User C
well know member
- Δημοσιεύσεις
- 3.737
Κάθε Τετάρτη το μυαλό του μηχανόβιου γεμίζει εικόνες από χάρτες, σκέψεις από διαδρομές, και τηλέφωνα σε φίλους και γνωστούς. Είτε είναι πιτσιρικάς, είτε μεγάλος, είτε ελεύθερος είτε παντρέμενος με παιδιά η Τετάρτη κάθε μηχανόβιου είναι η μέρα του προγραμματίσμου της Βόλτας! Μια βόλτας που μπορεί να γίνει ή μπορεί να ακυρωθεί στην γέννηση της σκέψης της.
Γενικά προτιμώ τις μοναχικές βόλτες. Είμαι θιασώτης της φράσης "Μοναχός σου χόρευε, κι όσο θέλεις πήδα". Ενιωσες την ανάγκη να ανοίξεις φεύγεις με όσα θέλεις, σου άρεσε το δεντράκι δεξιά, στρίβεις και σταματάς για όση ώρα θέλεις. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στόχους, χωρίς περισπασμούς.
Ελα όμως που υπάρχουν μερικές φορές που σκέφτεσαι πως ξεκίνησες εσύ τις βόλτες σου; Που δεν ήξερες που να πας, πως να πας και από που; Θυμάμαι την πρώτη μου ομαδική βόλτα το 1992. Κάποιοι που δεν με ήξεραν καθόλου με πήραν στην παρέα του και πήγαμε Λουτράκι, Ηραίο, Πίσσια, Αλεποχώρι και πίσω. Παρ'όλο που το 1992 είχα ήδη ταξιδέψει σε Εθνικές Οδούς μόνος αυτή η ομαδική ήταν διαφορετική. Δεν ήμουν μόνος αλλά ανάμεσα σε ανθρώπους με τις ίδιες σκέψεις με τις δικές μου. Ετσι φρόντισα κάθε άνθρωπο που μου ζητούσε να τον πάω βόλτα να τον πηγαίνω σε αυτή την διαδρομή. Οταν πήρε ο κολλητός μου μοτοσυκλέτα εκεί τον πήγα, το ίδιο και τον αδερφό μου, το ίδιο και πολλούς άλλους.
Είχα να βγω 4 εβδομάδες βόλτα. Δυο με τα χιόνια και δυο πριν με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του γιου μου. Ας κανόνιζα κάθε Τετάρτη ότι το Σαββατοκύριακο θα φύγω. Χρώστουσα και σε δυο φίλους βόλτα που τους είχα υποσχεθεί πως θα πάμε και κάπως έτσι φτιάχτηκε μια ομαδική και μαζευτήκαμε 6 νοματαίοι άγνωστοι οδηγικά μεταξύ μας να γυρίσουμε την Αττική. Η διαδρομή ξεκινούσε από την Αμυγδαλέζα, θα ανεβαίναμε την Πάρνηθα από την Βαρυμπομπή προς τον Αγ. Μερκούριο, εκεί θα περνούσαμε κάθετα την Εθνική Οδό, κατηφορίζοντας προς Κάλαμο, με μια μικρή παράκαμψη για τον Καταρράκτη του Κάλαμου, μετά παραλιακά Ωρωπό, Χαλκούτσι, Δήλεσι, Βαθύ, Ριτσώνα, και από εκεί προς Θήβα. Από εκεί θα πέρναμε την Παλιά Εθνική προς Οινόη, θα ανηφορίζαμε προς Πύλη και Σκούρτα με κατάληξη την πηγή της Κυράς στην Χασιά.
Ούτε καφέδες, ούτε φαγητά, ούτε ταβέρνες. Μόνο παρέα και οδήγηση και στάση όπου μας αρέσει. Σημασία δεν έχει ούτε πως, ούτε που πήγαμε. Σημασία σε όλη την βόλτα είχε μόνο πόσο γελούσαμε 6 άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ μας, σε κάθε στάση. Τα τσιγάρα που άναψαν, τα κεϊκ που μοιράστηκαν, ο χαβαλές και το γέλιο...και τελικά οι υποσχέσεις για επανάληψη της βόλτας σε άλλη διαδρομή. Διαδρομή είπαμε, όχι προορισμό. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΛΤΑ
@Lepanto @dinospanadp
Γενικά προτιμώ τις μοναχικές βόλτες. Είμαι θιασώτης της φράσης "Μοναχός σου χόρευε, κι όσο θέλεις πήδα". Ενιωσες την ανάγκη να ανοίξεις φεύγεις με όσα θέλεις, σου άρεσε το δεντράκι δεξιά, στρίβεις και σταματάς για όση ώρα θέλεις. Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς στόχους, χωρίς περισπασμούς.
Ελα όμως που υπάρχουν μερικές φορές που σκέφτεσαι πως ξεκίνησες εσύ τις βόλτες σου; Που δεν ήξερες που να πας, πως να πας και από που; Θυμάμαι την πρώτη μου ομαδική βόλτα το 1992. Κάποιοι που δεν με ήξεραν καθόλου με πήραν στην παρέα του και πήγαμε Λουτράκι, Ηραίο, Πίσσια, Αλεποχώρι και πίσω. Παρ'όλο που το 1992 είχα ήδη ταξιδέψει σε Εθνικές Οδούς μόνος αυτή η ομαδική ήταν διαφορετική. Δεν ήμουν μόνος αλλά ανάμεσα σε ανθρώπους με τις ίδιες σκέψεις με τις δικές μου. Ετσι φρόντισα κάθε άνθρωπο που μου ζητούσε να τον πάω βόλτα να τον πηγαίνω σε αυτή την διαδρομή. Οταν πήρε ο κολλητός μου μοτοσυκλέτα εκεί τον πήγα, το ίδιο και τον αδερφό μου, το ίδιο και πολλούς άλλους.
Είχα να βγω 4 εβδομάδες βόλτα. Δυο με τα χιόνια και δυο πριν με τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του γιου μου. Ας κανόνιζα κάθε Τετάρτη ότι το Σαββατοκύριακο θα φύγω. Χρώστουσα και σε δυο φίλους βόλτα που τους είχα υποσχεθεί πως θα πάμε και κάπως έτσι φτιάχτηκε μια ομαδική και μαζευτήκαμε 6 νοματαίοι άγνωστοι οδηγικά μεταξύ μας να γυρίσουμε την Αττική. Η διαδρομή ξεκινούσε από την Αμυγδαλέζα, θα ανεβαίναμε την Πάρνηθα από την Βαρυμπομπή προς τον Αγ. Μερκούριο, εκεί θα περνούσαμε κάθετα την Εθνική Οδό, κατηφορίζοντας προς Κάλαμο, με μια μικρή παράκαμψη για τον Καταρράκτη του Κάλαμου, μετά παραλιακά Ωρωπό, Χαλκούτσι, Δήλεσι, Βαθύ, Ριτσώνα, και από εκεί προς Θήβα. Από εκεί θα πέρναμε την Παλιά Εθνική προς Οινόη, θα ανηφορίζαμε προς Πύλη και Σκούρτα με κατάληξη την πηγή της Κυράς στην Χασιά.
Ούτε καφέδες, ούτε φαγητά, ούτε ταβέρνες. Μόνο παρέα και οδήγηση και στάση όπου μας αρέσει. Σημασία δεν έχει ούτε πως, ούτε που πήγαμε. Σημασία σε όλη την βόλτα είχε μόνο πόσο γελούσαμε 6 άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ μας, σε κάθε στάση. Τα τσιγάρα που άναψαν, τα κεϊκ που μοιράστηκαν, ο χαβαλές και το γέλιο...και τελικά οι υποσχέσεις για επανάληψη της βόλτας σε άλλη διαδρομή. Διαδρομή είπαμε, όχι προορισμό. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΛΤΑ
@Lepanto @dinospanadp
μας την φύλαγε στη γωνία 
