Έχω εδώ και 3 χρόνια τα θερμαινόμενα γάντια XRS-12 της Gerbing.
Ότι καλύτερο έχω φορέσει μέχρι τώρα.
Με τα συνηθισμένα γάντια όσο καλά και να είναι κάτω από του 5 βαθμούς συνήθως έχω πρόβλημα σε πολύωρα ταξίδια εκτός πόλης. Με ταχύτητες 100 – 120 σε επαρχιακό μετα από μιάμιση ώρα η όποια μονωτική ικανότητα έχει παραδώσει το πνεύμα και τα ακροδάχτυλα έχουν γίνει κοκάλινα.
Στην αρχή έβαλα θερμαινόμενα γκριπ, σε σχέση με πριν που δεν είχα έπαθα πολιτισμικό σοκ.
Νόμιζα ότι είχα βρει το άγιο δισκοπότηρο της θέρμανσης των χεριών.
Μέχρι που κάποια στιγμή από ιδιοτροπία της τύχης βρέθηκα σε οπτική επαφή με τα ανωτέρω γάντια και όπως είμαι και ελαφρώς παρορμητικός τα αγόρασα με συνοπτικές διαδικασίες κυρίως διατι μου αρέσαν οπτικά, για 120 ευρώ.
Και ω του θαύματος, πια θερμαινόμενα γκριπ και πράσινες φοράδες που τρέχουν σε κόκκινα λιβάδια και άλλες τέτοιες ιστορίες για αγρίους.
Αυτό και αν ήταν πολιτισμικό σοκ. Αυτό δεν ονομάζετε ζεστά χέρια στο ταξίδι αυτό λέγετε ανετα θαλπωρή καθισμένος δίπλα στο τζάκι.
Και στους 2 βαθμούς που έχει τύχει σε πολύωρα ταξίδια τα χέρια δεν είναι απλά σε ουδέτερη θερμοκρασία, τα βγάζεις από τα γάντια και είναι ζεστά. Πραγματικά ζεστά όχι όπως με τα θερμαινόμενα γκριπ που μπορεί εσωτερικά οι παλάμες και τα δάκτυλα να είναι ζέστες αλλά εξωτερικά παλάμες και ακροδάχτυλα παγωμένα.
Και ακόμα δεν έχει χρειαστεί να χρησιμοποιήσω την μέγιστη θερμοκρασία. Από τις 4 θέσεις έντασης που έχει, έχω χρησιμοποιήσει μέχρι την τρίτη.
Ένα προβληματάκι ίσως υπάρχει για κάποιους με τα καλώδια και το χειριστήριο αλλά για μένα δεν αποτελεί κανένα, καθόσον εγώ αν βγω βόλτα ταξιδεύω μονοκόμματα πολλές ώρες και ολόκληρη τη μέρα και μοντέλο με μπαταρίες δεν θα με βόλευε, η βόλτα μου συνήθως διαρκεί 12 -16 ώρες.
Τα καλύτερα ξοδεμένα 120 ευρώ που έχω δώσει.
Τέλος σκέπτομαι πολύ σοβαρά να πάρω και μια θερμαινόμενη εσωτερική επένδυση για το μπουφάν, διασυνδεόμενη με τα γάντια για να μη γεμίσω και καλώδια, και να τελειώνω άπαξ και δια παντός με τις εξωτερικές συνθήκες.