Custom chopper cafe racer Greece

[maik900]

C-Racer από τη Μεταμόρφωση σε όλο τον κόσμο
Μην τους ψάχνετε στη Βαρκελώνη… είναι πιο κοντά!

-«Έλα Παβλάν. Gas εδώ! Θες να πας να γνωρίσεις τους c-racer; Είναι κάτι τύποι που κάνουν universal και bold on parts για cafe racer, scrambler και flat track. Μπες στο site τους και ρίξε μια ματιά…»
-«Μμμμ, ναι!»

Αφού λοιπόν έριξα μια ματιά στο site, το οποίο δεν θυμίζει κλασική ελληνική εταιρεία, άρχισα να ρωτάω φίλους που μπορεί να τους ήξεραν. Κάποιοι είχαν ακούσει για αυτούς, λίγοι είχαν ψωνίσει και 1-2 δεν είχαν ιδέα. Ένας όμως ήταν αυτός που εντόπισε την τρύπα - πρόβλημα που έχουμε στην Ελλάδα.
«Ξέρεις τους c-racer;»
«Ναι…»
«Θα πάω να τους γνωρίσω…»
«Τι λες ρε; Αυτοί δεν είναι στη Βαρκελώνη;»
«Ποια Βαρκελώνη ρε μαλάκα. Στη Μεταμόρφωση είναι!»
«Πωωω μας γ@?#$&^… Τώρα δηλαδή θα πρέπει να ασχοληθώ να φτιάξω το μηχανάκι μου!»
Γιατί παλιότερα αν ήθελες να πάρεις κάποιο έτοιμο, universal part όπως μια «ουρά» cafe racer, όργανα, φανάρι κ.λπ. για το custom bike που ετοίμαζες θα έπρεπε να τα παραγγείλεις. Από Ευρώπη στην καλύτερη, από Αμερική στην χειρότερη, ενώ εσύ περίμενες με το μηχανάκι σου «μαδημένο» σαν κοτόπουλο πάνω στη ράμπα. Όταν ερχόταν το εξάρτημα και το κούμπωνες πάνω τότε έβλεπες αν τελικά έκανε ή όχι … και φτου από την αρχή!

Τετάρτη απόγευμα κάπου στη ζεστή Μεταμόρφωση.
Στο πλάι ενός βιομηχανικού κτηρίου κατηφόρισα τη ράμπα που οδηγούσε στο υπόγειο. Γιατί συνήθως τα καλά πράγματα ξεκινάνε από ένα υπόγειο. Στην υποδοχή με περίμεναν ο sir John Surtees, o Giacomo Agostini, o John Britten και ο Valentino Rossi. Και στο βάθος, στο ξύλινο bar πάνω σε ένα σκαμπό, ο Χρήστος. Μέχρι να γνωριστούμε βγήκε από το γραφείο και ο δεύτερος c-racer o Αντώνης. Ο Χρήστος πρότεινε να μεταφερθούμε στο γραφείο που είχε air- condition, αλλά εγώ προτίμησα το σκαμπό του bar με θέα τα project μηχανάκια, το cerb, τη ράμπα, τα εργαλεία και τη μυρωδιά του εργαστηρίου.

Η αλήθεια είναι πως άλλο περίμενα και άλλο είναι οι c-racer. Περίμενα να βρω δύο τύπους σε μια «υπόγα» με ξέχυλα τασάκια, μπύρες και «πένθος» στο νύχι να κάνουν custom και tailor made σέλες, ουρές κ.λπ. Αυτό που βρήκα είναι μια μικρή βιοτεχνία με 8 υπαλλήλους. Μοιρασμένη και σωστά δομημένη γραμμή παραγωγής με σύγχρονα εργαλεία και in house ταπετσέρικο, με δυνατότητες παραγωγής 500 μονάδων τον μήνα. Ο Χρήστος στο τεχνικό κομμάτι και στον σχεδιασμό και ο Αντώνης στις πωλήσεις. Παρ’ όλα αυτά, μπορούσα να διακρίνω παντού γύρω την αισθητική τους και την προσοχή στη λεπτομέρεια. Ακόμα και τα σκαμπό που καθόμασταν ήταν μερακλίδικα! Μπορεί λοιπόν ο Χρήστος και ο Αντώνης να είναι σε διαφορετικό γραφείο από την παραγωγή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αποκλεισμένοι εκεί. Βγαίνουν όχι απλά για να επιβλέψουν την παραγωγή, αλλά για να δουλέψουν σε αυτή. Αργά τα απογεύματα, όταν το εργαστήριο έχει αδειάσει, ασχολούνται με τα προσωπικά τους project και κατασκευάζουν τις showcase μοτοσυκλέτες όπως το Suzuki GSX 250 και το Yamaha XJR 400. Δεν σας λέω άλλα, μπείτε να τα δείτε…

Ο Χρήστος μού δείχνει το 3D πριν το στείλει στο cnc για να γίνει καλούπι

«Είναι δύσκολο, όταν κάνεις μια custom κατασκευή, να καταλάβεις ποιο αντικείμενο σού ταιριάζει. Έφαγα πάρα πολύ καιρό μέχρι να καταλήξω σε υλικά και τρόπο σχεδιασμού, στο πώς πρέπει να σκέφτεσαι για να βγάλεις κάτι σε παραγωγή και όχι για κάτι που φτιάχνω για εμένα. Το οποίο το παρακολουθώ, το ζω και μπορώ να το διορθώσω. Όταν φτιάχνεις κάτι για κάποιον, πρέπει να είναι «πένα!» Να το βάλει πάνω και να μην ξανασχοληθεί ποτέ. ΠΟΤΕ!»

Το όραμα στην προκειμένη για ένα προσωπικό project. Για να τραβήξω αυτήν τη φωτογραφία κάθομαι στον καναπέ που είναι ακριβώς απέναντι από τη ράμπα. Ωραίο spot για να οραματιστείς με μια μπύρα στο χέρι
Σχεδίαση, καλούπια και καυτές σέλες
Η διαδικασία για να μπει ένα καινούργιο part σε παραγωγή ξεκινάει από ένα κομμάτι λευκό χαρτί και ένα όραμα. Μια μοτοσυκλέτα μπαίνει πάνω στη ράμπα και το κομμάτι που θα κατασκευαστεί μετριέται με έναν ειδικό βραχίονα μέτρησης. Στη συνέχεια σχεδιάζεται σε 3D και θα πάει σε ένα cnc για ένα πρόχειρο καλούπι σε mdf. Συνεχίζουμε με δοκιμές στο πρωτότυπο που θα προκύψει και μετά κανονική κατασκευή καλουπιού με ρητίνη και κατόπιν μαζική παραγωγή.

Τα “προκάλουπα” από mdf…
Παρόλο που στην Ελλάδα το 2013 όταν ξεκίνησαν ως c-racer δεν κατάφεραν να πείσουν σχεδόν κανέναν από τους εδώ επαγγελματίες να βάλουν τα προϊόντα τους ή έστω να δουν τη δουλειά τους, εκτός Ελλάδας τα κατάφεραν μια χαρά! Πλέον πουλάνε σε εμπόρους με αξεσουάρ σε όλη την Ευρώπη συμπεριλαμβανόμενης της PARTS EUROPE και συμμετέχουν σε διεθνείς εκθέσεις όπως η EICMA και η INTERMOT.
Είναι που στην Ελλάδα και έχουμε αυτό που θέλουμε εμείς και μόνο εμείς ξέρουμε έναν γαμάτο τύπο στο ebay στη Γαλλία από όπου πήραμε ένα μοναδικό part. Εμείς και μόνο εμείς, γιατί άσε εσύ δεν ξέρεις, θα σου πω εγώ! Ενώ στην πραγματικότητα είναι κάτι που έχουν φτιάξει οι c-racer! (True story btw εκτός από τη Γαλλία)

...και το τελικό προϊόν
Για να κλείσω… Πέρασα 4 ώρες εκεί να συζητάμε για πολλά και διάφορα γύρω από τη μοτοσυκλέτα και όχι μόνο. Δεν ξέρω αν μπορείτε να πάτε από εκεί και να τους γνωρίσετε, αλλιώς θα σας το πρότεινα. Μέχρι τότε μπορείτε να κάνετε ό,τι μου είπε ο Gas (aka Κώστας Ταρναβάς).Μπείτε στο site και ρίξτε μια ματιά αλλά και στη σελίδα στο facebook

Who is Who
Χρήστος Ζαμπετάκης Ετών 53
«Την πρώτη μου μοτοσυκλέτα την πήρα πριν από 40 χρόνια. Ήταν ένα Moto Guzzi αυτόματο με το οποίο πήγαινα κάθε μέρα σχολείο.» Και στα 14 έκανε την πρώτη του customιά μετατρέποντας το Moto Guzzi σε Moto - Guzzo - Europino – Sachs. Όταν απόρησα, μου εξήγησε ότι το μοτέρ προερχόταν από το Guzzi «γιατί ήταν άσπαστο», ο σκελετός από το Europino και σέλα, τιμόνι ανάρτηση από το Sachs. Μεγαλώνοντας στις χρυσές εποχές της μοτοσυκλέτας πέρασαν από τα χεράκια του πολλά και διάφορα όπως Kawasaki XLR 250/500, Honda CB 750 και Yamaha RD 350/500. Σήμερα κυκλοφορεί με ένα Ducati Multistrada 1100 που εννοείται ότι έχει φέρει στα μέτρα του με πολλά custom πραγματάκια.

Αντώνης Καπετάνιο aka KαπτάνΑντώνης Ετών 41
«Η πρώτη μου μοτοσυκλέτα ήταν μία με πετάλια... Μετά ένα Honda CM 200 και μετά πολύ πατίνι. Δεν με ενδιέφερε τίποτα παρά μόνον η θάλασσα και το skate.» Αυτή ήταν η απάντησή του στο «Ποια ήταν η πρώτη σου μοτοσυκλέτα;» και ομολογώ ότι με άφησε άφωνο! Στην πορεία κατάλαβα ότι αυτό που πραγματικά εννοούσε είναι ότι δεν τον συγκινούσε τίποτα. Κάτι του τύπου the thrill is gone. Παρ’ όλα αυτά, σήμερα μετακινείται καθημερινά με ένα από τα showcase μηχάνακια του c-racer που έφτιαξαν μαζί. Ένα GSX 250 N για το οποίο στην EICMA του πρότειναν να το πουλήσει έναντι 8.000€ και είπε «Ιt's not for sale!». Αν ρωτήσεις τον Χρήστο θα σου πει ότι ο Αντώνης είναι πιο παθιασμένος από εκείνον.

 

[gs1100n]

Μπράβο στους ανθρώπους αυτούς που δείχνουν οτι αμα εχεις θέληση ολα τα αλλα ακολουθούν!
Παλια δεν υπήρχε κ τόσο κοινό στην Ελλαδα που ασχολείτο με customies , ειναι νεα μοδα , οποτε πιστεύω θα πανε καλα οι δουλειες τους κ εντος Ελλαδας!

 

[maik900]

Αφιέρωμα Jigsaw Customs: Ο Πέτρος ο Petrolhead (Video)
Δώσ’ του δυο ρόδες και άσ’ τα υπόλοιπα επάνω του

Ο συνεχώς χαμογελαστός Πέτρος Χατζηροδέλης aka Jigsaw Customs με είχε συνεπάρει τόσο με αυτά που μου έλεγε. Γούσταρε αυτά που περιέγραφε. Το καταλάβαινα από τα μάτια του που γυάλιζαν κάθε δυο - τρία λεπτά. Κυριολεκτικά κρεμόμουν από τα χείλη του

Τόσο που είχα παρκάρει το στυλό μου και είχα αφήσει το smartphone μου να καταγράφει τα πάντα. Η τεχνολογία όμως με πρόδωσε... και η ηχογράφηση δεν σώθηκε ποτέ. Αυτήν τη φορά οι μόνες σημειώσεις στο μπλοκάκι μου είναι αυτές οι δυο λέξεις: True Petrolhead! Έτσι και εγώ, σαν άλλος Rembrandt που παρατηρούσε τις ανθρώπινες φιγούρες να περπατάνε στους δρόμους του Lieden και μετά τις απέδιδε με γρήγορα σκίτσα των πέντε λεπτών, θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω τον Πέτρο και να σας δώσω αυτό που μένει. Να συνθέσω από το φως και τη σκιά τη φόρμα και τελικά την ουσία. Ααα και από δω και πέρα όλα στο cloud!

Κάπου στη μακρινή Νέα Μάκρη
Σε έναν επίσημο αντιπρόσωπο/συνεργείο της Yamaha είναι και η έδρα του Jigsaw Customs. Του Πέτρου δηλαδή που επί της ουσίας ΕΙΝΑΙ το Jigsaw Customs, μια και το πράγμα είναι one man show. Ακόμα και στο συνεργείο δεν έχει βοηθό. Και εγώ δεν τον ήξερα τον Πέτρο. Μόνο μια φορά που τα είχαμε πει λίγο στο "The Wheel to Build", τότε που χάζευα από κοντά το "The missing piece". Αλλά για αυτό θα σας πω αργότερα...
Όταν έφτασα στο μαγαζί, ο Πέτρος μίλαγε με έναν πελάτη και αυτό μου έδωσε τον χρόνο να ρίξω μια ματιά τριγύρω. Εκεί ήταν που κατάλαβα ότι η κατάσταση μυρίζει… γκάζι! Ενδεικτικά θα αναφέρω τρία Honda CBX 1000 (στη σελίδα στο facebook έχει και άλλα). Ένα dragster "παπί" με τέσσερα κολλημένα μοτέρ το ένα δίπλα στο άλλο.

Ένα από αυτά τα πράγματα που τρέχουν σε speedway που καίνε μόνον αιθανόλη και δεν έχουν κανένα φρένο. Ένα περίεργα τέλειο ΑTV Frankenstein με ένα Yamaha R1 χωρίς τους τροχούς κουμπωμένο σε πλαίσιο χωροδικτύωμα.

Μερικά κλασικά, όπως Ζετάκια πρώτης γενιάς (Honda Μonkey CZ100 1963), XS 500, RD 500 και μια «Φλορέτα». Γιατί για κάποιον ανεξήγητο λόγο (σε μένα τουλάχιστον) σχεδόν πάντα υπάρχει κάπου μια «Φλορέτα» όταν υπάρχουν κλασικά.

Όταν τελείωσε με τον πελάτη του και κάτσαμε, είχα τρεις ερωτήσεις να του κάνω πριν ξεκινήσουμε την κανονική μας κουβέντα.
- Τι φάση με τα CBX;
- Τα CBX είναι αγάπη! Το ένα είναι πελάτη, το άλλο είναι δικού μας, το τρίτο για ανακατασκευή. Δεν έχεις καβαλήσει ποτέ CBX; (Του έγνεψα όχι). Γλυκό «αρκουδόγκαζο»!
- Τι είναι αυτό το R1 πάνω στο πλαίσιο με τροχούς αυτοκινήτου;
- Αααα, αυτό είναι παλιό το είχα ξεκινήσει το 2009. Τότε που δεν ξέραμε... Του έχω βάλει και υποβοήθηση στο τιμόνι από αυτοκίνητο. Μετά λίγο οικογένεια, λίγο παιδιά, το άφησα. Αλλά θα το τελειώσω μια μέρα.
- Τι είναι αυτό το παπί dragster με τα 4 μοτέρ;
- Και αυτό είναι από παλιά. Τότε που τρέχαμε dragster. Είμαστε σε μια κατηγορία OPEN που μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε είτε μέχρι 100άρι κάρτερ 4T, είτε 80άρι. Τους είχαμε ψ@##!^@%σει όλους. Τόσο που την επόμενη χρονιά μάζεψαν υπογραφές για να μας διώξουν. Εν τω μεταξύ, το μηχανάκι είχε περάσει κανονικά από έλεγχο για να τρέξει...

"The missing piece"
Αφού μου έλυσε όλες τις απορίες, αρχίσαμε να συζητάμε διάφορα, αλλά κυρίως πώς έμπλεξε με το Yard Bulit Project. Όλα ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 2015, όταν τον πήραν τηλέφωνο από την ελληνική Yamaha και του πρότειναν να συμμετάσχει στο Yard Build. «Αισθάνθηκα μεγάλη τιμή που με είχαν επιλέξει. Μπήκα αμέσως στο Ιnternet και το έψαξα. Αργήσαμε όμως και οι εγγραφές είχαν ήδη κλείσει...»

To Missing Piece “ντυμένο”
Την επόμενη χρονιά τού ξανάγινε η ίδια πρόταση, on time αυτήν τη φορά, την ξαναδέχθηκε και επέλεξε να συμμετάσχει με το XJR 1300. Και, πιστέψτε με, η επιλογή δεν ήταν καθόλου τυχαία. Είχε master paln! Θα μετέτρεπε το XJR σε cafe racer. «Τι καλύτερο από έναν τετρακύλινδρο εν σειρά για να φτιάξεις μια κλασική ρέπλικα των 70's;» Και συμφώνησα απόλυτα μαζί του... Έτσι κλασικά, παραδοσιακά και ελληνικά το XJR παραδόθηκε στο μαγαζί κάπου τον Δεκέμβρη με deadline τον Ιανουάριο. Ο Πέτρος στρώθηκε στη δουλειά. Πολύ άγχος, πολλές ώρες και πολλά ξενύχτια στο μαγαζί με κλειστά ρολά.

Το τύμπανο που έφτιαξε για το στροφόμετρο. Τα υπόλοιπα όργανα είναι κρυμμένα μέσα στο φανάρι
«Αφού είχα ξεκοιλιάσει τα μαμά όργανα του XJR, έπρεπε να δω πού και πώς θα τα βάλω. Όχι τίποτα άλλο, αλλά, αφού είχα το καντράν στα χέρια μου, διαπίστωσα ότι αυτό το πράγμα έχει 180euro! Προσπαθούσα να βρω μια λύση. Έτσι όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι λίγο πριν με πάρει ο ύπνος (εκεί που γεννιούνται δηλαδή οι καλύτερες ιδέες), μου έσκασε το τύμπανο ρε φίλε! Πετάγομαι όρθιος, πιάνω χαρτί και μολύβι και σχεδιάζω πώς να κόψω το φανάρι και να κρύψω τα μισά μέσα και το στροφόμετρο έξω. Το επόμενο βράδυ, αφού είχα κάνει την πατέντα με το τύμπανο, τα έπαιξα όλα για όλα... Ή θα αχρηστεύσω το φανάρι και δεν θα έχω να βάλω ή θα δουλέψει. Αυτό θυμάμαι, μόνο που δεν έβλεπα παραισθήσεις όταν το έκοβα.» Και έτσι έγιναν και σχεδιάστηκαν σχεδόν όλα.

Για να μείνει πιστός στο original master plan του, το «The missing piece» δεν έχει ούτε ανεστραμμένα, ούτε μονόμπρατσα, ούτε και τους μαμά χυτούς τροχούς που αντικαταστάθηκαν με πλεκτούς. Όσο για το 7 του Barry Sheene και το βάψιμο από το θρυλικό "AKAI" Yamaha YZR 500 των 80's, μου είπε ότι μετά από όλες τις δυσκολίες σκέφτηκαν να το παίξουν safe. Προσωπικά το βρίσκω εξαιρετικά σοφή χρωματική επιλογή. Αυτή ή Kenny Roberts. Βέβαια γα να μπορέσουν να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό έπρεπε να λύσουν τα φέρινγκ και την ουρά, οπότε τα γραφικά δεν είχαν πλέον καμιά σημασία.

Και πώς πήρε μέρος στον διαγωνισμό
Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία. Το Jigsaw Customs με το «The missing piece» κατάφεραν να αφήσουν στο Glemseck γερά το στίγμα τους στον παγκόσμιο χάρτη της μοτοσυκλέτας. Δες εδώ και εδώ περισσότερα.

The Slidder
Μετά την περσινή επιτυχία η Yamaha τού ξαναπρότεινε να συμμετάσχει. Φέτος επέλεξε να δουλέψει πάνω σε ένα XSR 700. Και πάλι η επιλογή του δεν ήταν καθόλου τυχαία.

Το δικύλινδρο XSR 700 είναι πιο σωστό από το τρικύλινδρο XSR 900 για να κάνεις ένα flat track. Το είπε και ο Aaron Colton όταν το καβάλησε. Και ας είναι και εν σειρά... Δεν άκουσα τον Πέτρο ποτέ να το ισχυρίζεται, αλλά μετά τη συζήτησή μας δεν τον κόβω για άνθρωπο που δεν το σκέφτηκε προτού το διαλέξει. Η γέννηση του «The Slidder» τον οδήγησε στο Wheels and Waves στη Γαλλία. Εκεί όλοι χάζευαν το ενιαίο ντεπόζιτο σέλα, ουρά και το βάψιμο. Το φίλτρο κατά παραγγελία από τη βραβευμένη με Red Dot Award (ευρωπαϊκό βραβείο design) και ελληνική DΝA. Η μόνη μου διαφωνία στο project ήταν μία και μόνο μία. Το πλαίσιο που βγαίνει πιο έξω από το ντεπόζιτο με αποτέλεσμα να φαίνεται. Όπως μου εξήγησε ο Πέτρος, αν το έκρυβε με το ντεπόζιτο, θα γινόταν πολύ χοντρό και θα έχανε τις ωραίες ίσιες γραμμές που έχουν τα flat track. Και δεν μπορούσε να το κόψει, γιατί ήταν μέσα στους περιορισμούς. Αλλά μετά του είπαν ότι τελικά δεν ήταν! Αλλά μετά είπαν ότι εκείνοι τους είπαν ότι τελικά μπορούσε, αλλά εκείνος δεν το ήξερε!

Πάντως ό,τι και να λέω εγώ, ό,τι περιορισμούς και να είχε ο Πέτρος στη Γαλλία, το "The Slidder" το γούσταρε μέχρι και ο Mamola που το πήρε για να κάνει κάποια γυρίσματα για λογαριασμό της Alpine Stars και το έκανε άρθρο το bikeexif.com. Δες εδώ και εδώ περισσότερα.

Δυστυχώς, όταν πήγα στο μαγαζί, δεν ήταν εκεί το «The Slidder», ούτε το «The Missing Piece». To ένα το είχε η Yahama Μοτοδυναμική, γιατί της ανήκει και το άλλο είχε πουληθεί σε έναν Άγγλο που μένει στην Ελβετία και δουλεύει σε μια πετρελαϊκή. Η εταιρεία όπου δούλευε ο πατέρας του στα 70's χορηγούσε τον Barry Sheene, οπότε μικρός είχε μεγαλώσει μέσα στα paddock. Όπως καταλαβαίνετε, μόλις είδε το «The Missing Piece», αρρώστησε! Όταν του το πούλησε, το μηχανάκι ήταν ακόμα στη Yamaha Ολλανδίας. Εγώ το μόνο που εύχομαι είναι να του προτείνουν και του χρόνου να συμμετάσχει. Αυτήν τη φορά να μην του λείπουν κομμάτια και χρόνος για να του έρθει η ιδέα να ονομάσει το μηχανάκι The Missing Piece (αλήθεια λέω, για αυτό το έβγαλε έτσι) και να τον ενημερώσουν καλύτερα για τις αλλαγές που μπορεί να κάνει σε ό,τι διαλέξει για να δούμε τον κύριο Jigsaw να δημιουργεί. Στο επόμενο λοιπόν!

Περισσότερα στην ιστοσελίδα, στην σελίδα στο facebook και στο instagram

 

[stelios62]

...... αν και σεβομαι τον καλλιτεχνη παντος ειδους ...... οι περισσοτερες customizing ιδεες μου θυμιζουν παντα αντιγραφες απο κιτσο-αμερικανιες ...... και απο την στιγμη μαλιστα που δεν υπαρχει χωρος πλεον για μια πραγματικη ....... αυθεντικη παρθενογεννηση και ειδικα πανω στην μοτοσυκλεττα.

 

[Kuklinski]

To CBX που λέει στο κείμενο....


Ειναι το δικο μου....

Το πρώτο που εφτιαξε....

Καναμε παρέα χρονια....οχι πια...

Καλη επιτυχία του εύχομαι.