KAWASAKI: ΤΑ 10 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ
Kawasaki Ζ1300 (1979)
Το 1979 η Honda μπαίνει για άλλη μια φορά στο στόχαστρο, αυτή την φορά επειδή… τόλμησε να παρουσιάσει μοντέλο
με εξακύλινδρο σε σειρά κινητήρα, το CBX1050 δηλαδή. H Kawasaki, απαντά εντυπωσιακά.
Το Z1300 ήταν
η πρώτη υγρόψυκτη εξακύλινδρη μοτοσυκλέτα παραγωγής και η χωρητικότητα του κινητήρα της έφθανε τα 1.286 cc, ενώ η τελική μετάδοση γινόταν με άξονα.
Η ισχύς των 120 ίππων ήταν
ό,τι μεγαλύτερο είχε μετρηθεί σε μοτοσυκλέτα παραγωγής μέχρι τότε, όμως το βάρος το 314 κιλών (!) περιόριζε την τελική στα 220 χλμ./ώρα και γκρέμιζε τις όποιες προσδοκίες για μια καλή οδηγική συμπεριφορά,
δεδομένης πάντα της τότε ιαπωνικής αντίληψης για τις αναρτήσεις και τα φρένα.
Παρά το γεγονός ότι το Z1300
δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες του κόσμου, θεωρείται ως σημείο αναφοράς για την δίτροχη υπερβολή και στις μέρες μας έχει αποκτήσει έναν cult χαρακτήρα.
Kawasaki GPZ900R (1984)
Ίσως
η σημαντικότερη μοτοσυκλέτα της Kawasaki και υπάρχουν αρκετοί λόγοι υπεράσπισης αυτής της θέσης.
Με την Kawasaki να παίζει μέχρι τότε τον ρόλο μιας εταιρίας που δίνει δυναμικές «απαντήσεις» στους άλλους κατασκευαστές, το GPZ900R
ήταν η μοτοσυκλέτα που τα άλλαξε όλα και έθεσε την Kawasaki στον ρόλο της εταιρίας που δείχνει τον δρόμο στους άλλους.
Το GPZ900R έκανε υπερβάσεις σε όλους τους τομείς, σχεδίαση, οδηγική συμπεριφορά και επιδόσεις,
πιάνοντας στον ύπνο τους υπόλοιπους κατασκευαστές, που δεν περίμεναν μια τόσο ολοκληρωμένη μοτοσυκλέτα.
Ακόμα και τεχνολογικά
η Kawasaki είχε κάνει άλματα με την Uni Track ανάρτηση πίσω, το anti–dive υδραυλικό σύστημα στο μπροστινό και την τοποθέτηση της καδένας στην άκρη των κυλίνδρων και όχι ενδιάμεσ;a του. Τίποτα δεν ήταν ίδιο μετά από αυτή την μοτοσυκλέτα, βάζοντας τις κραταιές τότε ιαπωνικές εταιρίες
σε ένα νέο παιχνίδι ανταγωνισμού.
Kawasaki GPZ600R (1985)
Χωρίς ακόμα να έχει συνέλθει ο δίτροχος κόσμος από την «βόμβα» GPZ900R, η Kawasaki προχωρά
ένα χρόνο μετά σε άλλη μια εντυπωσιακή κίνηση, παρουσιάζοντας το GPZ600R.
Μπορεί στις μέρες μας η λογική της συμπλήρωσης μιας γκάμας με sport μεγάλου κυβισμού και sport μεσαίου κυβισμού μοντέλα
να είναι κάτι σύνηθες, αλλά εκεί την εποχή δεν ήταν.
Για την ακρίβεια, το GPZ600R
θεωρείται ως ο γεννήτορας της supersport κατηγορίας, συστήνοντας στον δίτροχο κόσμο την άποψη ότι για την οδηγική απόλαυση σε δρόμο και πίστα, δεν χρειάζονται απαραίτητα κυβισμοί στο λίτρο.
Το GPZ600R είχε τα χαρίσματα του μεγαλύτερου GPZ900R και αποτέλεσε μεγάλη εμπορική επιτυχία,
αφού προσφερόταν και σε χαμηλότερη τιμή. «Σήμα κατατεθέν» του μοντέλου θα αποτελέσει το περιμετρικό πλαίσιο, με τις δοκίδες του
να κατεβαίνουν σχεδόν σε ευθεία γραμμή, από τον λαιμό μέχρι την βάση έδρασης του ψαλιδιού.
Kawasaki ZZR1100 (1990)
Ο «πόλεμος της τελικής» μεταξύ των Ιαπώνων κατασκευαστών,
χωρίζεται σε δύο περιόδους. H μια ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας το 1960 και συνεχίστηκε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980, όπου
η Kawasaki κατατρόπωσε τους πάντες με τη διαδοχή των μοντέλων RX1000 (1986) και ZX-10 (1988).
Η δεύτερη περίοδος
ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, με αυτή την μοτοσυκλέτα. Το ΖΖR1100 δεν ήταν απλά η πιο γρήγορη μοτοσυκλέτα παραγωγής της εποχής της (280+ km/h), αλλά ήταν και αυτή που
έθεσε τα standards της νέας εποχής για την κατηγορία των Hyper GT. Για το ZZR1100 δεν ήταν μόνο τα χιλιόμετρα που μπορούσε να γράψει στο κοντέρ του, ήταν πολύ περισσότερο
ο τρόπος που συμπεριφερόταν σε αυτές στις μεγάλες ταχύτητες.
Σταθερό και χωρίς να εμπνέει καμία ανησυχία, το ZZR1100
μπορούσε να προσθέσει καμιά 50άρα χιλιόμετρα στη μέση ωριαία ταχύτητα ταξιδιού ενός αναβάτη και το έκανε με τέτοιο τρόπο που όλα έμοιαζαν εύκολα και ασφαλή (και ήταν).
Ήταν επίσης η πρώτη μοτοσυκλέτα της Kawasaki
που έφερε ο σύστημα ramair, δηλαδή ένα είδος….φυσικής υπερτροφοδότησης που οδηγούσε το ρεύμα του αέρα από το ρύγχος στο φιλτροκούτι της μοτοσυκλέτας.
Kawasaki ZX-10R (2004)
Στην κατηγορία των Superbikes,
όλες οι ιαπωνικές εταιρίες είχαν τις «στιγμές» τους. Η Honda με το CBR900RR Fireblade το 1992, η Υamaha με το R1 του 1998 και η Suzuki με το GSX-R 1000 του 2001.
Για την Kawasaki,
η σειρά της ήρθε το 2004. Το ZX-10R έπιασε την κορυφή της απίστευτα ανταγωνιστικής κατηγορίας (ειδικά εκείνη την εποχή), θέτοντας τον πήχη ψηλότερα σε θέματα επιδόσεων, στησίματος και οδηγικής συμπεριφοράς.
Μια ακραία σε γεωμετρικά χαρακτηριστικά μοτοσυκλέτα, η οποία όμως
κατάφερνε να διατηρεί τις ισορροπίες. Μεγάλη συνεισφορά σε αυτό είχε η εξεζητημένη σχεδίαση του πλαισίου και μια σειρά από κορυφαίας απόδοσης περιφερειακά.
Ως σύνολο,
κατάφερνε να διαχειριστεί τους 184 ίππους που απέδιδε ο τετρακύλινδρος κινητήρας και –το σημαντικότερο- ήταν καλύτερη από τον ανταγωνισμό της εποχής τόσο στον δρόμο όσο και στην πίστα. Ήταν η «στιγμή» της Kawasaki στα superbikes!
Kawasaki H2R Ninja (2015)
Oι πόλεμοι της τελικής έχουν λήξει εδώ και καιρό. Οι αντιμαχόμενες πλευρές συνθηκολόγησαν και έκαναν μια άτυπη μεταξύ τους συμφωνία, ότι
δεν θα ξεπεράσουν ποτέ ξανά τα 300 km/h τελικής σε μοτοσυκλέτες που βγάζουν άδεια κυκλοφορίας. H Kawasaki δεν το άντεχε αυτό. Ήταν και θέμα γοήτρου.
Πώς όμως θα γινόταν να εντυπωσιάσει άλλη μια φορά τα πλήθη, αλλά
χωρίς να «σπάσει» την συμφωνία «κυρίων» που έχει με τους άλλους κατασκευαστές. Το 2015, μάθαμε πως.
Το H2R προοριζόταν μόνο για χρήση πίστας και αυτό επέτρεψε στην Kawasaki
να βγάλει όλα τα καταπιεσμένα απωθημένα της πάνω του.
Υπετροφοδοτούμενο με φυγοκετρικό συμπιεστή,
το H2R ήταν ικανό για μια απόδοση της τάξης των 310 ίππων ενώ η τελική του, άτυπα μεν, καταγεγραμμένη σε επίσημη εκδήλωση δε, μπορούσε να φτάσει τα 400 km/h! Tι σημασία έχει
αν δεν υπάρξει «απάντηση» από κάποιο άλλο κατασκευαστή; Η Kawasaki, έστω και με «τρίπλα» διαθέτει στη γκάμα της
την ταχύτερη μοτοσυκλέτα παραγωγής! Τελεία και παύλα.
Πηγη
https://motorbike.gr