Magelanos
member
- Δημοσιεύσεις
- 833
- Ηλικία
- 49
- Όνομα
- ΠΑΝΟΣ
- Περιοχή
- ΙΛΙΟΝ
In The Land Of Genghins Khan-Mongolia 2018
Δεν μου έφτανε που και μόνο σαν προορισμός ήταν πρόκληση, σκέφτηκα να το δυσκολέψω λίγο. Θα πάω με το παπί!!!! Το λέω στην Μόνικα για να την προετοιμάσω και απλά μου απαντά πάμε κανένα πρόβλημα!!! Ετοιμασίες λοιπόν να στήσω ένα παπί σε ταξιδιωτικό όχημα. Παραγγελίες στον φίλο μηχανικό μου κάποιων ανταλλακτικών που θα έχω μαζί μου, για αυτονομία σκέφτηκα και έφτιαξα βάση για να κουβαλώ μπιτόνι δέκα λίτρων βενζίνης, και σκέψεις για βάσεις να βάλω πλαϊνά σαμάρια.
Οι μέρες περνούσαν και όσοι γνώριζαν τι ήθελα να κάνω και με τι μέσον, έλεγαν ότι δεν πάω καλά χαχαχα.. Καλά ποιος είπε ότι είμαι νορμάλ; Αφού έχεις το F-650 γιατί να πας με παπί; Έλεγα να το κάνω όσο ποιο οικονομικά γίνεται. Για το 650 θέλω κάνα 700αρι για να ξεκινήσω ενώ με το παπί θέλω ταβάνι 200. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον, μέχρι που 20 μέρες πριν την αναχώρηση αλλάζω γνώμη..
75 μέρες για ένα τέτοιο ταξίδι 20.000 χιλιόμετρων με παπί δικαβαλος, φορτωμένος και off road είναι να το σκέπτεσαι καλά. Θέλει αρκετά χιλιόμετρα καθημερινά και με όλα να σου πάνε ρολόι.. μετά που τα έβαλα κάτω από την αρχή είδα ότι η μηχανή δεν θέλει αυτό το ποσό που υπολόγιζα για να ξεκινήσω. Και αυτό γιατί γυρίζοντας από το μεγάλο ταξίδι το 2014 είχα φτιάξει ότι ήθελε και γενικά δεν την κυκλοφόρησα πολύ.
Σέρβις δεν θέλει, παρά μόνο λάστιχα και έφυγα.!!! Τελικά αλλάζω και ένα σετ αλυσίδα-γρανάζια, και θα έχω μαζί μου την αλυσίδα που έβγαλα καβατζα για παν ενδεχόμενο. Μόνο 5.000χιλ έχει κάνει, καινούρια είναι. Έτσι αφήνω το παπί στην άκρη και πιάνω το Fuduro. Και με τα λάστιχα τελικά μου έκατσε καλά, όταν πήγα σε φίλο λαστιχα όπου στην τιμή των δυο μου κάνει και ένα δώρο, αφού ήθελα ένα ακόμα να έχω μαζί μου για αλλαγή στα μέσα του ταξιδιού.
Σουπερ όλα και με την βίζα της Ρωσίας στο διαβατήριο μου, δυο μέρες έμειναν για να πατήσω μίζα. Την Βίζα της Μογγολίας θα την βγάλουμε από το Ιρκούτσκ της Σιβηρίας που θα βρεθώ με την Μόνικα. Ναι έτσι θα γίνει αφού η Μόνικα βρίσκεται Βιετνάμ και θα πετάξει για Ιρκούτσκ, όταν εγώ θα χρειαστώ 8.000 μοναχικά χιλιόμετρα και 20 μέρες μέχρι να φτάσω εκεί.
Ξεκινάμε ρε λεμεεεεε…
4-7-18 ΤΕΤΑΡΤΗ (GR-Aνατολικό-Πτολεμαΐδα 489χιλ)
Κλασικά έφτασα προς απογευματάκι στον φίλο Νικόλα όπου πλησιάζοντας με πήρε η κάπνα από τα κοψίδια πάνω στα κάρβουνα. Κάποια φιλαράκια είχαν μαζευτεί ως συνήθως για να μου ευχηθούν καλό ταξίδι!!! Γρήγορα πέρασε η ώρα και έπρεπε να ξεκουραστώ για αύριο που θα ξεκινούσε το μεγάλο χιλιομετρικά ταξίδι. Το σκεπτικό μου ήταν όχι διανυκτερεύσεις σε μεγάλες γνωστές πόλεις όσο γίνεται, για να μη χάνω χρόνο στο χάος της κίνησης ψάχνοντας το ξενοδοχείο. Για τις πρώτες πέντε μέρες έχω κλείσει τα ξενοδοχεία μέσο booking, και μετά μέρα για την επομένη από το κάθε ξενοδοχείο..
5-7-18 ΠΕΜΠΤΗ (BG-Pazardzhik-Παζαρτζικ 464χιλ Primavera 1 Hotel 23e)
Το χτυποκάρδι σε ρόλο ξυπνητήρι με βρήκε νωρίς να φορτώνω την μηχανή για αναχώρηση.
Αποχαιρετώ τα φιλαράκια Πάνο (Pan-dvs)και Νίκο (Niko-x) βγαίνω γρήγορα Εγνατία με κατεύθυνση την Θεσσαλονίκη. Θα κάνω μια στάση στο Makedonian MEGA STOCK BAZAAR αφού τα φιλαράκια εκεί ο Χρήστος και η Φανή μου έχουν κάνει δωρακια σε εξοπλισμό ένδυσης και ενδοεπικοινωνιας. Όποτε μια στάση επιβάλλεται για Φώτο να τους ευχαριστήσω και να τους αποχαιρετήσω..
Καμιά ωρίτσα έκατσα με τα παιδιά όπου χάρηκαν, τα είπαμε και μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι.. φεύγω με κατεύθυνση Σέρρες, και προμαχώνα σύνορα με Βουλγαρία. Γρήγορη διέλευση συνόρων, και στάση αμέσως για συνάλλαγμα και γέμισμα ρεζερβουάρ. Εδώ συνειδητοποιώ ότι ξεχνώ τον φρεντο εσπρέσο για πολύ καιρό. Μαχαιριά στην καρδιά.. Οδήγηση πάνω στον Ε79 κεντρικό αυτοκινητόδρομο με αρκετή φυσική ομορφιά δίπλα σε ποτάμι με αρκετές στροφουλες..
Στην πινακίδα που έλεγε για Μπανσκο στρίβω οδηγώντας στον (19) όπου ξεκινούσε ανηφορικά, με αρκετές στροφές και μέσα στην φύση. Ήδη καταλάβαινες την δροσιά από το υψόμετρο. Στάση για βενζίνη και ένα γρήγορο εσπρεσακι και συνεχίζω περνώντας μέσα από το άδειο Μπανσκο λόγο καλοκαιριού. Συνεχίζω με τον (84) πλέον ίδιας φυσικής ομορφιάς..
Φτάνοντας αργά το απόγευμα στην πόλη, και ψάχνοντας για το ξενοδοχείο, μιας και ήταν σε στενά με αδιεξόδους, και με την βοήθεια του κοινού παρκάρω έξω από την είσοδο. Μέλημα μου τώρα ήταν αφού ταχτοποιηθώ να βρω να φάω. Ευτυχώς αυτό το θέμα μου το έλυσε το ξενοδοχείο αφού διέθετε εστιατόριο και με αυλή παρακαλώ κάτω από το παράθυρο μου. Μέχρι να ετοιμαστώ έβλεπα και τι έτρωγαν οι πελάτες όποτε είχα και μια άποψη του μενού.
Και ξαφνικά ακούω ελληνικά και βλέπω από το παράθυρο δυο Έλληνες να κάθονται σε τραπέζι. Ωραία λέω πάω και εγώ κάτω να πιάσω κουβέντα. Κατεβαίνω και πάω στο τραπέζι τους, χαιρετούρες και χαμογέλα προσκαλώντας να καθίσω μαζί τους. Ο ένας έμενε μόνιμα Βουλγαρία και παντρεμένος με Βουλγάρα και ο άλλος είχε έρθει για δουλειά σε μια κατασκευαστική εταιρία. Η βραδιά πέρασε ευχάριστα τρώγοντας πίτσες και πίνοντας μπύρες αυτοί και κλασικά coca cola εγώ. Πιστός και σταθερός στις αξίες μου χαχαχα..
6-7-18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (BG-Silistra-Σιλιστρα 440χιλ Hotel Vienna 23e)
Ένα καλό πρωινό για να γεμίσουμε τις μπαταριές, μίζα και ξανά σε άγνωστους δρόμους. Περνώ έξω από την Φιλιππούπολη με ρότα προς Σταρα Ζαγορα. Συνεχίζω μέχρι να συναντήσω το επαρχιακό (7) με κατεύθυνση την πόλη Σουμεν. Ορεινός επαρχιακός δρόμος μέσα στην φύση. Κάποια στιγμή το GPS αποφασίζει να με παρακάμψει από τον οδικό άξονα (7) από μια ποιο σύντομη διαδρομή μειώνοντας χιλιόμετρα. Το θέμα είναι ότι φαινόταν δευτερεύον επαρχιακός και ερημικός δρόμος. Το σκέφτηκα καλά και αφού φαινόταν άσφαλτος είπα ας το ρισκάρω.
Από τα πρώτα χιλιόμετρα εξεπλάγην από την φύση, λες και ήμουν σε ζούγκλα. Στενός δρόμος και ερημιά όσο δεν πάει, περνούσαν σκέψεις από το μυαλό μήπως δεν έπρεπε να μπω..
Σε λίγο που γίνεται χωματόδρομος αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια.. Όταν πρέπει να περάσω μέσα από νεροφαγώματα τότε λέω την έκανα την *****ια μου..
Εδώ που έφτασα πίσω δεν κάνω οπότε συνεχίζω και ότι γίνει. Ευτυχώς κάποια στιγμή βγαίνω σε διασταύρωση με άσφαλτο. Το GPS μου δείχνει τον ίδιο δρόμο να συνεχίσω απέναντι, όπου βλέπω να είναι κλειστός με μπαριερα και απαγορευτικό, αλλά μπορούσες να περάσεις..
Εντάξει εννοείται από άσφαλτο και ας κάνω περισσότερα χιλιόμετρα.. Πάραλο αυτή την μικρή περιπέτεια, φτάνω μεσημεράκι στο ξενοδοχείο. Αράζω και θα βγω μετά για βόλτα ποδαράτη και εύρεση εστιατορίου. Σιλιστρα λοιπόν παραδουνάβια πόλη-λιμάνι σύνορα με Ρουμανία. Γιατί εδώ; Από εδώ θα πάρω πλωτή πλατφόρμα διασχίζοντας τον Δούναβη, για να περάσω Ρουμανία. Πάμε μια περπαταδα να δούμε κάποια πράγματα από την πόλη.
Εδώ όλα δείχνουν ήρεμα, όσο ήρεμα κυλά το νερό στον Δούναβη.
Και μνημείο πολέμου..
Βρίσκω ένα εστιατόριο στις όχθες του Δούναβη με θέα, και απήλαυσα την δύση του ηλίου.
Καλό βράδυ και αύριο τα λέμε εντος Ρουμανίας..
Δεν μου έφτανε που και μόνο σαν προορισμός ήταν πρόκληση, σκέφτηκα να το δυσκολέψω λίγο. Θα πάω με το παπί!!!! Το λέω στην Μόνικα για να την προετοιμάσω και απλά μου απαντά πάμε κανένα πρόβλημα!!! Ετοιμασίες λοιπόν να στήσω ένα παπί σε ταξιδιωτικό όχημα. Παραγγελίες στον φίλο μηχανικό μου κάποιων ανταλλακτικών που θα έχω μαζί μου, για αυτονομία σκέφτηκα και έφτιαξα βάση για να κουβαλώ μπιτόνι δέκα λίτρων βενζίνης, και σκέψεις για βάσεις να βάλω πλαϊνά σαμάρια.
Οι μέρες περνούσαν και όσοι γνώριζαν τι ήθελα να κάνω και με τι μέσον, έλεγαν ότι δεν πάω καλά χαχαχα.. Καλά ποιος είπε ότι είμαι νορμάλ; Αφού έχεις το F-650 γιατί να πας με παπί; Έλεγα να το κάνω όσο ποιο οικονομικά γίνεται. Για το 650 θέλω κάνα 700αρι για να ξεκινήσω ενώ με το παπί θέλω ταβάνι 200. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον, μέχρι που 20 μέρες πριν την αναχώρηση αλλάζω γνώμη..
75 μέρες για ένα τέτοιο ταξίδι 20.000 χιλιόμετρων με παπί δικαβαλος, φορτωμένος και off road είναι να το σκέπτεσαι καλά. Θέλει αρκετά χιλιόμετρα καθημερινά και με όλα να σου πάνε ρολόι.. μετά που τα έβαλα κάτω από την αρχή είδα ότι η μηχανή δεν θέλει αυτό το ποσό που υπολόγιζα για να ξεκινήσω. Και αυτό γιατί γυρίζοντας από το μεγάλο ταξίδι το 2014 είχα φτιάξει ότι ήθελε και γενικά δεν την κυκλοφόρησα πολύ.
Σέρβις δεν θέλει, παρά μόνο λάστιχα και έφυγα.!!! Τελικά αλλάζω και ένα σετ αλυσίδα-γρανάζια, και θα έχω μαζί μου την αλυσίδα που έβγαλα καβατζα για παν ενδεχόμενο. Μόνο 5.000χιλ έχει κάνει, καινούρια είναι. Έτσι αφήνω το παπί στην άκρη και πιάνω το Fuduro. Και με τα λάστιχα τελικά μου έκατσε καλά, όταν πήγα σε φίλο λαστιχα όπου στην τιμή των δυο μου κάνει και ένα δώρο, αφού ήθελα ένα ακόμα να έχω μαζί μου για αλλαγή στα μέσα του ταξιδιού.
Σουπερ όλα και με την βίζα της Ρωσίας στο διαβατήριο μου, δυο μέρες έμειναν για να πατήσω μίζα. Την Βίζα της Μογγολίας θα την βγάλουμε από το Ιρκούτσκ της Σιβηρίας που θα βρεθώ με την Μόνικα. Ναι έτσι θα γίνει αφού η Μόνικα βρίσκεται Βιετνάμ και θα πετάξει για Ιρκούτσκ, όταν εγώ θα χρειαστώ 8.000 μοναχικά χιλιόμετρα και 20 μέρες μέχρι να φτάσω εκεί.
Ξεκινάμε ρε λεμεεεεε…
4-7-18 ΤΕΤΑΡΤΗ (GR-Aνατολικό-Πτολεμαΐδα 489χιλ)
Κλασικά έφτασα προς απογευματάκι στον φίλο Νικόλα όπου πλησιάζοντας με πήρε η κάπνα από τα κοψίδια πάνω στα κάρβουνα. Κάποια φιλαράκια είχαν μαζευτεί ως συνήθως για να μου ευχηθούν καλό ταξίδι!!! Γρήγορα πέρασε η ώρα και έπρεπε να ξεκουραστώ για αύριο που θα ξεκινούσε το μεγάλο χιλιομετρικά ταξίδι. Το σκεπτικό μου ήταν όχι διανυκτερεύσεις σε μεγάλες γνωστές πόλεις όσο γίνεται, για να μη χάνω χρόνο στο χάος της κίνησης ψάχνοντας το ξενοδοχείο. Για τις πρώτες πέντε μέρες έχω κλείσει τα ξενοδοχεία μέσο booking, και μετά μέρα για την επομένη από το κάθε ξενοδοχείο..
5-7-18 ΠΕΜΠΤΗ (BG-Pazardzhik-Παζαρτζικ 464χιλ Primavera 1 Hotel 23e)
Το χτυποκάρδι σε ρόλο ξυπνητήρι με βρήκε νωρίς να φορτώνω την μηχανή για αναχώρηση.
Αποχαιρετώ τα φιλαράκια Πάνο (Pan-dvs)και Νίκο (Niko-x) βγαίνω γρήγορα Εγνατία με κατεύθυνση την Θεσσαλονίκη. Θα κάνω μια στάση στο Makedonian MEGA STOCK BAZAAR αφού τα φιλαράκια εκεί ο Χρήστος και η Φανή μου έχουν κάνει δωρακια σε εξοπλισμό ένδυσης και ενδοεπικοινωνιας. Όποτε μια στάση επιβάλλεται για Φώτο να τους ευχαριστήσω και να τους αποχαιρετήσω..
Καμιά ωρίτσα έκατσα με τα παιδιά όπου χάρηκαν, τα είπαμε και μου ευχήθηκαν καλό ταξίδι.. φεύγω με κατεύθυνση Σέρρες, και προμαχώνα σύνορα με Βουλγαρία. Γρήγορη διέλευση συνόρων, και στάση αμέσως για συνάλλαγμα και γέμισμα ρεζερβουάρ. Εδώ συνειδητοποιώ ότι ξεχνώ τον φρεντο εσπρέσο για πολύ καιρό. Μαχαιριά στην καρδιά.. Οδήγηση πάνω στον Ε79 κεντρικό αυτοκινητόδρομο με αρκετή φυσική ομορφιά δίπλα σε ποτάμι με αρκετές στροφουλες..
Στην πινακίδα που έλεγε για Μπανσκο στρίβω οδηγώντας στον (19) όπου ξεκινούσε ανηφορικά, με αρκετές στροφές και μέσα στην φύση. Ήδη καταλάβαινες την δροσιά από το υψόμετρο. Στάση για βενζίνη και ένα γρήγορο εσπρεσακι και συνεχίζω περνώντας μέσα από το άδειο Μπανσκο λόγο καλοκαιριού. Συνεχίζω με τον (84) πλέον ίδιας φυσικής ομορφιάς..
Φτάνοντας αργά το απόγευμα στην πόλη, και ψάχνοντας για το ξενοδοχείο, μιας και ήταν σε στενά με αδιεξόδους, και με την βοήθεια του κοινού παρκάρω έξω από την είσοδο. Μέλημα μου τώρα ήταν αφού ταχτοποιηθώ να βρω να φάω. Ευτυχώς αυτό το θέμα μου το έλυσε το ξενοδοχείο αφού διέθετε εστιατόριο και με αυλή παρακαλώ κάτω από το παράθυρο μου. Μέχρι να ετοιμαστώ έβλεπα και τι έτρωγαν οι πελάτες όποτε είχα και μια άποψη του μενού.
Και ξαφνικά ακούω ελληνικά και βλέπω από το παράθυρο δυο Έλληνες να κάθονται σε τραπέζι. Ωραία λέω πάω και εγώ κάτω να πιάσω κουβέντα. Κατεβαίνω και πάω στο τραπέζι τους, χαιρετούρες και χαμογέλα προσκαλώντας να καθίσω μαζί τους. Ο ένας έμενε μόνιμα Βουλγαρία και παντρεμένος με Βουλγάρα και ο άλλος είχε έρθει για δουλειά σε μια κατασκευαστική εταιρία. Η βραδιά πέρασε ευχάριστα τρώγοντας πίτσες και πίνοντας μπύρες αυτοί και κλασικά coca cola εγώ. Πιστός και σταθερός στις αξίες μου χαχαχα..
6-7-18 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ (BG-Silistra-Σιλιστρα 440χιλ Hotel Vienna 23e)
Ένα καλό πρωινό για να γεμίσουμε τις μπαταριές, μίζα και ξανά σε άγνωστους δρόμους. Περνώ έξω από την Φιλιππούπολη με ρότα προς Σταρα Ζαγορα. Συνεχίζω μέχρι να συναντήσω το επαρχιακό (7) με κατεύθυνση την πόλη Σουμεν. Ορεινός επαρχιακός δρόμος μέσα στην φύση. Κάποια στιγμή το GPS αποφασίζει να με παρακάμψει από τον οδικό άξονα (7) από μια ποιο σύντομη διαδρομή μειώνοντας χιλιόμετρα. Το θέμα είναι ότι φαινόταν δευτερεύον επαρχιακός και ερημικός δρόμος. Το σκέφτηκα καλά και αφού φαινόταν άσφαλτος είπα ας το ρισκάρω.
Από τα πρώτα χιλιόμετρα εξεπλάγην από την φύση, λες και ήμουν σε ζούγκλα. Στενός δρόμος και ερημιά όσο δεν πάει, περνούσαν σκέψεις από το μυαλό μήπως δεν έπρεπε να μπω..
Σε λίγο που γίνεται χωματόδρομος αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια.. Όταν πρέπει να περάσω μέσα από νεροφαγώματα τότε λέω την έκανα την *****ια μου..
Εδώ που έφτασα πίσω δεν κάνω οπότε συνεχίζω και ότι γίνει. Ευτυχώς κάποια στιγμή βγαίνω σε διασταύρωση με άσφαλτο. Το GPS μου δείχνει τον ίδιο δρόμο να συνεχίσω απέναντι, όπου βλέπω να είναι κλειστός με μπαριερα και απαγορευτικό, αλλά μπορούσες να περάσεις..
Εντάξει εννοείται από άσφαλτο και ας κάνω περισσότερα χιλιόμετρα.. Πάραλο αυτή την μικρή περιπέτεια, φτάνω μεσημεράκι στο ξενοδοχείο. Αράζω και θα βγω μετά για βόλτα ποδαράτη και εύρεση εστιατορίου. Σιλιστρα λοιπόν παραδουνάβια πόλη-λιμάνι σύνορα με Ρουμανία. Γιατί εδώ; Από εδώ θα πάρω πλωτή πλατφόρμα διασχίζοντας τον Δούναβη, για να περάσω Ρουμανία. Πάμε μια περπαταδα να δούμε κάποια πράγματα από την πόλη.
Εδώ όλα δείχνουν ήρεμα, όσο ήρεμα κυλά το νερό στον Δούναβη.
Και μνημείο πολέμου..
Βρίσκω ένα εστιατόριο στις όχθες του Δούναβη με θέα, και απήλαυσα την δύση του ηλίου.
Καλό βράδυ και αύριο τα λέμε εντος Ρουμανίας..