία δεν έχει και σήμα το κινητό. Απ' ότι είδαμε στην βόλτα με τα Land Cruiser......paparia Μάντολες (όλα για τα ντίρχαμς).....κρατάω μόνο ότι άμα τους χρειαστείς θα σε δαγκώσουν πολύ άσχημα, και βέβαια πουθενά μα πουθενά τριγύρω δεν είδαμε κάτι σε ιατροφαρμακευτική δομή.
Βόλτα λοιπόν με τα τζιπ οπου για 10 χλμ ακολουθήσαμε και την κλασική διαδρομή του Paris-Dakar . To πρόγραμμα επίσης περιελάμβανε και την βόλτα σε σκηνές Βεδουίνων και επιστροφή στο camp για βουτιές στην πισίνα....!!!!!! Προσωπικά μιας και έχω δει αρκετά ντοκυματέρ σχετικά με τις νομάδες οι σκηνές και οι λοιπές "εγκαταστάσεις" ήταν όντως κάτι πολύ κοντινό αν όχι ίδιο, Γνωρίζω όμως ότι οι περισσότεροι Βεδουίνοι όσοι δηλαδή έχουν παραμείνει στον παραδοσιακό τρόπο διαβίωσης είναι στην Αλγερία.....Εντάξει δίπλα ήταν !!!
Σταθερά και σήμερα η θερμοκρασία 40-42 βαθμούς. Ακάμα και το βράδυ έχει μια ζέστη αλλά αρκετά υποφερτή. Απλά κατά το χάραμα έχει μια δροσά αλλά όχι τίποτα το σπουδαίο.

υπομονη ειμαστε στην μεση......

 

[esel]

Αναχώρηση από το κάμπινγκ και διαμέσου της Ερήμου κατεύθυνση προς Ατλαντα. Ενδιάμεση στάση μέσω ενός μικρού χωματόδρομου σ ένα αρχαιολογικό χώρο τον αποκαλούμενο "πέταλο του αλόγου". Μετά από 100χλμ η διαδρομή πλέον αλλάζει φαράγγια φοίνικες και πολύ εντυπωσιακές χωμάτινες πόλεις. Πλέον αρχίζουμε την ανάβαση.
Η διαδρομή προς την πόλη Auberge φτάνουμε στα 2645 υψόμετρο. Μια ενδιάμεση στάση σε ένα χωριό και σ ένα καφενείο που λειτουργούσε και σαν εστιατόριο αλλά και σαν κουρείο !!! να πιούμε και να τσιμπήσουμε κάτι τις. Να βάλουμε κάτι στο στόμα μας ρε αδελφέ όπως λέει ένας φίλος και σύντροχος. Τελικά φάγαμε τα πιο νόστιμα και πιο φτηνά παιδάκια της χρονιάς. Τρία (3) κιλά και αναψυκτικά 20 ευρώ καταξοδευτήκαμε πάλι.
Όπως ήταν φυσικό πλέον οι θερμοκρασίες έχουν έρθει σε φυσιολογικά πλέον επίπεδα από 19-33 βαθμούς.
Το χωριό Auberge είναι σε υψόμετρο 2345 και φυσικά είναι το υψηλότερο κατοικίσημο σημείο και χωριό στο Μαρόκο. Κατοικείται απο Βέρβερους οι οποίοι ως επί το πλείστον είναι και ανεξήθρησκοι. Γιαυτό άλλωστε βρήκαμε και μπύρες !!!
Χωριό μιας εποχής της δεκαετίας του 1920-1930 για τα Ελληνικά δεδομένα, Η θερμοκρασία το βράδυ έπεσε στους 10 βαθμούς και όλοι "την ακούσαμε". Η πανσιόν που μείναμε είναι και το μοναδικό κατάλυμα στο χωριό για τουρίστες και λοιπούς οδοιπόρους χωρητικότητας το πολύ 40 ατόμων. Καθαρό μεν αλλά με στοιχειώδης ανέσεις. Η διαμονή μας στο κατάλυμα αυτό ήταν μαζί με Πορτογάλους μοτοσυκλετιστές όπου κι αυτοί έκαναν/κάνουν τα ίδια δρομολόγια με μας αλλά με αντίθετη φορά.

και συνεχιζουμε....

 

[esel]

λιγες ακομα απο το κουρειο εστιατόριο

ειπαμε συνεχαμε....

 

[steliosh]

Μια μικρή παρατηρηση... το χωριό στα 2345 ειναι το Agoudal.
Auberge λεγόταν το ξενοδοχείο.
Και επειδή είμασταν σε τετοιο υψόμετρο, αφενός κοιμηθήκαμε με... διπλές κουβέρτες, αφετέρου, ο καθαρός ουρανός μας έδειξε μέχρι και τον γαλαξία! Φανταστικο!!!!!!!!!!!!!

 

[esel]

Πάμε για άλλα....
Αναχώρηση από Auberge για Quazazarte μέσω του πασίγνωστου Dades. Φεύγοντας από το χωριό μπαίνουμε σε μια νέα εθνική οδό με τρομερό τάπητα αλλάααααα μετά από περίπου 30 χλμ. η άσφαλτος σταματάει εντελώς ξαφνικά και μετατρέπεται σε έναν στενό χωματόδρομο με πολλές πέτρες, πολλές στροφές και ατελείωτες απότομες πλαγιές για καμμιά 25 χλμ. Βέβαια το τοπίο και η αίσθηση απίστευτη.
Στην συνέχεια τα γνώριμα μας πλέον χωμάτινα χωριά και μέχρι το πέρασμα Dades για άλλα περίπου 20χλμ σπασμένη άσφαλτος. Μέχρι την πόλη Boulmaine dades μια ωραία διαδρομή μέσα σε φαράγγι και πόλεις στο χρώμα του τοπίου. Αρχίζουμε πλέον να συναντάμε και πολλές μοτοσυκλέτες στον δρόμο μας.
Τα τελευταία 170 χλμ μέχρι την πόλη όπου θα μείνουμε σήμερα την Quazazarte εντελώς αδιάφορα. Έρημος και πολύ ζέστη ξανά. Η πόλη σύγχρονη με ωραίο κέντρο και με πολύ μεγάλες λεωφόρους. Επίσκεψη στα studios Atlas.
Hotel ibis ( γνωστή αλυσίδα σε όλους) . Σημερινά συνολικά χλμ 280.

και η Κλεοπάτρα σε αποκλειστική φωτογράφιση μόνο για μάς